De rechtbank van Be'er Sheva heeft maandag de hulpverlener Mohammed Halabi tot 12 jaar veroordeeld wegens lidmaatschap van een terroristische organisatie (Hamas), het doorsluizen van informatie aan een terroristische organisatie, het dragen van een wapen en - het belangrijkst van al - het verduisteren en doorsluizen van tientallen miljoenen aan Hamas. Halabi heeft onmiddellijk beroep aangetekend. Zijn werkgever, de christelijke Australische NGO World Vision, toonde zich diep teleurgesteld en zei dat het vonnis in geen verhouding staat tot de gepresenteerde feiten. World Vision ondersteunt het beroep.
Dit is het voorlopige slot van een dramatisch verlopen Israelisch proces van zes jaar en meer dan 160 zittingen. Waarom het zo lang geduurd heeft? Omdat het systeem is gebaseerd op het afsluiten van zogenoemde plea bargains. Daarbij wordt door de officier van justitie een aanbod gedaan om een deel van de aanklacht te bekennen in ruil voor een lichtere straf. De beschuldigde komt er dan soms, maar niet altijd, genadig vanaf, maar hij heeft wel een veroordeling te pakken. Hij kan niet meer terug naar zijn werkplek en daar is het vaak om te doen. Gewoonlijk wordt de deal toch door onschuldig aangeklaagden geaccepteerd, want er staat tegenover dat gedreigd wordt met een veel en veel zwaardere straf. Zonder plea bargain zou het hele systeem in elkaar donderen, zei Michael Sfard, één van Israels bekendste pleiters onlangs.
Alleen bij Halabi werkte het niet. Halabi is de chief operations van World Vision in Gaza. Hij werd in 2016 opgepakt en beschuldigd van het doorsluizen van geld van de organisatie naar Hamas. Hem werd al spoedig een plea bargain aangeraden (ook door zijn Israelische advocaat,Lea Tsemel) maar Halabi weigerde. Hij nam een andere advocaat en bleef weigeren bij een dozijn nieuwe voorstellen. Intussen kwam World Vision hem te hulp. Ze betaalden zes jaar lang de kosten van zijn verdediging en ze lieten hun administratie doorlichten. Er kwam uit dat geen cent werd gemist. Ook was duidelijk dat Halabi niet bepaald een vriend was van Hamas. Maar hij werd niettemin beschuldigd van het verduisteren en doorsluizen van een veelvoud van het hele budget dat hem in Gaza ter beschikking had gestaan.
Uiteindelijk blijkt dat hij is veroordeeld op een ''bekentenis'' die hij zou had gedaan tegenover een een verklikker die bij hem in zijn cel was geplaatst, heel in het begin. Hij was toen juist gemarteld, had last van zijn gehoor en hoofdpijn en hij had - hoewel hij wist dat de man een verklikker was - hem maar wat op de mouw gespeld om van hem af te zijn. Volgens zijn advocaat Maher Hanna zou deze getuigenis niet mogen worden gebruikt. Maar het hof aanvaardde het uiteindelijk als bewijs zonder dat de inhoud ervan ooit openbaar is gemaakt.
Het is dus nu wachten op een volgende fase,waarin opnieuw wordt gewerkt met voor het publiek besloten zittingen en geheime rapporten van de Shin Bet. Al die tijd kan Halabi zijn familie - hij heeft vijf jonge kinderen - niet zien. Zijn behandeling en de procesgang zijn duidelijk niet in overeenstemming met wat je kunt verwachten in een democratie, zei Michael Link, de speciale VN-rapporteur aangaande marteling, al in 2020. De zaak Halabi vraagt om protesten van mensenrechtenorganisaties.
5 opmerkingen:
Slechts 12 jaar voor het meewerken aan het vermoorden van Joden. Dat is disproportioneel weinig. Van mij kreeg hij de strop.
Amir.of moet ik Meir zeggen?
Het vermoorden van Joden wordt aleen gedaan door mensen die schuldig zijn.
Dank je wel voor het geweldige blog waarin je ons steeds op de hoogte houdt, en trek je niets van de door haat verblinde, gefrustreerde minkukels die om argumenten verlegen zitten. Ze hebben hun rolmodel in de fascistoïde staat waartoe Israël is vervallen die ook gewoon doet waar ze zin in heeft zonder zich iets van anderen aan te trekken. En maar blijven denken dat 'van joden voor joden' hen veiligheid verschaft door anderen het licht niet in de ogen te gunnen, ze uit de weg te ruimen, op alle mogelijke manieren een bestaan opbouwen te bemoeilijken. Als ik toch iets leer hier hè, van een jood. Zou het kunnen dat er ook een soort universeel fatsoen bestaat en een racisme dat geen onderscheid maakt tussen een hogere dat een exclusieve eigen definitie vereist en een lagere, minderwaardige vorm. In alle maatschappelijke echokamers klinkt tegenwoordig de gevleugelde term verbinden, maar consequenties verbinden aan mensenrechtenschendingen van Palestijnen, hoho, dat gaat zo maar niet is antisemiet. Laat dat er nu voor zorgen dat je met dat zwaard in de rug de hele tijd een beetje achterover hellend steeds naar boven kijkt waarbij ik mij realiseer dat ik dus verdomd blij ben dat niet schier toevallig mijn wieg in Gaza stond. Ben je er wel eens geweest. Voor m'n voeten geworpen door cultuurimperialistische jongeren die het verkeerde onderwijs hebben genoten en het privilege van freedom of movement consumeren door met het vliegtuig te gaan kijken of er echt olifanten in Afrika wonen of zo. Van die dingen. Zolang er zionisten zijn die last van je hebben doe je iets goed en dat weet je wel maar af en toe een compliment krijgen kan ook geen kwaad. Aan de goede kant vd geschiedenis staan en de weg verlichten blijft immer waardevol. Bedankt
Anoniem,
Jij ook bedankt. Af en toe een compliment krijgen doet inderdaad goed.
Amiir / Meir:
Je reactie is zoals altijd merkwaardig antisemitisch, besef je dat?
Een reactie posten