UNCTAD-rapport: Israelische bezetting dwingt Palestijnen tot werken in de nederzettingen

De ''Muur'' tussen Jeruzalem en Abu Dis (Wikipedia)

Vaak horen we uit de koker van de Israel-lobby - de ''deskundigen'' van het CIDI bijvoorbeeld - dat BDS (de boycot van Israel) niet alleen Israel zou schaden maar ook de Palestijnen, die immers werk vinden in de nederzettingen en in Israel zelf. De Israel-lobby heeft daarin helaas gelijk. Maar wat de lobby daar nooit bij vertelt, is wat de waarom die Palestijnen in de nederzettingen werken. Wie een eerlijk - en onthutsend - antwoord wil hebben op die vraag moet even het rapport lezen dat UNCTAD (de VN-organisatie die adviseert over ontwikkeling) deze week uitbracht over de economie van de Westoever.   

Het rapport heet “Economic costs of the Israeli occupation for the Palestinian people: Poverty in the West Bank 2000–2019”. Het is een vervolg op eerdere rapporten van UNCTAD en bevat een wirwar aan cijfers, Maar daaruit valt zonder heel veel moeite een verhaal te  destilleren. En dat verhaal gaat als volgt: 

De economie van de Westoever (Gaza blijft buiten beschouwing) heeft na de Oslo-akkoorden drie fases doorgemaakt. De eerste fase na 1994 was een optimistische, met - mede dankzij donoren - groeicijfers van 10,7 procent.en een werkloosheid die in 1999 daalde tot 9,5%. 

De tweede periode van 2000 tot 2006 (in en na de Tweede Intifada) werd gekenmerkt door militaire operaties en vernielingen, afsluitingen, uitgaansverboden en meer. Het BNP per hoofd van de bevolking daalde met 35 procent in drie jaar van $3,146  in 1999 naar $2,040 in 2002, waarbij de werkloosheid opliep tot 28.5 procent. Het aantal Palestijnen levend beneden de armoedegrens steeg van 11.6 procent in 1998 naar 40.7 procent in in 2004. 
 De derde fase van 2007 tot 2019 kende een lichte verbetering in de Israelische beperkingen, wat leidde tot een gemiddelde groei van 4 procent van het BNP per hoofd per jaar. De groeicijfer waren echter niet constant, en dat gaat vaak samen met een gebrekkig aanbod aan arbeidsplaatsen. De werkloosheid daalde niettemin wel  naar 18,5 procent. Maar zonder de mogelijkheid voor de Palestijnen om in de nederzettingen en in Israel zelf te werken zou de werkloosheid veel en veel hoger zijn uitgevallen. Zij zou in de richting zijn gegaan van de cijfers van de afgesloten Gaza-strook. Volgens de berekeningen zou het cijfer in 2019 dan waarschijnlijk zijn uitgekomen op 37%.  

Hoe dat komt is niet echt een vraag. UNCTAD wijst erop dat in ''Area C'' (60 procent van de Westoever) vrijwel niets kan of mag: geen landbouw, geen industrie, geen handel, geen mijnbouw.Verder zijn er grote beperkingen in de mobiliteit. Er zijn een kleine 400 checkpoints, tientallen kilometers verbindingswegen die niet mogen worden gebruikt, er is geen vrij verkeer over de grens en er is de ''Afsluitingsmuur''. Ook is er de constante dreiging van sloop van huizen en bedrijven. Volgens een schatting van de Wereldbank zou een vermindering van 10% in de afsluitingen van wegen al tot een verhoging van de productiviteit leiden met 0,6%. Verlichting van nog meer restricties zou volgens de Wereldbank in 2025 een verbetering van het BNP kunnen betekenen met niet minder dan 33 procent.

Een dode, vier gewonden bij aanval in Jeruzalem, aanvaller gedood

De Silsila-straat in de Oud Stad van Jeruzalem waar de aanval plaatsvond (screenshot van Twitter)

Een 42-jarige man uit het Shu'afat vluchtelingenkamp in Jeruzalem heeft zondag een aanval uitgevoerd bij de Silsila (ketting) Poort in de Oude Stad van Jeruzalem. Met een Beretta halfautomatisch geweer opende hij het vuur op de omstanders. Een dertiger uit één van Israels nederzettingen werd zodanig aan het hoofd gewond dat hij overleed. Een tweede kolonist, 46 jaar oud, is in stabiele conditie opgenomen ineen ziekenhuis, Verder raakten twee leden van de grenspolitie, 30 en 31 jaar oud, licht gewond. Ook zij belandden in een ziekenhuis.
De aanvaller, Fadi Abu Shkheidem, werd door de overige politiemannen doodgeschoten. Hij was verkleed als een orthodoxe jood. Israelische kranten weten te melden dat zijn vrouw kortgeleden van hem was weggelopen en naar het buitenland gevlucht. Shkheidem was lid van Hamas, zoals door de beweging werd bevestigd. De aanslag werd door een Hamas-woordvoerder legitiem genoemd, maar niet door Hamas opgeëist.

Sudan: militairen installeren Hamdok opnieuw als premier

Abdalla Hamdok (Foto Wikipedia)

Sudan's militaire leiders zijn van plan de burgerpremier Abdalla Hamdok opnieuw te installeren en hem een regering te laten vormen van technocraten. Ook zullen zij alle politieke gevangenen vrijlaten. Dat is het resultaat van onderhandelingen tussen generaal Abdel Fattah Burhan, premier Hamdok en afgevaardigden van politieke partijen en organisaties behorende tot de ''civil society''.
Fadlallah Burma Nasir, het hoofd van de Umma Partij heeft dat zondag meegedeeld. Een groep onderhandelaars bevestigde in een verklaring dat de het akkoord later zondag officieel zal worden bevestigd, nadat de Soevereine Raad, het hoogste orgaan van het militaire overgangsbestuur, bijeen is geweest.
Generaal Burhan beëindigde op25 oktober de samenwerking tussen de militairen en de burgers die in 2019 de val van president Omar al-Bashir bewerkstelligden door premier Hamdok en de andere burgerleiders gevangen te nemen. Hamdok bleef later onder huisarrest. Een week geleden verwijderde Burhan ook de burgers uit de Soevereine Raad en liet hij hun plaatsen innemen door anderen. Tegen de besluiten van Burhan en de andere militaire leiders werd voortdurend gedemonstreerd. Afgelopen woensdag was de tot nu toe bloedigste dag. Er vielen toen16 doden (eerder waren er 15 gemeld). Het totaal aantal slachtoffers van de betogingen is daarmee op 40 gekomen. Voor deze zondag was opnieuw een groot protest aangekondigd.
Het afzetten van de burgerregering was ook door veel landen bekritiseerd.De VS zetten hun hulpverlening stop. Al-Jazeera meldt dat het nu gesloten akkoord zeker niet bij iedereen in Sudan in goede aarde valt. Veel mensen vertrouwen de militairen niet meer en zijn bang dat ook een nieuwe regering van Hamdok door hen volledig zal worden gedomineerd.

Vergissingen zijn menselijk: Israelische leger geeft het verkeerde lijk terug

Het Israelische leger heeft vrijdag de lichamen van twee door het leger gedode Palestijnen aan de familie teruggegeven. Maar helaas, één van de twee bleek het verkeerde lijk te zijn. Na deze macabere ontdekking heeft het Israelische leger excuses gemaakt. Het goede lichaam zou vandaag alsnog worden overhandigd, het andere wordt teruggenomen. 

Amjad Abu Sultan

Het ging om de lichamen van de 30-jarige moeder van vier kinderen Israa Khazimiya uit Qabatiya. Zij werd in september neergeschoten bij de Silsila (Ketting) poort in de Oude Stad van Jeruzalem toen zij bij een identiteitscontrole uit haar tasje ook een mes tevoorschijn haalde. De soldaten lieten haar vervolgens 40 minuten doodbloeden alvorens ze hulpverleners toelieten. Haar lijk werd gisteren bij hetSalem checkpoint bij Jenin overhandigd aan haar vader, die toestemming had gekregen een ambulance met een chauffeur te mogen meenemen maar verder niemand.

Het andere lijk had dat van de 14-jarige Amjad Abu Sultan uit Beit Jala moeten zijn, die in oktober werd doodgeschoten. De jongen,die in berichten afwisselend 14 of 16 jaar oud werd genoemd, zou deel uit hebben gemaakt van een groepje dat werd verdacht van het bekogelen van auto's op de weg alleen-voor-joden van Jeruzalem naar Hebron. Volgens het leger werd hij doodgeschoten op het moment dat hij probeerde een molotovcocktail aan te steken. De familie, die zich al opmaakte hem vandaag eindelijk te kunnen begraven, moest tot haar schrik constateren dat zij de verkeerde dode tiener in ontvangst had genomen. De lijken worden nu geruild.

Volgens de mensenrechtengroep Jerusalem Legal Aid and Human Rights Center (JLAC) houdt Israel 80 lichamen van dode Palestijnen achter, plus nog eens 254 lichamen die ''onder nummer'' zijn begraven op geheime begraafplaatsen.Volgens JLAC en Adala, het centrum voor de rechten van minderheden, is Israel het enige land ter wereld dat dode mensen in beslag neemt. Deze macabere praktijk, die de organisaties de naam ''necroviolence'' (geweld jegens doden) hebben gegeven, is uiteraard in strijd met de Geneefse Conventies en dus het internationale recht.

Dodental demonstraties in Sudan nu op 39

Een afbeelding van Burhan met daaronder de oproep: Stap op (Foto Reporters sans frontières)

Tijdens demonstraties tegen de coup van 25 oktober in Sudan zijn woensdag tenminste 15 doden gevallen in Khartoum en andere plaatsen. Duizenden mensen gingen de straat op. Volgens de bond van medici in Sudan is het totaal aantal doden dat sinds de coup is gevallen tot 39 gestegen. De politie meldde slechts één dode gezien te hebben. Wel waren er tenminste 30 mensen die ademhalingsmoeilijkheden hadden gekregen door teveel traangas. Zij ontkende met scherp te hebben geschoten. 

Ook donderdag waren er nog wel betogingen maar veel minder en daarbij vielen geen slachtoffers. Waarnemers zagen hoe wegversperringen werden opgeruimd en het verkeer over bruggen werd hersteld. Ook het telefoonverkeer deed het weer. Het internet, dat eveneens sinds het begin van de coup was stilgelegd, werkt echter nog niet.

Generaal Abdel Fattah Burhan, sinds het afzetten van president Bashir in 2019 de de facto leider van Sudan en de aanstichter van de coup, zette op 25 oktober de burger-leiders van het land gevangen en kondigde een staat-van-beleg af. Hij noemde de actie geen staatsgreep, maar een stap ''om de koers van de overgangsfase bij te sturen''. Tegen alle kritiek voert hij steed aan dat de voorgenomen verkiezingen van 2023 gewoon zullen plaatsvinden.Hij zei dat ook deze week tegen de bezoekende Amerikaanse  onderminister van Buitenlandse Zaken voor Zaken betreffende Afrika, Molly McPhee, die met de generaals sprak en erop aandrong dat de afgezette premier Abdalla Hamdok weer op zijn post terugkeert.

Hamdok is echter onder huisarrest. Generaal Burhan heeft een week geleden een nieuwe ''Soevereine Raad''geformeerd, het hoogste orgaan van de overgangsregering.Daarin hielden hijzelf en alle militaire leiders en ex-rebellen hun posten, maar werden alle leden van het belangrijkste burger-blok in de Raad, de Krachten voor Vrijheid en Verandering (FFC), uit de Raad verwijderd en door anderen vervangen. De FFC is een verzameling van mensen en  organisaties die in 2019 de leiding nam bij het afzetten van president Omar al-Bashir. De FFC was ook één van de leidende organisaties bij de huidige protesten tegen de coup van Burhan van de afgelopen weken. 

Politie Jeruzalem schiet 16-jarige aanvaller met een mes dood

Een politieagent en een kolonist hebben woensdagavond een einde gemaakt aan het leven van de 16-jarige Omar Ibrahim Abu Assab uit Issawiya, een wijk in het noordoosten van het geannexeerde Oost-Jeruzalem. Zij openden in de Oude Stad van Jeruzalem het vuur op hem nadat hij een aanval met een mes uit had gevoerd op twee leden van de grenspolitie, een 19-jarige vrouw en een 20-jarige man. De vrouw werd matig ernstig gewond aan haar hoofd, de man raakte licht gewond. Beiden zijn opgenomen in een ziekenhuis.
De politie van Jeruzalem bestormde naderhand het huis van de ouders van Omar. Zijn moeder en zijn broer Hussein werden meegenomen. Het is onbekend wat het motief voor de aanval van Omar was. Hij was overigens het 80ste Palestijnse slachtoffer op de Westoever van dit jaar.

Israelische rechter verlengt voorarrest van verdachte die al vijf jaar ten onrechte vastzit

 
 (Foto World Vision)

Dit is Mohammed Halabi, de vroegere directeur van de afdeling in Gaza van de christelijke hulporganisatie "World Vision''. Hij werd in 2016 gearresteerd omdat hij geld van World Vision zou hebben doorgesluisd aan Hamas. Volgens Israel ging het om 43 miljoen dollar. Dat bleek bijna twee keer zoveel te zijn als hij ooit in de tijd dat hij voor World Vision werkte onder zijn beheer had gehad. Hij kon het dus niet hebben gedaan. Desalniettemin hield Israel hem vast, in de hoop dat het verlangen naar zijn vrouw en vijf kinderen hem teveel zou worden en hij een ''plea bargain'' zou tekenen, zodat hij kon worden veroordeeld. Halabi weigert dat - al vijf jaar. Deze dinsdag vond de 176ste rechtszitting plaats en daarin werd zijn voorarrest met 90 dagen verlengd. . Desalniettemin hield Israel hem vast, in de hoop dat het verlangen naar zijn vrouw en vijf kinderen hem teveel zou worden en hij een ''plea bargain'' zou tekenen, zodat hij kon worden veroordeeld. Halabi weigert dat - al vijf jaar. Deze dinsdag vond de 176ste rechtszitting plaats en daarin werd zijn voorarrest met 90dagen verlengd. Israel geeft niet op,ook als slaat de rechterlijke macht een pleefiguur.
(Dat is trouwens niet voor het eerst. Deze week vroeg een veroordeelde om een herzieningvan zijn vonnis,omdat hij volgens een plea bargain een steen naar een politieauto zou hebben gegooid op een moment dat hij in de gevangenis zat).

Israel militairen doden man tijdens arrestatie

(Foto ter beschikking gesteld door de familie)

Dit is Saddam Bani Odeh uit een dorpje bij de plaats Tubas. Hij was 26 jaar. Het Israelische leger heeft hem dinsdagmorgen heel vroeg doodgeschoten tijdens een operatie om twee mensen te arresteren. Die arrestaties lopen gewoonlijk uit de hand, zoals ook in dit geval. Het Israelische leger zei dat er met vuurwerk was gegooid en, ja, zelfs vanuit een rijdende auto op de troepen was geschoten. Toen hadden ze natuurlijk het vuur beantwoord. Bani Odeh, die niet in een auto zat, kreeg een kogel in zijn linkerschouder die zijn hart doorboorde en in zijn longen bleef steken. Hij was het 79ste slachtoffer van dit jaar op de Westoever. 

B'tselem: Israel steunt het geweld van kolonisten om landjepik te bevorderen

 
Alleen al de afgelopen week waren er berichten over kolonisten in Susiya (ten zuiden van Hebron) die een Palestijnse kinderspeelplaats in één van de dorpen van Masafar Yatta binnenvielen en de kinderen er wegjoegen, iets later dat het Israelische leger Israelische activisten de weg versperde toen zij dorpelingen bij een nieuwe aanval van de kolonisten te hulp wilden komen, en nog weer wat later de mensenrechtenorganisatie Yesh Din (Er is recht) die meldde dat er in de periode van de olijvenoogst dit jaar tot nu toe 38 aanvallen van kolonisten op Palestijnse boeren hadden plaatsgevonden. Tien keer waren dat gevallen waarin bomen waren omgehakt of beschadigd, negen keer boeren die tijdens de oogst lastiggevallen waren en/of verjaagd, 15 keer waren de olijven gestolen, en in vier gevallen waren boeren door kolonisten verhinderd naar hun land te gaan. Ook was er een bericht dat twee (volgens sommigen: vier) Palestijnen gewond waren geraakt doordat kolonisten met scherp op hen hadden geschoten. Het stelen of doden van schapen komt ook voor, evenals het uiteen jagen van kuddes dieren.

Dat is de achtergrond waartegen de Israelische mensenrechtenorganisatie B'tselem deze week een nieuw rapport publiceerde ''State Business, Israel's misappropriation of land in the West Bank through settler violence'' (De staat in actie, Israels diefstal van land doormiddel van geweld van de kolonisten). Wat voor velen al jaren duidelijk was, heeft B'tselem nu uitgebreid gedocumenteerd: de manier waarop geweld van de kolonisten - met name van de inwoners van de zogenoemde buitenposten - niet alleen wordt getolereerd door de Israelische overheid, maar hoe dat geweld al heel lang door de overheid ook mogelijk wordt gemaakt en zelfs aangemoedigd.
Er zijn 280 nederzettingen op de Westoever. Daarvan zijn er 138 door Israel ''erkend'' (inclusief de12 nederzettingen rond het geannexeerde Jeruzalem die worden voorgesteld als ''buitenwijken'' van de stad). Sinds 1967 heeft Israel zich 2 miljoen dunam land (200.000 hectare) toegeëigend, door het tot ''staatsland''te verklaren, of via militaire afsluitingen van het gebied, dan wel door het tot ''natuurgebied''te verklaren, of tot een zone waarin schietoefeningen van het leger plaatsvinden (firing zone). In 1992 maakte de staat bekend dat er geen nieuwe nederzettingen meer zouden komen. En vanaf dat moment is het patroon gewijzigd. Sinds die tijd zijn er namelijk wèl ruim 150 buitenposten geïnstalleerd, die in vrijwel alle gevallen (er is een heel klein aantal uitzonderingen) niet zijn erkend. De buitenposten kwamen in golven: 50 werden gesticht in de jaren '90, er was een volgende golf van nog eens 50 aan het eind van de Tweede Intifadah (begin van deze eeuw) en een derde van rond de 54 in de laatste tien jaar.
Israel helpt de buitenposten, die niet alleen voor de internationale wetten maar ook de eigen Israelische wet illegaal zijn - met voorzieningen. Ze hebben stromend water en elektriciteit, eigen toegangswegen over Palestijns land en door de regering betaalde, bewapende veiligheidsmensen. Palestijnen kampen daarentegen met tekorten aan water. en hebben op meerdere plaatsen evenmin elektriciteit. De gebouwen in de Israelische buitenposten zijn - omdat ze niet zijn erkend zijn - gebouwd zonder vergunning. In 2011 heeft Israel gezegd daartegen te gaan optreden, maar die belofte is nooit vervuld. Slechts in een drietal gevallen zijn, na heel lang en moeizaam procederen, buitenposten afgebroken omdat ze op Palestijnse privé-grond stonden. De bewoners zijn daarna ruimhartig schadeloos gesteld,en wonen intussen alweer in andere buitenposten. Bij de Palestijnen, die nagenoeg nooit bouwvergunningen krijgen en daarom ook vaak zonder vergunning bouwen, wordt door Israel ruimhartig gesloopt.

Israelische prijs voor journalist Gideon Levy

Gideon Levy (Foto Wiki/Hanay, CC-za-03)

De journalist Gideon Levy van de Israelische krant Haaretz heeft dinsdag in Tel Aviv als één van de drie winnaars, de Israelische Sokolow-prijs 2021, in ontvangst genomen. Deze hoge onderscheiding voor zijn journalistieke werk mag bijzonder heten, want Levy is bij weinigen geliefd en vooral gehaat wegens zijn regelmatige beschrijvingen van hoe   Palestijnen worden behandeld en zijn pleidooien voor ingrijpen van het buitenland en BDS. 

"Journalist Gideon Levy daagt regelmatig de Israelische consensus uit met moedig werk ter plaatse dat de verhalen en getuigenissen oplevert van hen die niet behoorlijk in de media vertegenwoordigd zijn, namelijk van de Palestijnen in Judea en Samaria en vroeger de Gaza Strook,'' aldus het jury-rapport. Levy's standpunten die zich niets aantrekken van sociale codes zouden verder, volgens hetzelfde rapport, ''ongevreesd het publieke discours verrijken''. 

Levy, geboren in 1953, begon bij de radio, werd ooit een assistent van Shimon Peres (mijn grootste fout, noemde hij dat) en begon in 1982 bij Haaretz. Na de Eerste Intifada begin hij met een column ''The Twilight Zone'' nadat het toenmalige parlementslid Dedi Zucker hem had uitgenodigd mee te gaan bij een bezoek aan een oude Palestijnse vrouw wier olijfbomen waren geveld. ''Ik was precies zoals alle Israeli's,''schreef Levy veel later, ''gebrainwashed, overtuigd van ons gelijk, er zeker van dat wij David en zij Goliath waren. Ik wist dat de Arabieren niet zo van hun kinderen houden als wij (en misschien zelfs helemaal niet van ze hielden) en dat zij, in tegenstelling tot ons, waren geboren om te doden.'' Met de Twilight Zone begon echter een periode van 30 jaar waarin hij ''de misdaden van de bezetting'' coverde, zoals hij schreef. ''De meeste Israeli's wilden dat niet en willen het nog steeds niet. Over dit onderwerp schrijven wordt door veel Israeli's beschouwd als een misdaad. Het beschrijven van Palestijnen als slachtoffers en het als zodanig benoemen van misdaden wordt gezien als verraad. Zelfs het beschrijven van Palestijnen als zijnde menselijk wordt in Israel als een provocatie opgevat.''     

Levy is, samen met Amira Hass, bij uitstek degene die Haaretz aan zijn toch wel redelijk progressieve imago helpt. In het sociale verkeer heeft hij vaak last gehad van zijn stellingnames en waarschijnlijk is dat nog steeds het geval. In het verleden is hij ook wel fysiek bedreigd. Rond het jaar 2014 (er was een Gaza-oorlog aan de gang in die tijd) is hij zelfs een tijd lang beveiligd, met bewapende mannen om hem heen. 

Levy bij een uitstapje door de stad Luxemburg (Foto AbuP.)

In 2019 maakte ik hem mee tijdens een spreekbeurt in Luxemburg, op een symposium van het ''Comité pour un paix juste au Proche-Orient'',waarbij ook de familie van de Groot-Hertog van Luxemburg en de minister van Buitenlandse Zaken aanwezig waren. Levy sprak toen deze minister, Jean Asselborn, tegen toen deze de wens uitsprak dat er een twee-statenoplossing zou komen. Volgens Levy had ''die trein het station allang verlaten en zou hij daar ook niet meer terugkeren''. Hij noemde de twee-statenoplossing een hardnekkige mythe die intussen nodig moest worden doorbroken. Hij pleitte voor een situatie waarin de wereld zou ingrijpen met BDS, de boycot van Israel, ''omdat duidelijk is dat Israeli's en Palestijnen het probleem nooit zullen kunnen oplossen''.

Ik sprak Levy na afloop en vroeg hem toen of er in Israel eigenlijk ooit enig effect merkbaar was van zijn geschrijf, waarop hij antwoordde dat dat ''nihil'' was. (Het stuk valt hier te lezen). Het feit dat hij nu de Sokolow prijs heeft gekregen laat echter zien dat dat misschien toch niet helemaal het geval is. Het is zeker een felicitatie waard. Ik kan echter niet nalaten op te merken dat het tegelijkertijd tamelijk  bizar is dat in Israel iemand die pleit voor BDS en opkomst voor Palestijnse slachtoffers wordt bekroond, terwijl in tal van landen (waaronder Nederland) mensen die hetzelfde doen (joods of niet) door Israel-lobbyisten en soms ook instanties worden uitgemaakt voor ''antisemiet''. 

Israel zet gezichtsherkenning in om Palestijnen eronder te houden

Hebron (foto Palestine Remembered)

Het Israelische leger heeft gezichtsherkenning, in de vorm van een systeem van camera's en apps op telefoons, om de Palestijnen in de bezette gebieden in de gaten te houden. Het systeem genaamd ''Blue Wolf'', is al zo'n twee jaar oud en wordt steeds verder uitgebreid. Het koppelt foto's van de gezichten van Palestijnen aan een uitgebreide database van beelden van Palestijnen dat door een soldaat ''het geheime Faceboek van Palestijnen'' werd genoemd. 

Als een foto van een Palestijns gezicht in de database wordt ingevoerd licht de app op in verschillende kleuren om hem erop op opmerkzaam te maken dat de betreffende persoon wordt gezocht en moet worden gearresteerd, of verdacht is, dan wel met rust mag worden gelaten. 

Om de datebase uit te bouwen werden soldaten vorig jaar aangemoedigd om veel foto's te maken. Er ontstonden toen zelfs wedstrijdjes in wie de meeste had. Intussen is dat minder geworden. Hoeveel personen er intussen in de datebase zitten is onduidelijk, maar het moeten forse aantallen zijn. 

Er is al vaak gezegd dat Israel de bezetting van de Palestijnse gebieden gebruikt als een proeftuin voor het inzetten van nieuwe wapensystemen en technieken van crowd control of  veiligheidssystemen. Het inzetten van gezichtsherkenning mag dus nauwelijks verrassend heten,  al is het een systeem dat op deze wijze door de meeste landen wordt afgewezen.
Het bestaan van het Blue Wolf systeem werd deze week onthuld door de Washington Post. Het kwam naar buiten via de groep van ex-militairen ''Breaking the Silence'' en interviews met twee soldaten. Blue Wolf combineert een smartphone app met een database met informatie over personen, aldus zes ex-soldaten, die op zijn beurt weer een afgezwakte versie is van een zeer uitgebreide database die ''Wolf Pack'' (Roedel Wolven) heet. Die bevat profielen van ongeveer elke Palestijn op de Westoever, inclusief hun foto, familiegeschiedenis, opleiding en of ze al of niet als ''veiligheidsrisico'' zijn gemarkeerd. Eén van de soldaten kende deze versie, die alleen voor een beperkte categorie personen toegankelijk is, uit eigen waarneming. 
Een andere smartphone app, die ''White Wolf'' heet is speciaal ontworpen voor joodse kolonisten op de Westoever. Veiligheidsmensen kunnen daarmee de identiteitskaarten scannen van Palestijnen die nederzettingen binnengaan, bijvoorbeeld om er te werken. 

Het Blue Wolf systeem wordt vooral ingezet in de stad Hebron. Daar is, behalve Blue Wolf, ook een  netwerk van camera's geïnstalleerd dat de militairen in staat stelt Palestijnen te identificeren voordat ze  hun identiteitskaart hebben laten zien. Verder is er ook is er een uitgebreid gesloten circuit van tv-camera's dat de naam draagt ''Hebron Smart City''. Het monitort de bevolking en kan zelfs soms in huizen naar binnen kijken,volgens één van de ge:interviewde soldaten.

Israel: 6 mensenrechtenorganisaties nu ook ''terroristisch'' in bezet gebied, telefoons medewerkers gehackt

''Israelische veiligheidsdiensten wisten niet dat er nieuwsorganisaties in de Jalaa-toren werkten'' (zie onderaan dit stukje)

Nauwelijks hebben meerdere media bericht dat het 74 pagina's dikke ''dossier'' over zes hulp- en mensenrechtenorganisaties die de Israelische minister Gantz in oktober als''terroristisch'' bestempelde geen flintertje bewijs bevat, of er is alweer nieuw nieuws. Het Israelische leger, dat zoals bekend het commando voert over de bezette Westoever, heeft de zes daar nu ook in de ban gedaan.  Naar we mogen aannemen op grond van hetzelfde ontbrekende bewijs als hun baas, minister Gantz. Het besluit betekent dat de kantoren van de zes organisaties kunnen worden gesloten en hun bankrekeningen kunnen worden geblokkeerd of in beslag genomen. Ook kunnen hun medewerkers zonder meer worden opgepakt en op administratieve gronden (zonder dat bewijzen worden ingebracht en zonder dat verweer mogelijk is) voor maanden of jaren worden opgeborgen in de gevangenis. 

Kortom het gaat lekker daar in Israel. Amnesty International en Human Rights Watch hebben zich, evenals tientallen andere mensenrechtenorganisaties in Israel en daarbuiten solidair met de zes verklaard, maar Israel gaat lekker zijn eigen gang, en maakt nadat het jarenlang vruchteloos loze beschuldigingen heeft geuit, nu korte metten met de enige organisaties die zich ontfermen over de slachtoffers van landroof, huisuitzettingen en verzet tegen de politiek van Israels gestage onderdrukking en ''Israelisering'' van de bezette gebieden. En nauwelijks hebben we tijd gehad om dit nieuws tot ons te laten doordringen, of er volgt het nieuws dat van zes van hun medewerkers de telefoons waren gehacked. De mensenrechtenorganisatie al-Haq, één van de zes ''terroristische'' organisaties, alarmeerde op 16 oktober de Ierse organisatie ''Front Line Defense'' die zich ten doel stelt bedreigde mensenrechtenorganisaties te hulp te komen. En inmiddels is, met behulp van het Security Lab van Amnesty International vastgesteld dat zes telefoons waren besmet met het zogenaamde ''Pegasus''virus van de Israelische NSO onderneming, die eerder in het nieuws kwam, omdat honderden mensenrechtenwerkers, journalisten en zelfs staatshoofden op die manier bleken te zijn afgeluisterd.  

 De gehackte telefoons hebben toegang gegeven tot vrijwel alle gegevens betreffende  agenda's, adressenbestanden, foto's en geluidsopnamen, plus gesprekken met collega's en andere contacten. Pegasus maakt een telefoon zonder dat de gebruiker het merkt vrijwel doorzichtig. Maar nu we toch bezig zijn te vertellen waar Israel mee bezig is, Israel heeft ook de advocaat van Addameer, Salah Hamouri zijn recht om in Jeruzalem te wonen onlangs afgepakt. Hamouri die, omdat hij een Franse moeder heeft, zowel de Franse nationaliteit bezit als het inwonerrecht in Jeruzalem, is ooit onterecht veroordeeld voor lidmaatschap van het PFLP en ''plannen''om rabbijn Ovadja Yoseef te vermoorden. (Lees hier het verhaal). Hij heeft onlangs weer lang in administratieve detentie gezeten en moet nu het land uit. 

Ik krijg in dit verband van slecht en vervalst bewijsmateriaal door de Israelische inlichtingendiensten ook zin om het verhaal van Mohammed Halabi nog eens te vertellen. Halabi was coördinator van de christelijke hulporganisatie World Vision in Gaza en werd in 2015 of 2016 opgepakt omdat hij 43,5 miljoen dollar stiekem van het budget van World Vision aan Hamas zou hebben overgemaakt. Later bleek dat het niet waar kon zijn, want het was een bedrag dat een veelvoud was van het budget dat World Vision in Gaza überhaupt ter beschikking had. Desondanks zat hij na drie jaar en ruim 100 rechtszittingen nog steeds vast (hier het verhaal). Dat was in 2018. Nu in 2021 zit Halabi nog steeds in de gevangenis. Ruim vijf jaar dus al. 

En wat te denken van het feit dat Haaretz vandaag meldt dat Israel in mei de grote Jalaa toren liet ontruimen en opblies maar er later pas achter kwam dat daar ook de kantoren waren gevestigd (al jaren trouwens) van het persbureau AP en al-Jazeera. Het opblazen kostte Israel veel goodwill, meldt de krant. Arme, arme binnenlandse veiligheidsdienst Shin Bet. Ze liegen erop los, hacken telefoons, verwoesten levens, maar weten niet waar internationaal bekende media hun kantoren hebben. Maar was het niet Israel dat prat ging op zijn fantastische inlichtingendiensten?

Israelische militairen schieten jongetje dood

Mohammed Da'das 

Israelische soldaten hebben vrijdagmiddag weer een Palestijns jongetje doodgeschoten. Het was Mohammed Da'das uit het dorp Deir al-Hatab bij Nablus. Volgens de persbureaus was hij 13, maar Defense for Children - Palestine meldde op twitter dat hij 15 was.
Tijdens een demonstratie op een weg rond de nederzetting Elon Moreh waar de dorpelingen van Deir al-Hatab regelmatig betogen omdat de weg en de nederzetting zijn aangelegd op hun land, werd Mohammed met scherp in de buik geschoten. In het ziekenhuis constateerde men dat zijn hart had opgehouden te kloppen. Hij werd daarna dood verklaard. Mohammed is volgens OCHA, het bureau van de VN voor de coördinatie van Humanitaire activiteiten, het 74ste Palestijnse slachtoffer van dit jaar op de Westoever, 14 van hen waren kinderen onder de 18. 
Er waren vrijdag ook botsingen bij het dorp Beita tegen de - verlaten maar niet ontruimde - nederzetting Evyatar. Daar werden vier mensen door zogenoemde ''sponskogels'' (kogels met een sponzige kop) getroffen, 61mensen moesten worden behandeld wegens het oplopen van een overdosis traangas. Haaretz meldde ook dat het leger de dood van Mohammed Da'das in onderzoek heeft. Dit soort mededelingen stelt sommigen (CIDI-directeur Hanna Luden bijvoorbeeld) altijd ontzettend gerust. We zullen er echter nooit meer iets van horen, verzeker ik u.

Bewijs ontbreekt in vertrouwelijk Israelisch dossier over banden met 'terreur' van 6 NGO's

 
lnval van het Israelische leger bij Defense for Children (foto veiligheidscamera DCIP)

Drie media hebben de ''bewijzen'' in handen gekregen die de beschuldigingen moeten staven dat zes Palestijnse mensenrechten- en hulporganisaties ''terroristische organisaties'' zouden zijn. De media, de Israelische internetfora +972 en Local Call, plus het Amerikaanse The Intercept, zijn echter tot de conclusie gekomen dat de vuistdikke, vertrouwelijke dossiers, nauwelijks een spoor van bewijs bevatten, zo melden drie auteurs op de site +972.
De zes organisaties zijn de mensenrechtenorganisatie Al-Haq, de organisatie Addameer dat de verdediging verzorgt van Palestijnse gevangenen, Defense For Children International-Palestine (DCI-P) dat zich bezighoudt met de vele kind-arrestanten en kinderrechten in het algemeen, Bisan Center dat trainingen verzorgt voor organisaties van de 'civil society', de Union of Agricultural Work Committees ( UAWC) die boeren bijstaat die worden bedreigd door uitbreiding van de nederzettingen en Israelische diefstal van land, en de Union of Palestinian Women’s Committees, die opkomt voor vrouwenrechten. Alle zes deze organisaties werden op 22 oktober door de Israelische minister van Defensie, Benny Gantz, op de lijst van ''terroristische organisaties'' geplaatst. Zij zouden een soort van ''façade'' zijn van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP) en de hulpgelden die zij van donorlanden ontvangen doorsluizen aan het PFLP om er ''terreurdaden mee te financieren''. Nederland is één van die donorlanden, het geeft subsidie aan al-Haq, DCI-P en UAWC.
Israel heeft al langer beschuldigingen jegens die organisaties geuit. De verklaring van Gantz was daar een soort bekroning van. In Israel staan ze nu op de zwarte lijst. Later werd duidelijk dat de militaire commandant van de Westoever de zes niet ook apart via een militaire order in de bezette gebieden als ''terroristisch'' zal aanmerken. De zes zijn daarmee niet strafbaar in bezet gebied. De Israelische regering zou hun het werken ook niet onmogelijk willen maken. Gantz' verklaring, zo meldde de krant Haaretz, had vooral tot doel de donorlanden te ontmoedigen de zes te blijven subsidiëren.
lsrael is daar al sinds mei 2021 mee bezig. Afgezanten stuurden toen een vertrouwelijk dossier van 74 pagina's, opgesteld door de Shin Bet, naar vertegenwoordigers van Europese landen, in de hoop hen te overtuigen te stoppen met betalen. De drie media hebben dat dossier intussen in handen. Ook hebben hoge functionarissen van ten minste vijf van de Europese landen laten weten dat het dossier geen "concreet bewijs" bevatte. Onder meer de minister van Buitenlandse Zaken van België en de Nederlandse minister Kaag zeiden in verklaringen aan hun parlementen dat er geen concrete aanwijzingen in zaten. 
lsrael heeft inmiddels ook afgezanten naar de VS gestuurd om daar eveneens de beschuldigingen te onderbouwen. De afgezanten hebben in grote trekken hetzelfde dossier van 74 pagina's bij zich. De reacties in Washington zijn ongeveer hetzelfde als in Europa.

Het dossier is vooral gebaseerd op getuigenverhoren van twee boekhouders die zijn ontslagen door hun werkgever, de Health Work Committees, omdat ze daar hadden gefraudeerd. (De Health Work Committees stonden niet op lijst van Gantz, zij werden in 2020 al buiten de wet verklaard). De twee boekhouders, Said Abdat en Amro Hamuda, zitten nog steeds in Israelische detentie. Zij zijn beiden meer dan 70 uur ondervraagd en dat volgens hun advocaten ook in gedwongen pijnlijke houdingen die neerkomen op marteling. Ook werd gedreigd dat hun vrouwen en kinderen zouden worden opgepakt. Niettemin komen de twee niet verder dan algemeenheden, zoals verklaringen ''dat iedereen nu eenmaal weet dat de genoemde organisaties frontorganisaties van het PFLP zijn''. Ook komen zij met verklaringen dat de organisaties het PFLP zouden hebben betaald om onschuldige zaken als dabke lessen (dabke is een volksdans) of poëzie bijeenkomsten te financieren. Tastbare bewijzen ontbreken echter geheel. 

CIDI heeft nu een 'prachtboek' (maar niet heus) uitgebracht over BDS

De boycot van Israel,

auteur Kees Broer,

Aspekt/ CIDI Informatiereeks

Welke ontwikkeling hoop je nog mee te maken in de Nederlandse media?

Kees Broer

‘Ik hoop mee te maken dat het NOS Journaal geen smeltende gletsjers meer laat zien.Daarmee bedoel ik, dat ik hoop dat het Journaal stopt met gekleurde en propaganda-achtige berichtgeving over de klimaatverandering. Dat is naast de bevooroordeelde berichtgeving over Israel en de Europese Unie, toch wel één van de vaste thema’s van het NOS Journaal. Ik hoop dat het Journaal weer gewoon echt nieuws gaat brengen.

‘Mijn standpunt over klimaatverandering is, dat er inderdaad klimaatverandering optreedt, maar dat de invloed van de mens op die verandering beperkt is. Dat het warmer wordt, zegt helemaal niets. De oorzaak van de opwarming van de aarde is onduidelijk. Dat hele CO2-verhaal zie ik als een manier om ons te dwingen op een andere manier te gaan leven. Met name GroenLinks is daar heel sterk in'.

 [...]

Met welke man of vrouw zou je ooit een wijntje willen drinken?

Ik heb altijd Geert Wilders al willen ontmoeten. Hij is natuurlijk niet makkelijk benaderbaar. Ik wil hem niet interviewen, maar ik zou graag gewoon een keer met hem willen praten en wijntje willen drinken. Dat is gezellig. Ik zou willen weten hoe het is om een leven te leiden met die voortdurende bedreigingen en permanente bewaking. Ik wil de mens Wilders leren kennen, want hij wordt steeds als een stereotype en vaak als een monster afgeschilderd. Maar ik weet van mensen die hem echt kennen, dat dat onterecht is. Anders zou ik hem ook niet willen ontmoeten.. Ik heb ook gehoord dat het een humoristische man is.’

Van wie zijn deze uitspraken? Van Kees Broer. Hij maakte zijn klimaatscepsis en zijn voorkeur voor gezellig wijntjes drinken met Nederlands bekendste racist in juni 2016 bekend in een gesprek met de conservatieve internetkrant Yalta. Kees Broer is bij insiders beter bekend als de blogger Keesje Maduraatje, een blognaam die - ondanks zijn uiterst forse gestalte - vermoedelijk zijn lezers van zijn goede wil en kinderlijke onschuld moet overtuigen. Wat kinderlijkheid, om niet te zeggen kinderachtigheid betreft is dat goed gelukt, qua goede wil en onschuld veel minder. Keesje, die tot 
2001 in Duitsland woonde, gaat er prat op dat hij al tien jaar lang ''onderzoek'' verricht naar de ''pro-Palestijnse beweging'' in Nederland. Dat ''onderzoek'' bestaat eruit dat hij regelmatig opduikt bij bijeenkomsten en demonstraties, soms gehuld in een Israelische vlag, hinderlijke en domme vragen stelt die hijzelf ''prikkelend' noemt, en er vervolgens op zijn blog een tendentieus verslag over schrijft, vol halfware en volledig verzonnen feiten. Zijn waarheidslievende natuur moge blijken uit een soort portret dat hij - ik meen in 2018 - over mij maakte dat niet minder dan 13 grove onjuistheden bevatte, zodat het niet meer dan een vage schim van de realiteit weergaf.  Zo was ik volgens hem lid geweest van de orthodox joodse gemeente in Den Haag (wat onzin is), en op mijn 32e nog Conservatoriumstudent (wat ik toen al meer dan vier jaar niet meer was). 

Ik zou uit de ''Werkgroep Israel'' zijn gestapt (terwijl ik in werkelijkheid op instigatie van Ronny Naftaniel zonder dat het mij meegedeeld was uit het bestuur en de Werkgroep was gezet. Ik had namelijk met twee anderen samen een gesprek had gehad met twee afgevaardigden van de PLO. Volgens Keesje werden die twee later door de Israelische Mossad vermoord, omdat ze lid waren van de 'Zwarte September. In werkelijkheid waren deze twee,  Ezzedin Qalaq en Naim Khadr, voor een dialoog met Israel en werden ze om die reden door een dissidente Palestijnse groep, de groep van Abu Nidal, uit de weg geruimd). 

Jaren later zou ik volgens Keesje uit de Liberaal Joodse Gemeente Amsterdam zijn verwijderd (ik stapte zelf boos op omdat een klacht van mij over absurde verwijten van het bestuur niet naar behoren werd afgehandeld). Een paar jaar later mocht ik, ''nadat ik excuses gemaakt had'', weer terug komen. (In werkelijkheid werd ik door een nieuwe voorzitter overgehaald om weer lid te worden). Het zijn maar een paar van de door hem genoemde ''feiten'', maar het geeft een idee van Keesjes zorgvuldigheid, kennis van zaken en waarheidslievendheid.

 Keesje wist indertijd in het Joods-Marokkaanse Netwerk in Amsterdam terecht te komen, waar zijn genuanceerde ''onderzoek'' ertoe leidde dat hij al snel  alom werd uitgekotst en vervolgens bij de opvolger ervan, het JMNA werd geweerd. Wat niet wegnam dat hij één van de deelnemers, penningmeester Karima Belhaj, bleef zwartmaken en op zijn blog van '´verduistering´´bleef beschuldigen. Dat werd één van de redenen dat zij haar baan bij de ING kwijtraakte. (Ze werd later door de gemeente Amsterdam van alle blaam gezuiverd). Nog weer later was hij één van de mensen die de - eveneens Marokkaanse - Houda Stitou bij haar werkgever, de pensioenfondsen van de KLM, verdacht maakte nadat ze aan een actie had deelgenomen. Keesje deed zijn best, maar dit keer had hij geen succes. Houda heeft  haar baan nog steeds (ook al schrijft Keesje dat ze naar iets anders moest uitzien). Dit soort gluiperigheden maken dat hem bij bijeenkomsten waar hij zijn ''onderzoek'' wil verrichten al jaren gewoonlijk de toegang wordt ontzegd. Keesje wijt dat steevast met geveinsde onschuld aan het feit dat pro-Palestijnse groepen ''ondemocratisch'' zijn en ''andersdenkenden'' niet tolereren. 

Kenner

Wat is de aanleiding tot dit stukje? Dat is dat deze verstokte leugenaar, nitwit en achterbakse kwaadspreker nu door onze nationale Israellobby, het CIDI, is uitgenodigd om een boek te maken over BDS, de Palestijnse grassroots beweging voor de boycot van Israel. Het is al het tweede boek in opdracht van het CIDI van deze figuur, die zichzelf in de inleiding met kenmerkende bescheidenheid ''een kenner van de pro-Palestijnse beweging in Nederland'' noemt. Als het eerste boek, dat ik niet heb gelezen (over 50 jaar Palestina Komitee) van hetzelfde kaliber is als het huidige,''De boycot van Israël", maakt het Centrum Informatie Documentatie Israel (CIDI) zichzelf ronduit belachelijk. Het maakt alleen al met dit boek de bijnaam Centrum Indoctrinatie en Desinformatie Israel, die ik ooit bedacht, meer waar dan ik ooit voor mogelijk had gehouden.