 |
| Israelische verwoestingen in Dahiyeh (Beirout) |
Er is dus een staakt-het-vuren in Libanon. Een uiterst wankel staakt het vuren. Het vraagt om een pauze in de strijd van 60 dagen. In die tijd moet Hezbollah zich terugtrekken tot over de Litani rivier. Het Libanese leger moet Hezbollahs posities overnemen en dit coördineren met de troepen van Unifil. Tegelijkertijd moet Israel zich terugtrekken uit Zuid-Libanon, waar ze overigens zonder veel succes de laatste paar ween hebben gevochten zonder echt terreinwinst te boeken.
Hoe dit alles in zijn werk moet gaan is niet heel erg duidelijk. In de eerste plaats moet Hezbollah een heel stuk opschuiven naar het noorden. Ik heb altijd begrepen dat Hezbollah in Zuid-Libanon vooral steunde op lokale troepen, mensen die ter plekke wonen die dus nu zouden moeten verhuizen. Ik zie dat niet direct voor me. Ik moet denken aan de woorden van Naim Qassem, de leider van Hezbollah, die in zijn laatste toespraak zei dat ''Israel probeert in de overeenkomst terreinwinst te boeken die ze met vechten niet voor elkaar hadden gekregen''. Ik denk dat het niet gaat gebeuren, dat verhuizen. En ik heb dus mijn twijfels over de houdbaarheid van dit akkoord. Het lijkt er meer op dat Hezbollah tijd heeft gekregen om zich te hergroeperen.
Aan de andere kant heeft Israel natuurlijk wel verschrikkelijk huisgehouden met zijn luchtbombardementen. Op 22 november nog 29 doden en 66 gewonden bij een niet aangekondigd bombardement met zware busterbommen in de wijk Basta van Beirout bijvoorbeeld. Een aanval à la Gaza. Daarvoor ''carpet bombardments'' in Zuid-Beirout, Tyrus, grote hoeveelheden dorpen in het zuiden en ook nog in de Bekaa. En tot slot, vlak voor het bestand inging, een massale aanval, in twee minuten op Dahiyeh in Zuid-Beirout. Dat was uiteindelijk verantwoordelijk voor 3.823 doden, 15,859 gewonden en miljarden schade, in een land met toch al een forse economische crisis. Dat woog natuurlijk erg zwaar op Hezbollah, vermoedelijk gingen ze daarom akkoord met deze deal.
Tegelijkertijd heeft Israel eigenlijk niets gewonnen. Er zijn geen garanties dat de 60.000 Israeli's die al maanden in hotels wonen, op staatskosten, nu terug kunnen, of misschien later terug kunnen. Ook hebben ze meer verliezen geleden dan ze ons hebben laten zien. Israel doet wel flink, en laat op de gebruikelijk arrogant Israelische manier weten dat nog geen Libanees terug mag naar een tiental zuidelijke Libanese dorpen,. Dat is geheel in de stijl van ''gaat u maar even weg, we moeten uw dorp even plasgooien'' waar ze zich allerwegen zo heel populair mee hebben gemaakt. Ik denk dat we gewoon even moeten wachten tot de volgende ronde komt. Intussen heeft Israel zich ook al weer schuldig gemaakt aan een aantal inbreuken op het bestand door op burgers te schieten.
Het blijft nog even gissen waarom Israel (lees: Netanyahu) met dit staakt-het-vuren akkoord is gegaan. Om Biden en plezier te doen? Om zijn handen meer vrij te krijgen om nog veel meer Palestijnen te doden, huizen plat te gooien en af te branden, infrastructuur te verwoesten en intussen de hongersnood te zien toeslaan? Hij gaf zelf drie redenen: meer zicht houden op Iran, meer de handen vrij hebben tegen Hamas en het opnieuw bijvullen van de voorraad wapens. Ik denk dat we gevoeglijk de redenen 1 en 3 kunnen doorhalen, omdat ze onzin zijn. Hoezo meer de Iran in de gaten houden. Nog meer? En die wapens komen heus wel vanzelf Netanyahu's kant uit, want Biden denkt "nog steeds dat Israel ze nodig heeft om zich te kunnen "verdedigen''. De handen vrij hebben voor de finale moordpartij op Hamas, liever gezegd op de Gazanen, lijkt er meer op. Heel slecht nieuws voor Gaza, derhalve. Jammer dat Hezbollah ze nu in de steek laat. Ik denk dat hij gewoon doorgaat met mensen, vooral vrouwen en kinderen, te vermoorden. En uiteindelijk volgt er wel een veroordeling wegens genocide, maar dat zal hem een zorg zijn, tegen die tijd zit zijn tijd erop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten