.jpeg)
Er wordt volop gesproken over erkenning van de Staat Palestina. De reden is dat de Franse president Macron heeft besloten in september tot erkenning ervan over te gaan. En niet alleen Frankrijk doet dat, maar ook Saudi-Arabië en een stoet andere landen. Macron maakte zijn besluit bekend nadat Mahmoud Abbas, de president van de Palestijnse Autoriteit, hem begin juni een brief schreef waarin hij aankondigde dat hij het bestuur over Gaza wel wil overnemen, dat Hamas de gijzelaars onmiddellijk moet loslaten, en dat Hamas moet worden ontwapend en geen rol mag spelen bij het bestuur van Gaza. Hij veroordeelt ook de aanval van Hamas van 7 oktober 2023. Macron en de andere onderkenaars van de verklaring van Macron vallen hem daarin bij.
Ook de rest van de verklaring steunt krachtig op de brief die Abbas. De Palestijnse president stelde dat hij bereid is de PA te hervormen en binnen een jaar Palestijnse verkiezingen te organiseren. De Palestijnse staat zal de enige zijn die de veiligheid in zijn gebied verzorgt ''maar heeft niet de bedoeling een gemilitariseerde staat te worden''. (Macron maakt daarvan dat de Palestijnse staat ''gedemilitariseerd" zal zijn). Abbas kondigde bovendien het einde aan van het tijdperk waarin familieleden van voor terrorisme veroordeelde Palestijnen een tegemoetkoming krijgen en het verwijderen van ''hate speech'' uit schoolboeken. Macron neemt dat over en zijn regering stelt dat daarmee de criteria zijn beantwoord die de Israelische premier Netanyahu in 2009 formuleerde in zijn ''Bar Ilan'''- speech waaraan een Paestijnse staat zou moeten voldoen in het kader van een ''twee-staten-oplossing''.
Tja, en dat is nou net de eerste reden dat ik falikant tegen deze erkenning ben. Want wat houdt deze erkenning van Palestina feitelijk in? Dat Israel beloond wordt voor zijn genocidale gedrag (en niet Hamas, zoals Israel zegt). Hamas, dat zich in een eventuele oplossing, na overleg met andere Palestijnse fracties al heeft teruggetrokken en een soort zakenkabinet heeft voorgesteld dat Gaza zou moeten gaan leiden, wordt buitenspel gezet. Hamas, dat hoe je ook denkt over 7 oktober, gewoon een Palestijnse verzetsbeweging is en het recht heeft om tegen de bezetter de wapens op te nemen, wordt niet alleen (een oude Israelische wens) ontwapend en aan de kant gezet, maar moet het roer overgeven aan de Palestijnse Autoriteit, die zich langzamerhand als hulpje van Israel voor een grote meerderheid van Palestijnen volledig onmogelijk heeft gemaakt. Het laatste wapenfeit was dat de Palestijnse politie samen met de Israeli's joeg op dissidente Palestijnen tijdens de huidige afbraak van het Jenin-vluchtelingenkamp. Maar daarenboven komt een hele reeks andere eisen eveneens uit de koker van de Israeli's, de schoonmaak van schoolboeken (allang gebeurd), de eis dat ''terroristen'' niet worden beloond (het gaat om een tegemoetkoming voor Palestijnen die gewoonlijk veel zwaarder worden gestraft dan Israeli's), en dan als laatste dat Palestina ''zal worden gedemilitariseerd". Macron's aanpak gaat domweg mee met alle Israelische eisen. Het is als zodanig een volledige afspiegeling van de aloude koloniale westerse verhoudingen die al decennia lang het zogenaamde de vredesproces volledig hebben gefrustreerd. Het is kortom oude koek. Maar wie wil er nou in godnaam een eigen staat waar de Israeli's, net zoals nu, altijd het overwicht zullen hebben en het laatste woord zullen opeisen?
Er is echter een andere reden die nog veel zwaarder weegt. Erkenning van Palestina wordt in de strijd geworpen tegen de verhongering en het doodbombarderen van een bevolking die van hot naar haar wordt gestuurd en als ratten in een val zitten. Het enige voordeel ervan is dat Israel boos wordt en zegt dat je op deze manier ''Hamas zou het belonen'', wat klinklare onzin is. Het punt waar het echt om gaat is dat het Internationale Hof van Justitie (ICJ) in december 2024 in een adviesvonnis heeft bepaald dat de Israelische bezetting onwettig is, dat de nederzettingen dienen te verdwijnen en dat mensen die schade hebben geleden schadeloos dienen te worden geteld. In september zou de bezetting moeten worden opgeheven.
Nou weet ik wel dat dit het tijdperk is waarin het ICJ wel van alles te vertellen heeft over Oekraïene of welk ander conflict in de wereld, maar niet over het Midden-Oosten. Dat is een vreselijk manco, met ongetwijfeld straks ook de meest vreselijke gevolgen, maar het is geen reden om dan maar ouderwets Palestina te gaan erkennen en dat zeker niet op Israels voorwaarden. Palestina is namelijk een staat met een gruwelijk anti-Palestijns bewind - de regering Abbas - en met een zeer anti-Palestijnse wetgeving. Het heeft 700.000 Israelische kolonisten op zijn grondgebied, een eeuwig conflict om Jeruzalem, terwijl er miljoenen Palestijnse vluchtelingen zijn buiten Palestina die in de kou staan en vergeten dreigen te worden. De erkenning van dat Palestina lost niets van deze oude zaken op en is meer dan een loos gebaar in plaats van dat de werkelijke manco's worden aangepakt. Waarom gaan de wapenleveranties aan Israel gewoon door? Waarom is er niet een kolossale reddingsoperatie op gang gekomen? Waarom worden de diplomatieke en andere banden met de Israeli's nog gewoon gehandhaafd? Waarom zijn er geen landen die nu onmiddellijke opening van de grenzen van Gaza eisen? In feite denk ik dat dit nog maar het begin is van wat nodig is om Israel werkelijk de goede kant op te krijgen. Uiteindelijk zal de ontmanteling van het racistisch zionistische systeem inzet moeten worden van een gezondmakende aanpak van Israel/Palestina, waar alle inwoners gelijke rechten zullen krijgen. Maar het verbreken van oude banden en een mondiale aanpak om nog te redden van wat er van Gaza te redden valt, is het begin, en niet de erkenning van een achterhaald Palestina.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten