Gantz akkoord met de annexatie deel Westoever, de Arbeidpartij pleegt intussen zelfmoord

Amir Peretz,de man die de Arbeidpartij
 liquideert  (Foto Wikipedia)

Sinds Benny Gantz door zich tot voorzitter van de Knesset, het parlement, te laten kiezen de weg vrijmaakte voor een Israelische regering van ''nationale eenheid'' die de eerste anderhalf jaar zal worden geleid door de huidige premier Netanyahu, is er weinig veranderd. De twee partijen hadden aanvankelijk de bedoeling vóór Pesah, het joodse paasfeest dat woensdagavond begint, de samenstelling van de nieuwe coalitie bekend te maken. Maar tijdens de onderhandelingen dienden zich diverse hobbels aan.En intussen heeft Gantz aan de Israelische president Rivlin gevraagd om een verlenging van de termijn waarin hij zijn opdracht om een regering te vormen moet afronden.
De onderhandelingen tussen de partijen verlopen zonder al teveel rumoer, maar dat neemt niet weg dat het politieke landschap in de paar weken die tussen nu en de verkiezingen zijn verlopen, grote veranderingen heeft ondergaan. Allereerst was er natuurlijk de schok dat Gantz, die een drietal verkiezingsperiodes lang  heeft volgehouden dat zijn partij een einde zou maken aan de heerschappij van de huidige premier, onder druk van de corona-dreiging en na bijna onbegrijpelijk handig gemanipuleer van Netanyahu, het hoofd in de schoot legde en gemene zaak maakte met zijn tegenstander. Het betekende het einde van zijn bondgenootschap met Yair Lapid. De  partij Kahol Lavan (Blauw Wit) brak in tweeën. Gantz en generaal Ashkenazy manifesteerden zich als partners van Netanyahu, de man die zij voorgoed van het politieke toneel hadden willen verwijderen, en Lapid en Moshe ''Bogie'' Yaalon 'kozen voor de oppositie en leiden nu de andere helft. Er was zelfs nóg een splitsing: twee leden van de fractie van Yaalon die eigenlijk verkapte Likudniks waren, splitsten zich daar ook nog eens van de oppositie-helft af en begonnen hun eigen "Derech Eretz'' fractie (een enigszins wonderlijke naam, derech eretz betekent ''fatsoen'').
Het is intussen duidelijk dat Gantz met zijn ongewone manoeuvre om alsnog aansluiting bij Netanyahu te zoeken het grootste deel van zijn krediet grandioos heeft verspeeld. Hij was onder meer mikpunt van felle aanvallen op de sociale media van tallozen die speciaal op hem hadden gestemd om Netanyahu eindelijk kwijt te raken. Ook liet hij de kans onbenut om de eerste premier van Israel te worden van een een kabinet dat met steun van de Palestijnse ''Verenigde Lijst'' in het zadel zou zijn gekomen.Het feit dat de Lijst hem die steun gaf was een keerpunt in de Israelische politiek. En het feit dat Gantz de kans die hem zo werd geboden liet lopen is hem door de Palestijnse partijen niet in dank afgenomen.
Maar het ergste moet nog komen. Maandag werd bekend dat één van de hobbels bij het vormen van een regering intussen is genomen: de vraag wat te doen met de plannen voor annexatie van een deel van de Westoever. Gantz heeft in die plannen toegestemd, mits de Amerikaanse regering akkoord gaat en ook niet nader genoemde andere partijen niet te veel problemen zullen veroorzaken. Een ander punt is het voorzitterschap van de Knesset. De Likud wilde die positie, die met het aftreden van Yuli Edelstein verloren was gegaan, weer terug. En ook daarin is Gantz meegegaan. De nieuwe voorzitter wordt Yariv Levin, een man die zeker niet minder Netanyahu-getrouw is dan Edelstein was. Een nog niet opgehelder punt is de wijze waarop nieuwe rechters (waaronder ook van het hooggerechtshof) worden benoemd. De partijen discussiëren nog over een manier waarop beide evenveel zeggenschap zullen hebben.

Arbeid
En intussen is er nog een verrassende ontwikkeling. Die betreft de Arbeid partij. Deze partij, die bij de stichting van de staat Israel de belangrijkste factor was, de partij van Ben Gurion,de eerste premier, is tot e schaduw van zichzelf geslonken. Bij de laatste verkiezingen ging de partijtje een alliantie aan met de linksere Meretz-partij en het partijtje van Orly Levy-Abekassis. Levy-Abekassis maakte er meteen na de uistlag een einde aan - uiteindelijk is zij de dochter van de vroegere Likud-minister van Buitenlandse Zaken David Levy en allebehalve socialistisch. Arbeid maakte vervoleshn zel;f een einde aan de verbintenis met Meretz, toen twee afgevaardigden onder lediing van partijleider Amir Peretz besloten om ook tot de ''regering van nationale eenheid'' toe te treden en Meretz daar bezwaar tegen maakte. De stap die de partij vervolgens nam was nog opportunistischer en onbegrijpelijker in het licht van de geschiedenis van deze partij: zij besloot deel uit te gaan maken van de fractie van Gantz in het parlement, als eerste stap op weg naar een totale fusie met Gantz' partij. Het is duidelijk dat deze eenwording met de partij van de slager van Gaza, de gematihd rechtse Gantz, heyt iende betekent voor alle pretententies van Arbeid dat zij nog een socialistische og zelfs maar linkse partij zou zijn. Peretz, de de huidige partijleider, doet het voorkomen alsof dit het voortbestaan van de partij garandeert. In feite fungeert hij waarschijnlijk vooral als de man die de zieltogende partij de fatale doodssteek toebrengt.