Er was er eens een schrik van de buurt en de buurlanden, laten we hem met een Egyptisch woord de futuwwa noemen, wat zoiets betekent als rouwdouwer, moordenaar, manipulator. Hij had ontzettend veel mensen doodgemaakt en de hele omgeving kapot gebombardeerd. Eigenlijk wilde hij dat de onderhorige bewoners zouden verhuizen. Maar helaas, de buren hielden dat tegen. Uiteindelijk ging hij wel akkoord met een bestand, want ze horigen hadden nog wat gijzelaars en om ze los te krijgen moest hij wel praten.
Maar tijdens de gesprekken gebeurde iets anders. De tovenaar greep tijdens een moeilijke kwestie naar zijn toverstok - eigenlijk meer een golfclub - zwaaide hem drie keer in het rond en sprak een toverspreuk. En ineens was de zaak heel simpel. Het ging alleen nog over verhuizen. Ze moesten weg, in Egypte of Jordanië gaan wonen (ook al hadden de buren gezegd dat dat absoluut niet kon) en het terrein zou Amerikaans worden en - niet omdat 'ie zo bijzonder was - de tovenaar zou het puin opruimen en er echt iets heel moois van maken - een rivièra aan de Middellandse Zee.
De futuwwa was meteen opgetogen, want 80% van zijn achterban wilde dit ook. Breed lachend en bekken trekkend - zo'n operatie aan je prostaat gaat je niet in je kouwe kleren zitten - sprak hij woorden van lof over de grote tovertruc die wegen opende naar een mooie nieuwe toekomst, waarbij werd vergeten dat hij het was die er een grote puinzooi van had gemaakt. En toen het nieuws bekend werd, buitelde iedereen over elkaar heen om het een idioot plan te noemen, van een getikte president, of om te zeggen dat het een grote mensenrechtenschending zou zijn zou zijn en (de betrokkenen) dat ze er niet over dachten om te vertrekken.
Wat Trump en Netanyahu overigens ook voor elkaar kregen is dat niemand nu weet wat zij hebben bekokstoofd over de onderhandelingen over de tweede termijn van het -staakt-het-vuren die morgen of vrijdag in Qatar zouden beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten