Israel schrapte opnieuw Barghouti en Sa'adat van de lijst van vrij te laten gevangenen

Het bureau van de Israelische premier Netanyahu heeft de naam van Marwan Bargouti weer zonder overleg van de lijst gehaald van de vrij te laten gevangenen die al overeengekomen was tussen Israel en Hamas, zo is  en die intussen bekend geworden. Hetzelfde is gebeurd met de naam van Ahmed Sa'adat. De lijst was intussen al ondertekend door de onderhandelaars, onder wie Steve Witkopf. 

Barghouti

De gang van zaken maakt de manier waarop Israel te werk gaat bij het uitvoeren de afspraken er zeker niet vertrouwenwekkender op. Marwan Bargouti is een Palestijn die al vóór de Oslo-akkoorden campage voerde voor een twee-statenoplossing. Hij werd in 2002 gekidnapt en tijdens een proces dat volgens diverse bronnen oneerlijk was en tot vijf maal levenslang veroordeeld, voor moorden die onder zijn leiding - maar zonder dat hij erbij betrokken was - zouden zijn gepleegd tijdens de tweede Initifada. Hij was toen commandant van de Tanzim-militie van Fatah. Hij geniet al jaren een ongekende populariteit onder Palestijnen die hem, ook al behoort hij tot Fatah, de partij van de impopulaire president Mamoud Abbas, de meeste voorkeur geven als presidentskandidaat. Hij scoort op het moment 53% van de stemmen, tegen Abbas slechts 7%. Zijn populariteit is onder meer te verklaren door het feit dat hij in 2006 degene was die het zogenoemde ''Prisoner Document'' opstelde waarin gevangenen van Hamas zowel als Fatah en alle andere fracties kozen voor een document dat kon dienen als basis voor een regering van nationale eenheid en waarin een twee-statenoplossing werd voorgesteld. Dat was toen een belangrijke doorbraak. Barghouti's naam werd genoemd in 2008 als mogelijke kandidaat om vrijgelaten te worden, en in 2014 opnieuw. Telkens grijpt Israel, dat extra beducht is voor populaire, gematigde Palestijnen, echter in. Ook nu weer. Barghouti's vrouw is in Cairo en voert daar campagne voor hem, naar verluidt met steun van de Qatarese en Egyptische onderhandelaars, maar de kans dat hij wordt vrijgelaten is zo goed als verkeken.

Sa'adat

Een zelfde verhaal kan verteld worden over Ahmed Sa'adat. Hij is secretaris-generaal van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP) en volgde indertijd Abu Ali Mustafa op, die tijdens de tweede Intifada in zijn kantoor op de Westoever met behulp van een Israelische raket werd vermoord. Bij wijze van represaille vermoordde de PFLP daarna de racistische Israelische minister van toerisme Rahavam Ze'evi. Sa'adat, die hoewel hij er niet bij betrokken was geweest, werd gezocht. Hij vluchtte naar Arafat's Muqata maar werd uiteindelijk gearresteerd door de Palestijnse Autoriteit en in de gevangenis van Jericho opgesloten. Volgens de Palestijnse Hoge Raad was dat onterecht. Hij zou worden vrijgelaten, maar voor het zover was werd hij door Israel uit de Palestijnse gevangenis gekidnapt en veroordeeld tot 30 jaar. Net als Barghouti staat hij ook bij iedere gevangenenruil op de lijst van personen die zouden worden vrijgelaten, maar wordt zijn naam steeds doorgestreept door Israel. En net als Barghouti, zit hij bijna voortdurend in eenzame opsluiting en mag hij zijn familie niet meer zien.

Er zijn nog een paar gevangenen die op de lijst stonden en er weer, eenzijdig weer door Israel vanaf zijn gehaald. Zo mogen Hassan Salama, een hoge Fatah-man, en Abdullah Barghouti, een lid van Hamas en geen familie van Marwan, ook ook niet weg van Netanyahu. Maar het zijn de weigeringen van Marwan Barghouti en Ahmed Sa'adat die het meeste indruk maken. Het is een treurig spel dat Israel met hen speelt. Het is vergelijkbaar met de Israelische keuze die tijdens de genocide werd gemaakt om vooral mensen als doktoren, hoogleraren, journalisten en andere intellectuelen te vermoorden. Of de eeuwige jacht die Israel maakt op genatigde Palestijse leiders, die op treurige wijze aan hun einde komen, zoals Issam Sartawi in 1983, Abu Jihad in 1988, Abu Iyad in 1991 en een lange lijst voor en na hen waarop ook Hamas-leiders prijken. Israel doodt die mensen of houdt ze jarenlang gevangen, zodat Israel het moet doen met incompetente en corrupte leiders als president Abbas en kan blijven beweren dat er ''niemand aan de andere kant'' is om mee te praten. En ja, net als bij de genocide, geeft het westen de Israeli's de gelegenheid met deze leugen door te gaan. Zeker bij dit Gaza-akkoord waarbij over de Palestijnen wordt besloten zonder dat ze er zelf over kunnen meepraten.