Mensrechtenrechten in Syrië: De tien verloren jaren van Bashar Assad

Dit schreef ik voor het zojuist verschenen numer van het tijdschrift ZemZem (jaargang 6/nr 2).  

In de jaren 80 verdwenen we zonder proces in de gevangenis. Nu krijgen we een proces, maar we verdwijnen nog steeds in de gevangenis.'
(Citaat van een Syrische mensenrechtenactivist).

President Bashar Assad met zijn vrouw Basma.

De Syrische regering liet op 28 juli 2009 de mensenrechtenadvocaat Muhanad al-Hasani oppakken. Een paar maanden later, op 10 november, werd hem door de beroepsgroep van advocaten het recht ontnomen om nog als advocaat in rechtszaken op te treden, omdat hij voorzitter was van de – niet-geautoriseerde – Syrische Organisatie voor de Mensenrechten. In maart van dit jaar werd Hasani veroordeeld tot drie jaar omdat hij publiekelijk de dood van een gevangene door marteling aan de kaak had gesteld.
Op 14 oktober 2009 werd de bejaarde mensenrechtenadocaat Haytham al-Maleh (78) opgepakt, nadat hij in het openbaar kritiek had geleverd op de manier waarop het regime omgaatmet de menserchten. Hij werd in juli 2010 eveneens tot drie jaar veroordeeld. Het was zijn tweede veroordeling in minder dan tien jaar.
Deze twee veroordelingen zijn de meest recente voorbeelden van hoe treurig het nog steeds in Syrië is gesteld met de vrijheid van meningsuiting en de mensenrechten. Tien jaar nadat in 2000 Hafez al-Assad overleed en werd opgevolgd door zijn zoon Bashar al-Assad, tot dat moment oogarts in de Britse hoofdstad Londen, is er niet veel vebeterd. Het aantreden van Bashar leek een nieuw tijdperk in te luiden, waarin de oude praktijken van de staatsveiligheidsdiensten, rigide controle van de media en het met harde hand optreden tegen uitingen van onvrede hadden afgedaan en een grotere openheid en mate van vrijheid hun intrede deden. Bashar sloot kort na zijn aantreden de om de grote aantallen politieke gevangenen die er korter of langer vastgezeten hadden beruchte Mazze gevangenis in Damascus en de Tadmor-gevangenis in het noorden van het land. Eerder, in de toespraak bij zijn aantreden op 17 juli 2000, had hij het ook al gehad over de noodzaak van constructieve kritiek, openheid en zelfs van 'democratie'. Het leek alsof de donkere jaren van Assad sr hadden plaatsgemaakt voor een 'Damasceense lente', en of er na jaren waarin de Ba'ath-partij en Ba'ath-ideologie het alleenrecht hadden gehad, ruimte zou komen voor meer pluralisme. Vrijwel onmiddellijk vormden zich op veel plaatsen discussiegroepen die in privé-woningen bijeenkwamen. Begin 2001 waren er 21 van dit soort groepjes. Maar korte tijd later al kwamen er waarschuwingen. Eerst van de toenmalige minister van Informatie Adnan Omran jegens groepjes die 'erop uit lijken te zijn om (politieke) partijen te worden' en later van Bashar al-Assad himself aan het adres van mensen die – met opzet of ongewild – de stabiliteit van het vaderland zouden ondermijnen en de vijand in de kaart spelen.
In augustus 2001 volgden de eerste arrestaties. Tien mensen werden opgepakt. Onder hen waren twee parlementariërs, Ma'amun al-Homsi en Riad Seif, die vijf jaar kregen. De anderen, onder wie de vroegere leider van de communistische partij Riad al-Turk, kregen over het algemeen straffen van twee tot vijf jaar, met uitzondering van de professor in de economie Aref Dalila, die een van de de oprichters was van de Çomités voor de Herleving van de Civil Society. Hij kreeg tien jaar. Nog een soort uitzondering was de arts Kamal Labwani, de stichter van de 'Liberaal Democratische Verzameling'. Hij kreeg in 2002 een staf van drie jaar, maar werd in mei 2007 opnieuw veroordeeld, ditmaal tot 12 jaar, omdat hij tijdens een reis naar de VS en Europa met talloze regeringsfunctionarissen, journalisten en mensenrechtenactivisten had gesproken en bovendien op de tv-stations A-Mustaqilla en Al-Hurra was verschenen.
De straffen voor Labwani en voor Dalila (die overigens sinds 2008 weer vrij is) zijn tot nu toe de zwaarste straffen die onder Bashar al-Assad zijn uitgedeeld. Maar al met al heeft Human Rights Watch, dat in juli van dit jaar een rapport uitbracht onder de titel 'A Wasted Decade', 92 gevallen van vrijheidsberoving van mensenrechtenactivisten geteld sinds Al-Assad jr aan de macht kwam. HRW denkt overigens dat het werkelijke aantal hoger ligt dan die 92, omdat het vaak heel moeilijk is om informatie te krijgen over detenties, met name als het gaat om Koerden of islamisten.

De arts Kamal Labwani achter de tralies. Labwani is de man links.

Bij de arrestatie van de activisten valt de Syrische overheid terug op de wet op de noodtoestand die de veiligheidsdiensten een breed scala aan mogelijkheden geeft. En bij hun berechting zijn er tenminste drie artikelen in de strafwet die gaan over het aanzetten tot raciale of sektarische spanningen, het verzwakken van de nationale sentimenten, dan wel het verspreiden van valse of overdreven informatie die de nationale sentimenten verzwakt' – 'terwijl Srië in staat van oorlog verkeert of op het punt staat in oorlog te geraken'. Maar arrestatie en gevangenisstraf zijn niet de enige wapens die de overheid tot haar beschikking heeft. Bijeenkomsten en/of persconferenties van activisten worden routinematig verhinderd of verstoord. En nog een middel is het uitvaardigen van reisverboden. Het Syrische Centrum voor de Media en de Vrijheid van Meningsuiting, een -niet-erkende – NGO telde in 2009 417 van dit soort verbonden om te reizen, en in sommigen gevallen betrof het verbod ook familieleden van activisten.
Met de vrijheid van meningsuiting is het eveneens droevig gesteld. Toen Bashar aan de macht kwam waren slechts drie kranten geoorloofd, alle drie publicaties van de Ba'ath-partij, te weten Al-Ba'ath, Tishreen en al-Thawra. Bashar maakte een einde aan het verbod op andere, onafhankelijke publicaties, maar kwam enkel maanden later, in september 2001, met een nieuwe perswet (decreet 50 uit 2001) waarmee de regering de mogelijkheid van controle kreeg over ongeveer alles wat in Syrië wordt gedrukt of verschijnt. Het gevolg is dat nog slechts twee onafhankelijke dagbladen ondanks de dagelijks censuur overeind zijn gebleven. Beide zijn eigendom van mensen die zeer verwant zijn aan het regime. Het zijn Baladna van een zoon van de vroegere chef van de veiligheidsdienst, Bahjat Suleiman, en Al-Watan van een neef van Assad, Amin Makhlouf.
Maar de controle strekt zich ook uit tot het internet. Alle politieke content van websites wordt gecontroleerd en hetzelfde geldt voor populaire sites als Facebook, YouTube en blogging sites als Blogspot.com van Google of Wordpress.com. The Committee tot Protect Journalism rangschikte Syrië in 2009 bij de tien slechtste landen voor bloggers ter wereld. Human Rights Watch telde in de anderhalf jaar tussen januari 2007 en juni 2008 tien journalisten en bloggers die waren gearresteerd, terwijl in het algemeen 153 zaken betreffende de vrijheid van meningsuiting voor het Hof van Staatsveiligheid kwamen. Onder hen waren mensen die op een caféterras kritiek op het regime hadden geuit, wat was overgebriefd.
Syrië had onder de vorige Assad een slechte staat van dienst als het aankwam op foltering of het verdwijnen van mensen. Berucht zijn met name het neerslaan van een opstand van islamisten in Hama in 1982, waarbij een groot deel van de stad werd verwoest en mogelijk zo'n 10.000 mensen werden gedood. Dit soort grootschalige zaken is onder Assad jr niet voorgekomen. Wel is er een zaak van 13 jonge islamisten uit Deir el Zor van wie er tenminste 10 sinds 2008 worden vastgehouden op een onbekende plaats, terwijl het lichaam van één van hen – die vermoedelijk door marteling is overleden – aan de familie is geretourneerd. Koerdische activisten – de 1,5 miljoen Koerden zijn niet gerechtigd hun eigen taal te gebruiken, zijn eveneens gemarteld. Zeer ernstig is het feit dat in 2008 een opstand plaatsvond onder de 1500 – 2500 gevangenen in de Sednaya-gevangenis op 30 km ten noorden van Damascus, die gewapend werd onderdrukt, waarbij volgens Syrische mensenrechtenorganisaties mogelijk 25 gevangenen werden gedood. Tot op0 de dag van vandaag is er in Syrië een nieuwsblackout over deze gebeurtenis van kracht en weten veel families niets van het lot van hun in de gevangenis verblijvende familieleden HRW heeft een – onvolledige – lijst van 42 gevangenen van wie bekend is of zij nog leven of niet.

Tot slot een enkele opmerking over de vraag waarom Assad in 2000 het signaal gaf dat hij hervormingen wilde, daar later op terugkwam en vervolgens niet alsnog – al of niet in een geleidelijk tempo – meer is gaan liberaliseren. Er zijn wat dat betreft twee scholen, die allebei omdat in het uiterst gesloten circuit van de Syrische machthebbers geen uitsluitsel te verkrijgen is – een zekere mate van geloofwaardigheid bezitten. Aan de ene kant is er de Syrië kenner Joshua Landis die in 2004 betoogde dat leden van de oppositie onmiddellijk in 2001 bij de eerste tekenen van dooi vrije verkiezingen eisten en een verandering van regime, zodat Assad wel gedwongen was in te grijpen. De andere lezing is die van Eyal Zisser, die in 2003 betoogde dat Assad jr door zijn entourage, die vreesde dat het regime gevaar zou kunnen lopen, was teruggefloten. Mogelijk komen beide op hetzelfde neer: een regime dat vreest dingen op gang te brengen die het als een tovenaarsleerling niet kan beheersen. Het resultaat is stagnatie en onvrijheid en een regime dat als het eerlijk zou zijn zichzelf in de spiegel niet zonder schaamte zou moeten durven aankijken.

Reclame Code Commissie tikt Israelisch Bureau voor Toerisme op de vingers

Banyas waterval. Dit gebied wordt door het Israelische Bureau voor Toerisme aangeprezen als en Israelisch natuurpark, terwijl het ligt aan de voet van de op Syrië veroverde Golan. (Foto Israelisch Bureau voor Toerisme)

De Reclame Code Commissie heeft naar aanleiding van een klacht vastgesteld dat het Israëlisch Nationaal Bureau voor Toerisme 'GoIsrael' zich schuldig maakt aan misleidende reclame die daardoor oneerlijk is'. GoIsrael maakt reclame met kaarten waarop in 1967 bezet Palestijns en Syrisch gebied wordt afgebeeld als deel van Israël. Ook toont het bureau bezienswaardigheden in onder andere Oost-Jeruzalem en op de Westoever alsof die behoren tot Israel, terwijl  het gaat om gebieden die Israel in 1967 heeft veroverd. Deze gebieden hebben internationaal de status van bezet gebied.
Voorbeelden van gesignaleerde misleiding zijn de Syrische Banyas watervallen, en Palestijnse plaatsen als Beit Sahur, Bethlehem, Jericho en Nablus. In sommige folders worden historische Palestijnse plaatsen en regio’s met Bijbelse namen aangeduid, zoals Shechem in plaats van Nablus. Ook wordt er geen onderscheid gemaakt tussen West en Oost Jeruzalem.
Advocaat van den Biesen van de klagers stelde: “En zo presenteert verweerder (GoIsrael) zich als een gastheer die zijn gasten in het huis van zijn buren op visite nodigt.''
De Reclame Code Commissie (RCC) vond - met de klagers - dat het presenteren van deze gebieden als Israelisch misleidend was en oneerlijk, omdat dit consumenten op het verkeerde been kon zetten bij het nemen van beslissingen om reizen te boeken, bijvoorbeeld in verband met de veiligheidssituatie. Merkwaardig genoeg echter ging de RCC niet mee met de klacht dat het presenteren van deze gebieden (die de RCC 'betwiste gebieden' noemt) als Israelisch  in strijd is met de waarheid.(zie hier, pdf).  In feite oordeelt de RCC daarmee zelf in strijd met de waarheid, zoals vastgesteld door het internationaal recht. Wat mij (Abu Pessoptimist) betreft betekent dit dat de RCC haar eigen geloofwaardigheid ernstig aantast.
In april deed het  Britse equivalent van de RCC een vergelijkbare uitspraak door een campagne van het Israelische Bureau voor Toerisme waarin reclame werd gemaakt met een bezoek aan de Klaagmuur in Jeruzalem te verbieden. De uitspraak van de Nederlandse RCC gaat niet zover. Anders dan in het geval van de Britse commissie zijn de uitspraken van de RCC namelijk niet bindend.

Vredesoverleg: weer samen aan tafel maar meer ook (liever) niet

Dit stuk schreef ik enkele weken geleden voor het september/oktobernummer van De Brug van het Steuncomité Israelische Vredes- en Mensenrechtenorganisatis (SIVMO). Vandaag viel het betreffende nummer op de mat. Het stuk is nog (net?) actueel.  

Sinds 3 september zitten Israel en de Palestijnse Autoriteit weer bij elkaar aan tafel. Voor 'vredesbesprekingen'. Bij het horen van die term zijn we geneigd tot eens soort Pavlov-reactie: Vredesbesprekingen? Prachtig, vrede, daar zijn we allemaal voor. Toch is dat in dit geval niet op zijn plaats. In dit geval moeten we zelfs vrezen voor een goede afloop. Maar misschien is de kans daarop toch niet erg groot.


Het was een ceremoniële bijeenkomst met koning Abdallah II van Jordanië en president Mubarak van Egypte, die waren opgetrommeld om de zaak wat extra cachet te geven. Er waren fraaie toespraken. Netanyahu en Abbas noemden elkaar 'een partner voor vrede'. Netanyahu zei dat beide partijen 'pijnlijke concessies' zullen moeten doen en dat een historische overeenkomst mogelijk is. Daarna gingen ze uit elkaar. Het resultaat van hun ontmoeting was de afspraak dat zij elkaar het komende jaar elke twee weken zullen ontmoeten.

Photo opportunities en toespraken, dat was wat we in Washington te zien kregen. Kranten en tv deden er plichtsgetrouw verslag van, maar er waren weinig commentaren die de gesprekken veel kans van slagen gaven. Terecht.
Want zelden zullen we onder het mom van vredesoverleg een slechter toneelstuk en een valser voorstelling van zaken hebben gezien.
Weten we de voorgeschiedenis nog? De gesprekken werden afgebroken na de Israelische aanval op Gaza in december 2008 – januari 2009. Maar de nieuw-aangetreden president Obama wilde de zaak weer op gang brengen. Het was min of meer onderdeel van zijn verkiezingsbeloftes en sloot ook aan bij zijn toespraak in Cairo op 4 juni 2009. Er werd druk uitgeoefend op Netanyahu om stelling te nemen ten gunste van een twee-statenoplossing, wat hij – met slagen om de arm – ook deed in zijn 'Bar Ilan-speech': hij verklaarde zich toen voor een gedemilitariseerde Palestijnse staat zonder Jeruzalem, Israels 'ongedeelde hoofdstad' als de Palestijnen maar eerst Israel als 'Joodse staat' erkenden .
En nadat de VS na veel vijven en zessen Netanyahu ook zover hadden gekregen dat hij een 'bouwstop' van 10 maanden in de bezette gebieden afkondigde (nadat hij eerst nog even gauw een flink aantal nieuwe projecten had goedgekeurd), kwamen er in september 2009 ook 'proximity talks'. Maar Netanyahu weigerde de bouwstop te laten gelden voor Oost-Jeruzalem. En in maart zetten Mahmoud Abbas en de zijnen de indirecte gesprekken weer stil na nieuwe bouwactiviteiten in Oost-Jeruzalem. Verwoede pogingen van George Mitchell, de speciale onderhandelaar van president Obama haalden niets uit.
In het hele proces viel op dat Obama, die begonnen was met een ferme houding ten opzichte van Israel steeds meer bakzeil haalde en eigenlijk alle eisen die hij ten aanzien van Israel had, liet vallen onder druk van het Congres met op de achtergrond de Joodse lobby AIPAC. Pogingen om de bouwstop tot Jeruzalem uit te breiden verdwenen van het menu. Pogingen om parameters voor een hervatting van de besprekingen op te stellen – zoals de vaststelling dat ze gevoerd zouden worden op basis van de grenzen van 1967 – werden door Netanyahu bij Mitchell's laatste bezoek van de hand gewezen. Van het enthousiasme en de verwachtingen die Obama bij zijn aantreden had weten te wekken was intussen niet meer over. De zaak zat vast en iedereen ging er vanuit dat er vanuit Washington niets meer viel te verwachten.
En toen waren er ineens toch die Amerikaanse uitnodigingen om op 3 september de 'rechtstreekse' besprekingen te gaan hervatten. Wat was er ineens veranderd? Eigenlijk maar één ding: de Amerikanen hadden de Palestijnen een 'aanbod gedaan dat zij niet konden weigeren' zoals dat in Amerikaanse maffia-kringen schijnt te heten: de Palestijnse Autoriteit kreeg op 17 juli een Amerikaanse brief waarin zij als het ware gesommeerd werd naar Washington te komen op straffe van de mogelijkheid dat zij de steun van de VS zou verliezen. En ook de Jordaanse koning Abdallah en de Egyptische president Mubarak – beiden vredespartners van Israel, beiden sterk afhankelijk van Amerikaanse steun – werden dringend verzocht om aanwezig te zijn, in weerwil van alle voorwaarden die de Arabische Liga aan hervatting van de gesprekken had gesteld, op verzoek van Mahmoud Abbas, die rugdekking had gevraagd.


Cartoon uit de krant Al Hayat. Op de rug van de man links staat 'kolonist'. 

Zodat het wel een heel wonderlijke situatie was die in Washington werd vertoond. Meer een soort soap. Het was als het ware Netanyahu's 'finest hour'. Hier kreeg hij dan eindelijk – geheel gratis en voor niets – zijn 'rechtstreekse gesprekken zonder voorwaarden vooraf' waarnaar hij al vanaf het aantreden van Obama had gestreefd, het resultaat van ruim anderhalf jaar lang de rug recht en de poot stijf houden. Zonder eisen van bouwstops, of afspraken over raamwerken en uitgangspunten die bij de gesprekken worden gehanteerd. Maar wel onmiddellijk voorzien van Netanyahu's eigen voorwaarden: namelijk dat de grenzen van '67 geen uitgangspunt zullen zijn en dat de Palestijnen zal worden gevraagd Israel te erkennen als 'Joodse staat'. Dat laatste zou betekenen dat de Palestijnen a) het Palestijnse Recht op Terugkeer zonder meer zouden weggeven en b) dat zij een uitspraak zouden doen waarbij de status van de Palestijnen binnen Israel als tweederangsburgers wordt onderstreept.
Voor de Israelische premier is dit een luxepositie. Al onderhandelend over vrede – wat Israels vredelievendheid en goede intenties naar buiten moet tonen – kunnen rustig de Westoever en Oost-Jeruzalem verder worden gekoloniseerd. Dat is wat kabinetten voor hem ook al deden, al 17 jaar lang. Een situatie die door Ali Abunimah van de Electronic Intifada (en door de Braziliaanse cartoonist Latuff) werd vergeleken met onderhandelingen over de verdeling van een pizza waarbij de ene partij al vast flink begonnen is met eten, terwijl het de ander gedurende de gesprekken verboden is ook een hap te nemen.
Tegenover Netanyahu zit een uiterst zwakke Palestijnse Autoriteit. Een Autoriteit die tot dit moment nog haar hoop op Obama had kunnen stellen, maar die intussen heeft moeten ervaren dat de VS zijn teruggevallen in een 'faciliterende' rol, een rol die de vroegere Amerikaanse onderhandelaar Aaron David Miller heeft omschreven als die van de 'feitelijke advocaat van Israel'. Mahmoud Abbas heeft van veel kanten – ook binnen zijn eigen Fatah en PLO – de raad gekregen om thuis te blijven, maar heeft het – totaal financieel afhankelijk als hij is – niet aangedurfd. En uit zijn delegatie klinken nu wel flinke geluiden, bijvoorbeeld dat zij zou opstappen als de bouwstop die op 26 september afliep niet zou worden verlengd, of dat zij 'nooit' Israel zal erkennen als 'Joodse staat'. Maar niet iedereen is daar even zeker van. Tenslotte is deze PA al een heel eind op weg gegaan door überhaupt op deze voorwaarden weer te gaan praten.


De pizza van Latuff

Vandaar dat in Ramallah een protestbijeenkomst was van alle niet-Fatah fracties (die door PA-agenten werd verstoord), dat in Damascus duizenden Palestijnen demonstreerden tegen 'deze onderhandelingen van de capitulatie' en dat Hamas waarschuwde tegen het serieuze gevaar dat deze top inhoudt en de 'illegaliteit' ervan en een verzoeningsbijeenkomst met Fatah (de zoveelste poging die op het programma stond) schrapte. De tegenstanders – dat moge duidelijk zijn – hebben een punt. De PA is inderdaad al lang geen legale vertegenwoordiger meer van de Palestijnen. Het mandaat van Abbas liep af in januari 2009 en het feit blijft dat de laatste verkiezingen voor het parlement in 2006 werden gewonnen door Hamas dat geheel buiten deze onderhandelingen wordt gelaten. Bovendien raakt deze PA door haar toenemende samenwerking met Israel met name op veiligheidsgebied in de eigen gelederen steeds verder geïsoleerd en gestigmatiseerd als een stelletje collaborateurs. Het weggeven van onderhandelingsposities zou een logische volgende stap zijn, zo vrezen ze bij Hamas. Op de Westoever is de vrees iets minder groot – 'Er zal waarschijnlijk toch niets ter tafel komen waarmee ze akkoord kunnen gaan,' zo tekende een commentaar.op Al Jazeera English op. Maar of iedereen er gerust op is??

Netanyahu: speech van Lieberman in de VN was niet namens Israelische regering

Het verschil tussen Israel en de eerste de beste bananenrepubliek is vaak niet meer te onderkennen. Eerst houdt Israels minister van Buitenlandse Zaken Avigdor Lieberman een toespraak voor de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, waarin hij pleit voor de uitwisseling van nederzettingen in een vredesakkoord in ruil voor gebieden in Israel die bewoond worden door Arabieren. De minister, van de ultra-rechtse partij Israel Beiteinu (Israel Ons Thuis), voegde er nog aan toe dat hij deze maatregel niet bedoelde als een verhuizing van bevolkingen (population transfer), maar als een maatregel die het best de grenzen bepaalde in overeenstemming met de demografische realiteiten. Zijn toelichting verhinderde niet dat wijd en zijd van een 'racistische toespraak' werd gesproken.
Maar vervolgens kwam de reactie van het bureau van premier Netanyahu, die verklaarde dat niet Lieberman maar hijzelf de onderhandelaar was in het vredesproces en dat de speech van Lieberman niet van tevoren met hem was overlegd. 
Hoe nu? Kan het klunziger? De minister van Buitenlandse Zaken van de staat Israel spreekt in de VN niet namens de regering maar alleen namens zichzelf? Wat doet hij dan nog op zijn ministerie en in het kabinet? Dan moet hij toch gewoon - als onbekwaam en niet berekend voor zijn taak - worden ontslagen? Wat een vertoning.
En intussen twitterde de onderminister van buitenlandse Zaken Danny Ayalon vrolijk met een verwijzing naar Facebook: I think Foreign Minister Liberman's speech was one of the best I have heard. It was a speech with great vision,wisdom and courage. Maybe some people are afraid of the truth, but Mr. Lieberman was showing to the world a mirror through which realities in the world, and especially the Middle East, could be seen clearly.

Is dit een grap? Mis ik iets? Is het al Purim? 

Israelische marine brengt de 'Irene' op

 
 De Israelische marine is aan boord gegaan van het Joodse hulpscheepje Irene dat op weg was naar Gaza. Schip en bemanning zijn opgebracht naar de haven van Ashdod. Dat heeft de Israelische militaire woordvoerder dinsdag aan het eind van de morgen bekendgemaakt. Hij voegde eraan toe dat zich geen incidenten hadden voorgedaan en dat er geen gebruik was gemaakt van geweld. Voorafgaande aan het enteren van de boot waren waarschuwingen geuit dat de de Irene in overtreding was van de door Israel ingestelde 20 mijls zone, maar daar had het scheepje zich niets van aangetrokken, aldus de IDF-woordvoerder.
Vervolgens sloot de woordvoerder het bericht af met de volgende prachtige zin: The IDF regrets that it must divert the Israel Navy’s attention from its regular operational activity defending Israel and its citizens because of acts of provocation such as this. 

Oftwel: het leger betreurt het dat het de zich moet laten afleiden van zijn gebruikelijke taak, het beschermen van Israel en zijn burgers, door provocerende daden zoals deze. Nee, dan de blokkade van Gaza. Die dient inderdaad de bescherming van Israel en zijn burgers. Of de bezetting van de Westoever.....  

Israelische luchtmacht doodt drie man in Gaza

Drie jonge Palestijnen in de leeftijd tussen de 20 en 30 jaar zijn maandag laat gedood bij een aanval van de Israelische luchtmacht. in de Gaza-strook. De Israelische militaire woordvoerder zei dat de drie het afschieten van een raket  op Israel aan het voorbereiden waren. 
Medische bronnen in Gaza zeiden dat ze de lichamen van drie mannen hadden geborgen, die werden geraakt net nadat ze uit een auto waren gestapt bij het Bureij-kamp. Ook werd en raket afgeschoten op een huis, meldden ooggetuigen.  De drie werden naar het Aqsa ziekenhuis in Deir al-Balah gebracht. Ze werden geïdentificeerd als Alaa Abu Znena, Awnu Abdel Hadi en Muhammed Eid. Volgens de medische bronnen waren de mannen lid van de Quds brigades, de gewapende arm van de Islamitische Jihad. De Islamitische Jihad heeft dat echter niet bevestigd.  

Blije kolonisten bouwen als nooit tevoren, Abbas loopt niet weg bij onderhandelingen

Kolonisten in Netafim storten feestelijk cement. Door de hele Westoever hebben kolonisten maandag het feit gevierd dat om middernacht het 10 maanden oude bouwverbod in de nederzettingen afliep. Hoewel uit meerdere bronnen blijkt dat het twijfelachtig is of het verbod wel erg effectief is geweest, werden links en rechts nieuwe activiteiten aangekondigd of begonnen. Na afloop van deze week, die wordt gekenmerkt door het Sukot - Simhat Tora feest, wordt verwacht dat het bouwen echt in alle hevigheid zal beginnen.  Kanaal 2 van de Israelische tv meldde maandag al activiteiten in tenminste acht nederzettingen. In Ariel  werd de fundering gelegd voor 50 nieuwe huizen, in Adam werd de bouw van 20 huizen voorbereid. In de noordelijke sector bij Nablus werden activiteiten van bulldozers en vrachtauto's gesignaleerd, en voor Zuid-Hebron gold hetzelfde.
De Palestijnse president Mahmoud Abbas die steeds had gezegd dat het einde aan de bouwstop ook het einde aan de vredesbesprekingen zou betekenen, hield slagen om de arm - zoals te verwachten was van een bestuur dat zo onderdruk staat van de Amerikanen. In Parijs waar hij sprak met president Sarkozy maakte zijn woordvoerder bekend dat Abbas eerst zou overleggen met de Arabische Liga. Dat gaat maandag gebeuren. (Sarkozy meldde dat hij in oktober een vredestop in Parijs wil organiseren).
Intussen is er ook druk overleg van de Israeli's en Amerikanen met de sterk van Amrikaanse hulp afhankelijke president Mubarak van Egypte en koning Abdallah II van Jordanië. Het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP) heeft zich - omdat het er geen medeverantwoordelijkheid voor wil dragen als de gesprekken worden voortgezet - tijdelijk teruggetrokken uit de PLO. Uit Damascus verluidde dat gesprekken van secretaris-generaal Khaled Meshaal van Hamas met Fatah kopstuk Azzam al-Ahmed belangrijke stappen hebben op weg naar een verzoening.

Bewakingscamera toont dat schietende wachter in Silwan leugens vertelde

De begrafenis van Sarhan


Sinds afgelopen woensdag de 28-jarige Samer Sarhan, een vader van vijf kinderen, werd doodgeschoten door een van de gewapende wachters die de Joodse kolonisten beschermen die wonen in de Arabische wijk Silwan van Jeruzalem, is het steeds onrustig geweest in Silwan en omgeving. Verschillende mensen raakten gewond bij botsingen met de politie of door het gebruik van grote hoeveelheden traangas. In Issawiya, iets meer naar het noorden, stierf vrijdag een peuter van 14 maanden door een overmaat aan gas.

De wachter die Sarhan doodschoot werd eerst aangehouden door de politie, maar nog dezelfde dag op borgtocht weer vrijgelaten. Hij had de politie verteld dat hij met zijn jeep door de wijk reed, uit moest stappen om de weg vrij te maken die versperd was, vervolgens door meerdere mensen met stenen bekogeld was en   zijn vuurwapen had gebruikt omdat hij zich bedreigd voelde (het Israelische standaardverhaal in dit soort gevallen en de formule die alle daders lijkt vrij te pleiten) .
De Israelsche tv van kanaal 2 vertoonde echter zondag beelden van een bewakingscamera van het Palestijnse informatiecentrum van Silwan. Daarop is - hoewel de beelden erg onduidelijk zijn - in ieder geval te zien dat van versperren van de weg geen sprake was en ook al niet van een groep mensen die de wachter bedreigde. Het lijkt er meer op dat de wachter in zijn jeep voorbijreed, dat iemand een steen gooide en dat hij besloot om te keren en diegene - of een voorbijganger, dat is niet duidelijk - een lesje te leren.
Ik kan de betreffende beelden helaas niet downloaden, maar hier is de link 

En hier alsnog - met dank aan Herman - de video:

De 'Irene' op weg naar Gaza

 
De Irene, uitgerust door de European Jews for a Just Peace en andere Joodse organisaties, is met 10 passagiers en symbolische hulpgoederen zoals speelgoed, studieboeken, muziekinstrumenten en kunstledematen, sinds zondagmiddag vanuit Noord-Cyprus op weg naar Gaza. Onder de passagiers bevinden zich Rami Elhanan, vader van een dochter die in 1997 werd gedood bij een bomaanslag in Jeruzalem, Jonathan Shapira, ex-piloot die dienst weigerde in de bezette gebieden, en Reuven Moskovitz (foto) een 82-jarige holocaust-overlevende. De tocht is te volgen op twitter @jewishboat2gaza en hier via de website  www.jewishboattogaza.org
Het scheepje maakt de overtocht in ongeveer 36 uur.

Duizenden Palestijnse gevangenen in Israelische gevangenissen in hongerstaking

Ketziot.

Zo'n 7000 gevangenen in Israelische gevangenissen zijn vanaf zaterdag in hongerstaking. Daarmee protesteren zij tegen de verslechtering an hun situatie en tegen het feit dat zij bij de 'vredesonderhandelingen' steeds ongenoemd blijven. De Akkoorden van Oslo van 1993 voorzagen in het vrijlaten van de Palestijnse gev angenen. Israel heeft zich daar nooit iets aan gelegen laten liggen. De gevangenen willen dat hun situatie een centrale plaats krijgt bij de onderhandelingen - als die voortgezet worden.
De bezwaren van de gevangenen, die verspeid zitten over 26 gevangenissen en detentiecentra in Israel en de bezette gebieden,  betreffen verder mishandeling door bewakers, slechte verzorging (bijvoorbeeld de afwezigheid van speciale maaltijden tijden Ramadan) en de toename van arbitraire beslissingen van de gevangenisautoriteiten.

Joods hulpschip vanuit Cyprus op weg naar Gaza

Een boot die is uitgerust door Joodse organisaties met aan boord 10 mensen en symbolische hulpgoederen voor Gaza  in de vorm van speelgoed, muziekinstrumenten, visnetten, schoolboeken en kunstledematen is zondagmiddag om 13.30 plaatselijke tijd  vanuit Cyprus vertrokken met als bestemming Gaza. 
Zie voor verdere bijzonderheden mijn Engelstalige blog.

Opnieuw felle onlusten in Jeruzalem, peuter stikt door traangas

Vrijdagavond zijn opnieuw rellen uitgebroken in de wijk Silwan van Oost-Jeruzalem, waar donderdagmorgen vroeg  de 28-jarige Samer Sarhan (28) vader van vijf kinderen, werd doodgeschoten door een wachter die de in de wijk wonende kolonisten beschermt. In Silwan en omringende wijken zijn duizenden politiemannen op de been. Desondanks wordt er op grote schaal gevochten
Er werden branden gesticht en stenen gegooid. De politie schoot enorme hoeveelheden traangas af. Kinderen werden naar de kelders gedirigeerd, waar de verstikkende werking van het gas minder voelbaar is. In de belendende wijk Issawiyeh stikte een peuter, de 14 maanden oude Muhammed Abu Sneneh, in het gas. In Silwan werd de vrouw van de donderdag gedode Samer Sarhan met  verstikkingsverschijnselen naar het ziekenhuis vervoerd. Een man raakte gewond door een rubber kogel. Op een gegeven moment begon de politie van de daken stenen te gooien. een vrouw raakte daardoor ernstig gewond.
De onlusten kwamen donderdag in alle hevigheid op gang na de begrafenis van Sarhan, waaraan een 1000-tal mensen deelnam. De menigte vernielde auto's en bussen en bekogelde de politiemacht met stenen. Zo'n tien mensen raakten gewond, waaronder een Israeli die een steekwonden opliep. Donderdagavond keerde de kalmte weer terug. De politie arresteerde vrijdag een 16-tal mensen volgens Ynet, en posteerde een grote politiemacht in en om de wijk, die de in- en uitgangen afsloot met checkpoints. Dat kon niet verhinderen dat vrijdagavond opnieuw branden werden gesticht en gevechten uitbraken.    

Israelische marine doodt visser voor de kust van Gaza

Bij het Kamal Adwan ziekenhuis in het vluchtelingenkamp Jabalyeh bij Gaza City is vrijdagmorgen het lichaam binnengebracht van de 20-jarige visser Mansour Bakr. Volgens  een woordvoerder van het ziekenhuis was hij gedood door Israelische kogels in de borst.
Een Israelische militaire woordvoerster zei dat Israelische schepen die de blokkade van Gaza handhaven, waarschuwingsschoten hadden afgeschoten op een vissersboot die te ver noordelijk voer in de richting van Israel. Toen de boot niet omdraaide hadden zij gericht geschoten. De woordvoerster zei dat ze zou navragen of de vissersboot ook was geraakt.

Verhagen staat achter weigeren burgemeesters uit nederzettingen

Minister Verhagen van Buitenlandse Zaken staat achter het besluit van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) om een delegatie burgemeesters uit Israel te weigeren. De delegatie zou volgende maand een werkbezoek aan Nederland hebben gebracht in het kader van een uitwisselingsprogramma, maar het bezoek werd afgelopen zondag afgezegd, nadat gebleken was dat in de delegatie zes burgemeesters van nederzettingen op de Westoever zaten.
Uit antwoorden van Verhagen op vragen van respectievelijke de Kamerleden De Roon en Wilders ( PVV) en Voordewind (CU), Van der Staaij (SGP), Ormel (CDA) en Nicolai (VVD) blijkt dat het VNG besluit in lijn was met de politiek van de Nederlandse regering en EU, maar werd genomen door de VNG zelf. De rol van BuZA bleef beperkt tot het geven van een advies. 'Desgevraagd heeft het ministerie de VNG geïnformeerd dat vertegenwoordigers van de Rijksoverheid in het algemeen geen contacten onderhouden met de lokale overheden in de nederzettingen. Andere organisaties in Nederland – waaronder de VNG – staat het evenwel vrij zelfstandig te beslissen of het contacten wil aangaan.'
Verhagen meldt - ten overvloede ook waarom de overheid geen contact met de nederzettingen wil onderhouden:

'Over de status van de nederzettingen bestaat volkenrechtelijk geen verschil van mening. Deze zijn in strijd met het internationaal recht, zoals onder meer is vastgesteld door de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties en herbevestigd in het advies van het Internationaal Gerechtshof d.d. 9 juli 2004 over de bouw van de veiligheidsbarrière op de Westelijke Jordaanoever. De Europese Raad van 16 september 2010 heeft de strijdigheid van de nederzettingen met het internationaal recht nogmaals bevestigd in zijn verklaring over het Midden-Oosten Vredesproces.De regering onthoudt zich actief van handelingen die kunnen bijdragen aan de legitimering van deze nederzettingen. Daaronder is ook te verstaan het onderhouden van contacten met autoriteiten in de nederzettingen, zoals burgemeesters. Dit betekent echter niet dat de regering anderen verhindert om contacten met hen te onderhouden.'

Zo te zien is daar geen speld tussen te krijgen. Dan blijft vervolgens de vaag over waarom in 's hemelsnaam vertegenwoordigers van niet minder dan vier partijen (ik reken de PVV niet mee, want die heeft volgens haar eigen programma geen respect voor het internationale recht) aan de minister  vragen stellen die erop neer komen dat ze dus blijkbaar WEL hadden gewild dat de VNG had meegewerkt aan het ontvangen van de zes kolonisten-burgemeesters - met andere woorden hadden gewild dat de VNG had meegewerkt aan het 'onderhouden van contacten die kunnen bijdragen aan het legitimeren van de nederzettingen'.
En - trouwens - ook het CIDI dat steeds volhield dat het lobbyen voor het ontvangen van de kolonisten niet hetzelfde is als ijveren voor de legitimering van het nederzettingenprogram, kan dus op het dak gaan zitten.

Hoe Christenen voor Israel hun kinderen leren te liegen en te haten en thuis zelf leuke Joodse dingen te maken

Christenen voor Israel is een club van christelijke zionisten die, zoals het orthodoxe christenen betaamt nog rechtzinniger zijn in de leer dan hun grote voorbeeld. Israel is voor hen het van God gegeven Joodse land en de Joden Gods uitverkoren volk. Hoe dat op de kindertjes van de Christenen voor Israel wordt overgedragen kunnen we zien op de site van een off spring van CvI, de TOV! Club (Ik kwam deze link op het spoor door de blog De Israel Lobby. Dank)   

Het TOV! Clubblad is een leuk blad vol met nieuwtjes uit Israël en interessante weetjes over het Jodendom. Het blad verschijnt vier maal per jaar. Lid worden van de TOV! Club is gratis. Het lidmaatschap wordt automatisch verlengd als er in het voorgaande jaar minimaal éénmaal een gift is overgemaakt op het rekeningnummer van de TOV! Club.Klik hier om lid te worden van de TOV! Club.

Inderdaad een leuke kennismaking! De TOV! Club wijdt de kinderen op ludieke wijze in in alles wat joods is. Schoolklassen en groepjes kunnen een consulent bestellen (gratis, hoewel een bijdrage in de kosten wel op prijs wordt gesteld), die daar wat komt jodelen met keppel, talles, gebedsriemen en andere interessante joodse attributen. De TOV!Club geeft ook recepten om lekker Joods te koken of  met schaar en lijmpot dingen te maken als je eigen Tora rol en dat soort leuke joodse dingen.

Op zich is dat al een wat zonderlinge hobby, het gezellig inwijden van de kinderkes in een soort doe-het-zelf,  namaak jodendom. Maar de gezelligheid wordt heel wat  grimmigen als we kijken hoe de christelijke kinderkes wegwijs worden gemaakt in het Israelisch -Palestijnse conflict. Een paar fragmenten:  

In de Bijbel kunnen we lezen over de Filistijnen. Dit niet-Arabische volk kwam uit Kreta (Griekenland) en ging wonen aan de kust van Israël. In de tijd van de richters waren de Filistijnen soms de baas in Israël. Dat bleef niet zo. Israël werd bevrijd van de Filistijnen en na een lange tijd verdwenen ze helemaal uit het land.
Nu de Palestijnen. Zij beweren vaak dat ze afstammen van de Filistijnen. Maar de Palestijnen zijn Arabieren en kunnen dus niet afstammen van de Filistijnen. Waarom zeggen ze dit dan toch? 

Toen werd in 1948 de staat Israël uitgeroepen. Zo kreeg het land weer zijn oude naam terug; Israël. Na een oorlog kwam een gedeelte van het land in handen van de buurlanden van Israël; Egypte en Jordanië. De Arabieren gingen vanuit deze gebieden Israël aanvallen. Totdat Israël deze gebieden veroverde in de Zesdaagse Oorlog (1967). Vanaf dat moment gaan de Arabieren die in deze gebieden leven zich Palestijnen noemen. Vooral hun leider Arafat deed dat. Ze hebben daarvoor gekozen, omdat ze zo meer kans maken op een eigen land. Is er geen volk, dan hoeft er ook geen land te komen. Daarnaast zeggen ze dus dat ze afstammen van de Filistijnen. Zo lijkt het alsof ze daar al heel lang wonen. 

Arafat is lang de leider geweest van de Palestijnen. Arafat had altijd een sjaal om zijn hoofd. Zo'n sjaal heet een keffiah en wordt al heel lang door Arabische boeren gedragen. Arafat droeg de sjaal op een bijzondere manier. De sjaal hing altijd met één punt over zijn schouder. Deze punt leek op een kaart van Israël. Daarmee liet Arafat zien dat hij van plan was heel Israël te veroveren.

En tot slot over de 'Cast Lead' veldtocht van verleden jaar tegen Gaza, een vraag-antwoord stukje:

Vraag: Israel bezet de gebieden van de Palestijnen, daarom vechten ze toch tegen Israel?
Antwoord: In 2005 heeft Israel zich teruggetrokken uit de Gazastrook. Ook de Joodse mensen die daar woonden moesten vertrekken. Je zou denken dat de aanvallen van de Palestijnen daarna zouden stoppen, maar in plaats daarvan zijn ze vijf keer zoveel raketten op Israel gaan afschieten. Daarnaast is er nooit een Palestijnse staat geweest, en dus kan Israel deze ook niet bezetten.
Vraag: Er sterven veel meer Palestijnen dan Israeli's, dat is toch oneerlijk?
Antwoord: Er sterven inderdaad meer Palestijnen. Dat heeft er mee te maken dat Israel sterker is dan de Hamas. Daarnaast verschuilen de Hamas strijders zich juist tussen de Palestijnse burgers. Soms sturen ze de vluchtende mensen expres richting de gevechten. Daardoor sterven er onnodig veel burgers. Het is verschrikkelijk dat de Hamas dit doet, maar ze weten dat als de mensen in de wereld deze beelden zien, ze boos worden op Israel. Daarnaast zijn de meeste Pastijnse doden geen burgers, maar strijders van de Hamas.
Vraag: Hoe kan het dan dat je op tv bijna alleen maar kinderen in het ziekenhuis ziet?
Antwoord: Hamas bepaalt welke beelden er worden gemaakt. Ze weten dat de beelden van gedode kinderen veel mensen boos maakt. Zo hopen ze dat veel landen hun kant kiezen.
Vraag: Vinden jullie het niet erg wat er gebeurd?
Antwoord: Wij vinden het verschrikkelijk. De Palestijnen lijden onder de slechte leiders van de Gazastrook. We hopen op vrede voor zowel Joden als Palestijnen. 

Inderdaad, dit is verschrikkelijk. Verschrikkelijk onwaar, verschrikkelijk hypocriet, en verschrikkelijk gevaarlijke onzin die niet alleen ontkent dat de Palestijnen een volk zijn en legitieme aanspraken hebben op het land dat ze sinds mensenheugenis bewoonden, maar ze zelfs wegzet als bedriegers. Dit is haatzaaien in de ergste vorm, die dus zijn weg vindt naar scholen via de hulp die de TOV!Club geeft bij spreekbeurten, of bij het op aanvraag verstrekken van lesmateriaal   Ik kan me voorstellen dat als je hierover een strafklacht indient, die wel een kans maakt. Maar los daarvan,  is liegen, kwaadspreken en haatzaaien niet gewoon heel erg zondig volgens het christelijke geloof?? Of is Christenen voor Israel een soort ontspoorde variant?

VN-panel: Israelische aanval op Free Gaza Flotilla was onwettig

(Cartoon Latuff)

Een panel van de VN-Mensenrechtencommissie heeft vastgesteld dat Israel met zijn aanval op het Free Gaza Flotilla in mei het internationale recht heeft geschonden. Bij de aanval werden negen mensen aan boord van het Tukse schip Mavi Marmara gedood. Het panel bestaande uit de vroegere VN-vervolger van mensenrechtenschendingen Desmond de Silva, rechter e Karl T. Hudson-Phillips uit Trinidad en de Maleisische voorvechtster van vrouwenrechten Mary Shanthi Dairiam kwam ook tot de conclusie dat de blokkade van Gaza onwettig is.Israel wijst de conclusies van de hand.
Voor meer: zie mijn Engelstalige blog.

Israel vernielt weer huis in Jeruzalem

Isarelische bulldozers hebben woensdag weer een huis vernield in Jeruzalem dat volgens de autoriteiten zonder vergunning was gebouwd. Het ging om een 20 vierkante meter metend huisje van één verdieping in de woijk At-Tur van Wael Darwish Da'ana, een vader van tien kinderen. Ook een stal van ongeveer 200 vierkante meter werd platgemaakt. De stal bood onderdak aan vijf paarden en 50 schapen.
Da'na toonde zich verbaasd dat de bulldozers ineens voor zijn neus stonden. Hij had twee maanden geleden een order ontvangen om zijn huis af te breken en daar een bezwaarschrift tegen ingediend. De zaak liep nog, er was nog niet eens een datum voor de zitting bepaald.
Volgens een recent rapport van het  VN  bureau voor de coördinatie van humanitaire zaken (OCHA) is 28% van de Palestijnse woningvoorraad in Jeruzalem volgens Israelische maatstaven illegaal gebouwd en lopen 60.000 mensen het risico dakloos te worden. . .

Rellen in Silwan, na doodschieten 2 Palestijnen door Israelische wachter

In Silwan hebben zich de laatste tijd regelmatig botsingen voorgedaan tussen Palestijnen en kolonisten die in hun midden zijn komen wonen. Deze foto is van nachtelijke botsingen eind juni.

Wachters die zijn ingehuurd om het door kolonisten bewoonde gebouw Beit Jehonatan in de Arabische wijk Silwan van Oost-Jeruzalem te bewaken, hebben woensdagmorgen om 5 uur het vuur geopend op een auto met Palestijnse bewoners. Daarbij werd de 28-jarige Samer Sarhan gedood, terwijl twee anderen gewond raakten. Een van hen is in kritieke toestand afgevoerd naar het Hadassah ziekenhuis.
Update: Later op de dag werd ook het hardnekkige gerucht dat in feite twee Palestijnen waren gedood, bevestigd. Ma'an News meldt dat het forensische centrum Abu Kabeir bevestigt twee lichamen te hebben ontvangen.. 
Kort na het schietincident braken gevechten uit tussen bewoners en de in grote aantallen uitgerukte grenspolitie, die de plaats van het incident afgrendelde. Tientallen jongeren bekogelden de politie met stenen. De politie antwoordde met het afschieten van onder meer traangas- en drukgranaten.

Shabab (jongeren) bekogelden de politie woensdagmorgen in Silwan. (Foto Joseph Dana)

De Israelische lezing van het schietincident was overigens afwijkend van wat de Palestijnen hadden gemeld. Volgens de Israeli's had de wachter een aanrijding gehad en waren Palestijnen hem met stenen gaan bekogelen. Hij had daarop zijn wapen getrokken en gericht geschoten.

Begrafenis


(Alle foto's Joseph Dana, blog Ibn Ezra)


Update II Volgens de krant Haaretz werden meer dan 10 Israeli's door stenen gewond na begrafenis van Sarhan die een massabetoging werd. De rellen sloegen later over naar de Oude Stad en de Tempelmuur. Een  Israeli werd opgenomen in het ziekenhuis met niet al te ernstige steekwonden. Drie andere Israeli's raakten licht gewond toen hun auto door Palestijnen onderste boven werd gekeerd. 

Israelisch museum bekroont ranzige clip 'We Con the World'

Bedenker van de clip, Caroline Glick(l), hier samen met de Amerikaanse moslim-haatster Pamela Geller, toevallig (?) ook een vriendin van blonde Geert Wilders.


Het gerespecteerde Israelische Beth Hatfutsot Museum, dat gewijd is aan de diaspora,  houdt in de nu komende dagen rond het joodse Sukkot feest een bijeenkomst van zijn International Board of Governors Daar worden, zoals uit onderstaande aankondiging op de website blijkt, gesprekken gehouden over de toekomst van het museum, het opzetten van een 'on line museum', bouwprojecten bekeken en ook prijzen uitgereikt. En - in Israel lijkt niets te gek - één daarvan gaat naar de infame, ranzige en schandalige clip 'We Con the World'. De website van het museum:    

The meetings will include serious discussions on the future of Beit Hatfutsot, the construction of the New Museum, and the building of an On-Line Museum. Participants will tour  the construction projects taking place that include the building of the Family and Children's Discovery Gallery, and the renovation of the International School for Jewish Peoplehood Studies.  The Governors will participate in the Leaders Inc. conference.  The event will culminate with the NADAV Peoplehood Award Ceremony and Reception where the NADAV Foundation will present its annual Peoplehood Award to Ms. Angelica Berrie, President of the Board of Trustees of the Russell Berrie Foundation, and to the creators of the video clip We Con the World by the Flotilla Choir. (Cursief van mij, AP).

Wie niet meer weet om welke clip het gaat: We Con the World (We houden de wereld voor de gek) was een 'persiflage' over de bemanning van de Mavi Marmara. Dat was het schip dat als onderdeel van de Gaza Flotilla met hulpgoederen op weg was naar Gaza en op 31 mei door de Israelische marine ten koste van 9 doden werd opgebracht in de Middellands Zee. De groep LATMA (Israelisch slang voor 'tik, klap'), opgericht door de stuurloos rechtse commentatrice en adjunct hoofdredacteur van de Jerusalem Post, Caroline Glick, zong daarin op de wijs van 'We Are the World'  een grappig bedoelde tekst waarin de bemanning van de Mavi Marmara werd weggezet als een groepje terroristen die zijn verdiende loon had gekregen. Over Gaza vermeldde het lied dat de mensen het daar goed hadden zodat hulp er niet nodig was: 'There's no people dying, so the best we can do is create the best bluff of all. We must go on pretending day by day'.
De clip werd aanvankelijk ook verspreid door het Israelische Government Press Office, maar dat zag zich na protesten later gedwongen excuses te maken.
Het is bijna onvoorstelbaar dat een serieus, mooi en goed museum als Bet Hatfutsot zich met een dergelijk voddig product van de ras-hysterica Caroline Glick inlaat, maar misschien is dit een bewijs te meer dat in Israel langzamerhand werkelijk alles voor mogelijk gehouden moet worden. Om met Richard Silverstein te spreken, die deze schande aan het licht bracht, soms weet je als je met Israel te maken hebt, niet of je lachen of huilen moet. (Wie geïnteresseerd is om te zien en te horen wat voor rommel het museum gaat bekronen: hier is een link).

Demonstranten in Egypte zeggen nee tegen 'Jimmy' Mubarak

Demonstranten in Cairo steken een foto van Gamal Mubarak met het opschrift 'Jij zal ons niet regeren' in de fik. Ongeveer 300 demonstranten waren dinsdag naar het Abdin plein in Cairo, vlakbij de presidentiële rsidentie, het Abdin Paleis, getogen om te demonstreren tegen een mogelijke opvolging van Hosni Mubarak (82) door diens zoon Gamal (46) bij de komende presidentsverkiezingen in 2011. Hoewel Gamal officieel nog geen kandidaat is, wordt er algemeen van uitgegaan dat hij wordt klaargestoomd voor de opvolging. De demonstranten riepen slogans als 'We hebben genoeg van jou en van Jimmy', de bijnaam die in  Cairo voor Gamal in gebruik is. De politie was in groten getale uitgerukt en trad hardhandig op. Er waren op deze 'Oraby Dag', zoals de dag naar een beroemde Egyptische nationalist uit het verleden was genoemd, ook demonstraties in Alexandrië en Port Said. (Voor een uitgebreider verslag - in het Engels -klik hier 
(of hier voor een verslag van een Egyptische blogger)

Photoshop follow up

Iemand in Egypte stuurde deze photoshop follow-up met hemzelf in de rol van 'aanvoerder van het vredesproces' naar de Angry Arab. Voor wie de humor hiervan mist: kijk hier of hier.

 Update: Ik loop alweer achter. Klik hier voor meer 

Israelische regering reserveert $ 2,4 voor toerisme in bezet gebied

Het graf van Baruch Goldstein in het Meir Kahana Tourist Park in de nederzetting Kiryat Arba bij Hebron. Het graf  is een belangrijke bedevaartsplek voor ultranationalistische Israeli's. Goldstein vermoordde in 1994 29 moslims tijdens het gebed in de Ibrahim moskee in Hebron, er waren meer dan 100 gewonden. Meir Kahana was de leider van de Kach-partij die destijds wegens haar racistische karakter werd verboden. Kiryat Arba is één van de gemeenten op de Westoever die dit jaar van het Isrélische ministerie van Toerisme geld kreijgt om het toerisme te bevorderen. 

In weerwil van de huidige vredesbesprekingen met de Palestijnse Autoriteit is de Israelische minister van Toerisme Stas Misezhnikov van plan 9 miljoen shekel (2,4 miljoen dollar) toe te kennen aan diverse nederzettingen en organisaties van kolonisten op de Westoever voor het ontwikkelen van toeristische attracties in bezet gebied, zo blijkt uit een memo van het ministerie.
De Regionale Raad van Shomron (Samaria, het noorden van de Westoever) krijgt ongeveer 80.000 dollar voor diverse projecten, waaronder het ontwikkelen van twee bossen (het Reihan- en het Shaked bos), de Regionale Raad van Benyamin krijgt 27.000 dollar voor bewegwijzering van toeristische plaatsen, de Regionale Raad van Zuid-Hebron krijgt eveneens ongeveer 27.000 dollar voor het ontwikkelen van het Susya gebied, de nederzetting Karnei Shomron eenzelfde bedrag voor het ontwikkelen van fietspaden in het Nahal Kane reservaat en de nederzetting Kiryat Araba krijgt ongeveer 10.000 dollar voor planning van toeristische projecten.
De grootste bedragen gaan echter naar Gush Etzion, de Jordaanvallei en Oost-Jeruzalem. Het Gush Etzion nederzettingen blok krijgt ongeveer 400.000 dollar voor de renovatie van het (uit het begin van de jaartelling stammende) Herodion en omgeving. Ongeveer 540.000 dollar gaat naar het  Qasr al Yahud gebied in de Jordaanvallei, en ongeveer 135.000 gaat naar projecten in Oost-Jeruzalem, waaronder 540.000 voor de Stad van David in de Arabische wijk Silwan.

De bedragen werden begeleid door een brief van minister Misezhnikov aan de diverse raden, waarin hij zei dat ht ministerie grote waarde hecht aan de promotie van het toerisme in 'Judea en Samaria', die 'aan de basis liggen van het verhaal van alle Joden'.

Kolonisten oogsten Palestijnse olijven en rukken wijnstokken uit

Kolonisten uit de nederzetting Yitzhar bij Nablus zijn maandag begonnen de olijven te oogsten van het naburige Palestijnse dorp Iraq Burin (foto). Volgens Ghassan Daghlas, die voor de Palestijnse Autoriteit de activiteiten volgt van de kolonisten in het noordelijke districten Nablus en Qalqiliya van de Westoever, kwamen de kolonisten met ladders en  lakens en gingen ze aan het werk 'alsof ze de eigenaren waren' van de betreffende olijfboomgaarden. Er zouden vervolgens botsingen zijn uitgebroken tussen de bewoners van Iraq Burin en de kolonisten, nadat de dorpelingen de kolonisten met stenen bekogelden.
Update: wat er daarna gebeurde is niet helemaal uit de diverse berichten op te maken. Zeker is allen dat het leger tussenbeide kwam, het gebied tot 'closed military area' bestempelde en dat enkele Palestijnen werden afgevoerd naar het ziekenhuis. Volgens Ynet waren de betrokken kolonisten overigens afkomstig uit de nederzetting Har Bracha. Iraq Burin ligt tussen  Yitzhar en Har Bracha in en heeft beurtelings van beide te lijden). Einde update.
De kolonisten uit Yitzhar hebben in het verleden steeds voor ernstige overlast gezorgd voor de omringende dorpen. In de afgelopen paar jaar hebben ze  - zonder ooit gestraft te zijn - honderden olijbomen omgezaagd. Kennelijk ging het hierbij om een ander aanpak. .
De kolonisten bij Nablus waren overigens niet de enigen die op het oorlogspad waren. Bij het dorp Al-Buera in het district Zuid-Hebron werd een 100-tal wijnstokken uitgetrokken van de druivenplantage van Abdul Rahman Sufyan.De schade bedroeg duizenden dollars. Sufyan zei dat vermoedelijk kolonisten van de nederzetting Kiryat Arba de daders waren. Hun motief zou zijn dat ze de familie Sufyan willen verjagen om hun grond bij de nederzetting te trekken.

Voor Voordewind (CU) is relatie met Israel blijkbaar belangrijker dan internationale rechtsorde

Joël Voordewind van de ChristenUnie wil opheldering van minister Maxime Verhagen van Buitenlandse Zaken over het bericht dat de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) heeft geweigerd een reis te organiseren voor Israëlische burgemeesters. De VNG trok de uitnodiging in nadat gebleken was dat er burgemeesters bij de reisgroep waren van een flink aantal nederzettingen op de Westoever.

Voordewind wil onder meer weten wat de rol was van de Nederlandse ambassade in het geheel. Verder maakt hij zich zorgen om de relatie met Israël. ‘Wat gaat u doen, nu er grote ophef in Israël is ontstaan over de weigering van een Israëlische delegatie naar Nederland, om de schade in de vriendschappelijke betrekkingen met Israël te beperken?’

Dit soort optreden van de Christen Unie gaat mijn petje volledig te boven. Een partij als de CU die toch belang hecht aan de rechtsorde, ook de internationale mag men aannemen, gaat hier volledig voorbij aan het feit dat de nederzettingen in bezet gebied in strijd zijn met alle rechtsregels, zoals ook het Internationale Gerechtshof in 2004 nog eens ten overvloede heeft bevestigd in een uitspraak over het bouwen van de 'Afscheidingsmur'. Meent Voordewind werkelijk dat de relaties met Israel belangrijker zijn dan de internationale rechtsorde?
Het is overigens waarschijnlijk dat Voordewind in actie is gekomen na enige duw- en trekwerk van Ronny Naftaniel van het CIDI. Naftaniel bleek zondag al twitterend verontwaardigd te zijn dat de Israelische delegatie met de foute burgemeesters was geweigerd. Hij noemde de weigering 'absurd' en kondigde aan navraag te zullen gaan doen, Wie de werkwijze van Naftaniel een beetje kent, weet dat die navraag gewoonlijk ook bestaat uit het  aansturen van bevriende kamerleden om vragen te stellen. Het grappige aan de affaire is dat zij nu dus ook dient als een soort lakmoesproef om aan te tonen dat het CIDI, dat zegt  'voor Israel voor vrede' te zijn, blijkbaar vindt dat het Israelische nederzettingenprogram, dat die vrede overduidelijk in de weg staat, salonfähig is. 
Update
Niet alleen Voordewind is nu de vragensteller, in de loop van maandag sloten SGP, VVD en CDA zich erbij aan. Goed lobbywerk van het CIDI! De PVV is uiteraard ook tegen het weigeren van de kolonisten/burgemeesters, zodat er een kamermeerderheid kan zijn voor herroepen van de beslissing. We zullen zien. Het zou een geweldige afgang zijn als Israelische acteurs weigeren op te treden in het nieuwe theater van de nederzetting Ariel (en de steun krijgen van 150 acteurs, tekstschrijvers etc in de VS), omdat zij niet willen meewerken aan het 'legitimeren' van de nederzettingen, en Nederland intussen het tegenovergestelde signaal afgeeft. Brrr.       

Viva Palestina van start met nieuwe - en grotere - hulpkonvooien voor Gaza

Afgelopen zaterdag is een nieuw hulpkonvooi voor Gaza van start gegaan: het  vijfde hulpkonvooi van Viva Palestina, onder de naam 'Viva Palestina - a global lifeline to Gaza' . Het moet het grootste konvooi worden tot nu toe. Tegelijk met een konvooi over land vanuit Londen, zijn ook konvooien vertrokken uit Casblanca (Marokko) en Doha (Qatar). De konvooien gaan hand in hand met een groter en internationaler smaldeel dan tot nu toe dat Gaza via zee wil bereiken op hetzelfde tijdstip als de konvooien over land.
Het is de bedoeling dat de konvooien over land onderweg zullen uitgroeien tot een karavaan van tientallen voertuigen met medische hulpmiddelen, onderwijsbenodigdheden en materiaal om een vernielde moskee, een school voor wezen en een kraamkliniek te bouwen in Beit Hanoun in het noorden van Gaza.
De grootste afstand gaat over land, maar de hulp wordt uiteindelijk deels per schip van Syrië naar Egypte gebracht. De bedoeling is de zaken begin volgende maand af te leveren via de grensovergang bij Rafah.

Update. Maandag is een Syrisch schip aangekomen in de Egyptische haven El Arish met hulp voor Gaza. Het schip voerde 650 ton hulgoederen aan die door verschillende Syrische organiaties waren verzameld. Het was afkomstig uit de Syrische haven Tartous. 

Onbekenden vernielen waterpretpark in Gaza

De eigenaren van een groot waterpretpark in Gaza, het  'Crazy Water' Park leggen de verantwoordelijkheid voor een grote brand die zondag een deel van het park vernielde bij de Hamas-regering van Gaza. De brandweer moest het zondagmorgen vroeg opnemen tegen een brand die op vier plaatsen tegelijk uitbrak. Een vertegenwoordiger van het ministerie van Binnenlandse Zaken zei dat nog wordt uitgezocht wie verantwoordelijk waren voor de brandstichting.




Alaa El Din Al A’raj, een van de eigenaars, zei in een persverklaring dat het complex rond 3 uur in de morgen door een groep mannen werd bestormd die de wachters vastbonden en blinddoekten.Ze staken vervolgens  verschillende delen van het complex in brand, waaronder een een administratief gebouw van drie verdiepingen, een cafeteria en een feestzalencomplex. Al-A'raj zei dat de totale schade nog wordt nagegaan en dat de regering in Gaza de verantwoordelijkheid draagt. Die had het complex op last van de openbare aanklager voor twee weken gesloten en onder de hoede van de regering gesteld.

Het Crazy Water park werd in juni geopend. Het ligt in het zuiden van Gaza City bij het strand, omvat 10.000 vierkante meter en heeft diverse zwembaden voor volwassenen en kinderen, een glijbaan, feestzalen en restaurants.

Nederland weigert Israelische delegatie wegens deelname burgemeesters nederzettingen

De nederzetting Kiryat Arba

Het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken heeft teleurgesteld gereageerd op het feit dat Nederland een bezoek van een delegatie van hoofden van gemeentebesturen heeft afgezegd, omdat de burgemeesters van diverse nederzettingen op de Westoever er deel van uitmaakten. Het bezoek zou volgende maand hebben plaatsgevonden, maar werd afgezegd toen in Nederland bleek dat zich onder de vertegenwoordigers van gemeenten met minder dan 20.000 inwoners ook leiders van de nederzettingen Kfar Shmaryahu, Savyon, Kfar Vradim, Beit Aryeh, Har Adar, Kiryat Arba, Oranit, Beit El, Elkana, en Efrat bevonden.
Dat meldt Ynet vandaag. De krant haalt een woordvoerder aan van het Israëlische ministerie van buitenlandse zaken, Yossi Levy, die  zei dat 'iedereen die politieke overwegingen betrekt bij dit belangrijke en positieve initiatief, er irrelevante dingen bijhaalt' en het doel van het bezoek, 'een rechtstreekse dialoog tussen locale gemeenschappen over de kwaliteit van leven en het milieu, onmogelijk maakt'.  Volgens Levy is de visie van zijn ministerie dat bij het voeren van dialoog nooit boycots en afwijzingen'op hun plaats zijn. Maar, hij voegde geruststellend aan toe, Holland blijft wel een ware vriend van Israel.
Uit het verslag in Ynet blijkt dat het ging om een uitwisseling met de Vereniging van Nederlandse Gemeenten. De VNG zou besloten hebben het bezoek uit te stellen, toen informatie boven water kwam die aanvankelijk niet was doorgegeven. Die informatie kwam pas aan het licht toen de Nederlandse ambassade in Israel van het Joint Distribution Committee, de organisator van de trip, een deelnemerslijst opvroeg. Van Nederlandse kant werd daarop gevraagd de reis uit te stellen. Maar de Israëlische ambassadeur in Nederland , Harry Kney Tal, liet aan het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken weten dat de delegatie niet zou worden gewijzigd en dat uitstel afstel zou betekenen. De reis werd daarop definitief afgezegd.
De burgemeester van de nederzetting Efrat, Oded Revivi, die een van de voorgenomen deelnemers was, gaf als commentaar dat Nederland probeert 'de grenzen van de staat Israel aan te geven'. Hij noemde dat 'ongepaste inmenging''.
De deelnemers aan de de reis hadden hun tickets al gekocht. De vorige voorgenomen reis van de leiders van de gemeenten ging ook al niet door. Toen zou de tocht naar Spanje zijn gegaan, maar dat werd afgezegd door de Israelische aanval op het Turkse schip Mavi Marmara en het tegenhouden van de Gaza Flotilla.

Update ; CIDI steunt blijkbaar nederzettingenpolitiek
Het Centrum Informatie en Documentatie Israel (CIDI) is ontstemd over het feit dat de reis niet doorgaat. CIDI-directeur Ronny Naftaniel twitterde zondagmiddag dat de afwijzing van de kolonisten-burgemeesters 'absurd' was, mede omdat minister Verhagen van Buitenlandse Zaken zijn  Israelische collega Lieberman, die ook in een nederzetting woont, enige maanden geleden wél heeft ontvangen. Op een commentaar van mij dat de ontvangst van burgemeesters van nederzettingen erkenning van die nederzettingen zou inhouden (en Lieberman dus een ander geval was) ging Naftaniel niet in. Ook reageerde hij niet op mijn vraag of we nu  uit zijn reactie moeten concluderen dat het CIDI achter de nederzettingenpolitiek staat. Waarvan acte. Ik zou zeggen: het CIDI dat altijd zegt voor een twee-statenoplossing te zijn, steunt dus kennelijk ook de politiek die de grootste hinderpaal vormt op de weg naar verwezenlijking ervan.

Yom Kippur ..

...in Tel Aviv (Foto Geneviève Long)

Israel vermoordt leider van Hamas op Westoever

De dode Iyad As'ad Shelbaya wordt omhelsd door een familielid. (Foto Ma'an)



Het Israëlische leger heeft vrijdag de 38-jarige Iyad As'ad Shelbaya, een  leider van Hamas, in zijn huis in Tulkarem op de Westoever vermoord. Familieleden vertelden dat het leger eerst Shelbaya's broer Mohammed had ontvoerd en had gedwongen hen het huis in een vluchtelingenkamp bij Tulkarem te tonen. Vervolgens kwamen de militairen om 2.30 uur 's nachts met meerdere voertuigen en bliezen ze de deur op, aldus de familieleden. Shelbaya's broer vertelde dat Shelbaya vanuit de slaapkamer drie keer ''Wie is daar?' riep. Onmiddellijk daarna werden schoten gehoord. Shelbaya werd gedood door schoten in de nek en de borst, zo bevestigden bronnen in het Thabit Thabit ziekenhuis in Tulkarem. Familieleden zeiden dat er een grote plas bloed in zijn slaapkamer werd aangetroffen.
Het Israelische leger gaf een andere lezing. Een woordvoerder zei dat de verdachte tijdens een arrestatie in Nur Shams (het kamp) begon te rennen en niet reageerde op bevelen om te stoppen. 'De soldaten voelden zich bedreigd door het gedrag van de man en vuurden toen op hem,' aldus de woordvoerder.

Een gemiste kans: EU had Sarkozy op zijn plaats moeten zetten

(Commentaar overbodig. Tekening van Carlos Latuff)

De Franse president Nicolas Sarkozy is er maar weer mooi mee weggekomen op de Eurotop. Bekakt Frans pratend, oprechte woede voorwendend,  pretenderend dat  Frankrijk is beledigd, dat alle (Europese) staatsleiders het met hem eens zijn dat men zo niet spreekt over een bondgenoot (hij bedoelde de uitlating  van het Luxemburgse Commissielid Vivia Reding waarvoor ze excuses had aangeboden) en nuffig opmerkend dat Frankrijk niets anders dan zijn 'plicht' deed door tegen misdaad op treden, wist hij een debat over de hoofdzaak te voorkomen.

Die hoofdzaak was natuurlijk - afgezien van de economische situatie van Europa waarover ook hoognodig had moeten worden gepraat  - de vraag op Frankrijk zich kan permitteren burgers van een andere lidstaat op te pakken en te deporteren alleen op grond van het feit dat ze behoren tot een etnische groep. De Franse regering had ontkend dat het alleen om de uitzetting van Roma ging,  maar een uitgelekte circulaire van het Franse ministerie van binnenlandse zaken bewees het tegendeel en betrapte de regering als het ware op heterdaad:

UNRWA heeft 100 scholen in Gaza te weinig, moet 40.000 leerlingen weigeren

School in Gaza na de Israelische veldtocht. 

UNRWA , de organisatie die zorgt voor de noden van de Palestijnse vluchtelingen, moet dit schooljaar 40.000 leerlingen de toegang weigeren wegens gebrek aan klaslokalen. UNRWA heeft 100 scholen te weinig, als gevolg van de de schade die is veroorzaakt tijdens de Israelische 'Cast Lead' veldtocht en doordat er sinds 2007, het begin van de blokkade,  geen nieuwe scholen meer zijn gebouwd.
UNRWA heeft dat bekendgemaakt bij het begin van het schooljaar, eerder deze week. Volgens de organisatie heeft Israel wel de blokkade wat minder streng gemaakt, maar de bouwmaterialen die beloofd waren voor projecten van internationale organisaties als de VN zijn nooit doorgelaten. Wat wél voor het eerst sinds drie jaar doorkwam waren pennen, schriften en andere schoolbenodigdheden, maar ze kunnen dus niet overal naar behoren worden gebruikt.    
Om het hoofd te bieden aan het gebrek aan ruimte heeft UNRWA al de grootte van de klassen op 50 gebracht en drie kinderen aan tafeltjes voor twee gezet. Bovendien wordt les gegeven in twee ploegendienst, een ochtend- en een middagploeg, en zijn klaslokalen ingericht in containers. Volgens John Bing, de directeur van UNRWA, zijn alle alternatieven en tijdelijke maatregelen uitgeput en is er voor de kinderen van Gaza geen andere oplossing dan het toelaten van bouwmateriaal en het bouwen van nieuwe scholen   
Voor een standaard school zijn ruwweg 220 vrachtauto's met bouwmaterialen nodig, oftewel 22.000 voor 100 scholen. De enige grensovergang die Israel heeft geopend voor vrachtvervoer, Kerem Shalom, kan per dag gemiddeld 250 vrachtauto's aan. De meeste daarvan zijn beladen met voedsel en dagelijkse basisbehoeften.
Sinds de blokkade versoepeld is, heeft Israel ermee ingestemd maandelijks 240 vrachtautoladingen met bouwmateriaal toe te laten - (wat erg weinig is, want voor de blokkade in 2007 begon was dat ongeveer 5000 per maand). Tot dusver is echter nog geen enkele vrachtauto met materiaal voor een UNRWA-school doorgelaten. Israel er alleen nog maar mee ingestemd te 'gaan onderhandelen' over de invoer van bouwhoeften voor acht scholen.
Het gebrek aan ruimte is extra spijtig volgens UNRWA, omdat haar scholen als enige mensenrechten en  maatschappijleer in het pakket heeft en in het algemeen 20% betere resultaten boekt dan de overige scholen in Gaza.

Volkskrantlezers doen er beter aan niet alles te geloven wat in de krant staat

De Volkskrant heeft een nieuwe correspondent in Israel. Daarvoor heeft hij van alles gedaan bij de krant, toerisme redacteur, buitenland, chef nacht (= eindredactie). En nu dus Israel. Een van zijn eerste daden op deze nieuwe plek was een stukje over de door de VS geëntameerde vredesonderhandelingen, die door letterlijk alle goed ingevoerde waarnemers (zelfs de zeer pro-Israelische New York Times) werden beschreven als een gebeurtenis waar de VS een zwakke Palestijnse onderhandelingspartner tegen zijn zin naar de gesprekken hebben geduwd. Maar zo ziet de nieuwe Volkskrantman on the job Rolf Bos dat niet. Hij begint zijn artikel (13-9-10) als volgt:

Soms is een klein duwtje in de rug voldoende om een twijfelaar over de streep te trekken. ‘Teken nu, jij hond’, zei de Egyptische president Hosni Mubarak in 1994 tegen Yasser Arafat, toen de Palestijnse leider aarzelde om het Gaza Jericho-verdrag te tekenen.

Dat document was een van de uitvloeisels van de Oslo-akkoorden, die Arafat acht maanden eerder was overeengekomen met de Israëlische leiders Shimon Peres en Yitzhak Rabin, onder toeziend oog van de Amerikaanse president Bill Clinton. Arafat ging overstag en tekende. Arafat, Peres en Rabin zouden er de Nobelprijs voor de Vrede voor krijgen. 

Opmerkelijk. Niet eens zozeer omdat Bos al in de eerste alinea lijkt te suggereren dat de Palestijnse president Mahmoud Abbas - net als destijds Arafat - een duwtje moet hebben om zijn handtekening te zetten onder - ja onder wat eigenlijk? - een soort rompstaatje zoals zijn tegenspeler Netanyahu het zou willen? Zonder Jeruzalem, zonder Gaza en opgedeeld in kleine, onderling van elkaar gescheiden  reservaatjes? Zodat Netanyahu, en ongetwijfeld ook hijzelf, eveneens de Nobelprijs voor de Vrede zullen krijgen??
Nee, het opmerkelijkst is zonder enige twijfel het citaat 'Teken nu, jij hond' dat Bos president Mubarak van Eypte in de mond legt. Opmerkelijk omdat het verraadt wie - of beter gezegd: welke bronnen -  Bos hier napraat. Niemand die ook maar ooit een stap heeft gezet in de Arabische wereld, zou op het idee hebben kunnen komen dat Mubarak zoiets zou ook echt zou kunnen hebben gezegd. Hoezeer Mubarak en Arafat wellicht de pest aan elkaar zouden hebben gehad (wat geenszins zeker is), tussen de obligate omhelzingen en beleefdheidsfrasen door kan Mubarak nooit de kwalificatie 'hond' hebben gebezigd, een buitengewoon heftig scheldwoord, dat indien op straat in Cairo gebruikt, zelfs acuut levensgevaar zou kunnen opleveren. Een dergelijk citaat kan alleen maar uit de koker stammen van 'oriëntalisten', zoals dat tegenwoordig heet. Daarmee worden deskundigen in Arabische zaken bedoeld die diep neerkijken op hun eigen onderzoeksobject, en de Arabieren als ongecultiveerde wilden zien. Oriëntalisten zijn vooral dik gezaaid in Israel, net als in kringen die de Israëlische regering een zeer warm hart toedragen.

 Het  is niet alleen dit volstrekt onzinnige citaat waarmee Bos duidelijk maakt wat we de komende tijd van hem kunnen verwachten. Het is ook het feit dat hij erin slaagt in de rest van het stukje helemaal niets uit te leggen. Hij legt niet uit dat er vragen zijn over de legitimiteit van Abbas (het feit dat hij niet kan spreken namens Gaza en dat zijn mandaat sowieso is verlopen om een paar dingen te noemen), hij vertelt niet welke rol het Israelische nederzettingenprogramma speelt dat het gebied bestemd voor de Palestijnse staat gestaag opsoupeert, en hij laat de rol buiten beschouwing die de Amerikanen spelen. Hij rebbelt wat over dat Abbas al lang meeloopt en dat de 100-jarige vader van Netanyahu zo streng is in de zionistische leer. En het enige wat hij al 'uitleggend' te berde brengt is een sneer aan het adres van  Abbas:
  
Om zijn meer extreme achterban te apaiseren doet Abbas soms harde uitspraken richting Israël, die aan de vooravond van nieuwe onderhandelingen weinig diplomatiek aandoen. Afgelopen week zei hij nog dat hij ‘Israël nooit als een Joodse staat zou accepteren’. En laat dat nu juist een van de belangrijkste eisen van de Israëli’s zijn. 

Die weinig diplomatiek aandoen??? Ook hier heeft Bos dus niet begrepen wat het verschil is tussen de erkenning van Israel (wat de PLO al jaren geleden heeft gedaan) en de erkenning van Israel als 'Joodse staat' die Netanyahu nu van Abbas vraagt. Laat staan dat hij weet wat daar de implicaties van zijn.

Rolf Bos was misschien best een goede chef nacht. Maar om een aanvaardbaar niveau te halen voor wat betreft de berichtgeving vanuit Jeruzalem, maakt hij de indruk nog wel een jaartje of wat nodig te hebben om wat te lezen en hier en daar zijn licht op te steken. Zijn voorganger was al niet best, maar dit is nog erger. Onwetende correspondenten zijn, zoals ook uit Bos' stukje blijkt,  geneigd vooral de lezing van de Israelische regering te presenteren. Lezers van De Volkskrant doen er de komende jaren beter aan niet alles te geloven wat er in de krant staat.  

Al weer een rapport dat op krakemikkige gronden stelt dat antisemitisme is toegenomen

Met een soort ingehouden trots meldde het Centrum Informatie en Documentatie Israel (CIDI) dinsdag dat er in 2009 tòch sprake was van een toename van het aantal antisemitische incidenten. Immers, dat had het CIDI in juni ook al gemeld,  rond het Lokjoden gedoe, als we ons dat nog kunnen herinneren. (Ik had dat toen in twijfel getrokken. En zie de Monitor  Rassendiscriminatie gaf me heel kort daarna gelijk). Maar een brief die minister Hirsch Ballin dinsdag aan de Tweede Kamer stuurde, bevat nu echter de volgende informatie. Het CIDI:

Hoewel het aantal bij de politie gemelde discriminatie-incidenten in 2009 licht daalde, is het antisemitische incidenten gestegen met bijna 50 procent. Ook discriminatie tegen homo's steeg fors, met 13 procent. Dat blijkt uit het discriminatierapport van de politie over 2009, dat minister Ernst Hirsch Ballin (Justitie) dinsdag naar de Tweede Kamer heeft gestuurd. De stijging van antisemitisme komt overeen met de trend die CIDI en andere discriminatiebureaus meldden (maar niet met het rapport van de Anne Frank Stichting, dat oude cijfers hanteerde).
Het discriminatierapport van de politie, Poldis, meldt voor 2009 een totaal van 2.212 discriminerende incidenten. Dat zijn er minder dan in 2008. Opvallend is het hoge percentage voor antisemitisme (9,4% van het totaal): dat steeg van 141 in 2008 naar 209 in 2009, een stijging van 48%. Ook waren er in 2009 meer incidenten rond synagogen dan tegen moskeeën of kerken, terwijl in 2008 het aantal incidenten tegen moskeeën nog hoger lag.
Ook homodiscriminatie (19,3% van het totaal) steeg, van 380 in 2008 naar 428 in 2009, een stijging van 13%. Van alle gemelde gevallen van mishandeling en openlijk geweld is ruim een derde gericht tegen homoseksuelen.
Directeur Ronny Naftaniel van het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) waarschuwt dat deze cijfers slechts "het topje van de ijsberg'' zijn: heel veel incidenten worden niet gemeld. Dit zegt ook de homobelangenorganisatie COC in een reactie. CIDI en COC dringen er bij de informateur op aan dat het nieuwe kabinet in het regeerakkoord maatregelen tegen deze toenemende discriminatie aankondigt. 

En? Ben ik nu overtuigd? Is het echt erg, moet de regering maatregelen nemen?
Nou nee. Ik moet zeggen dat ik zelden een rapport heb gelezen dat meer rammelde en onduidelijker was dan dat van Poldis. De lezer oordele zelf. Wat zeggen in godsnaam cijfers als ze niet fatsoenlijk zijn uitgesplitst naar soort en graad van ergerlijkheid. Uit de politiecijfers kunnen we met de beste wil van de wereld niet opmaken of er sprake is geweest van bedreiging of geweld op antisemitische gronden (en trouwens ook niet op welke gronden en tegen wie dan wel. Tegen homo's??) Het lijkt overigens niet waarschijnlijk dat er sprake is geweest van antisemitisch geweld. In de eerste plaats omdat we er dan wel eerder van hadden gehoord. En in de tweede, omdat uit eerdere CIDI-publicatie bleek dat geweld of bedreiging niet of nauwelijks voor was gekomen.
Maar waar dan wél die antisemitische incidenten uit bestaan, is eveneens onduidelijk in dit rapport. Graffitti? Uitschelden? In natura? Per brief, per email? Het staat nergens duidelijk. Zodat we eigenlijk helemaal niets hebben om ons aan vast te klampen behalve wat getallen: een toename van 48%.
En als ik dan ook nog eens lees dat die toename van 48% overeenkomt met een toename van 68 antisemitische incidenten ten opzichte van het jaar daarvoor, word ik buitengewoon achterdochtig. Want wat zie ik even verderop: dat het aantal incidenten met een religieuze achtergrond is afgenomen met bijna eenzelfde aantal (66 gevallen), omdat in een aantal politiecorpsen de antisemitische incidenten nu uit de categorie 'religieuze achtergrond' zijn weggehaald en overgeheveld naar een aparte 'antisemitisme-categorie'.   
Gaat het dan  niet gewoon om getallen die van de ene rubriek naar de andere zijn getransporteerd? Het is niet duidelijk. Maar ja, het  rapport geeft zelf ook al aan dat er nog veel aan de registratie te verbeteren valt. En ook het CIDI zelf is er kennelijk niet helemaal wijs uit geworden, anders hadden ze bij hun bericht waarschijnlijk niet een plaatje geplaatst (zie ook de illustratie hier) waarop de bekladding van een synagoge is te zien, terwijl dat - zoals uit een apart staatje blijkt - in 2009 nul-komma-nul keer is voorgekomen.
Wat moeten we hier nu mee? 
Liever helemaal niets, zou ik zeggen. Ik vind de reactie van het CIDI om meteen een oproep te doen aan een volgend kabinet om maatregelen te nemen, volstrekte flauwe kul. Totdat uit een deugdelijke, naar categorie uitgesplitste  registratie blijkt dat het ècht is toegenomen, kunnen we hier volgens mij helemaal niets mee (al vrees ik wel het ergste van het komende kabinet met zijn superminister van veiligheid). Actie kan volgens mij alleen op basis van een  rapport waaruit iets opgemaakt kan worden. Dat is hier gewoon niet het geval. Verbeter eerst maar eens het systeem.
En  wat dat betreft heb ik nog een raad voor de toekomst. Mogen we voortaan - alsjeblieft - vernemen in hoeverre de gemelde incidenten in wezen scheldpartijen op Israel waren? Want hadden we begin 2009 niet zoiets als een veldtocht in Gaza die de boosheid van veel mensen opwekte en voor veel commotie zorgde?  Is het in zulke gevallen niet beter de anti-Israel incidenten onder te brengen in een aparte categorie? Want actie tegen Israel is - ook al heeft niet iedereen dat altijd door, en niet alleen bij de politie - toch echt niet zonder meer hetzelfde als antisemitisme.