Een zinloze aanval op Qatar en toenemende dreigementen jegens Gaza en de Westoever

Het verwoeste kantoor in Doha

Israel heeft weer een nieuwe misdaad gepleegd. Binnen enkele dagen heeft Israel behalve Palestina, Libanon, en Syrië gebombardeerd, evenals Jemen waar de premier werd gedood en waar woensdag opnieuw tientallen doden vielen. Bovendien werd in Tunis brand gesticht met een aanval op een boot van de Internationale Sumud Flotilla. En dan nu dus ook nog een aanval in Qatar. Volgens de Jerusalem Post vuurden tien vliegtuigen tien raketten af (anderen zeiden 15 vliegtuigen en even zovele raketten) op  plaatsen waar vier tot acht politieke kopstukken van Hamas aanwezig waren om te vergaderen over het jongste ''vredesvoorstel'' van president Trump. De plek van samenkomst was het kantoor van Hamasleider Khalil Haya. 

Volgens Hamas overleefden de Hamasleiders de aanslag, op de zoon, Humam, van Khalil al Haya na en een aantal beveiligers, onder wie een Qatarees. Israel  had tot woensdagmorgen nog goede hoop toch een aantal kopstukken te hebben gedood. Ze waren immers verantwoordelijk voor 7 oktober 2023 en ook voor de aanslag van maandag in Jeruzalem waarbij zes mensen werden gedood. Volgens dezelfde Jerusalem Post was het groene licht voor deze operatie zo'n twee dagen geleden gegeven. Israel liet weten dat het een operatie van Israel was en zonder hulp van derde landen. De Jerusalem Post zegt echter, op basis van twee functionarissen, te weten dat de Amerikanen de operatie van te voren hadden goedgekeurd.

Uiteraard werd de actie te scherpste afgekeurd door Qatar, en vervolgens  ook door Jordanië, Irak, Kuweit, de UAE, Syrië, de Samenwerkingsraad van de Golflanden, Pakistan, Marokko, de Malediven, Jemen, Algerije, Saudi-Arabië, Libanon, Indonesië en Oman. Er was geen reactie van de VS. Terwijl het toch zonder meer een onvoorstelbare mafia-achtige daad was van Israel, die ook elke gedachte dat het land naar een staakt-het-vuren zou kunnen streven volledig onderuit haalt. Het is natuurlijk eerder gezegd, onder meer na de luchtaanvallen op Iran, maar je zou gaan verwachten dat een deel van de de wereld langzamerhand schoon genoeg heeft van een dol geworden Israel, dat klaarblijkelijk denkt dat het het hele Midden-Oosten, wat heet, de hele wereld op deze wijze zijn politieke keuzes kan opdringen. 

Intussen blijft het de vraag in hoeverre het plan van Trump in feite een valstrik was. Het werd zondag gepresenteerd. Het plan was dat Hamas alle 48 dode en levende gijzelaars zou loslaten. Vervolgens  zou zou Israel ook een aantal Palestijnse gevangenen (= gijzelaars) uitruilen. Hamas zou de wapens neerleggen, waarna een bestand van 60 dagen zou volgen waarin onderhandeld kon worden over een einde aan de strijd. Volgens de VS had Israel hiermee ingestemd, ook al was er geen Israelische bevestiging (ook al deed de minister van Buitenlandse Zaken, Sa'ar dat intussen wel tijdens een buitenlands bezoek). Hamas was het niet eens met deze voorwaarden, maar liet dat in het midden, en belegde dus dinsdag een overleg over het voorstel. Trump voegde er in een tweet een keiharde dreiging aan toe: het was een soort laatste mogelijkheid, ''anders zou de hel losbarsten''. 

Het was een Trumpiaanse uiting die geheel in de lijn was van het weigeren van visa voor Palestijnen van de Palestijnse Autoriteit die de vergadering van de Verenigde Naties wilden bijwonen. onder wie  president Mahmoud Abbas. Een weigering die trouwens geldt voor àlle Palestijnen die voor wat voor reden dan ook naar de VS willen. En die trouwens ook naadloos aansloot bij de recente sancties die het Amerikaanse ministerie van Financiën afkondigde voor drie Palestijnse mensenrechtenorganisaties die al jaren de (vooral) Israelische mensenrechtenschendingen documenteren: al-Haq, het Palestijnse Centrum voor de Mensenrechten (PCHR) en de organisatie al-Mezan. De reden die het Amerikaanse ministerie aangaf was dat de organisaties de Amerikaanse politiek ondermijnden. Het was opvallend dat harde veroordelingen alleen van de organisaties zelf afkomstig waren en dat het verder opvallend stil bleef. Overigens kan gezegd worden dat de ''hel intussen al is losgebarsten'', want op 8 september bombardeerde de bezettings luchtmacht de Roya toren in Gaza-stad waarin PCHR zijn hoofdkwartier had gevestigd. Samen met advocaten, diverse organisaties en de nodige families. Iedereen raakte alles kwijt. 

De Roya toren

De Israelische premier Netanyahu meldde bovendien dinsdag, met de nodige overdrijving, dat Israel in twee dagen al 50 hoge gebouwen had vernield in Gaza-stad. Hij raadde de bewoners aan de stad  gauw te verlaten. Dat kwam weer overeen met de reactie op de aanslag van zondag waarbij zes Israeli's (en de twee Palestijnse aanvallers) bij werden gedood. Israel Katz, de minister van Defensie, gaf een order af dat inwoners en familieleden in twee dorpen bij Jeruzalem waar de twee aanvallers van de aanslag van afkomstig waren sancties kregen opgelegd, de dorpen van de wereld werden afgesloten, ''illegale'' bouwwerken zouden worden gesloopt en 750 werk- en inreisvergunningen in Israel werden ingetrokken. Eerder gaf Katz - na Trump dreigende tweet, een verklaring af waarin hij een ''hurricane'' boven Gaza aankondigde als Hamas niet de gijzelaars zou loslaten en zich zou overgeven. 

Maandag werden, als gevolg van toegenomen leger activiteit, twee kinderen gedood in Jenin, de 14-jarige Mohammed Sari al-Awneh en de 14-jarige Islam Abdul-Aziz Majarmeh. Beiden waren afkomstig uit het vluchtelingenkamp. Een 17-jarige werd door kogels gewond. Maar er waren ook lichtpuntjes. Zo werd het overleg van de regering over Smotrich' plan om de Westoever, met uitzondering van zes grote steden, te annexeren uitgesteld. Niet omdat de VS zich ertegen teweer stelden, nee, de VS bleef stil, maar omdat de Verenigde Arabische Emiraten dreigde dat dan de ''Abraham Akkoorden'' zouden worden beëindigd. Daarvan schrok Netanyahu, naar verluidt. 

Een ander lichtpuntje was dat de film naar aanleiding van het vermoorden van Hind Rajab, ''The Voice of Hind Rajab" een Zilveren Beer won op het 82ste Filmfestival van Venetië. De film van de Tunesische Kaouther Ben Hania over het ''langste'' en meest beklemmende telefoongesprek ooit om om hulp te vragen, dat de vijfjarige Hind urenlang tevergeefs met de instanties voerde, kreeg tijdens de prijsuitreiking een lang applaus: niet minder dan 23 minuten.