maandag 24 oktober 2011

Iedereen kent Shalit, maar er is een schrijnend gebrek aan belangstelling voor de achtergrond van die 1027 Palestijnen



Gastauteur: Trees Zbidat-Kosterman

Dit is wat we in de Nederlandse media vernemen over de 477 Palestijnse gevangenen die in de uitruil met Israelische soldaat Gilad Shalit, die vijf jaar vastgehouden werd in Gaza al zijn vrijgelaten - de rest van de afgesproken 1027 moeten nog komen. ‘Alle gevangenen hebben banden met terrorisme’ (Nos journaal), er wordt gepraat over gevangenen met bloed aan hun handen, driehonderd van hen hebben levenslang, enzovoorts. Het is opvallend hoe weinig moeite er gedaan wordt om de feiten na te gaan, wie deze mensen zijn en in welke context ze hun daden hebben gepleegd, en geen enkele journalist heeft het over het juridische systeem in Israël dat er garant voor staat dat een Palestijn voor dezelfde daden veel hoger gestraft wordt dan een joodse IsraeliOm te beginnen is de vrijheid voor veel van de voormalige gevangenen maar relatief. Van hen zijn er maar 217 die terug mogen waar ze vandaan komen zonder condities. 55 Gevangenen mogen naar huis maar blijven onder huisarrest, 205 gevangenen worden gedeporteerd – van wie 41 naar het buitenland en de rest naar openluchtgevangenis Gaza, voor tussen de drie jaar of onbepaalde tijd. Mensen van wie de familie woont in Oost-Jeruzalem of op de Westoever.
Wie zijn die mensen, en wat deden ze? De langstbestrafte, en de godfather van alle gevangenen is Na'al Barghouti. Hij zat 34 jaar gevangen. Hij komt uit een klein dorp dicht bij Ramallah, Kobal. In 1978, op zijn negentiende werd hij gearresteerd. De aanklacht was dat hij zou hebben deelgenomen aan een aanslag waarbij een soldaat - let wel, geen burger, een soldaat – werd gedood. Hij kreeg levenslang. Zijn neef Fakhri zat 33 en een half jaar. Na’als ouders zijn overleden tijdens zijn tijd in de gevangenis. Fakhri’s vrouw Samira die nu 52 is, had een zoontje van negen maanden Shadi, en was zwanger van haar tweede, Hadi, die ze alleen heeft groot moeten brengen. Een paar jaar geleden werd ook Shadi gearresteerd en veroordeeld, omdat hij in een wanhopige poging om zijn vader vrij te krijgen een soldaat wilde kidnappen als onderpand. Een andere gevangene, Mukhlas Burghal uit Ramle, dicht bij Tel Aviv, werd gearresteerd omdat hij met een zelfgemaakte bom naar een bus had gegooid. De bom ging niet af, er werd niemand gedood of gewond, hij kreeg veertig jaar. Een ander verhaal is dat van Sumud Karaja, een vrouw uit Ramallah. Ze was twintig toen ze, zoals dat zo vaak gebeurt, werd lastig gevallen bij het beruchte checkpoint Kalandia door een groep Israelische soldaten. Toen ze niet ophielden en ze kwaad en zenuwachtig niet meer wist hoe ze zich weren moest, haalde ze een mesje uit haar tas, zo’n mesje dat je overal kunt kopen, en stak er mee naar een van haar belagers. Ze kreeg twintig jaar. Inderdaad, de meeste van de gevangenen hadden levenslang. Meer dan levenslang. In het internationaal recht betekent levenslang 25 jaar, in Nederland was dat vroeger 20 jaar, (tegenwoordig is levenslang ook echt levenslang, maar het wordt maar spaarzaam gegeven). Als Israeli’s iemand tot levenslang veroordelen is dat 99 jaar, en meer dan dat. Majdi Amir uit Hebron kreeg 19 keer levenslang, Wakid Anajas uit Ramallah kreeg 36 keer levenslang, Nasir Yataimi kreeg 29 keer levenslang en er zijn een paar boffers die onder de tien keer bleven. Ik ken sommige van de verhalen persoonlijk. Het verhaal van Suad Ghazal uit Sebastia, een dorp dicht bij Nablus, is tekenend. Op 13 december 1998 werd Suad, die toen vijftien was, gearresteerd, omdat een vrouwelijke kolonist had beweerd dat Suad geprobeerd zou hebben haar met een mes te steken. Suad werd naar het politiebureau in Kedumim gebracht, en daar mishandeld door een groep kolonisten. Daarna werd ze voor ondervraging overgebracht naar de Ramle gevangenis, en ook daar dagenlang mishandeld. Die dagen mocht ze niemand zien, ook geen advocaat, pas daarna lukte het de familie door tussenkomst van het Rode Kruis om hun vijftienjarige dochter te bezoeken. Ze werd veroordeeld tot zes en een half jaar gevangenis, op 21 januari 2001. Op diezelfde dag liep er een rechtszaak tegen de kolonist Nahum Korman. Die man had in 1996 een Palestijnse jongen van elf, Hilmi Shusheh, met de kolf van zijn geweer doodgeslagen. Hij kreeg een taakstraf van een half jaar en een boete. Ja, er zijn Palestijnen die terreur hebben gepleegd, dat wil zeggen, een aanval op burgers. Maar we kunnen niet doen alsof terrorisme een Palestijnse uitvinding is. In de geschiedenis van Israël wordt nooit ontkend dat er joodse terroristengroepen waren, zoals de Irgun, die voor 1948 aanslagen pleegden in Palestina. Ook kennen we Baruch Goldstein, de arts uit Brooklyn, die in 1994 29 biddende mannen doodde en vele verwondde die in de grot van de patriarch Abraham aan het bidden waren. Hij kwam er zelf bij om. Zijn graf werd een bedevaartplaats voor kolonisten. De soldaat Eden Natan-Zada opende in 2005 het vuur op een bus die het Arabische dorp Sfamer binnenreed. Vier mensen dood, veel gewonden. De man die er zelf bij omkwam had een brief geschreven waarin hij vertelde iets te willen doen tegen de ontruiming van de nederzettingen in Gaza. Na de aanslag werden er twaalf mensen uit Sfamer, Palestijnen dus, aangeklaagd vanwege moord op de soldaat, toen ze hem overmeesterden terwijl hij bleef schieten, vijf mensen werden aangeklaagd vanwege zware mishandeling van politieagenten - die niet ingrepen toen het drama zich voltrok, en voor belemmering van de rechtsgang en aanzettten tot rellen. Een ander geval betreft Ami Popper, die op 20 mei 1990 in de stad Rishon Lezion de mensen die bij een bushalte stonden te wachten naar hun identiteitsbewijs vroeg, en toen het Palestijnen bleken te zijn - arbeiders uit Gaza - het vuur op ze opende en zeven mensen doodde en er elf zwaar verwonde. Popper kreeg aanvankelijk 7 keer levenslang, dat werd omgezet in veertig jaar. Maar al gauw mocht hij vanuit de gevangenis op vakantie, trouwde hij met een Canadese, bij wie hij, in de tijd dat hij zijn straf nog uitzat drie kinderen kreeg. Toen zijn vrouw en een van de kinderen omkwam tijdens een ongeluk trouwde hij opnieuw, en kreeg nog een kind. Zijn straf is nu verminderd tot 33 jaar - het punt is dat hij ondertussen een aardig normaal leven kan lijden. En zo zijn er vele verhalen van joodse Israeli’s die - als ze al berecht zijn - kunnen rekenen op vervroegde vrijlating en vele privileges. Vergelijk dat met de Palestijnse gevangenen waarvan een groot deel nooit bezoek kan ontvangen, en die zeker niet hoeven te rekenen op vervroegde vrijlating - tenzij ze uitgeruild kunnen worden tegen een gevangen genomen Israelische soldaat. En ook in Israël moeten ze toegeven dat er nu onder de kolonisten werkelijk sprake is van terreurbendes - de aanvallen nemen toe, in de eerste plaats op de Palestijnen, maar ook politici die niet doen wat de kolonisten willen - denk aan de moord op Rabin - of soldaten en politieagenten zijn niet meer veilig. Sinds de bezetting van de Westoever en Gaza in 1967 zijn er 750.000 Palestijnen gearresteerd. Zij hebben kennis gemaakt met het speciaal voor hen gecreëerde rechtssysteem. Hiernaast heb je dan nog de duizenden die gearresteerd zijn en vastzaten voor een paar dagen op een legerbasis, politiestation of nederzetting, en flink geïntimideerd zijn tijdens de verhoren, nadat ze bij een van de nachtelijke razzia’s zijn opgepakt. In de bezette gebieden worden de Palestijnse inwoners berecht door een militaire rechtbank op de Westoever. De mensen met een Israelisch paspoort, de kolonisten maar ook de Palestijnen uit Israël, vallen onder de Israelische burgerrechtbank. De militaire rechtbank op de Westoever draait overuren.
Thuiskomst

Dat komt bijvoorbeeld omdat er weer een demonstratie is geweest tegen de muur in een bepaald dorp, Bi’lin, Beit Ummar of Nabi Saleh. ‘s Nachts valt het leger het dorp binnen en er worden wat jongelui van hun bed gelicht. Ze worden dagenlang ondervraagd, waarbij psychisch en fysiek geweld wordt gebruikt. Dan krijgen ze na een paar dagen te horen waar ze van beschuldigd worden, meestal dat ze stenen zouden hebben gegooid. Als ze ontkennen blijven ze vastzitten. Als ze bekennen krijgen ze een lagere straf, is de deal. Of worden andere aanklachten, dat ze naar een politieagent gespuugd zouden hebben of geweld zouden hebben gebruikt ingetrokken als ze wel een andere bekentenis afleggen. Aangezien ze zonder bekentenis voor onbepaalde tijd vast kunnen zitten - er wordt veelvuldig gebruik gemaakt van het instellen van ‘administratieve hechtenis’ als dat in het belang van de veiligheid van Israël zou zijn, wat neerkomt op het opsluiten zonder vonnis - de advocaat probeert er nog wat straf af te krijgen en dan wordt de deal gesloten, een jaar gevangenis of een boete, bijvoorbeeld. De rechters van de militaire rechtbank zijn zelden echte rechters, het zijn meestal militairen die een cursus hebben gedaan. Ik ben zelf een paar keer naar die rechtbank, Ofer, geweest om iemand te begeleiden en zag met eigen ogen hoe het er toe ging. Dan zit er een jonge vrouw, die alleen Hebreeuws spreekt, als er vertaling is wordt die gedaan door een vermoeide soldaat, meestal een Druze of een Bedoeïen, en nooit wordt het hele verhaal vertaald. De regels zijn dat iemand binnen acht dagen na arrestatie voor de militaire rechter moeten verschijnen. Gewoonte is dat de gevangene die acht dagen geen rechtsbijstand krijgt bij zijn ondervraging. Op zijn eerste zitting wordt door de aanklager of de politie verlenging gevraagd. Nog dertig dagen zitten (met een mogelijkheid tot 90 dagen verlenging). Dan heeft de gearresteerde recht op een advocaat, die zijn cliënt moeilijk kan verdedigen, aangezien bijna het gehele dossier ‘classified’ is, geheim. Ondertussen moet de gevangene zijn onschuld bewijzen. Zo leren Palestijnen dat hun rechten niet tellen, dat ze elk moment gearresteerd kunnen worden om niets, dat er voor hen geen veiligheid is. Er worden op dit moment tussen de 300 en de 700 Palestijnen vastgehouden in ‘administratieve detentie’, tijdens de eerste intifada waren dat er meer dan anderhalf duizend. Die detentie kan steeds weer opnieuw met zes maanden verlengd worden. Hij weet dus nooit hoe lang hij zit en waarvoor. Administratieve detentie is alleen gebruikt in Noord Ierland, in het apartheidssysteem in Zuid Afrika, en de VS gebruikten die ook tegen de gevangenenen van Guantamo Bay. Nu is Israel het enige land dat nog het systeem van administratieve hechtenis kent. Ik hoorde eens een vader uit Dheisheh vluchtelingenkamp bij Bethlehem tegen zijn vier zonen zeggen: zo evident als het is dat ieder levend wezen eens sterft, zo evident is het dat elke Palestijnse man ooit tijdens zijn leven naar de gevangenis gaat. Ondertussen heb ik het niet gehad over de kinderen in de gevangenissen, waarvan er geen een vrij is gekomen. Ondertussen wordt de voorraad weer aangevuld. Er zijn weer jongeren gearresteerd uit Beit Ummar, een dorp dat bedreigd wordt door de afscheidingsmuur, en een vrouw is opgepakt, “ze had een mes bij zich”. Het gaat gewoon door en de vrijlating van de gevangenen gaat daar niets aan veranderen. Ik ben opgelucht dat de jonge soldaat Gilad Shalit thuis is, en ik heb veel respect voor zijn familie die niet van opgeven wisten. Maar afgezien van de persoonlijke kant van dit verhaal is er ook een politieke kant, en dat is dat hij soldaat is in het Israelische leger en in een tank zat in of op de grens van Gaza en daar niet zat om een kop koffie te drinken met de Gazanen. Zo is er ook een persoonlijk verhaal bij ieder van de 477 gevangenen. Het zijn niet zo maar “terroristen of massa moordenaars” het zijn mensen die iets gedaan hebben, de een meer dan de ander, binnen een bepaalde context, die van bezetting, en zoals we alles over Gilad Shalit weten, wil ik ook wat meer achtergrond over de 477. Aanvallen op burgers zijn fout, op Israelische burgers, maar ook op Palestijnse burgers, zelfs als het door een staatsleger gebeurt. Of juist dan, want die moeten zich houden aan internationaal recht. En zoals deze deal de verhouding zet op 1-1027 zo is helaas ook de verhouding van de slachtoffers van aanvallen 1-1000. Ieder slachtoffer is er een te veel, en ik hoop dat dit ooit eens stopt.

Notes: 
Informatie heb ik verkregen via Addameer, B'tselem, Aber Bakeer-Threat (Pluto Books) en vele mensen die ik de laatste jaren tegenkwam en met wie ik gesproken heb.

14 opmerkingen:

Anoniem zei

Trees,goed en treffend geschreven,
gr. Jose

Ben zei

Trees,
Jij (en impliciet daarmee de Palestijnen) blijft in het nadeel dat Israel er keer op keer in slaagt haar 'feiten' en hun 'recht' met meer succes door laat klinken in Westerse podia.

angela zei

In elk land komen verkeerde rechtsuitspraken voor. Maar zolang in Israel een Arabische rechter de Joodse president Katsav kan veroordelen, heb ik vertrouwen in hun systeem.
Al de getoonde palestijnen zagen er goed doorvoed uit, dat was van Gilad niet te zeggen

Trees zei

ach Angela, Gilad was in gaza waar 40 % van de kinderen ondervoed is omdat ze niet het voedsel krijgen wat ze nodig hebben. Shilad was gewoon op een "Gaza -Dieet".
EN hij was al niet dik toen hij gepakt werd. EN ja, in ieder land komen verkeerde rechtsuitspraken voor, maar hier zijn ze niet verkeerd bedoeld, dit is zoals Israel eht wil, iemand die palestijnen dood lage straf ,iemand die ee mesje bij zich heeft 20 jaar, dat zijn geen foutjes. Maar ga jij maar lekker door met de grote ontkenning.

Trees zei

En voor Ben, ik heb dit artikel aangeboden aan tig meanstram media, ze willen het niet hebben, het is veel makkelijker om gewoon 'massamoordenaars en terroristen" te schrijven, doe vooral geen research naar wie het eigenlijk zijn en het waarom. Mensen willen eth neit horen, want dan moeten ze wat doen, en dat is allemaal te moeilijk.

Abu Pessoptimist zei

Je negeert de zaak waar het om gaat, Angela, dat is dat er twee rechtssystemen in de bezette gebieden zijn: een volgens de gewone Israelische wet voor de kolonisten en één militaire 'rechtsspraak' voor de Palestijnen. En de verschillen tussen die twee zijn ongeveer zo groot als tussen dag en nacht.

Ik vind het fijn voor je dat je nog vertrouwen in het Israelische systeem hebt omdat het de eigen serieverkrachter/president achter de tralies zet. Maar dan kijk je niet verder dan je neus lang is, want als het gaat om het berechten van Joodse Israeli's voor 'gewone' misdaden is het systeem waarschijnlijk prima in orde. Het begint pas te rammelen als er 'veiligheidszaken'' aan de orde komen al of niet betreffende Joden (Anat Kamm, Mordechai Vanunu) of Palestijnen (Ameer Makhoul e.a.).

En ach, Shalit was inderdaad nogal mager. Dat schijnt te maken te hebben met de Israelische blokkade van Gaza, zo kan je daar vernemen. Volgens Hamas kreeg Shalit gewoon het gemiddelde, door Israel opgelegde, Gazaanse dieet.

Ben zei

Trees,
Zoals ik je eerder schreef: jij bent in het nadeel.
En toch. Toch lijkt het er op dat een kentering plaatsvindt in bijvoorbeeld Nederland. De gladde praatjes, de manipulatie in feiten door de Israëlische PR machine wordt al minder voor zoete koek geslikt.
Zie ook bijvoorbeeld de wat krampachtige manier van VK om over zaken van dit conflict te laten belichten door vertegenwoordigers van beide kampen.
Als een kolonist als Yochanan Visser er in slaagt om zijn artikels in VK te krijgen dan moet het jou vroeg of laat ook lukken.
Wellicht helpt het als deze 'terroristen' een gezicht krijgen. Een getal als 1027 is nogal anoniem.
Wat volgens mij ook prachtige daad is nieuwe verkiezingen waar Bargouti met grote meerderheid gekozen zou worden.

Elisabeth zei

Een grote rol speelde ongetwijfeld dat Shalit verborgen moest worden gehouden in Gaza. Het gebied wordt dag en nacht bespioneerd door onbemande vliegtuigjes. Hij kon dus niet in de zon zitten of wandelen op een binnenplaats, zoals in een normale gevangenis. Ik denk dat hij door gebrek aan beweging en zonlicht verzwakte en geen gezonde eetlust meer had.

Anoniem zei

Trees,

ik denk dat de Nederlandse media jouw stuk niet wil plaatsen omdat de gemiddelde Nederlander eigenlijk niets meer heeft met de Palestijnen. Men begrijpt niet waarom men mensen zou steunen die homoseksualiteit met de dood bestraffen, waar vrouwen nagenoeg geen rechten hebben, en waar eerwraak nog steeds voorkomt. Ook is het nog gebruikelijk voor vrouwen om met familieleden te trouwen, iets dat heel vaak tot gehandicapte kinderen leidt. Vooral in het vrije en tolerante Nederland wekt dit soort gedrag afschuw. Jouw artikel ontbeert ook elke vorm van zelfkritiek: je verdedigt een jongen die een zelfgemaakte bom naar een bus heeft gegooid, omdat de bom niet af is gegaan ? Als die bom wel af was gegaan, dan waren er veel doden gevallen. Ik denk dat het beter zou zijn als iedereen verantwoordelijkheid neemt voor zijn/haar eigen daden.

Abu Pessoptimist zei

Een beetje laf, dat anonieme, Anoniem.
Voor de rest denk ik goed te weten hoe de media denken, aangezien ikzelf daar tot voor kort toe behoorde en in zekere zin nog toe behoor. 'De' media hebben er een afkeer van tegen de stroom op te roeien en dat is wat Trees doet, ze haalt het beeld onderuit van al die terroristische Palestijnen. Zoiets schept onrust en dat willen de media in het algemeen niet zo graag, daarom laten ze zo'n stuk liever liggen.
Verder zijn er inderdaad - ook in de media - wel een aantal van de vooroordelen in omloop die u allemaal opsomt. Maar u spant qua racistische en bizarre ideeën toch echt de kroon. Wanneer was de laatste keer dat een homoseksuele Palestijn de doodstraf kreeg? En hoeveel gehandicapte Joden kent u? Joden trouwden namelijk - in ieder geval tot voor kort - ook heel vaak met familieleden, net als veel Marokkanen, Egyptenaren en ja ook Palestijnen. En eerwraak? Dat is meer iets voor achtergebleven Turkse Koerden of Bedoeïenen in Jordanië (al zijn er ook Bedoeïenen in Palestina waar het ng een enkele keer wel gebeurt). U weet er echt geen moer van. Als u model staat voor het vrije en tolerante Nederland is het met dat Nederland niet best gesteld.

Anoniem zei

@Abu Pessoptimist: ik neem aan dat Abu Pessoptimist ook niet uw echte naam is. U wilt mij dus doen geloven dat homoseksuelen in de Palestijnse gebieden geen gevaar lopen, en dat eerwraak in de Palestijnse gebieden niet bestaat. Ik hoef slechts een simpele zoekopdracht in Google in te tikken, en weet meteen dat ik gelijk heb. En u weet dat ook. Mijn vriendin is gynaecologe, en ze pleegt dagelijks abortussen bij, en dat is helaas gewoon een feit, voornamelijk Arabische vrouwen, omdat het ongeborem kind dusdanig gehandicapt is. dat het niet normaal zou kunnen leven. U weet zelf hoe de partnerkeuze werkt in deze gebieden en wat de rechten van vrouwen zijn. Zeer triest vind ik het ook dat vrijgelaten criminelen, die vaak verschrikkelijke dingen gedaan hebben, gevierd worden als rocksterren. Als men dan toch uit is op vrede, zou men dan niet tenminste kunnen proberen om enigszins rekening te houden met de gevoelens van de Israelische familieleden ? Ik durf te betwijfelen of Palestijnen echt vrede willen, volgens mij zijn ze slechts uit op de vernietiging van Israel. Zou u vrede hebben met een twee-staten oplossing ?

Abu Pessoptimist zei

Inderdaad is Abu Pessoptimist niet mijn echte naam. Mijn echte naam kunt u elders op dit blog vinden. Dat kan ik van u niet zeggen. Geef dus svp een naam, want anders plaats ik u een volgende keer niet meer.
Ik heb niet gezegd dat homo's het makkelijk hebben in Palestina, maar sprak uw bewering tegen dat ze er worden geëxecuteerd. Ik heb ook niet gezegd dat eerwraak niet voorkomt in Palestina, maar wel dat het het er niet heel vaak voorkomt, minder dan in sommige omringende landen.
Als uw vriendin die gynaecologe is dagelijks Arabische vrouwen aborteert omdat ze dreigen een mismaakt kind te krijgen omdat ze getrouwd zijn met een familielid, dan gaat dat waarschijnlijk niet over Palestijnen. Zoveel Palestijnen wonen er namelijk niet in Nederland.
Wat de rechten van vrouwen zijn in 'deze gebieden' en hoe de partnerkeuze gaat, wel daar weet ik inderdaad iets van. Daar is een heel wat gedifferentieerder verhaal over te vertellen dan uw een-dimensionale kijk erop suggereert.
En wat tenslotte uw opmerking betreft over het onthalen van vrijgelaten gevangenen als sterren en het (niet) ontzien van gevoeligheden van Israelische families van slachtoffers......kom op zeg, hebt u het verhaal van Trees Kosterman hierboven eigenlijk wel gelezen? Niet echt, denk ik. Want dan had u toch kunnen begrijpen dat er - laten we zeggen - hier en daar iets schort aan het beeld van veel mesnen hier dat die Palestijnen allemaal zo veel bloed aan hun handen hadden. Vierendertig jaar vastzitten voor deelname aan een operatie waarbij een soldaat wordt gedood? Is dat normaal? In NL, Dld, Fra, Eng en zelfs de VS moet je toch echt heel erg veel en veel meer uitspoken voor je zolang zit. (En dan laten we nog buiten beschouwing dat verzet (ook gewapend verzet) tegen een militaire bezetter onder het internationaal recht niet eens onwettig is).

Hans Bouwhuizen zei

@Abu Pessoptimist: onder de vrijgelaten Palestijnen bevonden zich o.a. Ahlam Tamimi en Amneh Muna, u weet wat ze gedaan hebben. Gewapend verzet tegen een militaire bezetter is onder internationaal recht inderdaad niet onwettig, het doden van burgers blijft echter moord, onder hetzelfde internationale recht. Het onderliggende probleem is dat u het helemaal niet erg vind als Israelische burgers gedood worden. Elke raket die de Islamitische Jihad momenteel afvuuurt is gericht op burgers, en niet op militairen. Israel kan Gaza binnen een paar uren compleet met de grond gelijkmaken, het lijkt mij dat je, als je van je eigen volk houdt, dit niet wilt provoceren.
Ik denk dat wij beiden naar een situatie moeten streven waarbij een Palestijn vreedzaam in Israel kan vertoeven, zonder risiko, een een Israelische staatsburger vreedzaam in Gaza kan vertoeven, zonder risiko. Dat noem ik vrede.

Abu Pessoptimist zei

@Hans Bouwhuizen, u uit de beschuldiging dat ik het niet erg vind dat Israelische burgers gedood worden. Dat is een heel foute veronderstelling en ook een erg beledigende.
Ik zal proberen eraan voorbij te gaan en u te zeggen waar het me WEL om gaat: ik maak me erg boos over de wijze waarop er steeds met twee maten wordt gemeten. Natuurlijk is het fout als er burgers worden gedood. Maar waarom maakt iedereen zich er alleen zo druk om als het Israelische burger zijn en kunnen Palestijnen werkelijk als konijnen worden afgeschoten zonder dat er een haan naar kraait??
Nog maar pas bleek dat Israel in augustus als reactie op een serie aanslagen bij Eilat zes mensen (onder wie een 2-jarig kind) in Gaza naar de andere wereld bombardeerde. Het geburde in de verkeerde veronderstelling dat Gaznaen achyter dit geweld zaten, terwijl het Egyptenaren waren en het werd de opmaat voor gevechten die de dood van niet minder dan 31 mensen (onder wie twee peuters en vier tieners) betekenden. Hebt u kreten van afschuw gehoord? Protesten? Vermaningen? Nee toch? Maar stelt u zich nou eens even voor wat er gebeurd zou zijn als een Palestijnse raket zes Israeli's zou hebben gedood.

Natuurlijk wat Ahlam Tamimi en Amneh Muna deden was niet goed te praten. Maar Israelische targeted killings zijn dat evenmin (en opnieuw: wie winden zich daar over op?). En als we naar Tamimi kijken (de zaak Muna ken ik minder goed), zij was alleen medeplichtig aan (meervoudige) moord en zelf geen moordenares. Voor zoiets krijg je in NL, in een ernstig geval als dit, misschien hooguit 10 - 12 jaar. Toch kreeg ze 16 keer levenslang. Dat is geen justitie. Zeker niet als we bedenken dat rabbijn Levinger uit Kiryat Arba, een zaak die ik me herinner, destijds drie maanden kreeg voor het ongeprovoceerd doodschieten van een Palestijnse groenteboer. Of als we ons realiseren dat soldaten die Palestijnen al of niet per ongeluk in diensttijd doden er hooguit vanaf komen met een berisping of een overplaatsing. Die dubbele ongelijkheid, zowel in de manierw aarop de publieke opinie reageert, als in het justitiële systeem, DAT is de situatie waar ik me tegen verzet.

Of het verstandig is met raketten op Israel te schieten? Ik denk van niet. Ik zou het de mensen in Gaza sterk afraden. Tactisch totaal verkeerd en bovendien in strijd met het oorlogsrecht. Maar tegelijkertijd realiseer ik me hoe afgrijselijk machteloos ze zich daar, opgesloten als in een kooi, moeten voelen en dat het misschien menselijk gesproken wel onmogelijk is om niet iets terug te doen - zoals in godsnaam dan maar raketten af te schieten.
En ja, wat vrede inhoudt - zou moeten inhouden - daar kunnen we het heel snel over eens worden.

Israel breekt met UNRWA en velt daarmee een doodvonnis voor Noord-Gaza

  Israel heeft maandag de samenwerking met UNRWA opgezegd. Op dezelfde dag had de chef van UNRWA, Lazzarini, ook gemeld dat er al twee maand...