(Foto Ma´an) De Isarelische autoriteiten hebben het bejaarde Palestijnse echtpaar Ayyub Shamasnah (83) en zijn 75-jarige vrouw, die met kinderen en kleinkinderen in de wijk Sheikh Jarrah in Jeruzalem wonen, te kennen gegeven dat zij hun huis (twee kamers, 65 vierkante meter) moeten verlaten. Anders zullen zij met geweld uit hun huis worden gezet. De familie Shamasneh moet plaats maken voor kolonisten die al eerder anderen uit het huis heeft weggeprocedeerd en nu ook een zaak tegen hen heeft gewonnen voor het Israelische hooggerechtshof. .
Veel mensen geven nog steeds hoog op van het Israelische recht. Maar de zaak Shamasneh is nu weer zo´n typisch voorbeeld van hoe dat recht in een aantal cruciale gevallen alleen en uitsluitend Joodse burgers ten goede komt. De familie Shamasneh ging in Oost-Jeruzalem wonen, nadat zij in 1948 bij de stichting van de staat Israel door de Joodse legers waren verdreven uit zijn huis in Qatanna, een dorp ten noordwesten van Jeruzalem.
De familie kreeg een huis toegewezen in Sheikh Jarrah dat beheerd werd door de Jordaanse autoriteiten die tot Israel in 1967 ook Oost-Jeruzalem veroverde, verantwoordelijk waren voor het oostelijke deel van de stad. De familie Shamasneh betaalde huur aan de Jordaniërs. En nadat het beheer van hun huis in ´67 werd overgenomen door de Israelische ´´Beheerder van het Bezit van Afwezigen´´, een instelling die ten behoeve van de staat Israel het bezit van verdreven of gevluchte Palestijnen heeft overgenomen, betaalden zij huur aan de Israeli´s..
In 2011 echter liet deze ´´Custodian of Absentee Propertee´´ de familie weten dat hun huurcontract en daarmee hun huurbescherming in 2008 was verlopen. Vervolgens werden juridische procedures gestart om hen uit het huis te verdrijven. Volgens Muhammaed Shamasneh, de zoon van Ayyub, werd daarbij aangevoerd dat het huis tot 1948 in Joodse handen was geweest. De familie kon nog bewijzen overleggen dat zij al sinds 1972 huur had betaald aan de Israelische autoriteiten, maar was niet in staat om aan te tonen dat zij vóór 1968 woonde in het huis (die bewijzen zitten namelijk niet in de Israelische maar vermoedelijk wel de Jordaanse archieven). Het hooggerechtshof, aldus zoon Muhammad, stelde voor dat de familie in het huis zou kunnen blijven tot het oude echtpaar Ayyub en zijn vrouw zouden zijn overleden, maar de kolonisten die nu hun plaats gaan innemen, wezen dat af.
5 opmerkingen:
Twee punten begrijp ik niet.
1. Kon het Hooggerechtshof niet de documenten uit Jordaanse archieven opvragen. Had de familie daarvan geen kopieën bewaard ?
2. Waarom en hoe kon het Hooggerechtshof haar compromisvoorstel laten passeren ?
Piet Verburgh,
1) De plaatselijke Jordaanse archieven zijn - ik weet dat niet 100% zeker, maar het kan haast niet anders - in 1967 in Israelische handen gevallen. Israel heeft op de Westoever het Jordaanse kadaster ongeldig verklaard en maakt voor zover ik weet ook in Jeruzalem geen gebruik van Jordaanse gegevens over eigendom. De bewoners moeten zelf hun gelijk bewijzen. En kennelijk hadden ze de betalingsbewijzen niet bewaard.
2)Rechters in alle landen kunnen in civiele zaken voorstellen doen om de partijen nader tot elkaar te brengen, maar zo'n voorstel is gewoonlijk niet bindend.
Dat bekend dat het Hooggerechtshof Jordaans recht onder omstandigheden als juist bewijs ziet. Omgekeerd zal nergens in het MO voorkomen.
De bewoners hadden kunnen weten dat hun bewijspositie niet zo sterk is indien ze geen eigendomsrecht kunnen aantonen. Zelfs in Nederland is dat het geval
Piet Cohen,
??
Ach, Pipo de Clown is terug.
Een reactie posten