Een debat waar Israel tevreden op mag terugkijken, maar verder niemand

 

Gottogottogot, wat een debat was dat debat in de Tweede Kamer over de gebeurtenissen van afgelopen donderdag. Het begint er al mee dat er in feite bijna niets werd gezegd over wat daar woensdag aan vooraf ging. Vervolgens heeft iedereen het over de ''antisemitische'' gebeurtenissen - de premier over ''het verschrikkelijk antisemitische geweld'' - waarover hij zich vervolgens schaamt. Dezelfde premier die zich nog niet uitspreekt over een mogelijk terroristisch oogmerk maar dat in zekere zin wel doet. En daarna opsomt dat zal worden onderzocht de politieverordeningen niet kunnen worden aangeschcrpt, het demonstratieverbod kan worden verfijnd, en of het vergrijp niet kan worden verbreed, niet paspoorten kunnen worden afgepakt van sommige deelnemer die kennelijk wel hier zijn geboren maar niet ''onze waarden'' zouden delen.

Ik weet niet waar je zou moeten beginnen dus daarom maar een paar losse opmerkingen. Laten we beginnen met de vaststelling dat veel afgevaardigden ervan uitgingen dat Joden in Amsterdam zich bedreigd voelden en dat hen dus steun moest worden toegezegd. Ik zal dat niet ontkennen. Maar wat werkelijk niemand te berde bracht is dat ''de'' Joden een verouderde term is. Zeker nadat Israel zich heeft ontplooid tot een full time genocidale machine is het aantal Joden dat zich anders opstelt dan wat als ''de'' Joden wordt voorgesteld, exponentiel gegroeid. Die dissidente Joden, eigenlijk gewoon Joden die zich baseren op algemeen menselijke uitgangspunten en internationale wetten (in tegenstelling tot "de" Joden die de zionisten volgen), kijken toch heel anders naar de beschuldigingen van antisemitisme.  

Die dissidente Joden waren heel boos, om niet te zeggen woedend, over de opeenvolging van een aantal racistische bedreigingen en geweldplegingen die de Maccabi-aanhang woensdag al op zijn geweten had - vlaggen van gevels getrokken, zangkoren waarin werd gezongen over scholen die er niet meer waren omdat alle kinderen dood waren, taxi's en taxichauffeurs die waren gemolesteerd, en meisjes die waren bespuugd en hun hoofddoeken van hun hoofd waren getrokken. De vlam sloeg echt in de pan toen de Maccabi-aanhang donderdagavond bij het Victoria Hotel losging op voorbijgangers en palen uit de grond trokken en pallets sloopten om zich te wapenen. Wat er toen gebeurde werd als ''verschrikkelijk antisemitisch'' aangemerkt. 

Voor de gedragingen van de Maccabi-aanhang heb  ik geen bepaalde termen horen gebruiken. Maar ik ga dat wel doen. Het was schofterig racistisch, en mogelijk moorddadig gedrag, het soort gedrag wat we hebben gezien van Israelische soldaten die triomfantelijk video's op  X zetten terwijl ze hele wijken opblazen, of huizen in brand steken, en joelend vrachtauto's van hun lading ontdeden om te zorgen dat ze er in Gaza niet van kunnen eten. Ik kan me voorstellen dat mensen daar niet goed tegen kunnen, temeer daar niemand, niet premier Schoof of een andere minister, en geen enkel Kamerlid er meer dan een enkel woord over heeft gezegd (met uitzondering van Stefan van Baarle dan, die als enige de zaak op een ''even handed'' manier heeft voorgesteld). Ik moet zeggen dat ik behoor bij de soort mensen die eenvoudig razend werd van het gedrag van de supporters van Maccabi. Als ik in het centrum van Amsterdam was geweest had ik me zeker aangesloten bij de ''antisemitische'' belagers van wat Van Baarle het Maccabi-gespuis noemde. Voor de goede orde: ik ben Joods en lid van de Liberaal Joodse Gemeente, al ben ik daar sinds 7 oktober 2023 niet meer geweest.

Tja en wat ik vond van het debat? Het was buitengewoon teleurstellend. Om een heleboel redenen. In de eerste plaats omdat niemand van de Tweede Kamer of de ministers in de gaten heeft gehad wat een slag op public relationsgebied Netanyahu en de zijnen hebben geslagen voor hun genocidale beleid. Uiteindelijk heeft en groot deel van de (buitenlandse) pers dat wel door gekregen, met name nadat de ARD een bandje van een Nederlandse fotografe had laten zien waarop het Maccabi-gespuis ten onrechte werd aangemerkt als jodenjagende Marokkanen, en een ander nieuwsitem van een correspondente werd verwijderd door ITV-tv. De fouten werden een dag later hersteld en er werden excuses gemaakt, maar de Israelische regering had toen al van de consternatie gebruik gemaakt. Onder meer door de Israelische minister van Buitenlande Zaken, Sa'ar, te sturen die haastig riep dat het de ''ernstigste pogrom was geweest sinds 1940 in Nederland". Blijkbaar klonk het verhaal van vreselijk antisemitische onlusten direct ontzettend overtuigend. 

Nederland is op dit punt blijven steken. De Kamer komt na een dag praten met 25 moties (de twee van DENK niet meegerekend) die allemaal in dezelfde rcihting gaan: meer steun voor ''de'' Joden, verboden van Palestijnse organisaties als Samidoun en de PFLP, verboden op boycots van Israelische producten en steun, heel veel steun, voor ''de'' Joodse organisaties. Veel Kamerleden hebben met die organisaties gepraat en zijn onder de indruk van de angst van ''de'' Joden. We kunnen daar weinig tegenover stellen. Ik kan zeggen dat ik moet braken van de verhalen Keren Hirsch, die eindeloos kletst over hoe bang ze was dat haar das niet haar kettinkje met de Mageen David bedekte, maar Keren wordt geloofd. Tegenover de verhalen van de Kerens van deze wereld staat een eindeloze rij verhalen van Joden die nog nooit een antisemitisch incident hebben meegemaakt en gewoon met de Amsterdamse tram reizen, maar naar de de Kerens wordt geluisterd.

 En dan Wilders die een thuiswedstrijd speelde, alsof hij een soort schaduwpremier was, wat hij in feite ook is, en die voorstelde burgemeester Halsema te ontslaan. Caroline van der Plas, die als een soort vrouwelijke Trump totaal los ging, een stortvloed van moties afgaf, waarin nog net geen trouw aan Netanyahu wordt gezworen, maar wel bijvoorbeeld hel en verdoemenis wordt afgeroepen over organisaties die het wagen Israel te boycotten. Van Baarle vroeg welke boycot ze op het oog had, van producten van de bezette gebieden of van Israel, maar dat interesseerde haar totaal niet. Dat er een verschil bestaat nam ze voor kennisgeving aan. En verder allemaal fractieleiders die om het hardst riepen dat het om een integratieprobleem zou gaan en allerlei zaken in hun moties aandroegen die de zaken zouden repareren, zoals dat de onderwijsinspectie er op moet toezien dat iedere leerling toch zeker één keer een holocaustmuseum of een concentratiekamp (bedoeld werd een doorgangskamp) zal bezoeken en dat er gepraat moet worden, ook met islamitische organisaties.

Voor dissidente Joden was er geen goed nieuws. Met terugwerkende kracht werden we inderdaad van antisemitisme beschuldigd als we destijds hadden geprotesteerd bij het opening van het Holocaustmuseum (voor de goede orde zeg ik het er maar nog een keer bij: tegen de uitnodiging van de genocidale president Herzog) en verder kunnen we maatregelen tegemoet zien om demonstraties tegen te gaan bij universiteiten, in stations en mogelijk meer. We hebben te maken met een buitengewoon enge regering, onder leiding van een enge ambtelijke premier, maar Dilan Yesilgöz, Nicolien van Vroonhoven en Carolyn kunnen er ook wat van. En vrijdag wordt het nog gezelliger, want dan komt het kabinet met maatregelen om het antisemitisme aan te pakken die door de Nationale Coördinator. Antisemitisme.