donderdag 12 januari 2012
Israelisch hooggerechtshof houdt discriminatoire wet tegen familiehereniging in stand
De Israelische balletdanseres Yasmin Avisar en haar Palestijnse echtgenoot uit de bezette gebieden, de beeldhouwer Usama Za'atar , konden wegens de 'Wet op de nationaliteit en de komst naar Israel' niet samen in Jeruzalem wonen. Op de Westoever ging het ook niet, al was het alleen door de checkpoints waar Yasmon iedere doorheen moest naar haar werk. Nu zijn ze uitgeweken naar Oostenrijk.
Het Israelische hooggerechthof heeft weer van zich doen spreken met een uitspraak waarbij burgerrechten opzij worden geschoven. Met de kleinst mogelijke meerderheid van zes tegen vijf stemmen verwierp het hof bezwaarschriften van Adalah en de Vereniging voor Burgerrechten in Israel (ACRI) tegen de 'Wet op de nationaliteit en het binnenkomen van Israel'. Deze wet, die in 2003 na de Tweede Intifada als tijdelijke maatregel werd aangenomen, verhindert Israeli's (meestal Palestijnse Israeli's) om samen te leven met hun echtgenoten afkomstig van de Westoever of uit landen waarmee Israel officieel in oorlog is, zoals Irak of Syrië.
De wet maakt het nagenoeg onmogelijk voor zulke huwelijkspartners om een verblijfsvergunning te krijgen, laat staan de Israelische nationaliteit. Mannelijk partners moeten tenminste 36 zijn voor ze een aanvraag kunnen indienen, vrouwelijke 26. En als de aanvraag in behandeling wordt genomen, duurt de pocedure bij elkaar al gauw een jaar of tien volgens de mensenrechtenorganisatie B'tselem. De enige uitzondering wordt gemaakt voor mensen die met het Israelische militaire gezeg hebben samengewerkt (zeg maar: collaborateurs), of anderszins hebben laten blijken de zaak van Israel zeer te zijn toegedaan.
Een onbekend aantal mensen (maar zeker meer dan 100.000) wordt door de wet getroffen. Met name in Jeruzalem hakt de maatregel er heftig in. Dat komt doordat het oostelijke deel, dat in 1967 door Israel werd geannexeerd, in de afgelopen jaren nagenoeg geheel van het achterland op de Westoever is afgesloten. 'Gemengde' paren in Jeruzalem hebben sindsdien de keus tussen het in stand houden van twee huishoudens of zich terugtrekken op de Westoever, wat voor het Jeruzalemse partner het risico inhoudt dat hij/zij de Jeruzalemse identiteitskaart en het daaraan verbonden inwonerschap van Jeruzalem verliest.
De wet, die dus al tijdelijk was bedoeld, is de afgelopen jaren een aantal keren verlengd. Ook heeft het hooggerechtshof al eerder bezwaarschriften ertegen van de hand gewezen. Dat gebeurde bijvoorbeeld in 2005 en nog eens in 2006, in het laatste geval met dezelfde stemverhoudingen als nu, zes tegen vijf. De minderheid, onder wie de voorzitter van het hof, rechter Dorit Beinisch, oordeelde dat de wet ongelijkheid in stand houdt, omdat de de mensen die erdoor worden getroffen, over het algemeen Israelische Arabieren (Palestijnen) zijn. Ook meende de minderheid dat mensen volgens de Israelische Basiswetten het recht hebben om samen te leven als zij zijn getrouwd. De meerderheid, die de bezwaarschriften afwees, was het hiermee eens. Maar zij oordeelde, volgens Haaretz, dat dit recht op samenleven niet noodzakelijkerwijs in Israel hoeft te worden uitgeoefend. 1)
Het Israelische hooggerechtshof heeft daarmee opnieuw een uiterst dubieuze uitspraak gedaan, waaruit blijkt dat Israels hoogste rechtscollege er niet voor terugdeinst de minderheid te discrimineren en mensenrechten met voeten te treden als vermeende veiligheids- of demografische aspecten om de hoek komen kijken, zelfs als het gaat om rechten die in Israels fragmentarische constitutie (de zogenoemde Basiswetten) zijn vastgelegd. Het is een nieuw hoofdstuk in een langere treurige geschiedenis als het gaat om familiehereniging. De site van Hanan Ahsrawi's organisatie Miftah heeft daar een goed verhaal over dat te lang en te gedetailleerd is om hier over te nemen of kort weer te geven, maar dat zeker de moeite van het lezen waard is. Het staat hier.
1) De rechters die de bezwaarschriften van de hand wezen waren Eliezer Rivlin, Asher Grunis, Miriam Naor, Elyakim Rubinstein, Hanan Meltzer and Neal Handel. De vijf rechters die de bezwaren wèl ontvankelijk vonden, waren de (aftredende) voorzitter van het hof, Dorit Beinish, en haar collega's Edmond Levy, Edna Arbel, Salim Jubran and Esther Hayut. De stemverhoudingen waren in 2006 hetzelfde. Veel rechters van toen zitten ook nu nog in het hof.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Sinds 7 oktober 2023 nu 833 Palestijnen op de Westoever gedood, waarvan 170 kinderen
Israelische acties in Tulkarem op de Westoever en het aangrenzende Nur Shams kamp hebben tenminste acht Palestijnen het leven gekost, onder ...
-
Het is weer het seizoen van de olijven ...en van de gebruikelijke aanvallen op de Palestijnse boerenIsraelische kolonisten in actie bij een aanval op Palestijnse boeren die hun olijven willen oogsten. (Foto Shehab News) Let op: 24x u...
-
De tv-rubriek OP1 haalde Mirjam Bikker "van de ChristenUnie erbij om het demonstratierecht aan de orde te stellen. De Volkskrant cite...
-
Begrafenisprocessie van de gedode leden van de familie Abu Hattab in Gaza (Foto Palestinian Chronicle) De druk op Israel om een bestand aa...
9 opmerkingen:
Omdat het wel eens gezegd mag worden - én herhaald: Martin, bedankt en respect voor je niet aflatende energie om op te komen voor de Palestijnen en de feiten over de schurkenstaat Israël te openbaren. Kudos!
Ik snap het niet helemaal. Als arabieren zo zwaar onderdrukt in Israel zijn waarom willen se per se in Israel blijven wonnen? Is het niet beter om in PA of Syrie of waar dan ook in de arabische wereld zich vestigen? En by the way, als ik hier in NL met buitenlandse vrouw ga trouwen, krjgt zij dan automatisch een verblijfsvergunning?
Waarom net doen alsof je dom bent, Gennadi? In Israels Onafhankelijkheidsverklaring uit 1948 heet het dat alle inwoners van Israel gelijke sociale en politiek rechten zullen hebben en dat er vrijheid van godsdienst, geweten, taal, onderwijs en cultuur zal zijn.
De wet op de 'nationaliteit en komst naar Israel' is daarmee in strijd. Zo simpel is het.
Zeggen dat de Palestijnen maar moeten ophoepelen als het ze niet bevalt, wat jij suggereert (net als de meerderheid van het hooggerechtshof overigens), gaat nog een stapje verder en is gewoon racistisch.
En wat Nederland betreft: wij discrimineren ook, helaas. Onder meer onder invloed van PVV-achtige tendenzen is het moeilijker gemaakt een partner uit een Derde Wereld-land hier naartoe te halen. Maar het is niet zoals in Israel voor Palestijnse partners, nagenoeg onmogelijk. Zover gaat het hier niet. Gelukkig.
Hoezo racistisch? Staat ergens in de wet dat die allen op de Arabische Israëliërs toegepast kan worden? Als ik als een Joodse Israëliër met de Joodse vrouw uit Gaza of Judea ga trouwen dan vallen wij onder dezelfde wet. De wet is zeker tegenstrijdig en ik persoonlijk zie het liever afgeschaft worden maar die geldt voor iedereen.
@ Gennadi:voor die (hypothetische) "joodse vrouw uit Gaza of Judea" (bedoel je daarmee de West Bank?)geldt dan nog altijd de "wet op terugkeer" die iedere Jood het recht geeft om zich in Israel te vestigen en direct de Israelische nationaliteit te verkrijgen. Voor Palestijnen bestaat zo'n "wet van terugkeer" uiteraard niet. Zoals dat heet in George Orwell's "Animal Farm": "Alle dieren zijn gelijk, maar sommige dieren zijn GELIJKER dan anderen".
Met Judea bedoel ik vast en zeker Judea, West Bank zegt me niks.
En inderdaad joodse vrouw in Gaza of Judea of in welke dan ook Arabische land te vinden is zeer hypothetisch.
Waarom eigenlijk? Heeft het iets te maken met de duizenden Joodse vluchtelingen uit Arabische landen? En zonder 'wet op terugkeer', waar moesten zij naar toe?
Vervang in mijn voorbeeld een Joodse vrouw door Russische vrouw, die zijn wel in Gaza te vinden.
Gennadi, ik heb niet zo'n zin in deze discussie. Dat van die duizenden 'joodse vluchtelingen' is grotendeels bullshit. De meeste Algerijnse en Marokkaanse Joden gingen naar Frankrijk, de meeste Egyptische naar Italië of de VS. En trouwens in hoeverre iedereen 'vluchteling was' staat te bezien. In Algerije en Egypte had het meer met de revolutie en een keuze tussen staatsburgerschap of vertrekken (en met onteigeningen) te maken. De Joden uit Aden werden ongeveer ontvoerd. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar het is is off topic. Liever dus een andere keer.
De voorzitter van het hof, Dorit Beinisch, gaf in de motivatie van haar oordeel aan dat de wet ongelijkheid in stand houdt omdat Arabische Israeli's er het meest door worden getroffen. (Zij trouwen veruit het vaakst met mensen van de Westoever en buitenlandse Arabieren). Ongelijkheid = in dit geval duidelijk discriminatie.
En dat blijkt ten overvloed ook nog eens uit het feit dat de wet
niet geldt voor Joden uit de nederzettingen in bezet 'Judea' of bezet 'Samaria'. Dat staat er expliciet zo in. (Inwoners van de nederzettingen vallen trouwens überhaupt onder een volstrekt ander wettelijk systeem dan de Palestijnse inwoners van de Westoever).
En in Gaza wonen al een tijdje geen Joden meer.
Beste Maarten,
zou je daar eens iets over kunnen schrijven (als je het relevant vindt), over hoe dat nu precies gegaan is met de Joden in de Arabische wereld? Ik weet dat er erg veel verschillen per land zijn maar het fijne ervan weet ik ook niet.
Een reactie posten