Nieuwe Israelische wet: asielzoekers kunnen zonder proces drie jaar worden geïnterneerd

Het nieuwe hek langs de Israelisch-Egyptische grens. Een groot deel staat er al, eind 1012 moet het af zijn. Kosten $360 miljoen.

Bloggen is keuzes maken en soms valt dat niet mee. Ik heb de laatste dagen nieuws over in concentratiekampkleding demonstrerende harediem (ultra-orthodoxen), of een ruzie in het parlement,  over het al of niet berispen van een (Arabisch) schoolhoofd die zijn leerlingen - of foei - liet deelnemen aan een manifestatie voor de mensenrechten, laten liggen. Net zoals het fotogenieke moment trouwens waarop mevrouw Michaeli van Israel Beiteinu een glas water in het gezicht gooide van haar Palestijnse collega Majadele. In Israel zorgen die dingen voor veel opschudding. Ze doen het ook goed in het internationale nieuws. En als ik er niks aan doe lijkt het misschien of ik het nieuws niet goed volg. Maar ik kan niet alles volgen, dus geef ik dan toch maar voorrang aan dingen die structureler en blijvender van aard zijn. Zoals de wijzigingen op de wet op de 'infiltratie' die maandagavond in tweede en derde (en laatste) lezing door de Knesset werd goedgekeurd. De wet heeft betrekking op asielzoekers, vluchtelingen en illegalen die Israel proberen binnen te komen. Die stroom baart sommigen veel zorgen, onder wie premier Netanyahu, die - hij lijkt Wilders wel - er een speciaal programmapunt van heeft gemaakt om de 'indringers' te weren.

Israel mag mensen die in eigen land gevaar lopen niet terugsturen als ze eenmaal in Israel zijn, omdat dit in strijd is met internationale verdragen over het respecteren van de rechten van vluchtelingen die het heeft getekend. Maar Israel wil die vluchtelingen wel heel graag buiten de deur houden. Daarom  heeft het nu bij wijze van 'afschrikking'  (zo staat het in de toelichting) in de nieuwe wet bepaald dat vluchtelingen en hun families zonder enige vorm van proces drie jaar vast gehouden kunnen worden. Vluchtelingen uit landen waarmee Israel in feite in oorlog is, zoals Sudan, kunnen zelfs voor onbepaalde tijd worden vastgezet. De nieuwe bepalingen hebben de vorm van aanvullingen op de 'Wet op het tegengaan van indringers' uit 1954, die bedoeld was om de infiltratie van gewapende aanvallers (Palestijnen) uit de buurlanden tegen te gaan.   
De nieuwe wet staat trouwens niet op zich. Hij maakt deel uit van een pakket. Zo wordt ondertussen een afscheidingshek gebouwd langs de grens met Egypte (kosten 360 miljoen dollar), en is een groot open-lucht detentiecentrum opgezet dat 11.000 mensen kan herbergen (kosten ook ruim boven de 300 miljoen dollar). De regering had behalve de de nu aangenomen maatregelen ook het verlenen van hulp aan illegale vluchtelingen met 5 jaar gevangenis willen straffen (15 jaar bij recidive), maar dat werd tijdens de nogal verhitte debatten uiteindelijk alleen toepasbaar bij hulp aan gewapende infiltranten of drug-smokkelaars. Ook een ander amendement van de regering dat levenslang wilde stellen op welk vergrijp dan ook begaan door een vluchteling werd weer ingetrokken, zodat ook deze bepaling uiteindelijk alleen voor drugs- of gewapende vergrijpen geldt.  
Ook zonder deze draconische extra's is de nieuwe wet overigens al ernstig genoeg. Juristen, onder wie de juridische adviseur van de Knesset Eyal Yanon, hebben gewaarschuwd dat de wet toetsing aan de constitutionele principes die zijn vastgelegd in Israels 'Basiswetten' mogelijk niet kan doorstaan. Je kan je afvragen of ze niet ook d woede zullen opwekken van instellingen als de UNHCR, het commissariaat voor de vluchtelingen van de VN.
Los daarvan staat de nieuwe wet natuurlijk ook wel heel erg haaks op de bekende woorden uit Exodus (22:21): 'Gij zult de vreemdeling in uw midden niet slecht behandelen of onderdrukken, want gedenk dat u zelf vreemdeling bent geweest in Egypte,' woorden die gelovige Joden elk jaar met Pesach (Pasen) herhalen. Ik heb het altijd een uitermate belangrijke uitspraak gevonden. Tenslotte zijn wij Joden niet alleen in Egypte, maar ook sinds het begin van de jaartelling nog eens zo'n kleine 2000 jaar overal en altijd een minderheid zijn geweest, zodat we toch ruimschoots het belang van het goed behandelen van vluchtelingen en minderheden op ons hebben kunnen laten inwerken. Maar in Israel is dit aspect van het Jodendom dat volgens mij er een wezenskenmerk van is, toch wat naar de achtergrond verdwenen. Blijkbaar is het zionistische principe dat handhaving van Israels Joodse meerderheid boven alles gaat belangrijker.