Gaza: een maand later werd de Israelische distributie van hulp een gigantische flop

Een vergelijking: toen en nu.

Bijna een maand heb ik gezwegen. Je zou denken dat ik dan een heleboel heb overgeslagen, maar nee, het voor-laatste stukje dateert van mei. En daarin kondig ik al aan dat er Israel nieuwe reservisten gaat oproepen om  heel Gaza te gaan veroveren. De bevolking wordt naar het zuiden - naar een stukje ten westen van het compleet verwoeste Rafah - verdreven. Ze zullen daar eindelijk ook te eten krijgen, via Amerikaanse hulpverleners die nog moeten worden geworven, wat niet wegnement dat het Israelische kabinet zich al achter de plannen had geschaard. De nieuwe medewerkers gaan een nieuw  distributiesyesteem hanteren, waarbij Hamas wordt overgeslagen. Families moeten een pakket afhalen aan een beperkt aantal distributiepunten, daarbij komt Hamas niet aan bod ook al onduidelijk hoe. Wat er met de bevolking van Gaza gaat gebeuren is nog onduidelijk, al zegt Ben Gvir dat ze over de grens moeten, iets waar zoals bekend ook Netanyahu wel oren naar heeft. Intussen is nu eindelijk duidelijk - via Netanyahu persoonlijk - dat dit een ''oorlog'' (ik kan het woord oorlog niet over mijn lippen krijgen, als een man en baby doodslaat spreekt toch ook niemand van een gevecht) maar goed, het was een oorlog die in de eerste plaats de vernietiging van Hamas beoogde en pas in de tweede plaats de vrijlating van de Israelische gijzelaars. Jammer voor de familie van de gijzelaars, ik kan het ook niet helpen.

We zijn nu zo'n drie weken verder. Inmiddels is duidelijk geworden dat niet iedereen naar Rafah wordt gedirigeerd. Er zijn drie enclaves geconstrueerd, één ten westen van Gaza-stad, een tweede in Deir al-Balah en een derde op een smal stukje ten westen van wat vroeger Rafah was. Maar om te eten moeten de mensen uit het noorden of deir al-Balah zich in het zuiden melden. Intussen wordt er voordurend gebombardeerd. In een kleine week zijn opnieuw zo'n 600 mensen daarbij gedood. Het totaal aantal geregistreerde doden is daarmee boven de 54,000 gekomen. Niet dat dit heel veel uitmaakt. Het regeringspersbureau van Gaza heeft dit aantal in het verleden al eens opgewaardeerd naar 61,000 aangezien er tienduizenden wel dood zijn maar onder het puin zijn gebleven. Ik vermoed dat we in termen van 100.000 of meer moeten denken.

Zondag was een zware dag, omdat toen een miljoenen kostende, zelfsturende" Amerikaanse bom werd losgelaten op de Faraj al Jarjawi-school in de Daraj-wijk van Gaza-stad., waar  verdreven families een onderkomen hadden gevonden. De bom brak door het dak en door de eerste verdieping. Beneden brak brand en in dat vuur  kwamen 36 mensen om. Alleen één meisje werd gespaard. Ward Jalal liep nadat haar moeder en andere familieleden warens gedood door de vlammen naar buiten, waar ze door haar oom werd opgevangen.
Twee dagen eerder werden, toen de kinderarts Alaa al-Najjar aan het werk was in het Nasser medische complex in Khan Younis, negen van haar tien kinderen levenloos binnengebracht. Haar man overleefde, evenals haar zoon Ahmed, maar beiden zijn wel in levensgevaar. Een wel buitengewoon sadistische aanval op haar huis, eigenlijk zijn er geen woorden voor. 

Nog een bijzonder sterfgeval was de 11-jarige Yaqeen Hammad, de jongste influencer van Gaza, die tienduizenden verblijdde met kooktips, bijvoorbeeld over de verschillende manieren om eten te koken zonder benzine of gas of hoe een maatijd te variëren terwijl er bijna niets voorhanden is.  

 Dinsdag was er een nieuwe ontwikkeling. Tal van kopstukken van de VN, en van het World Food Program en ander organisaties hadden toen al de Israelische aanpak van een voedseldistributie in Israelische beheer afgekraakt, evenals het terugbrengen van 40 distributiepunten (die vroeger in handen waren van de verguisde en helaas door tal van landen (waaronder Nederland) in de steek gelaten UNRWA) naar slechst vier punten nu. (Zie de foto aan het begin van dit stukje). En dinsdag bleek hoe dat werkte. Duizenden in Gaza werden door een wirwar van hekwerken geleid en samengeperst, waar ze urenlang moesten wachten tot ze een pakket ontvingen. Volgens de nieuwe, Amerikaanse organisatie, de Gaza Humanitarian Foundation GHF, werden er 8.000 paketten uitgedeeld (8.000 voor zon 2 miljoen mensen), Het ging gepaard met een steeds onrustiger worden menigte, met hulpverleners die uiteindelijk inderhaast vluchtten en met het Israelische leger dat met waarschuwingsschoten (onder meer vanaf helikopters) afgevuurd de rust herstelde. Waarbij een drietal mensen werd gedood en 46 werden gewond.  

Toen was zondag al de directeur van de GHF, Jake Wood, afgetreden, omdat de organisatie niet voldeed aan humanitaire eisen van neutraliteit, ongebondenheid en onafhankelijkheid. Ook was intussen bekend geworden dat een onevenredig deel van de leiding van GHFwarme betrekkingen onderhield met met de Israelische militairen. En teslotte was er scherpe kritiek op de dozen die de GHF had afgeleverd. Ze zouden gnoeg bevatten om een familie en paar weken te eten te geven, maar journalisten stelden dat het waarschijnlijker was dat ze een dag of twee, drie zouden meegaan. Ze bevatten wat meel en pasta, rijst, olie en een hoeveelheid fava-bonen. Alles van Israelische makelei. De eersre dag was fantastisch geflopt, de tweede dag werd geprobeerd de ''veiligheidssitutie'' te verbeteren. En dat terwijl er 70.000 kinderen en jongeren al in het laatste stadium van verhongering verkeren.....

Intussen is wel opmerkelijk dat deze laatste maand van de nu al zo'n twee en een half jaar maar voortdurende genocide een opmerkelijke mate van kritiek is losgekomen op de Israelische aanpak. De nieuwe Duitse kanselier Merz, de Britse zionist Keir Starmer, samen met Frankrijk en Canada, (en natuurlijk ook de Spaanse en Ierse regeringen die al langer afstand hadden gezocht) uitten allemaal dreigende taal. Maar datgene wat bij de nieuwkomers met hun kritiek het meest opvalt, is dat ze wel dreigende dingen zeggen, maar niet voor actie kiezen. Ze blijven de genocide steunen. Je zou zeggen dat na drie maanden waarin geen hulp Gaza in kon (behalve naar het schijnt een paar vrachtauto's deze laatste dagen) dat je zou moeten kiezen voor een direct ingaande boycot van Israel, scherpe sancties of nog meer om te redden wat er te redden valt. Maar Europa blijft liever inactief en daardoor medeplichtig. Datzelfde geldt ook voor ons wonderkind, minister Veldkamp, die door de Nederlandse pers stevig werd toegejuicht omdat hij in EU-verband gevraagd heeft om een ''onderzoek" naar de vraag of Israel zich wel houdt aan de letter van het samenwerkingsverdrag. Me dunkt, er is al vele jaren geleden op gewezen dat Israel het verdrag met voeten treedt, en je kan dan ook zonder spoor van een onderzoek eisen dat het wordt opgezegd of bevroren. Maar Veltkamp is een vriendje van de Israeli's. Hij wil in geen geval dat er actie tegen hen wordt ondernomen en vraagt dus om een onderzoek dat nog wel even kan gaan duren. Als de uitslag van het onderzoek er eenmaal is, dan kan Hongarije of een ander ultra-rechts land de actie zo nodig wel tegenhouden, terwijl het grote sterven in Gaza intussen rustig doorgaat. Maar niet getreurd, laten we vooral allemaal applaudisseren voor onze man, Casper Veldkamp, voormalig ambassadeur te Tel Aviv, die zo krachtig stelling nam tegen de ondragelijke honger in Gaza.