From the river to the sea, de geschiedenis van een leuze

Foto by Paul Becker, from Wikipedia 

Er is de laatste tijd nog al wat te doen om de kreet ''From the river to the sea Palestine will be free''. Officiële Joodse organisaties, de nationale coordinator antisemitisme bestrijding (NCAB) of tot  de Israelische lobby behorende organisaties zoals het CIDI, zeggen dat het oproept tot het verdwijnen van Israel. Ze worden daarin  bijgevallen door Dilan Yesilgöz, of Gert Jan Segers en hordes christengelovige Israel supporters, want de roep zou antisemitisch zijn. Tweede Kamervoorzitter Vera Bergkamp vermaande DENK-woordvoerder Van Baarle tijdens een debat, maar greep pas in toen Sylvana Simons van BIJ1 aanstalten maakte om Netanyahu te citeren die voor de Algemene Vergadering van de VN een rede hield waarbij hij de kaart van heel Palestina als Israel presenteerde. Een nieuwe pijnlijke misser van Bergkamp.

''From the river to the sea, Palestine will be free'' is een oude Palestijnse kreet die niet opriep tot het verdwijnen van Israel, maar integendeel om het streven naar één seculier, democratisch Israel waarin Palestijnen en Joden gelijkwaardig zouden samenleven, kracht bij te zetten. Het was, volgens de Palestijnse lector aan de Universiteit van Arizona, Maha Nassar, een uitvloeisel van het in de jaren 60 aangenomen Handvest van de PLO dat dit nastreefde. De leuze raakte echter in onbruik nadat de PLO vanaf 1974 voorzichtig begon op te schuiven richting een twee-statenoplossing. In 1988 werd daartoe definitief beslist toen de Palestijnse Nationale Raad, het PLO-parlement, resolutie 181 van de Algemene Vergadering van de VN uit 1947, de zogenoemde delingsresolutie, aanvaardde. Het was de opmaat tot de Akkoorden van Oslo en de erkenning van Israel.

De leuze werd toen min of meer overgenomen door Hamas, dat Israel in die jaren wilde vervangen door een islamitische Palestijnse staat. Inmiddels is ook dat weer achterhaald. In zijn politieke program van 2017 werd Hamas van een religieuze- een nationale beweging en verklaarde het de Palestijnse Autoriteit te steunen bij de pogingen te komen tot een twee-statenoplossing. Maar inmiddels was de leuze al een nieuw leven begonnen als een algemeen aanvaarde leuze van Palestijnen die de bezetting willen afschaffen en wilden streven naar beëindiging van de discriminatie van de Palestijnen in Israel. Ook werd het opnieuw een leuze van de voorstanders van één staat waarin Joden en Palestijnen gelijke rechten hebben, nu de twee-statenoplossing al heel wat jaren geleden een tragische dood was gestorven. In feite geeft iedereen er zijn eigen betekenis aan, maar de kern is: weg met de bezetting en de apartheidsstaat die Joden meer rechten geeft dan Palestijnen. 

Is de resolutie antisemitisch? Nee, zeker niet. De leuze roept trouwens ook niet op tot geweld of tot het wegjagen van Joden. Is hij anti-Israelisch? Dat hangt er maar vanaf. In ieder geval is hij duidelijk niet- of anti-zionistisch.