Israelische verkiezingen: winst voor de fascisten maar vermoedelijk geen beslissing

 Israel gaat dinsdag weer naar de stembus. De vijfde keer in drie jaar. Je zou erom kunnen lachen als het niet Israel was. Vier keer naar de stembus en vier keer onbeslist! En nu de vijfde maal. Straks is het weer onbeslist, weer geen echte winnaar. Stel je voor, haha, een zoveelste bananenrepubliek aan de Middellandse Zee. Maar het is Israel en ook zonder dat lachje hebben ze me al menig keer uitgemaakt voor antisemiet. Dus daarom de vraag: wat gaat het opleveren?

Tja. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar de kans is groot dat het weer onbeslist eindigt en dat het alleen maar de weg wijst naar opnieuw nieuwe verkiezingen, de zesde keer. Wie de peilingen heeft gevolgd, heeft het kunnen zien: een coalitie van Netanyahu krijgt vermoedelijk niet meer dan 60 zetels. Hij ging zelfs op het laatst nog een beetje naar beneden - van 31 naar 30 zetels voor de Likud. Maar daar stond dan weer tegenover dat zijn coalitiegenoot - de combinatie Religieus Zionisme en Otzma Yehudit - van 13 naar 14 en tenslotte naar 15 zetels ging. Met de stemmen van Shas (8) en de Verenigde Torah partij (7) komt hij dus uit op 60 zetels, eentje te weinig om een regering te kunnen vormen.

Aan de andere kant heb je de anti-Netanyahu coalitie, het kabinet van Verandering. Lapid staat in de peilingen op 27 zetels met zijn Yesh Atid partij. Vervolgens scoort Benny Gantz met zijn Nationale Eenheidspartij 11 zetels. En dan volgt een bonte rij: Yisrael Beiteinu van Avigdor Lieberman (6), Labour (5), Meretz (5) en de  Verenigde Arabische Lijst van Mansour Abbas met 4 zetels. Samen wordt dat 58 zetels. Er is nog een Arabische partij die waarschijnlijk vier zetels gaat halen, Hadash - Ta'al, maar die weigert zich aan Lapid te binden en telt dus niet meer voor de coalitievorming.

 
Dat is de prognose, maar daar is niet alles mee gezegd. Om te beginnen zij er twee partijen die vermoedelijk de kiesdrempel van 3.25% niet gaan halen: de  Arabische partij Balad (Tagammu) en HaBayit HaYehudi van Ayalet Shaked. Maar wat nu als één van beide de kiesdrempel wel zou halen?  Dan kan de hele uitslag anders uitpakken. Winst voor Ayalet Shaked zou betekenen dat Netanyahu alsnog zou winnen al, zou hij er waarschijnlijk niet echt blij mee zijn want hij en Shaked hebben grondig de pest aan elkaar. Als daarentegen de Tagammu (Balad) partij de drempel toch overschrijdt, zou dat niet  direct ten gunste komen van de coalitie van Lapid, want de partij heeft zich niet voor niets afgescheiden van de Arabische lijstverbinding die de vorige keer nog zo succesvol was. Maar het zou wel de eindresultaten zodanig beïnvloeden dat Netanyahu minder goed scoort. En tenslotte: uiteindelijk waren dit maar prognoses, er kunnen ook altijd nog verschuivingen optreden die de zaak een andere  wending geven. Netanyahu heeft tenslotte genoeg aan één zeteltje meer....

 Wat intussen ook niet ongezegd kan blijven is dat de uitlsag hoe dan ook een geweldige afgang wordt voor de Israelische politiek. Een man die nota bene veroordeeld is voor het aanemen van steekpenningen en ongepaste cadeautjes maakt een kans om terug te komen. En dat dankzij een door hem bekokstoofde coalitie tussen de ultra-rechtse Religieuze Zionisten van Bezalel Smotrich en de nog rechtsere, want regelrecht fascistische Joodse Kracht (OtzmaYehudit) van Itamar ben Gvir. Mede door zijn toedoen - maar ook door een gigantische toename van de invloed van kolonisten en golven van getolereerd rechts geweld in woord en daad - komt nu een openlijk fascistische, op de aanpak van de destijds uitgekotste Meir Kahane gebaseerde Blut und Boden-partij met niet minder dan (vermoedelijk) 15 zetels in de Knesset.  Als Netanyahu wint wordt Ben Gvir straks zelfs minister. Om de ogen uit je kop te schamen, zionistisch of niet.

En wat daar nog bij op te merken valt is dit: een klein jaartje ''andere politiek'' van het "Kabinet van Verandering'' van Yair Lapid heeft geleerd dat die andere politiek helemaal niet bestaat. Oorlogsmisdadiger Benny Gantz kreeg als minister van Defensie een nieuwe kans om een reeks nieuwe moorden te plegen in Gaza, en bovendien slaagde hij erin om op de Westoever de records te breken  voor wat betreft het doodschieten van demonstranten, onschuldige passanten, mensen in auto's en een enkele keer ook een aanvaller. Intussen bereikten de aanvallen van settlers op mensen, auto's en andere bezittingen ongekende aantallen (bijvoorbeeld 100 in 10 dagen) zonder dat er een haan naar kraaide en ging de stoomwals van nieuwe uibreidingsplannen gestaag verder. Ook is er nog altijd de dreiging van uitzettingen in Masafer Yatta en Sheikh Jarrah en bestaan er op de achtergrond plannen voor de bebouwing van E1. Lapid toonde zich vooral een lege mooiprater van het soort ''veel woorden maar ongeveer geen inhoud''. Het was te verwachten. Maar hoe wil je in 's hemelsnaam mensen aan je binden met beloften van een nieuwe politiek als je niet eens in staat bent te bedenken hoe die eruit moet zien?