Israeli's schieten ditmaal een 14-jarige dood

Ziad Ghoneim

 De Israeli's hebben vrijdag opnieuw een Palestijn gedood, een 14-jarige dit keer.  Zaid Mohammed Ghoneim raakte verschrikt door de aanwezigheid van soldaten in zijn woonplaats al-Khader (bij Bethlehem) en probeerde te schuilen in een parkeergarage. Hij werd echter neergeschoten en liep daarbij een drietal schotwonden op in zijn rug en nek. Hij werd naar het al-Yamamah ziekenhuis in Bethlehem gebracht, maar kort na daar te zijn aangekomen overleed hij,

Hij werd vandaag onder grote belangstelling begraven. De dode Palestijnen volgen elkaar snel op, in slechts twee dagen is er weer een nieuwe dode. Ziad was overigens het 13e kind dat in 2022 werd gedood door Israelische soldaten.  

Israeli's doden 16-jarige

Ghaith Yameen

Een 16-jarige jongen is gisteren overleden als gevolg van een Israelische beschieting bij het bezoek van een grote groep Israeli's aan Jozefs Tombe bij Nablus. Ghaith Rafiq Yameen werd gedood door een schot aan het hoofd tijdens het bezoek waarbij honderden jongeren de Israeli's met stenen bekogelden. Hij werd naar het Rafidia ziekenhuis in Nablus vervoerd, maar daar kon alleen de dood worden geconstateerd. 

Afgezien van Ghaith Yameen werden ook 88 anderen bij het bezoek gewond, 19 van hen waren getroffen door zogenoemde ''rubberkogels'', de rest was het slachtoffer van traangas. Een van de gewonden had brandwonden doordat hij was getroffen door een traangasgranaat. Nadat Ghaith naar het ziekenhuis wasgebracht verzamelden zich tientallen klasgenoten van de tiendeklasser bij de ingang waar zij afscheid van hem kwamen nemen.   

Israelische kolonisten hebben gisteren bij het Zatara-checkpoint bij Nablus een auto in brand gestoken. Verder werden de ramen van een moskee en van een bulldozer verwoest in de plaats Urif, iets verder naar het zuiden, De auto brandde volledig uit.

De Israeli's maken weer een slachtoffer

Amjad al-Fayed

 Israelische troepen hebben een nieuw slachtoffer gemaakt in Jenin: de 17-jarige Amjad al-Fayed. Hij werd door kogels getroffen in zijn nek en borst. Volgens Haaretz was hij een van de mensen van de Islamitische Jihad die vuurgevechten leverden met de Israelische troepen toen zij opnieuw een inval deden in Jenin. Er zouden foto's van hem circuleren waarop hij een geweer vasthoudt. Ook een 18-jarige werd getroffen. Zijn toestand is kritiek.  

De Israeli's gaan door met hun invallen in Jenin, een stad die een verleden heeft op het gebied van slag leveren met de bezettingstroepen. In april 2002 werden in 11 dagen strijd tussen de 52 of 54 mensen gedood van wie een aantal in hun huizen, die door het Israelische leger met DC-9 bulldozers waren platgereden. In totaal werd in het Jenin-kamp een gebied ter grootte van twee voetbalvelden op die manier ''schoongeveegd''. Palestijnse functionarissen hadden tevoren gezegd dat er mogelijk honderden doden waren, maar daar werden nooit aanwijzingen voor gevonden. Aan de andere kant leden de Israeli's 29 man verlies in de slag om Jenin.

Ahed Mereb

Defense for Children-Palestine heeft bekendgemaakt dat bij één van de invallen in Jenin, op13 mei, een 16-jarig meisje als menselijk schild is gebruikt. Volgens Defense for Children moest Ahed Mohammed Rida Mereb twee uur lang blijven staan naast een jeep terwijl de kogels om haar oren floten. Ze probeerde wel haar hoofd te laten zakken, maar kreeg dan door een raampje te horen dat ze ''een terroriste'' was en rechtop moest blijven staan. Na twee uur kon ze gaan. Ze rende toen naar een boom, waar ze ineen zakte. Ze was daarna naar een ziekenhuis vervoerd waar ze was behandeld voor de gevolgen van ernstige stress en een gebrek aan zuurstof.

Mohammed Rabbae: 'De conscience juive is uiteindelijk sterker dan F-16's of raketten'

(Interview uit 2009 ten tijde van de eerste Gaza-oorlog. Herdrukt uit Kol Mokum bij het afscheid van een kameraad, 1941 - 2022)

 Bij het slaan van de eerste paal voor het nieuwe gebouw van de LJG was hij – opvallend genoeg – de enige Marokkaanse belangstellende. Enkele weken later was hij – zij aan zij met onder meer SP-Kamerlid Harry van Bommel - spreker op het Museumplein tijdens een demonstratie tegen het Israëlische optreden in Gaza. Eerder, in november, was hij één van de drie sprekers op de Kristallnachtherdenking van 'Nederland Bekent Kleur'. Mohamed Rabbae, oud-Kamerlid van Groen Links, blijft een voorvechter van multiculturele verdraagzaamheid, voorstander van dialoog en vredesactivist.

Maarten Jan Hijmans

We ontmoeten elkaar in januari 2009, tijdens het heetst van de strijd in Gaza. Rabbae heeft dan al zijn redevoering gehouden op het Museumplein, waarin hij – ooit vluchteling voor het regime van Hassan II - onder meer de Arabische regeringen van lafheid beschuldigde omdat zij de Palestijnen in Gaza aan hun lot overlieten, terwijl ze ten prooi waren aan meedogenloze bombardementen. 

Gelooft hij nog wel in de dialoog met Joden nu daar zoveel slachtoffers vallen? Jawel, 'juist nu is het nodig in gesprek te blijven,' zegt Rabbae. Om vervolgens uit te wijden over zijn band met Joden. In Mohammadia, het plaatsje bij Casablanca, waar hij vandaan komt, waren het zijn buren.
'Ieder had er wel zijn eigen rituelen, maar we deden veel samen, ging vaak bij elkaar op bezoek. Er kwam een kink in die harmonie toen plotseling veel Joden vertrokken zonder dat we wisten waarom. Later begrepen we dat ze naar Frankrijk waren gegaan en vandaar vaak naar Israël of Canada. Het gebeurde in 1953 of '54, van de ene dag op de andere – opeens hadden we geen buren meer. Ik denk nog steeds dat het een groot gemis was. Velen speelden een belangrijke rol in de strijd om onafhankelijkheid tegen de Fransen of voor democratisering tegen de latere koning. Zo kwam ik hier veel later in Nederland weer Abraham Serfaty tegen, die onder Hassan II 18 jaar in de gevangenis had gezeten. In '92 of '93 hebben ik en andere bestuursleden van de culturele stichting Al Farabi ook eens een debat georganiseerd in De Balie over de geschiedenis van de Joden in Marokko. In een Arabische krant werd ik toen uitgemaakt voor een agent van de zionisten.'
'Voor mezelf maak ik een groot onderscheid tussen mijn verbondenheid en solidariteit met Joden - ook voor wat betreft alle ellende van de Tweede Wereldoorlog – en de politiek van de staat Israël.
Sommige mensen kunnen dat onderscheid niet maken, maar ik kan dat wel. Stel dat – onverhoopt – het bestaan van Israël op het spel zou komen te staan, dan zou ik één van de degenen zijn die zouden strijden voor het voortbestaan ervan - op dezelfde wijze als we nu strijden voor het recht van de Palestijnen op een eigen staat.'
Kritisch
'Ik heb altijd een grote bewondering gehad voor wat in het Frans zo mooi heet 'la conscience Juive' – het Joodse geweten en de Joodse moraliteit.

Eli Content: ''Ik wist al vroeg dat ik wat anders was, geen slager, of kok''

 Uit: Kol Mokum,kwartaalblad van de LJG-Amsterdam, december 2005

Eli Content 1943 - 2022. Herdrukt ter gelegenheid van Eli's  overlijden op 19 mei 2022

Maarten Jan Hijmans
Hoe wordt iemand schilder? Soms op een heel vanzelfsprekende manier. Hij/zij kon altijd al goed tekenen, ging na de middelbare school naar de academie. Werd schilder. En soms op een veel minder voor de hand liggende manier. Als iets dat pas veel later langzaam vorm krijgt, een soort roeping die zich langzaam aandient.
Eli Content werd schilder op een minder voor de hand liggende manier. Een véél minder voor de hand liggende manier. Content, geboren in 1943 in Zwitserland, waar zijn ouders in de oorlog naar toe waren gevlucht, en opgegroeid in Hilversum, leek voor iets anders voorbestemd: 'Nee, ik kwam helemaal niet uit een intellectueel milieu. Hoewel de schilder David Blanes in Antwerpen en verre oom schijnt te zijn geweest. En ook was er een andere Blanes die voorzanger is geweest bij de Portugees Israëlitische Gemeente. Dus misschien dat er wel iets in de genen zat, maar mijn familie zal toch vooral in het vlees.'

In het vlees. Dat leek ook het voorland van de kleine Eli. Hij moest dus slager te worden en ging voor dat doel na de lagere school naar de Lagere technische school. Maar eigenlijk wilde hij dat niet. Eigenlijk wilde hij wat anders. Eigenlijk wilde hij zelfs weg uit Nederland, waar de schaduw van de Tweede Wereldoorlog nog over alles hing en waar hij volop met resten antisemitisme werd geconfronteerd. 'In Hilversum was het heel gewoon dat ik op straat door jongetjes voor vuile rotjood werd uitgescholden. En later op de slagersopleiding ging het er nog wel erger aan toe, kan ik je vertellen. Daar waren ze niet kinderachtig. Ik had toen ook nog een opvallende kop met donker haar. Ik was er ontzettend gefrustreerd over. Ik wilde weg. Eigenlijk wilde ik naar Israël op alijah, maar dat mocht niet voor mijn 18e.'
Dus werd het wat anders. Dus ging Content, de 16-jarige jongen wiens ouders braaf lid waren van de Joodse gemeente, varen. Twee jaar lang zat hij op schepen, eerst als koksmaat - als je op de slagersopleiding hebt gezeten, ligt zoiets misschien wel voor de hand - en later als kok. Tot hij 18 was en alsnog op alijah ging naar Israël. 'Ja, het was waarschijnlijk een soort vlucht, een vlucht voor het antisemitisme waar ik natuurlijk op die schepen ook weer mee werd geconfronteerd. Maar in Israël had ik gauw door dat dat ook niet de plaats was waar ik moest zijn.'

Hoezo?
'Daar werd ook volop gediscrimineerd, maar anders.'

Hoe dan? Arabieren?
Ja, wat niet? Arabieren, Roemenen, Marokkanen, noem het maar op. En het was een hele harde maatschappij.

Een nieuwe dag, een nieuwe dode Palestijn

Daoud Zubaidi

De Palestijnse Autoriteit heeft informatie ontvangen dat Daoud al-Zubeidi, de broer van Zakaria al-Zubeidi, die deelnam aan de vlucht van zes man die utibraken uit de Israelische Gilboagevangenis in september 2021, is overleden in het Rambam-ziekenhuis in Israel. Zijn familie had gisteren bericht ontvangen dat hij daarnaar toe was overgeplaatst in verband met zijn toestand. Er is geen bericht ontvangen dat Zubeidi's lichaam aan de Palestijnse Autoriteit zal worden overgedragen voor een begrafenis. Het lijkt erop dat Israel vasthoudt aan de gewoonte om lichamen van dode Palestijnen na hun dood vast te houden en stiekem te begraven.

Zubeidi was een van de twee mannen die gewond raakte toen een Israelische eenheid bij de bestorming van een huis uiteidelijk een raket inzette. Hij liep een ernstige wond op aan zijn buik. Bij de bestorming van het huis werden ook twee man opgepakt.Verder werd ook een Israeli, sergeant-majoor Raz, gedood.

Gisteren overleed een slachtfoffer van het Israelische optreden op de derde vrijdag van Ramadan, 22 april. Walid al-Sharif werd op die dag aan het hoofd gewond gewond door een ''rubberkogel''  (een metalen cylinder met rubber overtrokken). Hij heeft sinds die tijd in coma gelegen.  

Op 22 april gewonde Palestijn overlijdt

 

Walid al-Sharif

Een 23-jarige Palestijn die bij de politie-actie op 22 april tegen de de menigte op het terrein van de Aqsa moskee ernstig gewond was geraakt is zaterdagmorgen overleden. Walid al-Sharif werd op 22 april aan het hoofd getroffen door een zogenoemde ''rubberkogel'' (een metalen kogel die met rubber was overtrokken). Hij was sinds die datum in coma. Volgens zijn broer, Abdul-Rahman, liep hij daarbij een ernstige snijwond op en een heftige bloeding in zijn hoofd. De situatie was verergerd doordat de Israeli's hem eerst hadden gearresteerd alvorens hij in een ziekenhuis belandde. 

Het gebeurde in de vroege ochtend van de derde vrijdag van Ramadan toen er 153 gewonden vielen. Het aantal dode Palestijnen sinds het begin van dit jaar is wegens de overmatige strerfgetallen onduidelijk. Het moet intussen zo'n 55 of 56 bedragen. 

Israeli's doden behalve Shireen Abu Aqleh nog iemand

Thaer Maslat

 Op de dag dat Al-Jazeera journaliste Shireen Abu Aqleh werd gedood werd in Al Bireh ook de 16-jarige Thaer Khalil Mohammed Maslat door de Israeli's doodgeschoten. Het Palestijnse ministerie van Gezondhèid maakte zijn dood bekend. Als reden werd gegeven dat hij rechstreeks in zijn hart was geschoten. 

Thaer werd geraakt vlakbij zijn school in het gebied van Jebel al-Tawil in el-Bireh. De soldaten die hem doodschoten waren bij de school om de leerlingen af te schrikken met het afschieten van traangasgranaten en scherpe munitie. Thaer werd daarbij in het hart getroffen. Thaer was het tiende kind dat dit jaar werd gedood.

Israeli's schieten verslaggever van Al-Jazeera dood

 
Shireen Abu Aqle

De Israeli's hebben woensdagochtend bij een operatie in Jenin de journaliste Shireen Abu Abu Aqle doodgeschoten. Zij werkte vanuit Jeruzalem voor het internationale tv-netwerk Al-Jazeera. Het gebeurde tijdens een operatie van het leger die zij gadesloeg. Abu Aqla droeg haar blauwe flakvest met het opschrift press. Ze werd in haar hoofd getroffen.

Ook geraakt werd de journalist Ali Samudi van al-Quds.com. Hij liep een schotwond op in de rug en is stabiele conditie. Ook hij droeg een flakvest.

De Amerikaanse ambassadeur bevestigde dat Abu Aqle een Amerikaanse staatsburger was. Hij drong aan op een diepgaand onderzoek. Ook de EU vroeg om een onderzoek. Het leger stelt ook een onderzoek in naar de vraag of Abu Aqle misschien door een Palestijnse kogel is geraakt. Tijdens de  manoeuvre werden de solaten beschoten zonder dat iemand werd geraakt. Het leger was volgens hun eigen mededeling bezig met het oppakken van ''verdachten van terreur". De soldaten zouden pas het vuur hebben geopend nadat ze waren beschoten en bekogeld met explosieven.   

De Palestijnse president Abbas heeft verklaard dat hij Israel volledig verantwoordelijk houdt voor de dood van Shireen Abu Aqle.  De journaliste werkte voor Al-Jazeera sinds 1997. Ze is intussen begraven. Er zijn nu tenminste 53 Palestijnen gedood door Israelische acties sinds het begin van dit jaar.

Westoever: Twee doden en een ernstig gewonde, de aanvallers van Elad zijn gepakt

Mahmud Aram

Israelische soldaten,politiemensen en zelfs een burger hebben zondagavond een drukke avond gehad waarbij twee Palestijnen zijn gedood en een derde ernstig is gewond. Eerder op de dag waren in de religieuze stad Elad de twee Palestijnen opgepakt die bij de zevende aanval op Israeli's drie mensen met een bijl en een mes hadden afgeslacht.

Bij de tweede van zondagavond schoten de soldaten de 27 jarige Mahmud Sami Khalil Aram neer en doodden hem. Mahmud Aram was afkomstig uit de Gazastrook, uit Khan Younes, en was in 2019 naar de Westoever gekomen voor een medische behandeling. Hij had een probleem met een oog en had besloten op de Westoever te blijven in plaats van terug te keren en dan later opnieuw een visum aan te vragen. Hij werd doodgeschoten toen hij probeerde door een gat in de Muur bij het checkpoint Jabara, bijTulkaram, te kruipen. De legercommuniques zeiden dat het volstrekt in overeenstemming met de schietinstructies van het leger was gegaan.

Mo'tassem Atalla

Eerder op de avond zat een kolonist uit de nederzetting Tekoa (Tuqu) thee te drinken met zijn vrouw, toen op enkele meters afstand een jongen zag die probeerde de nederzetting binnen te komen. Hij pakte zijn M16 geweer en schoot de jongen dood. Het was de 18-jarige Mo'tassem Mohammed Atalla uit Harmala, een dorp ten oosten van Bethlehem. Hij werd beschuldigd van het binnendringen van de nederzetting en het zich  toegang verschaffen op het terrein van een bewoner van de nederzetting. Later gingen de soldaten door zijn spullen en vonden een mes in zijn zak. Dat was, zeiden ze, de reden om hem dood te schieten. 

Die ochtend werden ook de twee jongens opgepakt die de dood van drie Israeli's op hun geweten hadden en de ernstige verwonding van drie anderen. De twee, Asad al-Rifai (19) en Subhi Abu Shakir (20), werden gevonden in Elad op korte afstand van de plek waar zij de moorden hadden gepleegd. Zij hadden zich verscholen in een school. De Shin Bet gelooft dat zij werden opgepikt door Oren ben Yiftah, die hen naar Elad reed, waar ze eerst hem en later de anderen afslachtten. 

In Jeruzalem, tenslotte, werd een jonge man, Nathir Dar Ali, in een politiepost bij de Dar al Amoud door de politie het ziekenhuis in geschoten nadat hij een agent licht had gewond met een mes. Hij liep ernstige verwondingen op aan de nek, schouders en benen voordat hij werd geëvacueerd, overigens na  veel bloed te hebben verloren omdat hij aan zijn lot werd overgelaten. 

  In kringen van de regering werd intussen driftig heen en weergepraat over wat Israel eigenlijk voor tegenmaatregelen zou moeten nemen. Premier Bennett denkt aan een operatie in Gaza, terwijl Gantz, gesteund door de Shin Bet en het leger denkt aan het uitkammen van Jenin.

Drie doden bij nieuwe aanslag op Israeli's

 
Oren ben Yiftah, Yonatan Havakuk en Boaz Gol.

Israel maakt jacht op twee mensen uit Jenin die donderdag, op Israels onafhankelijkheidsdag een aanslag hebben pleegd in Elad in centraal Israel. Daarbij zijn drie mannen gedood, twee uit Elad en één uit Lod. Zeven mensen raakten gewond van wie drie ernstig. Eén verkeert in levensgevaar. De drie gedode mannen zijn Yonatan Havakuk, Boaz Gol en Oren Ben Yiftah. Alledrie waren vaders van meerdere kinderen. Zij werden gedood met een bijl en een mes.

De drie gewonden zijn overgebracht naar diverse ziekenhuizen. Eén van de drie werd daar vrijdag geopereerd. Hij had een ernstige hoofdwond  Het was de zesde aanslag die in de laatste twee maanden zijn gepleegd. Daarbij zijn intussen 19 mensen omgekomen. Daarentegen zijn er sinds het begin van het jaar tenminste 46 Palestijnen door Israeli's gedood.

Het was een bijna surrealistische ervaring waarbij verschillende dode en gewonde mensen op straat verspreid lagen. De politie heeft details vrijgegegeven van de aanvallers. Dat zijn Asad al-Rafa'ni (20) en Sabhi al-Shakir (19) uit Rumana (bij Jenin). Er is een intensieve klopjacht op hen gaande.  

Rechter Israelisch hooggerechtshof maakt zomaar ineens verbanning mogelijk

 Israels hooggerechtshof

Een rechter van het het Israelische hooggerechtshof heeft donderdag vonnis gewezen in een zaak die al ruim 20 jaar dient. Op de dag van de gevallenen besloot rechter Shlomo Mintz - welhaast stiekem - dat de bepaling in het internationaal recht die verbanning verbiedt niet geldig is. Volgens rechter Mintz geldt de bepaling alleen tussen staten en op basis van onderlinge afspraken, maar is zij niet bindend voor rechterlijke instanties. Met als gevolg dat een duizendtal inwoners van een achttal dorpen behorend tot Masafer Yatta (ten zuiden van Hebron) nu van de ene op de andere dag in vrachtauto's geladen kunnen worden en op een vooralsnog onbekende plek kunnen worden gedumpt. 

Het is een bijzonder vonnis. Rechter Mintz heeft een hele nieuwe categorie geopend. Advocaat Michael Sfard van een aantal organisaties die zich met mensenrechten bezighouden, geeft op Twitter een verhandeling waaruit blijkt dat het verbod op het uitwijzen van mensen die al generaties ergens wonen één van de oudste verboden is. Middenin de Amerikaanse burgeroorlog, in 1863, maakte professor Francis Lieber, een hoogleraar internationaal recht in New York, op verzoek van president Lincoln een lijstje van de internationale principes die op dat moment golden in het oorlogsrecht. Lincoln publiceerde het als de ''Code Liber''.  Artikel 23 somde de basisprincipes op en naast het verbod op moord of slavernij verbood de Code de verwijdering van burgers [uit veroverde gebieden] naar een ander terrein. Dit principe evolueerde later naar een expliciet verbod op de verwijdering van burgers of de transfer (dat wil zeggen naar een ander terrein binnen het land). Het werd deel van de Geneefse Conventie, een oorlogsmisdaad onder het Neurenbergese oorlogsrecht en een misdaad tegende menselijkheid onder statuut van Rome van het Internationale Strafhof. Het Rode Kruis stelde in een studie dat het principe altijd bindend was.

Kort gezegd komt het erop neer dat het Israelische hooggegerechtshof nu een nieuwe wending aan het oorlogsrecht heeft gegeven. Waar moord, slavernij en gedwongen verplaatsing waren verboden, heeft het nu ineens de gedwongen verplaatsing van grote groepen burgers weer toegelaten. Volgens Sfard brengt dat een duizendtal burgers in gevaar en is het een grote fout waarvan de draagweidte nog moeilijk is te overzien. Maar het is ook mogelijk dat rechter Mintz, die zelf in een nederzetting woont, een nieuwe richting inslaat. Mogelijk neemt hij op nog een terrein afstand van de gangbare rechtspraktijk zoals het hooggerechtshof toch al jaren deed, zoals bijvoorbeeld bij het bepalen van de toelaatbaarheid van nederzettingen of het traject van de "Muur". Daarbij hanteert het hof een toraal eigen opvatting die verder door niemand wordt gevolgd. En als dat het geval is, is de draagweidte evenmin te overzien.