.jpg%20123rf%20free%20fo%20reditorial%20use.webp)
De graven van David ben Gurion en zijn vrouw in de kibbutz Sde Boker (foto 123rf, free for editorials)
Het was een fraaie top die Israel afgelopen zondag belegde met een paar landen waar het vredes- of 'Abraham-akkoorden' mee heeft gesloten. Na elkaar streken daar de ministers van Buitenlandse Zaken van Egypte, Marokko, Bahrain, en de Verenigde Arabische Emiraten neer om er samen met hun Israelische en Amerikaanse collega's Yair Lapid en Anthony Blinken een topconferentie te houden. Israel had daar een onwaarschijnlijke plaats voor uitgekozen: de kibbutz Sde Boker in de Negev van de eerste premier van Israel, David ben Gurion, de premier die ervan uitging dat de Arabische landen zich op den duur wel een keer bij het bestaan van Israel zouden neerleggen als Israel militair maar sterk genoeg zou blijken te zijn. Sde Boker is ook de plaats waar hij en zijn vrouw Paola liggen begraven.
De top was bedoeld om en alliantie te smeden tegen het ''Iraanse gevaar'' (en eigenlijk ook een soort poging om alsnog een vernieuwing van het nucleaire JCPOA akkoord met Iran te voorkomen). Maar Blinken maakte - nog voordat de top was begonnen aan die illusie een einde door in Jeruzalem aan de zijde van Lapid te verklaren dat de US dit akkoord de beste manier acht om eventuele nucleaire illusies van Iran te bedwingen. De vernieuwing van het akkoord zit intussen ook in een eindfase, al toonde toponderhandelaar Robert Malley zich niet al te optimistisch. Een laatste obstakel schijnt te zijn dat de Iraanse Revolutionaire Garde (Pasdaran) van Iran van de lijst van terroristische organisaties afmoet, terwijl de VS de Garde daar juist op wil houden.
Israel maakte intussen bekend dat deze top een soort ''permanent forum'' zal worden om Iran te bedwingen, een soort permanente alliantie dus. Of het dat ook wordt moet nog blijken. Zo stond bijvoorbeeld de ''zaak''van Palestina, het zogenaamde vredesoverleg over een akkoord omtrent de Palestijnen niet op de agenda maar werd het onderwerp - onder meer door Egypte - wel ter tafel gebracht. Ook Blinken liet blijken dat toppen als deze niet de plaats kunnen innemen van de noodzaak van een akkoord met de Palestijnen. ''De Abraham-akkoorden zijn geen subsituut voor vooruitgang tussen Israel en de Palestijnen,'' aldus Blinken. Een nog veel krachtiger commentaar op het ontbreken van het onderwerp Palestina in dit gezelschap van landen die intussen voor de ''normalisatie'' met Israel hebben gekozen, kwam overigens van Jordanië. Zo was de Jordaanse minister van Buitenlandse Zaken de opvallend afwezige in Sde Boker en deed de Jordaanse koning Abdallah II daar nog een flinke schep bovenop. Maandag maakte hij zijn opwachting in Ramallah voor een gesprek met de Palestijnse president Abbas. De Palestijnse premier Shtayyeh noemde intussen ''normalisatiebijeenkomsten met Israel zonder dat de Palestijnse kwestie is geregeld niet meer dan een ''illusie''.
Of Shtayyeh daar gelijk mee had, is de vraag. Het is waar dat de top in Sde Boker ongeveer niets heeft opgeleverd, maar Israel is er wel goed in om de landen van de Abraham akkoorden met dit soort bijeenkomsten steeds verder mee te trekken naar een volledige acceptatie van het zionistische gedachtegoed. Met z'n allen vergaderen in de kibbutz van de man die in 1948 de staat Israel uitriep - tegen het advies van heel wat zionistische duiven die meer tijd wilden voor overleg met de Palestijnen en Arabische landen - is al een hele stap. Met de ministers het nieuws delen dat - toevallig die zondag - na een eerdere aanslag in Be'er Sheba nog eens twee Israelische Palestijnen in Hadera een aanslag hadden gepleegd waarbij twee leden van de grenspolitie (en zijzelf) werden gedood en nog een aantal anderen gewond, ging al wat verder. Op dezelfde dag bekend maken dat Israel nog eens vijf gemeenten alleen voor Joden in de door Bedoeïenen bewoonde Naqab (Negev)-woestijn gaat stichten, was ook niet mis. En 's avonds aan het diner lamscoteletten serveren onder de naam ''Van de bergen van de Golan'', (het Syrische gebied dat Israel in strijd met alle internationale wetten heeft geannexeerd), was nog een bittere pil die Egypte, Bahrain, de VAE, Marokko en trouwens ook de Amerikaanse minister Biden moesten slikken. Je vraagt je af wat de volgende stap zal zijn. Een bezoek aan Yad VaShem? Een krans op het graf van Herzl? Intussen zorgde de onder-burgemeester van Jeruzalem Arieh King voor een enigszins afwijkende noot: waarschijnlijk met het oog op de opmerkingen van Blinken over de noodzaak van een compormis met de Palestijnen, vroeg hij op Twitter de minister alsjeblieft Jeruzalem te willen verlaten. Ook dat kon er nog wel bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten