Congres: 26 ovaties voor Netanyahu, het Witte Huis kraakt zijn positie af

Schrijver, Holocaust overlevende, Nobelprijswinnaar en Palestijnenhater Elie Wiesel (86 intussen), zat tijdens de speech naast mevrouw Netanyahu. Netanyahu verwees in de toespraak naar hem (onder applaus) : "Elie, jouw leven en werk inspireren en geven betekenis aan de woorden 'Nooit meer.' Ik wou dat ik je kon beloven, Elie, dat de lessen van de geschiedenis geleerd zijn en ik kan alleen maar de de leiders va n de wereld oproepen niet meer de fouten van het verleden te maken." (Foto Reuters)

En toen was er deze dinsdag de langverwachte toespraak van Netanyahu tot het Amerikaanse Congres, waar al die tijd zoveel over te doen was. Die erop gericht zou zijn de deal met Iran te saboteren en de verhoudingen met de VS als nooit tevoren onder druk zette. Wie iets bijzonder had verwacht moet ik teleurstellen. Netanyahu zei wat hij altijd zegt. In mijn ogen is dat nooit veel bijzonders geweest. De man is geen originele denker.
Netanyahu waarschuwde president Obama dat het aangaan van een afspraak met Iran het aftellen naar een potentiële nucleaire machtmerrie" zou inhouden met een land dat "altijd een vijand van Amerika zal blijven . Als het akkoord waarover nu wordt onderhandeld wordt geaccepteerd door Iran, zal het Iran niet weerhouden van het ontwikkelen van atoomwapens - het zal zo ongeveer garanderen dat Iran die wapens krijgt - een heleboel," zei Netanyahu. "Dit wordt geen ''farewell to arms'' het wordt een ''farewell to arms control''.
De Israelische premier sprak 39 minuten, kwam binnen onder gejuich en applaus, schudde daarbij tientallen handen en werd tijdens zijn toespraak 26 keer onderbroken door ovaties. Een deel van de Democraten in het Congres was overigens weggebleven. Netanyahu herinnerde eraan dat de VS het afgelopen jaar hadden gezegd dat geen deal beter was dan een slechte deal. En dit was volgens hem ''een hele slechte deal." Het alternatief was echter niet oorlog zoals sommigen zeiden, zei hij, maar een beter akkoord."
Netanyahu kraakte het akkoord in de maak af omdat geen enkele nucleaire faciliteit worden vernietigd, en Iran een ''grote nucleaire infrastructuur zou overhouden''. Op die manier zou het volgens hem in een jaar een bom kunnen hebben, of volgens Israelische berekeningen nog wel sneller.
 De rest van zijn speech was de gebruikelijke retoriek dat de Joodse volk dit keer niet meer werkeloos zou toekijken als er genocide tegen hen werd bedreven en desnoods alleen tegen Iran zou opstaan. Dat de sancties tegen Iran pas mogen worden opgeheven als Iran ophoudt terreur in de hele wereld te steunen en ophoudt te zeggen dat het Israel van de kaart wil vegen. Waarbij hij - Netanyahu was Netanyahu niet geweest als hij het had nagelaten - herinnerde aan het overigens waarschijnlijk niet-historische verhaal van het Joodse feest Purim (dat nu wordt gevierd en dat zich in Perzië afspeelt)  waarbij de Joden van de ondergang werden gered door de Joodse koningin Esther, die opkwam voor haar volk.
 Netanyahu zie ook nog even dat hij met zijn speech helemaal geen politieke bedoelingen had gehad en het betreurde dat dit zo werd gezien. Voorafgaande aan Netanyahu's speech werd deze laatse opmerking echter onderuit gehaald door president Obama en diens Veiligheidsadviseur Susan Rice. Obama zei in een interview met het persbureau Reuters dat Netanyahu's bezoek aan het Congres, zo vlak voor de Israelische verkiezingen ''een fout'' was. ''We vinden het verkeerd voor de premier van welk land dan ook om hier te komen praten voor het Congres kort voor zij verkiezingen hebben. Het lijkt dan net of wij voorkeuren laten blijken.''
En Susan Rice zei tijdens een rede die zij maandag hield voor de jaarlijkse conventie van de Israel-lobby AIPAC, dat Netanyahu's standpunt ten opzichte van Iran geen levensvatbare onderhandelingspositie inhoudt. ''Hij kan niet met een volstrekt onhaalbaar doel de weg versperren voor een goed akkoord,'' zei Rice. "Ik weet dat sommigen van jullie het Congres willen vragen dat Iran volledig afziet van zijn capaciteit om uranium te verrijken. Maar hoe wenselijk dat misschien ook zou zijn, dat is noch realistisch, noch bereikbaar. Zelfs de internationale partners die ons het meest na staan binnen de P5 + 1 staan er niet achter om Iran de mogelijkheid te ontzeggen om op vreedzame manier nucleaire energie op te wekken. Als we dat deden, zouden onze partners ons in de kou laten staan. "Het is ook niet iets dat bereikbaar is. Het is nu eenmaal zo dat niemand Iran de wetenschappelijke ervaring kan afleren die het al heeft.''