'Ze waren vergeten de scherpschutter op het dak te zeggen dat het OK was'

'Eén van onze officieren, een compagniescommandant, zag dat er iets aankwam op een weg, een vrouw, een oude vrouw. Ze liep nog vrij ver weg, maar dichtbij genoeg om haar te kunnen uitschakelen. Of ze verdacht was of niet verdacht weet ik niet. Uiteindelijk stuurde hij mensen het dak op om haar met hun wapens uit te schakelen. Van wat ik hoorde van dit verhaal vond ik dat het simpelweg moord in koelen bloede was.'

'Dat is wat kennelijk zo fijn gevonden wordt van Gaza. Je ziet een persoon lopen op een weg of op een pad. Hij hoeft geen wapen te hebben,je hoeft hem niet te op enigerlei wijze thuis te brengen, je kan hem gewoon doodschieten. In ons geval was het een vrouw bij wie ik geen enkele wapen zag. De order was haar uit te schakelen, die vrouw, zodra je haar zag.'

'Zelfs al voor we erin gingen maakte de bataljonscommandant aan iedereen duidelijk dat een erg belangrijke les van de Tweede Libanon oorlog de manier was waarop we erin gingen - met een heleboel vuurkracht. De bedoeling was met vuurkracht de levens van de soldaten te sparen. Bij de operatie waren de veerliezen van de IDF dan ook behoorlijk laag. En de prijs was dat een heleboel Palestijnen werden gedood.'

'Ik dien in een compagnie van de Givati Brigade. Nadat we de eerste huizen binnen waren gegaan was er een huis met een familie erin. we gingen er vrij rustig naar binnen, we openden niet het vuur, we riepen gewoon dat iedereen naar beneden moest komen. We zetten ze in een kamer en verlieten het huis. Een paar dagen daarna kwam de order de familie te laten gaan. Er waren boven posities opgezet, er was een scherpschutterspositie op het dak. De pelotonscommandant liet de familie gaan en zei ze naar rechts te gaan. Een moeder met twee kinderen begreep het niet en ging links, maar ze waren vergeten de scherpschutter op het dak te vertellen dat ze hen lieten gaan en dat het OK was en dat hij niet moest schieten en hij ... hij deed wat er van hem verwacht werd, hij volgde zijn orders.'

'Er gaapte een groot gat tussen wat de Educatieve Dienst ons stuurde en wat het rabbinaat van de IDF ons stuurde. Het Educatieve Corps publiceerde een pamflet voor commandanten - iets over de historie van Israëls gevechten in Gaza sinds 1948 tot nu. Het rabbinaat bracht een heleboel boekjes en artikelen en ...hun boodschap was erg duidelijk. Wij zijn het Joodse volk, we kwamen naar dit land door een wonder, God bracht ons terug naar dit land en nu moeten we vechten om de goyiem te verdrijven die ons hinderen bij onze verovering van dit heilige land. Dat was de belangrijkste boodschap en het idee dat veel soldaten hadden van deze operatie was dat van een religieuze oorlog. Ik probeerde te praten over politiek - de verschillen in de Palestijnse maatschappij, dat niet iedereen in Gaza van Hamas is en niet iedere inwoner ons wil overwinnen. Ik wilde uitleggen aan de soldaten dat het geen oorlog was voor de heiliging van de Naam maar om de Qassams te stoppen.'

Dit waren, voor de goede orde, uittreksels uit wat soldaten vertelden tijdens een training aan het Oranim College in Kiryat Tivon, waarvan een transcript in Haaretz stond van 22 maart 2009. Er stond nog meer in: over achtergelaten rotzooi in huizen, graffiti,. over hoe op het nippertje een order om bij huiszoekingen iedere inwoner af te schieten werd omgebogen, en hoe sommigen daar niet blij mee waren omdat 'iedereen die hier is een terrorist is, dat is toch algemeen bekend'. Maar nieuw was het allemaal niet. Iedereen die een beetje goed gevolgd had wat er in Gaza is gebeurd, The Guardian heeft gelezen, Al Jazeera, de BBC, Electronic Intifada en de divesre mensenrechtensites om maar zo wat te noemen, wist dit allemaal al wekenlang. De waarde ervan zit hem dan ook in het feit dat het in Haaretz stond en uit de mond van de soldaten zelf kwam. Weliswaar gaf Ehud Barak, minister van Defensie, onmiddellijk het commentaar dat hij, Barak, wist hoe het er in Kosovo en Irak een toe was gegaan en dat de IDF 'the most moral army was in the world'. En weliswaar gaf stafchef Gaby Ashkenazi te kennen dat over het algemeen genomen de morele standaarden van het leger nog steeds heel hoog waren, toch zullen nu sommigen die tot dusver hadden geloofd dat het allemaal zo humaan en netjes was gedaan, misschien gaan twijfelen. Misschien. Nadat ze eerst hun bewondering hebben uitgesproken voor een land waar deze kritiek toch maar zo openlijk in de krant staat.....