Tiener die zogenaamd stenen gooide op de Westoever ''in koelen bloede vermoord''

De dode Imam Dweikat. (Foto Ma'an).

Eén enkele kogel in het hart was wat maandag een eind maakte aan het leven van de 17-jarige  Imam Jamil Ahmad Dweikat, uit Beita ten zuiden van Nablus. Zijn vriend, Nael Talat Thiab, 17, uit hetzelfde dorp die eveneens beschoten werd door een Israelische soldaat maar er vanaf kwam met een schotwond in zijn been, vertelde Ma'an vanuit zijn bed in het Rafidia ziekenhuis in Nablus dat Imam in ''koelen bloede was vermoord''. 
Hij en Imam Dweikat hadden net hun examen in islamitische godsdienstwetenschap afgelegd en besloten nadat zij de school hadden verlaten dat ze iets wilden kopen. Op de terugweg naar huis besloten ze vervolgens naar een park in het zuiden van Beita te gaan. Aan de rand daarvan werden ze verrast door een Israelische soldaat die vanaf een heuvel op hen toekwam. 
Hij schoot vier keer op hen, maar miste. ''Maar vervolgens schoot hij nog een keer -- een enkel schot -  en dat trof Imam rechtstreeks in het hart," aldus Thiab. "Imam viel op de grond en ik wilde naar hem toe gaan, maar hij zei:  'Zorg dat je wegkomt, ik ben getroffen.''' Thiab rende daarna een paar meter, maar dezelfde soldaat schoot nog een keer en trof hem in een been. Thiab wist echter toch weg te komen en hij wist het ziekenhuis te bereiken nadat hij op de weg een ambulance had aangehouden en de chauffeur had verteld dat hij geen stenen had gegooid of wat dan ook had gedaan, maar desondanks was beschoten. 
De versie die Thiab vertelde van het incident staat - zoals heel vaak in dit soort gevallen - lijnrecht tegenover de versie van het Israelische leger dat zegt dat de twee werden neergeschoten toen ze stenen aan het gooien waren naar auto's van kolonisten op een nabij gelegen weg. Op de vraag van Ma'an welke weg dat precies was, gaf de legerwoordvoerster geen antwoord. 
Israel heeft gezegd dat er een onderzoek naar de toedracht wordt uitgevoerd door de criminele onderzoeksafdeling van de militaire politie, maar dat zal - zoals in vrijwel 100% van dit soort gevallen - waarschijnlijk wel tot de conclusie komen dat de soldaat die de twee jongens neerschoot volgens de voorschriften heeft gehandeld. Dit soort onderzoeken zijn een wassen neus. Palestijnse getuigen gelden per definitie als onbetrouwbaar en worden  niet gehoord, terwijl de betreffende militair wordt gedekt door leden van zijn eenheid die vooraf hebben afgesproken welke lezing zij van de gebeurtenis zullen geven. 
Dit blog staat langzamerhand vol met tientallen verhalen van vergelijkbare gevallen waarbij nooit iemand werd bestraft. En Israel komt ermee weg. De internationale pers brandt er zijn vingers niet aan en geeft trouw de versie van het leger weer. Westerse regeringen - die vaak via hun diplomatieke vertegenwoordigingen wel beter op de hoogte zijn van wat er precies gebeurt - vinden het niet opportuun Israel te bekritiseren. Het is om razend van te worden, maar voorlopig zit er voor mensenrechtenactivisten, peaceniks en bloggers zoals ik niets anders op doorgaan met het doorprikken van de fictie dat het Israelische leger op een verantwoorde manier optreedt en dat excessen worden bestraft.