donderdag 24 september 2009

Netanyahu-Obama: 1-0? Of een gewonnen match?

Nog twee onderwerpen die bleven liggen omdat ik in het buitenland en onderweg was: de Amerikaanse reactie op het Goldstone-rapport en Mitchell's mislukte poging om een bouwstop van de Israëli's los te krijgen (en 'gebaren in de richting van normalisatie' van de Arabische landen). Ik begin met de bouwstop-mislukking:



De reacties bleven nogal gedempt, nadat onderhandelaar Mitchell afgelopen vrijdag na maandenlange pogingen de Israëli's tot harde afspraken over een bouwstop te bewegen, onverrichterzake naar Washington terugkeerde. Maar na de 'ontmoeting' (het waren nadrukkelijk geen onderhandelingen) van Obama, Netanyahu en Abbas, dinsdag in het kader van de VN-vergadering in New York, werd er des te meer geschreven. Gideon Levy was het somberst. Hij denkt dat we na negen maanden inactie moeten concluderen dat Obama weliswaar een verademing is na Bush, maar dat hij de beloften die hij hij met zijn inspirerende redevoeringen wekte, niet zal waarmaken.. Yes, we can, wordt no we can't.
Uri Avnery, houdt het erop dat Netanyahu deze ronde heeft gewonnen, maar onverwoestbare optimist als hij is, denkt hij dat Obama nog wel kansen heeft om het goed te maken. Obama zelf lijkt dat ook te denken, getuige wat de New York Times schrijft:

It is past time to stop talking about starting negotiations; it is time to move forward,” Mr. Obama said Tuesday after meeting with the Israeli prime minister, Benjamin Netanyahu, and the president of the Palestinian Authority, Mahmoud Abbas, on the margins of the United Nations General Assembly’s opening. “Permanent status negotiations must begin and begin soon,” Mr. Obama said, flanked by Mr. Netanyahu and Mr. Abbas. “So my message to these two leaders is clear: despite all the obstacles, all the history, all the mistrust, we have to find a way forward.”

.....Mr. Obama told the Palestinians that he would push the Israelis to have “clear terms of references for the negotiations,” one Arab official said, referring to the fear among many Palestinian officials that Mr. Netanyahu might try to enter negotiations without agreeing to specifically address entrenched issues like the fate of Jerusalem and the status of Palestinian refugees....Mr. Obama himself expressed his impatience with the pace of the peace process, as well as in the limited successes it had yielded so far..

..The White House is also trying to box in Mr. Netanyahu, administration officials said, by using his own unwillingness to agree to resolve the interim issue — in this case, a settlement freeze — to force him to a place he has indicated he really does not want to go yet: the final status talks. “They are blocking off his escape hatches,” said Daniel Levy, a former Israeli peace negotiator. “They’re saying, if you can’t do the interim, then we’ll do the final status.


Kortom: Netanyahu snijdt zich in eigen vlees: in plaats van stapje voor stapje, krijgt hij nu de hele lading van 'final status' onderhandelingen over zich heen. En wat de Palestijnen betreft: hun vrees dat we nu teruggaan naar besprekingen 'zonder voorwaarden vooraf', zoals verwoord in Netanyahu's speech in juni op de Bar Ilan universiteit die in feite bol stond van de voorwaarden, zou ook ongegrond zijn. Mahmoud Abbas' commentaar dat er bij komende ontmoetingen niets is om over te praten, omdat grenzen, Jeruzalem, vluchtelingen allemaal onderwerpen zijn die taboe zijn verklaard door Netanyahu, zou te vroeg zijn uitgesproken.

En dat moeten we nog maar eens zien. De rechtvaardiging voor het optimisme van Daniel Levy (zie ook hier) moet nog maar blijken. Netanyahu zou dan wel een heel andere aanpak moeten kiezen dan de overreding die hij tot nu toe tevergeefs heeft geprobeerd. Hij zou dan dit keer inderdaad met parameters moeten komen en duidelijke richtlijnen over hoe de onderhandelingen moeten worden gevoerd. Maar de manier waarop hij zich door Netanyahu heeft laten aftroeven en de softe manier waarop hij van de Arabische landen toezeggingen voor toenadering wilde voor het nota bene tijdelijk nalaten door Israël van iets dat volstrekt illegaal is, namelijk het bouwen in bezet gebied, lijken er niet op te duiden dat hij zal kiezen voor een eigen krachtdadige aanpak waarin hij gaat doen wat in dat geval onvermijdelijk is: Israël dwingen in een richting waarin echt zaken kunnen worden gedaan. Voorlopig neig ik ertoe Levy gelijk te geven, en dan niet Daniël, maar Gideon Levy.

Geen opmerkingen:

Israel breekt met UNRWA en velt daarmee een doodvonnis voor Noord-Gaza

  Israel heeft maandag de samenwerking met UNRWA opgezegd. Op dezelfde dag had de chef van UNRWA, Lazzarini, ook gemeld dat er al twee maand...