Bijna 2.000 kindsoldaten van de Houthi's in Jemen stierven op het slagveld in 2020-21

(Foto van Facebook)

Bijna 2.000 kinderen die waren gerekruteerd door de Jemenitische Houthi's zijn de afgelopen twee jaar op het slagveld gesneuveld, zo heeft de Verenigde Naties in haar jaarlijkse rapport over Jemen aan de Veiligheidsraad gemeld. Volgens het rapport dat afgelopen zaterdag verscheen zegt de organisatie dat zij over 2020 een lijst van 1.406 kinderen kreeg die gesneuveld waren en over 2021 een lijst van 562. De kinderen waren tussen de 10 en 17 jaar oud.
De plaatsen waar de meesten omkwamen waren Amran, Dhamar, Hajjah, Hodeidah, Ibb, Sa'ada en Sanaa.Ze waren gerekruteerd via zomerkampen of via een moskee, die gebruikt werden om de Houthi-ideologie te verspreiden. Die luidt kort samengevat in de Houthi-leuze: ''Dood aan Amerika, dood aan Israel, vervloek de Joden, de Islam zal zegevieren''. In één kamp werden kinderen vanaf zeven jaar opgeleid om wapens schoon. De opstellers van het rapport suggereren sancties uit te vaardigen tegen partijen die zomerkampen, moskeeën of scholen gebruiken om kinderen voor de strijd te werven in de zeven jaar oude oorlog van de Houthi's tegen het door de VN erkende, en door de Saudi's gesteunde Jemenitische bewind dat alleen een deel van Zuid-Jemen in handen heeft. .
Het rapport stelt verder dat de meeste types drones, of geïmproviseerde wapens voor aanvallen over water en korte-afstands raketten worden gefabriceerd in gebied dat onder controle van de Houthi's staat. Belangrijke componenten voor die wapensystemen - waaronder motoren of elektronica - worden verkregen van bedrijven in Europa, Azië en het Midden-Oosten via een complex netwerk van tussenpersonen om de VN-embargo's te omzeilen. Alle militaire en paramilitaire strijdkrachten die loyaal zijn aan de Houthi's vallen daar namelijk onder.
Er zijn verder aanwijzingen, stelt het raport, dat onderdelen van wapens en ander militair materieel over land wordt geleverd via ''personen en instellingen'' in Oman, dat aan Jemen grenst. Oman is - naast Iran - het enige land dat betrekkingen onderhoudt met de Houthi's die de hoofdstad Sanaa zetelen. 

Het rapport vond geen bewijzen voor beschuldigingen van de Verenigde Staten en Saudi-Arabië dat Iran het VN-embargo overtreedt. Iran zegt de Houthi's wel politiek te steunen, maar het ontkent wapens aan de Houthi's te leveren.

''Onthulling'' in Haaretz toont de peilloze hypocrisie over Israels slachtpartijen

 
Het vroegere Tantura. (foto uit Walid Khalidi ''All that remains'') 

Ik vind het moeilijk om om te gaan met de jongste ''onthulling'' in de Israelische krant Haaretz. Haaretz schreef afgelopen vrijdag dat onder de parkeerplaats bij het Israelische luxe strand ten zuiden van Haifa waar vroeger de schilderachtige Palestijnse vissersplaats Tantura lag, een massagraf is. In dat graf liggen de lijken van Palestijnse inwoners van Tantura, die door leden van de Alexandroni Brigade van de Hagana gevangen waren genomen nadat de plaats - vrijwel zonder verzet te leveren - tijdens Israels ''Onafhankelijkheidsoorlog'' op 22 mei 1948 was ingenomen. Zij werden vervolgens geliquideerd. Het graf meet vier bij 35 meter, weet de krant . En hoeveel lijken erin liggen? Tja, dat is niet meer na te gaan, volgens onderzoeker Adam Raz. De aantallen die worden genoemd variëren van een ''handjevol'' tot ''misschien wel 90''. En o ja, er is een inwoner van de nabij gelegen plaats Zichron Yaakov die een aantal van meer dan 200 noemde, maar ''daar is geen bewijs'' voor.
Die inwoner heette Mordechai Sokoler. Hoe ik dit weet? Dat staat in The Ethnic Cleansing of Palestine, een boek uit 2006 van Ilan Pappé. (In de Nederlandse vertaling uit 2008 is het te vinden op bladzijde 158). Sokoler werd destijds gevraagd zijn tractoren te leveren om de graven te delven. In Pappés boek zegt hij dat hij 230 slachtoffers telde. Dat aantal stond in zijn geheugen gegrift. ''Ik legde ze één voor één in het graf,'' verklaarde hij in 1999. Iemand ander zegt dat het ''er minimaal 125'' waren. Een promovendus van Pappé aan de universiteit van Haifa bracht de moordpartij in 2000 boven water. Pappé en hij hebben heel wat te stellen gehad met deze gebeurtenis. Ik kom daar zo op terug.
Wat ik vooral moeilijk en onverteerbaar vind aan dit verhaal is de hypocrisie van Israeli's omtrent dit en andere vergelijkbare feiten. Het verhaal is namelijk al lang bekend. Palestijnse bronnen hebben dit soort zaken al vrijwel direct na 1948-49 naar voren gebracht. Israelische wetenschappers kwamen er veel later, rond de eeuwwisseling pas mee. Maar intussen blijft de Israelische goegemeente en hun supporters (kijk maar naar de lobbyisten van het CIDI) nog steeds met het verhaal aankomen dat de Palestijnen in 1948 ''door hun leiders was gevraagd even weg te gaan totdat de Arabische legers het karwei hadden geklaard en de Joden hadden verjaagd''. Het enige wat in en buiten Israel algemene bekendheid heeft verkregen was de moordpartij in het dorp Deir Yassin. En ja, dat heeft de Palestijnen vast en zeker aangemoedigd te vluchten. Maar dat was eenmalig. En die moordpartij werd gepleegd door de Irgun, de troepen van Menachem Begin, de latere leider van de rechtse Likud-partij. Daarom werd dit aan de kaak gesteld. De Hagana (van de socialisten) deed zulke dingen vanzelfsprekend niet.

Politie valt 's nachts binnen, arresteert familie en sloopt alsnog huis in Sheikh Jarrah

Het huis van de familie Salhiye na de ''behandeling'' van de Jeruzalems politie. De man die op de puinhopen zit is een buurman. (Foto Ma'an)

De politie van Jeruzalem heeft dinsdagnacht wraak genomen voor het feit dat zij maandag een huis niet kon slopen omdat de familie zich met gasflessen en benzine op het dak had verschanst en dreigde zich in brand te steken. De straten rond het huis in de wijk Sheikh Jarrah van Jeruzalem werden 's nachts afgezet, talloze politieauto's en een forse politiemacht werden samengetrokken, en geen mens mocht de wijk meer in of uit. De elektriciteit van de familie van Mahmoud Salhiye werd vervolgens afgesloten en om 4.30 in de ochtend werd de familie,vader Mahmoud, Moeder Lital (die Joods is) en de kinderen zes kinderen plus een tante gearresteerd, waarbij ook harde klappen vielen. Ook meerdere anderen werden opgepakt.
Na de arrestatie verscheen ook een grote bulldozer en het huis is inmiddels gesloopt. Mahmoud Salhiye, wiens familie voor de stichting van de staat Israel in de wijk Ein Karem van West-Jeruzalem woonde  , is met vrouw en kinderen opnieuw vluchteling geworden. En ook weer dakloos. Mahmouds vader kocht het nu gesloopte huis vóór Israel in 1967 ook Oost-Jeruzalem bezette. Israel constateerde later dat het huis stond op grond die toe had behoord aan de vroegere, pro-Duitse mufti Haj Amin al-Husseini, en naastte de grond vervolgens op basis van een uiterst omstreden en racistische wet. Dat was de Wet aangaande Het Bezit van Afwezigen, die werd gebruikt om al het bezit van de verjaagde en gevluchte Palestijnen onder beheer te brengen van de nieuwe Israelische staat. Intussen is Israel de wet ook gaan toepassen in Oost-Jeruzalem dat na 1967 illegaal werd geannexeerd. Daar is het gebruik van deze wet dus, door de niet erkende inlijving van het oostelijke stadsdeel, strikt genomen dubbel onrechtmatig.
"Het was een brute actie, '' zei de advocaat van de familie Salhiye, Walid Abu Thaya, volgens de krant Haaretz. ''Er liep nog een beroep bij het hooggerechtshof''. Maar de politie was blijkbaar vastbesloten haar taak, de ontruiming, desondanks uit te voeren.'' Inderdaad. Het recht moest zijn loop hebben. Ook al was dat in dit geval Israelisch recht en dus onrecht. En dat niet voor de eerste keer.

 
De situatie eergisteren.

Politie en Openbaar Ministerie moeten bedanken voor 'Israëlreizen' van het Cidi

De in 2021 benoemde Yad Vashem-directeur Dani Dayan ontvangt de sleutel voor een nieuwe ''educational academy'' van het instituut uit handen van de weduwe van de ultra-rechtse filantroop en financier van nederzettingenprogramma's, Sheldon Adelson. (Foto Facebook Yad Vashem)

Gastauteur: Jaap Hamburger, voorzitter Een Ander Joods Geluid
Justitie en OM moeten niet ingaan op de uitnodiging van het Centrum voor Informatie en Documentatie Israël (Cidi) om zich een week te laten bijscholen over de Holocaust, zegt Jaap Hamburger, voorzitter van de stichting Een Ander Joods Geluid. In plaats daarvan moeten de instanties hun onafhankelijkheid 
proactief bewaken.
Je zou denken: het Openbaar Ministerie noch politie noch het Justitiële apparaat van Amsterdam hoeven in de leer bij een officiële staatsinstelling in Israël. Het land dat de rechten van het Palestijnse volk onder militaire bezetting al decennia vertrapt, toegang tot politie en justitie voor die bevolking blokkeert en minderheden aantoonbaar discrimineert.

Daar denkt de lobbyorganisatie Centrum voor Informatie en Documentatie Israël (Cidi) anders over. Dat nodigt, grotendeels gefinancierd uit de door Amsterdam uitgekeerde zogeheten ‘erfpachtgelden’, dit en volgend jaar telkens 25 wetsdienaren uit om zich een week onder te dompelen in Holocausteducatie. De leerinstelling is de Internationale School voor Holocausteducatie van Yad Vashem, het instituut waar de judeocide uit de Tweede Wereldoorlog wordt gedocumenteerd, onderzocht en herdacht. Daar kunnen de 25 zich laten bijscholen om daarna thuis in Amsterdam met meer begrip de joodse gemeenschap te helpen en beschermen, mocht die een klacht willen indienen over antisemitisme.

Protesten en onstabiele coalitie remmen Israelische 'verjoodsingsplannen' af

 
Mohammed Salhiye en zijn kinderen op het dak (Activestills.org)

Binnen de tijdsspanne van een kleine week heeft Israel twee pogingen om het land meer te ''verjoodsen'' moeten opgeven. Dat is verrassend, omdat dat op deze wijze niet of nauwelijks eerder is voorgekomen. Eén van de redenen is ongetwijfeld dat de bontgekleurde regeringscoalitie, die bestaat uit partijen van ultra-rechts tot links plus een Arabische partij, door de plannen onder druk was komen te staan. Bij de jongste  poging ging het erom de Arabische familie Salhiye uit hun huis in de Jeruzalemse wijk Sheikh Jarrah te verdrijven. Een eerder plan was het planten van een bos in de Naqab (Negev) woestijn, wat de verdrijving van een groep Bedoeïenen van hun land zou hebben betekend.
Wat waren de bezwaren tegen deze plannen? Om met het jongste geval te beginnen: het verdrijven van Palestijnen uit de wijk Sheikh Jarrah is allang een Israelisch tijdverdrijf. Ik heb op dit blog de eerste gevallen gedocumenteerd in 2009. Er volgden er meer. En op dit moment hangt het opnieuw een achttal families boven het hoofd, waardoor het al een tijd onrustig is in de wijk met voortdurende demonstraties van voor- en tegenstanders. De achtergrond is steeds dezelfde en daarom uiterst omstreden: Na 1948 was Oost-Jeruzalem Jordaans. Jordanië en de UNRWA hebben toen in de jaren '50 in de wijk huizen neergezet voor Palestijnse vluchtelingen uit plaatsen in wat intussen Israel was geworden. Die huizen mochten ze later kopen in ruil voor het opgeven van hun vluchtelingenstatus. Sommigen deden dat, anderen kwamen daar niet aan toe, omdat Israel in 1967 het oostelijke stadsdeel veroverde en kort daarop annexeerde.
In 1970 nam Israel vervolgens een wet aan, de ''Wet betreffende Juridische en Administratieve Zaken'' op grond waarvan Joden, die vóór 1948 huizen of grond bezaten in Oost-Jeruzalem, die grond of die huizen zouden kunnen terugclaimen. In de praktijk zijn er helemaal geen Joden die dat doen, maar wel zijn er diverse organisaties van kolonisten die -  in samenwerking met de Israelische autoriteiten en vaak met Amerikaans geld  - de rechten van de oorspronkelijke eigenaars hebben opgekocht. Op grond van die rechten hebben ze rechtszaken aangespannen om de Palestijnen hun eigendom te ontnemen en eventueel eruit te procederen. (Onnodig te zeggen dat Palestijnen zoiets niet kunnen - dat terugclaimen). Die uitzettingsprocedures kosten tijd, maar uiteindelijk lukken ze in vrijwel alle gevallen. In rechtse Israelische kringen (en ook in kringen van de de Nederlandse ChristenUnie, Gert Jan Segers bijvoorbeeld) worden de conflicten die uit deze gang van zaken voortkomen wel aangeduid als ''huurconflicten''. De Palestijnse bewoners hebben immers door de Israelische wetgeving in dit illegaal geannexeerde gebied  hun eigendomsrechten verloren em zijn daardoor huurders geworden ook al druist dat in tegen het internationale recht. De Israelische kolonisten gaan nog een stapje verder en spreken over de Palestijnen vaak als ''krakers''. (Overigens noemde de Israelische minister van Veiligheid Omer Bar-Lev (Arbeidspartij) de familie Salhiye maandag ook ''krakers'', gezien het feit dat  het gerechtshof hen een jaar geleden in het ongelijk had gesteld).

Curieus genoeg behoorde de familie Salhiye die maandag aan de beurt was niet tot dezelfde categorie als de acht families die nu al een tijdje wachten op de komst van de kolonisten. In het geval van deze familie, die voor 1948 in West-Jeruzalem woonde, staat hun huis op grond die heeft toebehoord aan de beruchte Palestijnse mufti, Haj Amin al-Husseini. En hun huis was daarom geclaimed op grond van weer een andere wet, de ''Wet op het Bezit van Afwezigen'' die al in de jaren '50 was aangenomen  (en waarbij met Afwezigen natuurlijk gevluchte of verjaagde Palestijnen worden bedoeld die niet mochten terugkeren). In het geval van de Salhiye's wilde de gemeente Jeruzalem hun huis, en een vlak daarbij gelegen kwekerij, slopen om op die plaats een school en een crèche op te bouwen die de Palestijnse gemeenschap en dus het algemeen belang zouden dienen. Op het eerste gezicht dus een nobel doel. Maar de Israelische organisatie Ir Amim (Stad van de Volken), een organisatie die bijhoudt hoe de stad zich ontwikkelt, wees erop dat Jeruzalem oorspronkelijk voor dat plan een ander stukje grond had aangewezen. Maar op die plek besloot het later een orthodox joodse yeshiva (religieuze leerschool) neer te zetten.
De gemeente was maandag met een grote politiemacht uitgerukt,wat tot rellen leidde. Maar de grootste hinderpaal voor de uitzetting en het sloopplan was dat de huiseigenaar, Mahmoud Salhiye die, om het verhaal nog wat pikanter te maken met een Joodse vrouw is getrouwd, met zijn kinderen had postgevat op het dak van het huis, naast twee grote gasflessen en een emmer met benzine. Hij weigerde zich nogmaals te laten verdrijven en  dreigde als de uitzetting zou worden doorgezet, zichzelf en het huis in brand te steken. Er volgden moeizame onderhandelingen. Aan het einde van de dag zegde een advocaat van de gemeente uiteindelijk toe dat er niet zou worden gesloopt. De politiemacht werd daarop teruggetrokken. Helaas weigerde de advocaat zijn belofte op schrift te zetten. Intussen hadden bulldozers trouwens wel al de plantenkwekerij van de familie met de grond gelijk gemaakt.

Israeli's doden weer jonge Palestijn

 
Israelische militairen of politie hebben maandagmiddag weer een jonge Palestijn doodgeschoten. Dat gebeurde bij het Hush Etzion kruispunt ten zuiden van Bethlehem. Volgens Palestijnse bronnen gaat het om Fateh Jaradat uit de plaats Sa'ir uit het zuiden van het district Hebron.
Volgens de lezing van het Israelische leger stapte de man uit een auto en probeerde hij een soldaat te steken met een mes. De soldaat schoot hem echter dood voordat Jaradat hem had bereikt. Er zijn geen andere ooggetuigen,zodat we het moeten doen met deze versie. Wel is opvallend dat op de foto van de dode Jaradat geen mes is te zien.
Voor de zaak zelf maakt het overigens niets uit. Ook als er overduidelijk geen sprake is geweest van een bedoeling aan te vallen gaan Israelische militairen die een Palestijn met meerdere schoten afmaken toch vrijwel altijd vrijuit. Uitzonderingen zijn een enkel geval waarbij op video is vastgelegd dat een Palestijn die op de grond lag welbewust werd doodgeschoten. De schutter in dit geval - Elor Azaria -kwam er met minder dan een jaar gevangenisstraf vanaf. In een ander geval diende de kogel die een jongen doodde en die in diens schooltas werd gevonden, als bewijsmateriaal om aan te tonen dat een soldaat, ondanks zijn ontkenningen, wel degelijk met scherp had geschoten (Hij kreeg eveneens 9 maanden,maar dit vonnis werd later door het hooggerechtshof verdubbeld. No steeds idioot laag overigens). Onlangs werd opnieuw een aanvaller met een mes die gewond op de grond lag, met meerdere schoten geliquideerd. Hoewel ook dit op video was vastgelegd, leidde dit niet tot een vervolging. In tegendeel.

Twee bejaarde Palestijnen overleden door toedoen Israel

 
Suleiman Hadhalin (Foto al-Quds)

De75-jarige sheikh Suleiman Hadhalin (de naam wordt ook foutievelijk getranscribeerd als Hathalin) is maandag overleden in een ziekenhuis in Hebron aan de vele verwondingen die hij eerder deze maand opliep toen hij werd overreden door een Israelische kraanwagen, zo heeft het Palestijnse ministerie van Gezondheid meegedeeld. Dit gebeurde in het dorp Umm al-Kheir in de gemeenschap Masafer Yatta ten zuiden van Hebron. Hadhalin liep daarbij diverse levensgevaarlijke verwondingen op, waaronder een schedelbasis fractuur, diverse gebroken ribben en een gebroken heup. Volgens ooggetuigen (onder meer mensen van de Israelische organisatie Breaking the Silence) werd hij moedwillig overreden door de truck, die betrokken was bij het in beslag nemen en wegslepen van diverse Palestijnse auto's, en werd hij zeker tien meter onder de truck meegesleurd. De truck liet hem daarna op de weg liggen zonder hulpverleners te alarmeren. ''Hit en run door de Israelische politie. Dit gebeurt als Palestijnse levens vrijwel geen waarde hebben in de ogen van de bezetters,'' was de reactie van Breaking the Silence. Sheikh Hadhalin was een bekende actievoerder tegen optreden van Isarelische troepen in het gebied van Masafer Yatta, waar met ijzeren regelmaat huizen van Palestijnen worden gesloopt of bezittingen in beslag worden genomen. Hij was overigens niet het eerste slachtoffer van Israelisch optreden bij inbeslagnames. Vorig jaar werd Haroun Abu Aram (24) in de nek geschoten toen de Israeli's een generator in beslag kwamen nemen. Hij is sindsdien volledig verlamd vanaf de nek .

Omar As'ad

Hadhalin was overigens ook niet de enig bejaarde Palestijn die door toedoen van de Israeli's overleed. Op 13 januari 's avonds even na twaalven hielden Israelische soldaten de auto aan waarin de 80-jarige Omar Abdel-Majid As'ad na een bezoek aan vrienden naar huis terugkeerde. Hij werd gearresteerd, zijn handen werden gebonden en hij werd vermoedelijk geslagen. Enkele uren later werd zijn dode lichaam gevonden in een huis dat nog niet was afgebouwd aan de rand van het dorp. Zijn handen waren toen nog gebonden. De vermoedelijke doodsoorzaak was een hartaanval (As'ad was hartpatiënt), maar het is meer dan waarschijnlijk dat die hartaanval is uitgelokt door de arrestatie en het feit dat hij daarbij is mishandeld. Het leger heeft alleen verklaard dat hij nog leefde toen ze hem achterlieten.
Voor Israel was daarmee - anders dan gewoonlijk in dit soort gevallen - de kous echter nog niet af. As'ad was niet alleen Palestijn, maar had ook de Amerikaanse nationaliteit. En de VS hebben daarom om een onderzoek gevraagd. Israel heeft beloofd dat te zullen houden. We wachten de uitkomst vol spanning af. Nou ja, spanning......

Israel: ook in het tweede document over zes ''terroristische'' NGO's staan geen feiten

Vijf volgens Israel ''terroristische'' NGO-directeuren, vlnr Sawan Jabarin (al-Haq), Ubai al-Aboudi (Bisan Center), Fuad Abu Saif (UAWC), Sahar Francis (Addameer) en Khaled Quzmar (DCI-Palestine). Foto +972/Oren Ziv

Twee Israelische blog-kranten, Local Call en +972 Magazine, hebben de hand weten te leggen op het ''geheime'' document dat de Israelische regering vorige maand heeft rondgestuurd aan diverse landen (waaronder Nederland) die optreden als donor van zes belangrijke Palestijnse NGO's (mensenrechten- en hulporganisaties) die Israel iets eerder vorig jaar tot ''terroristische organisaties'' had bestempeld.
En raad eens wat erin staat? Nou, nog altijd geen enkel bewijs dat de zes inderdaad terroristisch zouden zijn of zelfs maar banden zouden hebben met een organisatie die dat wel zou zijn. Zo'n organisatie is het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP) dat door Israel, de VS en Europa als zodanig is aangemerkt.
Het verleden maand rondgestuurde document volgt op een ander document van 74 pagina's van de Israelische geheime dienst Shin Bet, dat in mei rondging naar de donorlanden in de hoop dat zij zouden ophouden steun te verlenen aan zes organisaties. De zes verrichten uitermate belangrijk werk bij het overeind houden van de Palestijnse ''civil society'' en Israel is er al een aantal jaren op gebrand om ze om die reden de nek om te draaien. De zes zijn al-Haq, Addameer, het Bisan Center, Defense for Children International - Palestine, de Union of Agricultural Workers Committees en de Union of Palestinian Women's Committees. Volgens het document zouden ze deel uitmaken van de PFLP, de activiteiten van het PFLP ondersteunen en dienen als een kanaal om geld naar de PFLP te sluizen. Het document leverde echter geen enkel feitelijk bewijs. De Europese donorlanden en ook de VS toonden zich daarom geen van allen overtuigd. Niettemin verklaarde de Israelische minister van Defensie Benny Gantz de zes in oktober tot ''terroristische organisaties'', wat betekent dat Israel elk moment hun kantoren kan sluiten en hun employees gevangen kan gaan zetten.

De beschuldigingen van belangenverstrengeling of financiële banden kwamen van twee boekhouders die waren opgepakt wegens malversaties en die onder druk waren gezet om met deze verhalen te komen. Ze hadden echter nooit voor één van de zes organisaties gewerkt. Local Call, +972 Magazine en The Intercept kwamen na eigen onderzoek tot de conclusie dat de terroristische activiteiten vooral volksdanslessen, of hulp aan zieken betroffen. De Israeli's bleven echter campagne tegen de zes voeren en verklaarden tegenover de sceptische Europeanen en Amerikanen dat zij later met aanvullend bewijs zouden komen.

Geen feiten, plaatsen en tijden

Dat aanvullende bewijs is nu het nieuwe in december rondgestuurde document. Het is ongesigneerd en erin worden - anders dan in het vorige 74 pagina's tellende stuk - nu alle zes organisaties ''geprofileerd''.Van alle zes worden ook stafleden opgesomd die ''banden''zouden hebben met het PFLP, zonder ze overigens rechtstreeks te beschuldigen van concrete betrokkenheid. Zo wordt de directeur van Addameer, Sahar Francis, opgevoerd als een activist van het PFLP en worden de stafleden eveneens activisten of supporters van het PFLP genoemd. De bureaus van Addameer zouden worden gebruikt voor PFLP-activiteiten. Addameer staat kosteloos gevangenen bij, wat volgens het rapport de conclusie rechtvaardigt dat Addameer is opgericht om ''aan PFLP-activisten en het grote publiek duidelijk te maken dat de organisatie (het PFLP) diegenen die terroristische daden plegen niet zomaar aan hun lot zal overlaten'' als ze in problemen komen. Verder zou ''Addameer ook boodschappen en instructies aan gevangenen van het PFLP doorgeven''..Helaas laat het document na deze beschuldigingen vergezeld te doen gaan van feiten, en plaatsen en tijden.

Jonge Palestijn doodgeschoten, twee Palestijnen overreden

Bakir Hashash

Israelische militairen hebben donderdagmorgen heel vroeg weer een jonge Palestijn doodgeschoten, ditmaal vlakbij het Balata vluchtelingenkamp bij Nablus, in het plaatsje Balata Balad. Het was de 21-jarige Bakir Mohammed al-Hashash. Hij was de eerste van dit nieuwe jaar.
Aan Bakirs dood ging een vuurgevecht vooraf met de soldaten die in de plaats iemand kwamen arresteren. Zij doorzochten diverse huizen en namen uiteindelijk één man mee, Mohammed Salama. Het Palestijnse Balata kamp is berucht omdat er veel wapens in omloop zijn. De Palestijnse politie blijft om die reden liever weg uit het kamp.
Bakir was overigens niet de enige dode van donderdag. Iets later die ochtend werd de 25-jarige Mustafa Yassin Falna uit het dorp Safa ten westen van Ramallah geschept door een auto van een Israelische kolonist. Mustafa, die getrouwd was en de vader van een anderhalf jaar oude baby, was op weg naar zijn werk in Israel. Hij overleed. De kolonist reed door.

Mustafa Falna

Woensdag raakte de 75-jarige sheikh Suleiman al-Hathalin in het gebied uit Umm al-Kheir (in de serie dorpen bij Musafer Yatta ten zuiden van Hebron) ernstig gewond toen hij werd overreden door een Israelische sleepwagen. Hij liep een schedelbasisfractuur op. Zijn toestand is kritiek. De sleepwagen was in het gebied om een aantal auto's van Palestijnse inwoners in beslag te nemen en weg te slepen.
Het Palestijnse ministerie van Buitenlandse Zaken gaf als commentaar op de twee gevallen waarin mensen waren overreden (iets wat de laatste tijd trouwens vaker voorkomt in de gebieden) dat het vermoed dat beide gevallen opzettelijk waren. Het zei dat als het omgekeerd was geweest, Palestijnen die kolonisten hadden aangereden, de bestuurders dan zeker zouden zijn verdacht van een ''ramaanval'' en zonder verder onderzoek onmiddellijk zouden zijn doodgeschoten. Volgens het ministerie geeft dat zowel de Israelische minachting weer voor de levens van Palestijnen als het racistische karakter van de staat.

Nederland zet na dubieus rapport subsidie aan Palestijnse landbouw-organisatie stop

Werk in een kas van UAWC.

Nederland houdt op met het subsidiëren van de Palestijnse organisatie United Agrarian Workers Comittees (UAWC), een NGO die Palestijnse boeren bijstaat en onder meer ook projecten uitvoert om tot betere landbouwmethoden te komen. De ministers Knapen van Buitenlandse Zaken en De Bruijn van Ontwikkelingssamenwerking en Buitenlandse Handel hebben dat woensdag in een brief aan de Tweede Kamer laten weten.
Nederland had de medewerking aan projecten van UAWC al in 2020 voorlopig stopgezet nadat twee ex-medewerkers van UAWC waren gearresteerd en gemarteld wegens hun mogelijk betrokkenheid bij een bomaanslag in 2019 in de buurt van de Israelische nederzetting Dolev, waarbij een 17-jarig Israelisch meisje omkwam. De UAWC-salarissen van de twee bleken deels door Nederland te zijn betaald. De rechtszaak tegen hen loopt nog.
Tijdens de voorlopige stopzetting van de Nederlandse betalingen zou onderzoek worden verricht naar de vraag of er banden waren tussen de UAWC en het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP), een marxistische Palestijnse organisatie die door de EU en de VS op de lijst van terroristische organisaties is geplaatst. De twee gearresteerde ex-werknemers van UAWC zouden lid zijn van het PFLP. Israel beschuldigt de UAWC er al jaren van een frontorganisatie van het PFLP te zijn, die om die reden ook geen aanspraak zou mogen maken op buitenlandse hulp. Eerdere onderzoeken van onder meer Australië in 2012 hiernaar leverde echter niets belastends op.
Maar inmiddels is het Nederlandse onderzoek afgerond. Het werd verricht door het Nederlandse bureau Proximities Risk Consultancy. Er komt uit naar voren dat ''er geen aanwijzingen zijn gevonden van financiële stromen tussen UAWC en de PFLP. Ook is er geen bewijs gevonden van organisatorische eenheid met het PFLP of aansturing van de UAWC door het PFLP. Wel constateert Proximities dat er sprake is van individuele banden tussen UAWC en de PFLP''. In totaal 34 personen zouden tussen 2007 en 2020 individuele banden hebben gehad met de PFLP, 12 van hen hadden ook in een ''overlap-periode'' twee petten op gehad, waarbij ze zowel een functie hadden bij het PFLP als in het bestuur zaten van UAWC, meldt het bureau.
Maar hier zit een lelijke adder onder het gras. Het bureau Proximities heeft namelijk, volgens de brief aan de Kamer, een eigen invulling gegeven aan wat de PFLP nu eigenlijk is: het geeft in zijn rapport (dat niet openbaar is gemaakt en alleen vertrouwelijk aan de Kamerleden is overhandigd) een eigen opsomming van verbanden en ´´maatschappelijke organisaties´´ die volgens hun experts tot de PFLP gerekend moeten worden. Voor de ministers Knapen en De Bruijn is die opsomming niet 100% overtuigend. Wat hen betreft is er ruimte voor twijfel of het nu wel allemaal satellieten waren van het PFLP. In sommige gevallen zijn de conclusies van het bureau alleen gebaseerd op één enkele opmerking van één enkele persoon. En dat is niet genoeg. Om de genoemde organisaties niet nodeloos zwart te maken, worden ze in de brief aan de Kamer dan ook niet genoemd.

Israel geeft hongerstaker Abu Hawash zijn vrijheid terug

 
Hisham Abu Hawash krijgt na 141 dagen hongerstaking zijn eerste hapje. 

De Palestijnse gevangene Hisham Abu Hawash, heeft gisteren een einde gemaakt aan zijn hongerstaking van niet minder dan 141 dagen, nadat er een akkoord was gesloten waarbij Israel hem op 26 februari in vrijheid zal stellen en zijn administratieve gevangenschap niet zal vernieuwen. Het nieuws leidde tot grote vreugde in Palestijnse kringen. ''Hij heeft gewonnen!Wij hebben gewonnen,'' twitterde de vroegere PLO-bestuurder Hanan Ashrawi.
Het akkoord kwam nadat van verschillende kanten was gewaarschuwd dat de 40-jarige vader van vijf kinderen elk moment kon overlijden.Met name had hij een tekort aan essentiële voedingsstoffen als kalium. Op de 140ste dag was hij al bezig weg te glijden in een coma. Op diverse plaatsen op de Westoever, in Gaza, in Israel maar ook elders in de wereld werd er daarom gedemonstreerd voor zijn vrijlating. Abu Hawash, die in een Israelisch ziekenhuis verblijft, zal daar voorlopig blijven omdat zijn gezondheid niet toelaat dat hij wordt verplaatst.
De krant Haaretz meldde dat Israel door de bocht ging nadat de Islamitische Jihad zaterdag. kort nadat vanuit Gaza twee raketten richting Israel waren afgeschoten, bekend maakte dat de strijd zou worden geëscaleerd als Abu Hawash in gevangenschap zou overlijden. Het akkoord werd uiteindelijk gesloten na onderhandelingen tussen Israelische, Palestijnse en Egyptische functionarissen. Onder meer de chef van de Palestijnse inlichtingendiensten, Majed al Faraj, nam er deel aan.
Abu Abu Hawash werd in oktober 2020 gearresteerd. De Israelische inlichtingendienst Shin Bet verdacht hem ervan lid te zijn van de de Islamitische Jihad maar kon dat niet hardmaken. Daarom werd hij in administratieve detentie geplaatst, een uiterst omstreden procedure, waarbij geen aanklacht wordt ingediend maar de verdachte alleen wordt opgeborgen op grond van rapporten die hij niet te zien krijgt en dus ook niet kan aanvechten. De procedure heeft veel protesten uitgelokt,waaronder hongerstakingen waarbij Palestijnen alle tot nu toe bestaande records hebben gebroken. De langste daarvan was de staking van Samer Issawi in 2013. Die duurde acht maanden. Issawi dronk echter wel en leefde al die tijd op kunstmatige voeding.

Omstreden Iraakse zionistische leider Ben Porat overlijdt 98 jaar oud

Mordechai ben Porat (Wiki)

Mordechai ben Porat, de voormalige leider van de zionistische ondergrondse beweging in Irak in de tijd van de emigratie van de Iraakse Joden, is maandag overleden in Israel. Hij was 98 jaar. Ben Porat, die in Irak was geboren als Murad al Qazzaz, was geliefd in Israelische regeringskringen, maar werd door veel voormalige Iraakse joden diep gehaat.
In de Israelische kranten, waaronder Haaretz, wordt hij afgeschilderd als de man die ''de Iraakse joden redde''en die ervoor zorgde dat in ruim een jaar tijd 120.000 tot 130.000 Iraakse joden via een tusssenstop in Cyprus (en later rechtstreeks) werden overgevlogen naar Israel met behulp van een speciaal daarvoor opgezette Amerikaanse luchtvaartmaatschappij die in Israelische handen was. Dezelfde maatschappij was daarvoor gebruikt om een 60.000-tal joden uit Jemen naar Israel over te vliegen.
Ben Porats aandeel in deze massa-emigrate was zeker belangrijk, maar niet zo groot als het nu door de Israelische pers wordt voorgesteld. Zijn familie verliet Irak in 1942, na een ''pogrom'' in Bagdad, de zogenoemde ''Farhud'', tijdens een kort machtsvacuüm tussen de vlucht van de toenmalige Iraakse regering-Kilani en de terugkeer van koning Feisal. De ongeregeldheden duurden een dag en kostten het leven aan ongeveer 130 joden en een veelvoud daarvan aan moslims. Ben Porat, toen nog Qazzaz geheten, volgde zijn familie twee jaar later.
In Israel werd hij officier en nam hij deel aan de ''Onafhankelijkheidsoorlog van 1947-1949. Vervolgens werd hij uitgezonden naar Irak om de ondergrondse te leiden. Irak stond niet te springen om de joden te laten gaan, die een derde van de bevolking van Bagdad vormden en de belangrijkste commerciële posities in het land bezetten. Na geheime onderhandelingen met Israel en onder druk van de VS en Engeland nam het echter een wet aan dat joden die hun nationaliteit opgaven het land mochten verlaten. Het enthousiasme van de joden om dat te doen was aanvankelijk helemaal niet groot. Dat veranderde echter zeer drastisch na een aantal aanslagen met handgranaten op onder meer joodse doelen, waarbij ook enkele doden vielen.

Sudanese premier Hamdok gooit toch de handdoek in de ring

Hamdok (Wikipedia)

 Wat al een paar weken werd voorzien is zondag gebeurd: de Sudanese premier Abdalla Hamdok is afgetreden. In een speech voor de televisie zei hij dat zijn poging om via onderhandelingen een nieuwe consensus van burgers en militairen te smeden, was mislukt.
Hamdok was in oktober afgezet door de militaire leider, generaal Abdel Fattah al-Burhan, en onder huisarrest geplaatst, tijdens een militaire coup waarbij de regering werd ontbonden evenals de Soevereine Overgangsraad waarin burgers en militairen de macht deelden. Nieuwe verkiezingen die in 2022 zouden worden gehouden, werden verschoven naar 2023.
De coup stuitte onmiddellijk op fel verzet. Tijdens demonstraties in Khartoum en andere plaatsen van het land vielen tientallen slachtoffers. Daarop ging Hamdok, die was afgezet omdat hij de coup niet wilde steunen, alsnog door de bocht. Op 21 november maakte hij bekend dat hij opnieuw geïnstalleerd was als premier en dat hij met steun van de militairen een regering van technocraten zou vormen. Met de stap wilde hij verder bloedvergieten voorkomen. Ook hoopte hij een einde te kunnen maken aan de crisis en het land alsnog op weg naar een burgerregering te kunnen loodsen. Hij had daartoe een overeenkomst van 14 punten getekend met de militairen.
Zijn stap viel echter niet in goede aarde, vooral omdat de macht bij de militairen, generaal Burhan en naast hem de gevreesde generaal Mohammed Hamdan Dagalo, bijgenaamd Hemedi, bleef. Onmiddellijk traden 12 ministers af. Hamdoks stap werd algemeen afgekeurd en de demonstraties gingen door. Kort voor zijn aftreden werden nog drie demonstranten gedood, waarmee het totaal aantal slachtoffers van het optreden van het leger tegen de demonstranten op 57 kwam.
Hamdok, die op het ministerie van Financiën werkte, kwam naar voren na de coup die in 2019 een einde maakte aan de heerschappij van Omar al-Beshir. Hij leidde het land tijdens de diepe financiële crisis die daarop volgde met een inflatie van over de 400 procent, maar wist ook in onderhandelingen met de VS het land van de lijst van terroristische staten af te krijgen. In de tussentijd sloot hij ook - aarzelend - een overeenkomst met Israel. Er was sprake van langzaam economisch herstel, maar burgers en militairen konden het niet eens worden over de te volgen politieke koers. Met het aftreden van Hamdok is Sudan nu weer ongeveer terug bij af.

De laatste doodgeschoten Palestijn van 2021

De Israeli's hebben vrijdagmorgen bij de Hares kruising in de provincie Salfit van de Westoever weer een Palestijnse man doodgeschoten. Volgens de Israeli's kwam hij uit een auto en rende hij met een mes in de hand op een bushalte toe. Hij zou zijn toegeroepen te stoppen en werd, nadat hij dat niet deed, met verschillende kogels in de onderbuik neergeschoten. De Israeli's lieten geen medische hulpverlener bij hem toe en een uur later was hij dood. Het bleek de 36-jarige Amir Atef Khader Rayyan uit het dorp Qarawat Bani Hassan uit de provincie Salfit te zijn. Ooggetuigen zeiden dat hij ongewapend was. Hij was getrouwd en vader van vier kinderen. De Israeli's hebben zijn lichaam in beslag genomen. Rayyan was de laatste doodgeschoten Palestijn van 2021, en de negende in de maand december.