woensdag 29 juli 2009

Breaking the Silence: How to find your way


You go into Al Atatra, and you see buildings, houses?
Ruins. I entered Al Atatra after seeing aerial photos and didn't identify anything,and my photographic memory is not that bad. I remembered that 200 meters further on down the track there should be a junction, with two large houses at the corners, and there wasn't. I remembered there was supposed to be a square with a Hamas memorial monument, and there wasn't. There was rubble, broken blocks.
How did the destruction affect your ability to communicate, to navigate?
It got to the point where we would try to report to field intelligence about a figure
sticking out its head or a rocket being launched, and the girl (at field intelligence) would ask,"Is it near this or that house"? We'd look at the aerial photo and say, "Yes, but the house is no longer there." "Wait, is it facing a square?" "No more square." She would ask us if this was the third or fourth junction, and we'd tell her the houses are all crushed over the junction and you don't see a single junction. It got to the point where we could hardly see our way. Later I went in to the lookout war-room and asked how things worked, and the girl-soldiers there, the lookouts, resented the fact that they had no way to direct the planes, because all of their reference points were razed. So they would direct them in general terms or rely solely on coordinates. They found their reference points on aerial photos shared by the pilots and the war-room, and very approximate, which also annoys me. What is this, approximation? It's highly possible that now the pilot will bomb the wrong house.
Were you told of this approximation, or is this your own take on things?
It was my own take on things. She tells him, "Take some 800 meters east of the sea and so and so meters at such and such an azimuth from this or that line," and you say, "Wait, if he does not use the compass and other instruments in his cockpit for these measurements, then possibly he'll miss targets, it's not so farfetched. This is not the 'smart bomb' we had been working on so hard. Could be he's using such a bomb, but aiming at the wrong target."

Breaking the Silence: bombardment

Testimony 22 - Bombardment
There was an alert about a woman suicide bomber, and as a result of this alert the instructions were stricter: not to let civilians get close to soldiers. If one does,he is taken down. We're not to take risks in this respect.
Was suspect-arrest procedure practiced before taking them down?
In the clear situation then yes, and if the person would still approach, he would be taken down, regardless whether armed or not. The point was the close pproach.Usually we tried not to be in any contact with civilians. If there were people in the house, we had no choice. But the point was not to come in any contact with them. Because we had capacities, the point was to concentrate on our things and disconnect as quickly as possible. On the morning of the third day, there was a certain house about 300 meters from our own line – which would be an unstable range both day and night. At night, it's the houses where our forces go in and out – so 300meters from our house people were detected moving.
In the morning we detected four men, ages 25 to 40, with keffiyehs, standing outside and talking. It was suspect. We reported to intelligence, specifying the house they were about to enter. Intelligence passed this on to the Shabak who answered that this was known as a Hamas activist's house. This automatically gets acted upon. I don't remember what was used, whether helicopter or ***,but the house was bombed while these guys were inside. A woman came out,holding a child, and escaped southward. In other words, there had been people inside, but as for the procedures, I think things went according to the rules: there was identification along the standard definitions, it was close range from our own forces, within which anyone detected as suspect gets acted upon as soon as the Shabak okayed it.
Were they armed?
No. The report specified that they were unarmed. But that's not the point. The point is that four men standing outside that house conferring look suspect.
And that takes place 300 meters from our forces?
200-300 meters. And it's on a hill. Our forces are downhill, and they're standing above, say two-thirds of the way up.
****

zaterdag 25 juli 2009

Netanyahu lied: Arabs cannoy buy houses in Jerusalem - not even in the eastern part

On the Americans for Peace Now blog, the relentlessly smart Lara Friedman and attorney Danny Seidemann refute Netanyahu’s faux civil rights arguments about Jerusalem housing. To fully appreciate the post, you must have a willingness to wade through the details of arcane real estate law, but the devil, quite literally, is in those details. Here it is, quoted in full:

Setting the Record Straight: Palestinians Can’t Really Live in West Jerusalem
July 20, 2009, posted by Lara Friedman


Yesterday, Israeli Prime Minister Binyamin Netanyahu argued passionately in the Israeli cabinet meeting that Israelis have the right to live anywhere in Jerusalem. In his enthusiasm to defend this latest Irving Moskowitz project (the same Irving Moskowitz who was a key player in Netanyahu’s Hasmonean Tunnel debacle), Netanyahu gushed:
“This has been the policy of all Israeli governments and I would like to say that it is indeed being implemented because in recent years hundreds of apartments in Jewish neighborhoods and in the western part of the city have been purchased by - or rented to - Arab residents and we did not interfere. This says that there is no ban on Arabs buying apartments in the western part of the city and there is no ban on Jews buying or building apartments in the eastern part of the city.”
The problem with this argument is that it isn’t true. Israeli lawyer and Jerusalem expert Daniel Seidemann sets the record straight with the following points:
- Virtually all of West Jerusalem is off-limits to Palestinian residents of Jerusalem in terms of their ability to purchase property. This is because most of West Jerusalem, like most of Israel, is “State Land” (in all, 93% of land in Israel is “state land”). Under Israeli law, to qualify to purchase property on “state land” the purchaser must either be a citizen of Israel (Palestinian Jerusalemites are legal residents if the city, not citizens of Israel) or legally entitled to citizenship under the law of return (i.e. Jewish). This means an Israeli or a Jew from anywhere in the world can purchase such property in West Jerusalem, but not a Palestinian resident of the city. (Technically, by the way, these are actually not purchases but long-term leases.)
- With respect to the small amount of private land in West Jerusalem, legally there are no limitations on Palestinian residents of East Jerusalem purchasing in such areas. Similarly, there are no legal limitations on Palestinian residents of Jerusalem renting in West Jerusalem. However, Danny (who is extremely familiar with East Jerusalem and its residents) does not know of a single case of a Palestinian resident of Jerusalem residing in West Jerusalem, either through purchase or rental of property. (This is distinct from Arab citizens of Israel, a small number of who do live in West Jerusalem). The reasons for this are social, cultural, and economic, and as far as State Lands go, legal.
- In addition, it should be emphasized that the ban on purchase of property on “State Lands” by Palestinian residents of Jerusalem extends to East Jerusalem. Not only are Palestinian Jerusalemites barred from purchasing property in nearly all of West Jerusalem, but they are also barred from purchasing property in the 35% of East Jerusalem that Israel has expropriated as “state land” since 1967, and on which Israel’s East Jerusalem settlements have been built. This means that in more than 1/3 of East Jerusalem, Israelis and Jews from anywhere in the world have a right to buy property in Israeli settlements, but not Palestinian residents of Jerusalem, including the very residents whose land was expropriated to build these settlements.
- A small number of Palestinian residents of East Jerusalem have rented apartments in some East Jerusalem settlements (principally French Hill, Pisgat Zeev, and Neve Yaacov - all settlements that are so far “east” that they are increasingly less attractive to Israelis). This does not appear to reflect any political agenda to move to these areas, but rather is a byproduct of the severe housing shortage that exists in Palestinian neighborhoods of East Jerusalem. And it should be noted that these are short-term rentals from their Israeli owners (as opposed to formal leases by the titular land owner, the government of Israel, to

Rafsanjani about Iran's crisis

After an absence of several weeks Ali Akbar Hasemi Rafsanjani returned on 18 July to the Tehran friday prayer in order to give a sermon. In it he reiterated his criticism of the way the presidential election had been conducted. He stressed that the legitimacy of the Islamic Republic is based upon the will of the people and that the late imam Khomeiny acted accordingly (remarks by the way which are open to debate).
After that he continued by asking to release whoever had been arrested during the recent unrest and to restore press freedom. Unfortunately - in his words - the five more days that were granted to the Council of the Guardian to reconsider the election results had not been used properly. But now it was obviously too late to change the course of events. Consequently he urged Iran's leadership to start an open debate in order to regain the trust of the people and open possibilities to solve the crisis in order that in the future the people can choose the candidate of their choice. What follows is the integral translation of this part of Rafsanjani's speech.

We have to create an atmosphere that all sides can come and express their views. And all sides must act rationally and without quarrel. Logic should rule. Of course the main task here falls on the Voice and Vision [of the Islamic Republic, meaning state broadcaster] as it has greater audience. And all other media outlets must do the same. [Sentence indistinct]. They should sit down and talk to each other in a brotherly and sisterly manner and point out their reasons. Eventually the people will find out the truth and we can ask the people too. We have to provide the ground to return this trust to the people. Unfortunately, a good use was not made of the opportunity that the Supreme Leader [Ali Khamene'i] gave the Guardian Council in which an extra five days was given to them to talk to the ulema. I do not of course want to blame anyone for this lost opportunity, but, nonetheless, it did not happen. [Crowd chanting] We have passed that stage. We are going through another stage now. I believe that for the sake of the future and our unity and for preventing the danger facing the system and for safeguarding the values created by the Revolution and for the sake of the martyrs and the efforts of those who struggled on this path whose achievements are now passed on to us and in order for these achievement to be passed on to the third and forth and following generation, at this juncture we can move along this path. If we accept the above two points that we move in line with the law and leave the door to debate, negotiations and reasoning open, perhaps in a short while we will be satisfied.

Resolve current "crisis"
Meanwhile, we have to do other things. Under current circumstances, there is no need for us to have people in prisons. Allow them to return to their families. [Chants of indistinct slogans from the masses in support of the cleric's comment]. Let's not allow our enemies to reprimand and laugh at us and hatch plots against us just because a few certain people are in prison. We should be brave and patient enough to tolerate one another. Sympathy should be shown to the victims of the recent incidents which took place. We should offer condolences to those who are mourning and bring their hearts closer to the establishment. And this is possible. Those who are faithful to the Revolution and know that the system needs them, can cooperate with us with their heart and soul. We have to do this, be tolerant and show them sympathy.
There is no need to make haste here and put ourselves into trouble. We should not limit our media, which have got legal permission for their activities. They should be able to work within the framework of the laws. As I mentioned before, the law is the criteria. Neither the media should expect to have activities beyond the legal framework, nor should the establishment expect them to ignore their legal rights. All should let to create a calm, open, critical, or even confirming atmosphere. I think that our officials, Law Enforcement Force, military and security forces should help to create that atmosphere.
We are all members of a family. All of us have endured hardship in the path of the revolution. All of us have invested in this long holy jihad and given martyrs. All of us [word indistinct]. We have our own idea. Why should others from long distance come and make up a prescription for us [give advice to us]. We are independent. [Word indistinct]. Do we not have 30-year experience of running the country? Do we not have ulema? Why should our Sources [of Emulation, meaning senior clerics], who always have been supportive, and our seminary schools, which have never had any expectations for their efforts, be upset today. We should keep their support and rely on them. If we preserve the unity, God willing, I hope that this Friday prayer sermon will be a turning point for the future and we will be able to successfully resolve this problem, which unfortunately can be described as a crisis. I hope that unity, fraternity, and fair competition [in elections] will again prevail, so that people can elect whoever they like.

donderdag 23 juli 2009

Vakantie is leuk maar soms ook ongemakkelijk

Geen idee hoeveel mensen op deze blog kijken. Waarschijnlijk niet al teveel. Ik ben er ook nog niet zo lang als blogger. Die paar getrouwen hebben het bijna twee weken zonder nieuwe postings moeten stellen. Daarvoor excuses. Ik ben sinds 10 juli in Frankrijk, Normandië om precies te zijn, niet te ver van Alençon in een landelijke omgeving. Ik had erop gerekend via bibliotheken toegang tot het internet te hebben, maar dat viel tegen. Ook hier is het vakantie en dan zijn de bibliotheken delen van de tijd dicht.
Inmiddels heb ik wel een beetje begrepen wat ik moet doen. De komende dagen zal ik iets doen aan Hamas, de recente ontwikkelingen in Iran en de publicatie van getuigenissen van Israëlische militairen in Gaza. Maar of het ook gaat lukken met plaatjes en verwijzingen erbij....
Enfin, we zullen zien.

Dayton, een generaal die Obama naar huis zou moeten sturen


Een van de dingen die president Obama snel zou moeten doen om een regeling van het Israëlisch-Palestijnse probleem mogelijk te maken, is een einde maken aan het zogenoemde 'US Security Coordination program' (USSC). Dit programma, dat de Palestijnse Autoriteit 'helpt' haar veiligheidsdiensten te hervormen, werd in 2005 gelanceerd door de regering-Bush. De leiding ervan is in handen van de Amerikaanse luitenant-generaal Keith Dayton.
De VS, en met name de CIA, hebben al sinds het midden van de jaren negentig een fors aandeel gehad in het trainen en monitoren van de 'Preventive Security Forces' van de Palestijnse Autoriteit. Maar het USSC, waaraan ook wordt bijgedragen door Canada, Turkije en Groot-Brittannië, gaat veel verder. Het mikt op niets minder dan een totale herstructurering van de Palestijnse veiligheidsdiensten. The Electronic Intifada meldde onlangs onder verwijzing naar documenten die in 2008 zouden zijn uitgelekt, dat het hele programma 1,3 miljard dollar zal gaan kosten. Daarvan zou intussen 161 miljoen zijn uitgegeven.
Dayton, zo zal men zich herinneren, was aanvankelijk actief in Gaza zowel als op de Westoever. In samenwerking met Mohammed Dahlan werd na de verkiezingsoverwinning van Hamas in 2006 gewerkt aan het opzetten van een politiemacht die Hamas aan de kant moest zetten. Dat resulteerde uiteindelijk in een preventieve coup van de Hamas-strijdkrachten, die een einde maakten aan de aanwezigheid van Dahlans manschappen in Gaza. (Voor een volledig verslag van de gang van zaken, zie Vanity Fair 2008, The Gaza Bombshell).

Het program ging na deze ervaring op de helling en had vervolgens meer succes. In een rede die hij op 7 mei 2009 hield voor – nota bene – The Washington Institute for Near East Policy (WINEP), de think tank van de Joodse lobby AIPAC, vertelde Dayton dat de nadruk nu ligt op het omvormen van de Palestijnse nationale Veiligheidsdiensten in een gendarmerie. Daartoe worden jonge recruten geworven, in de leeftijd van 20-22 jaar. Ze worden eerst gescreend door de Jordaanse, Amerikaanse en Israëlische (!) veiligheidsdiensten. Vervolgens ondergaan ze een training van vier maanden in Jordanië op het Jordaanse 'International Police Training Centre' onder leiding van Amerikaanse en Jordaanse instructeurs. Het program richt zich volgens Dayton op mensenrechten, gecontroleerd gebruik van geweld, het beheersen van rellen en van burgerlijke ongehoorzaamheid, en op saamhorigheid en leiderschap. Volgens Dayton wordt de recruten bovendien een grote mate van loyaliteit bijgebracht jegens de Palestijnse vlag. De generaal vertelde dat drie bataljons van 500 man elk van dit soort nieuwe politiemensen zijn opgeleid. Er zullen er meer volgen (volgens sommige bronnen in totaal 4700 man). Hun acties, zei Dayton hebben intussen ook een positieve indruk gemaakt op de Israëlische strijdkrachten. Onder meer bleken zij effectief tijdens de Israëlische Gaza-campagne van december-januari 2009. Israël had gevreesd dat de campagne een derde intifada zou uitlokken, vertelde de generaal, maar wegens de effectiviteit van de Palestijnse veiligheidsdiensten bleek het uiteindelijk geen extra toepen nodig te hebben op de Westoever, zodat deze alsnog konden worden ingezet in de Gaza-strook.
Andere activiteiten van het USSC zijn volgens Dayton 'capacity building' in het ministerie van binnenlandse zaken van de PA om de veiligheidsdiensten te leiden, de bouw van een training centrum voor de presidentiële garde in Jericho en een operationele basis voor de mannen die de training in Jordanië met goed gevolg hebben afgerond. De bouw van een tweede basis in Jenin staat, op het programma (en heeft de volledige goedkeuring van de IDF), evenals een politie-trainingscentrum in Jericho. Een vierde aspect van het trainingsprogram, tenslotte, is een programma voor hoger kader van de PA-veiligheidsdiensten, onder wie kolonels, luitenant-kolonels en majoors. Dayton toonde zich in zijn rede uiterst enthousiast over de vele succesvolle 'veiligheidsoffensieven' die de nieuwe veiligheidstroepen de afgelopen viereneenhalf jaar hebben ondernomen – 'in samenwerking met de IDF – waarbij op de Westoever gewapende troepen werden overmeesterd, illegale militia's ontmanteld, Hamas-activiteiten werden tegengegaan en veiligheid en zekerheid voor de burgers werden versterkt'.

Wat Dayton niet vertelde
Wat Dayton wegliet uit zijn verhaal was – om te beginnen – de 'graduation ceremony' op 25 maart 2009 van een eerste lichting trainees van een opleidingscentrum van de Militaire Inlichtingendienst in Jericho dat daar eveneens onlangs blijkt te zijn geopend. Wat hij evenmin vermeldde was dat sinds het USSC program onderweg is, tenminste acht Palestijnen zijn overleden aan de gevolgen van marteling in detentie, terwijl tientallen andere ex-arrestanten getuigen eveneens te zijn gemarteld. De Palestijnse journalist Khaled Amayreh, die dit meldde, voegde eraan toe dat sinds Fatah door Hamas uit de Gaza-strook werd verdreven in de zomer van 2007, zo'n 4000 arrestaties hebben plaatsgevonden. Van hen zouden nog 750 mensen vastzitten (wat overigens door de PA wordt ontkend).
Daarnaast hebben de veiligheidsdiensten van de PA ook honderden instellingen op sport-, onderwijs, gezondheids- en liefdadigheidsgebied overgenomen of gesloten die voordien door islamitische instituties werden gerund. Eveneens zijn honderden ambtenaren, onder wie ook onderwijzers en leraren, onceremonieel de laan uit gestuurd wegens sympathieën of vermeende sympathieën voor Hamas, of gestraft met kortingen op hun salaris. Vaak gebeurt dat op basis van rapporten van tipgevers, die niet altijd even betrouwbaar zijn. En tenslotte lijden ook de persvrijheid en het functioneren van de rechterlijke macht onder de zuiveringsijver van de veiligheidsdiensten, doordat journalisten worden gearresteerd en/of geïntimideerd en rechters en advocaten de raad krijgen zich niet te bemoeien met zaken die de veiligheid betreffen.
En daarmee is nog niet alles gezegd. Mustapha Barghouti (en anderen) klaagden eerder dit jaar tegenover Helena Cobban toen zij in Ramallah was, dat er ook een uitgebreide, ideologisch gemotiveerd zuivering gaande is onder de PLO-strijdkrachten. Vrijwel de hele oude garde die met Arafat naar de Westoever is teruggekomen wordt met pensioen gestuurd, zodat de 'jongere garde' kansen krijgt om door te stromen. En met die jongere garde wordt verwezen naar een bepaald genre jongeren, namelijk mannen uit de stal van Mohammed Dahlan, Washington's man in de PA-veiligheidsdienten....
Kortom: in Ramallah wordt alles klaargestoomd voor een staatsmachine die het vuile werk gaat opknappen van de Israëlische Shin Beth en de IDF bij het onder de duim houden van de nationale aspiraties van de Palestijnen. Dat gaat uiteraard ook ten koste van de mogelijkheden van een verzoening tussen Fatah en Hamas. Niet voor niets noemde Khaled Meshal, de leider van het politburo van Hamas, in zijn rede op 25 juni in Damascus Dayton en zijn programma als voornaamste hinderpaal op weg naar een verzoening. En zonder verzoening is een duurzame regeling niet mogelijk. Kortom: als het Obama ernst is met het streven naar een akkoord, dient hij ook met deze erfenis van Bush korte metten te maken en Dayton snel aan de kant te zetten.

zaterdag 11 juli 2009

En toen lag de hele 'hasbara' truckendoos op straat

Nog maar net had ik geschreven over The Israel Project, the front office van de Amerikaans Joodse lobby AIPAC en zijn belachelijke uitspraak dat het verwijderen van Joodse nederzettingen van de Westoever neeerkomt op ethnic cleansing, of TIP is weer in het nieuws. Nota bene Newsweekpubliceert op zijn website de volledige, nooit voor de openbaarheid bedoelde, 116 pagina's tellende handleiding van TIP voor zijn actievoerders en voorlichters, die de wonderlijke titel draagt van 'Global Language Dictionary 2009'. Dit werkje - Property of the Israel Project. Not for distribution or publication 2009. - vertelt ons veel, zoniet alles over de techniek van wat in kringen van de zionist and Israel watchdogs 'hasbara' heet, letterlijk vertaald: voorlichting, maar in de praktijk beter te vertalen als indoctrinatie. Het is geschreven door Frank Luntz, een pr-corifee van de Republikeinse Partij en bedoeld voor een Amerikaans gehoor. Maar Nederlanders die wel eens een avondje van het CIDI of CIDI-Jongeren hebben meegemaakt zullen er veel in herkennen. Het is overigens - dit terzijde - wel voor mensen met een sterke maag, want door zijn hypocrisie en leugenachtigheid sterk de misselijkheid opwekkend.


Een kleine greep:
In het begin worden 25 Rules for Effective Communication gegeven en regel 1 is:
The first step to winning trust and friends for Israel is showing that you care about peace for BOTH Israelis and Palestinians and, in particular, a better future for every child. Indeed, the sequence of your conversation is critical and you must start with empathy for BOTH sides first. Open your conversation with strong proven messages such as:
“Israel is committed to a better future for everyone – Israelis and Palestinians alike. Israel wants the pain and suffering to end, and is committed to working with the Palestinians toward a peaceful, diplomatic solution where both sides can have a better future. Let this be a time of hope and opportunity for both the
Israeli and the Palestinian people.”

Inderdaad. Een ritje door de Westoever langs wat nederzettingen en Palestijnse dorpen en steden volstaat om te zien hoe hard Israël werkt aan een 'better future for BOTH Israelis and Palestinians'.

Ander punt. Luntz legt uit dat voor- en tegenstanders in het Israëlisch-Palestijnse dispuut elkaar maar al te vaak frontaal te lijf gaan. Nee, veel beter is het om de principes duidelijk te maken die de drijvende kacht zijn achter wat je zegt en denkt, dan win je sympathie:
“As a matter of principle, we believe that it is a basic right of children to be raised without hate. We ask the Palestinian leadership to end the culture of hate in Palestinian schools, 300 of which are named for suicide bombers. Palestinian leaders should take textbooks out of classrooms that show maps of the Middle East without Israel and that glorify terrorism.”
As a matter of principle, children should not be raised to want to kill others or themselves. Yet, day after day, Palestinian leadership pushes a culture of hate that encourages even small children to become suicide bombers. Iran-backed Hamas’s public television in Gaza uses Sesame Street–type programming to
glorify suicide bombers.
As a matter of principle, no child should be abused in such a way. Palestinian children deserve better.”

Jawel, hier gaan we mee met de door zulke onpartijdige instanties als MEMRI en Palestinian Media Watch van ex-Mossad-agent Itamar Marcus geleverde 'feiten' over schoolboeken en tv-series, die lang niet zo feitelijk zijn als TIP ons wil doen geloven. En trouwens, waar zijn de Israëlische schoolboeken met kaarten waarop Palestina, of zelfs maar de 'groene lijn' (de grens van ''67) staat aangegeven? Maar ok, het gaat om 'matters of principle'. Principes dat het niet goed is de 'andere kant' te haten en dat kinderen beter verdienen. Vandaar zeker dat Liebermans racistische partij de derde in grootte werd bij de laatste verkiezingen in Israël? En dat Israëlische troepen bijna nooit Palestijnse kinderen doden op de Westoever of in Gaza?

Clearly differentiate between the Palestinian people and Hamas. There is an immediate and clear distinction between the empathy Americans feel for the Palestinians and the scorn they direct at Palestinian leadership. Hamas is a terrorist organization – Americans get that already. But if it sounds like you are attacking the Palestinian people (even though they elected Hamas) rather than their leadership, you will lose public support.
Ja, wees voorzichtig hoe je het brengt, denk aan de gevoeligheden van je gehoor. Maar dit staaltje demagogie is vrij gevaarloos:
We know that the Palestinians deserve leaders who will care about the well being of their people, and who do not simply take hundreds of millions of dollars in assistance from America and Europe, put them in Swiss bank accounts, and use them to support terror instead of peace. The Palestinians need books, not bombs. They want roads, not rockets.”

En wat denken we hier van:
We may disagree about politics…But there is one fundamental principle that all peoples from all parts of the globe will agree on: civilized people do not target innocent women and children for death.”
Targeting innocent women and children for death, nee, dat deden die Israëlische leiders ook niet tijdens de campagne van 2006 in Libanon of de Cast Lead-operatie van december-januari 2009 in Gaza.

En tenslotte, als u niet al helemaal onpasselijk bent:
Don’t pretend that Israel is without mistakes or fault. It’s not true and no one believes it. Pretending Israel is free from errors does not pass the smell test. It will only make your listeners question the veracity of everything else you say.

Use humility. “I know that in trying to defend its children and citizens from terrorists that Israel has accidentally hurt innocent people. I know it, and I’m sorry for it. But what can Israel do to defend itself? If America had given up land for peace – and that land had been used for launching rockets at America, what would America do?


Bah. En nog eens bah...

vrijdag 10 juli 2009

'Natural growth', legaal en illegaal en andere onzin over de nederzettingen

Het is tijd dat ik op deze blog een keer eer bewijs aan The Magnes Zionist. De man die zich achter deze titel verschuilt en zich Jeremy Haber noemt, was - naast de onvermoeibare Anja Meulenbelt - degene die mij tijdens de Gaza-campagne met zijn ingehouden woedende stukjes inspireerde om ook een blog te beginnen.
Vandaag was The Magnes Zionist productief met een stukje over een herdenking van de journalist Amos Elon, over wie ik trouwens ook niet lang geleden (hier) een in memoriam schreef. Habers stukje is zoals gewoonlijk mooi geschreven en interessant. Pal daaronder parafraseert hij een lang artikel van Amos Harel, een van de oudere garde van Haaretz, over de nederzettingen, waaruit blijkt hoezeer het hele onderscheid tussen 'legale en illegale' nederzettingen (dat volgens de de internationale rechtsregels sowiewo bullshit is) ook in de dageljkse Israëlische praktijk flauwekul is, omdat alles in de planning keurig op elkaar aansluit.
The outposts are a continuation of the settlements by other means. The sharp distinction Israel makes between them is artificial. Every outpost is established with a direct connection to a mother settlement, with the clear aim of expanding the takeover of the territory and ensuring an Israeli hold on a wider tract of land. Construction in the outposts is integrated into the overall plan of the settlement project and is carried out in parallel to the seizure of lands within and close to the settlements.
En
Behind every settlement action there is a planning and thinking mind that has access to the state's database and maps, and help from sympathetic officers serving in key positions in the IDF and the Civil Administration. The story is not in the settlers' uncontrolled behavior, though there is evidence of this on some of the hilltops, but rather in conscious choices by the state to enforce very little of the law.
En
In March 1998, during a tour, I was told by the commander of the Samaria Area Brigade, in an afterthought, that although the Gidonim outposts near Itamar were established without a permit, the Defense Ministry was acting to "launder" them. (...) Five years later, at the height of the Sharon prime ministership, a senior officer who had recently been demobilized after service in the territories volunteered to explain the facts of life to my colleague Guy Kotev and me. With the patience usually reserved for children who have difficulty understanding, he asked us whether we really believed that the outposts go up without the authorities' knowledge. He related that the director general of the settler organization Amana, Zeev Hever (known by his nickname, Zambish) was visiting the prime minister's residence at night to go over the maps with Sharon. "And after that you expect that we won't give them guards and we won't hook them up to the water system?" he wondered.
Georganiseerde diefstal van Arabisch land, ondersteund en geleid door de staat - en dat al heel erg lang. Lezen, die stukken. Zowel Habers opmerkingen als het origineel in Haaretz.

Afgezien van The Magnes Zionist, is er ook nieuws uit de blogosphere over de officiële Israëlische regeringsmythologie omtrent 'natuurlijke groei' van de nederzettingen. Joseph Dana, een jonge Amerikaan die blogt onder de naam Ibn Ezra, meldt dat hij aanwezig was bij de aankomst van het vliegtuig met de eerste lading van zo'n 3000 nieuwe immigranten uit de VS en Groot-Brittannië die de stichting Nefesh B'Nefesh deze zomer naar Israël hoopt te verschepen. In zijn verslag meldt hij dat een groot deel van de nieuwaangekomenen rechtstreeks naar nederzettingen als Ma'ale Adumim en Efrat vertrekt. Dat zou grosso modo gelden voor de hele groep van 3000 die wordt verwacht. Geen wonder als, zoals hij zegt, een aantal van de bestuursleden van Nefesh B'Nefesh ook zelf kolonisten zijn. Daar gaat het hele verhaal van 'natural growth'.Ma'aleh Adumim (klik op foto om te vergroten)

Tenslotte nog een heel andere verwijzing. Bij mijn beschrijvingen van de eerste ontmoeting tusen Obama en Netanyahu en van Obama's speech in Cairo heb ik kritiek geuit op Obama's opstelling. Onder meer noemde ik het een grote fout dat Obama niet de 'Roadmap for Peace' de Roadmap had gelaten, omdat het ding een onding is dat eindeloos gesteggel over voor wat hoort wat oproept (als de Palestijnen terreur afschaffen gaat Israel 'íllegale' buitenposten afbreken - dat soort dingen). In plaats van dit soort gezeur (wanneer is terreur echt afgeschaft en wat zijn precies illegale buitenposten) zou het beter zijn geweest als Obama zijn eigen parameters had genoemd, schreef ik. En wat lezen we hier op de website van Foreign Policy in een artikel van het echtpaar Leverett? Onder de titel 'Roadmap to nowhere' zeggen ze dat Obama er veel beter aan had gedaan de Roadmap af te schaffen en gewoon te stellen dat de nederzettingen allemaal illegaal zijn (inclusief die in Oost-Jeruzalem). Dan zouden we meteen weer weten dat er onderhandeld dient te worden op basis van de grenzen van 1967 en dat er niet voortgegaan wordt op de weg van de regering-Bush. Juist....

'Ethnic cleansing' en 'self hating Jews'

The Israel Project (TIP) stelt zichzelf voor als een niet aan enige officiële instantie gebonden, non-profit organization die voorlichting geeft over Israël aan onder meer journalisten. Onder het motto 'for freedom, security and peace' wordt een keur aan experts aangeboden. Onder hen zijn een keur aan Israëlische regeringsfunctionarissen, verlichte, uit de AIPAC-stal afkomstige geesten als David Makovsky, Dennnis Ross en Martin Indyk, of deskundigen als de ex-Mossad werknemer Itamar Marcus, de stichter van het o zo onpartijdige Palestinian Media Watch. Zij zullen ongetwijfeld weten hoe ze naieve, onwetende persmensen goed op weg moeten helpen. Ook (gratis?) rondvluchten in een helikopter boven Israël, vermoedelijk om Israëls geringe strategische diepte te tonen, behoren tot de mogelijkheden van deze onafhankelijke organisatie.
The New Jersey Jewish News heeft achterhaald wat het antwoord is van TIP op de huidige spanningen tussen de regering Obama met haar vraag om een 'freeze' van het bouwen in de nederzettingen en de regering in Jeruzalem. Welnu, 'ethnic cleansing of Jews' kan en mag nooit het doel zijn, zegt TIP. Welja, ethnic cleansing. Stel een buurland, laten we het Duitsland noemen, neemt Amsterdam in, lijft grote delen ervan in en verjaagt ons uit onze huizen. Wij roepen de hulp in van de rest van de wereld om te zorgen dat die Duitsers daarmee niet verder doorgaan. Is dat dan ethnic cleansing?
Maar het kan gekker. Verschillende bronnen melden dat Bibi Netanyahu, deze week tijdens zijn onderhoud met de Duitse minister van Buitenlandse Zaken Walter Steinmeier het woord 'Judenrein' heeft gebezigd: de Westoever mag nooit meer 'Judenrein' worden. Meer hierover hier. Ook Haaretz meldt het. Daar valt te lezen dat Steinmeier als reactie heeft gezwegen en alleen maar wat geknikt. Verstandige reactie, lijkt me wel.. Self hating Jews. Links Axelrod, rechts Emanuel

Haaretz heeft nog een interessant stuk over Bibi. Barak Ravid, overigens bij mijn weten niet helemaal de betrouwbaarste journalist in het heilige land omdat hij zich nog wel eens manifesteert als spreekbuis van Kadima of van zijn bijna-naamgenoot de minister van defensie, zet daarin een zenuwachtige, wispelturige, nagenoeg paranoide Netanyahu neer. Of het een betrouwbaar portret is? Het lijkt nogal aangedikt. Maar wetenswaardig is Ravids melding dat Bibi regelmatig naar Rahm Emanuel en David Axelrod, respectievelijki Obma's stafchef en naaste raadgever, verwijst als 'those self hating Jews'. Self hating Jews, het mocht wat. Het lijkt me nog een lange weg te gaan voor deze heren voor we ze kunnen verwelkomen bij de club. Maar het zegt een boel over Netanyahu.

donderdag 9 juli 2009

Interview Mohamed Rabbae: De conscience juive is uiteindelijk sterker dan F-16's of raketten

Bij het slaan van de eerste paal voor het nieuwe gebouw van de LJG was hij – opvallend genoeg – de enige Marokkaanse belangstellende. Enkele weken later was hij – zij aan zij met onder meer SP-Kamerlid Harry van Bommel - spreker op het Museumplein tijdens een demonstratie tegen het Israëlische optreden in Gaza. Eerder, in november, was hij één van de drie sprekers op de Kristallnachtherdenking van 'Nederland Bekent Kleur'. Mohamed Rabbae, oud-Kamerlid van Groen Links, blijft een voorvechter van multiculturele verdraagzaamheid, voorstander van dialoog en vredesactivist.


Maarten Jan Hijmans

We ontmoeten elkaar in januari 2009, tijdens het heetst van de strijd in Gaza. Rabbae heeft dan al zijn redevoering gehouden op het Museumplein, waarin hij – ooit vluchteling voor het regime van Hassan II - onder meer de Arabische regeringen van lafheid beschuldigde omdat zij de Palestijnen in Gaza aan hun lot overlieten, terwijl ze ten prooi waren aan meedogenloze bombardementen. Gelooft hij nog wel in de dialoog met Joden nu daar zoveel slachtoffers vallen? Jawel, 'juist nu is het nodig in gesprek te blijven,' zegt Rabbae. Om vervolgens uit te wijden over zijn band met Joden. In Mohammadia, het plaatsje bij Casablanca, waar hij vandaan komt, waren het zijn buren.
'Ieder had er wel zijn eigen rituelen, maar we deden veel samen, ging vaak bij elkaar op bezoek. Er kwam een kink in die harmonie toen plotseling veel Joden vertrokken zonder dat we wisten waarom. Later begrepen we dat ze naar Frankrijk waren gegaan en vandaar vaak naar Israël of Canada. Het gebeurde in 1953 of '54, van de ene dag op de andere – opeens hadden we geen buren meer. Ik denk nog steeds dat het een groot gemis was. Velen speelden een belangrijke rol in de strijd om onafhankelijkheid tegen de Fransen of voor democratisering tegen de latere koning. Zo kwam ik hier veel later in Nederland weer Abraham Serfaty tegen, die onder Hassan II 18 jaar in de gevangenis had gezeten. In '92 of '93 hebben ik en andere bestuursleden van de culturele stichting Al Farabi ook eens een debat georganiseerd in De Balie over de geschiedenis van de Joden in Marokko. In een Arabische krant werd ik toen uitgemaakt voor een agent van de zionisten.'
'Voor mezelf maak ik een groot onderscheid tussen mijn verbondenheid en solidariteit met Joden - ook voor wat betreft alle ellende van de Tweede Wereldoorlog – en de politiek van de staat Israël.
Sommige mensen kunnen dat onderscheid niet maken, maar ik kan dat wel. Stel dat – onverhoopt – het bestaan van Israël op het spel zou komen te staan, dan zou ik één van de degenen zijn die zouden strijden voor het voortbestaan ervan - op dezelfde wijze als we nu strijden voor het recht van de Palestijnen op een eigen staat.'


Kritisch
'Ik heb altijd een grote bewondering gehad voor wat in het Frans zo mooi heet 'la conscience Juive' – het Joodse geweten en de Joodse moraliteit. Het optreden van de staat Israël brengt dat omlaag. Ik ben daarom ook zo blij dat er in de Joodse gemeenschap mensen zijn die kritisch zijn over Israël en kritiek op hun eigen lotgenoten niet uit de weg gaan bij hun pogingen de conscience Juive overeind te houden. Ik denk ook dat we daar onze hoop op moeten richten. We zijn wel zo'n beetje uitgekeken op het idee dat de Europese of de Amerikaanse politiek iets kan betekenen. Ik denk dat we onze hoop moeten vestigen op die Joden die kritisch zijn en akkoord kunnen gaan met een Palestijnse staat. Als er ooit iets moois opbloeit dan zal dat zijn door beschaafde mensen van de twee kanten die bereid zijn in de ander zichzelf te herkennen. Ik denk ook dat de vernietigende kracht van Israëls wapens op den duur geen garantie bieden. Ik durf de stelling aan dat de conscience Juive op den duur een veel sterker wapen zal blijken te zijn dan F-16's, raketten en wat voor wapens dan ook.'

'De Joods-Marokkaanse Dialoog, het Joods-Marokkaanse Netwerk, dat ligt op dit moment natuurlijk moeilijk. Harry Polak (bestuurslid van het Netwerk) heeft me een tijdje geleden gevraagd toe te treden tot het bestuur en toen heb ik hem gevraagd: “Hebben jullie ooit gepraat over een oplossing – hebben jullie geprobeerd een gemeenschappelijk politiek standpunt te formuleren?” Het antwoord was: nee. Maar dan vliegt de dialoog iedere keer als er wat aan de hand is alle kanten op. Ik heb toen voorgesteld eerst zo'n discussie te houden om naar een soort politiek cement te zoeken dat ons bijeen houdt, bijvoorbeeld een twee-statenoplossing. Dan zijn we met elkaar verbonden iedere keer als Israël of Hamas of welke Palestijnse organisatie dan ook zich daartegen keert, dan kunnen we niet tegen elkaar worden uitgespeeld. Laat je het open, dan gebeurt er wat er nu gebeurt: dan moet je bemiddelen, dan is het moeilijk met elkaar te blijven praten. Dan heb je geen goede basis en moet je het weer helemaal opnieuw gaan opbouwen.'

Mond open
Marokkanen toen en nu, je was er vrijwel van het begin af bij. Er is veel veranderd in de tussentijd. Hoe is het om daarop terug te kijken?
'De Marokkanen werden oorspronkelijk, net als de Italianen en de Spanjaarden, aangetrokken met het idee dat er tijdelijk gastarbeiders nodig waren om de tekorten op de arbeidsmarkt aan te vullen en dat ze na een paar jaar weer terug zouden gaan. Heb je ooit een wervingsfilmpje uit die tijd gezien? Jaap van Meekren van de AVRO heeft er een keer een documentatire over gemaakt. Mannen moesten - net als paarden – hun mond open doen om naar hun gebit te laten kijken om hun leeftijd te laten schatten en werden in armen en benen geknepen. Er werd bewust geworven in het Rif-gebergte en op het platteland, en gemikt op mensen met een lage opleiding, ze gingen immers toch weer terug. Maar dat gebeurde dus niet. In de jaren zeventig heb ik als directeur van een stichting in Breda de politieke partijen een keer voorgesteld om die gastarbeiders – net als politieke vluchtelingen die zich hier hadden gevestigd – recht te geven op 400 uur les in de Nederlandse taal. Alle partijen waren tegen, behalve klein links, zoals de CPN en de PPR en Nora Salomons van de PvdA. De groten zeiden: dat heeft geen zin, die gaan toch terug. En toen was daar een jaar of wat terug ineens – tot mijn grote verbazing – dat mens Verdonk met haar eis dat er thuis en op straat Nederlands zou moeten worden gesproken.'

Verrechtst
'In de jaren tachtig groeide er wel enige solidariteit, onder meer van de kerken. Maar na 2001 – de aanslagen in New York – kwam de kentering. Eerst werd de aanval geopend op de Turken en Marokkanen, toen op de moslims in het algemeen. Er zijn luidruchtige jongeren – verkeerde jongeren, natuurlijk ik geef het toe – maar na 2001 verslechterde het klimaat en en na de moord op Van Gogh in 2004 zijn de poppen helemaal aan het dansen. Sindsdien hebben we te maken met een verrechtste samenleving met Verdonk en Wilders. En met Fortuyn als 'Nederlander van de eeuw'. Sindsdien is ook een radicaliseringsproces aan de gang onder de Marokkaanse en ook de Turkse jeugd. Alleen wordt dat niet vertaald in excessen, maar gaan er een heleboel – vaak de meer succesvolle – terug. Volgens mij is dat verlies voor de Nederlandse economie en cultuur.'
'Marokkanen worden in de beeldvorming voorgesteld als de meest gesegregeerde en niet-geïntegreerde groep in Nederland. Maar als je kijkt naar het grote aantal mensen dat succes heeft krijg je toch een ander beeld. Schrijvers als Abdel Kader Benali, Hafid Bouazza, Khalid Boudou en Naima El- Bezzaz; een cabaretier als Najib Amhali of de makers van Chouf Chouf Habibi, de voetballerij met mensen als Boulahrouz, de mode met Aziz, of de vele kamerleden als Aboutaleb, Marcouch en Fatima Elatik. Het kenmerkende van Marokkanen is dat ze zo naar buiten treden. Ofwel succesvol, ofwel negatief in de zin van contact met politie en gevangenis. Ze hebben alles wat de Nederlandse samenleving ook heeft. Over 10, 15 jaar, zo is mijn stelling, zal Nederland er enorm van genieten.'
Waarom dan een dialoog als de integratie toch vanzelf gaat? Jullie hebben ons als voorbeeld niet nodig.
'Er zijn een heleboel redenen. Er zijn raakpunten in de taal en de Koran die hier en daar is geïnspireerd door het Jodendom. Er is een gemeenschappelijke geschiedenis – Joden en Marokkanen zijn polen die – zelfs als ze ruzie hebben - elkaar aantrekken en afstoten. Het belangrijkste belang is misschien dat we – juist als Arabieren in het buitenland - een voorbeeld kunnen proberen te zijn van beschaafd met elkaar samenleven en van elkaar genieten. Het gaat tenslotte niet om een calculerend belang, maar om een ideëel belang, want alle kleine bijdragen kunnen helpen in positieve zin.'

Higab martelares

Dit is Marwa al-Sherbini (31) uit Egypte.Ze werd vorige week doodgestoken in een Berlijnse rechtszaal (!) waar ze optrad als getuige tegen Axel W. (28) die haar omdat ze een hoofddoek droeg een 'terroriste' had genoemd. Tijdens de rechtszaak haalde W. een mes te voorschijn. Marwa, die drie maanden zwanger was, werd voor de ogen van haar driejarige zoontje Mustapha 18 keer gestoken. Haar echtgenoot, een Egyptische academicus, die de moordenaar wilde tegenhouden, raakte gewond. Afgelopen maandag is Marwa in Alexandrië begraven. Er waren ongeveer 1000 belangstellenden. De Egyptische regering had vertegenwoordigers gestuurd. De zaak heeft enorm veel belangstelling getrokken in Egypte waar de activiteiten van moslim-haters à la Wilders niet onopgemerkt zijn gebleven. In de Egyptische pers heette Marwa 'shahidat al-higab', de hoofddoek martelares.

woensdag 8 juli 2009

Somalische piraten? En wat dacht u van Israël? (3)

Voor de goede orde - omdat de officiële pers het helemaal af laat weten - toch maar even gemeld: de 21 opvarenden van The Spirit of Humanity, zijn dinsdag 7 juli vrijgelaten uit de gevangenis van Ramle. Ze zijn Israël uitgezet, aanklachten tegen hen zijn vervallen en ze hebben geen verklaringen getekend. Wel werd een aantal eigendommen, zoals laptops en camera's niet teruggegeven en waren van een aantal wel teruggegeven pc's de harde schijven gewist.
De boot die met medicamenten, speelgoed en olijfbomen op weg was naar Gaza werd precies een week eerder door Israël gekaapt. De jurist Richard Falk, rapporteur voor de Commissie voor de Mensenrechten van de VN, noemde het opbrengen vn het schip een daad van piraterij, een duidelijke inbreuk op het internationale recht. De vorige boot van de Free Gaza Beweging die op weg was naar Gaza werd door de Israëlische marine geramd en wist zwaar beschadigd uit te wijken naar Libanon. Hoe is het eigenlijk mogelijk dat geen enkel land een protest indient tegen dit soort dingen? Wat zou er gebeuren als de Egyptische marine iets dergelijks deed met een Israëlisch schip?

Conflict binnen leiding Islamitische Republiek nog lang niet voorbij

Tijd voor een update over Iran. De tekenen dat de onenigheid binnen de kringen van de machthebbers voortwoekert, stapelen zich namelijk op. Tegelijkertijd werd ook duidelijk dat de Wachters van de Revolutie (Pasdaran) tijdens de protesten hun positie als sterke arm van het regime bij het handhaven van de orde nog verder hebben versterkt. Het perspectief van een politiestaat komt daarmee dichterbij.

De voor het regime meest bedreigende uiting van afkeuring kwam het afgelopen weekeinde van de Vereniging van Docenten en Onderzoekers uit de heilige stad Qom (de Majma-eyeh Modaressin va Mohagheghin hozeh Elmieh Qom). Deze vereniging waarvan een groot aantal van Irans belangrijkste shiitische geleerden lid is en die een belangrijke rol speelde bij het totstandkomen van de Islamitische Republiek, stelde in een verklaring dat
'Klachten van kandidaten en sterke aanwijzingen van vervalsing van de uitslag werden genegeerd... Vreedzame protesten door Iraniërs werden gewelddadig onderdrukt en tientallen Iraniërs werden gedood en honderden in strijd met de wet gearresteerd. De uitslag is ongeldig.'
Een tweede belangrijke kritische verklaring kwam een dag later van de Kargozaran Partij, de partij die trouw is aan ayatollah Ali Akbar Hashemi Rafsanjani. De partij stelde maandag in een verklaring die op reformistische websites te lezen was, dat 'de verkiezingsuitslag 'onaanvaardbaar is als gevolg van een ongezonde gang van zaken bij het stemmen, massale electorale fraude en het partij kiezen door een meerderheid van de Raad van Hoeders van de Revolutie voor een specifieke kandidaat'. De partij eiste dat het vertrouwen van de bevolking dat door de uitslag is geschokt wordt hersteld, dat er een onderzoek komt naar het veronderstelde gebruik van geweld jegens demonstranten, dat de politieke gevangenen worden vrijgelaten en de restricties van de media worden opgeheven. Rafsanjani zelf ontving intussen familieleden van gearresteerde oppositieleden, een daad waarmee hij leek te demonstreren dat ook hijzelf afstand blijft nemen van Khamenei en de uitslag van deze verkiezingen.
Rafsanjani in gesprek met familieleden van gearresteerde opposanten.(Foto AFP/Getty)

Ayatollah Khamenei, de rahbar (leider), gaf intussen in een toespraak tere gelegenheid van de sterfdag van Imam Ali die werd uitgezonden door de tv, toe dat er onenigheid is. Khamenei waarschuwde de 'Westerse landen dat zij voorzichtig moeten zij met hun vijandige woorden en gedrag. Zelfs al zijn de leiders van de Islamitische Republiek het met elkaar over bepaalde zaken oneens, dan nog zijn ze eensgezind tegenover de vijand voor zover het de onafhankelijkheid van het land betreft,'aldus Khamenei.
Het voortduren van de onenigheid speelt zich af tegen de achtergrond van tekenen dat de Pasdaran (Islamitische Wachters) hun positie tijdens de onlusten hebben versterkt. Zo stelde generaal Yadollah Javani van de Wachters zondag dat er geen middenweg is in het huidige dispuut. Er zijn,' zei hij, 'twee stromingen. Diegenen die de revolutie en zijn machthebbers verdedigen en ondersteunen en diegenen die proberen haar ten val te brengen.' En generaal-majoor Mohammed Ali Jafari van de Wachters zei een dag later 'omdat de Wachters de taak was toevertrouwd om de situatie onder controle te houden namen zij het initiatief om een om zich heen slaande onrust te beteugelen. Het is een nieuwe fase in de revolutie en de politieke strijd en we moeten alle dimensies daarvan tot ons laten doordringen.'
Waarnemers menen dat de Pasdaran, die rechtstreeks onder Khamenei ressorteren, daarmee aangeven dat zij de zorg voor de veiligheid geheel naar zich toe hebben getrokken. Sommigen menen dat zij ook de controle hebben overgenomen van het ministerie van Inlichtingen.
De verslagen presidentskandidaat Mousavi maakte bekend dat hij een gedetailleerd rapport over de diverse stadia van de verkiezingsfraude uitbrengt. Zijn aanhang meldde dat hij ook werkt aan het formeren van een nieuwe politieke partij. De invloedrijke hoofdredacteur van het conservatieve blad Kayhan, Shariatmadari, riep op om Mousavi te vervolgen. Ook diverse gearresteerde opposanten, met name belangrijke mensen uit de regering van de vorige, progressieve president Khatami, wacht een proces wegens 'daden in strijd met de nationale veiligheid', zo werd bekend.

zaterdag 4 juli 2009

Somalische piraten? En wat dacht u van Israël? (2)

Op dinsdag 30 juni werd het scheepje The Spirit of Humanity, dat met 21 mensen, een lading speelgoed (met name potloden), medicamenten, cement en olijfbomen op weg was naar de Gazastrip, opgebracht door de Israëlische marine. Zie mijn vorige posting Somalische piraten? Wat dacht u van Israël?
Het 'opbrengen' (door acht Israëlische marinevaartuigen) was duidelijk een daad van piraterij. De Spirit of Humanity (die voer onder Griekse vlag) was op dat moment 23 zeemijlen uit de kust voor Gaza, in de internationale wateren. Maar het verhaal is daarmee lang niet uit. Het scheepje is (zie onder meer de site Free Gaza)door Israël geconfiskeerd en de inzittenden zitten nog steeds in een gevangenis in Ramle, op twee na die de Israëlische nationaliteit bezaten en in vrijheid zijn gesteld. De overige 19 - onder wie de Ierse Nobelprijsinnares Mairead Maguire en het vroegere Congreslid en leider van de Amerikaanse Green Party Cynthia McKinney (foto) - wordt verweten dat zij geprobeerd hebben 'illegaal' Israël binnen te gaan. Zij hebben een verklaring voorgelegd gekregen waarin zij dit erkennen en ermee akkoord gaan dat zij 10 jaar lang niet naar Israël zullen terugkeren, waarna zij gedeporteerd zullen worden. Norman Finkelstein, die vorig jaar een kennis wilde bezoeken op de Westoever, kreeg een soortgelijke verklaring voorgelegd, en tekende. Een onterechte capitulatie, denk ik. Het is een schandelijke manier om mensen die er ideeën op na houden die de Israëlische machthebbers niet welgevallig zijn, eruit te gooien. De 19 resterende opvarenden van de Spirit of Humanity hebben - terecht - geweigerd te tekenen en zitten daarom nog vast.
Ze hebben natuurlijk gelijk. Ze wilden niet naar Israël, maar zijn met hun boot gekaapt en naar Israël ontvoerd. Wat denken die Israëli's eigenlijk wel? Hoe kunnen zij volhouden Gaza in 2005 verlaten te hebben en tegelijkertijd roepen dat zij het scheepje hebben aangehouden in de Israëlische wateren? Hoe legaal denken zij eigenlijk dat hun blokkade van Gaza is? Wie komt er in actie om bij de Israëlische regering te protesteren?

donderdag 2 juli 2009

Obama and Israel: on the right track?

Obama took office at the end of january. So he has been in function almost half a year and the question now is: where are the changes we were waiting for in the Middle East?
A few positive things can be noted: there is definitely a change in atmosphere. Obama's insistence that a two state model is the solution to the problem of the Israeli-Palestinian quarrel, the clear signals from him, secretary of State Clinton and special envoy Mitchell that there has to be a halt to the building and expansion of and in the settlements, has brought home the feeling (among Americans as in Israel) that a new era has begun in the relations between the US and its faithfull ally. Obama's Cairo speech on the 4th of june, in which he in fact signaled the end of Bush's war on terror, has increased this all the more.
AIPAC the American Jewish lobby started already to behave quite defensively, as the mouthpiece of a minority, which in reality it is. At it's last conference in Washington. AIPAC director Howard Kohr held a apocalyptic speech in which he warned that the groundwork had been laid for 'the abandonment' of Israel, as if a kind of Shakespearean drame is unfolding before our eyes, and in which he pictured AIPAC as a last bastion aggainst this trend. In Congress the first signs are visible that some dare to challenge the lobby and its attitude of unconditional faithfulness to the government in Jerusalem. In Israel itself Obama is not at all popular, which also seems to underline that some real change is taking place.
But how real a change is it? If we are talking of momentum and opportunities, yes, it might be more than true. But if we look at the facts, there is not really much cause for optimism. Two times I wrote on this blog (here and here) that Obama made mistakes by refering to the Roadmap for Peace instead of outlining his own views, and - worse - by invoking the idea to accompany a building stop in the settlements and an easing of the possiblities to move for the Palestinians on the West Bank, by a simutanuous 'normalization' of the ties between Israel and its Arab neighbours. I wrote that this would lead to endless haggling about quid pro quo's before Israel was ready to give in to anything and attempts by Israel to cash in on improvements in the relations with its neighbours before it had delivered.
Palestine, or rather what is left of it. Le Monde diplomatique pictured it as little isles in a sea of settlements and confiscated land. (Click to enlarge).

If we read today's and yesterday's papers we see the results: tuesday's meeting between Barak and Mitchell in Washington did not yearn concrete results and todays Haaretz tells us (here) that an Israeli official says that, since the Americans are unable to committ the Arab countries to improve their ties with Israel, Israel is under no obligation to make concessions on the West Bank (note: concessions like halting building programs in settlements that are all illegal under international law).

On the ground it is doubtful whether the situation is better. Haaretz signaled some days ago that out of 35 checkpoints ony ten were still functioning. But others are h more skeptical than the paper. OCHA, the UN Office for the Coordination of Humantarian Affairs said that there were 613 obstacles of various kinds (see the picture) of which 68 are manned checkpoints.There are dozens of impediments like this which prevent the Palestinians from using certain roads with their cars. (foto B'tselem).

Members of MachsomWatch, an organization of women who monitor the checkpoints said that in the north the situation had improved, but that in the south of the West Bank their was no change. Others mentioned that travelling from Ramallah to Jenin (70 km) now took one and a half hour instead of many hours beforehand. But they also said that at some checkpoints the soldiers had only moved to the side of the road and were inactive, but could return to their normal behaviour in a matter of seconds.
So what is going to happen? Things are moving, but isn't it too little? And late?

Amnesty: oorlogsmisdaden in Gaza

Ruïne van een in januari 2009 gebombardeerd kinderdagverblijf in Gaza-stad.



Amnesty International heeft Israël beschuldigd van oorlogmisdaden jegens burgers en het met opzet aanrichten van vernielingen tijdens de Gaza-campagne van afgelopen december en januari. Dit staat in een 117 pagina's tellend rapport 'Operation Cast Lead, 22 days of death and destruction', dat vandaag is gepubliceerd, Het is gebaseerd op onderzoek van deskundigen van Amnesty in januari en februari ter plekke.
Volgens Amnesty zijn rond de 1400 mensen gedood tijdens de campagne, van wie meer dan 900 burgers. Onder hen waren 300 kinderen. Veel mensen werden gedood zonder dat zij zich in het kruisvuur tussen strijdende partijen bevonden of zonder dat zij probeerden strijders af te schermen. Velen werden gedood doordat hun huizen werden gebombardeerd terwijl zij lagen te slapen. Onder de slachtoffers waren kinderen die op daken speelden, mensen die de was ophingen in hun tuin of op het dak en ook medisch personeel en ambulances werden aangevallen. Volgens Amnesty gebeurde dit allemaal in zodanige aantallen dat het spreken van 'collaterial damage'(nevenschade) niet gerechtvaardigd was.
Volgens het rapport werden 3000 huizen verwoest en 20.000 gebouwen beschadigd. Veel vernielingen werden opzettelijk aangericht, zonder dat er sprake was omstandigheden die aangaven dat zij op militaire gronden konden worden gerechtvaardigd. Ook dit is een schending van het oorlogsrecht.
Amnesty noemde het afschieten van raketten door Hamas (katyusha's en Grads) - eveneens een schending van het oorlogsrecht omdat zij geen onderscheid maakten tussen burgers of militaire doelen. De raketten maakten overigens weinig slachtoffers, maar veroorzaakten wel angst en paniek.
Amnesty vond géén bewijs voor Israëlische beschuldigingen dat Hamas-strijders burgers als schild zouden hebben gebruikt. Wel hadden de Israëli's zelf zich hieraan schuldig gemaakt. De IDF had mensen gedwongen in huizen te blijven die de militairen als steunpunt hadden ingenomen, en Palestijnen en Palestijnse kinderen werden gedwongen plaatsen te verkennen waarvan vermoed werd dat er boobytraps waren geplaatst. Amnesty merkte wel op dat Hamas burgers in gevaar had gebracht door militair materieel in de buurt van huizen op te slaan.
Twee dagen voor Amnesty, kwam op 30 juni Human Rights Watch met een rapport waarin een aantal gevallen was gedocumenteerd van burgerdoden (onder wie kinderen) door zogenoemde 'Spike'-raketten afgevuurd vanaf onbemande vliegtuigjes, UCAV's (unmanned combat aerial vehicles). Enkele maanden geleden publiceerde HRW ook al een rapport over het (ongeoorloofde) gebruik van witte fosfor in de dichtbevolkte regio.
Donatella Rovera, de leider van het Amnesty team dat het rapport uitbracht, merkte op dat Ïsraëls 'in gebreke blijven bij het behoorlijk onderzoeken van de gedragingen van zijn troepen in Gaza en de voortdurende Israëlische weigering om mee te werken met de onafhankelijke fact-finding missie van de VN onder leiding van Richard Goldstone, aangeeft dat Israël niet van plan is de zaken openlijk onder ogen te zien en verantwoording af te leggen'.
Het is aannemelijk dat Rovera gelijk heeft. Zoals te verwachten was stapelen de bewijzen zich op. De IDF heeft daar tot nu toe alleen een haastig intern onderzoek tegenover gesteld en de opmerking (van Ehud Barak) dat het 'de most moral army in the world' is. (Wordt ongetwijfeld vervolgd).

woensdag 1 juli 2009

Mousavi en Karroubi laten het er niet bij zitten

Zowel Mir Hossein Mousavi als zijn mededinger presidentskandidaat Mehdi Karroubi bij de verkiezingen van 12 juni hebben geen genoegen genomen genomen met het oordeel van de Raad van Hoeders van de Revolutie dat na hertelling van 10% van de stemmen gebleken is dat de stemming geldig was. Beiden hebben op hun website de komende nieuwe regering van president Ahmadinejad 'íllegaal' genoemd.
'Het is onze historische plicht onze protesten voort te zetten en niet onze pogingen op te geven om de rcten van de natie te verdedigen,'schreeef Mousavi op zijn website. ook deed hij een oproep de 'kinderen van de revolutie vrij te laten die waren gearresteerd.
Karroubi schreef kortweg op zijn site dat hij 'deze regering als onwettig' beschouwt. 'Zichtbare en onzichtbare krachten hebben elke verandereing in de uivoerende macht tegen gehouden.' Karroubi riep op 'de duizenden' vrij te laten die sinds het begin van de onlusten waren gearresteerd. Volgens de politiechef van Teheran zijn er in totaal 1032 mensen opgepakt, van wie de meesten inmiddels weer vrij zijn gelaten. De rest zou moeten voorkomen. Hij meldde dat er 20 doden waren gevallen.

Barak ontmoet Mitchell: resultaat nada

Vorige week zou de Amerikaanse afgezant Mitchell een ontmoeting hebben met Netanyahu in Parijs. Die ging niet door, volgens Netanyahu omdat hij meer tijd had gevraagd. Maar Shimon Shiffer van Yedioth Ahronoth wist beter. Onder de kop 'VS tegen Netanyahu: Er is niets om over te praten' meldde hij dat het Witte Huis botweg geweigerd had met Netanyahu te paten zolang hij bleef bij zijn weigering om een bouwstop in de nederzettingen te overwegen. Volgens Shiffer was de boodschap 'we willen pas paten als je je huiswerk hebt gedaan'. In een poging om de kloof te dichten werd toen besloten dat minister van defensie Ehud Barak een week later naar Washington zou gaan.Die bijeenkomst was gisteren. Tegen de achtergrond van nieuws dat Barak het groene licht had gegeven voor de bouw van 50 huizen in de nederzetting Adam om gezinnen op te vangen die weg zouden moeten uit een zogenaamde 'íllegale' nederzetting, vertrok de minister met een 'compromis' op zak, waartegen zich overigens nog voor hij geland was al de helft van het ministeriële comité dat zich met deze zaken bezighield had verzet. Het compromis hield in: Israël zou een tijdelijke bouwstop afkondigen van zes maanden. Die zou niet gelden voor Oost-Jeruzalem en voor de '2000 huizen waarvan de bouw al onderweg was'. Barak zou tegelijkertijd de eis op tafel leggen dat de Arabische landen deze positieve maatregel van Israël zouden beantwoorden met stappen in de richting van normalisatie van de betrekkingen.

Hoe zou Mitchell daarop hebben gereageerd? Barak Ravid van Haaretz meldde het volgende:
Defense Minister Ehud Barak and U.S. special Mideast envoy George Mitchell agreed during their talks in New York this week that Israel must take action toward easing access for Palestinians in the West Bank and halting settlement activity. Their four-hour discussion brought Israel and the United States closer to ending its dispute over settlement construction, a source close to Barak said. Mitchell did not explicitly tell Barak that Israel must impose a complete freeze on settlements – as the U.S. has been demanding – but rather emphasized that Jerusalem must take “action” on the matter, according to a Defense Ministry statement following the talks.
Asked whether Israel would declare a temporary settlement building freeze, Barak told reporters following the meeting: “I think that it’s a little bit too early to predict.While significant progress was made in the talks, said the source close to Barak, differences remain over a number of subjects. “There is still disagreement, but the direction is positive and there is a good dialogue,” a source close to the defense minister said.


Dat was natuurlijk bullshit. Mitchell zou niet gevraagd hebben om een bouwstop? Terwijl zijn regering in alle toonaarden heeft gezegd dat te willen? Dan deugt hij niet voor zijn taak en dat lijkt niet waarschijnlijk. Het is niet de eerste keer dat de kwaliteitskrant Haaretz zijn oor teveel naar de autoriteiten laat hangen. Meirav David van Maariv maakte een beter verslag (de vertaling vond ik bij het Tikun Olamblog van Richard Silverstein):

According to Barak, the meeting was positive. But by its conclusion there was no resolution of the disagreement between Israel and the U.S. Barak tried to persuade Mitchell to open a more comprehensive regional peace process [rather than dealing with settlements].Those in Barak’s party agreed that in the longer-term it will be necessary for Israel to agree to a formulation which will stop settlement construction. But in the course of the meeting neither Mitchell nor Barak succeeded in finding a satisfactory formulation.

De waarheid is (zie onder meer Ynetnews) dat Mitchell en Barak 'failed to bridge their differences'. Volgens een communiqué spraken ze over nederzettingen, maatregelen van Arabische landen in de richting van normalisatie en maatregelen van Israël om de bewegingsvrijheid van Palestijnen te vergroten. Besloten werd dat de gesprekken worden voortgezet, over twee weken komt Mitchell naar Israël. Tel uit de winst. Er is niets afgesproken, niets bereikt. Nada.

Israel valt voor de vierde keer het Shifa-ziekenhuis aan

Het Shifa-complex brandt (foto van X)  Israelische troepen zijn maandagnacht opnieuw het Shifa-ziekenhuis in Gaza-stad binnengevallen. Tanks...