Israelische soldaten schieten jongetje van 14 dood

Mohammed Shehadeh

Israelische militairen hebben dinsdagavond in de buurt van Bethlehem weer een 14-jarig jongetje doodgeschoten. Het was Mohammed Shehadeh uit de plaats al-Khadr. Volgens het Palestijnse persbureau Wafa werd hij geraakt toen militairen tijdens een confrontatie met jongeren het vuur openden. Het jongetje zou daarna zijn gearresteerd en de militairen zouden verhinderd hebben dat een ambulance hem hulp bood. Later was hij overleden.
 Volgens de krant Haaretz die de versie van het leger weergeeft (die niet nodzakelijkerwijs betrouwbaarder is), zou Mohammed door  de militairen zijn ''geïdentificeerd'' als iemand die molotovcocktails gooide. De soldaten zouden door meer jongeren daarmee zijn bestookt.Twee van Mohammeds kameraden zouden hem hebben meegenomen nadat hij gewond was geraakt maar lieten hem later alsnog achter. De soldaten hadden hem eerste hulp verleend.  Echte ooggetuigenverslagen zijn er niet, onderzoek zal nooit worden verricht, dus de lezer moet maar  raden wat er werkelijk is gebeurd. Afgelopen vrijdag schoten soldaten in de buurt van Nablus ook al een jongetje van 12 met scherpe munitie in zijn nek. 

Israelische militairen schieten ditmaal een argeloze omstander dood

Nihad Barghouthi

Israelische soldaten hebben opnieuw een Palestijn doodgeschoten, precies een dag nadat de 17-jarige Mohammed Abu Salah overleed nadat hij in het dorp al-Hariythiya (bij Jenin) in zijn oog was geschoten. Israelische militairen maken op deze manier jaarlijks tientallen slachtoffers onder jonge Palestijnen die zonder pardon worden neergeschoten tijdens demonstraties, of omdat ze zich ''verdacht gedroegen'', dan wel omdat ze ongelukkigerwijze in de buurt stonden van een situatie die enigszins gespannen was.

Zo ook ditmaal. Vijf militairen wandelden het dorp Nabi Saleh binnen, een dorp waarin tot 2016 wekelijks tegen de bezetting en de roof van de bron van het dorp door de naastgelegen nederzetting Halamish werd gedemonstreerd. Volgens ooggetuigen waren er geen rellen aan de gang, er werden geen stenen of iets anders geworpen toen de vijf soldaten het dorp binnenstapten. Niettemin openden zij het vuur. Eén schot in de lucht, het andere in de buik van de 24-jarige Nihad Amin Barghouthi uit het naburige dorpje Kafr al-'Ayn die er vlakbij stond en alleen maar keek. Vrienden probeerden hem op te wekken, maar hij was al niet meer aanspreekbaar. In een auto werd hij naar het Isteshari ziekenhuis in het naburige Ramallah gebracht. Daar overleed hij. 

Het leger gaf als commentaar, aldus Haaretz, dat ''tientallen Palestijnen naar een legerpost aan een autoweg in de buurt van Nabi Saleh kwamen en de soldaten daar  met stenen begonnen te bekogelen. De soldaten beantwoordden dat met middelen om menigten te verspreiden. In één geval, een verdachte die naar de mening van de soldaten een bedreiging vormde, werd geprobeerd hem te arresteren volgens een procedure die het gebruik van vuuwapens inhield''. 

Als dit klinkt als een leugen is dat omdat het er ook één is. In het geval van de drie jongens die op dinsdag 8 februari middenin Nablus werden geëxecuteerd is inmiddels via onderzoek van The Intercept, Local Call, en al-Haq vastgesteld dat het om een vooropgezette executie ging. Hopelijk wordt de moord op Nidal Barghouthi ook nader bekeken om de leugens die de legervoorlichting routinematig over dit soort zaken de wereld instuurt eindleijk eens aan de kaak te stellen. En omdat de regelmaat waarmee dit soort nooit door Israel zelf onderzochte ''sterfgevallen'' zich al jaren voordoet, werkelijk ten hemel schreiend is. 

Israelische soldaten doden jongen (17) bij onwettige vernieling van een huis

Mohammed Abu Salah

Het dappere IDF, het Israelische verdedigingsleger, heeft weer een jonge Palestijn doodgeschoten. De 17-jarige Mohammed Akram Abu Salah uit het dorp al-Yamoun bij Jenin, overleed maandag aan verwondingen aan zijn hoofd die hij opliep als gevolg van beschieting met Israelische kogels. Bij het optreden van de Israelische soldaten, in het dorp al-Harithiya dat vlakbij al-Yamoun ligt, vielen ook volgens de Israelische krant Haaretz 11 en volgens het Palestijnse persbureau Wafa 20, gewonden.

De dood van Mohammed Abu Salah kwam nadat een forse Israelische troepenmacht 's nachts met een aantal bulldozers het dorp al-Harithiya had bestormd, alle toegangenswegen tot het dorp afsloot en posities innam op een aantal daken om vervolgens voorbereidingen te treffen om het huis op te blazen van gevangene Mahmoud al-Jaradat van een Israelische gevangenis,  Zoals altijd in dit soort gevallen bestookten jongeren de wakkere Israelische defensiesoldaten met stenen (en volgens Haartez ook molotovcocktails) en beantwoordden de soldaten dat met scherpe munitie. Mohammed Abu Saleh bekocht het met de dood.

 Het huis van Mahmoud Jaradat en diens familie werd intussen opgeblazen, iets wat een collectieve bestraffing is en daarom een oorlogsmisdaad. Mahmoud Jaradat was betrokken bij een aanslag in december die de Israelische kolonist Yehuda Dimentman doodde nabij de nederzetting Homesh. Deze nederzetting was ontruimd, maar niettemin in gebruik als yeshiva (Joodse religieuze hogeschool) en stond bekend als uiterst gewelddadig jegens Palestijnen.

 Haartez meldt dat de broers van Mahmoud, Omar (20) en Rayat (17) intussen ook zijn opgepakt. Een oom van de drie, Salah Jaradat, volgens de krant Haaretz een prominent lid van de Islamitische Jihad, werd in 2003 door de Israeli's gedood in Jenin. 

Het huis van de familie Jaradat voor de vernieling. (foto's Wafa)

De valse verontrusting van rechts Joods Nederland over een wobverzoek

 In rechts Joods Nederland is opschudding ontstaan omdat The Rights Forum (TRF), dat opkomt voor de rechten van de Palestijnen, op grond van de Wet Openbaarheid van Bestuur (WOB) een verzoek heeft gestuurd naar de Nederlandse universiteiten. Daarin vraagt TRF inlichtingen over de contacten van de universiteiten met onder meer Israelische academische instellingen, ministeries, en (wapen)fabrikanten en pressiegroepen. Verder ook over contacten omtrent een keur aan buitenlandse organisaties die zich met antisemitismebestrijding bezighouden als de Anti-Defamation League (ADL), het Simon Wiesenthal Centre,  Birthright, het Joods Nationaal Fonds, NGO Monitor, de EU-coördinator tegen het antisemitisme, B'nai B'rith, en de International Holocaust Remembrance Alliance (IHRA). Voor Nederland staan onder meer het Centraal Joods Overleg, de Nationale Coordinator Antisemitismebestrijding (NCAB), Christenen voor Israel, Standwith us Nederland, Likoed Nederland, en Federatief Joods Nederland op de lijst.

Joden die zich plegen te presenteren als woordvoerders voor Joods Nederland, voorop Ronny Naftaniel, oud directeur van het CIDI, en ex voorzitter van het CJO, vervolgens het CIDI zelf, en het Joodse krantje NIW bij monde van hoofdredacteur Esther Voet, hebben het een antisemitische actie genoemd of een actie met ''antisemitische connotaties''. Naftaniel noemde het zelfs ''ariërverklaringen revisited''. Nog wat satellieten als het kneiter-rechtse, zionistische internetkrantje OpinieZ, of Telegraaf-columniste Nausicaa Marbe pruttelen wat over ''niets geleerd van de Holocaust'', een verontrustende ontwikkeling of  (Marbe) een ''razzia''.Tientallen die Naftaniel volgen op Twitter scholden Dries van Agt (oprichter en erevoorzitter van TRF)  uit voor ''ouwe antisemiet'' zoals dat helaas al jaren gebruikelijk is zonder dat daar ooit tegen wordt opgetreden. En de Kamerleden Ulysse Ellian (VVD) en Gert-Jan Segers (CU) stelden - hoe verrassend - vragen aan minister Robbert  Dijkgraaf. 

Ik vind het wel iets schattigs hebben, al die vertrapte onschuld. Joden die ontzettend verontrust zijn omdat navraag gedaan wordt naar de banden tussen universiteiten en instellingen in Israel of daarbuiten. Navraag naar ''Joodse organisaties en naar Joden''  zoals het heette. Reuze antisemitisch. Het is die verontruste Joden kennelijk ontgaan dat al de genoemde organisaties, van de ADL en het Simon Wiesenthal Center tot het CJO, de NCAB, het CIDI of Standwithus en NGO-Monitor allemaal dezelfde principes hanteren als het gaat om het pareren van kritiek op Israel. Namelijk de IHRA-definitie die elke kritiek zo goed als onmogelijk maakt. (Israel ''racistisch noemen is bijvoorbeeld al automatisch antisemitisch volgens deze definitie). Het is de ''verontruste'' Joden kennelijk nooit opgevallen dat zij niet de enige verontruste Joden zijn, maar dat er ook een groeiende groep Joden (en uiteraard ook niet-Joden) is, die verontrust is over de steeds misdadiger acties van de Israeli's, en ook over de acties van deze organisaties. Sommige ervan  misbruiken namelijk hun strijd tegen het antisemitisme, en andere hun verdediging van alles wat Israel doet, om stelselmatig alle substantiële kritiek op Israel af te doen als antisemitisch.

Het is over de (mogelijke) contacten van de universiteiten met al deze organisaties dat het Wobverzoek is opgesteld. En met recht.Want het clubje (en hun kielzog de ''verontrusten'') hebben al een heel rijtje aan wapenfeiten op hun naam waarbij onverdraagzaamheid en minachting voor de vrijheid van meningsuiting met elkaar om de voorrang strijden. Zo hield het bestuur van de Vrije Universiteit in 2015 onder druk van de ''verontrusten'' een debat van de ''Studenten voor Rechtvaardigheid in Palestina''tegen en maakte zij het die vereniging het leven uiteindelijk onmogelijk. Ongeveer in dezelfde tijd saboteerde het CIDI (toen nog onder Naftaniel) in samenwerking met het CJO de ''Kristallnachtherdenking'' die in Amsterdam sinds 1993 plaatsvond, omdat er ''Israelkritische'' organisaties achter de herdenking stonden. In 2018 stortten het CIDI, het NIW, het CJO-blaadje Jonet en andere ''verontruste Joden'' zich volop op een bezoek dat Shawan Jabarin van de mensenrechtenorganisatie al-Haq en diens collega Samer Daoudi van het Palestijnse NGO-netwerk PNGO  brachten aan de Tweede Kamer. Een debat aan de Leidse Universiteit werd onder een lawine van (valse) beschuldigingen van ''terrorisme'' en ''banden met het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina'' afgezegd. (Door ingrijpen van de rector magnificus,Stolker, kon het alsnog later doorgaan op de campus van de universiteit in Den Haag). In 2019 schoffeerde het CIDI minister Kaag door een viertal mensen (drie van hen Joden) die zij -krachtens een afspraak met het CIDI - op een lezing voor het CIDI mocht uitnodigen, te weigeren omdat ze te kritisch stonden tegenover Israel.

Dit zijn maar een paar van de feiten uit een lijst die veel langer is en die bovendien gepaard gaat aan een algemeen klimaat waarbij alles en iedereen die het waagt kritische opmerkingen over het optreden van Israel jegens de Palestijnen te maken door de''verontrusten'' routinematig wordt weggezet als antisemiet of zelfs NSB-er of SS-er. Ook Joden valt die behandeling met regelmaat ten deel. Verder zijn er verhalen van zalen die ineens niet meer aan pro-Palestijnse organisaties worden verhuurd en - vooralsnog niet altijd bewezen - verhalen over firma's die om onduidelijke redenen ineens hun dienstverlenende contracten met pro-Palestijnse organisaties opzeggen. Het is zeker niet overdreven om die zaken te gaan onderzoeken. Evenmin is het in dat kader raar om navraag te doen bij universiteiten om te kijken of daar niet ook van beïnvloeding en machinaties achter de schermen sprake zou kunnen zijn.

En dit gebeurt allemaal binnen een Joodse gemeenschap waar  intussen het debat over Israel, dat in de jaren '70 en '80 nog volop plaatsvond, allang volledig is verstomd. Negatief nieuws wordt  genegeerd, of als dat niet kan, met wat dooddoeners over de noodzaak van veiligheid en zo, zo goed mogelijk goedgepraat. Positief nieuws wordt aangedikt, en critici en kritische geluiden worden geweerd. Kritische Joden horen er niet meer bij, waarschijnlijk worden ze niet langer als Joods beschouwd. Door deze houding is alles wat er aan Joodse pers of opiniemakers is (het CIDI, het NIW, Jonet) weggezakt tot een peil van onbenulligheid en ernstige onwetendheid, wat zowel diep treurig is als soms uitermate vermakelijk. En intussen gaan de ''verontruste Joden'' (en de zwijgende meerderheid) zelf  met vakantie in Israel, vieren ze Israelische feesten en doneren ze geld aan Israelische fondsen. Met volledig droge ogen houden ze tegelijkertijd vol niet te kunnen worden aangesproken op wat daar gebeurt. Maar ja, intussen dus wel alles wat kritisch is ''kaltstellen''. En ''antisemitisme'' , ''razzia'' of  ''ariërverklaringen" roepen als er navraag wordt  gedaan. Ik zal niet verbaasd zijn als de populariteit van Joden hierdoor in het algemeen niet zal blijken te worden aangemoedigd. 

Israel executeert op klaarlichte dag drie jonge Palestijnen middenin de stad Nablus

De drie leden van de al-Aqsa Brigades van al-Fatah.

Israel heeft de Palestijnen dinsdag weer eens getrakteerd op een echte wildwest executie, middenin de stad Nablus. Drie Palestijnse jongeren, die volgens Israel behoorden tot een groep die eerder het vuur zou hebben geopend op Israelis doelen (zonder overigens schade aan te richten), werden in hun particuliere auto neergemaaid in de wijk al-Makhfiyya in Nablus.  Een vierde man zou ook zijn neergeschoten maar werd gearresteerd.

Het Palestijnse persbureau IMEMC citeert de Israelische site Kan, die aangaf dat de veiligheidsdienst Shin Bet had doorgekregen waar de drie zich bevonden. Met een civiele taxi en een particuliere auto werden scherpschutters en undercover militairen van de Yamam-eenheid naar een plek gereden waarheen de drie intussen waren gelokt. Het Palestijnse persbureau al-Quds meldde dat er ongeveer 15 militairen bij waren betrokken. De auto werd met meer dan 80 kogels doorzeefd als een vergiet. 

De drie doden waren Ashraf Abdul-Fattah Mobaslat (21), Mohammed Raed Hussein Dakheel (22), en Adham Jamal Abdul-Rahim Mabrouka (26), bevestigde het Palestijnse ministerie van Gezondheid Alle drie waren afkomstig uit de wijk waar ze werden vermoord. Ze zijn intussen begaven, duizenden namen aan hun uitvaart deel.

 Het Palestijnse ministerie van Gezondheid sprak van een moord, het ministerie van Buitenlandse Zaken van een openbare executie. Een Israelische taxichauffeur die kort na de moord in Nablus verzeild raakte werd door een woedende menigte mishandeld. Zijn taxi raakte zwaar beschadigd.

Commentarren van Israelische critici luidden dat een dergelijke spectaculaire en bloedige wijze om in het openbaar met mensen af te rekenen die zich verzetten tegen de bezetting, als functie heeft om de Palestijnen te imponeren. Een ander commentaar,van Mairav Zonszein van de Internationale Crisis Group, was (vrij vertaald) dat het mogelijk bedoeld is om gewelddadige Palestijnse reacties uit te lokken, die de verwarring zou kunnen wegwerken die het rapport over Apartheid van Amnesty International heeft aangericht. 

Na B'tselem en HRW stelt nu ook Amnesty vast dat Israel een apartheidsstaat is

(Foto al-Haq)

Het kon niet uitblijven, na de Israelische mensenrechtenorganisatie B'tselem, en na haar internationale collega-organisatie Human Rights Watch, heeft ook Amnesty International nu een rapport uitgebracht waarin het Israelische systeem wordt gekenschetst als een ''apartheidsregime''. Het telt 275 pagina's en heeft als titel ''Israels apartheid jegens de Palestijnen, een wreed systeem van overheersing en misdaden tegen de menselijkheid''. Amnesty doet daarin een beroep op landen die banden hebben met Israel het bestaan van dat apartheidssysteem eindelijk onder ogen te zien en alle diplomatieke en andere middelen in te zetten om Israel te bewegen het beleid om te buigen. Die staten zouden hun samenwerking met Israel tegen het licht moeten houden en moeten afzien van de levering van militair materieel. En tenslotte zouden zij een verbod moeten instellen op import van goederen vanuit de Israelische nederzettingen.
In de inleidende samenvatting grijpt Amnesty de algemene staking aan van Palestijnen in Israel en de bezette gebieden, die uitbrak in mei 2021 nadat zeven families uit hun huizen in de wijk Sheikh Jarrah dreigden te worden gezet, als binnenkomer en voorbeeld. In Israel sloten Palestijnen toen hun winkels, restaurants, kantoren en scholen en verlieten zij hun bouwplaatsen. Dat werd beantwoord met het in het wilde weg massaal arresteren van mensen, en het verstoren van demonstraties op de manier zoals dat al jaren gebeurt met Palestijnse demonstraties: met bruut geweld, traangas en flitsgranaten, en met waterkanonnen gevuld met het stinkende ''skunk water'' dat nauwelijks met wassen is te verwijderen.
Op de Westoever werden eveneens veel arrestaties verricht, en liep het dodental fors op. Vanuit Gaza werd een aantal raketten gelanceerd, waarop een 11-daagse militaire campagne volgde waarbij honderden werden gedood en gewond, woonwijken werden bestookt zonder waarschuwingen vooraf, tienduizenden ontheemd raakten en essentiële infrastructuur werd beschadigd, zodat de chronische humanitaire crisis als gevolg van de jarenlange, onwettige Israelische blokkade nog werd verergerd.
Voor de Palestijnen waar ze ook wonen, in Gaza, de bezette gebieden,en Oost-Jeruzalem, zowel als in de ''gemengde steden'' in Israel, waren deze uitingen van discriminerend en excessief geweld een uiting van het bestaande systeem van Israelische onderdrukking en overheersing, aldus Amnesty. Een systeem waarbij een variabele mate van onderdrukking wordt gehanteerd afhankelijk van de status van de Palestijnen en de diverse enclaves waar ze tegenwoordig in wonen. Het tast hun rechten op verschillende manieren aan met als uiteindelijke doel het vestigen en handhaven van een Israelische hegemonie in alle gebieden die Israel controleert.
Palestijnen, zegt Amnesty, vragen al zo'n 20 jaar om meer begrip voor de manier waarop Israel apartheid praktiseert. Ze waren ook de eersten die daar tegenover de VN over begonnen. Palestijnse mensenrechtenorganisaties volgden en later ook Israelische. Amnesty heeft nu inmiddels ook de Israelische wetten, voorschriften en praktijken geanalyseerd om te zien of ze beantwoorden aan de definitie van Apartheid die is geformuleerd door de Verenigde Naties. Volgens die definitie is apartheid de dominantie van een bevolkingsgroep over een andere bevolkingsgroep, die daarbij wordt gediscrimineerd en van zijn rechten beroofd. In Israel/Palestina gebeurt dat door middel van ''territoriale opdelingen'', segregatie en het onthouden van gelijkheid en een nationale status, door belemmeringen van de bewegingsvrijheid, discriminerende wetten omtrent familiehereniging,en het afpakken van land en eigendommen. En verder via het verhinderen van normale Palestijnse menselijke ontwikkeling en het ontkennen van hun sociale en economische rechten. Amnesty documenteerde daarnaast ernstige mensenrechtenschendingen en daden in strijd met het internationale recht en tegen de menselijkheid jegens de Palestijnse bevolking met de bedoeling het systeem van dominantie en onderdrukking in stand te houden.
Agnes Callamard, de secretaris-generaal van Amnesty zegt het zo; "Ons rapport onthult de ware draagwijdte van Israels apartheidsregime. Palestijnen of ze nu wonen in Gaza, Oost-Jeruzalem en de rest van de Westoever of in Israel zelf, ze worden behandeld als een minderwaardige raciale groep en hun rechten worden hen systematisch onthouden. Wij hebben gevonden dat Israels wrede politiek van segregatie, ontneming van eigendomsrechten en uitsluiting in alle gebieden onder Israels controle, duidelijk neerkomt op apartheid.''
De Israelische reactie op het rapport was, zoals mocht worden verwacht. Het ministerie van Buitenalndse Zaken noemde het een rapport waarin zaken selectief en zonder context bij elkaar waren geplaatst om het apartheid te kunnen noemen. Volgens de woordvoerder was het een vooropgezette poging om Israel in diskrediet te brengen. Het bekritiseerde volgens hem niet de bezetting maar trok Israels bestaansrecht in twijfel als een Joodse staat. Een dag eerder al had het ministerie het ''een vals rapport'' genoemd dat ''dubbele standaarden hanteerde. Precies de elementen waaruit modern antismitisme bestaat'', aldus het ministerie van Yair Lapid.
Ach ja, lekker makkelijk. Niet Israel zit ernaast, de hele rest van de wereld is gewoon antisemiet.