Hierbij een gastbijdrage van Martijn de Rooi:
Israëls onderdrukking van de Palestijnen leidt in alarmerend tempo tot uitholling van de Israëlische democatische rechtsstaat. Kritische stemmen worden steeds openlijker en met steeds groteskere argumenten verdacht gemaakt en aan banden gelegd.
Een door Nederland aangestuurde ‘mol’ helpt Palestijnse terroristen in Israël. Dat stelt de Israëlische organisatie Im Tirtzu in een onlangs gepubliceerde video. Im Tirtzu is een zionistische organisatie, die met name aan universiteiten fel campagne voert tegen wat het ‘de linkse delegitimering van Israël’ noemt.
Nederlandse agent
Volgens
het filmpje zijn vooraanstaande medewerkers van vier kritische
Israëlische non-gouvernementele organisaties (NGO’s) in
werkelijkheid ‘agenten’ van buitenlandse mogendheden. Ze zijn in
Israël ‘geplant’ om Palestijnen die aanslagen op Israëliërs
plegen bij te staan.
In
de veelbekeken video wordt allereerst Yishai
Menuhin opgevoerd, directeur van het Public Committee Against Torture
in Israel. ‘Voordat de volgende terrorist jou steekt’, zegt de
voice-over terwijl we een ‘terrorist’ met een mes een
schijnaanval op de camera zien uitvoeren, ‘weet hij al dat Yishai
Menuhin, een geplante Nederlandse agent, hem zal beschermen tegen
ondervraging door de [veiligheidsdienst] Shin Bet.’ In beeld
verschijnt een dossiermap met daarop naam en foto van Menuhin.
Na
de ‘Nederlandse agent’ worden drie andere ‘mollen’
geïdentificeerd: Avner Gvaryahu (directeur Breaking the Silence,
‘geplant door Duitsland’), Sigi Ben-Ari (medewerkster Hamoked,
uit Noorwegen), en Hagai El-Ad (directeur B’Tselem, aangestuurd
door de EU). Elk van de geheim agenten staat de Palestijnse
terroristen op eigen wijze bij. ‘While we fight terror’, besluit
de voice-over, ‘they fight us.’
Agressieve
campagne
Het
filmpje van Im Tirtzu gaat vergezeld van een rapport,
waarin nog eens zestien agenten worden ‘ontmaskerd’. Tot de
twintig NGO’s die een mol in de gelederen zouden hebben, behoren
gerespecteerde mensenrechtenorganisaties als Adalah en Yesh Din. Alle
twintig ‘worden royaal gefinancierd door buitenlandse regeringen,
werken van binnenuit tegen de Israëlische samenleving, tegen het
Israëlische leger en tegen Israëls vermogen zich te verdedigen in
de War on Terror’, aldus Im Tirtzu.
De
organisatie wil dat de twintig NGO’s wettelijk aan banden worden
gelegd. In de video betuigt ze daarom steun aan een onlangs door
Likud-parlementariër Yoav Kisch aangekondigd
wetsvoorstel.
Daarin worden NGO’s die substantiële financiering van buitenlandse
overheden ontvangen aangemerkt als ‘mollen’. Op grond daarvan
mogen zij geen contact meer hebben met ambtenaren en militairen.
Kisch:
‘NGO’s die
boycots en opruiing aanmoedigen, en vinden dat Israëlische soldaten
zich voor internationale hoven moeten verantwoorden, zijn
niet van belang voor het interne debat in Israël. Deze NGO’s
proberen Israël met leugens en ophitsing te beschadigen in de
internationale arena. Dat moet worden gestopt.’
Minister
van Intimidatie
Het
Israëlische Channel 10 meldde dat de Im Tirtzu-video is geproduceerd
door een naaste adviseur van onderwijsminister Naftali Bennett,
politiek leider van Het Joodse Huis. Zijn nationalistisch-religieuze
partij onderhoudt warme banden met Im Tirtzu-oprichter Ronen Shoval,
die de video op zijn Facebook-pagina lanceerde. Bennett zelf leverde
gelijktijdig een bijdrage aan de campagne tegen de NGO’s: hij
ontzegde organisaties als Breaking the Silence de toegang tot
middelbare scholen. ‘Organisaties die het leger beschadigen, horen
niet thuis in ons onderwijssysteem’, stelde
hij.
Breaking
the Silence is een organisatie van ex-militairen, die getuigenissen
van door het Israëlische leger begane misdaden optekent en daar
voorlichting over geeft. De organisatie moet zich permanent
verdedigen tegen aanvallen
en pogingen haar het functioneren onmogelijk te maken. Onlangs sloten
ook premier Benjamin
Netanyahu en defensieminister Moshe
Ya’alon (Likud) zich bij het offensief aan: Ya’alon verbood
de organisatie voortaan aanwezig te zijn op door het leger
georganiseerde bijeenkomsten. Reden: haar ‘kwaadaardige motieven en
valse, tegen het leger en de staat gerichte propaganda.’
Breaking
the Silence spreekt van een brede en doelgerichte campagne, bedoeld
om kritiek op Israëls Palestina-politiek de kop in te drukken:
‘Ya’alon
heeft zichzelf benoemd tot minister van Intimidatie van een
georkestreerde ophitsingscampagne van extreemrechtse organisaties,
parlementariërs, bestuurders en publieke figuren. Hun doel is onze
stem, en ieder debat over de al 48 jaar durende bezetting van
Palestina, te smoren. Hun campagne is gericht tegen de Israëlische
democratie.’
Landverraders
Pogingen
om kritische organisaties
verdacht te maken en aan banden te leggen zijn niet nieuw. Kritiek op
Israëls massieve schendingen van de Palestijnse rechten − in hoge
mate de bestaansreden van de NGO’s − leidt sinds jaar en dag tot
beschuldigingen en oproepen tot politiek ingrijpen. In brede kring
worden mensenrechtenorganisaties als ‘links’ en ‘anti-Israëlisch’
gebrandmerkt. ‘Landverraders’ zijn het, die heulen met ‘de
Arabieren’.
Ook
politici, journalisten, wetenschappers en kunstenaars met een
onwelgevallige boodschap liggen onder vuur. De Nederlandse filmmaker
Geert van Kesteren kan ervan meepraten. Eerder dit jaar verboden
meerdere Israëlische steden vertoning
van zijn documentaire ‘Shivering in Gaza’, over
het werk van de
vooraanstaande Nederlandse trauma-expert Jan Andreae.
‘Anti-Israëlisch’,
was het oordeel van de burgemeesters. ‘De staat Israël komt in
mijn film niet eens ter sprake’, was het commentaar
van de verbijsterde maker.
De
aanvallen op de ‘vijanden van de joodse staat’ kregen dit jaar
steeds meer het karakter van een heksenjacht. De
parlementsverkiezingen brachten de voornaamste krachten achter
Israëls
onderdrukking van de Palestijnen aan
de macht, en die laten zich de bijbehorende machtsmiddelen goed
smaken. Doelgericht en met inzet van alle middelen probeert
Netanyahu’s
kabinet van nationalisten, kolonisten en religieuzen ‘subversieve
krachten’ het zwijgen op te leggen, de mensenrechtenorganisaties en
hun donoren voorop.
Sponsoring
van terroristen
Zo
stelde onderminister Tzipi Hotovely van Buitenlandse Zaken (Likud) de
EU-landen maatregelen in het vooruitzicht die hun sponsoring van
‘terreurgroepen’ en ‘organisaties die Israël zwartmaken’
onmogelijk gaan maken. Haar collega op Justitie, Ayelet
Shaked (Het
Joodse Huis), kwam vorige maand met een initiatiefwet,
gericht tegenNGO’s
wier inkomsten grotendeels van buitenlandse overheden afkomstig zijn;
hun medewerkers worden onder meer verplicht tijdens bezoeken aan
ministeries en de Knesset een speciale badge te dragen, die hen
identificeert als ‘lobbyisten, verbonden aan buitenlandse
mogendheden’.
Net
als in het wetsvoorstel van Yoav
Kisch gelden
de verplichtingen niet voor ‘rechtse’ NGO’s als Im Tirtzu. Die
ontvangen even substantiële bedragen uit het buitenland, maar dan
uit particuliere bronnen. De initiatiefnemer tot de wet, Shakeds
partijgenoot Bezalel
Smotrich maakt er geen
geheim van dat de wetgeving is bedoeld om ‘de ondermijning van
het joodse karakter van de staat tegen te gaan’. Lees: om
realisering van de rechten van de Palestijnen te voorkomen.
Ook
de oppositie laat zich niet onbetuigd. Vorige week kondigde
oppositiepartij Yesh Atid een wetsvoorstel aan dat sponsoring van
NGO’s door partijen die ‘een boycot van Israël voorstaan’
onmogelijk moet maken. Tussen de partijen die zo’n boycot zouden
propageren, loopt volgens Israëls politieke establishment de EU
voorop.
Rottingsproces
De
campagne om
onwelgevallige geluiden te smoren
illustreert de aloude wijsheid dat een politiek van bezetting en
onderdrukking onafwendbaar leidt tot uitholling van de eigen
democratie en rechtsstaat. Alleen al door zijn bezetting van de
Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem − waar enkele miljoenen
Palestijnen al bijna een halve eeuw vrijwel rechteloos zijn − heeft
Israël de eigen democratische rechtsstaat tot een schertsvertoning
gemaakt, zoals B’Tselem-directeur Hagai
El-Ad het uitdrukt. De jacht op uitgerekend de organisaties die op
dit punt de vinger aan de pols houden, maakt duidelijk hoe ver het
rottingsproces is voortgewoekerd.
Niet
voor niets waarschuwt de Association for Civil Rights in Israel in
haar recente jaarrapport dat de vrijheid van meningsuiting in
toenemende mate onder
druk staat. De organisatie spreekt van ‘zorgwekkende trends’
met betrekking tot meerdere burgerrechten.
Met zijn spionnen-video voegt Im Tirtzu nog een zorgwekkende
dimensie aan het
rottingsproces toe.
‘Dit is regelrechte ophitsing’, stellen de
mensenrechtenorganisaties. ‘Met het portretteren van voorvechters
van burgerrechten als landverraders en handlangers van terroristen,
brengt Im Tirtzu hun levens in gevaar.’ Kort na publicatie van de
video verschenen de eerste doodsbedreigingen op sociale media, meldde
de New
York Times.
3 opmerkingen:
Zelfs een liefdesverhaal over de liefde tussen een Israëlische vrouw en een Palestijnse man wordt verboden op Middelbare scholen in Israël.Er mag niet vermengd worden: waar hebben we dat toch eerder gehoord?
Zie Haaretz:
Israel Bans Novel Depicting Arab-Jewish Love Story From Schools Over Miscegenation Fears
Move comes despite the fact that the official responsible for teaching of literature in secular state schools recommended the book for use in advanced literature classes, as did a professional committee of academics and educators.
Israel's Education Ministry has disqualified a novel that describes a love story between an Israeli woman and a Palestinian man from use by high schools...
read more: http://www.haaretz.com/israel-news/.premium-1.694620
Met dank aan Frans Brons:
"Israël is een apartheidsstaat en dit wordt nu officieel uitgedragen door de regering.
Een novelle die een romance beschrijft tussen een Israëlische vrouw uit Tel Aviv en een Palestijnse man uit Hebron, wordt geweerd op scholen in Israël.Het boek van auteur Dorit Rabinyan was aangeraden door een comité van deskundigen, dat zich bezig houdt met aanbevelingen voor het literatuuronderwijs in de hoogste klassen van het middelbaar onderwijs. Maar op het ministerie van onderwijs denkt men hier anders over. Het door minister van Onderwijs Naftali Bennett persoonlijk aangestelde hoofd van het ‘Pedagogisch secretariaat’ heeft het boek gediskwalificeerd omdat “intieme relaties tussen joden en niet-joden een bedreiging vormen voor de aparte (‘separate’) identiteiten”.
Minister Bennet heeft uitgesproken achter deze beslissing te staan. Van enige terughoudend-heid in het benoemen van Israël als apartheidsstaat hoeft dus geen sprake meer te zijn: het is nu officiële politiek.
Navrant is overigens dat het boek in een recensie (ook in Haaretz) nogal als middelmatig werd beschreven. De auteur wordt verweten gedurfde keuzen uit de weg te gaan.
Het boek eindigt als ‘Romeo en Julia’ met de dood van de Palestijnse man en de verzuchting: “Alas, an impossible love.” "
Geen probleem, Inke.
Alle scholen in PA nemen deze boek graag als de leesvoer voor de toekomstige terroristen.
Een reactie posten