Trump pronkt volop met zijn "vrede'' maar de keizer is helaas naakt

Aankomst van de Palestijnse gijzelaars

 Het was diep teleurstellend, alhoewel te verwachten. De Nederlandse pers stortte zich de afgelopen 24 uur vol op de 20 Israelische gijzelaars die eindelijk, eindelijk na twee jaar vrij kwamen. Verhalen over vreugde bij de Israeli's, uitgelezen menigten, vreugdedansjes en moeders die hun zoon omhelsden met de kreet ''Mijn zoon, mijn leven''. Vreugde alom in Israel. Er was ook volop aandacht voor de toekomt van de gijzelaars. Ze zullen de komende dagen en wellicht weken in ziekenhuizen moeten doorbrengen, want ze worden grondig onderzocht en zonodig weer in de oude staat en op hun oude gewicht worden gebracht. Natuurlijk was het absoluut geen pretje om twee jaar lang vastgehouden te worden, terwijl om je heen de wereld in een gruwelpark wordt veranderd en je buren en collega's mee ten onder gaan. Maar toch mag je best nog wel eens afvragen wie nou steeds alle voorstellen heeft verworpen om alle gijzelaars (die op het laatst nog ongeveer 48 levenden telden) vrij te laten in ruil voor een einde aan de veldtocht. 

Bij alle aandacht voor de Israeli's was het toch haast onmogelijk om helemaal niet het verschil te zien met de bijna 2.000 Palestijnen die in een lange optocht van vele bussen in Gaza werden afgeleverd. Om te beginnen waren ze allemaal gruwelijk vermagerd, waren er velen bij die ledematen misten en sommigen konden niet of nauwelijks meer lopen. Allen vertelden gruwelijke verhalen van martelingen en vernederingen. Hun vermagerde en vervallen uiterlijk stak erg af bij dat van de 20 Israelische gegijzelden die er eigenlijk nog wonderlijk gezond uitzagen. Ook zij gaan naar een ziekenhuis en vandaar naar.... ja, waar ga je naartoe als je geen huis meer hebt. Van hen waren er 250 ''veroordeelden'' die meestal tientallen jaren hadden vastgezeten om te boeten voor hun verzetsdaden, zaken waarvoor Israeli's,  als ze al veroordeeld zouden worden, hooguit een paar maanden voor zouden hebben gekregen. Israel had bovendien de lijsten met namen eenzijdig veranderd, waardoor Marwan Barghouti, de ''Palestijnse Mandela'' die de PLO een nieuw leven zou kunnen inblazen en een vrije Palestijnse staat mogelijk zou kunnen malen, opnieuw niet werd vrijgelaten. Bovendien had Israel ook nog eens besloten om ruim 100 gevangenen, die we gerust ook gijzelaars mogen noemen, zonder meer te deporteren en af te leveren  in...Egypte in plaats van Gaza. 

Het was die tegenstelling tussen Israelische gijzelaars en Palestijne gijzelaars die, door de Nederlandse pers in ieder geval, volledig ondergesneeuwd raakte. Het was weer geheel ouderwets. Oude gewoontes verdwijnen nou eenmaal niet zo snel. Zo werden en worden Palestijnse doden alleen gemeld als het er minstens tien zijn en dan op pagina 5 of 6, terwijl één Israelische dode al gauw op de voorpagina verschijnt. Met hetzelfde gemak wordt Israelisch ongerief of lijden breed uitgemeten en Palestijns leed alleen terloops gemeld. We volgen automatisch het oude stramien waarbij Israeli's de onzen zijn en Palestijnen de onbelangrijke bruine mensen.  

Dat was dus voor veel mensen behoorlijk genant. Maar dat geldt eigenlijk in nog veel sterkere mate voor de Trump-show. Dat was supergenant. Die man, Trumpaloempa zoals Jan Vervoort hem steevast noemt, liet een hele stoet wereldleiders opdraven in Sharm al-Sheikh, en liet ze daar drie uur wachten omdat hij eerst in de Israelische Knesset omstandig verslag moest doen van zijn uiterst profijtelijke relatie met de voor hem zeer vrijgevige rechtse miljardair Mirjam Adelson. En passant diende hij zichzelf de nodige schouderklopjes toe en voorspelde hij uit het niets een gouden toekomst voor Israel en het hele Midden-Oosten. Daarna pas werd in Sharm al-Sheikh het circus voortgezet met een volstrekt zinloze ceremonie waarbij slechts drie leiders, hijzelf en de president van Egypte en de emir van Qatar een overeenkomst tekenden die de ''vrede'' veilig zou moeten stellen. En dat terwijl er na het vrijlaten van de gijzelaars en het stoppen van het gruwelijke geweld nog verder over alles moet worden vergaderd, de vorming van een leger om de Palestijnen te beschermen, de Israelische terugtrekking, het al of niet ontwapenen van Hamas, de wederopbouw en het bestuur van Gaza en wie dat gaat betalen, om niet te spreken van de toekomst van de Westoever, bijvoorbeeld de stichting van een Palestijnse staat. Verder - enigzins op de achtergrond - maar niet minder nijpend - spelen de schuldvraag van de genocide, de berechting van de talloze oorlogsmisdaden, en vragen aangaande herstelbetalingen en Israels toekomst een rol.

Vanzelfsprekend zijn de Palestijnen door Trumpaloempa's lege show niet gerustgesteld. Maar ook de meer serieuze analisten hebben de nodige ongeruste vragen. De meest voorkomende veronderstelling is dat Israel een moment afwacht om Hamas ergens de schuld van te geven en vervolgens weer toe te slaan. Bijvoorbeeld als Hamas wel zijn aanvalswapens wil afstaan maar niet zijn geweren om zich te beschermen tegen door de Israeli's opgerichte milities, die Gaza willen destabiliseren en die het op hen hebben gemunt. Maar in feite kan elke aanleiding de boel weer laten ontploffen. Op de achtergrond speelt  de vraag hoe het westen, dat gekozen heeft Trump te prijzen en Israel de vrije hand te geven in plaats van alle militaire- en andere banden met Israel de verbreken, denkt de situatie te kunnen beheersen. Het is verleidelijk om lekker met Trumps lege circus mee te deinen, maar het is tegelijkertijd de grote vraag of de rest van de wereld zich met diens brute inbreuken op het internationale recht zal kunnen - en willen - verzoenen.