Freedom for Palestine

Week of release 3 July 2011. Available to pre-order now.
Palestine is in crisis. Today Palestinians face daily human rights abuse and live in crushing poverty in refugee camps and under Israeli Occupation.
In response to this injustice, a group of international musicians are releasing the song Freedom for Palestine by OneWorld.

Maxi Jazz (Faithless), Dave Randall (Slovo/Faithless), LSK, the Durban Gospel Choir, members of the London Community Gospel Choir, Jamie Catto (1 Giant Leap) and musicians from around the world.

War on Want, Palestine Solidarity Campaign, Jews for Justice for Palestinians, A Just Peace for Palestine, Friends of Al Aqsa, Israeli Committee Against House Demolitions UK, Stop the War Coalition, Trust Greenbelt and the A.M.Qattan Foundation.

Proceeds from the single will go to UK Charity War on Want for projects in Palestine.

info@freedomoneworld.com | (+44) 0207 324 5055

(m.d.a.Trees)

Strijd in Jemen laait weer op, totale chaos staat voor de deur

Geluid van de strijd, deze vroege dinsdagmorgen in Sana'a.


Het bestand tussen de Hashed stammen van sheikh Sadeq al-Ahmar en de troepen van president Ali Abdallah Saleh heeft het dinsdagmorgen vroeg begeven. Sinds de vroege ochtend woeden hevige straatgevechten in de wijk Hasaba in de hoofdstad Sana'a en andere plaatsen in de stad. Daarbij wordt behalve van automatische wapens gebruik gemaakt van RPG's (anti-tankraketten), kathusha-raketten en artillerie. Volgens sommige berichten is nu ook de 1ste divisie van generaal Ali Mohsen, die naar de oppositie was overgelopen, bij de strijd betrokken. Details zijn echter moeilijk te verkrijgen. De regering van Saleh, die zonder enige twijfel de strijd is begonnen, heeft het verkeer van mobiele telefoons stilgelegd. Ook de elektriciteits voorziening is onderbroken. Dit zijn oude trucs van Saleh, die hij eerder al onder meer al toepaste.tijdens de burgeroorlog van 1994 en tijdens de oorlog in Saadah in het noorden. Blogger Jane Novack meldt dat ook de officiële tv-stations ermee ophouden.
Afgezien van Sana'a heerst ook totale chaos in Zinjibar in het gouvernoraat Abyan, waar Saleh zaterdag de helft van zijn troepen terugtrok om islamisten en Al-Qaeda strijders de gelegenheid te geven de stad over te nemen. In de stad wordt  naar het schijnt zwaar gevochten. Ook is Zinjibar tenminste een zevental keer gebombardeerd vanuit de lucht en beschoten vanuit zee. Al-Jazeera Arabisch meldde dat er tenminste 30 doden waren.
Een derde plaats waar de chaos aanhoudt is Taiz, waar Saleh troepen en gewapende benden zondag het Bevrijdingsplein hebben schoongeveegd door met scherp op de menigte te schieten en op het daar al vier weken bestaande kamp van demonstranten. Dit  kamp werd vervolgens in brand gestoken en door bulldozers platgereden  Tenminste 57 mensen werden gedood, volgens de laatste tellingen, terwijl rond de 200 gewond werden. Zeker 15 van de doden waren omgekomen in het vuur, onder wie enkele invaliden. Het aantal slachtoffers is echter intussen waarschijnlijk weer opgelopen, want de beschietingen van het plein gingen ook dinsdagochtend nog door, en de mannen van Saleh hebben ook tenminste één ziekenhuis bestormd en daar alle gewonden losgemaakt van de apparatuur en meegenomen.
Jane Novack meldt dat ook in de zuidelijke stad Aden en nog een paar andere zuidelijke plaatsen wordt geschoten, evenals in Nehm ten noorden van Sana'a, waar vorige week al heftige strijd woedde en 120 huizen weden verwoest door bombardementen vanuit de lucht. Het lijkt erop dat alleen een militaire nederlaag president Saleh nog kan verjagen en dat dat moet gaan ten koste van iets dat de trekken heeft van een all-out burgeroorlog. . 

Egypte opent de grens bij Gaza, hoewel...?

De grens is open, maar goederen mogen er niet door. Behalve deze gasflessen die naar het schijnt ongehinderd passeren. Egyptische voorschriften worden niet altijd even consequent opgevolgd.  (Foto Adm Makary)

Zaterdag 27 mei was de dag waarop Egypte voor het eerst sinds 207 weer de grens bij Rafah naar de Gazasteook opende  Dat gebeurde onder grote belangstelling van de tv-camera's. Tv-journalisten zijn gek op dingen die beeld opleveren en laten zich daarmee ook vaak voor de gek houden  Wat heeft Egypte in feite gedaan? De grens geopend onder de restricties die golden voor de blokkade werd ingesteld in 2007, als gevolg an het feit dat Hamas een coup van Fatah had verijdeld en de macht in Gaza had overgenomen.
De grens gaat nu langer open, acht uur per dag vanaf 9 uur 's morgens. En er geldt een vrij verkeer voor personen - als ze tenminste geen man tussen de 18 en 40 zijn, want dan hebben ze een visum nodig. Daarvoor moeten ze naar een kantoor in Ramallah, en dat kan niet want Israel laat ze niet door. Maar, meldt Al-Jazeera English, het schijnt dat Egypte ook een visumkantoortje in Gaza  wil openen.
Voor goederen blijft de grens intussen helemaal dicht. Die moeten via Israel, zoals het Flotillaschip 'The Spirit of Rachel Corrie' ondervond dat nu in El Arish ligt. De autoriteiten in daar weigeren de lading door te laten.
Het is nogal ingewikkeld allemaal. er was in 2005 een overeenkomst die door bemiddeling van de VS was bereikt en waarop de EU toezicht hield aan de grens met Rafah. Na de gevangenneming van korporaal Gilad Shalit in 2006 zei Israel die overeenkomst op en werd goederenverkeer taboe. Na 2007 was sprake van een algehele belegering. Wat Egypte gedaan heeft is teruggaan naar de situatie van 2006. Een verbetering ten opzichte van nu, maar ook niet meer dan dat.

Halve Israelische kabinet loopt uit voor inhuldiging nederzetting in Ras al-Amud

Ma'aleh Zeitim middenin de Arabische wijk Ras al-Amud van Oost-Jeruzalem..... (Foto Ahmad Gharabli)

Een groep ministers en diverse leden van de Knesset hebben woensdag deelgenomen aan de inhuldiging van een nieuwe nederzetting in Oost-Jeruzalem,. Ma'aleh Zeitim,  in de wijk Ras al-Amud aan de voet van de Olijfberg. Dat gebeurde een dag nadat premier Netanyahu in het Amerikaanse Congres een rede had gehouden en onder meer een ovatie kreeg van de Amerikaanse volksvertegenwoordigers toen hij zei dat Jeruzalem nooit meer gedeeld zou worden. 
Onder de aanwezigen waren de voorzitter van de Knesset, Reuven Rivlin, de burgemeester van Jeruzalem Nir Barkat, en de minister Gideon Sa’ar (onderwijs), Gilad Erdan (milieu), Eli Yishai (binnenlandse zaken), Daniel Hershkovitz (informatie). De inhuldiging had duidelijk een politieke bedoeling, de nederzetting was namelijk al een tijdje bewoond.
Knesset- voorzitter Rivlin hield een toespraak waarin hij president Obama aanviel. Die zou volgens hem  gezegd hebben dat Israel 'niet zo strikt moet vasthouden aan de situatie waarmee ze haar bestaan verdedigt'. Dat was een breuk met het verleden waarin de twee landen hun betrekkingen baseerden op gemeenschappelijke belangen, gedeelde democratische waarden en de erkenning dat Joden recht hadden op hun eigen land, meende Rivlin. Ook zei hij dat diegenen die Jeruzalem willen 'opdelen' een 'ramp afroepen over de stad en haar inwoners'.

...voorzien van bewakingscamera's en bewaakte ingangen - afgescheiden van de Palestijnse omgeving. 
.
Een groepje van enkele tientallen mensen hield een tegendemonstratie. De plechtigheid was georganiseerd door onder meer de ultra-rechtse organisatie van kolonisten Ataret Cohaniem die over het nieuwe complex gaat, door leden van de Knesset uit Jeruzalem en door de miljonair/casino-eigenaar Irving Moskowitz uit Florida, die een weldoener is van Ateret Cohaniem en andere kolonisten die actief zijn in Jeruzalem. Het werk aan de nederzetting begon nadat Moskowitz in 1990 het land waarop de nederzetting is gebouwd  had gekocht van twee yeshiva's (religieuze hogescholen) die de grond meer dan 100 jaar geleden zouden hebben verworven. Arabische eigenaren van de grond begonnen procedures waarin zij aanvoerden dat de grond intussen van hun was, maar het Israelische hooggerechtshof verwierp hun claims.
Het is de bedoeling dat Ma’aleh Zeitim 110 families gaat huisvesten. In een naastgelegen buurt, Ma’aleh David, die nog in de planning fase verkeert, komen nog eens 90 woningen. Tezamen worden de twee de grootste Joodse implantaten in Oost-Jeruzalem's Arabische wijken, volgens de krant Haaretz..

Saleh speelt zijn laatste kaart uit: chaos en mogelijk burgeroorlog

Opname van bij en in de compound van de familie Al-Ahmar, een van de weinige video's die van de strijd in Jemen te vinden zijn.

 De Jemenitische hoofdstad Sanaa is sinds maandag het toneel van bloedige gevechten tussen de Presidentiële Garde en andere aanhangers van president Ali Abdallah Saleh en mannen van de grootste en belangrijkste stammenfederatie, die van de Hashed, die worden geleid door Sadeq Abdallah al-Ahmar. Sadeq Al-Ahmar en zijn broers (die ook de leiders  zijn van de Islah-partij, de tweede in grootte in het land)  hebben de kant gekozen van de oppositie die het aftreden eist van president Saleh.
De strijd begon maandag nadat mannen van Al-Ahmar aanhangers van Saleh tegen wilden houden die een school wilden binnengaan. dichtij het huis van Al-Ahmar waar de Saleh-aanhang wapens had opgeslagen. Er brak toen een vuurgevevecht uit dat zich later naar het huis van Al-Ahmar verplaatste (het huis is een uitgebreid complex, ik ben er jaren geleden wel eens geweest voor een gesprek met de vader van Al-Ahmar, Abdallah). 

 Later die avond probeerde een commissie van aantal stamhoofden (zie de foto hierboven)  te bemiddelen. Maar terwijl zij met Saleh aan de telefoon waren werd de Al-Ahmar residentie opnieuw aangevallen, waarbij binnen het complex de nodige slachtoffers vielen, onder wie ook leden van de bemiddelingscommissie. Dat was een grove inbreuk van de kant van Saleh (die - pikant detail - ook tot de Hashed federatie behoort) op de tribale gedragscode die voorschrijft dat tijdens bemiddeling een staakt-het-vuren in acht wordt genomen. Sindsdien wordt heftig gevochten, met name in de wijk Hasaba waar Al-Ahmars mannen een  aantal ministeries hebben ingenomen, alsmede het gebouw van de luchtvaartmaatschappij Yemenia, het persbureau Saba, politiebureaus en andere instellingen. Ook hebben Al-Ahmars manschappen de luchthaven  bezet. Het luchtverkeer wordt omgeleid naar Aden.
Het is moeilijk te schatten hoeveel slachtoffers er intussen gevallen zijn, maar de krant Yemen Post meldt dat het er in ieder geval meer dan 60 waren alleen al in de afgelopen nacht en eerder waren ook al tientallen slachtoffers gevallen. Inwoners van Sanaa ontvluchten in grot aantallen de stad en de VS hebben hun burgers en diplomatiek en ander personeel opgeroepen Jemen te verlaten.
De opinie van de Hashed-aanhang en van de oppositie in het algemeen is dat president Saleh deze strijd heeft uitgelokt. Hij heeft tot driemaal toe op het laatste moment geweigerd zijn handtekening te zetten onder een door bemiddeling van de Golflanden bereikte overeenkomst, waarbij hij beloofde binnen een maand af te treden in ruil voor immuniteit voor vervolging. Tijdens de pressie die op hem werd uitgeoefend om te vertrekken heeft hij meermalen laten blijken dat het 'Saleh of chaos' zou worden. Zondag zei hij expliciet dat een burgeroorlog zou kunnen uitbreken. Een volledige burgeroorlog is het overigens nog niet. Tot nu toe zijn legeronderdelen  nog buiten de strijd gebleven, ook de naar de oppositie overgelopen divisie van generaal Ali Mohsen. Maar de kans dat de strijd zich verder uitbreidt is levensgroot aanwezig.
(Zie voor verdere bijzonderheden ook mijn Engelstalige zuster-blog).

Bibi Netanyahu wijst de weg naar de een- staatsoplossing en BDS

 

Netanyahu spreekt het Congres toe

Er is veel gezegd de laatste dagen over speeches. Obama speechte over de Arabische wereld (en ook Israel-en Palestina), sprak met Netanyahu en hield vervolgens een toespraak voor de Joodse lobby AIPAC. Netanyahu sprak ook voor AIPAC, en hield gisteren een rede voor het Congres, die als het sluitstuk mag worden beschouwd van de hele reeks. De redes weken allemaal weinig van elkaar af waar het de 'technische' kernpunten betreft, maar verschilden wel aanmerkelijk qua toon.
Obama onderstreepte bij AIPAC dat het 'geen optie' is om niet te proberen vredesbesprekingen van de grond te krijgen. Hij wees erop dat 'het aantal Palestijnen ten westen van de rivier de Jordaan snel toeneemt', zodat de demografische balans verandert en het moeilijker wordt een staat Israel te handhaven die zowel Joods als democratisch is. (Ik vind dit altijd een afschuwelijk argument, een racistisch argument , maar we kunnen niet ontkennen dat het in Israel weerklank ondervindt). Ook zei hij dat de technologische vooruitgang het moeilijker maakt voor Israel om zichzelf te verdedigen als er geen vrede is . En tenslotte wees hij op de veranderingen in de Arabische wereld 'die worden bewerkstelligd door een nieuwe generatie' die maakt dat blijvende vrede niet meer met een of twee leiders kan worden bereikt maar door miljoenen moet kunnen worden gedragen.
Netanyahu sloeg tegenover het Congres een heel andere toon aan. Dat er nog steeds geen Palestijnse staat was, zo verklaarde hij, was de schuld van de Palestijnen. Zij hadden altijd geweigerd met de stichting ervan akkoord te gaan. Niet omdat ze tegen een Palestijnse staat waren, maar omdat ze tegen het bestaan van een Joodse staat ernaast waren. "Our conflict has never been about the establishment of a Palestinian state: It has always been about the existence of Israel as the Jewish state,' zei Netanyahu, die voor het gemak vergat dat de PLO al in 1988 (en ook via de akkoorden van Oslo) het bestaan van Israel erkend had, maar dat hijzelf pas in 2009 de eis heeft geïntroduceerd dat de PA nu ook Israel expliciet als Joodse staat zou moeten erkennen. De PA weigert dat onder het motto dat Israel zelf maar moet bepalen wat voor soort staat het is. Maar daaronder gaat het bezwaar schuil dat de PA geen uitspraken wil doen die afbreuk zouden kunnen doen aan de rechten van de Arabische minderheid in Israel en - belangrijker nog - vooruit zouden lopen op eventuele onderhandelingen over het Palestijnse recht op terugkeer.
Maar als de Palestijnse Autoriteit nog van mening zou veranderen dan zou Netanyahu bereid zijn tot een 'verreikend compromis'.Dan zou hij gedeelten afstaan van het bijbelse land Israel waar 'Israel al 4000 jaar een band mee had'. Waar Israel dus ook 'geen bezetter van was zoals de Britten in India, of de Belgen in Congo'. Vervolgens ging de Israelische premier dat verreikende compromis wat verder uitwerken. En toen  bleef er van dat verreikende karakter weinig over.
Hij vertelde dat de grens zodanig moet worden getrokken dat nagenoeg alle 650.000 kolonisten in de nederzettingen in Israel komen te wonen. Hij verklaarde dat Jeruzalem niet zal worden gedeeld. Hij zei dat de Palestijnse staat gedemilitariseerd moet worden en dat er nog lang een Israelische militaire presentie in de Jordaanvallei zal moeten blijven. Hij wees elk mogelijk gesprek over een Palestijns recht op terugkeer impliciet van de hand door te zeggen dat het probleem moet worden opgelost buiten de grenzen van Israel en dat Palestijnen die willen terugkeren eventueel welkom zijn in zo'n nieuwe Palestijnse staat. En tenslotte betoogde hij dat Israel niet zal gaan onderhandelen met een PA waarvan ook Hamas deel uitmaakt. Hij riep president Mahmoud Abbas op om diens pact met Hamas te verscheuren, 'want we kunnen geen afspraken maken met een PA die wordt gesteund door de Palestijnse versie van Al Qaeda'.

Het was een rede waarover een heleboel te zeggen viel  Maar om te beginnen vooral dit: het was een rede die een groot aantal voor de Palestijnen onaanvaardbare eisen op een rijtje zette. Bibi weet dat uiteraard, en de militante en arrogante toon waarin het geheel was vervat maakte eens te meer duidelijk dat de rede dan ook vooral de bedoeling heeft om de komende maanden en jaren elk vredesoverleg onmogelijk te maken, zoals hij dat ook in het verleden altijd heeft gedaan. Collega-blogger professor Juan Cole nam de moeite om nog eens de video van zo'n tien jaar geleden op te diepen en op zijn blog te plaatsen waarin Netanyahu - die zich onbespied waande - tijdens een huisbezoek aan familie die een familielid had verloren, zat op te scheppen dat hij de vredesbesprekingen makkelijk kon saboteren en de VS in zijn zak kon steken. Ik neem hem hierbij over:

En dat Netanyahu de Amerikanen in zijn zak kàn steken, hebben we moeten merken.  Tijdens zijn rede voor het Congres kreeg hij 55 keer applaus en 26 keer een staande ovatie, flink meer dan Obama bij diens laatste presentatie van The State of the Union. De vraag is hoeveel leden van het Congres beseft zullen hebben dat zij met al hun bijval voor Netanyahu ook klapten en juichten voor een consequente verkrachting van een flink aantal internationale regels, bijvoorbeeld de verboden in de Haagse en Geneefse conventies om gebied te verwerven doormiddel van geweld. Of om de eigen bevolking te verplaatsen naar veroverd gebied, dan wel  de overwonnen bevolkingen te verplaatsen,  of veranderingen aan te brengen in geografische en topografische gegevens van veroverde gebieden.
Maar de werkelijk vraag die na Bibi Netanyahu's optreden overblijft is natuurlijk wat er nu gaat gebeuren. Sommigen zeggen dat door de zekerheid dat er geen nieuwe vredesoverleg komt, de kansen zullen stijgen dat de Palestijnse Autoriteit in september een meerderheid krijgt voor het laten uitroepen van een Palestijnse staat door de Algemene Vergadering van de VN. Dat zou kunnen - (en ik ben benieuwd wat Nederland dan gaat doen, want er ligt namelijk een motie van de Tweede Kamer om daar tegen te gaan stemmen) - maar erg belangrijk lijkt het me allemaal niet. Het maakt namelijk geen einde aan de bezetting.
Ik denk dat we zo langzamerhand zullen moeten gaan erkennen dat de twee-statenoplossing er echt nooit meer zal komen en dat alleen een campagne voor gelijke burgerrechten voor alle inwoners van Palestina nog een kans maakt. De een-staatsoplossing, kortom (zie ook dit stuk van Neve Gordon op +972). Tegen een Bibi Netanyahu met zijn solide rechtse meerderheid in Israel, en een Amerikaans politiek establishment dat zijn voortgaande kolonisatie van de Westoever en Jeruzalem niet alleen niet kan of wil kan stoppen maar zelfs steunt, past alleen nog dat ene antwoord: geweldloos verzet, liefst zo massaal mogelijk, gecombineerd met Boycot, Divestment en Sanctions (BDS). Het is jammer. Ooit heb ik nog gedroomd van een federatie van de onafhankelijke staten Israel en Palestina of een dergelijke constructie. Maar federaties zijn iets van het verleden; de toekomst is aan BDS.

PS  Nog een andere dimensie: lees vooral Gideon Levy over de hoeveelheid hypocrisie die Netanyahu in zijn speech stopte. (Hier, in Haaretz)

Israelische leger schiet weer jongen dood bij grens van Gaza

Het Israelische leger heeft zaterdag de 17-jarige Ibrahim Mohammed Farajallah doodgeschoten ten oosten van het Bureij vluchtelingenkamp in Gaza. Ooggetuigen zeiden dat de jongen dicht bij het grenshek was en dat Israelische militairen met automatische wapens het vuur openden. De jongen, die afkomstig was uit het Nusseirat kamp, stierf voordat Israel medisch personeel toestemming gaf naar hem toe te gaan.
Volgens een Israelische militaire woordvoerder 'kroop' de jongen naar het hek toe en had het leger daarom het vuur geopend. Israel laat geen mensen toe in een strook van 200-300 meter vanaf het grenshek. Op die manier zijn al veel mensen die probeerden hun land aan de grens te bewerken, hun vee te bewaken of stenen en gruis te verzamelen om nieuw cement van te maken aan hun eind gekomen.

Opnieuw demonstraties in diverse steden in Marokko

Politie in actie tegen betogers in Tanger

De Marokkaanse politie is zondag hard opgetreden tijdens demonstraties in diverse plaatsen in het land, vooral van jongeren van de Beweging van 20 februari. De demonstraties vonden met name plaats in Rabat en Casablanca, maar ook in andere plaatsen als Tanger en Agadir. De 20 februari beweging had voor de vierde keer opgeroepen tot het houden van manifestaties waarin werd opgeroepen tot hervormingen, met name inperking van de macht van koning Mohammed VI.
De politie, die met stokken en schilden was gewapend verhinderde dat er grote groepen demonstranten werden gevormd en joeg de menigten uiteen. Volgens het persbureau Reuters vielen er diverse gewonden doordat demonstranten werden afgerost en werden er ook veel arrestaties verricht.'Protest is een wettelijk recht, waarom is de Makhzen bang?' riep de menigte in Casablanca, en ook 'Weg met de Makhzen, maak een eind aan despotisme.' (Makhzen is in Marokko het woord dat verwijst naar het koninkliijk hof en de kringen en omheen).
Vrijdag baande zich een een groep werkloze schoolverkaters een weg naar koning Mohammed VI nadat dxe w voorgegaan in het vrijdagggebed en riep 'Majesteit, we willen banen'  De staatstelevisie brak de rechtstreekse uitzending af bij deze ongehoorde inbreuk op de etiquette.
De demonstraties vonden plaats ongeveer een maand voordat plannen voor de hervorming van de grondwet bekend worden gemaakt. Koning Mohammed VI had nadat in februari in het hele land massademonstraties hadden plaats gevonden waarbij hervormingen werden geëist, de vorming bekend gemaakt van een commissie die liberalisering van diverse grondwetsartikelen moest voorbereiden. De plannen worden in juli voorgelegd in een referendum. 

Ach ja, de grenzen van 1967

 Netanyahu, Obama tijdens de persconferentie achteraf (Reuters)

 En ineens hebben we dus nu een 'kwestie' over de grenzen van 1967. Obama hield een speech over het Midden-Oosten, donderdagavond. Daarin plaatste hij zich vijf maanden na dato op een - om het beleefd te zeggen - weinig overtuigende manier - alsnog achter de diverse opstanden in de Arabische wereld.(Kijk hier voor een verslag op mijn andere, Engelstalige blog).
In dezelfde toespraak maakte hij ook opmerkingen over het Israelisch-Palestijnse conflict. Daarbij vielen een paar dingen op. Om te beginnen dat hij, toen hij het had over de rest van de Arabische wereld, wel sprak over allerlei waarden en vrijheden waar de VS achter zouden staan, maar dat geheel achterwege liet toen hij het had over de Palestijnen. In verband met Israel-Palestina had hij het uitsluitend over de verbondenheid met Israel en het feit dat Amerika volop stond achter Israels veiligheidseisen.
Verder viel op dat hij 1) niet kwam met nieuwe plannen voor hervatting van enig overleg, 2) hij zich uitsprak tegen een erkenning door de Verenigde Naties van een Palestijnse staat, waar de Palestijnse Autoriteit op aanstuurt, 3) hij aangaf dat van Israel niet verwacht kan worden dat het vredesbesprekingen aangaat als de Palestijnse kant zojuist een akkoord heeft gesloten met een organisatie (Hamas) die weigert Israels bestaansrecht te erkennen, 4) hij zei dat een eventuele Palestijnse staat gedemilitariseerd moet zijn   
Dat alles was zeer in het straatje van Israel en de Israelische premier Netanyahu, met wie hij een dag later, vrijdag dus, een afspraak had. Netanyahu kon tevreden zijn, als de tekst door zijn eigen bureau geleverd was, had er precies hetzelfde gestaan. Maar Netanyahu, die een dag voor ontmoeting met Obama nog even had laten blijken wie van hen tweeën bij dit soort gesprekken de agenda bepaalt,  door snel nog even het groene licht te geven voor de bouw van nog eens 1550 woningen in Oost-Jeruzalem, was helemaal niet tevreden. Sterker nog, Netanyahu was boos. Want Obama had in zijn rede nog iets gezegd,  namelijk dit: 

We believe the borders of Israel and Palestine should be based on the 1967 lines with mutually agreed swaps, so that secure and recognized borders are established for both states.

Nog vanuit het vliegtuig liet Netanyahu horen dat de grenzen van '67 'onverdedigbare' grenzen zijn en dat trouwens president Bush, in 2004, in een brief aan de toenmalige Israelische premier Sharon had laten weten dat het natuurlijk begrijpelijk zou zijn dat bij een overeenkomst met de Palestijnen de 'bestaande bevolkingscentra' over de groene lijn (de nederzettingen dus) bij Israel zouden worden getrokken. Hij liet weten van president Obama  'te verwachten' dat hij op zijn uitspraak zou terugkomen.
Maar dat deed Obama niet. Zodat er gisteren tijdens hun ontmoeting in The Oval Ofice sprake was van enige frictie. Op de persconferentie na afloop probeerde Obama het nog gezellig te houden:
"Obviously, there are some differences between us regarding formulations and language and that is going to happen between friends," he said. "But we are in complete accord that true peace can only occur if the ultimate resolution allows Israel to defend itself against threats and that Israeli security will remain paramount in any prospective peace deals."

Netanyahu was echter wat minder verzoeningsgezind, aldus het verslag van Mitchell Plitnick voor IPS:

"While Israel will make generous compromises, it cannot go back to 1967 lines, because they are indefensible and because they do not take into account demographic changes on the ground." 

Netanyahu was trouwens ook net zo duidelijk over een eventuele terugkeer van Palestijnse vluchtelingen  ('It is not going to happen and I think it's time to tell the Palestinians that it's not going to be resolved that way.") en over praten met Hamas ('Israel cannot negotiate with a Palestinian government that is backed by Hamas. Israel cannot be asked to talk to a Palestinian government backed by the Palestinian version of al-Qaeda. Abbas must choose between a pact with Hamas and peace with Israel.").


Netanyahu kreeg meteen van allerlei kanten bijval. Hoofdredacteur David Horowitz van de Jerusalem Post herinnerde eraan dat  de grenzen van 1967 ooit (door wijlen Abba Eban) de 'Auschwitz grenzen' waren genoemd. Ook vanuit het Amerikaanse Congres kwam van diverse kanten kritiek op Obama dat hij naar de grenzen van '67 had verwezen, waaronder ook van bevriende (Democratische) zijde, zoals het lid van het Huis van Afgevaardigden Steve Rothman. 

Bij dit alles dienen we ons echter te realiseren dat dit hele gedoe om die grenzen van '67 werkelijk de grootst mogelijke flauwe kul is. Het is waar dat Obama de afgelopen twee jaar ervan afgezien heeft om die grens met zoveel woorden te noemen in onderhandelingen met de Palestijnen (we weten dit door het uitlekken van de Palestine Papers). 
Maar het is tegelijkertijd niet minder waar dat deze grenzen al decennialang dienen als het uitgangspunt voor welke onderhandelingen dan ook. Om maar eens iets te noemen: ze lagen ten grondslag aan de roemruchte resolutie 242  van de Veiligheidsraad die in alle latere akkoorden als referentiepunt wordt genoemd. Afgezien daarvan gaf Obama's formulering - 'mutually agreed swaps' - meer dan genoeg ruimte om te onderhandelen over het eventueel bij Israel trekken van nederzettingenblokken in ruil voor stukken grond elders in Israel. Ik kan me dus ook moeiteloos aansluiten bij het door Plitnick in zijn stukje aangehaalde commentaar van Cecilie Surasky, onderdirecteur van Jewish Voice for Peace, dat Netanyahu's opwinding onoprecht is en waarschijnlijk moet verbloemen dat hij eigenlijk gewoon tegen een vredesproces is dat leidt tot de geboorte van een Palestijnse staat en een einde maakt aan de expansie van de nederzettingen.
Maar dat alles neemt niet weg dat niet alleen het optreden van Netanyahu, maar de hele gang van zaken in Washington van een uiterst treurig gehalte was. Want uiteindelijk was de slappe vertoning van Obama, die geen enkele uitzicht bood op concrete stappen en braaf alle Israelische mitsen, maren en andere voorbehouden volgde zonder oog te hebben voor de ellende die 43 jaar bezetting voor de Palestijnen inhoudt, eigenlijk geen haar beter dan die van Netanyahu.

Plan voor 1550 nieuwe huizen in O-Jeruzalem aan vooravond bezoek Netanyahu aan VS

De wijk Pisgat Ze'ev in Jeruzalem. In feite is Pisgat Ze'ev  geen wijk, maar een nederzetting in het gebied van zo'n 70 vierkante km dat Israel na 1967 bij Oost-Jeruzalem heeft gevoegd en geannexeerd. Op de voorgrond 'De Muur'. 

Zoals de komst van de zwaluwen hoort bij de nadering van de zomer, zo hoort het praten over nieuwe bouwplannen in bezet gebied bij ontmoetingen tussen hoge Israelische en Amerikaanse functionarissen. Of het nu gaat om het bezoek van een Amerikaan aan Israel, of een reis van een hoge Israeli naar Washington, het lijkt echt een traditie geworden dat Israel de Amerikanen bij deze gelegenheden laat zien dat het volstrekt maling heeft aan wat Obama of wie dan ook in Washington vindt van het bouwen in bezet gebied. 
De huidige reis van Netanyahu is geen uitzondering. Terwijl de premier in het vliegtuig zit op weg naar een ontmoeting met Obama, praat een commissie van het Israelische ministerie van Binnenlandse Zaken deze donderdag over bouwplannen voor 1550 nieuwe wooneenheden in de wijken (nederzettingen) Har Homa en Pisgat Ze'ev.
Een pikante bijzonderheid is, zo melden de Jerusalem Post en YNet, dat Binnenlandse Zaken eerst aan de premier om toestemming heeft gevraagd voor deze commissievergadering, omdat de plannen van invloed zouden kunnen zijn op de verhoudingen met Amerika. Netanyahu's bureau had geen bezwaar.

Hoezo vervalst Abbas de geschiedenis?

De rechtse 'pro-Israel' blogs als Elder of Zion, of Magazine Terre d'Israel, maar ook kranten als de Jerusalem Post en Haaretz maakten er een fors nummer van: Mahmoud Abbas doet aan geschiedvervalsing.
Geschiedvervalsing? Jawel, Abbas schreef dinsdag, voorafgaande aan het bezoek dat de Israelische premier Netanyahu deze week aan Washington, een stuk in de New York Times. Abbas pleit daarin voor het uitroepen van een Palestijnse staat door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties.
Abbas betoogt dat de bestaande toestand al veel te lang geduurd heeft, dat de Palestijnen en niet kunnen blijven toezien hoe Israel steeds meer kolonisten in de gebieden vestigt. Hij schreef dat de PA nog steeds de voorkeur geeft aan een resultaat via onderhandelingen, maar dat bij afwezigheid daarvan een officieel erkennen door de VN het voordeel heeft dat het conflict kan worden geïnternationaliseerd. Dan kan het, meende hij, van een politieke tot een juridische kwestie worden getransformeerd, waarbij de nieuwe Palestijnse staat een beroep zou kunnen doen op organen als het Internationale Hof van Justitie en Mensenrechtenorganen van de VN.
Ook schreef Abbas 

It is important to note that the last time the question of Palestinian statehood took center stage at the General Assembly, the question posed to the international community was whether our homeland should be partitioned into two states. In November 1947, the General Assembly made its recommendation and answered in the affirmative. Shortly thereafter, Zionist forces expelled Palestinian Arabs to ensure a decisive Jewish majority in the future state of Israel, and Arab armies intervened. War and further expulsions ensued. Indeed, it was the descendants of these expelled Palestinians who were shot and wounded by Israeli forces on Sunday as they tried to symbolically exercise their right to return to their families’ homes. 

(Het is belangrijk vast te stellen dat de  laatste keer dat de kwestie van een Palestijnse staat aan de orde kwam, was toen de vraag werd voorgelegd aan de inter5nationale gemeenschap of ons vaderland moest worden gedeeld. De Algemene Vergadering stemde in november 1947 vóór de deling en zionistische strijdkrachten verdreven kort daarna Palestijnen om te zorgen voor een beslissende Joodse meerderheid in de toekomstige staat Israel. Arabische legers kwamen tussenbeide en er volgde oorlog en verdere verdrijvingen. Het waren de afstammelingen van deze verdreven Palestijnen die werden gedood en gewond toen zij zondag probeerden hun recht op terugkeer naar de huizen van hun families symbolisch probeerden uit te oefenen).  

Was dat geschiedvervalsing in? Ja, volgens Benjamin Netanyahu was dat zo (en in zijn kielzog ook de twee bovengenoemde kranten en heel wat rechtse -pro-Israel bloggers). Netanyahu meende dat

 "This is a gross distortion of well-known and -documented historical facts.  It was the Palestinians who rejected the partition plan for two states while the Jewish leadership accepted it.  It was the armies of Arab countries – assisted by Palestinian forces – that attacked the Jewish state in order to destroy it.  None of this is mentioned in the article. 
 (Dit is een grove vervalsing van welbekende  en goedgedocumenteerde historische feiten. Het waren de Palestijnen die het plan voor de deling in twee staten verwierpen, terwijl het Joodse leiderschap het aanvaardde. Het waren de legers van de Arabische landen die - geholpen door Palestijnse strijdkrachten - de Joodse staat aanvielen met de bedoeling haar te vernietigen. Niets daarvan wordt genoemd in het artikel).

Geschiedvervalsing? Wie de twee citaten overleest, ziet dat Abbas in het midden laat wie wel en wie niet het delingsplan aanvaardden. Hij beperkt zich tot een ander feit: namelijk dat zodra het plan wàs aanvaard door de AV van de VN, - zo'n half jaar voor het uitroepen van de staat Israel - Joodse strijdkrachten begonnen Palestijnen te verdrijven. Dat is een feit dat door (Israelische) historici als Benny Morris (in The Birth of the Palestinian Refugee Problem 1947-1949)  en Ilan Pappé (onder meer in The Ethnic Cleansing of Palestine) al jaren geleden  is gedocumenteerd en beschreven, maar desondanks niet tot de officiële Israelische geschiedschrijving is gaan behoren. Daarin wordt nog steeds vastgehouden aan de versie dat de Palestijnse uittocht pas begon, nadat de staat Israel was uitgeroepen en door legers van de Arabische buurlanden werd aangevallen. Dat is ook de lezing van Netanyahu dus zogezegd. 

Het is eigenlijk te gek voor woorden dat een premier van een land zijn eigen geschiedenis niet kent en dat zogenaamde kwaliteitskanten hem daarin volgen, evenals heel wat van de gestaalde pro-Israel bloggers. Maar dit tafereel is helaas wel maar al te bepalend voor het Israelisch-Palestijnse conflict. In feite is het niet Abbas, maar Netanyahu en het grootste deel van de Israelische bevolking die de geschiedenis verdraaien door een mythe in stand te houden. De mythe namelijk dat de Palestijnen niet zijn verdreven, maar zijn vertrokken in een oorlog die ze ook nog eens zelf hebben uitgelokt - onder meer door niet voor het delingsplan te stemmen - zodat Israel kan volhouden dat de Palestijnen helemaal geen rechtmatige claims hebben. Kwestie van eigen schuld dikke bult. Door Abbas van geschiedvervalsing' te betichten (terwijl hij in feite gewoon de feiten volgt zoals ze nu ruim 20 jaar bekend zijn) kan Netanyahu hem er meteen ook van beschuldigen dat hij erop uit is het conflict te bestendigen. 
   
 Vandaar dat Netanyahu, in antwoord op Abbas' opmerking dat 
Palestine’s admission to the United Nations would pave the way for the internationalization of the conflict as a legal matter, not only a political one. It would also pave the way for us to pursue claims against Israel at the United Nations, human rights treaty bodies and the International Court of Justice.    

kan stellen dat
''...one could conclude from the article that the Palestinian leadership views the establishment of a Palestinian state as a means to continue the conflict with Israel instead of ending it."


Het lijkt een gevecht met woorden. Maar het is ernstiger. Het  is een uiting van een 'state of mind' die uitgaat van het door de Israelische hasbara zelf gecreëerde sprookje, waarin Israel de partij was met een legale claim, die onschuldig een staat uitriep en daarna werd aangevallen, waarbij  - jammer maar helaas - de Palestijnen de fout maakten om even weg te gaan na een oproep van de Arabische leiders die wel even korte metten zouden maken met Israel. En datzelfde Israel is volgens deze lezing nog steeds de partij die wordt aangevallen, bedreigd en aangevallen door die verdomde Palestijnen. Het is de state of mind waarin een eventuele terugtrekking van de bezette Westoever als een 'vergaande Israelische concessie' wordt beschreven.
 
 Je vraagt je af of er ooit een tijd zal komen waarin Netanyahu, de meerderheid van de Israelische bevolking en de gestaalde Israel-verdedigers kennis nemen van de zaken die de zogenaamde Israelische 'New Historians'' als Morris c.s. al 20 jaar geleden op papier zetten en tot zich door laten dringen. En dan zodanig in zich opnemen dat gênante onzin als Abbas 'verdraait de geschiedenis' tot het  verleden gaat behoren. Dan kan er namelijk over oplossingen worden gepraat op basis van hoe de gebeurtenissen van toen zich echt hebben afgespeeld. En ik ben ervan overtuigd dat dat begrip van de situatie en van de tegenstander nodig is om ooit een echte vrede te bewerkstelligen. Zonder dat Israel en de Israeli's collectief  tot zich door laten dringen dat zij het zijn die verantwoordelijk zijn geweest voor het ontstaan van het Palestijnse vluchtelingenprobleem is dat niet goed mogelijk, lijkt me.
En - maar dat misschien als terzijde - in datzelfde kader past de vraag hoe logisch het eigenlijk was om te verwachten dat de Palestijnen in 1947 niet tegen maar vóór de deling van hun land zouden zijn geweest. Joden vormden op dat moment niet meer dan een derde van de bevolking van Palestina en bezaten zo'n 6% van alle grond. Om ook eens naar een Palestijnse historicus te verwijzen: Rashid Khalidi stelt in zijn boek 'The Iron Cage' omstandig aan de orde dat het wellicht - in het licht van hoe de geschiedenis zich daarna zou gaan ontwikkelen - geen wijs besluit om de deling af te wijzen. Maar ook maakt hij - mijns inziens vokomen terecht - duidelijk dat er weinig fantasie voor nodig om je in te denken dat de deling op dat moment voor de Palestijnen een onrechtvaardigheid inhield waar geen enkele vertegenwoordigend lichaam met goed fatsoen zijn stem aan had kunnen geven.

Israel deporteert weer kritische bezoeker

Na'eem Jeenah

Israel heeft het weer een keer gedaan: een kritische bezoeker van het land op het vliegveld Ben Gurion oppakken, langdurig verhoren, en hem over de grens zetten. In dit geval was het de Zuidafrikaan Na'eem Jeenah, die voor studiedoeleinden naar Israel kwam, die dit lot trof. Jeenah is directeur van het Afro-Middle East Centre, een research instituut in Johannesburg dat zich bezighoudt met de studie van het Midden-Oosten en de relaties met Afrika. Hij is daarnaast bestuurder van een progressieve moskee in Johannesburg, lid van een interreligieuze feministische stuurgroep, woordvoerder van het Solidariteitscomité met Palestina in Zuid-Afrika en een invloedrijke commentator en journalist. Volgens de Zuidarikaanse krant The Mail and Guardian is hij één van de 100 jongere Zuidafrikanen met wie je een lunchafspraak zou moeten proberen te maken.
Israel is dat kennelijk niet met de Mail and Guardian eens. Het zette Jeenah die van Indiase afkomst is, na een verhoor van niet minder dan tien uur op een vliegtuig naar Istanbul, zonder zijn paspoort en zonder zijn bagage. De Zuidafrikaanse regering moest eraan te pas komen om hem te repatriëren, schrijft Ali Abunimah op zijn blog.
Het wordt steeds gewoner dat Israel critici van de politiek van de huidige Israelische regeringscoalitie over de grens zet of niet binnenlaat. Jeenah werd alleen al de afgelopen paar maanden voorgegaan door de Amerikaanse politieke wetenschapper Norman Finkelstein, de beroemde filosoof/linguist Noam Chomski, een Spaanse clown die op de Westoever wilde optreden, de Ierse Nobelprijswinnaar Mairead Maguire Corrigan en een aantal andere ex-deelnemers aan de Gaza Flotilla, en de hoofdredacteur van de Engelse sectie van het Palestijnse persbureau Ma'an, Jared Malsin,  toen hij terugkwam van vakantie elders. Het is wat bizar dat Israel deze kant opgaat, terwijl rondom Israel juist een liberalisering aan de gang is. Libanon is waarschijnlijk nú al vrijer dan Israel. Maar nog even zo doorgaan en ook andere buurlanden laten Israel qua vrijheid van meningsuiting en pluriformiteit straks achter zich.

Grof geweld bij neerslaan Nakba-demonstratie voor Israelische ambassade in Cairo

Foto Hossam Hamalawy

Nog een aanvulling op het verwoestende Israelische geweld tegen Nakba-betoger aan de grenzen. Ook in Egypte kwamen oude respressieve gewoontes weer om de hoek kijken bij het neerslaan van een protestdemonstratie, zondagavond, bij de Israelische ambassade in Cairo. Al-Jazeera English heeft een video (hieronder) en meldt dat tenminste 353 mensen gewond raakten toen het leger en de Central Security het vuur openden. Blogger 3arabawy (Hossam Hamalawy) toont beelden waaruit blijkt dat werd geschoten met traangas, hagel (uit jachtgeweren), rubberkogels en scherpe munitie. Tenminste twee mensen raakten zeer ernstig gewond. Atef Yehiya werd door een kogel getroffen in het hoofd en verkeert in kritieke toestand, en Ali Khalaf liep een schotwond op in de onderbuik. Er werden ruim 60 arrestaties verricht. Overigens braken de heftigste taferelen pas uit toen de demonstranten aanstalten maakten om te proberen de ambassade binnen te dringen. Eerder (in het bericht hieronder) meldde ik al dat het Egyptische militaire regime een mars naar Gaza had verhinderd.

Israel schiet op Nakba-betogers bij de grenzen, 16 doden, ruim 200 gewonden.

Israelische soldaat op de Golan bij de grens met Syrië. Op de achtergrond demonstrerende Druzen.(Reuters).

Israel is deze zondag 15 mei geconfronteerd met een ongekend aantal demonstraties ter herdenking van de 'Nakba', de verdrijving van de Palestijnen, die herdacht wordt op de datum dat de staat Israel werd uitgeroepen, nu 63 jaar geleden. Israelische troepen schoten met scherpe munitie op demonstranten aan de grenzen met Libanon, Syrie en Gaza en dat resulteerde in 16 doden en ruim 200 gewonden. Ook in de bezette gebieden werden demonstraties gehouden, onder meer in het Qalandia kamp en in Hebron. Daarbij  vielen nog eens tientallen gewonden.

Libanon

De bloedigste taferelen speelden zich af bij de grens met Libanon in het plaatsje Maroun al-Rass  Zo'n 50.000 mensen, meest Palestijnen uit diverse vluchtelingenkampen, waren daar naartoe gekomen in gecharterde bussen en met eigen vervoer, om deel te nemen aan een 'Mars van het Recht van terugkeer'. Het aantal was groter dan verwacht, de organisatoren hadden op 20.000 gerekend. Het Libanese leger was paraat om ongelukken te voorkomen. Niettemin openden Israelische militairen het vuur met scherpe munitie, waarbij 10 mensen werden gedood en 112 mensen gewond raakten.Een groot aantal mensen werd naar lokale ziekenhuizen vervoerd, sommigen in kritieke toestand. Israel zei dat  mensen door het grenshek hadden willen breken. Het Libanese leger zou waarschuwingsschoten in de lucht hebben gegeven om de menigte tot de orde te roepen. Israel suggereerde dat daardoor ook slachtoffers gevallen zouden kunnen zijn.

    Aan de grens met Libanon.

Aan de grens met Syrië op de Golan, nabij de plaats Majdal Shams, vond een demonstratie plaats van enkele honderden Druzen., mensen die van de Golan waren verdreven of familieleden van hen die er nu nog wonen. Enkele honderden mensen braken door de afzettingen en bekogelden de Israelische militairen met stenen. Ook hier opende het het leger het vuur met scherp, daarbij vielen vier doden en tenminste twintig gewonden, maar volgens andere bronnen, enkele tientallen gewonden. Volgens Israel raakten overigens ook 13 militairen licht gewond).

In Gaza hielden ongeveer 1000 Palestijnen een mars bij de grensovergang Erez. Zij kwamen bij gebied dat  Israel tot ' no go zone' heeft bestempeld. Hier werd onder meer een tank-granaat op de menigte afgeschoten, met als resultaat één dode en 80 gewonden. In een ander incident in de Gaza-strook werd nog een man gedood. Israel zei, wat het vaker zegt in dit soort gevallen, dat de man een bom had willen plaatsen bij de grens.
Elders in bezet gebied waren er heftige botsingen in het Qalandia kamp. CNN maakte hier beelden van stenengooiende jongeren en Israeli's op de daken en in de staten die met traangas en rubberkogels de menigte probeerden in toom te houden en te intimideren.De CNN opnamen kan ik helaas niet overnemen op mijn blog. Ze zijn hier te zien (maar wees gewaarschuwd ze zijn vrij heftig). In het Qalandia-kamp zouden niet minder dan 80 gewonden zijn gevallen, terwijl ook nog eens een onbekend aantal mensen in Hebron, Oost-Jeruzalem en op andere plaatsen bij rellen werd gewond. Er werd een groot aantal arrestaties verricht. Alleen al in Oost-Jeruzalem, waar zaterdag een tiener overleed na door vuur van bewakers van kolonisten in Silwan te zijn getroffen, ging het de afgelopen paar dagen om zo'n 90 arrestaties.
Een geplande mars van Egyptische opposanten naar Gaza kwam gisteren niet van de grond, omdat de Hoge Militaire Raad alle busondernemingen verboden had demonstranten naar de Noord-Sinai te vervoeren. Mensen die op eigen gelegenheid waren gegaan, werden in El-Arish tegengehouden. Ook Jordanië hield een  een mars van enkele honderden naar de grens tegen, daarbij vielen 19 gewonden. In Cairo was zondag een grote demonstratie bij de Israelische ambassade, waar door het Egyptische leger heftig tegen werd opgetreden met onder meer grote hoeveelheden traangas.
In Israel zelf waren overigens ook Nakba-demonstraties. Zie onderstaande video waarin - voor het eerst in de geschiedenis - Palestijnse vlaggen te zien zijn in Tel Aviv. Overigens waren er ook een dode en 16 gewonden te betreuren in Tel Aviv nadat een vrachtwagen was ingereden op een bus, een tiental auto's en voetgangers. Onderzocht wordt nog of de chauffeur van de vrachtwagen een aanslag wilde plegen of dat het om een ongeluk ging.
 


Update: Baladee.net heeft een spectaculaire video, genomen van de Israelische kant van de grns, waarop te zien is hoe Palestij en en Syriërs onontdekt de grenshekken overklimmen en aan de Israelische kant de Golan op gaan. Israel was maandag nog bezig 'clandestiene' bezoekers op te sporen en over de grens te zetten. 

Tiener gedood in Jeruzalem in aanloop naar nakba-herdenking

 
De Israelische politie is in groten getale uitgerukt voorafgaand aan de 63ste herdenking van de Nakba, de verdrijving van de Palestijnen in 1948, die zondag plaatsvindt. Vrijdag werden alleen mannen van 45 en ouder doorgelaten voor het gebed in de Aqsa moskee en het Haram al-Sharif complex. In verschillende wijken van Jeruzalem vonden intussen botsingen plaats.
Een tiener, de 16-jarige Milad Said Ayyash, overleed zaterdag in het Maqasad ziekenhuis nadat hij een dag eerder in de wijk Silwan met scherpe munitie in zijn maag was geschoten. Aannemelijk is dat hij werd neergeschoten door een kolonist of door één van de bewakers van de kolonisten. De politie zegt niet met scherp te hebben geschoten en de kogel die tijdens een operatie uit zijn lichaam werd verwijderd was afkomstig uit een pistool. Tenminste drie andere gewonden vielen door rubber kogels, een van hen raakte ernstig gewond door een schot in het kruis. Negen anderen werden ter plaatse behandeld. .Afgezien van clashes in Silwan waren er ook botsingen in At-Tur, Issawiya en Ras al-Amud en in het kamp Shuafat. Het Maqased ziekenhuis zei in totaal 30 gewonden binnen te hebben gekregen.
Elders waren er een mars in Hebron van enkele honderden Palestijnen en botsingen bij het Qalandia checkpoint en betogingen in Nablus. Verder waren er de gebruikelijke vrijdagse protesten tegen de Muur in Bil'in en Nabi Saleh, waarbij gewonden vielen. Onder meer liep een Israeli een gebroken arm op doordat van korte afstand een traangasgranaat op hem werd afgeschoten.
 
Op Tahrir in Cairo waren het vrijdag vooral Palestijnse vlaggen die werden meegedragen.


De botsingen van vrijdag lijken een inleiding voor grotere Nakba-demonstraties dit weekeinde, die mede lijken ingegeven door de totale afwezigheid van een  vredesproces, de onlangs beklonken verzoening van Fatah en Hamas en niet te vergeten de opstanden in een groot aantal Arabische landen tegen hun onderdrukkende heersers. Onder meer op Facebook werd opgeroepen tot een 'Derde Intifada'.
Er zijn onder meer demonstraties door Palestijnen gepland in Ramallah, Gaza Stad, Amman, Damascus, Cairo en nog meer plaatsen. Egyptische activisten, meldt  de Electronic Intifada, hebben het plan naar Gaza te gaan en uit te testen of hun regering nog steeds samenspant met de Israeli's in het isoleren van de Gaza-strook In Libanon zijn bussen gecharterd om een geschatte 35.000 Palestijnen naar de grens met Israel te vervoeren en te laten deelnemen aan een 'mars van het Recht op terugkeer'.
.Vrijdag was op het Tahrir plein in Cairo een demonstratie die een manifestatie voor de eenheid van Egypte had moeten worden, als reactie op de sektarische botsingen in Imbaba waarbij onder andere een kerk in brand werd gestoken. Het werd echter - getuige het grote aantal Palestijnse vlaggen dat er verscheen  - vooral een demonstratie voor de Palestijnen. Ook in Amman, Jordanië was een kleine demonstratie, waarbij onder meer werd gevraagd de Israelische ambassadeur weg te sturen. 

Israel ontnam 140.000 Palestijnen heimelijk het recht op inwonerschap van de Westoever

Allenby Brug.

 Israel heeft tussen 1967 en 1994 gebruik gemaakt van een geheime procedure om het recht op inwonerschap van de Westoever te ontnemen aan Palestijnen die via de Allenby Brug naar Jordanië reisden. Ongeveer 140.000 mensen zijn zo hun recht om op de Westoever te wonen kwijtgeraakt. Dat heeft de juridische adviseur van het bureau voor de bezette gebieden van het Israelische ministerie van Justitie toegegeven, nadat de mensenrechtenorganisatie HaMoked (Centrum voor de rechten van het Individu) de regering via de Wet op de openbaarheid van bestuur om opening van zaken had gevraagd.
De gang van zaken tussen 1967 en 1994 was dat een Palestijnse inwoners van de Westoever die via de Allenby Brug naar Jordanië wilde reizen, ter plekke zijn Identiteitskaart moet inleveren. Hij kreeg er dan een tijdelijke kaart voor terug, met een geldigheid van drie jaar, die drie keer voor telkens een jaar kon worden vernieuwd. Als de betreffende man of vrouw niet binnen zes maanden na het verlopen van de kaart was komen opdagen om om vernieuwing te vragen, werd automatisch zijn/haar recht op het inwonerschap ingetrokken. De betreffende persoon kreeg daar overigens geen bericht van.
De maatregel was dan ook geheim. De krant Haaretz die het verhaal woensdag publiceerde nam contact op met brigade-generaal b.d. Danny Rothschild, die van 1991 tot 1995 coördinator was van de overheidsactiviteiten in bezet gebied, en ook hij bleek er niet van op de hoogte te zijn. 'Als het zelfs mij niet was verteld, mag je er wel van uitgaan dat ook de inwoners van de bezette gebieden het niet wisten,' zei de generaal.
De maatregel heeft over de jaren 140.000 mensen getroffen, onder wie studenten die elders gingen studeren, mensen die gingen werken in de Golfstaten of zakenlieden met belangen buiten Palestina. Velen van hen wonen al jaren elders en hebben daar ook gezinnen. Het Israelische Centrale Bureau voor de Statistiek stelde de bevolking van de Westoever in 1994 op 1,05 miljoen. Zonder de maatregel was dat 14% meer geweest. In de Gaza Strook was in de jaren 1967 - 1994 een vergelijkbare maatregel van kracht. Hoeveel mensen daar hun inwonerschap kwijtraakten moet nog worden achterhaald en die getallen moeten dan bij de 140.000 worden opgeteld.
Na 1994 is geen gebruik meer gemaakt van deze geheime regeling om de Palestijnse bevolking van de gebieden wat uit te dunnen. De bevolkingsregisters werden toen overgedragen aan de nieuw opgerichte Palestijnse Autoriteit. In Jeruzalem is echter nog wel een vergelijkbare maatregel van kracht. Palestijnse inwoners van Jeruzalem verliezen hun status van ingezetene van de stad als zij er zeven jaar niet hebben gewoond. Veel mensen die door de kunstmatig door Israel op peil gehouden woningnood geen huis in de stad kunnen vinden, worden daar het slachtoffer van.
HaMoked kwam de maatregel betreffende de Westoever overigens bij toeval op het spoor toen de organisatie zich boog over de zaak van drie mannen van wie om mysterieuze redenen de identiteitskaarten niet meer geldig bleken. Dat bleek ter berusten op een fout. De mannen hadden hun tijdelijke kaarten namelijk niet kunnen vernieuwen, omdat zij in Israelische gevangenissen vertoefden.
HaMoked voegt aan dit alles toe dat het ontnemen van het recht van inwonerschap, wat neerkomt op verbanning, niets meer of minder is dan een zeer ernstige inbreuk op het internationale recht, (waaronder met name de Vierde Conventie van Genève). Het is ook een groot onrecht jegens degenen die het is aangedaan en zou onmiddellijk moeten worden rechtgezet.
Daar voeg ik als schrijver van dit blog nog aan toe dat het weer een van die bewijzen voor een sluipende politiek van etnisch zuiveren is, waartoe ook de roof van land en waterbronnen, de nederzettingenpolitiek, de wurging van de Palestijnse economie, de restricties op Palestijnse bestemmings- of bouwplannen,  de bouw van de Muur en het hinderen van de bewegingsvrijheid behoren. Mijn collega-blogger The Magnes Zionist noemde dit laatst, omdat er weinig bloed bij vloeit en ook geen grootscheepse verwoestingen worden aangericht, de politiek van de etnische dry cleaning. Dat is misschien wel de benaming met de juiste cynische lading voor de zaken waarover het hier gaat.

Twee manieren van overleven als Joden

Terug van weggeweest. Het was een lastig weekje wat het internet betreft en dus weinig geblogd. Ik moet mijn lezers waarschuwen dat het de komend weken (waarschijnlijk, als het nieuws niet al te uitdagend is) niet echt veel beter zal worden, want ik moet iets afmaken (een boek) dat al lang geleden af had moeten zijn geweest en had kunnen zijn. 


Op naar het nu. Ik wil beginnen met een verwijzing naar een collega blogger, de Magnes Zionist, alias Jerry Haber (wat op zijn beurt weer een alias is van een Amerikaans/Israelische professor  in de filosofie en Joodse medievalistiek). Ik heb Haber vaker geciteerd op dit blog. Dit keer ga ik hem zelfs twee keer aanhalen. Op de dood van Osama bin Laden reageerde hij met een citaat uit het bijbelboek Spreuken:
Verheug je niet over de val van je vijand, juich niet als hij ten onder gaat.Want de HEER ziet het en keurt het af, en laat zijn woede op je vijand varen. Wind je niet op over kwaadaardige mensen, wees niet jaloers op goddelozen.Want wie kwaad doet, heeft geen toekomst,het licht van goddelozen wordt gedoofd. (Spreuken 24:17-20).
Ik sluit me daar graag bij aan (en zie tot mijn verrassing dat Anja Meulenbelt op haar blog ook Haber's bijbelcitaat aanhaalt).

Een tweede aanhaling van Haber betreft een stukje van hem waarin hij verwijst naar de Joodse filosoof Emil Fackenheim. Die schreef destijds dat na de Holocaust als aanvulling op de 613 ge- en verboden in de Tora eigenlijk een soort 614^e gebod kwam, dat inhield dat Joden als Joden moesten overleven om Hitler die hen had willen uitroeien, niet alsnog postuum de overwinning te gunnen.

Haber legt vervolgens uit dat dat overleven als Joden op twee manieren kan worden opgevat. De manier van fanatici die altijd het fysieke overleven van de 'Jewish Tribe', voorop hebben gesteld en rechtlijnige nationalistische idealen koesterden, of de mensen die overleven als Joden opvatten als leven volgens de moraal van het rabbijnse jodendom dat opkwam na de verwoesting van de Tweede Tempel. Beide bestaan naast elkaar. Haber betoogt dat de fanatici die het fysieke overleven voorop stellen en elke haar die hen gekrenkt wordt willen wreken, altijd meer kwaad hebben aangericht dan goed. In zijn stukje 'On the Jewish Zealot's Contempt for Jewish Morality' (Over de minachting van Joodse fanatici voor de Joodse moraal) schrijft hij: 

From Simeon and Levy (die de bevolking van Shekhem/Nablus uitroeiden nadat hun zuster Dinah was verkracht) to Rabbi Meir Kahane and the West Bank racist rabbis, the Kena’im – the zealots – have done greater harm to the Jewish people than all the external enemies of the Jews together. Jewish self-government of the Land of Israel was stopped after a zealot killed Gedalya, the Jewish governor appointed by Nebuchadnezzar. Jerusalem was destroyed, and tens of thousands killed, because of the zealots. Jewish autonomy was thwarted, due to the ultra-nationalist Jews.

Rabbijn Rick Jacobs

De zealots, de nationalistische fanatici, hebben 'meer schade aangericht dan alle externe vijanden van de Joden bij elkaar'. Daar moest ik aan denken bij drie zaken die alledrie op dit moment spelen. De eerste is die van rabbijn Richard (Rick) Jacobs. Hij is onlangs uitverkoren om volgend jaar juli Eric Joffie op te volgen,  de huidige leider van de Amerikaanse Reform Beweging, de pendant van wat hier het liberale jodendom heet, (in Amerika is dat de grootste joods religieuze groepering). Het zou niet echt nieuws zijn geweest als Jacobs, die rabbijn is van een grote gemeente in New York, niet ook lid was van wat de gematigde vredesclub JStreet haar 'rabbinical cabinet', noemt (een verzameling van enkele tientallen rabbijnen die met de beweging sympathiseren), actief was in het new Israel Fund, en - o schande - ook een keer in de wijk Sheikh Jarrah in Jerusalem tegen het uitzetten van Arabische bewoners mee had gedemonstreerd.Voor rechtse, nationalistische Joden was dat reden voor veel kritiek. Kenmerkend was de reactie van Morton Klein, voorzitter van de Zionist Organization of America (ZOA) die Jacobs verweet dat hij met 'extremisten' is geassocieerd en meehelpt Israel te 'delegitimieren'. 
Het is een onzinnige beschuldiging als we weten hoe gematigd JStreet en het Israel Fund zich opstellen en ook als we zien hoe Jacobs zich uitput om te laten zien dat hij een grote vriend van Israel is. 
Het is ook te gek voor woorden als we weten dat eerdere voormannen van de Reform in Amerika, zoals Arthur Herzberg en Alexander Schindler, al in de jaren 70 en 80 voor een twee-statenoplossing waren en met de toenmalige Likud-premier Menachem Begin in de clinch lagen over de nederzettingenpolitiek. Maar blijkbaar is de druk van de 'Zealots' intussen zo toegenomen dat wat toen een politiek verschil van mening heette nu neerkomt op het 'delegitimeren' van Israel.

Tony Kushner

 Het tweede geval was Tony Kushner, een belangrijke Amerikaanse toneelschrijver. Hij stond op de nominatie om een eredoctoraat te ontvangen van en City University of New York (CUNY), tot één van de leden van de Board of Trustees, ene Wiesenfeld, aanvoerde dat Kushner in het bestuur zit van Jewish Voice for Peace (JVP, een organisatie die sympathiek staat tegenover de Boycot, Divestment and Sanctions (BDS) campagne tegen Israel). Ook haalde hij citaten van Kushner aan waaruit bleek dat Kushner onder meer had gezegd dat in Palestina voorafgaande aan de stichting van Israel etnische zuiveringen hadden plaatsgevonden. Het besluit om Kushner geen eredoctoraat te verlenen stuitte onmiddellijk op veel protesten en is daarop weer teruggedraaid, zodat Kushner straks alsnog zijn bul in ontvangst kan nemen. Maar het feit dat een bestuurslidmaatschap van JVP en opmerkingen over etnische zuiveringen (die teruggaan op vindingen van Israelische historici van zo'n 20 jaar terug) überhaupt redenen kunnen zijn om in Amerikaanse academische kringen iemands integriteit in twijfel te trekken, geven ernstig te denken. Ook daar rukken de zealots blijkbaar steeds meer op.  

Het derde geval betreft onze eigen joodse lobby, het CIDI. Het CIDI bracht een tijdje geleden, aanhakend bij de Israelische mode om alles verdacht te maken wat een beetje ingaat tegen de ultra-nationalistische regeringspolitiek van Benjamin Netanyahu, een rapport uit over de subsidiëring van Nederlandse Non Gouvernmental Organisations (NGO's). En wat blijkt? ICCO, Cordaid, Pax Christi en Oxfam Novib, die Nederlands overheidsgeld krijgen en op hun beurt weer anderen subsidiëren, geven subsidies aan organisaties die boycots van Israel steunen, tegen Israels bestaansrecht zijn of zelfs antisemitisch.
Nou ja - volgens het CIDI dan. En ook volgens minister Rosenthal van buitenlandse zaken. Want die heeft het rapport gekregen en zegt dat hij de 'bezorgdheid van het CIDI deelt'. Dat lag nogal voor de hand, trouwens. Best slim van het CIDI om z'n rapport uit te brengen als we een minister van buitenlandse zaken hebben die zich kan permitteren op de lijn van de Israeli's te zitten zoals nog nooit een van zijn voorgangers voor hem, omdat hij deel uitmaakt van het meest rechtse kabinet dat Nederland na de oorlog heeft gehad.

Ik heb geloof ik wel eens gezegd dat ik op zich niets tegen een joodse lobby heb. Er is tenslotte ook een wasmiddelen lobby, en een nucleaire lobby. Die vertellen net zo goed sprookjes in het kader van hun PR. Alleen, als een lobby op oneigenlijke gronden zaken en organisaties verdacht gaat maken, dan moeten we, denk ik, wel aan de bel trekken. Dan moeten we in dit geval roepen dat de fanatieke vechters voor Israels tribale overleven altijd meer kwaad hebben aangericht dan alle externe tegenstanders bij elkaar. Want wat zijn de argumenten van het CIDI?
Dít bijvoorbeeld:
Het CIDI rapport besteedde extra aandacht aan een Nederlands project met de misleidende naam Plant een Olijfboom. Het onderzoek toonde aan dat het project, dat gesubsidieerd wordt door Cordaid, ICCO en Pax Christi, in werkelijkheid geleid wordt door een Palestijnse organisatie met de naam JAI, dat meedoet aan het plannen van een boycott van Israel. Uit het onderzoek bleek dat ICCO niet alleen het kantoor van Plant een Olijfboom in Utrecht had opgezet, maar ook de website en mogelijk ook het salaris betaald van de coordinator, die actief betrokken is bij het promoten van een Israel boycott in Nederland. (n.b de door mij vetgemaakte spel- en taalfouten zijn afkomstig van het CIDI zelf).
De Palestijnse organisatie JAI (Joint Action Initiative) heeft inderdaad een oproep op haar site (zie illustratie) om mee te doen aan de BDS-acties. Maar een oproep op je site zetten, is dat een bewijs van actieve betrokkenheid?
Ander voorbeeld. Dat betreft de christelijke Palestijnse organisatie Badil, die eveneens (indirect) subsidiegeld van Nederland ontvangt. Wat is er mis met Badil? Wel die organisatie is antisemitisch. Zij heeft in 2010 in een cartoonwedstrijd een tweede prijs (van 600 euro) toegekend aan de cartoonist Ashraf Ghareeb voor een cartoon die antisemitisch was. Hoe weten we dat? Omdat het CIDI dat zegt. En omdat Badil de cartoon van haar website heeft gehaald, nadat het CIDI dat had gezegd.
Overtuigend bewijs? Niet echt, lijkt me. Ik herinner me dat het CIDI verleden jaar ook vond dat een stichting in Nijmegen antisemitisch bezig was omdat zij cartoons op haar site had van de Braziliaan Carlos Latuff. Ik ben zo vrij die cartoons helemaal niet antisemitisch te vinden, maar wel heel scherp. Maar ook die Nijmeegse stichting haalde na de klacht van het CIDI de cartoons van haar site. Om van het gesodemieter af te zijn, denk ik.
Toen schreef ik dat het CIDI steeds meer rechts activistische trekken begon te vertonen. En dat is niet minder geworden. Integendeel, in het kielzog van zulke fervent nationalistische clubjes als NGO-Monitor, die alles wat een andere mening heeft dan Netanyahu en de zijnen uit alle macht verdacht probeert te maken (en waarvan het CIDI trouwen ook meldt dat het er materiaal van heeft betrokken) gaat het CIDI er hard tegenaan. Ik betwijfel of het CIDI hiermee Israel - of wie dan ook - een dienst bewijst, of dit wel de juiste manier van overleven is. Immers... Jewish self-government of the Land of Israel was stopped after a zealot killed Gedalya, the Jewish governor appointed by Nebuchadnezzar. Jerusalem was destroyed, and tens of thousands killed, because of the zealots. Jewish autonomy was thwarted, due to the ultra-nationalist Jews.

Frankrijk en EU springen Palestijnse Autoriteit financieel bij

Mahmoud Abbas met de Franse premier François Fillon. Abbas was eind april te gast in Parijs. Bij die gelegenheid liet Frankrijk weten dat het er voorstander van is de staat Palestina binnen de grenzen van 1967 te erkennen als de PLO die erkenning dit najaar bij de Verenigde Nates aan de orde stelt.

Frankrijk heeft de Palestijnse Autoriteit toegezegd dat het zal bijspringen met 10 miljoen euro, nadat Israel op 1 mei de overmaking van accijnzen en douaneheffingen die de PA rechtens toekomen heeft stopgezet in reactie op de verzoening van Hamas en Fatah. De bekendmaking werd gedaan nadat de Palestijnse premier Salam Fayyad had gezegd dat de PA deze maand niet in staat is haar ambtenaren te betalen als gevolg van de Israelische maatregel. Fayyad zei dat de PA vanaf 2007 steeds elke maand op de vijfde van de maand haar betalingen aan regereingsemployees is nagekomen, maar dat het deze maand mei voor het eerst niet is gelukt nadat de Israelische minister Yuval Steinitz bekend had gemaakt dat Israel de overmakingen (van in totaal 89 miljoen euro) heeft gestopt. De door Israel ingehouden heffingen bedragen ongeveer 70% van de inkomsten van de PA. De EU heeft toegezegd dat het de PA met 85 miljoen euro extra zal steunen om de Israelische stap te neutraliseren, meldt Ma'an News.  
 Israel verdedigt de maatregel door erop te wijzen dat het geld straks, als er een nieuwe regering van Hamas en Fatah zou worden gevormd, misschien wel gebruikt zou kunnen worden om wapens van te kopen. Israel doet alsof de verzoening van Fatah en Hama een grote ramp inhoudt en vrede onmogelijk maakt. De leider van Hamas, Khaled Meshaal heeft echter in Cairo tijdens de ondertekeningsceremonie van het verzoeningsakkoord ten overvloed nog eens gezegd dat Hamas streeft naar de stichting van een Palestijnse staat in Gaza en op de Westoever, met de grenzen van 1967 en Oost-Jeruzalem als hoofdstad. Overigens zonder het recht op terugkeer op te geven, voegde hij eraan toe.

Israel zet betalingen aan PA stop na ondertekening verzoeningsakkoord Fatah-Hamas

Hamas en Fatah hebben op 3 mei hun verzoeningsakkoord getkend in Cairo na een gesprek met de Egyptische autoriteiten, met name de leider van de Egyptische inlichtingendienst, Mourad Mowafi. Medeondertekenaars waren overigens ook andere Palestijnse fracties, te weten het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina, het Democratisch Front voor de Bevrijding van Palestina, de (ex-communistische) Palestijnse Volkspartij, de Islamitische Jihad en anderen, in totaal 13 fracties.
Later vond een gesprek plaats van Palestijnse leiders met onder meer de Egyptische presidentskandidaat Amr Moussa en de minister van buitenlandse zaken Nabil al-Arabi.
Op de foto's: boven Mahmoud Abbas en Khaled Meshaal, onder; Palestijnse leiders uit Gaza wachten in de bus tot zij de grens met Egypte over kunnen. 

Israel heeft ook een 'bijdrage' geleverd aan de Palestijnse eenwording. Minister Yuval Steinitz van Financiën zette op 1 mei de betaling van accijnzen en invoerheffingen stop die Israel verplicht is aan de PA af te dragen. Het gaat vooralsnog om een bedrag van 89 miljoen dollar. De PA haalt ongeveer een derde van haar inkomsten uit deze heffingen  

Update 19 mei: Israel heeft, na zware internationale druk,  met in ingang van 16 mei de betaling van 300 miljoen shekel (ongeveer $ 89 miljoen) weer hervat. Minister van Financiën zei dat Israel de PA een 'gele kaart' had gegeven, maar nu de ingehouden belasting alsnog zou overmaken, omdat het de verzekering had gekregen dat het geld niet gebruikt zou worden om Hamas wapens mee te laten kopen. Steinitz zei dat Israel zich het recht voorbehoudt de betalingen weer stop te zetten als er een regering met Hamas wordt gevormd. De PA  meldde zondag 15 mei dat de Palestijnse ambtenaren, die bijna twee weken op hun geld hadden moeten wachten, hun salaris zouden ontvangen zodra Israel de 300 miljoen shekel op de bank zou hebben gezet.

Barenboim dirigeert in Gaza

Daniel Barenboim, een van de grootste musici van onze tijd, pianist en dirigent, heeft op 3 mei het 'Orkest voor Gaza' gedirigeerd in Gaza. Geweldig. Eine Kleine Nachtmusik van Mozart in Gaza City door een Israelische dirigent en een internationaal orkest dat speciaal vauit Berlijn was ingevlogen en via El Arish naar Gaza ging. Barenboim heeft overigens ook een Palestijns paspoort. Hij was destijds samen met de inmiddels overleden Edward Said de oprichter van het Diwan orkest, een orkest van jonge Palestijnse en Israelische musici.
Voor meer bijzonderheden moet ik helaas verwijzen naar The Guardan. Ik ben deze week in Frankrijk en zelden heb ik zoveel problemen met internet gehad als nu. De baas van het internet café waar ik altrijd heenging is ermee gestopt - rendeerde te weinig. Vrienden op wie ik kan terugvallen, zijn of niet thuis of hun verbinding ligt er net uit. Dit is nameljk het platteland.
Ecxcuses aan mijn vaste lezers. Maar ze kunnen vast wennen. Want weliswaar ben ik - insh'allah op 9 mei weer terug in Amsterdam, maar dan zet ik mezelf op rantsoen. Moet een boek afmaken.