AV van de VN verlengt mandaat UNRWA met drie jaar en verklaart Israelische bezetting onwettig

Het hoofdkantoor van UNWRA in Jeruzalem

 Het was eigenlijk wel een verrassende week voor Palestina.  Nog altijd is er geen nieuws is over een tweede deel van de wapenstilstand in Gaza. Israel houdt zich van de domme, want er is nog steeds een dode gijzelaar zoek ergens temidden van het puin. Maar Israel liet zich intussen niet helemaal onbetuigd. Israel's stafchef, generaal Zamir liet horen in een speech voor zijn eigen mensen (militairen) dat Israel blijft zitten waar het nu zit, en waar het al militaire steunpunten heeft aangelegd. De ''gele lijn'' is de nieuwe grens. Dat betekent dat Israel gewoon ongeveer de helft van Gaza inpikt. Dat is in lijn met de nieuwe ''grens'' met Syrië waar het de hele berg Hermon heeft geclaimd, of misschien ook wel met Libanon, waar delen van het zuiden bezet blijven. Israel trekt zich niets aan van het adagium van de Verenigde Naties dat het ontoelaatbaar is gebied te verwerven doormiddel van geweld.

Een andere zaak is dat Israel  maandag het Palestijnse hoofdkwartier van UNWRA in de wijk Sheikh Jarrah (Oost-Jeruzalem) heeft overvallen. Ze kwamen met vrachtauto's, namen apparatuur mee en hesen de Israelische vlag in plaats van de VN-vlag. Volgens Israel zou het gaan om een belastingschuld van zo'n drie miljoen dollar, maar volgens UNWRA was er helemaal geen schuld. Het gebouw staat al een jaar leeg, sinds Israel zijn wet tegen UNWRA aannam en iedereen diende te vertrekken. Maar het gebouw bleef van de VN, zoals Lazzarini, de baas van UNRWA, en Guterrez, de hoogste baas van de VN in hun protesten lieten horen. En VN-gebouwen dient ieder land, ook Israel, te beschermen.

Het mandaat van UNRWA met drie jaar verlengd

Het was gewoon pesterij, want afgelopen vrijdag nam de Algemene Vergadering van de VN met grote meerderheid van stemmen niet minder dan vijf resoluties aan die de rechten van de Palestijnen beschermden. Eén van de resoluties hernieuwde de steun van de Algemene Vergadering voor het werk van UNRWA, stelde dat Israel meer repect zou moeten tonen voor organisatie en haar niet zou moeten hinderen en keurde de dood en verwonding van 300 medewerkers sterk af. Ook zou de financiële situatie gereged moeten worden. Deze resolutie kreeg de steun van 145 landen, tien tegen bij 18 onthoudingen.  Een andere resolutie prees URWA voor haar stabliserende rol en haar belangrijke steun voor de Palestijnse vluchtelingen en besloot met 151 landen vóór, tien tegen bij 14 onthoudingen het mandaat van UNRWA met niet minder dan drie jaar te verlengen tot 30 juni 2029. (De tegenstemmers waren: Argentinië, Fiji, Hongarije, Israel, Noord-Macedonië, Palau, Papoea Nieuw Guinea, Paraguay, Tonga en de VS). De derde resolutie, die stelde dat de Palestijnse eigendommen beschermd dienden te worden en dat de  revenuen de eigenaren dienden toe te komen, kreeg de steun van 157 landen, tien tegen bij negen onthoudingen. De vierde, die ging over het werk van de speciale commissie die de mensenrechten van de Palestijnen onder de bezetting onderzoekt, werd gesteund door 88 landen, 19 tegen bij 64 onthoudingen. En de vijfde, die ging over de onwettigheid van de nederzettingen in bezet gebied, werd gesteund door 146 landen, met 13 tegen bij 17 onthoudingen. In vrijwel alle gevallen stemde de wereld dus in overgrote meerderheid vóór UNRWA en de Palestijnen.  De chef van UNRWA, Lazzarini drukte daar op X zijn grote waardering voor uit.

Een paar dagen eerder had de Algemene Vergadering van de VN met 151 stemmen vóór, 11 tegen en 11 onthoudingen een resolutie aangenomen waarin de ontruiming door Israel van alle Palestijnse gebieden inclusief Jeruzalem werd gevraagd en de onvervreemdbare rechten van de Palestijnen werden herbevestigd. De resolutie, die de uitspraak van het Internationale Hof van Justitie van 2024 herbevestigde, waarin de bezetting in strijd met de wet werd verklaard, was  ingediend door Palestina, Jordanië, Dibouti, Senegal, Qatar en Mauretanië. De resolutie stelde ook dat het principe van zelfbeschikking in het Handvest van de VN wordt genoemd, en herhaalde ook het principe dat het verkijgen van land doormiddel van geweld illegaal is. Zo werden door het grootste deel van de wereld de principes van het internationale recht overeind gehouden, dezelfde principes die de Veiligeidsraad verdonkeremaand had door voor het ''vredesplan " van Trump voor Gaza te stemmen en het bestuur te laten overnemen door een conglomeraat van onroerend goed ontwikkelaars. Het zijn rare tijden waarin we leven.

Lekkers om de dood te vieren van een verrader

Vreemd genoeg werd op ongeveer dezelfde dag de door gemeld van een man die bekend stond als iemand die met de Israelische autoriteiten in Gaza onder één hoedje speelde. Yasser Abu Shebab noemde zijn militie van een man of honderd de ''volksmilitie'' en pretendeerde onafhankelijk van Hamas op te treden. Hij had zich voornamelijk bezig gehouden met het beroven of afpersen van vrachtautochauffeurs in samenwerking met Israelische militairen, maar het was duidelijk dat hij mikte op meer. Het was ook niet voor niets dat premier Netanyahu vertelde dat hij onafhankelijke milities steunde in de hoop dat ze een alternatief voor Hamas zouden kunnen worden. Maar na het bestand dat inging in oktober heeft de leiding van Gaza zich gericht op het onschadelijk maken van de milities, waarvan die van Abu Shebab de grootste was. Wat er gebeurd is, is niet duidelijk. Wat er gebleken is, is dat Abu Shebab dood is, dat werd geconsateerd in een Israelisch ziekenhuis. Ook zijn rechterhand Ghassanal-Dahani is dood of gewond. Hebben de twee ruzie gehad? Of moeten we ons beperken tot de reactie van de familie van Abu Shebab. Die stelde in een verklaring dat ''zijn dood door de hand van het verzet'' een einde maakte aan een donker hoofdstuk '' waarin Au Shebab ''zijn volk verried en te maken had met de bezetting''. In Gaza was men blij. Er waren meerdere mensen die tracteerden op versnaperingen omdat een verrader was gedood.

Verder, op de Westoever, werden er - om ons tot de sterfgevallen te beperken - ook wat mensen gedood. Op 2 en 3 december stierven de 17-jarige Muhannad Tariq al-Zughair in Hebron die een car ramming aanval zou hebben uitgevoerd en de 18-jarige Mohammd Aslan Asmar in de buurt van de illegale nederzetting Ateret bij Ramallah omdat hij een steekaanval zou hebben uitgevoerd. Beide lichamen werden in beslag genomen. In het eerste geval werd een soldaat licht gewond, in het tweede werden twee soldaten eveneens licht gewond.  Op vrijdag 5 december werd in Odala (te zuiden van Nablus) de 38-jarige Baha Abdul-Rahman doodgeschoten. De militairen vielen de plaats binnen net toen de moskee uitging, wat een confrontatie opleverde. Rashed werd door een kogel in het hoofd getroffen. In Tuqu bij Bethlehem werden honderden olijfbomen gerooid op dezelfde 5 december.

De twee van Hebron

Op 6 december werden bij de Apartheidsmuur in ar-Ram (bij Jeruzalem) twee keer twee werkers die naar Israel wilden in hun benen geschoten. Zaterdagavond 6 december werden twee mannem uit Hebron, de 55-jarige Ziad Na'im Abu Daoud en de  20-jarige Ahmad Khalil Rajabi doodgeschoten. Eerst werd gezegd dat ze een car ramming aanval hadden willen uitvoeren, maar omstanders zeiden dat het meer op een  buitengerechtelijke executie leek. Later bleek dat Abu Daoud niet eens in de auto had gezeten maar in de buurt had gestaan. Het lichaam van Rajabi werd niet vrijgegeven. Zondagavond 8 december werd de 19-jarige Mo'men Nidal Abu Riyash doodgeschoten toen meerdere soldaten het vuur op zijn auto openden in 'Ezbet at-Tayeb ten oosten van Qalqilya. Zij lichaam werd in beslag genomen. Een andere man, Bara' Bilal Qabalan werd ernstig gewon. Hij overleed maandagavond aan zijn verwondingen. Een derde man, Mohammed Said Taha Hussein werd opgepakt.  De rechtse minister van Financiën Bezalel Smotrich openbaarde dezelfde 8 december een plan van de regering om in vijf jaar tijd 2,7 miljard shekel te steken in de bouw van 17 nieuwe nederzettingen.  Dinsdag 9 december werden drie huizen gesloopt in Khirbet Khallet al-Fara (één van de dorpen ten westen van Yatta) en twee huizen in Husan te westen van Bethlehem.