Israel heeft besloten 22 nieuwe nederzettingen te stichten

Illustratie Peace Now. Omdat de exacte locatie van de nieuwe nederzettingen niet bekend is gemaakt heeft Vrede Nu alleen de regio's aangegeven.

Het Israelische veiligheidskabinet heeft deze week besloten om 22 nieuwe nederzettingen in het leven te roepen. Normaliter zijn beslissingen van het Veiligheidskabinet geheim, maar deze beslissing werd bekendgemaakt door één van de raden van nederzettingen. Een dag later werd het besluit door het ministerie van Defensie bevestigd, al bleef de precieze tekst geheim. 

Sinds de samenstelling van de huidige Israelische regering - met de drie ultra-rechtse zoniet fascistische ministers Ben Gvir, Smotrich en Orit Struck - heeft zij nu 49 nieuwe nederzettingen bekendgemaakt en de legalisatie (erkenning) gestart van 7 zogenaamde "buitenposten". De huidige bekendmaking van 22 nieuwe nederzettingen gaat daarbij duidelijke het verst en is in schril contrast met de belofte, die Israel deed bij de sluiting destijds van de Oslo-akkoorden om geen nieuwe nederzettingen meer te stichten. Maar het totaal van 49 spreekt boekdelen en is een niet te missen aanwijzing dat Israel zonder meer aanstuurt op annexatie van op zijn minst een groot deel van de Westoever.

Sinds het aantreden van deze regering hebben we de volgende stappen gezien: - in februari 2023 de beslissing om negen nieuwe nederzettingen te vestigen en 10 "buitenposten" te legaliseren; - de beslissingen in juni 2024 om vif huizen te verwoesten en ''Area B" (het gebied waar de Palestijnen en Israeli's gezamenlijk het bewind voeren) en vijf nieuwe nederzettingen te stichten; - de beslissingen van maart 2025 om een bestuur ''voor het vrijwillige vertrek van Palestijnen uit Gaza te regelen"  en het erkennen van 13 al bestaande nederzetttingen; - en tenslotte de beslissing vn zo'n twee weken geleden om de registratie van privé-bezittingen op de Westoever (van Joden) te herstarten.  De beslissing om de de besluiten in het geheim door het veiligheidskabinet te laten nemen, heeft uiteraad het voordeel dat de beslissingen niet meer worden gepubliceerd en bediscussieerd, zodat het annexatieproces aks het ware onzichtbaar blijft. Maar het wordt vermoedelijk ook gedaan omdat het Internationale Strafhof blijkbaar bezig is met het voorbereiden van procedures en omdat het Internationale Gerechtshof onlangs de uitspraak deed dat Israels bezetting van de Palestijnse gebieden totaal onwetttig is en zo spoedig mogeljjk moet worden opgeheven.

82% Israeli's is voor verbanning van de Gazanen, en 56% wil de Palestijnen van de Westoever kwijt

 Niet minder dan 82 procent van de Israeli's is een voorstander van het verjagen van de Palestijnen uit Gaza. Maar ook niet minder dan 56% van de Israeli's is een voorstander van het uitwijzen van de Palestijnen van de Westoever. Dat is de uitkomst van een opinie-onderzoek van de Universiteit van Pennsylvania dat werd uitgevoerd onder 1005 representatieve, Joodse Israelische respondenten. De uitvoering was in handen van Tamir Sorek van de  Geocartografische Kennis Groep. De uitkomst is in  zoverre een verrassing dat er een opmerkelijke verandering heeft plaatsgevonden sinds 2003, toen dezelfde vragen voor het laatst werden gesteld. Toen was de uitkomst dat 45 procent voor de verwijdering van de Palestijnen uit Gaza was, terwijl 31 procent de Palestijnen van de Westoever wel kwijt wilde.

Wat ook duidelijk werd uit de resulaten is dat religie een grote rol speelt bij het komen tot deze percentages. Zo blijkt dat van ongelovige Israeli's ''slechts'' 70% verbanning van de Gazaanse bevolking voorstaat, terwijl dat (met diverse gradaties) 90% of meer is bij de gelovige Joden. Voor de Palestijnen van de Westoever is dat respectievelijk 38% of 65 (en meer) procent. De stijgende religiositeit vn de Israeli's laat kortom zien dat de cijfers nog wel hoger kunnen uitvallen in de toekomst.

Er was nog een cijfer dat aandacht verdient in het onderzoek en dat was de bijbelse aanpak, zoals in de tijd van Jozua, waarbij de bevoking van een stad volledig werd uitgemoord nadat de stad veroverd was. Bijna de helft van de respondenten (47 procent) deelt dat standpunt. Maar ook hier was de invloed van  het geloof voelbaar: bij seculiere (ongelovige) Joden was 31 procent van mening dat iedereen gedood diende te worden, terwijl 60 procent (of meer) van de gelovigen dat dacht. Een leidraad voor velen was de gedachte aan de bijbelse figuur Amalek, van wie God gebood dat hij, en al zijn vrouwen, kinderen en vee moesten worden gedood, opdat niets meer aan hem zou herinneren. 

Gaza: een maand later werd de Israelische distributie van hulp een gigantische flop

Een vergelijking: toen en nu.

Bijna een maand heb ik gezwegen. Je zou denken dat ik dan een heleboel heb overgeslagen, maar nee, het voor-laatste stukje dateert van mei. En daarin kondig ik al aan dat er Israel nieuwe reservisten gaat oproepen om  heel Gaza te gaan veroveren. De bevolking wordt naar het zuiden - naar een stukje ten westen van het compleet verwoeste Rafah - verdreven. Ze zullen daar eindelijk ook te eten krijgen, via Amerikaanse hulpverleners die nog moeten worden geworven, wat niet wegnement dat het Israelische kabinet zich al achter de plannen had geschaard. De nieuwe medewerkers gaan een nieuw  distributiesyesteem hanteren, waarbij Hamas wordt overgeslagen. Families moeten een pakket afhalen aan een beperkt aantal distributiepunten, daarbij komt Hamas niet aan bod ook al onduidelijk hoe. Wat er met de bevolking van Gaza gaat gebeuren is nog onduidelijk, al zegt Ben Gvir dat ze over de grens moeten, iets waar zoals bekend ook Netanyahu wel oren naar heeft. Intussen is nu eindelijk duidelijk - via Netanyahu persoonlijk - dat dit een ''oorlog'' (ik kan het woord oorlog niet over mijn lippen krijgen, als een man en baby doodslaat spreekt toch ook niemand van een gevecht) maar goed, het was een oorlog die in de eerste plaats de vernietiging van Hamas beoogde en pas in de tweede plaats de vrijlating van de Israelische gijzelaars. Jammer voor de familie van de gijzelaars, ik kan het ook niet helpen.

We zijn nu zo'n drie weken verder. Inmiddels is duidelijk geworden dat niet iedereen naar Rafah wordt gedirigeerd. Er zijn drie enclaves geconstrueerd, één ten westen van Gaza-stad, een tweede in Deir al-Balah en een derde op een smal stukje ten westen van wat vroeger Rafah was. Maar om te eten moeten de mensen uit het noorden of deir al-Balah zich in het zuiden melden. Intussen wordt er voordurend gebombardeerd. In een kleine week zijn opnieuw zo'n 600 mensen daarbij gedood. Het totaal aantal geregistreerde doden is daarmee boven de 54,000 gekomen. Niet dat dit heel veel uitmaakt. Het regeringspersbureau van Gaza heeft dit aantal in het verleden al eens opgewaardeerd naar 61,000 aangezien er tienduizenden wel dood zijn maar onder het puin zijn gebleven. Ik vermoed dat we in termen van 100.000 of meer moeten denken.

Zondag was een zware dag, omdat toen een miljoenen kostende, zelfsturende" Amerikaanse bom werd losgelaten op de Faraj al Jarjawi-school in de Daraj-wijk van Gaza-stad., waar  verdreven families een onderkomen hadden gevonden. De bom brak door het dak en door de eerste verdieping. Beneden brak brand en in dat vuur  kwamen 36 mensen om. Alleen één meisje werd gespaard. Ward Jalal liep nadat haar moeder en andere familieleden warens gedood door de vlammen naar buiten, waar ze door haar oom werd opgevangen.
Twee dagen eerder werden, toen de kinderarts Alaa al-Najjar aan het werk was in het Nasser medische complex in Khan Younis, negen van haar tien kinderen levenloos binnengebracht. Haar man overleefde, evenals haar zoon Ahmed, maar beiden zijn wel in levensgevaar. Een wel buitengewoon sadistische aanval op haar huis, eigenlijk zijn er geen woorden voor. 

Nog een bijzonder sterfgeval was de 11-jarige Yaqeen Hammad, de jongste influencer van Gaza, die tienduizenden verblijdde met kooktips, bijvoorbeeld over de verschillende manieren om eten te koken zonder benzine of gas of hoe een maatijd te variëren terwijl er bijna niets voorhanden is.  

 Dinsdag was er een nieuwe ontwikkeling. Tal van kopstukken van de VN, en van het World Food Program en ander organisaties hadden toen al de Israelische aanpak van een voedseldistributie in Israelische beheer afgekraakt, evenals het terugbrengen van 40 distributiepunten (die vroeger in handen waren van de verguisde en helaas door tal van landen (waaronder Nederland) in de steek gelaten UNRWA) naar slechst vier punten nu. (Zie de foto aan het begin van dit stukje). En dinsdag bleek hoe dat werkte. Duizenden in Gaza werden door een wirwar van hekwerken geleid en samengeperst, waar ze urenlang moesten wachten tot ze een pakket ontvingen. Volgens de nieuwe, Amerikaanse organisatie, de Gaza Humanitarian Foundation GHF, werden er 8.000 paketten uitgedeeld (8.000 voor zon 2 miljoen mensen), Het ging gepaard met een steeds onrustiger worden menigte, met hulpverleners die uiteindelijk inderhaast vluchtten en met het Israelische leger dat met waarschuwingsschoten (onder meer vanaf helikopters) afgevuurd de rust herstelde. Waarbij een drietal mensen werd gedood en 46 werden gewond.  

Toen was zondag al de directeur van de GHF, Jake Wood, afgetreden, omdat de organisatie niet voldeed aan humanitaire eisen van neutraliteit, ongebondenheid en onafhankelijkheid. Ook was intussen bekend geworden dat een onevenredig deel van de leiding van GHFwarme betrekkingen onderhield met met de Israelische militairen. En teslotte was er scherpe kritiek op de dozen die de GHF had afgeleverd. Ze zouden gnoeg bevatten om een familie en paar weken te eten te geven, maar journalisten stelden dat het waarschijnlijker was dat ze een dag of twee, drie zouden meegaan. Ze bevatten wat meel en pasta, rijst, olie en een hoeveelheid fava-bonen. Alles van Israelische makelei. De eersre dag was fantastisch geflopt, de tweede dag werd geprobeerd de ''veiligheidssitutie'' te verbeteren. En dat terwijl er 70.000 kinderen en jongeren al in het laatste stadium van verhongering verkeren.....

Intussen is wel opmerkelijk dat deze laatste maand van de nu al zo'n twee en een half jaar maar voortdurende genocide een opmerkelijke mate van kritiek is losgekomen op de Israelische aanpak. De nieuwe Duitse kanselier Merz, de Britse zionist Keir Starmer, samen met Frankrijk en Canada, (en natuurlijk ook de Spaanse en Ierse regeringen die al langer afstand hadden gezocht) uitten allemaal dreigende taal. Maar datgene wat bij de nieuwkomers met hun kritiek het meest opvalt, is dat ze wel dreigende dingen zeggen, maar niet voor actie kiezen. Ze blijven de genocide steunen. Je zou zeggen dat na drie maanden waarin geen hulp Gaza in kon (behalve naar het schijnt een paar vrachtauto's deze laatste dagen) dat je zou moeten kiezen voor een direct ingaande boycot van Israel, scherpe sancties of nog meer om te redden wat er te redden valt. Maar Europa blijft liever inactief en daardoor medeplichtig. Datzelfde geldt ook voor ons wonderkind, minister Veldkamp, die door de Nederlandse pers stevig werd toegejuicht omdat hij in EU-verband gevraagd heeft om een ''onderzoek" naar de vraag of Israel zich wel houdt aan de letter van het samenwerkingsverdrag. Me dunkt, er is al vele jaren geleden op gewezen dat Israel het verdrag met voeten treedt, en je kan dan ook zonder spoor van een onderzoek eisen dat het wordt opgezegd of bevroren. Maar Veltkamp is een vriendje van de Israeli's. Hij wil in geen geval dat er actie tegen hen wordt ondernomen en vraagt dus om een onderzoek dat nog wel even kan gaan duren. Als de uitslag van het onderzoek er eenmaal is, dan kan Hongarije of een ander ultra-rechts land de actie zo nodig wel tegenhouden, terwijl het grote sterven in Gaza intussen rustig doorgaat. Maar niet getreurd, laten we vooral allemaal applaudisseren voor onze man, Casper Veldkamp, voormalig ambassadeur te Tel Aviv, die zo krachtig stelling nam tegen de ondragelijke honger in Gaza.   

Israelisch kabinet staat eigendom voor Joden in bezet gebied toe - nieuwe stap naar annexatie

De nederzetting Eli in 2007. (Wikipedia)

Het Israelische "veiligheidskabinet'' heeft zondag beloten om de mogelijkheid te reopenen van de registratie van eigendom van land in de "Area C" van de Westoever, het gebied van de Westoever waar Israel de volledige zeggenschap over heeft. De registratie is een proces waaraan landmeters deelnemen en waarbij het bezit wordt opgetekend als in een kadaster (in Israel een ''tabu'') Als het proces is voltooid is het bijna onmogelijk het nog aan te vechten. Uiteraard geldt de registratie alleen voor bezit van Joden. Het regeringsbesluit is daarom opnieuw een belangrijke stap op weg naar de totale annexatie van het gebied van Area C, die 61% beslaat van de totale Westoever en het meerendeel van de Israelische nederzettingen omvat.

Landregistratie was onder het Ottomaane bewind een normaal procs. In de periode van het Britse mandaat werd dat voortgezet en nadat Jordanië in 1949 de Westoever bezette, werd een nieuw registratieproces opgestart. Dat werd echter in 1967 ruw door Israel onderbroken en sindsdien vond geen nieuwe registratie meer plaats. Wel werd een nieuw classificatie-systeem ingevoerd, voor verschillende soorten grond, waarbij - bijvoorbeeld - gemeenhappelijk gebruikte weidegrond gewoonlijk tot ''staatsland''  werd verklaard dat aan de staat verviel. Het systeem was gewoonlijk heel  ongunstig voor Palestijnse landeigenaren. Velen voerden een een verloren strijd met hun oude Ottomaanse akten tegen een horde landmeters, die volgens het ingewikkelde nieuwe systeem (in de jaren '80 ontworpen door een dame van het ministerie van Justitie, Plia Ahlbeck) te werk gingen. Zo kwamen de nederzettingen aan grond. het gewoonlijk een gevecht tegen de bierkaai. 

Het nieuwe proces voert nu een proces in waarbij de grond  niet langer (door bijvoorbeeld The Israeli Land Authorty, of het Joods Nationaal Fonds, alleen kan worden geleased, maar waarbij de grond ook eigendom wordt van een individu of een gemeenschap. Dat zal vrij zeker leiden tot een groot aantal aanvragen. Maar tegelijkertijd worden ook maatregelen genomen om een parallel registratie-proces dat de Palestijnse Autoriteit had opgestart in Ramallah, tegen te gaan. Besloten werd dat geen kaarten of documenten afkomstige van dit proces in Israel meer mogen worden gebruikt. Ook krijgen Palestijnse landmeters geen toegang meer, moet worden uitgezocht hoeveel geld daarbij omgaat (dat wordt afgetrokken van de over te maken belastingopbrengst) en worden bemoeienissen van derden, bijvoorbeed de Europese Unie, tegengegaan. De beide indieners van het voorstel, de ministers Israel Katz en Bezalel Smotrich, beiden ultra-rechts, juichen de plannen toe als ''revolutionair'' die zullen leiden tot een versterking van de nederzettingen (Katz). Smotrich zei dat het past in de plannen voor nieuwe nederzettinge,n wegen en infrastrcutuur die een miljoen nieuwe bewoners naar de Westoever moeten lokken, die Israels ''veiligheidsgordel zal versterken en de dreiging van een Palestijse terreurstaat zal wegnemen". De plannen moeten in 60 dagen verder worden uitgewerkt.

Michael Sfard, advocaat van onder meer B'tselem en Yesh Din, zei dat de plannen lijnrecht ingaan tegen de internationale wetten die verbieden dat bezetters lnage termijn veranderingen aanbrengen in gebieden die ze besturen. Hij zei te verwachten dat de plannen zeker zullen leiden tot een massale landroof. "De Palestijnen zullen geen kans zullen hebben om hun rechten te verdedigen  Ze krijgen de betreffende kaarten en documenten gewoon niet eens te zien".

''Laat het leger ze neermaaien''

Rafah bestaat niet meer.

 Net had ik geschreven dat voor Gaza het laatste bedrijf was aangebroken, of de volgende dag al kwam Israel met het een kleine verfijning. Het heeft tienduizenden nieuwe reservisten opgeroepen en het wil nu heel Gaza gaan veroveren. Wie, zoals ik, dacht dat ze eigenlijk al lang heel Gaza bezet hadden en vrijelijk overal konden bombarderen, n'importe wie naar de andere wereld konden helpen samen met de gebouwen waarin gewoond of geleefd werd, terwijl ze al het eten en drinken, alle medicijnen, elektriciteit en brandstof konden tegenhouden; wie zoals ik dacht dat dit toch de ideale situatie was om de laatste fase van de genocide te voltrekken, kreeg te horen dat het anders was. Israel had tot nu toe telkens alleen kleine delen bezet, maar wilde nu alles bezetten. 

De nieuw opgeroepen militairen gaan iedereen naar het zuiden drijven, en wel naar een smalle strook van het zuidelijke Rafah (waar zoals hierboven te zien is niets meer overeind staat). Wat er daarna met ze gebeurt wordt in het midden gelaten (daarover dadelijk meer). De hongerende Gazanen krijgen er volgens Israel iedere week een pakket eten, dat hun wordt overhandigd door Amerikaanse huurlingen die nog geworven moeten worden. Die pakketten komen uit 60 vrachtauto's (wat een fractie is van de 500-600 per maand die voor deze Israelische veldtocht Gaza binnen mochten en toen al te weinig waren) en wel op zo'n manier dat leden van Hamas en hun families worden overgeslagen. 

Het gebied links van het Morag-corridor wordt het nieuwe verblijf. 

                             Waar lijkt het het meest op? Een vernietigingskamp?

Het is nog een plan, ook al heeft het de Israelische regering er onmiddellijk zijn goedkeuring aan gegegeven. Er  wordt er namelijk nog steeds onderhandeld (al heeft Hamas zich teruggetrokken omdat het praten zinloos vindt zolang Israel niet bereid is de te zeggen dat het de bezetting zal opheffen en het bewind over Gaza zal overdragen aan een tijdelijke regering van technocraten). Israel zegt hoop te koesteren dat de gijzelaars vrij komen nog voordat de Amerikaanse president Trump op 13 mei naar het Midden-Oosten komt. Maar premier Netanyahu liet ook de laatste pretentie varen dat Israel die vrijheid als belangrijkste doel heeft. Het plan, de ''strijdwagens van Gideon'', laat volgens hem zien dat de vernietiging van Hamas het primaire doel is. Ht werd voor het eerst zo gezegd, maar daarmee gaf hij ook toe dat het altijd zo was geweest.

Tegen de plannen zijn intussen ook de nodige bezwaren gerezen. Zelfs onze sullige minister Veltkamp die altijd zwoer bij ''stille'' diplomatie inzake zijn vriendjes in Israel, maakte nu de opmerking dat de samenwerkingscontracten van Israel met de EU nog maar eens moesten worden bekeken. Daar is hij dan wel jaren te laat mee. Francesca Albanese, de waarnemer van de VN voor de mensenrechten in de bezette gebieden, zei dat het tijd is voor een wapenembargo en sancties tegen Israel, en dat snel een beschermingsmacht moet worden gecreëerd voor de  verhongerende Gazanen, bestaande uit troepen van landen die de genocide niet hebben ondersteund. Dit in overeenstemming van Resolute 377A van de Algemene Vergadering van de VN (uit 1952) waarmee dit werd besloten voor als de Veiligheidsraad door een veto van één van de permanente leden niet in actie kan komen. 

De Israelische minister Bezalel Smotrich let zich intussen anders uit. Hij verklaarde dat Gaza volledig zal worden verwoest en dat de bevolking van Gaza in groten getale zal worden overgebracht naar derde landen, al weet niemand nog welke. Verder zie hij dat de annexatie van Gaza een feit zal worden nog tijdens het bewind van de huidige Israelische regering. Intussen woest de hongersnood in Gaza voort, en is de algemene verwachting (onder meer geuit door de VN-secretaris-generaal Guterres) dat  het opnieuw verdrijven van de Gazanen waarschijnlijk zal leiden tot een ongekend bloedbad. Maar een Israelische banketbakker in Modi'in leverde gelukkig versnaperingen met een opschrift die er een vrolijke draai aan gaven: 

In Gaza is het laatste bedrijf begonnen, de Westoever volgt wat later

In de rij voor water

Het is vandaag 4 mei en voor het eerst in lange tijd heb ik meer dan een maand gezwegen op dit blog. Dat had deels te maken met een bizarre wending in mijn privé bestaan. Sinds 8 januari was ik gescheiden van mijn Egyptische vrouw, die met de tijd een steeds kwellender aanwezigheid was geworden,  mijn familie en vrienden het huis had uitgejaagd (en mij uit mijn slaapkamer), die langzamerhand de indruk wekte dat ze de zaak wilde overnemen en mijn huis mijn of meer overhoop had gehaald. Het wachten was alleen op de datum dat de scheiding bijgeschreven kon worden in het register van de burgerlijke stand waarmee hij definitief zou zijn geworden, toen ze, op het laatste moment, ineens aan kwam zette met een advocaat en tegen de scheiding in hoger beroep ging. Een krankzinnige situatie ontstond waarin ik met haar in één huis moest blijven wonen en de scheiding werd uitgesteld tot de behandeling van het hoger beroep. Natuurlijk hoopte ik dat er snel gehandeld zu kunnen worden, maar het gerechtshof sprak me moed in door me bij de papierwinkel die je in zo'n geval krijgt, het verzoek te doen tot en met november de dagen op te geven dat ik verhinderd zou zijn.  Tja toen was ik (en ben ik nog steeds) enigszins van de kook.

Enfin, ik kom daar nog op terug. Maar er was ook een andere reden. Sinds 2 maart had Israel weer alle grensovergangen naar Gaza gesloten. Vanaf begin april was Israel tevens bezig Noord-Gaza (Beit Lahiya, Beit Hanoun, Shuja'iyya, Oost-Zeitoun) te vernielen, wat spoedig werd gevolgd door de totale ontruiming van Rafah in het zuiden en de instelling van een nieuw corridor naast de Netzarim-lijn, namelijk de Morag-linie ten noorden van Rafah en ten zuiden van Khan Younis. Korte tijd later verschenen en beelden van draglines en bulldozers die Rafah, voor oktober 2023 een stad van zo'n 250.000 mensen volledig te slopen. Het is intussen een lege vlakte.  De bevoking van Gaza is intussen samengedreven op ongeveer een derde van het oorspronkelijke grondgebied.

Maar ernstiger nog dan dat was de verhindering van alle hulp. Sinds twee maanden is er geen enkel konvooi meer afgeleverd, geen hap eten, geen slok drinken, geen enkel medicijn of verbandmiddel, geen druppel brandstof, gewoon helemaal niets. Terwijl aan de grens, als een grimmig soort memento, op een aftand van een half uur rijden, nog steeds 3.000 vrachtauto's staan met hulpgoederen. Kort daarvoor was het ontziltingsstation dat nog voor enkele honderdduizenden werkte gebombardeerd. Het was toen duidelijk dat Israel de bevolking van Gaza wilde laten verhongeren, en - wat mogelijk zelfs nog ernstiger was - wilde laten verdorsten door ze over te laten aan onvoldoende en door en door vervuild plaatselijk water met alle mogelijke gevolgen van dien. Het zou een kwestie van tijd zijn voor de sterfgevallen zich zouden melden - kinderen het eerst - en  in toenemende snelheid. Zij zouden zich voegen bij de vele gevallen van kanker die niet behandeld konden worden en de rond de 400 onbehandelde nier dialyse-patienten, die zijn overleden. Vreemd genoeg duurde het nog lang, nu pas zijn er 57 bekende gevallen van dode uitgemergelde kinderen.

Israel hield intussen de vaart erin door dagelijks te bljven bombarderen. Er zijn intussen ruim over de 2.000 nieuwe slachtoffers gevallen sinds Israel het staakt-het-vuren ruw terzijde schoof. Bovendien zijn Israels plannen met Gaza nog geaccentueerd door de recente bombardementen van de drie bibliotheken van Gaza, en dat na de vernieling van alle universiteiten, het gericht doden van professoren en intellectuelen, het vernielen van alle klinieken, het doden van artsen, hulpverleners, journalisten, koks van gemeenschapskeukens, politiemensen, het recente doodschieten (en met hun auto's samen begraven) van 15 ambulancemedewerkers en brandweerlui , en als laatste daad een bombardement van een garage van gemeentewerken in Gaza-stad waarbij een tiental bulldozers, een vuilniswegen, en een wagen om water te vervoeren verkoolden. Ook bulldozers om mensen die in het puin bekkneld zitten te bevrijden (of om lijken te bergen) zijn nu uitgeschakeld. Om kort te gaan: ik kon het niet meer opbrengen verslag te doen van de voortgang van de moordpartij.  

Verbrande bulldozers

Heel toevallig speelde dit tafereel zich af tegen de achtergond van een serie hoorzittingen van het Internationaal Gerechtshof in Den Haag waar een veertigtal landen (te beginnen met de Palestijnen zelf) scherp stelling namen tegen het buiten spel zetten van de VN-organisatie voor de Palestijnen UNRWA en de langzaam verhongering en voortgaande moord in Gaza. De zitting was indrukwekkend en deprimerend. De getuigenissen waren duidelijk, de schuldvraag eveneens, maar de uitspraak komt niet eerder dan over een paar weken of zelfs maanden - en dat is veel te laat. Israel, de VS, England, Frankrijk, Duitsland en ook Nederland (met de schandelijke uitspraak van Schoof dat er ''geen rode lijn is overschreden'') zullen hun trekken thuis krijgen, maar de Palestijnen hebben er niets
meer aan en wij kijken alleen maar en kunnen niets maar dan ook niets doen Wel zal er wellicht ooit een schokgolf door de westerse wereld gaan als duidelijk wordt dat hier werkeljk alle mensenrechten met voeten zijn getreden.

Ook op de Westoever is de situatie intussen buitengewoon gevaarlijk. Jenin en Tulkarem worden sinds januari belegerd, zon'n 40.000 Palestijnen uit de kampen bij de beide steden en de steden zelf zijn ontheemd en weten niet of ze ooit terug zullen kunnen. In het Jenin-kamp zijn  een 600-ral huizen gesloopt en het Nur Shams zullen er nog zo'n 106 tegen de vlakte gaan. Het gedrag van de kolonisten - meestal in tandem met het leger - is niet goed meer te volgen in het nieuws, er gebeurt te veel. Sinds januari zijn er nu 131 Palestijnen doodgeschoten - meer dan 1 per dag. Sinds 7 oktober 2023 staat het cijfer op 967. Het is duidelijk dat dit alleen door ingrijpen van buiten kan worden gestopt. 

En intussen is het 4 mei en zou ik - zoals altijd - wel naar een dodenherdenking willen gaan. Maar helaas. Zoals ik destijds bij de opening van het Holocaust Museum met anderen samen 'vol overtuiging 'Never again is now'' kon brullen, is het op de Dam niet gewenst. Frits Barend en Ronny Naftaniel worden dan gestoord in hun mijmeringen voor alle ''nationale'' gevallenen. En bij de Joodse herdenking in de Hollandsche Schouwburg, waar ik al jaren traditioneel heenging, zou ik een misplaatste eenling zijn. De meeste Joden gaan met vakantie naar Israel en geven er graag geld aan, zelfs aan dingen voor het leger, maar halen hun schouders op bij het nieuws van de holocaust in Gaza. Israel en het zionisme hebben hen in twee generaties in Joodse nationalisten veranderd. Helaas, helaas. 

Rafah bestaat niet meer