Verdraagzaamheid is onmisbaar, maar wij gooien het overboord

Los van het feit dat het warm is in Cairo (bijna 40 graden) en dat afspraken maken (en hebben) veel tijd kost, is er ook nog het probleem van het internet. Ik heb best een leuk hotelletje hier, niet duur, centraal gelegen in downtown Cairo met hele vriendelijke mensen en juist dat minimum aan comfort waar ik genoeg aan heb, maar het internet... het internet.... o, het internet. Er is iets mysterieus mis mee. Vaak is de verbinding voorbeeldig via de wifi. Maar even vaak ook heb ik verbinding en geen toegang. de computer roept dat iets over een IP adres wat ik niet heb, maar ook niet krijg. Heel frustrerend. De gedienstige mensen hier in het hotel putten zich uit in pogingen, roepen de hulp in van een expert (een Australiër die in Egypte is blijven hangen) die het hoofd schudt en het ook niet weet. Al met al maakt dit bloggen vrij lastig.

Zo heb ik dus onder andere niet gereageerd op het Tweede kamerdebat over onverdoofd ritueel slachten, of over de uitspraak in het proces Wilders. Ik zal proberen over beide niet al te lang  te zijn. Allebei zijn ze mijns inziens een treurig makend symptoom van een Nederland waar de tolerantie en het respect voor alles wat afwijkt van de gemiddelde norm - what ever that is - steeds verder is te zoeken. Op wankele gronden wordt eerst een slachtmethode verdacht gemaakt die honderden jaren terecht werd gezien als onlosmakelijk verbonden met het bestaan van een minderheidsgroep en waarvan geenszins vaststaat dat hij minder humaan zou zijn (of minder diervriendelijk wat een beetje een raar woord is in dit verband) dan de nu gebruikte methodes van slacht met 'stunning'.
Er is over de besluitvorming in de kamer van alles te zeggen: 1) De rapporten van de universiteit van Wageningen waarop Marianne Thieme van de Partij voor de Dieren zich bij haar wetsvoorstel op baseerde waren niet afgerond, zo bleek op een  zitting in kort geding in Arnhem.  2) Sommige partijen - zoals de PvdA - bleken zich bij het uitermate laffe compromis dat uiteindelijk gevonden werd (geef de betrokkenen vijf jaar de tijd om zelf aan te tonen dat de methode niet dier-onvriendelijk is) weinig of niets van de mening van hun achterban te hebben aangetrokken. En tenslotte 3) is het in mijn ogen onbegrijpelijk dat de Tweede Kamer überhaupt met dit voorstel van Thieme in zee is gegaan. Ik heb alsnog de moeite genomen de Memorie van Toelichting te lezen die ze bij haar Initiatiefvoorstel gaf. Dat had ik natuurlijk eerder moeten doen, want het is opvallend hoe ze een leugen of wat en wat demagogie niet uit de weg gaat. Zo beweert ze strak en stijf dat de praktijk van een recente wet in Nieuw-Zeeland zou hebben aangetoond dat verdoving en kosher slachten best samengaan, terwijl drie seconden googelen aangeeft dat - integendeel - Nieuw Zeeland een jaar geleden door het aannamen van een nieuwe wet na Zwitserland, Zweden, Noorwegen en IJsland het vijfde land ter wereld is geworden waar kosher vlees van buiten moet worden aangevoerd.
Nog een ander punt in de Memorie van Toelichting is de demagogische parallel die ze trekt met vrouwenbesnijdenis om aan te geven dat haar voorstel om kosher slachten te bannen niet ingaat tegen punt 6 uit de Grondwet, de vrijheid van godsdienst. Immers, daar waar we ervan overtuigd zijn dat praktijken onaanvaardbaar zijn, zegt ze, worden ze gebannen. Vrouwenbesnijdenis is zo'n voorbeeld, volgens haar. Dat is immers ook door een religie voorgeschreven en dat verbieden we toch ook? Maar fout dus, heel erg fout.   Vrouwenbesnijdenis wordt nergens religieus voorgeschreven en is - om een voorbeeld te noemen - officieel door islamitische instanties als de Azhar in Egypte in de ban gedaan (het is ook wettelijke verboden in Egypte). Het getuigt ook van Thieme's totale gebrek aan gevoel voor waar ze mee bezig is en wat koshere (halal) slacht in de praktijk echt voorstelt. Ze had wat mij betreft niet alleen vrouwenbesnijdenis maar ook heksenverbrandingen moeten noemen. Dan was nog duidelijker geweest hoe ze over die rare Joden (c.q. moslims) met hun onsmakelijke slachtpraktijk denkt als een soort achterhaald wreed ritueel van mensen die kennelijk niet met de moderne tijd zijn meegegaan. Ik begrijp niet dat de Tweede Kamer deze Memorie, die toch ook een zekere rechtskracht heeft als de wet is aangenomen, heeft laten passeren. Slordigheid? Ongeïnteresseerdheid? Gebrek aan compassie en respect voor wat minderheden aan het hart gaat? U mag het zeggen. 

Tja, en dan Wilders. Ik heb niet de gewoonte rechterlijke uitspraken te kritiseren. Ik ben ook niet echt bevoegd om het te doen. Toch denk ik dat de rechters voorbijgegaan zijn aan de maatschappelijke verantwoordelijkheid van een politicus. En aan het feit dat het 'maatschappelijke debat' in het kader waarvan  - volgens het vonnis - Wilders' uitspraken een rol speelden, voor een belangrijk deel door Wilders zelf mede is en wordt gecreëerd.
Ook zo'n film als Fitna afdoen als een product waarin aandacht voor uitwassen wordt gevraagd, lijkt me erg gezocht. Het is gewoon een propagandistisch gedrocht waarin moslims en de islam verdacht worden gemaakt op een manier zoals de hulpjes van Goebbels dat indertijd deden met Joden in een film  als Jud Süss. Jammer dat de rechters dit hebben laten passeren. Het betekent dat stigmatiseren, alles wat anders is op een populistische manier wegzetten en desavoueren, plus schelden en tieren in het openbare debat nog weer wat salonfähiger zijn geworden. Het voordeel is waarschijnlijk dat we nu Wilders openlijk een fascist mogen noemen zonder bang te zijn te worden vervolgd. Maar voor mij voelt het toch een beetje alsof achteraf de antisemitische campagne van de nazi's met terugwerkende kracht weer is toegelaten. Weliswaar in het jasje van het anti-islamisme, maar je weet maar nooit en eigenlijk is het ook niet echt iets anders.

Om te besluiten: Verdraagzaamheid is niet zomaar iets. Het is een way of life die het samengaan van mensen met verschillende achtergronden mogelijk maakt. Om terug te keren naar de plek waar ik nu ben: als hier in de landen van het Midden-Oosten waar zoveel minderheden zijn (denk alleen al aan de christenen) een Wildersachtig  optreden of Wildersachtige uitspraken zouden worden getolereerd, zou dat een bloedbad inluiden. Er gelden scherpe grenzen, men vraagt respect van elkaar en daardoor blijven incidenten wat het zijn: incidenten. Wij in Nederland hadden de reputatie een tolerant land te zijn. En misschien waren we dat ook, maar we gooien het bijna gedachteloos overboord.