Trump en Netanyahu en hun ''vredesplan"": de uitverkoop van de eeuw

Het commentaar van de mensenrechtenorganisatie B'tselem (via Twitter).

Het is waarschijnlijk niet nodig veel woorden vuil te maken aan de 'deal van de eeuw' die de Amerikaanse presidet Trump vanmiddag heeft onthuld, samen met zijn compaan Benjamin Netanyahu (die overigens net vandaag officieel in staat van beschuldiging werd gesteld van drie zaken betreffende corruptie). Het is al decennialang een internationaal aanvaard principe geweest om plannen voor een vrede tussen Israel en de Palestijnen te baseren op de  bestandslijnen van voor juni 1967. Alle landen, inclusief Amerika, hebben zich daar aan gehouden sinds de befaamde Veiligheidraadsresolutie 242 van na de Juni-oorlog van dat jaar, waarin werd uitgesproken dat het verwerven van grondgebied door middel van geweld niet geoorloofd was en dat de grenzen tussen Israel en de Palestijnse gebieden de wapenstilstandslijnen van vóór die oorlog waren, die ook Jeruzalem verdeelden. Alleen correcties van die grenzen om veiligheidsredenen waren geoorloofd. Resolutie 242 was tevens ook een van de bouwstenen voor de uitspraak van het Internationale Gerechtshof uit 2004, waarin werd uitgesproken dat de nederzettingen die Israel heeft gesticht in die bezette gebieden ''illegaal'' zijn en dat de ''Afscheidingsmuur'' om ze te beschermen tegen Palestijnse aanvallen, dat eveneens was, omdat die midden in Palestijns gebied was gebouwd.
Het plan van Trump maakt aan deze internationale consensus met één formidabele klap een einde. Trumps plan wijst alle Israelische nederzettingen aan Israel toe, evenals de vallei van de Jordaan. In het overblijvende deel (dat overigens niet eens meer een aaneengesloten gebied vormt) zou in de komende vier jaar een Palestijnse staat kunnen verrijzen. Als de Palestijnen Israel erkennen als ''joodse staat'' en met deze deal, die in feite een totale uitverkoop betekent van hun rechten, akkoord zouden kunnen gaan. Als ze dat zouden doen, treedt ook het plan in werking voor internationale, financiële ondersteuning dat in het afgelopen jaar werd onthuld door Jared Kushner en dat ik op deze blog een ''plan tot omkoping'' noemde.
Echter, dat de Palestijnen hun fiat aan Trumps plan zullen geven, is uitgesloten. Trumps plan is de laatste en beslissende doodssteek voor de door hun, en door de Europeanen, jarenlang bepleite zogenoemde twee-statenoplossing. Trump plan maakt er niet alleen korte metten mee, en bestendigt zo  in feite de bezetting (zij het een klein beetje anders), terwijl het ook het Palestijnse vluchtelingenprobleem ontkent zoals dat al sinds 1948 bestaat. Het is een totale verkrachting van het internationale recht, terwijl het ook ook nog volstrekt onrealistische eisen bevat als dat  de Gaza-strook in het ader van het plan moet worden ontmanteld. Wie gaat dat doen? Hoe?
Dat Trump, met zijn onrealistische wereldvisie en liefde voor door hemzelf gecreëerd nieuws, met een dergelijk plan zou komen was natuurlijk geen verrassing. Het is het soort plan van een man die eerder, zoals hij bij de onthulling ervan zelf nog even memoreerde, de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem verplaatste, de Israelische heerschappij over de op Syrië veroverde Golan-hoogvlakte erkende, alle hulp aan de Palestijnse Autoriteit en de organisatie voor de Palestijnse vluchtelingen UNRWA stopzette en ook de door vijf landen met veel moeite bereikte nucleaire deal met Iran buiten werking stelde. Allemaal cadeaus aan Israel (en aan zijn Amerikaanse christen-zionistische achterban). In dat licht is het een geweldige schande dat landen als de Verenigde Arabische Emiraten, Bahrain en Oman ambassadeurs naar deze bizarre vertoning in Washington stuurden. Gelukkig bleven andere, veel belangrijkere landen als Jordanië en Egypte weg, evenals trouwens ook de Saudi's.
De vraag is wat nu? En daarop is eigenlijk nog maar één antwoord mogelijk. Een Palestijnse staat naast Israel zal er na deze besluiten niet meer komen. Palestijnen, Europeanen, en de rest van de wereld doen er goed aan zich rekenschap te geven van het feit dat er vanaf nu maar één land bestaat tussen de Middellandse Zee en de rivier de Jordaan. En dat is Israel, dat ruim vier miljoen rechteloze Palestijnen naar willekeur blijft besturen, terwijl het nog eens een aantal miljoenen andere Palestijnen buiten de deur houdt en verantwoordelijkheid voor hun lot afwijst. Als antwoord aan Trumps genadeloze verkrachting van het internationale recht, zou de internationale gemeenschap, en vooral de EU, zich nu eindelijk, na jarenlang de hersenschim van de twee-statenoplossing te hebben nagejaagd, moeten gaan concentreren op het nastreven van het internationale recht en de mensenrechten. In dit geval is dat het beëindigen van een bezetting  van meer dan 50 jaar en het bereiken van gelijke rechten voor alle inwoners van de staat Israel, ongeacht hun religie. Ook wordt het eindelijk eens tijd dat het Recht op Terugkeer voor de Palestijnen buiten Israel vorm wordt gegeven, c,.q. dat er een rechtvaardige oplossing komt van hun meer dan 70 jaar bestaande probleem. De ellende heeft al met al al veel te lang geduurd.