Palestijns Centrum voor de mensenrechten publiceert verkrachtingsverhalen

 

Voor wie zich de opwinding herinnert toen Israel in 2023 bekendmaakte dat er getuigenissen waren van verkrachtingen van Israelische vrouwen door leden van Hamas (en andere types uit Gaza) blijft het opmerkelijk stil nu het Palestijnse Centrum voor de Mensenrechten (PCHR) een serie getuigenissen gepubliceerd heeft van verkrachtingen in Israelische gevangenkampen. En dat is vooral opmerkelijk omdat de opgewonden Israelische verhalen uiteindelijk nergens op gebaseerd bleken te zijn, terwijl dat van de Palestijnse verhalen duideljk niet kan worden gezegd.  

De serie getuigenissen van PCHR begint met het verhaal van de 42-jarige N.A. een moeder die in novemer 2024 werd gearresteerd toen ze een Israelisch checkpoint in Noord-Gaza wilde passeren. Haar getuigenis afgelegd tegeover een advocaat van PCHR gaat als volgt: In de vroege ochtend hoorde ik soldaten schreeuwen dat ochtendgebeden verboden waren. Ik denk dat het de vierde dag was na mijn arrestatie in Gaza. De soldaten namen me mee naar een plek die in niet kon zien omdat mijn ogen geblinddoekt waren  en gaven de opdracht dat ik m'n kleren moest uittrekken. Dat deed ik. Ze plaatsten me op een metalen tafel, mijn hoofd en borst er tegenaan, bonden mijn handen aan het uiteinde van het bed en trokken mijn  benen met kracht uit elkaar. Ik voelde hoe een penis mijn anus binnendrong en een man me verkrachtte. Ik begon te schreeuwen en ze sloegen me op mijn rug en m'n hoofd terwijl ik geblinddoekt was. Ik voelde hoe de man die me verkrachtte ejaculeerde in mijn anus. Ik bleef schreeuwen terwijl ze bleven slaan en ik hoorde een camera, dus ik denk dat ze me filmden. De verkrachting duurde ongeveer 10 minuten. Daarna lieten ze me ongeveer een uur in dezelfde positie, mijn handen met metalen boeien aan het bed geketend, mijn gezicht op het bed, mijn voeten op de vloer en compleet naakt.

 Na een uur werd ik opnieuw verkracht in dezelfde positie, dit keer in mijn vagina en werd ik geslagen terwijl ik schreeuwde. Er waren verscheidene soldaten, ik hoorde ze lachen en de camera klikte als er foto's werden gemaakt. De verkrachting duurde erg kort en er werd niet geëjaculeerd. Onderwijl sloegen ze met hun handen op mijn rug en hoofd. Ik kan niet beschrijven wat ik voelde, ik wilde ieder moment  dood. Nadat ze me verkracht hadden lieten ze me uren alleen, mijn handen nog geboeid aan het bed en zonder kleren. Ik hoorde de soldaten buiten de ruimte lachen en hebeeuws praten. Later werd ik opnieuw vaginaal verkracht. Ik schreeuwde maar ze sloegen me iedere keer dat ik probeerde me te verzetten. Na ongeveer een uur, ik ben niet zeker van de tijd, kwam er een gemaskerde soldaat binnen. Hij verwijderde mijn blinddoek en tilde zijn masker op, hij had een witte huid en was lang. Hij vroeg of ik Engels sprak, ik zei nee. Hij zei dat hij Russisch was en gaf opdracht hem te masturberen. Ik weigerde en hij sloeg me in mijn gezicht, nadat hij me verkracht had. Die dag werd ik twee keer verkracht. 

Ik werd de hele dag naakt in de ruimte gelaten waar ik drie dagen bleef. Op de eerste dag werd ik twee keer vekracht, op de tweede dag ook twee keer en de derde dag bleef ik zonder kleren en keken de door de deurspleet naar me en filmden me. Eén soldaat zei dat ze m'n foto's  op de sociale media zouden  plaatsen. Terwijl ik in de kamer was werd ik ongesteld. Toen zeiden ze dat ik m'n kleren moest aantrekken en verplaatsten ze me naar een andere ruimte. 

Een ander geval was dat van A.A. een 35-jarige man en vader die in maart 2024 werd gearresteerd in het Shifa ziekenhuis. Hij vertelde een onderzoeker van PCHR van zijn 19 maanden durende gevangenschap en de brute mishandeling waaraan hij werd onderworpen, waaronder gedwongen naaktheid, obscene scheldpartijen, de dreiging dat hij en zijn familie zouden worden verkracht en de uiteindelijke verkrachting door een getrainde hond in het Sde Teiman militaire kamp. Zijn relaas:  Ik werd meegenomen naar een plaats die ik niet kende in Sde Teiman. In de eerste weken en gedurende voortdurende onderdrukkende operaties werd ik samen met een groep gevangenen op een vernederende manier naar een plaats ver van de camera's gebracht, een gedeelte tussen diverse secties. We waren volledig naakt. Soldaten brachten honden die ons beklommen en over me heen plasten. Daarna verkrachtte één van de honden me. De hond wist precies wat hij deed en stak weloverwogen zijn penis in mijn anus, terwijl de soldaten doorgingen ons te folteren en te slaan en pepperspray in ons gezicht te sprayen. De aanval van de honden duurde drie minuten, het geheel duurde ongeveer drie uur. Door het heftige slaan hadden we allemaal verwondingen over ons lichaam. Ik liep een vernedering en een psychologische breakdown op, ik verloor de controle want ik had nooit gedacht iets dergelijk ooit mee te zullen maken. Naderhand had ik een wond op mijn hoofd als gevolg van de folteringen die een dokter met zeven hechtingen zonder verdoving dichtnaaide. Ik had ook fracturen en blauwe plekken en een gebroken rib. 

 T.Q. een 41-jarige Palestijnse man en vader werd in december 2023 opgepakt toen hij ontheemd bij het Kamal Adwan ziekenhuis zat. Hij zat 22 maanden in gevangenschap en werd onderworpen aan seksuele foleringen, waaronder obscene scheldpartijen, dreigementen dat zijn vrouw ook zou worden binnen gebracht om te worden verkracht, en verkrachting met een houten voorwerp. Zijn verhaal: Eén van de soldaten verkrachtte me door met kracht een houten stok in mijn anus te duwen. Na ongeveer een minuut trok hij hem eruit om hem vervolgens met nog meer kracht opieuw in te brengen. Ik schreeuwde hard. Na nog een minuut trok hij hem terug en dwong me mijn mond open te doen om de stok erin te doen en me te dwingen hem te likken. Van pure schrik verloor ik een paar minuten mijn bewustzijn, totdat er een vrouwelijke officier kwam die ze dwong te stoppen met slaan. Ze maakte mijn handen los en gaf me een witte overall en een kopje water dat ik opdronk. Ik voelde dat er bloed uit mijn anus kwam en vroeg of ik naar de wc mocht. Ze gaf me papieren zakdoeken en ik ging naar een plastic wc. Ze namen de blinddoek af en toen ik mijn anus afveegde was er bloed. Nadat dit ophield trok ik de witte overall weer aan. Toen ik naar buiten kwam werd ik opnieuw geblinddoekt en mijn handen werden weer achter mijn rug met plastic vastgebonden. Daarna werd ik naar een kamer gebracht waar ik ongeveer acht uur met anderen moest blijven terwijl de soldaten van tijd tot tijd terugkwamen om ons te slaan en zwaar te beledigen. 

Tenslotte was er het verhaal van de 18-jarieg M.A. die dit jaar voor de tweede keer werd gearresteerd bij een distributiepunt van de Gaza Humanitarian Foundation nadat hij al eerder een keer was opgepakt en weer vrijgelaten. Hij vertelde dat hij werd verkracht met een fles. De soldaten gaven mij en zes andere gevangenen opdracht te knielen en verkrachtten ons daarna met een fles in de anus die eerst werd ingebracht en daarna werd teruggetrokken. Het gebeurde vier keer bij mij, met iedere keer tien bewegingen in en uit. Ik schreeuwde en dat deden de anderen ook. Van de vier keer gebeurde het twee keer met mij alleen en twee keer met anderen - één keer met zes anderen en één keer met 12. Ik zag wat ze met de anderen deden toen ze het bij mij deden en realiseerde me dat het een fles was. Er zat ook een hond achter ons, alsof hij bezig was ons te verkrachten. Ze vernielden onze waardigheid en onze geestkracht en onze hoop om te leven. Ik wilde mijn studie voortzetten, maar nu dit gebeurd is ben ik de wil om te leven kwijt.  

PCHR voegt eraan toe dat het in mei 2025 een raport uitbracht met de ervaringen van 100 gevangenen en dat de manier waarop ze gevangen werden gehouden en waarop ze behandeld werden niet alleen overeenkwamen met wat onder internationale wetten marteling wordt genoemd,  maar ook  overeenkwam met sommige aspecten van genocide. Dat was nog voor dat onder het huidige bestand Israel honderden lichamen terugleverden, van mensen die in gevangenschap waren overleden, waarbij  artsen ook constateerden dat in veel gevallen lichaamsdelen als harten, nieren en andere lichaamsdelen onbraken, die kennelijk zonder meer weer waren gestolen. Het ziet ernaar uit dat dit onderwer nog verre van volledig is behandeld.