(Updated). In de hele beschaafde wereld is boycot een geaccepteerd wapen.Vroeger hadden we de Boycot Outspan acties tegen de apartheid in Zuid-Afrika. Shell is geboycot. Bontverwerkende bedrijven zijn geboycot. Beleggers hebben de mogelijkheid te beleggen in aandelenfondsen waarin geen aandelen zitten in de wapen- of tabaksindustrie, of bedrijven die hun werknemers in Derde Wereld-landen slecht behandelen. Ook dat is een vorm van boycot. Boycot is net als staking een politiek middel dat overal is geoorloofd - alleen niet in Israel. Israel heeft namelijk maandagavond een wet aangenomen die een boycot onwettig maakt als zij gericht is tegen Israel, de bezetting of de nederzettingen.
Roi Maor vat op de site +972 de bedoeling van de wet als volgt samen:
.. de wet is erop gericht diegenen te bestraffen die oproepen tot een boycot van Israël, de nederzettingen, of iemand die in verband staat met de bezetting. Indien een persoon, bijvoorbeeld, vraagt om een boycot van academische instellingen die participeren in de bezetting, kan hij voor de civiele rechter worden gedaagd en veroordeeld tot betaling van schadevergoeding (aan de gedupeerde instantie). Als een bedrijf besluit geen producten te kopen die in de nederzettingen zijn vervaardigd, kan het worden uitgesloten van overheidsopdrachten. Als een NGO besluit zich aan te sluiten bij de wereldwijde oproep tot BDS, kan zij haar non-profit-status verliezen en gedwongen worden om belasting te betalen alsof het een commercieel bedrijf is. In eerste lezing was opgenomen dat de wet ook voor buitenlanders gold Zo konden buitenlander die zich met boycots inlieten voor tien jaar gebannen worden uit Israel, en werd het 'buitenlandse politieke lichamen' verboden zich met de boycot bezig te houden of straffe van geen Israelische bankrekeningen meer te mogen hebben, of transacties uit te voeren die registratie van de overdracht vereisen zoals in lande, aandelen en dergelijke. Die laatste bepaling, die vooral de Palestijnse Autoriteit zou treffen, die niet zo lang geleden een boycot van producten, diensten van nederzettingen en het werken in nederzettingen heeft afgekondigd, werd echter op het laatste moment geschrapt door de regering, voor zij zich achter de wet stelde. Kennelijk vonden Netanyahu c.s. dat de consequenties van deze bepalingen, te onoverzienbaar waren. Wel bleef in het voorstel overeind dat buitenlandse bedrijven met dochters- of filialen in Israel ook vallen onder de wet.
De wet, die was ingediend door Zeev Elkin (Likud) werd maandagavond 11 juli met 47 tegen 38 stemmen aangenomen na een verhit debat. Nitzan Horowitz van de partij Meretz viel de wet fel aan: 'Mensen alom ter wereld gaan zich afvragen of Israel nog wel een democratie is.' Zijn partijgenoot Ilan Gilon zei dat Israel zichzelf met de wet verder delegitimeert. De juridische adviseur van de Knesset, Eyal Yanon, had voor het aannemen van de wet een advies uitgebracht waarin hij zie dat de wet de vrijheid van meningsuiting in Israel aantast en mogelijk op de rand van het wettelijk toelaatbare balanceert of daar overheen is. Procureur generaal Yehuda Weinstein adviseerde echter positief.
NGO's in Israel laten er geen twijfel over bestaan dat de wet volledig buiten de juridische kaders valt, ingaat tegen de vrijheid van meningsuiting en de strijdig is met de Israelische basiswetten (die, omdat Israel geen grondwet kent, als een soort grondwet fungeren). De Association for Civil Rights in Israel (ACRI) is van plan in beroep te gaan bij het hooggerechtshof.
Wat zal ik hieraan nog toevoegen? Misschien dit: Israel gaat door het achtereenvolgens aannemen van wetten die de vrijheid van meningsuiting en het recht van minderheden om er anders over te denken steeds verder beperken, meer en meer lijken op een Latijns-Amerikaanse bananenrepubliek waar alleen de mening van de club die toevallig aan de macht is nog wordt getolereerd. Los daarvan is het natuurlijk totaal onaanvaardbaar dat deze wet geen onderscheid maakt tussen Israel en illegale nederzettingen in bezet gebied. Zij worden als het ware via deze wet de facto geannexeerd. Het aannemen van deze wet is daarom een verkrachting temeer van de internationale rechtsorde - niets minder dan dat.
En natuurlijk - we zijn hier intussen aan gewend - komt hierop geen enkele reactie uit het beschaafde Europa. Amerika dat altijd zo de mond vol heeft van het bevorderen van democratie en vrijheid in de wereld, laat wel wat horen - namelijk dat de wet in strijd is met fundamentele rechten. Maar het zegt er meteen bij - om het effect te dempen waarschijnlijk - dat het een interne Israelische aangelegenheid betreft. Wat onzin is, want een wet die de nederzettingen en de bezetting sanctioneert gaat echt niet alleen de Israeli's aan. Het aannemen van deze wet drukt ons daarom, paradoxaal genoeg, nog weer eens met de neus op het feit dat het steeds duidelijker wordt dat alleen geweldloos verzet en boycots nog enige hoop verschaffen dat Israel en de Palestijnen uiteindelijk voor nòg erger kunnen worden behoed. En geweldloos grassroots-verzet dat is
de BDS (Boycot, Divestment, Sanctions) beweging. Kijk hier voor de site van de 'BDS Palestinian National Committee', of hier voor de Israelische organisatie 'Who profits' die bijhoudt wie en welke organisaties er allemaal beter worden van de nederzettingen en wie dus in ieder geval geboycot moeten worden. Steun de Palestijnse BDS-beweging en haar geweldloze verzet. Het is - net als destijds in het geval van Zuid-Afrika - uiteindelijk misschien wel de enige weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten