Tahrir by night

Volgend op de rellen van dinsdagnacht en woensdag gedurende de dag, verschenen er woensdagavond weer een paar tenten op het Tahrir-plein. Terug van weggeweest, nadat ze in februari met geweld door het leger waren verwijderd. 

Zoals de foto's laten zien was het er woensdagavond een gezellige boel. Discussiërende mensen, theekraampjes en zelfs een enkel eetstalletje.

Vandaag, donderdagavond is het iets minder gezellig. Net trok bij mijn hotel (plm. 800 m van Tahrir) beneden  in de straat een kleine menigte voorbij die leuzen tegen maarschalk Tantawi scandeerde. In de verte hoorde ik eerder het geluid van schoten, vermoedelijk traangas. Morgen is het vrijdag. Ben benieuwd of het rustig blijft.

Tahrir heeft genoeg van de mushir

Traangas in Mohammed Mahmoud Str. (om de hoek van Tahrir).

 Dit moet fast blogging worden,  tussen de bedrijven door. Op het Tahrir-plein is vannacht (woensdagmorgen vroeg) de vlam in de pan geslagen. Spanningen van dagen, weken, kwamen tot uitbarsting.Aanleiding was een botsing tussen de families van de martelaars (de mensen die tijdens de betogingen werden gedood door contra-betogers en de staatsveiligheid). De families van de martelaars zijn al langer bezig om gerechtigheid te vragen. Sinds vrijdag kampeerden ze bij het gebouw van de radio en televisie aan Maspero Boulevard. Gisteren kwam ik een stand van ze tegen bij een moulid (soort volkskermis ter gelegenheid van de verjaardag of sterfdag van een sufi-heilige) in de volkswijk Sayyeda Zeinab. Zondag botsten ze met de politie bij het proces tegen de voormalige minister van binnenlandse zaken Habib Adly, waar ze naar binnen wilden maar werden tegengehouden. Gisteravond probeerden ze bij een theater (het Balloon theater in de wijk Agouza) naar binnen te komen waar een herdenking van de martelaren werd gehouden. Toen ze te horen kregen dat ze niet welkom waren, braken gevechten uit met de politie uit, waarna ze oprukten naar het Tahrir-plein en verder, het ministerie van binnenlandse zaken.
Daar zijn ze nu - woensdagmorgen om half twaalf - nog steeds. Het gezelschap is naar schatting een kleine 2000-3000 mensen groot en licht groeiende. In het hotel waar ik dit tik hoor ik het afschieten van het traangas in tempo toenemen. Sommige betogers gooien  - een slecht teken, een bewijs dat de zaak verhardt - met molotov-cocktails. Er is inmiddels één dode gevallen. Op het plein zag ik hoe zo'n beetje iedere zeven minuten - een surrealistische gezicht vanuit de met de politie vechtende voorhoede - een gewonde per motorfiets (tussen twee mensen gesandwicht) werd afgevoerd naar de klaarstaande ambulances, een halve kilometer verderop.

 

Gewonden worden verbonden

 
De nieuwe strijdkreet op Tahrir is nu 'As shaab joreed usqut al-mushir', oftewel het volk wil de val van de maarschalk. Dit zat er een beetje aan te komen. De trage hervormingen van het militaire bewind - nog steeds zijn de plaatselijke overheden van de Mubarak-tijd niet ontbonden (juist vandaag werd de uitspraak bekend in een rechtszaak waarin dat alsnog wordt bevolen);  tal van organen en overheidsbedrijven zijn niet gezuiverd, er zijn tal van processen van betogers gaande voor militaire rechtbanken; behalve de top van het Mubarak-regime zijn er nog vrijwel geen mensen voor de rechter gesleept - maken dat de Opperste Militaire Raad  (SCAF) en mushir (maarschalk) Tantawi niet bij iedereen in Egypte tot de meest geliefde personen worden gerekend. Op 8 juli zou er sowieso een nieuwe grote demonstratie worden gehouden, waar in ieder geval de eis van een snellere berechting van Mubarak en de steunpilaren van zijn bewind zou worden gevraagd, plus onder meer een einde aan de militaire processen tegen burgers. Wat nu gebeurt was niet gepland, maar het is ook nog niet duidelijk of  het tot iets groters uitgroeit, of dat het vooral een teken aan de wand is.

'As shaab yoreed usqut al-mushir'

Update: later in de middag werd het rustiger. De (militaire) politie werd grotendeels teruggetrokken. Rondom Tahrir werd in grote groepen heftig gediscussieerd. Een harde kern demonstranten bleef. De kalmte was toen vrijwel helemaal terug, mede doordat de belangrijkste match van de Egyptische competitie Ahly-Zamalek werd gespeeld. Dat haalde veel betogers van de straat. Het ministerie van binnenlandse zaken maakte bekend dat er in totaal in de strijd 1114 gewonden zijn gevallen.  

Na de slag

(Klik op de foto's voor een groter formaat)

Flotilla

 

Een dezer dagen gaat het gebeuren, gaat de Flotilla II naar Gaza van start. Jammer genoeg kan ik het niet goed volgen op dit blog, ben nu teveel bezig met andere zaken. Maar een paar opmerkingen: volg Ali Abunimah op zijn blog waar hij volop aandacht gaf  (en waarschijnlijk blijft geven) aan het lawaai rondom het konvooi, vooral uit Israelische hoek.  En dat is niet mis. Vandaag het nieuws dat een boot in de haven van Pireaus is gesaboteerd, een paar dagen geleden een klacht van een ´burger´ aan de Griekse havenautoriteiten dat een Amerikaans schip, de ´Audicity´ niet zeewaardig zou zijn) een klacht die blijkbaar op touw was gezet door Shurat haDin (Israel Law Center) een rechtse Amerikaans-Israelische zionistische waakhond-organisatie. 

En dan was er de fake video van een zogenaamde Britse homo die door de Flotilla-organisatie zou  zijn geweigerd omdat homo´s en homo/organisaties minder gewenst zouden zijn aan boord. de video werd ontmaskerd als op het internet gepost door een medewerker van het bureau van de Israelische premier Netanyahu en gemaakt met medewerking van een Israelische acteur. Het Israelische regeringsbureau voor de pers maakt excuses en zei dat het ´klaarblijkelijk´om een vervalsing ging. Dat voortaan beter zal worden gecheckt voordat dingen worden overgenomen en rondgestuurd. Tja, ik weet niet of iedereen het nog weet, maar bij de vorige Flotilla werd ook al door ditzelfde bureau gestunt met overduidelijk vervalste tapes. Nogal onsmakelijk allemaal. Het zou diegenen die door dik en dun Israel de hand boven het hoofd blijven houden te denken moeten geven dat een staat dit soort methodes inzet.

Natuurlijk is dat lang niet alles. Het regent dreigementen. De Isarelische marine oefent en heeft geoefend, joyurnalisten hebben te horen gekrgeen dat ze - als ze worden gepakt aan boord - tien jaar Israel niet meer in mogen. De Amerikaanse minister van buitenlandse zaken Hillary Clinton heeft laten horen dat het ´onhelpful´ is als de Flotilla de blokkade gaat breken en de Israelische wateren binnevaart, waarmee ze zich voegde in het koor van leugenaars. De wateren voor Gaza zijn namelijk niet Israels territoriale wateren. En Israel heeft als bezettingsmacht niet het recht een blokkade voor Gaza te handhaven.

Zo kan ik doorgaan. Het wordt spannend en de Israelische opwinding verraadt dat deze Flotilla-onderneming nuttig en belangrijk is. Ik zelf zal het niet van dag tot dag volgen. Anja Meulenbelt doet dat wel op haar blog. Lees verder de bijdragen van Amira Hass in Haaretz (bijzonder dat een Israelische reporter meevaart) en de bijdragen van Richard Silverstein (bijvoorbeeld deze over de leugens van een andere Haaretz -reporter, Barak Ravid).

Egyptenaren eisen hun rechten

Dat Egyptenaren kunnen demonstreren weten we nu wel zo´n beetje. Het Tahrirplein is omgetoverd in een soort toeristenattractie, waar t-shirts, vlaggetjes en kleine spandoekjes worden verkocht aan de ( op dit moment nog steds erg schaarse) buitenlandse bezoekers die deze plek ook wel eens met eigen ogen willen zien. Het lijkt wel wat op Volendam of Marken al zijn er geen klompen en molentjes.
Op 8 juli zal Tahrir weer een echte demonstratie te zien krijgen (waar ik niet bij zal zijn want ik ben dan weer terug). Maar Tahrir is niet de enige plek waar wordt gedemonstreerd. Nauwelijks hadden de kopten een punt gezet achter hun lange demonstratie bij het radio- en tv-gebouw op Maspero (een boulevard aan de Nijl), of afgelopen vrijdag namen familieleden van de martelaren (de mensen die werden gedood tijdens de revolutie) hun plaats in. Ze eisen gerechtigheid, dat wil zeggen berechting van de daders. En ze zaten er maandag nog steeds. Blogger Hossam Hamalawy maakte de volgende foto:


Ik zelf liep zondag langs een aantal openbare gebouwen aan de Qasr al-Ayni straat.Bij het parlement demonstreerden imams in opleiding omdat het budget van het ministerie van Waqf (religieuze zaken) wordt gekort, zodat ze straks op een houtje zullen moeten bijten. Een demonstratie ernaast (niet op de foto) ging over wat anders, (er werd me verteld dat het politiemensen waren die sportfaciliteiten eisten).

Een paar honderd meter verderop was een samenscholing voor de deur van het ministerie van Wetenschap en Hoger Onderwijs. Hier eisten studenten van de religieuze Azhar universiteit banen. Als ze zijn afgestuurd, zijn er weinig andere mogelijkheden voor hen dan werkloosheid, vertelden demonstranten me. Niet verwonderlijk deze demonstraties. Eindelijk kan het, economisch gat het heel erg slecht op dit moment en qua onrecht dient er nog heel erg veel rehct te worden gezet.

Verdraagzaamheid is onmisbaar, maar wij gooien het overboord

Los van het feit dat het warm is in Cairo (bijna 40 graden) en dat afspraken maken (en hebben) veel tijd kost, is er ook nog het probleem van het internet. Ik heb best een leuk hotelletje hier, niet duur, centraal gelegen in downtown Cairo met hele vriendelijke mensen en juist dat minimum aan comfort waar ik genoeg aan heb, maar het internet... het internet.... o, het internet. Er is iets mysterieus mis mee. Vaak is de verbinding voorbeeldig via de wifi. Maar even vaak ook heb ik verbinding en geen toegang. de computer roept dat iets over een IP adres wat ik niet heb, maar ook niet krijg. Heel frustrerend. De gedienstige mensen hier in het hotel putten zich uit in pogingen, roepen de hulp in van een expert (een Australiër die in Egypte is blijven hangen) die het hoofd schudt en het ook niet weet. Al met al maakt dit bloggen vrij lastig.

Zo heb ik dus onder andere niet gereageerd op het Tweede kamerdebat over onverdoofd ritueel slachten, of over de uitspraak in het proces Wilders. Ik zal proberen over beide niet al te lang  te zijn. Allebei zijn ze mijns inziens een treurig makend symptoom van een Nederland waar de tolerantie en het respect voor alles wat afwijkt van de gemiddelde norm - what ever that is - steeds verder is te zoeken. Op wankele gronden wordt eerst een slachtmethode verdacht gemaakt die honderden jaren terecht werd gezien als onlosmakelijk verbonden met het bestaan van een minderheidsgroep en waarvan geenszins vaststaat dat hij minder humaan zou zijn (of minder diervriendelijk wat een beetje een raar woord is in dit verband) dan de nu gebruikte methodes van slacht met 'stunning'.
Er is over de besluitvorming in de kamer van alles te zeggen: 1) De rapporten van de universiteit van Wageningen waarop Marianne Thieme van de Partij voor de Dieren zich bij haar wetsvoorstel op baseerde waren niet afgerond, zo bleek op een  zitting in kort geding in Arnhem.  2) Sommige partijen - zoals de PvdA - bleken zich bij het uitermate laffe compromis dat uiteindelijk gevonden werd (geef de betrokkenen vijf jaar de tijd om zelf aan te tonen dat de methode niet dier-onvriendelijk is) weinig of niets van de mening van hun achterban te hebben aangetrokken. En tenslotte 3) is het in mijn ogen onbegrijpelijk dat de Tweede Kamer überhaupt met dit voorstel van Thieme in zee is gegaan. Ik heb alsnog de moeite genomen de Memorie van Toelichting te lezen die ze bij haar Initiatiefvoorstel gaf. Dat had ik natuurlijk eerder moeten doen, want het is opvallend hoe ze een leugen of wat en wat demagogie niet uit de weg gaat. Zo beweert ze strak en stijf dat de praktijk van een recente wet in Nieuw-Zeeland zou hebben aangetoond dat verdoving en kosher slachten best samengaan, terwijl drie seconden googelen aangeeft dat - integendeel - Nieuw Zeeland een jaar geleden door het aannamen van een nieuwe wet na Zwitserland, Zweden, Noorwegen en IJsland het vijfde land ter wereld is geworden waar kosher vlees van buiten moet worden aangevoerd.
Nog een ander punt in de Memorie van Toelichting is de demagogische parallel die ze trekt met vrouwenbesnijdenis om aan te geven dat haar voorstel om kosher slachten te bannen niet ingaat tegen punt 6 uit de Grondwet, de vrijheid van godsdienst. Immers, daar waar we ervan overtuigd zijn dat praktijken onaanvaardbaar zijn, zegt ze, worden ze gebannen. Vrouwenbesnijdenis is zo'n voorbeeld, volgens haar. Dat is immers ook door een religie voorgeschreven en dat verbieden we toch ook? Maar fout dus, heel erg fout.   Vrouwenbesnijdenis wordt nergens religieus voorgeschreven en is - om een voorbeeld te noemen - officieel door islamitische instanties als de Azhar in Egypte in de ban gedaan (het is ook wettelijke verboden in Egypte). Het getuigt ook van Thieme's totale gebrek aan gevoel voor waar ze mee bezig is en wat koshere (halal) slacht in de praktijk echt voorstelt. Ze had wat mij betreft niet alleen vrouwenbesnijdenis maar ook heksenverbrandingen moeten noemen. Dan was nog duidelijker geweest hoe ze over die rare Joden (c.q. moslims) met hun onsmakelijke slachtpraktijk denkt als een soort achterhaald wreed ritueel van mensen die kennelijk niet met de moderne tijd zijn meegegaan. Ik begrijp niet dat de Tweede Kamer deze Memorie, die toch ook een zekere rechtskracht heeft als de wet is aangenomen, heeft laten passeren. Slordigheid? Ongeïnteresseerdheid? Gebrek aan compassie en respect voor wat minderheden aan het hart gaat? U mag het zeggen. 

Tja, en dan Wilders. Ik heb niet de gewoonte rechterlijke uitspraken te kritiseren. Ik ben ook niet echt bevoegd om het te doen. Toch denk ik dat de rechters voorbijgegaan zijn aan de maatschappelijke verantwoordelijkheid van een politicus. En aan het feit dat het 'maatschappelijke debat' in het kader waarvan  - volgens het vonnis - Wilders' uitspraken een rol speelden, voor een belangrijk deel door Wilders zelf mede is en wordt gecreëerd.
Ook zo'n film als Fitna afdoen als een product waarin aandacht voor uitwassen wordt gevraagd, lijkt me erg gezocht. Het is gewoon een propagandistisch gedrocht waarin moslims en de islam verdacht worden gemaakt op een manier zoals de hulpjes van Goebbels dat indertijd deden met Joden in een film  als Jud Süss. Jammer dat de rechters dit hebben laten passeren. Het betekent dat stigmatiseren, alles wat anders is op een populistische manier wegzetten en desavoueren, plus schelden en tieren in het openbare debat nog weer wat salonfähiger zijn geworden. Het voordeel is waarschijnlijk dat we nu Wilders openlijk een fascist mogen noemen zonder bang te zijn te worden vervolgd. Maar voor mij voelt het toch een beetje alsof achteraf de antisemitische campagne van de nazi's met terugwerkende kracht weer is toegelaten. Weliswaar in het jasje van het anti-islamisme, maar je weet maar nooit en eigenlijk is het ook niet echt iets anders.

Om te besluiten: Verdraagzaamheid is niet zomaar iets. Het is een way of life die het samengaan van mensen met verschillende achtergronden mogelijk maakt. Om terug te keren naar de plek waar ik nu ben: als hier in de landen van het Midden-Oosten waar zoveel minderheden zijn (denk alleen al aan de christenen) een Wildersachtig  optreden of Wildersachtige uitspraken zouden worden getolereerd, zou dat een bloedbad inluiden. Er gelden scherpe grenzen, men vraagt respect van elkaar en daardoor blijven incidenten wat het zijn: incidenten. Wij in Nederland hadden de reputatie een tolerant land te zijn. En misschien waren we dat ook, maar we gooien het bijna gedachteloos overboord.

Niet alles in Egypte is wat het lijkt

ShukrallahO

Ooit was ik als jongetje heel erg geïntrigeerd door de titel van een gedicht van Nijhoff: 'Kijk maar er staat niet wat er staat'. Het zou op Egypte kunnen slaan. Ik was het alweer bijna vergeten hoe een paar dagen Egypte het vermogen van een mens om scherpe trekken waar te nemen vermindert. Egypte is net een kaleidoscoop, alles verandert voortdurend en is relatief. Het ene moment is er niet veel meer te merken van bloggers, twitteraars en de veel geroemde 'Spirit of Tahrir'. En het volgende moment is er een Tweetnadwa (bij mij om de hoek nog wel, wat niet mocht verhinderen dat ik het miste en pas via Twtter doorkreeg wat er aan de hand was). Het was een samenkomt van enkele tientallen, mogelijk meer dan 100, Egyptische twitteraars die korte exposés gaven. En het was al de tweede keer. Deze keer ging het over de voorgeschiedenis van de protesten van januari die Mubarak verjoegen. Onder meer over de Kifaya beweging die al vanaf 2005 in actie was, en de 6 April beweging die in 2008 grote stakingen in Mehallat al-Kubra had georganiseerd en hoe dat alles was samengekomen en uitgemond in Januari 25. Op de uiteenzettingen konden reacties gegeven worden van maximaal 140 seconden, naar analogie van de 140 tekens in een tweet. De Tweetnadwa moet een groot succes  zijn geweest. Hoezo de geest van Tahrir was niet meer zo zichtbaar?
Dat was één.
Twee was en is de manier hoe het nieuws van hier naar buiten komt. Soms lijken de krantenkoppen in de verste verte niet op de  ware betekenis van gebeurtenissen. (Dit was een voortdurende twistappel tussen mij en de Volkskrant toen ik hier nog hun correspondent was. Ook die herinnering was ik bijna kwijt). Vandaag konden we bijvoorbeeld via persbureau Reuters lezen dat de Moslim Broederschap, althans hun Partij voor Vrijheid en Rechtvaardigheid, een gezamenlijke lijst is aangegaan met de Wafd, een partij die ooit - voor Nassers tijd DE nationalistische en DE liberale partij was, maar onder Mubarak de laatste 25-30  jaar een ietwat gecompromitteerd en treurig bestaan leidde. De MB zou via deze alliantie haar partij een soort liberaal tintje willen geven, schreef Reuters. Het bureau citeerde tegelijk echter ook de politicoloog Emad Gad van het Strategische Studiecentrum van Al Ahram, die zei dat het volgens hem inhoudelijk niks voorstelde, omdat er eigenlijk helemaal geen gemeenschappelijke punten naar voren waren gebracht.
Laat ik nu toevallig op dezelfde dag dezelfde Emad Gad spreken en wel op het bureau van zijn eigen partij, de Egyptische Sociaal Democratische partij (Hizb Misry al-dimoqraty al-igtim'ay). Daar haalt hij het nieuwtje van Reuters nog verder onderuit door te vertellen dat niet de Moslim Broederschap (MB) aansluiting zocht bij de Wafd, maar dat het omgekeerde het geval was: de Wafd benaderde de MB in de hoop door de verbintenis straks mee te kunnen liften met de MB, omdat die nu eenmaal een organisatorische voorsprong op andere partijen heeft. Gad gaf er nog wat meer context bij. Hij vertelde dat er nog wel meer van dit soort tactische overeenkomsten in de maak zijn. Dat zijn partij bijvoorbeeld praat met de partij van de koptische magnaat Sawiris, (de Vrije Egyptische partij), en het Democratisch Front van Osama Ghazala Harb en ook anderen ter linkerzijde. Het is één van de (vele) pogingen die worden ondernomen om de nieuwe en nog onbekende partijen straks wat meer vaste grond onder de voeten te geven. (Op deze dingen kom ik zeker nog terug. Zoals ook op het nieuws - en hoe belangrijk is dat nu weer - dat de MB haar prominente lid Abdel Moneim Abul Foutouh heeft geroyeerd omdat hij tegen de wens van de beweging zich kandidaat heeft gesteld voor het presidentschap, en dat de jongeren van de MB een eigen partij, de Partij van de Egyptische Tendens (Hizb al-Tayyar al-Misry) hebben opgericht).

Hani Shukrallah met  (de huidige presidentskandidaat) Amr Moussa (de foto is van 2009)

En dan een derde feit. Een van de vorige stukken hier op deze blog was gericht tegen een bijdrage in de Volkskrant van Frits Bolkestein die vond dat het Westen moest opkomen voor het lot van de christenen in het Midden-Oosten die volgens hem worden bedreigd. Bolkestein en zijn co-auteur,  ene Hala Naoum Nehme, wezen ook op de positie van de Egyptische  kopten en haalden daarbij de Egyptische journalist Hani Shukrallah aan, die naar aanleiding van de afschuwelijke bomaanslag in de nieuwjaarsnacht op een kerk in  Alexandrië een vlammend 'J'accuse'  schreef. Ik kan dat citaat nu helaas niet reproduceren, omdat de Volkskrant alleen nog tegen betaling Bolkesteins stuk aan me wil prijsgeven en daar heb ik even geen zin in. Maar wel  nam ik vandaag de moeite om Shukrallah te interviewen.En wat blijkt? Zijn vlammende stuk was - vooral - een aanklacht tegen de gehate Egyptische Staatsveiligheidsdienst, die in de maanden (en jaren) voorafgaande aan de aanslag meermalen gebruik had gemaakt van helaas bij veel mensen in Egypte nog wel levende anti-sentimenten tegen kopten. Volgens Shukrallah waren er bewijzen te over van demonstraties van islamistische ultra's (salafisten) die - in een tijd waarin alle demonstraties altijd de kop werden ingedrukt - onder begeleiding van de staatsveiligheidsmensen rustig hun gang konden gaan. Zoals er ook sprake was van hetzes die werden opgezet en geregisseerd door diezelfde staatsveiligheid. Dat gebeurde om redenen, volgens Shukrallah. Ten eerste om tegenover de buitenwereld de indruk nog eens te bevestigen dat het echt een kwestie was van óf Mubarak, óf de islamisten, en ten tweede om de aandacht af te leiden op een manier zoals in alle tijden veel regimes op deze manier bliksemafleiders gebruikten.
Vanzelfsprekend is Shukrallah er dus van overtuigd dat via de revolutie van 25 januari en dankzij de 'geest van Tahrir' waarin sprake is van een ongekende mate van saamhorigheid, de positie van de kopten beter is dan ooit. Al blijft volgens hem voorlopig nog het risico aanwezig dat contrarevolutionairen de trucs van voorheen blijven uithalen zolang de democratische staat nog niet een feit is. Bijvoorbeeld tijdens verkiezingen zou het nog wel eens heel erg mis kunnen gaan. Ook op dit interview kom ik terug  Maar misschien kan iemand Bolkestein intussen vertellen dat het toch wat anders zit dan ij dacht en dat hij bij  alle andere fouten in zijn stuk ook Shukrallah nog uit context heeft geciteerd?

On the road...

Ben op weg. Zal waarschijnlijk de komende twee weken onregelmatig bloggen.

Donner begraaft de multiculti samenleving

De Nederlandse samenleving en de 'waarden waarop deze berust' moeten in ons land centraal staan. Dat schrijft minister Piet Hein Donner ( Binnenlandse Zaken) in vervolg op het Regeerakkoord in zijn donderdagavond verschenen Integratienota.

Hij spreekt van een 'koerswijziging' waarmee het kabinet 'afstand neemt van het relativisme dat besloten ligt in het model van de multiculturele samenleving'. De samenleving verandert, ook door de komst van migranten, maar mag 'niet uitwisselbaar zijn voor welke andere samenleving dan ook'.

Het is verder niet aan de overheid om mensen te laten integreren, maar aan de migranten zelf om daar hun best voor te doen. Die moeten uit zichzelf proberen een nuttig lid van onze samenleving te worden.

Donner vindt dat het reguliere beleid op het gebied van arbeid, scholing en wonen genoeg moet zijn voor elke burger om naar vermogen een zelfstandig bestaan op te bouwen. Ook wordt normoverschrijdend en crimineel gedrag aangepakt zonder te kijken of de afkomst van de pleger een rol heeft gespeeld.

Ik vind het tamelijk duister, wat Donner ons vertelt. Het 'relativisme dat besloten ligt in het model van de multiculturele samenleving' moeten we opgeven? Wat betekent dat? Geen nassi goreng meer? Geen pizza's of Franse wijn, maar wentelteefjes, drie in de pan en Bessensap? Want we mogen niet niet uitwisselbaar zijn voor welke andere samenleving dan ook? Weg dus met de cola, de hamburger en de chips?  En terug naar de Nederlandse waarden?
Alleen, welke waarden kunnen dat zijn? Culturele waarden zijn het niet, want bibliotheken gaan dicht, orkesten worden opgeheven door dit kabinet, de Rijksacademie gaat sluiten en toneelgezelschappen worden afgeslankt of opgedoekt. Welke waarden dan? Tulpen, molentjes en de klompendans?
En integreren moet iedereen maar zelf doen in het vervolg?
Nou ja, mijn (over)grootvaderlijke familie gaf ergens in de jaren '80 van de 9e eeuw het goede voorbeeld. Kijk op het plaatje hierboven hoe ijverig ze aan het inburgeren waren met hun Volendamse verkleedpartij. (Voor de geïnteresseerden het kleine ventje in het midden is mijn opa, het meisje rechts van hem op de foto is de overgrootmoeder van de cabaretier Micha Wertheim). Maar - een noot voor Piet Hein Donner - deze familieleden van mij konden het zich veroorloven om op deze manier te doen alsof. Ze waren namelijk in goede doen - en zo'n ruime 100 jaar nadat de Joden burgerrechten hadden gekregen - al lang hardstikke geïntegreerd. Tegelijkertijd hadden ze toch ook niet helemaal afstand genomen van 'het relativisme dat besloten ligt in het model van de multiculturele samenleving'. Want hoewel de familie zich best thuis voelde in 'de Nederlandse samenleving en de waarden waarop deze berust', hielden ze toch hardnekkig vast aan hun eigen ietwat afwijkende culturele patroon. Ze waren en bleven namelijk overtuigd Joods. En dat  is en was - ondanks de mijns inziens nogal overdreven nadruk die tegenwoordig van bepaalde kanten wordt gelegd op onze zogenaamde 'joods-christelijke waarden'  - toch echt een tikkeltje afwijkend. Zeker toen, maar nu nog steeds. En als u dat niet gelooft, meneer Donner, hoeft u eigenlijk niets anders te doen dan u even in te leven in de vraag waar het huidige debat over verdoofd of onverdoofd slachten eigenlijk om draait.... .

Bolkestein en de tendentieuze bezorgdheid voor het lot van de christenen in het Midden-Oosten

 Pasen 2010 in een orthodoxe kerk in Gaza. Over de Gaza-strook wordt vaak (onder meer ook door Bolkestein) beweerd  dat christenen er worden vervolgd.

Ik heb op deze blog nogal eens de aanval geopend op diegenen die voortdurend een toename van het antisemitisme menen waar te nemen. Ik heb geschreven over opgeklopte tellingen van het CIDI, aanstellerige beweringen dat Joden die als Joden herkenbaar zijn niet meer over straat zouden kunnen in Amsterdam, over de tendens om kritiek op Israel en het zionisme antisemitisme te noemen, over Joden die kritische Joden uitschelden voor 'selfhaters'. Kortom, over de tendens van rechts om de kwaal te overdrijven en op te blazen en om alle kritische geluiden over één kam te scheren en verdacht te maken. Ook heb ik geschreven over de afkeer van de islam. Niet toevallig gaan die twee vaak samen. Anti-islamisme is helaas - net zo goed als de opgeklopte verhalen over antisemitisme - een bijproduct van de stichting van de staat Israel. 
Er zijn echter meer loten aan de stam van het anti-islamisme. Eén daarvan vertoont wel wat verwantschap met de antisemitisme-fobie. Dat is de categorie van de luiders van de noodklok over de positie van de christenen in het Midden-Oosten. Ook de  geluiden van mensen die beweren dat sprake is van vervolgingen door toenemende islamisering, en dat het aantal christenen in het Midden-Oosten alarmerend snel daalt, neemt hand over hand toe.
Laat ik om misverstanden te voorkomen stellen dat ik er niet op uit ben om te ontkennen dat antisemitisme wel degelijks soms nog voorkomt, of om tegen te spreken dat de positie van de christenen in het Midden-Oosten in een aantal landen niet bepaald rooskleurig is. Waar het me om gaat is de van-dik-hout-zaagt-men-planken manier waarop er (soms) over wordt geschreven aan de kaak te stellen. En vooral ook de anti-islamitische stemmingmakerij, die ermee gepaard gaat en die ervoor zorgt dat het fenomeen (gedeeltelijk) in dezelfde categorie thuishoort als de opgeklopte angst voor antisemitisme.
Neem het stuk van een kleine week geleden in de Volkskrant van Frits Bolkestein, de voormalige fractieleider van de VVD  (hij schreef het samen met een mij onbekende mevrouw, Hala Naoum Nehme uit Parijs). Veel mensen zien Bolkestein als een leidende intellectueel. Bolkestein ziet zich zelf ook het liefst in die rol. Hij maakt er aanspraak op het integratie-debat in Nederland als een van de eersten aangekaart te hebben, heeft zich meer dan eens in het islam-debat gewaagd en was onlangs uitgebreid in het nieuws met een uitspraak dat Joden wegens het toenemende antisemitisme maar beter uit Nederland kunnen vertrekken, een uitspraak waarvoor hij geen enkel bewijs aandroeg. En ditmaal komt de intellectueel Bolkestein dus aanzetten met het verhaal dat het slecht gaat met de christenen in het Midden-Oosten. Dat zou overigens niets nieuws zijn, want hij koppelt het aan een historische verhandeling die duidelijk moet maken dat de voorgeschiedenis ook al niet deugde. Een staaltje: 
 Na de islamitische veroveringen in de 7de eeuw werden niet-moslims voor twee mogelijkheden gesteld: Jizya (overlevingsbelasting) afdragen of zich bekeren tot de islam (wat veel arme christenen ook deden).
Rond 1500, toen het Turkse rijk grote delen van het Midden-Oosten bezette, kregen christenen de officiële status van dhimmis (tweederangs burgers). Zij konden alleen bescherming genieten wanneer hun Jizya werd geïncasseerd. In de praktijk bleek die belasting onvoldoende om hen van georganiseerde slachtingen zoals in Aleppo (1850), Mosul (1854) en Egypte (1882) te beschermen. (...)

Vrijwel altijd werden christenen gezien als handlangers van de westerse kruisvaarders en werd hun loyaliteit in twijfel getrokken, wat aanleiding gaf voor de Turkse overheersers om in 1915 op een miljoen Armeense christenen genocide te plegen. Begin jaren 1970 was er een nieuw dieptepunt. Ayatollah Khomeini, door de meeste westerse intellectuelen destijds als liberaal neergezet, sprak een fatwa uit tegen de Iraanse christenen. Volgens hem 'werkten zij samen met Amerikaanse imperialisten om de islamitische waarheden te verstoren, moslims te misleiden en islamitische kinderen te bekeren.'
De islamitische revolutie in 1979 had ernstige gevolgen voor de in het Midden-Oosten wonende christenen. In Iran daalde het aantal christenen sindsdien met tweederde. In Egypte, waar de grootste christelijke minderheid woont, beval president Sadat in 1981 de verbanning van de koptische paus Shenouda naar de woestijn en de opsluiting van 32 bisschoppen.

Bolkestein is voor geen kleintje vervaard. Hier worden 13 eeuwen in één alinea behandeld. Maar klopt het? Laten we het rijtje eens afgaan:

De koptische paus Shenouda III

Inderdaad, in de landen die door de islamieten in de 7e en 8e eeuw waren veroverd, kregen christenen, Joden (en ook zoroastriërs) de status van dhimmi. Dat gebeurde meteen en niet pas in de 15e eeuw zoals B schrijft. Die dhimmi-status was echter, anders dan B. meldt, niet in de eerste plaats een tweederangspositie, maar meer die van een officieel beschermde minderheid. En, inderdaad dhimmi's betaalden de jizya- belasting. Daar stond dan weer tegenover dat ze  niet de zakat (religieuze belasting) hoefden te betalen die islamieten verplicht waren af te dragen.
Dan komt B. met zijn opsomming van slachtpartijen. Aleppo 1850, Mosul 1854, Egypte 1882. Aleppo? Dat was een beperkte uitbarsting van sociaal-economische en politieke spanningen. Een voorbode van wat in 1860 uitmondde in een ware oorlog tussen de maronieten (christenen) en de Druzen in wat nu Libanon is, over wie de baas was. Eerst vermoordden de christenen duizenden Druzen, vervolgens slachtten de Druzen tienduizenden christenen af. Het leidde tot Franse interventie aan de kant van de christenen en een 'remake' van de landkaart van Libanon, waarbij de christenen een leidende positie werd toegedacht. Daarmee werd de basis gelegd voor de spanningen die leidden tot de Libanese burgeroorlog van 1975-1990 (zo'n 150.000 doden). Het is typerend dat Bolkestein dit allemaal nou net niet noemt. Die Franse interventie van 1860 namelijk, om de christenen te redden, was een schoolvoorbeeld van één van de redenen waarom christenen in het Midden-Oosten soms als een soort vijfde colonne van het Westen worden gezien. En hoe dat uiteindelijk catastrofaal kan uitpakken, niet in de laatste plaats voor de christenen zelf. 
Dan Egypte. (Wat B, met Mosul 1854 bedoelt heb ik niet kunnen achterhalen). Het jaartal 1882 verwijst in Egypte niet naar een slachtpartij, en al helemaal niet naar iets dat tegen christenen was gericht, maar naar een reeks incidenten in het kader van een militaire opstand tegen de Engelsen onder leiding van de Egyptische nationale held Ahmed Orabi.
Vervolgens de door B. genoemde slachting onder de Armeniërs in Turkije. Armeniërs zijn inderdaad christenen. Toch is het zeer de vraag of het daarom ging. De slachtpartij van 1915 vond plaats in het kader van nationalistische strijd, namelijk de opstand van Atatürk en zijn Jonge Turken en het ging daarbij meer om etnische zuiveringen dan anti-christelijke optreden. Grieken en Koerden werden er eveneens het slachtoffer van, al verliep dat minder afgrijselijk bloedig dan bij de Armeniërs.
Wat de fatwa van Khomeini tegen de christenen betreft, moet B. bij gelegenheid maar eens uitleggen tegen wie die eigenlijk was gericht en waarom. Christelijke en andere minderheden worden namelijk in Iran beschermd door de grondwet. (B. kan dan in één moeite door vertellen wie in het westen in 's hemelsnaam Khomeini ooit heeft neergezet als liberaal.  Ik kan me niemand voor de geest halen). Wel heeft  B. gelijk dat er sinds de islamitische revolutie sprake is geweest van een uittocht van christenen uit Iran. Maar dat heeft er meer mee te maken dat christenen zich niet zo thuis voelen in een islamitische republiek, dan met vervolgingen.  En wat, tenslotte, Sadats optreden tegen de Egyptische oppositie in 1981 in dit verhaal doet is al helemaal onduidelijk. Sadat hakte in '81 wild in op wie dan ook die het gewaagd had kritiek op hem te hebben. Duizenden mensen, islamisten en linkse critici werden opgepakt en de top van de kerk, die hem eveneens had bekritiseerd, werd evenmin gespaard. Sadats optreden leidde er indirect toe dat hij nog datzelfde jaar werd vermoord. Maar was zijn optreden anti-christelijk?
Ook B.'s verdere opmerkingen over Sadat getuigen niet echt van veel kennis van zaken.  Zo schrijft  B. dat Sadat artikel 2 van de Egyptische grondwet zou hebben laten wijzigen in 'De islam is de staatsreligie en de sharia-beginselen zijn de bron van de wetgeving.' Dat is echter niet juist: Artikel 2 luidde al 'De islam is de religie van de staat en de taal is Arabisch'. Sadat voegde er in 1971 aan toe (om de islamisten te plezieren, bij wie hij toen steun zocht tegen links) dat 'de sharia een bron van wetgeving is'. B. heeft slechts in zoverre gelijk dat artikel 2 door christenen (een een toenemend aantal 'liberalere' Egyptenaren) wordt aangevochten omdat het de koptische minderheid min of meer diskwalificeert..

Bolkestein gaat nog verder met zijn litanie en noemt nog een hele serie van misstanden op in allerlei landen om aan te geven dat de situatie zorgelijk is, dat er sprake is van een uittocht van christenen uit het Midden-Oosten en Nederland in actie moet komen. Het is echter moeilijk hem serieus te nemen als hij zoveel onjuistheden in één artikel samen weet te brengen en met zoveel nadruk er tendentieus tegenaan gaat (en woorden bezigt als de 'talibanisering' van de door Israel bezette gebieden bijvoorbeeld). Slechts betreffende één land komt hij echt met een onverdachte bron, namelijk de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de VN (UNHCR), en dat gaat dan over Irak, waar de.situatie van de christenen na de verdrijving van Saddam Hussein in 2003 inderdaad dramatisch is verslechterd. (Al moet er bij worden aangetekend dat christenen niet de enigen zijn die te lijden hebben van de instabiliteit en staat-van-bijna- burgeroorlog die Irak nu al acht jaar in zijn greep heeft).
Voor de rest is Bolkesteins verhaal gewoon te tendentieus om serieus te nemen. Natuurlijk - er is sprake van een uittocht van christenen uit het Midden-Oosten. Maar het fenomeen bestaat al veel langer. Deels heeft dat ermee te maken dat christenen altijd al beter waren opgeleid en betere contacten hadden met het Westen (onder meer door het bestaan van missiescholen en dergelijke) en dus makkelijker de overstap kunnen maken naar rijkere landen. Deels heeft het ook te maken met het feit dat christenen hun bevoorrechte posities als hoger opgeleiden dreigen te verliezen, doordat over de hele linie het ontwikkelingspeil stijgt. Deels ook heeft het te maken met turbulente omstandigheden die van plaats tot plaats verschillen, denk aan Libanon, Iran of nu Irak. En natuurlijk is er ook sprake 'van frictie en gewelddadige incidenten, zoals bijvoorbeeld in Egypte. Maar die dateren niet van vandaag op gisteren. De christelijke exodus zonder meer terug voeren op een toenemende islamisering, of discriminatie en vervolging, is gewoon  moedwillig de waarheid geweld aandoen.  .
Dat neemt echter niet weg dat Bolkesteins betoog door heel wat mensen wel degelijk serieus wordt genomen (zoals dat ook gebeurt met de angstkreten over toenemend antisemitisme). Met name het meer orthodox-christelijke volksdeel is er gevoelig voor, zoal onder meer blijkt uit het feit dat B.'s  verhaal een paar dagen later werd bijgevallen door Arie Slob en Gert-Jan Segers van de ChristenUnie, met eveneens in een stuk in de Volkskrant. Daarin schreven ze onder meer:    
 Het Midden-Oosten heeft de laatste decennia sterk aan veelkleurigheid ingeboet. Een cultuur waarin soennieten, kopten, Armeniërs, Grieken, Druzen, sjiieten, Koerden, Maronieten samenleefden, is in toenemende mate een islamitische monocultuur aan het worden. De overmacht van de islamitische meerderheid beperkt steeds meer de vrijheid van minderheden en het is een teken aan de wand. 
Mooi gezegd, maar helaas ook grotendeels onwaar. Waar leefden die Koerden dan zo harmonieus? En was de situatie van soennieten, sjiieten, Druzen en Maronieten in  bijvoorbeeld Libanon dan zo fijn? Kom op zeg.

Waarom richten mensen als Slob, Segers (en Bolkestein) zich niet eerst op het behoud van de pluriformiteit hier in Nederland voor zij de islam van alles de schuld gaan geven. En waarom realiseren ze zich niet dat het in het Midden-Oosten meestal niet zozeer een kwestie is of was van de islam versus het christendom, maar van gemeenschappen waarin de rechten van minderheden in het algemeen meestal niet goed zijn geregeld, kortom van fricties als gevolg van socio-economische achtergronden en niet zozeer de religie. Waarom zien ze niet in dat wie alleen oog heeft voor de problemen van de christenen contraproductief bezig is? Dat de kwaal waar de Arabische wereld (nu nog) aan lijdt niet de islam is, maar in de eerste plaats het gebrek aan democratie?

Kolonist die jongen doodde bij Nablus na vijf maanden gepakt

Wie herinnert zich deze opname nog? Er is op te zien hoe de 19-jarige Usayd Qaddus uit het dorpje Iraq Burin bij Nablus wordt neergeschoten door een kolonist. Hij stierf in het ziekenhuis aan inwendige bloedingen. De opname werd gemaakt door en bewakingscamera van een militaire basis, vlakbij waar het gebeurde. Dat was eind januari van dit jaar. 
YNet bericht nu dat de kolonist eindelijk is opgepakt. Het is een 26-jarige man uit de nederzetting Alon Shvut, die kennelijk ook een huis had in Jeruzalem. Daar werd ook het moordwapen gevonden. Vrijdag wordt hij voorgeleid. Hij beroept zich op wat in het Nederland noodweer heet: hij zou met stenen zijn bekogeld. Hij zal wel niet worden veroordeeld. Dat gebeurt namelijk ongeveer nooit in vergelijkbare gevallen. De mensenrechtenorganisatie Yesh Din publiceerde daar in 2006 een rapport over. Negen van de tien klachten worden nooit onderzocht en in de overige gevallen volgt meestal vrijspraak of een uiterst lichte straf. Getuigenissen van Palestijnen worden gewoonlijk niet als bewijsmateriaal aanvaard.

   

Zeven mensen zijn woensdag gewond, van wie twee ernstig  bij een protest tegen de Muur in het dorpje Deir Qaddis ten westen van Ramallah. De inwoners kwamen in opstand toen bulldozers privé land begonnen om te woelen om bouwrijp te maken voor de Muur. Israelische militairen probeerden de demonstranten te verjagen en sloegen hen met geweerkolven en stokken. De twee ernstige gewonden werden echter geraakt door scherpe munitie. Een 24-jarige man liep schotwonden op in zijn bekken en schouder en een 22-jarige kreeg een kogel in zijn dijbeen die operatief verwijderd moest worden. Een legerwoordvoerder bevestigde dat met scherp was geschoten. Dat zou zijn gebeurd nadat een militair aan zijn been gewond was geraakt door een steen en zich bedreigd had gevoeld. Het protest had overigens succes, het werken met de bulldozers werd gestaakt.
Burgemeester Farid Nasser van Deir Qaddis zei dat de protesten waren gekomen nadat het dorp de afgelopen twee maanden herhaaldelijk last had gehad van de belendende nederzetting Nili. De bewoners daarvan waren herhaalde malen gekomen om het land van het dorp met bulldozers te bewerkten.  

Israelisch leger vernielt tien huizen en vijf waterbronnen

 (Foto Ma'an News).

Het Israelische leger heeft dinsdagmorgen de geïmproviseerd huizen van tien Bedoeïenenfamilies in de Jordaanvallei vernield. Het dorpje Fasayil, ten noorden van Jericho, werd om zes uur 's morgen opgeschrikt door 14 Israelische jeeps en twee bulldozers. De tien huizen werden geplet en de bewoners werden afgekoppeld van het elektriciteitsnet, waarbij bedrading en elektriciteitsmeters werden meegenomen.
Het dorpshoofd, Ibrahim Ubayyat, zei dat de tien getroffen gezinnen al een paar jaar in het gebied woonden, maar door de Israelische autoriteiten waren gewaarschuwd geen huizen te bouwen. Het gebied behoort tot de zogenoemde 'Area C', het gedeelte van de Westoever waar Israel onder de Oslo-akkoorden heer en meester is. De dorpelingen die leven van de landbouw op de vruchtbare grond van de Jordaanvallei, zeggen echter dat ze niet weten naar welke andere plek ze zouden  moeten gaan om in hun levensonderhoud te kunnen voorzien.
Eveneens dinsdagmorgen heeft het Israelische leger vijf waterbronnen vernield in het zuiden van de stad Hebron.De bronnen waren in gebruik bij familie  van de eigenaar van de grond, Samir Abdul-Hamid Ma’an.  De soldaten en de bulldozers kwamen in alle vroegte en verdreven de bewoners met traangas toen ze probeerden de vernielingen te voorkomen. De bronnen werden daarna kapot gemaakt en met puin opgevuld. Volgens eigenaar Samir gebeurde dat onder het motto dat ze zonder vergunning zouden zijn aangelegd. Ma'an slaagde er niet in commentaar te krijgen van het Israelische bestuur, de Civil Administration, die voor de vernieling verantwoordelijk was. 
Israel vernielt zeer regelmatig bronnen die Palestijnen gebruiken voor landbouwdoeleinden. Op 30 mei gebeurde dat nog met acht bronnen in Jenin die volgens Israel ook zonder vergunning zouden zijn aangelegd. De voornaamste bron van water op de Westoever is de zogenoemde Mountain Acquifer in de heuvels van Judea en Samaria. Israel gebruikt ongeveer 80% van dit aan de Palestijnen toebehorende water, de Palestijnen krijgen niet meer dan 20%. Volgens een recent rapport van Amnesty International hebben de Palestijnen nagenoeg over de hele linie watergebrek. Hun waterbronnen, waarvoor ze zelden of nooit een vergunning krijgen, zijn  vaak de enige manier om landbouw te kunnen bedrijven.

Fatah zet Dahlan uit partij

Dahlan (Al-Masry al-Youm)

Mohammed Dahlan, eertijds de grote man van El-Fatah in Gaza, wordt uit de partij gezet. Althans, het Centrale Comité van El-Fatah (zeg maar: het bestuur) heeft besloten hem voor royement voor te dragen. Een van de leden van het Comité die zijn naam niet genoemd wilde zien, heeft dat bevestigd tegenover AFP.
Het voorstel tot royement werd dit weekeinde aangenomen met 13 stemmen voor,  zes onthoudingen en geen stemmen tegen. De definitieve beslissing moet worden genomen door de Revolutionaire Raad van Fatah (een soort ledenraad). Maar er hoeft nauwelijks aan te worden getwijfeld dat de Raad het besluit zal bekrachtigen.
Dahlan vertrok in januari naar Jordanië, nadat Fatah hem zijn lijfwacht had afgenomen en hem in feite van de Westoever had verbannen. De Fatah-voorman werd ervan beschuldigd dat hij een coup aan het voorbereiden was om de leider van de PA, Mahmoud Abbas te wippen.Een commissie van onderzoek moest de zaak onderzoeken.Kennelijk is de beschuldiging gegrond verklaard. Details zijn niet bekendgemaakt, wel werd gezegd dat de commissie nu nog onderzoek naar andere betrokkenen moet doen.
Dahlan was in de jaren '90 Fatah's veiligheidschef in Gaza, waar hij ook vandaan komt. In 2006 raakte hij wat in het ongerede, toen hij faalde bij een door de Amerikanen gesteunde poging om via een coup de macht van Hamas in Gaza te breken.In 2009 werd hij echter toch weer in het Centrale Comité van Fatah gekozen, maar in december 2010 werd zijn lidmaatschap opgeschort.

Universiteit van Yale maakt einde aan verpolitiekt studie-programma antisemitisme

 

Achterstallig, maar daarom niet minder belangrijk nieuws. Op 7 juni meldde het universiteitsblad van Yale University dat het 'Yale Interdisciplinaire Initiatief voor de Studie van het Antisemitisme' zal worden beëindigd. Het blad schreef: 

The Yale Initiative for the Interdisciplinary Study of Anti-Semitism (YIISA), which has operated since 2006, will not continue next year, Director of the Institution for Social and Policy Studies Donald Green said in a statement.
The decision to end the program has met criticism from groups across the nation that show support for Jewish people, such as the American Jewish Committee and the Anti-Defamation League. But Green, a political science professor, said YIISA generated little scholarly work that earned publication in highly regarded journals, and its courses attracted few students.

“YIISA suffered the same fate as other initially promising programs… that were eventually terminated at ISPS because they failed to meet high standards for research and instruction,” Green said, citing the Center for the Study of Race, Inequality and Politics as another example of an underachieving program.

 De directeur van het institituut waar YIISA onder ressorteerde, Donald Green, zei dus, met andere woorden  dat het programma werd opgeheven omdat het Yale's gebruikelijke  hoge standaarden qua research en onderwijs niet haalde.
En waarom is dat goed nieuws?
Anthony Lerman, van 2006 tot begin 2009 directeur van het Institute for Jewish Policy Research 
in Londen en iemand die regelmatig schrijft over antisemitisme-studies en het Midden-Oosten, gaf als commentaar dat er over de hele wereld nagenoeg geen behoorlijk academisch onderzoek naar antisemitisme meer plaatsvindt, omdat het tegenwoordig over de hele linie enorm verpolitiekt is. Deze vervuiling van het onderzoek heeft met name, schrijft hij, te maken met het feit dat steeds meer de nadruk valt op anti-zionisme en kritiek op Israel, die beide met antisemitisme gelijk gesteld worden. Waarbij dan nog een onder-categorie van dit onderzoek kan worden aangewezen en dat is het 'onderzoek' van Joden die antisemitisch of kritisch op Israel zijn, Joodse antisemieten zogezegd, oftwel 'self hating Jews'.
(Voor Lermans commentaar op de sluiting van het Yale program, klik hier, en voor een artikel dat Lerman in 2008 schreef over mode om 'self hating Jews' aan te wijzen, klik hier. 

Anthony Lerman

Het programma van Yale was een van de duidelijkste voorbeelden die er waren op dit gebied. De leider van het Yale programma, dr  Charles Asher Small, luidde in 2009 de alarmklok over het toenemende nieuwe antisemitisme dat zich aandiende als anti-zionisme volgens hem. De nieuwe vorm van antisemitisme, zei hij in een rede, is het delegitimeren en dehumanizeren van Israel. 'Israel is de nieuwe Jood,' zei hij toen, daarbij een uitspraak herhalend van de Canadese hoogleraar en politicus Irwin Cotler (een geliefde gast bij YIISA) die ooit de zin uitvond: Ïsrael is de Jood onder de naties'.

Verleden jaar januari had het YIISA de Israelische minister van Informatie, Yuli Edelstein, op bezoek die een rede hield over de 'delegetimatie van Israel, het nieuwe antisemitisme'. En in augustus hield het een seminar dat een soort staalkaart inhield van wat het programma voor hedendaags antisemitisme aanzag. Zo hield de Israelische hoogleraar Menachem Milson een presentatie op basis van clips van MEMRI, een door Israelische oud-inlichtingenofficieren geleid instituut dat op weinig objectieve wijze de Arabische media afstruint op zoek naar zaken die niet deugen. Itamar Marcus van het hogelijk anti-Palestijnse instituut Palestine Media Watch mocht praten over 'Antisemitisme en de vorming van de Palestijnse identiteit'. Anne Herzberg van NGO-Monitor, en organisatie die haar pijlen richt op mensenrechtenorganisaties en NGO's die zich kritisch opstellen in Israel, sprak over NGO's en het nieuwe antisemitisme. En als klap op de vuurpijlk misschien wel, was er een heel forum over de 'self-hating Jews':
 Plenary: Self Hatred and Contemporary Antisemitism
• Professor Doron Ben-Atar, Fordham University: “Without Ahavath Yisrael: Thoughts on Radical Anti-Zionism at Brandeis”
• Professor Richard Landes, Boston University: “Scourges and Their Audiences: What Drives Jews to Loathe Israel Publicly and What To Do About It?”
• Professor Alvin Rosenfeld, Indiana University: “Beyond Criticism and Dissent: On Jewish Contributions to the Delegitimation of Israel”
 Het was dan ook niet verwonderlijk dat met name dit symposium nogal de aandacht trok en door zijn gebrek aan wetenschappelijk gehalte flink werd bekritiseerd. We mogen dan ook blij zijn dat de Universiteit van Yale nu aan deze 'shand' (om een jiddisch woord te gebruiken) een einde heeft gemaakt.
Studie van het antisemitisme, best. Zoals alle vormen van xenofobie en racisme het verdienen te worden bestudeerd, van middeleeuws antisemitisme en holocaust tot het Amerikaanse en Zuidafrikaanse racisme jegens zwarten, het racisme op de Balkan van Serviërs jegens Bosniërs, of de afkeer van de PVV jegens moslims,  en noem het verder maar op. Maar dan gaag wel op een academisch verantwoorde manier en niet in de absurde vorm die er in het program van Yale aan werd gegeven. (Een vorm die we ook wel aantreffen bij het Nederlandse CIDI waar evenzeer antisemitisme, antizionisme en kritische opmerkingen over Israel op één grote hoop worden geveegd).
En natuurlijk heeft het kappen van het programma dus de boosheid opgewekt van Abraham Foxman van de
Anti-Defamation League, “The decision to end the Center was a bad one on its own terms, but it is even worse because it leaves the impression that the anti-Jewish forces in the world achieved a significant victory.” David Harris, executive director van het American Jewish Committee sloot zich daarbij aan. En Caroline Glick, de hysterische columniste en adjunct hoofdredacteur van de Jerusalem Post vermoedde, zoals van haar te verwachten was, dat voor de leiding van Yale Arabisch geld wel weer de doorslag gegeven zal hebben.
Zou het? Echt? Maar zelfs als het zo zou zijn, wat dan nog. De academische wereld kan er alleen maar wel bij varen als het soort retoriek en regelrechte rommel dat bij YIISA een kans kreeg om voor wetenschappelijk door te gaan, niet langer een dergelijk prestigieus podium tot zijn beschikking heeft.

Kijk hoe de politie het recht handhaaft in Jeruzalem

Update maandag 13/6:  De jongen in kwestie heeft twee dagen vastgezeten en wordt in staat van beschuldiging gesteld omdat hij een agent zou hebben aangevallen en gebeten, meldt Haaretz vandaag. De krant had eerst de beschuldiging dat de jongen had gebeten in de kop staan, maar maakte er later van dat de video toont dat de jongen, 'Lucas' uit Philadelphia, hardhandig wordt gearresteerd. Ook meldt de krant dat er op de video niets te zien is dat erop wijst dat de jongen een politieman zou hebben aangevallen. Lucas zelf ontkent in alle toonaarden. Of hem dat zal helpen? Zijn woord tegen de getuigenissen van een wagen vol (ongetwijfeld jokkende) agenten?    
 
Nog een staartje  'Dag van Jeruzalem' (Yom Yerushalayem), een video van de arrestatie van een jonge Amerikaans-Joodse activist. Nou ja, 'arrestatie'... er zijn betere beschrijvingen denkbaar voor wat hier gebeurt.  De initiatiefnemer tot dit broodnodige optreden in het kader van het handhaven van de openbare orde schijnt de chef van een van de Jeruzalemse politiebureaus te zijn. Een kijkje in de mentaliteit van de 'dienaren van het recht' in de 'stad van de vrede'.    

UNRWA-rapport prikt mythe van economische groei op de Westoever door

Checkpoint Bethlehem. (Foto H. Veldhuis) Gebrek aan bewegingsvrijheid en restricties op import en export zijn belangrijke factoren waarom de economie op de Westoever niet echt van de grond komt. 

Steeds horen we - bijvoorbeeld uit de mond van Netanyahu, maar ook Westerse leiders en herhaald in de media -  dat het met de economie op de Westoever zo goed gaat. Ik schreef al eerder dat de groeicijfers daar (zo'n 8 9% in 2009) eigenlijk op niet veel meer gebaseerd zijn dan op de instroom van Westerse donorgelden.  Waarbij we ook nog wel mogen bedenken dat hoge groeicijfers niet zo veel zeggen als de  economie daarvóór op een dieptepunt was beland, wat op de Westoever na 2000 het geval was.
Maar nu zijn er dan ook bewijzen die ingaan tegen het  verhaal dat het zo goed gaat met de Westoever en dat de regering van Salaam Fayyad het zo geweldig doet. Een nieuw rapport van UNRWA (United Nations Relief and Works Agency, de VN-organisatie die zorgt voor de Palestijnse vluchtelingen), dat woensdag werd gepubliceerd, geeft cijfers die niet alleen accentueren dat de werkloosheid op de Westoever nog steeds alarmerend hoog is, maar bovendien dat die werkloosheid groeiende is, wat een indicatie is voor een krimp van de economie. Daaraan gepaard vindt ook een achteruitgang plaats van de reële lonen, en een verlies van koopkracht van de gemiddelde werknemer.
Uit de UNRWA-cijfers blijkt dat de werkloosheid in het algemeen staat op 24,1% en dat die voor Palestijnse vluchtelingen met één percentpunt ten opzichte van de eerste helft van 2009 is toegenomen tot  27,9%.  Tegelijkertijd ging de koopkracht van de lonen van zowel vluchtelingen als niet-vluchtelingen ogeveer 3% achteruit, volgens het UNRWA-rapport, dat werd samengesteld door Salem Ajluni.
Woordvoerder Chris Gunness van UNRWA gaf als commentaar: 'Het economische goede nieuws waar de media de laatste maanden veel mee kwamen zag dieper liggend trends over het hoofd. Vooral de arbeidsmarkt voor de vluchtelingen ging achteruit. De bezetting en de daarmee gepaard gaande infrastructuur zoals nederzettingen en wegen alleen voor kolonisten die Palestijns land in bezit hebben genomen en verdeeld, geweld van kolonisten en de Muur op de Westoever hebben de vooruitzichten voor de Palestijnen verminderd en vooral voor vluchtelingen. Dit zal waarschijnlijk de afhankelijkheid van de vluchtelingen laten toenemen en de druk op UNRWA nog vergroten.'
Ter vergelijking - en ten overvloed ter verduidelijking van de werkelijke economische situatie geef ik ook nog  dit citaat uit onverdachte bron, het World Fact Book 2011 van de Amerikaanse CIA: 
Since 2008, the PA under President Mahmoud ABBAS and Prime Minister Salam FAYYAD has implemented a largely successful campaign of institutional reforms that has contributed to increased security and economic performance, supported by more than $3 billion in direct foreign donor assistance to the PA's budget since 2007. An easing of some Israeli restrictions on West Bank movement and access since 2008 also has contributed to an uptick in retail activity in larger cities. The biggest impediments to economic improvements in the West Bank remain Palestinians' lack of access to land and resources in Israeli-controlled areas, import and export restrictions, and a high-cost capital structure. Absent robust private sector growth, the PA will continue to rely heavily on donor aid for its budgetary needs.
Een snelle vertaling: de economische vooruitgang is vooral te danken aan zo'n 3 miljard dollar buitenlandse hulp sinds 2007. Een lichte vermindering van de door Israel opgelegd restricties van de bewegingsvrijheid sinds 2008 heeft in de grotere steden tot een opleving van de winkelomzetten geleid. Maar de grootste struikelblokken voor economische verbetering blijven gebrek aan toegang van de Palestijnen tot land en hulpmiddelen, restricties op import en export en hoge kosten van kapitaalverschaffing. Door gebrek aan substantiële groei in de privé sector (lees: in de industrie en productieve takken van nijverheid, AP) zal de PA ook in de toekomst sterk afhankelijk blijven van buitenlandse hulp.

Uitbarsting van geweld in Yarmouk-kamp tijdens begrafenis slachtoffers van afgelopen zondag

Het hoofdkwartier van het PFLP-GC in het Yarmouk-kampstaat in brand.

Ik heb even gewacht met het te melden omdat de berichten onduidelijk waren.  Maar als reactie op de gebeurtenissen van zondag bij de grens met de Golan waarbij 24 jongeren, vooral Palestijnen, door Israelische kogels  werden gedood, braken maandag in het Palestijnse vluchtelingenkamp Yarmouk in Damascus rellen uit.
AFP en Reuters meldden dat dat gebeurde tijdens begrafenissen van de slachtoffers.  Ouders van omgekomen jongeren zouden met name de (pro-Syrische) groepering Volksfront voor de Bevrijding van Palestina - Algemeen Commando (PFLP-GC) van Ahmed Jibril verweten hebben jongeren te hebben opgehistst hun leven te wagen bij de grens. Ook zouden al oudere spanningen hebben meegespeeld tussen groepen die pro-en anderen die contra de Syrische regering zijn tijdens de huidige opstanden in Syrië.  De mannen van de PFLP-GC zouden zich bedreigd hebben gevoeld toen de woede zich tegen hen keerde en het vuur hebben geopend. Ali Abunimah van de Electronic Intifada verwijst op zijn blog naar een schokkende video waarop te zien is hoe mannen dekking zoeken achter een container, waarbij één van hen dodelijk in het hoofd wordt getroffen.  Volgens Reuters werden bij de schietpartij 11 mensen gedood.  Op de video hierboven  (ook afkomstig van Abunimah's blog) is te zien dat een boze menigte later het bureau van het PFLP-GC in brand stak, en leuzen riep tegen de verdeling in diverse Palestijnse organisaties  ('weg met de fracties') die in de kampen vaak een soort gewapende terreur uitoefenen. 

De slachtoffers worden uit het ziekenhuis in Quneitra naar Damascus vervoerd....

...waar zij onder mer in het Yarmouk-kamp worden begraven. (Foto's Syrische persbureau Sana)

Intussen heeft de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de VN, Navi Pillay, dinsdag in een verklaring gezegd ernstige verontrust te zijn door de gebeurtenissen op de Golan, waarbij zij, zoals ze zei, ' in de afgelopen weken (namelijk op 15 mei en op 5 juni, AP) tussen de 30 en 40 mensen door Israelische veiligheidstroepen werden gedood'. Pillay zei dat Israel de plicht heeft te zorgen dat zijn troepen zich van excessief geweld onthouden.  'Hoe moeilijk de omstandigheden ook zijn, het gebruik van scherpe munitie tegen naar mag worden aangenomen ongewapende betogers,  wat leidt tot grote aantallen doden en gewonden, stelt onvermijdelijk vragen aan de orde over niet noodzakelijk en excessief gebruik van geweld'.  Pillay deed een oproep aan beide zijden om de gebeurtenissen van 5 juni te onderwerpen aan een onpartijdig, diepgaand en transparant onderzoek, zoals Israel ook verplicht is onderzoek te doen naar de gebeurtenissen van 15 mei.  
De oproep van de  Hoge Commissaris was overigens één van de weinige internationale reacties op de schietpartij. Voor de rest werd er buitengewoon weinig lawaai gemaakt over de manier waarop Israel optrad.  Het contrast met een bom die afging in Jeruzalem,  enige weken geleden, waarbij één dode te betreuren viel en waarbij afkeurende reacties te horen waren van president Obama tot allerlei Westerse regeringen, inclusief onze eigen minister Rosenthal,  was eigenlijk verbijsterend.    


Het Syrische persbureau Sana gaf intussen - mogelijk omdat het aantal doen in twijfel was getrokken door Israel - de namen van de 24 'martelaren' vrij die afgelopen zondag werden gedood:
Mahmoud Awad al-Sawan, Ahmad Mahmoud al-Said, Majdi Zeidan, Alaa Hussein al-Wahish, Muhammad Deeb Issa, Ahmad Yaser al-Rashdan, Said Hussein Ahmad, Ahmad Mahmoud al-Hajah, Abdel Rahman al-Jareedeh, Ramzi Said, Fayez Ahmad Abbas, Fadi Majed Nahar, Jihad Ahmad Awad and Enas Shreitah, Thaer Adel Hussein, Wasim Dawat, Shadi Hussein, Ibrahim Issa, Izzat Muswadeh, Mohammad al-Ashmawi, Mahmoud al-Arja, Ayman dr al-Hassan, Samir al-Zoubi and Ali Amshawi.
Sana citeerde ook de directeur van het ziekenhuis in Quneitra, nabij de Golan, dr Ali Kanaan, die zei dat er in zijn ziekenhuis 53 operaties waren uitgevoerd met volledige anesthesie, en 42 kleinere operaties op de eerste hulp, terwijl er 77 gevallen waren geweest van mensen met verstikkingsverschijnselen ten gevolge van traangas. Kanaan zei dat van negen mensen de toestand nog kritiek is.

Enquêtes bevestigen: minderheid Egyptenaren maakte revolutie, maar iedereen is er blij mee

Gisteren was het een jaar geleden dat Khaled Said door de politie van Alexandrië werd doodgeslagen nadat hij getuige was geweest van een drugsdeal van twee agenten. Enkele honderden demonstranten herdachten dit in Cairo met een demonstratie tegen politie-willekeur. Hier één van hen met een poster van het verminkte lijk van Khaled Said bij het ministerie van Binnenlandse Zaken. (Foto Hossam Hamalawy). Onder: Ongeveer 1000 demonstranten vormden in Alexandrië een picket-line. Khaled Said werd een symbool van de Egyptische revolutie. De protesten tegen zijn dood leidden uiteindelijk tot de omwenteling. De eerste geslaagde protestdemonstratie werd op 25 januari 'De Dag van de Politie' gehouden in zijn naam.  

Twee tegelijk verschenen enquêtes - een van het International Republican Institute (IRI),
 de andere van Gallup Abu Dhabi -bevestigen dat de Egyptische bevolking en masse achter de omwenteling stat die Mubarak de laan uitstuurde. Om en nabij de negentig procent in beide onderzoeken is er blij mee dat hij weg is. Een meerderheid verwacht ook dat het nu beter zal gaan met Egypte (90% - IRI) en een veel groter aantal mensen dan voorheen heeft het gevoel dat de economie- die in slechte staat verkeert -  nu kan opkrabbelen (Gallup: 46% - was 15% vóór de revolutie). Gallup meldt ook dat veel minder mensen nu - na de revolutie nog zouden willen emigreren. Vóór de revolutie was dat 23%, nu nog 11%.

Het blijkt dat maar om en nabij de 28% van de Egyptenaren daadwerkelijk heeft meegedaan aan de revolutie door aan één of meer demonstraties of stakingen deel te nemen. Ook blijkt Twitter en Facebook op de meesten geen grote invloed te hebben gehad. Niet meer dan zo'n 30% van de Egyptenaren zegt toegang tot internet te hebben. En slechts 8% zegt zich te hebben laten leiden door Internet of Twitter. Veel belangrijker was de staatstelevisie (ruim 80%) of Al-Jazeera (ruim 60%).
Maar dat neemt niet weg dat het overgrote deel van de bevolking van plan is straks in september te gaan stemmen, namelijk zo'n negen van de tien Egyptenaren zullen dat doen (bij de laatste verkiezingen in 2010 was dat nog geen 30%). Het vertrouwen dat die verkiezingen eerlijk zullen zijn is eveneens groot.
Gallup heeft de Egyptenaren ook gevraagd welke vrijheden in ieder geval een plaats moeten krijgen in de nieuwe grondwet. van de ondervraagden noemde 92% de vrijheid van meningsuiting, 67% de vrijheid van godsdienst en 55% de vrijheid van vergadering. (Egypte blijkt trouwens hoog te scoren op de lijst van religieuze verdraagzaamheid, 67% heeft er geen bezwaar tegen dat iemand van een ander geloof naast hem/haar komt wonen. Alleen Libanon (76%) scoort hoger in het Midden-Oosten (ter vergelijking in Saudi-Arabië is het 19%, in Palestina 22% en in Israel 23%).

Uiteraard vroegen beide onderzoeken hun respondenten ook over wat zij denken te gaan stemmen in september. Bij deze vragen blijkt voornamelijk dat wel een meerderheid wil gaan stemmen maar dat de meesten nog niet weten wat. Bij Gallup bleek dat 15% aanhanger is van de Moslim Broederschap (en 5% voor de gematigder islamitische Wassat-Partij) terwijl 10% nog een voorkeur heeft voor de Nationaal Democratische Partij, de inmiddels opgeheven voormalige regerings-partij. Bij beide scoort ook de Wafd, de grote voorvechter van de nationale onafhankelijkheid uit het verleden, redelijk: 5 - 6%. Partijen uit het verleden hebben kennelijk nog wel aantrekkingskracht en de Moslim Broederschap blijft trekken, al komt het in deze peiling niet boven de 20%.    
Bij IRI bleek echter iets anders, namelijk vooral onzekerheid. Daar zei zo'n 68% dat zij wel willen gaan stemmen op één van de nieuwe partijen, maar bleek tegelijk dat niet meer dan een derde van hen al een keus gemaakt heeft welke partij dat dan wel gaat worden. IRI  meldt wel voorkeuren voor partijen, maar dat zijn maar heel kleine percentages voor lek van hen (bij IRI scoren de Moslim Broeders slechts 2%). Het verschil zal wel iets te maken hebben met het verschil in vraagstelling. Maar al met al bevestigt het allemaal het algemene beeld: namelijk dat de Egyptenaren absoluut gelukkig zijn met de revolutie,  maar onzeker over hoe het verder zal (moeten) gaan.

Kolonisten stichten brand in moskee op Westoever

Onbekenden, nagenoeg zeker kolonisten van de Westoever,  hebben in de nacht van maandag op dinsdag brand gesticht in een moskee in het dorpje Mughayyer, bij Ramallah. Ze hadden brandende autobanden het gebouw in gerold. Er ontstond grote schade aan het interieur. Muren, tapijten, korans werden geblakerd en deels verbrand. Op de muren werd - in het Hebreeuws - onder meer 'Alei Ayin' geschreven, de naam van een zogenoemde 'illegale outpost' die een paar dagen geleden door de Israelische politie en leger werd opgedoekt. Aangenomen mag worden dat de brandstichting plaats vond in het kader van de zogenaamde 'prijskaart' politiek van de kolonisten. Die houdt in dat zij Palestijnse dorpen en bezittingen aanvallen en vernielen als hen restricties worden opgelegd of bouwsels worden verwijderd. De Israelische 'Civil Administration' heeft een onderzoek ingesteld naar de brandstichting. Zulke onderzoeken worden gewoonlijk bij gebrek aan bewijs na enige tijd gesloten. Eerdere brandstichtingen in moskeeën op de Westoever, in Yasuf  in december 2009, Luban al-Sharqiya, in mei 2010, en Beit Fajjar op 3 oktober 2010 bleven onopgelost.

Leger Israel schiet 23 demonstranten dood bij grens met de Golan, 350 gewonden

 
Updated (4x) Israelische militairen hebben zondag het vuur geopend op Palestijnse en Syrische demonstranten die oprukten naar het grenshek op de bezette Golan hoogvlakte en probeerden door te breken. Daarbij werden volgens de laatste berichten 23 mensen gedood.
In de berichtgeving bleek het aantal slachtoffers steeds verder op te lopen. Eerdere berichten spraken van 14 doden. Dr. Ali Kanaan, de directeur van het ziekenhuis in Quneitra, bevestigde toen nog cijfers van de Syrische tv die zei dat er 12 Palestijnse en twee Syrische doden waren en 225 gewonden. Later circuleerde het getal van 23 doden. Er zouden 350 gewonden zijn, van wie sommigen in kritieke toestand. Het jongste slachtoffer op de dodenlijst van het ziekenhuis was een 15 jarige Palestijnse jongen, Mohammed Issa, uit het vluchtelingenkamp Neira in Aleppo. 
De beschieting van de demonstranten vond plaats tijdens een betoging in het kader van de 'Naksa' herdenking. (Naksa betekent 'tegenslag' of  'nederlaag' in het Arabisch. Het woord verwees in dit geval naar de Juni-oorlog van 1967, waarbij Israel de Westoever, de Syrische Golan en de Egyptische Sinai woestijn bezette). Tijdens de herdenking van de Nakba (de verdrijving van de Palestijnen in 1948), op 15 mei, braken groepen demonstranten door de grensbarrières. Daarbij werden 13 mensen door Israelisch vuur gedood. Israel had gewaarschuwd dat het alle middelen zou inzetten om een herhaling van 15 mei te voorkomen.
Ondanks de waarschuwingen hadden honderden demonstranten - Syriërs en Palestijnen door elkaar - zich 's morgens verzameld op een heuvel tegenover de plaats Majdal Shams op de Golan Hoogvlakte. De betogers, die later op de dag aangroeiden tot een 1000-tal, trokken langs de posten van de Syrische grenswachten en de VN-troepen richting het prikkeldraad.en de greppel die de Israeli's sinds de ongeregeldheden van vorige maand hadden gegraven. Ze gooiden rommel en stenen over het hek. Volgens de Israeli's gooiden ze ook molotov cocktails en zorgden ze voor de ontploffing van tenminste vier landmijnen aan de Syrische kant van de grens. Daarbij zouden volgens Israel ook doden zijn gevallen.
 Israelische soldaten waarschuwden de demonstranten per megafoon dat zij hun leven in de waagschaal stelden als ze doorliepen. Toen de demonstranten desondanks het hek bleven naderen, openden de soldaten het vuur. Velen renden in paniek weg - gewonden werden weggedragen - maar anderen bleven opdringen en de demonstranten slaagden er uiteindelijk in door het buitenste hek te breken en naar een tweede hek te kruipen, waarachter de militairen stonden.
 Gewonden worden weggedragen.  

Pas tegen de avond leek het erop dat de Israeli's de menigte terug hadden gedrongen, onder meer door grote hoeveelheden traangas op hen af te schieten. Een aantal demonstranten bleef echter en begon kampvuren te stoken, daarmee de vraag opwerpend of de confrontatie  nog zal worden voortgezet.(Update maandag: Syrische militairen hielden hen maandag van de grens vandaan)
De inwoners van de druzische stad Majdal Shams op de Golan, die de Syrische nationaliteit hebben, sloegen de gebeurtenissen vanaf hun daken gade. Velen vuurden de betogers aan en riepen leuzen naar de Israeli's. Sommigen gooiden ook stenen naar de militairen. De Israeli's antwoordden met het afschieten van traangas, maar grootscheepse rellen bleven uit. 
Israelische militaire woordvoerders hielden zich vooralsnog op de vlakte. Zij gaven de schuld aan Syrië dat de 'provocatie' op touw gezet zou hebben om de aandacht af te leiden van de binnenlandse onrust.
Sommige Israelische bronnen zeiden zelfs dat president Assad de betogers zou hebben betaald om mee te doen ($ 1000 per persoon) en zou hebben beloofd dat hun families $ 10.000 zouden krijgen als ze zouden sneuvelen. Dat is onzin. Het bericht is afkomstig van een obscure Syrische oppositiepartij, de Reform Party of Syria, die  blijkens haar Amerikaanse website vooral leunt op pro-Israelische en zelfs zionistische commentatoren en die voor zover bekend geen enkele voet aan de grond heeft in Syrië. Het zou me zelfs niet verbazen als Israel tot de subsidiegevers van de 'partij' behoort. Maar de hasbara-klanten zullen dit kul-bericht ongetwijfeld geloven. 

De Libanese krant Daily Star citeerde eerder op de dag nog de hoogste Israelische militaire woordvoerder, brigade-generaal Yoav Mordechai, die tegenover Israel Radio de Israelische reactie nog 'beperkt, gericht en gepast' noemde. Maar toen was het door de Syrische televisie genoemde dodental nog de vijf niet gepasseerd. Andere commentatoren, onder wie de schrijver van dit blog, zouden eerder geneigd zijn een vergelijking te maken tussen het optreden van Israel en van de Syrische president Assad. Beiden laten mensen die demonstreren door hun troepen op grote schaal afschieten.

 In diverse Palestijnse kampen vonden maandag begrafenissen plsats van de slachtoffers van het Israelische optreden. Hier wordt in het Yarmouk kamp in Damascus de kist weggedragen met het enige vrouwelijke slachtoffer van zondag, Enas Shreiteh. 

Qalandia

Enkele honderden demonstranten marcheerden op naar het Qalandia checkpoint op de weg naar Jeruzalem waar ze door het Israelische leger werden tegengehouden met een overdaad aan traangas en rubberkogels. De demonstranten bekogelden de militairen - die onder meer twee huizen vorderden om hen vanaf de daken te kunnen beschieten - met stenen. Er vielen zo'n 50 gewonden.
In Gaza marcheerde een groep Palestijnen ter gelegenheid van de Naksa herdenking op naar de grenszone met Israel, maar ze werden tegengehouden door de politie voordat dat tot ongelukken kon leiden.
In Libanon was een voorgenomen grote demonstratie van Palestijnen afgelast, nadat het Libanese leger enkele dagen geleden de 'blauwe zone' (het gebied langs de grens met Israel) tot gesloten militair gebied had verklaard en had gezegd dat het de demonstranten zou tegenhouden. Gemeld werd dat het Libanese leger zondag Palestijnse kampen als Burj as-Shemaleh in het zuiden hermetisch hadden afgesloten, zodat er niemand in of uit kon.