De invasie van de Westoever begint trekken te vertonen van de acties in Gaza

Jenin nu

Israel is bezig aan de vierde dag van de invasie van steden op de Westoever. Het dodental ervan is intussen tot 23 gestegen, waarover dadelijk meer. Maar de heftigheid waarmee wordt ingegrepen, en de duur van de operatie doet sterk denken aan Gaza. Dat is ook wat  veel waarnemers vaststellen: het feit dat Israel bijna 11 maanden ongestraft wegkomt met massamoord in Gaza geeft het land nu de gelegenheid om de bezetting van de Westoever op een vergelijkbare manier te gaan regelen en alle verzet uit te roeien. Met uithuiszettingen, het afsnijden van water en licht en met versterking vanuit de lucht van helikopters, drones en gevechtsvliegtuigen. 

In de afgesloten steden laat het gebrek aan voedsel en water zich nu voelen. Verder is de onbereikbaarheid een probleem. Wie in Jenin of Tulkarm woont en in Ramallah werkt is nu vier dagen niet op het werk verschenen. In Jenin zijn alle winkels en bedrijven gesloten. De drinkwatervoorziening is vernield en er is ook geen elektriciteit. Niemand verlaat zijn huis. Alleen militaire voertuigen bewegen zich door de omgewoelde straten. Het internet is ook buiten werking. Van tijd tot tijd horen mensen buiten het kamp en de stad uitbarstingen van geweervuur en soms ontploffingen. Gewonden mogen niet worden geholpen door ambulances. 

De Israelische troepen vielen vrijdagmiddag de oostelijke wijken van de stad binnen. Daarbij werden huizen binnengevallen en tal van families verjaagd en ontheemd, terwijl hun huizen als militaire kampementen werden ingericht.  Veel huizen werden ernstig beschadigd wanneer ze werden doorzocht en ook werd een huis opgeblazen. Ambulances werden soms gebruikt om families vooral families met kinderen, te vervoeren. De mensen werd verteld, voordat ze werden weggejaagd, dat de actie van het leger zo'n tien dagen zou gaan duren. Ook werden met name veel jongeren en kinderen opgepakt en ondervraagd voordat de families werd verteld dat ze het gebied moesten verlaten en lopend over de heuvels moesten verdwijnen. 

Brandende huizen in Tulkarm

In Tulkarm is de situatie vergelijkbaar. Daar werden donderdag al diverse huizen in brand gestoken, terwijl er ook zware schade aan huizen werd toegebracht door de bulldozers en door de militairen die de huizen doorzochten en ze binnenste buiten keerden. Ook hier werden talloze families verjaagd. Ook werden tientallen jongeren opgepakt en naar een tijdelijk ondervragingscentrum buiten het kamp Nour Shams gebracht, of in sommige gevallen naar het Nitsani Oz militaire kamp ten westen van de stad om verder te worden ondervraagd. Ook in Tulkarm is gebrek aan water aangezien de watertoevoer is vernield door de bulldozers en gebrek aan voedsel.
De militairen sloten verder twee wegen af in de buurt van Bethlehem. Volgens de berichten werden de zuidelijke ingang van al-Khadr en de westelijke ingang van Beit Jala afgesloten met ijzeren hekken. waarmee het verkeer tussen Bethlehem en de provincie Hebron voor een belangrijk deel werd onderbroken. Volgens de nieuwssite van al-Jazeera werd ook de toegang tot de Ibrahim-moskee in Hebron, de belangrijkste islamitische gebedsplaats na de al-Aqsa moskee, door de bezetters gesloten.

Nadat er donderdag al 18 doden gevallen  op de Westoever werd daar vrijdag in Jenin een 82-jarige man aan toegevoegd, Tawfiq Ahmed Qandeel, Er vielen daarbij ook zes gewonden. Eerder werden die vrijdag in Zadabda, ten zuiden van Jenin, drie mannen met behulp van een drone vermoord: Mayshara Suleiman Abdul Masharqa (33), Arafat Jasser Amer (27) en Wissam Ayman Zidan Hazem (30). De laatste, Hazem, zou de commandant van het verenigd verzet in Jenin zijn geweest. 

In de nacht van zaterdag kwamen er nog twee slachtoffers bij. Mohammed Ihsan Marqa en Zahdi Nidal Abu Afifa. Zij zouden aanvallen met twee autobommen hebben willen uitvoeren. Eén van de auto's ontplofte bij een benzinestation in Gush Etzion, de andere 20 minuten later in de nederzetting Karneh Tzur. Twee Israeli's raakten bij deze incidenten licht gewond, in één geval door ''friendly fire'' van soldaten die de een van de aanvallers doodschoten. De gewonde Israeli's werden afgeleverd in een ziekenhuis, de lichamen van de Palestijnen werden in beslag genomen. 

Het aantal doden van de inval is daarmee op 23 gekomen, het totaal aantal doden na 7 oktober is nu gestegen naar 675, waarvan 152 kinderen.

Op tweede dag van invasie Westoever 18 doden

Troepen van het Israelische bezettingsleger hebben donderdagmorgen bij het aanbreken van de dag vijf  mannen gedood die zich verborgen hielden in een moskee in Tulkarem. Daaraan voorafgaande zou een vuurgevecht hebben plaatsgevonden, Eén van de vijf was Mohammed Saber Jaber uit het Nour Shams kamp, de plaatselijke commandant van de strijders in de stad, die beter bekend stond als Abu Shujaa. Hij was vergezeld van vier anderen, van allemaal werden de lichamen in beslag genomen. Hetzelfde gold voor Majed Majed Daoud (21) die bij de bestorming van Tulkarem werd doodgeschoten. Majed Daoud was een student aan de technische Khadouri-universiteit waar  hij architectuur studeerde. 

Abu Shuja'a

Woensdag kwam het dodental van de inval in de noordelijke steden van de Westoever op 12 na het doodschieten van Mohammed Bassam Arabi (31) in Jenin (wiens twee  broers in 1997 en 2003 door de bezetting werden gedood) en de 62-jarige Ayed Abu al-Hayja in Tulkarem die in zijn eigen huis werd doodgeschoten. Het totaal aantal slachtoffers staat nu op 18, onder wie acht in Jenin, zes in Tulkarem en vier in Tubas. Er zijn ruim 30 gewonden. De inval die wordt bijgestaan door helikopters, drones, vliegtuigen en zware bulldozers duurt overigens nog voort, behalve in Tubas waar de troepen zich vandaag terugtrokken.

In Tulkarem en het Nour Shams kamp worden huis aan huis woningen binnengedrongen en onderzocht. Talloze burgers worden aan ondervragingen onderworpen. Het Nour Shams kamp is volledig afgesloten  van de buitenwereld, alle toegangen zijn afgesloten. 

De stad Jenin wordt nog belegerd, en er zijn versterkingen gestuurd maar het oosten van de stad en de omgeving. De twee ziekenhuizen, Ibn Sina en het Martelaar Khalil Suleiman regeringshopitaal worden belegerd. Bulldozers werken nog steeds aan het vernielen van wegen, het opwerpen van barricades en het verwoesten van infrastructuur. Ook auto's van ingezetenen en andere bezittingen worden platgereden en vernield. De elektriciteit en het internet zijn uitgevalIen. En intussen zij er confrontaties tussen de troepen en het verzet, dat er in geslaagd zou zijn een groep militairen in een hinderlaag te pakken te nemen. Er worden schoten gehoord en van tijd tot tijd luide explosies. De ziekenhuizen werken met noodaggregaten, e klagen erover dat de militairen he belemmeren in hum werk. Er dreigt ook een watertekort, maar de tanks van de ziekenhuizen zijn nog ruim halfvol. 

Diana Butu

De actie, de zwaarste militaire invasie sinds 2002, kreeg commentaar van onder meer VN-secretaris Guterres, die refererend aan de belegerde medische instellinen, zei dat iedereen toegang moest hebben tot medische hulp. Hij zei verder dat de ontwikkelingen dreigden de al gespannen situatie nog verder onder druk te zetten en het gezag van de Palestijnse Autoriteit verder te ondermijnen. Kenneth Roth, de vroegere directeur van Human Rights Watch merkte op dat Israel niet de gebruikelijke politietactieken meer hanteert maar intussen mensen gewoon doodschiet of bombardeert. En Diana Butu, advocaat en ex-lid van het Palestijnse team naar de vredesonderhandelingen van destijds, zei dat het nogal logisch is dat Israel, na bijna elf maanden in Gaza een genocide te hebben uitgevoerd waar het mee wegkomt en waar erg weinig veroordelingen over zijn uitgesproken, zich nu op de Westoever stort. ''Het is hun bedoeling om zich van zoveel mogelijk Palestijnen te ontdoen. En het is behoorlijk verontrustend voor Palestijnen als je weet dat Israel ongeveer alles kan doen en er letterlijk mee weg kan komen. Niemand beschermt de Palestijnen."

Grote Israelische invasie van Noord-Westoever, tot nu toe 10 doden

Updated  - Israel is in de nacht van dinsdag op woensdag begonnen aan een grootscheepse aanval op de Westoever. Er zijn duizenden manschappen bij betrokken. Het is de grootse invasie op de Westoever sinds 2002, tijdens de Tweede Intifada. Hij zal meerdere dagen gaan duren. Er zijn grote aantallen gepantserde voertuigen bij betrokken, plus zware bulldozers. Het geheel wordt vanuit de lucht ondersteund door aanvallen van vliegtuigen en drones.

De aanvallen zijn primair gericht op vier noordelijke steden, te weten Tulkarem, Jenin, Tubas en Nablus en hun omgeving. Volgens Israel zou het erom gaan het ''terreur-netwerk'' in het noorden te ontmantelen. Daar vandaan zou onder meer de opdracht zijn gekomen voor de zelfmoord-aanslag van 18 augustus in Tel Aviv, die eindigde met de ontploffing van de bedrijver ervan. Volgens minister Katz van Buitenlandse Zaken zou het een goed idee zijn om de Palestijnen in de betreffende gebieden te evacuëren naar het voorbeeld van Gaza tot de operatie is afgelopen, zo liet de minister weten op X, voorheen Twitter.

Bij diverse aanvallen zijn intussen tien doden en meerdere gewonden door kogels gevallen van wie enkele ernstig gewond zijn, maar dit aantal gaat zeker stijgen.  In de nacht van dinsdag werden twee Palestijnen uit Jenin in een auto doodgeschoten en meerdere Palestijnen gewond. De twee dode Palestijnen waren Qassem Mohammed Jabarin (25) en Assem Walid Dabaya (39) eveneens uit Jenin. 's Ochtends vroeg werden in Sir, een dorp even ten zuiden van Jenin nog drie anderen vermoord door een raket van een drone. Hun namen zijn onbekend. Later op de dag werd in Kfar Dan Mohammed Ibrahim Abed doodgeschoten. Hij was een ex-gevangene die in 2022 was vrijgelaten.  De militairen hadden inmiddels de ziekenhuizen in Jenin omsingeld en afgegrendeld van de buitenwereld.  Volgens de gouverneur van Jenin, Kamal Abu Rub dreigden de militairen het Khalil Suleiman Regeringshospitaal te bestormen. In het oosten van enin werd een uitgaansverbod van kracht. De inwoners mochten hun huizen niet verlaten.

 Vroeg in de ochtend werden in het Fara'a kamp te zuiden van Tubas vier mannen gedood door een drone. De hulp diensten konden hen niet bereiken doordat het kamp intussen was bezet door een grote legermacht die het had afgegrendeld en de bewegingen van de inwoners, en van hulpdiensten belemmerden. Op de daken waren scherpschutters geplaatst. 

In Tulkarem was intussen ook een grote legermacht geïnstalleerd die de ziekenhuizen had omsingeld, en de straten  en in- en uitgangen van het de stad controleerde, Vier zware bulldozers waren begonnen met het omwoelen van de straten en het grondig vernielen van de water- en elektriciteitsvoorzieningen. In de wijk Manshiya bombardeerde een drone een huis, maar er waren allen enkele lichtgewonden door scherven. Op een bepaald moment in de middag kwam de oekaze dat het kamp Nur Shams in vier uur moest worden ontruimd. De inwoners konden het kamp verlaten via een checkpoint nadat ze eerst waren gefouilleerd en ondervraagd. 

In Qarawat Bani Zeid en Abwein,  dorpen in de buurt van Ramallah, raakten twee volwassenen en een kind bij een schietpartij gewond. De oostkant van de stad Nablus kreeg eveneens bezoek van de militairen, die zich verspreiden door de Askar en Balata-kampen. Daar braken gevechten uit met name in het Balata-kamp. Verdere gegevens ontbreken nog. 

In de loop van de dag werden  62 arrestaties verricht in diverse plaatsen, Ook werden er in 42 gevallen nieuwe orders uitgevaardigd voor administratieve hechtenis, dat wil zeggen hechtenis zonder aanklacht waartegen me zich niet kan verdedigen. De straffen variëren van drie maanden tot een half jaar. (Gebaseerd op diverse takes van Wafa)

 

UNRWA schort na evacuatie Deir Balah haar hulpverlening op

Evacuatie Deir al-Balah

 UNRWA heeft zij diensten opgeschort na de laatste Israelische ontruimingsorder, nu van Deir al-Balah. De organisatie moest haar verdelingscentrum in Deir al-Balah in allerijl verlaten en zeg geen kans om opnieuw haar hele organisatie ter hergroeperen. Op den duur hoopt zij dat wel te doen. De jongste ontruimingsorder, de zesde in ongeveer even zovele dagen, riep de inwoners van Deir al-Balah zondag op zo snel mogelijk te vertrekken omdat het gebeid waar ze verkeerden te gevaarlijk zou worden. Inmiddels zij  de tanks daar binnengetrokken. Waar de mensen naar toe moesten was niet duidelijk, het gebied ten westen van Deir al-Balah is al tjokvol. De ontruimingsorders komen er bovendien  op neer dat 1,8 miljoen mensen zijn samengedrongen op slechts 11 procent van de oppervlakte van Gaza, waar het merendeel in tentjes woont. 

Dat is natuurlijk totale waanzin. Het is de vraag hoe hier straks een vaccinatie-programma tegen polio kan worden uitgevoerd, en ook hoe hier voedsel moet worden gedistribueerd. De levering van eerste levensbehoeften is in juli trouwens en naanr het laat aazien ook augustus, toch al drastisch afgenomen., om niet te zeggen: vrijwel gehalveerd. Volgens een recent onderzoek van de Wereld Geozndheidsorganisatie (WHO) onder 24.000 kinderen in Gaza verkeren 14.750 kinderen in een acute staat van ondervoeding. Van hen zijn 3.258 kinderen in een acute staat van ernstige ondervoeding. 

11% van het grondgebied voor 1,8 miljoen mensen.

Bijzondere vermelding verdient het Al-Aqsa-ziekenhuis in Deir al-Balah dat ook inderhaast werd ontruimd (op een klein aantal aan hun bed gekluisterde patiënten na). Er was een uittocht van pasgeborenen uit de couveuse. Zij worden bedreigd door een hartstilstand. Bij andere patiënten wordt de behandeling van het ene op het andere moment afgebroken of ze krijgen ineens geen medicijnen meer. Dat kan eveneens levensbedreigend zijn. Voor het ziekenhuis als zodanig is er het voorbeeld van andere ziekenhuizen, zoals het Shifa-ziekenhuis in Noord-Gaza: het zal worden beschoten en gebombardeerd, er zal een wrak overblijven. 

Er bleef een leeg ziekenhuis over

Het Israelische leger is er in geslaagd een van de gijzelaars te bevrijden.  Het is een Bedoeïen uit de stad Rahat die als veiligheidsman dienst deed bij een kibboets. Hij werd gevonden in een ondergrondse gang in Rafah. Nu zij er nog 108 gijzelaars. Intussen gaat het doden onverminderd verder, Vandaag 20, gisteren 71, iedere dag. weer een aantal tientallen. Het officiële cijfer van het mediabureau van Gaza bedraagt 40.476. En dan te bedenken dat het Internationaal Gerechtshof (ICJ) op 26 januari Israel al opdracht gaf de genocidale uitingen en gedragingen te stoppen en zoveel mogelijk voedsel en andere eerste levensmiddelen toe te laten. De hele wereld is er getuige van dat Israel sindsdien volledig het tegenovergestelde heeft gedaan en intussen Gaza totaal en grondig heeft verwoest. De VS en een groot aantal Europese landen (waaronder Nederland) hebben dat mogelijk gemaakt en blijven dat mogelijk maken. Wat een onvoorstelbare schande! Hoe is zoiets bijna 80 jaar na de Tweede Wereldoorlog in godsnaam mogelijk? Hoe moet dat ooit weer in orde worden gemaakt en Gaza weer opgebouwd?

Na een bewogen weekend is de rust weer enigszins teruggekeerd aan het noordelijke front. het was aangekondigd als de afrekening van Hezbollah met Israel voor de moord op hun commandant Shukr. Israel stuurde alleen inde nacht van zaterdag op zondag 100 vliegtuigen uit om zoveel mogelijk raketinstallaties en dergelijke van Hezbollah te vernietigen. Niettemin vuurde Hezbollah zo'n 320  katjoesja-raketten of op Israel die een rookgordijn moesten vormen voor de aanvallen met drones, onder meer op het hoofkwartier van de Mossad in midden-Israel. Volgens Israel hebben die drones niets van betekenis geraakt, volgen Hezbollah daarentegen was de aanval geslaagd en ging het om ''de eerste fase''. We zullen moeten afwachten of en wanneer er een tweede fase komt. Of er werkelijk niks geraakt is, is intussen niet helemaal duidelijk, want Hezbollah was al eerder ongemerkt doorgedrongen op Israelisch terrein. Wat welduidelijk was, was dat er tenminste twee leden van Hezbollah en een Israeli werden gedood. Hezbollah heet in deze oorlog al meer dan 600 verliezen geleden. Overigens verloor ook Israel dit weekeinde, maar dan in Gaza, ook weer 5 man. Hun verliescijfer staat daar sinds 7 oktober op 367.

Ook op de Westoever woedde de oorlog, die Israel sinds 7 oktober met de Palestijnen voert, verder. Een Wafa-correspondent meldde dat op maandag vier luide explosies werden gehoord in het gebied van Manshiya in het Nur Shams-kamp dat behoort tot de stad Tulkarem. Dat was van een bombardement van een huis door drones. Later werden vijf lichamen gebracht naar het regeringshospitaal van Tulkarem. Dat van de 49-jarige Mohammed Ali Yousef, de 15-jarige Adnan Jaber, de 16-jarige Mohammed Ahmed Elayyan en van Mohannad Qarawi (19) en Jibril Ghassan Jibril (20). Dinsdaf wed in Tulkarem uit protest gestaakt.

Een dag eerder werden twee mannen in een auto, die na een achtervolging terecht kwamen bij in ingang van het dorp Salfit door een groep militairen geëxecuteerd met wel 50 kogels, Ambulances en omstanders werden op een afstand gehouden, De lichamen van Odai Nizar Abu Na'asa (27) en Musan Hassan Muqasqas (17). beide uit Jenin, werden door de soldaten meegenomen. 

Iyad Najjar

Op dezelfde dag overleed, in Israelische gevangenschap, de 19-jarige Zaher Tahseen Raddad uit Tulkarem. Hij stierf aan een verwonding die hij op 23 juli in Tulkarem bij zijn arrestatie opliep en die in gevangenschap onvoldoende behandeld was. Ook op maandag werd in Janba, een dorp behorend tot Masafer Yatta, de 46-jarige Iyad Ayed Abed Najjar door militairen gedood met een schot in het hoofd. Bovendien werd maandag de 18-jarige Ahmed Mohammed al-Anteer gedood in zijn auto bij het roadblock al-Jalamah bij Jenin. Zijn lichaam werd meegenomen, samen met twee metgezellen. 

 Lat maandag nacht werd in het dorp Wad Rahhal bij Bethlehem de 40-jarige Khalil Salem Ziyada gedood bij een bestorming door gewapende kolonisten. Drie anderen die ook door de kolonisten werden beschoten raakten gewond. Het schijnt dat het leger een onderzoek heeft ingesteld. Het aantal door Israeli's gedode Palestijnen op de Westoever sinds 7 oktober staat nu op 651, waarvan 150 kinderen en 9 vrouwen.

Herinneringen rond Farouq Qaddoumi

Arafat maakt het overwinningsteken na het voorlezen van de verklaring.

 De dood, vorige week, van Farouq Qaddoumi was voor mij aanleiding om speciale herinneringen op te roepen. Het was 1988, we waren in een kustplaatsje een 20-30 kilometer ten westen van Algiers voor een tikkeltje haastig bijeengeroepen bijeenkomst van de Palestijnse Nationale Raad, anders gezegd het PLO-parlement. De plek was duidelijk  een chique soort conferentieoord. Alle hoge PLO-functionarissen en genodigden hadden kleine villaatjes toegewezen gekregen en wij, het journalistieke voetvolk waren ondergebracht in hotels en liepen en maar een beetje tussendoor.  Het was heftig bewaakt, in zee niet ver van de kust was een torpedobootjager te zien en rondom het terrein was het leger present met  posities van kanonnen en mitrailleurs. 

Op het terrein klonterden mensen samen. Ik was op een gegeven moment aan het praten met een Duitse tv-ploeg die ik kende van vorige gelegenheden toen een groepje naderde, een oudere man in een ribfluwelen broek en een aantal dames op leeftijd in simpele bloemetjesjurken. Ze hoorden ons Duits praten en de man wendde zich tot mij: ''Können Sie mir bitte erzählen was hier jetzt los ist? Wir waren im Hotel, aber wenn wir vom Spaziergang wiederkamen wurde uns die Zugang verweigert. Und jetzt gibt's überall Soldaten."  Hij stopte plotseling en zei toen: ''Ach, ich habe mich noch gar nicht vorgestellt. Mein Name is Himmler.''

 Het was alsof ik een dreun op mijn hoofd kreeg, Himmler! De super-Jodendoder. De Reichsführer-SS, Heinrich Himmler! Ik had er nooit bij stilgestaan dat er nog andere Himmlers zouden kunnen bestaan deze Himmler. Wellicht waren het zelfs zijn familieleden. Ik stond daar en was totaal sprakeloos. Eén van de drie Duitse tv-mannen schoot echter te hulp. Hij begreep de situatie en beantwoordde de vraag. Hij veronderstelde dat de hotels in allerijl waren ontruimd om plaats te maken voor de PLO en raadde hen aan om naar het aanmeldingscentrum te gaan om om opheldering te vragen. Zijn twee collega's trachtten intussen hun gezicht in een plooi te houden. Nadat de Himmlers waren afgedropen vertelden de enigszins lacherig dat er in Duitsland nu eenmaal nog wel meer Himmlers rondliepen, wat ik dus niet wist. Er waren ook nog wel meer belaste namen zoals Goebbels, maar daar had ik dan weer wel over gehoord. Ik had niet veel terug te zeggen. Geen goed begin van de bijeenkomst.

Bijeenkomsten van de Palestijnse Nationale Raad volgden altijd een vast schema. Ik had er in de loop van de tijd een aantal van meegemaakt en kende het patroon. Het eerste weekend was het meest hectisch. Er waren tal van bijeenkomsten van de diverse fracties achter gesloten deuren, en meerdere bijeenkomsten van leiders die volledig waren afgeschermd. Daar werden de vertrekpunten van fracties en leiders bepaald en uitgewisseld. Het hele schema van de conferentie, waarover het zou gaan, wat voor besluiten mogelijk genomen of niet genomen zouden worden kon eruit worden opgemaakt. Het was dus van belang om wat te weten te komen, wat nog niet zo eenvoudig was. Het vereiste contact met insiders. Nu kende ik daar wel een aantal van, maar sommigen waren bezig, anderen onvindbaar en niet iedereen vertelde hetzelfde verhaal - verre van dat - zodat je ook nog een beetje eigen inzichten moest inbrengen. Vervolgens moest dat worden verwerkt in een eerste verhaal, dat tot overmaat van ramp niet te lang mocht zijn, want het was voor de maandagkrant. 

Ik herinner me dat ik  me beklaagde bij collega Martin S, dat er veel details over de rand vielen. Hij raadde me aan voor de dinsdagkrant het verhaal nog een keer te vertellen. Hij bedoelde het serieus, maar het leek me een bar slechte oplossing. Ik moest er niet aan denken, hetzelfde verhaal nog een keer maar dan uitgebreider. Het was als in mijn Parooltijd. Een dag nadat ik een primeur had gemeld: dat de aanslag op de Israelische ambassadeur in  Londen (die de aanleiding werd voor Israel om in 1982 Libanon binnen te vallen en de PLO te lijf te gaan) niet was gepleegd door de PLO maar door een dissidente, door Irak op sleeptouw genomen dissidente organisatie, kwam de chef buitenland van de ochtendvergadering met de mededeling dat dit nieuws nu ook in de Washington Post stond en dat ik het nog maar een keer moest melden. 

Als het met moeite bijeengeraapte nieuws de te krappe maandagkrant had gehaald viel de aanwezige journalistieke gemeenschap gewoonlijk in een groot gat. De Palestijnse Raad begon zijn vergaderingen in het algemeen met niet-nieuwswaardige verslagen van commissies en dergelijke. Intussen waren er nog steeds meetings achter gesloten deuren, maar de inhoud van wat besproken werd bleef grotendeels geheim. Je kon al je contacten nog een keer benaderen maar niemand vertelde je veel meer. Dus bleef het onduidelijk wat je journalistieke taak was tot vrijdagavond het verslag van de politieke commissie buitenland werd voorgelezen. Dan kon je je verhaal maken over de koers van de PLO voor de komende tijd. Maar in de tussenliggende tijd was het wat rondlopen, gesprekjes voeren met oude of nieuwe bekenden, binnenlopen bij een extra vergadering van de PLO-Raad, of op zoek gaan naar een bekende PLO-leider om hem te interviewen. Meestal een B-leider, want de A-leiders gaven niet thuis. 

Zo kwam ik op dinsdag een oude Palestijnse kennis van het Joegoslavische bureau Tanjug tegen. Hij riep me van ver toe dat hij op weg was naar Faouq Qaddoumi en dat ik wel mee kon. Twee straten verder botsten we haast op tegen NRC-collega Michael S. die niets te doen had. Ik zei dat ik naar Qaddoumi onderweg was en dat hij eventueel welkom was om ons te volgen. Dat leek Michael wel wat en wandelde met ons mee. Onderweg kwam de Tanjug-collega weer een andere collega tegen en besloot na ons bij Qaddoumi te hebben afgeleverd met hem mee te gaan. Zo waren Michael en ik de enige gasten van Qaddoumi. die ons joviaal ontving, en als een Cubaan een grote sigaar rookte. Hij sprak ook als een Cubaanse diplomaat, dat wil zeggen dat hij grote woorden gebruikte en een soort Derde Wereld-visie ontvouwde maar in feit buitengewoon weinig zei. Ik zag al snel af van het maken van serieuze aantekeningen en luisterde de rest van het bezoek, dat ongeveer een uur duurde, passief naar Qaddoumi's visie die weinig concreet was, ook al week hij af van die van zijn baas Arafat. Toen we buiten stonden vroeg Michael wat ik ervan vond en of ik er iets mee ging doen. Ik zei dat ik het weinig inhoud vond hebben. Dat was hij met me eens, we waren het erover eens dat we er niets over zouden schrijven.

Twee dagen later hoorde ik dat de NRC een groot interview had gehad met Farouq Qaddoumi. De chef buitenland van de Volkskrant, Jan L., vroeg me met zijn hoge stemmetje waarom Michael S. dat had gehad en waarom ik niet. Was het wel een interessant stuk, dat lange stuk, wilde ik weten. Stond er bijvoorbeeld nieuws in? Jan kon niks noemen, Of quotes, of dingen die de mensen nog niet wisten over de PLO of over de buitenlandse koers? Jan L. ging op zoek maar vond niets. Dat verbaasde me niet. "En dan te bedenken,'' zei ik nog, ''dat Michael S. godbetert via mij bij Qaddoumi terecht was gekomen, en het met me eens was geweest dat er eigenlijk geen verhaal in zat.'' Maar toen werd Jan L. boos want ik dus Michael meegetroond en zo de concurrentie voorrang gegeven. Hoe kon ik zoiets doen,  Het was niet mijn laatste botsing met Jan L. en de krant.

 De vrijdag naderde en ik bedacht een oplossing voor de verklaring van de commissie buitenland. Die werd altijd vrijdagavond voorgelezen om negen uur. De Volkskrant ''zakte'' om half twaalf en dat betekende dat het nieuws, het uiteindelijke nieuws van de PLO-bijeenkomst - pas de krant van maandag zou halen. Ik had intussen begrepen dat Leila Shadid, de PLO-vertegenwoordigster in Nederland, in de commissie buitenland zat. Zij was een goede vriendin en ik had haar een paar keer gesproken tijdens de afgelopen week, waarbij ze weinig losliet. Maar dit keer had ik een speciaal verzoek. Ik legde haar uit dat de deadline van ochtendkranten het onmogelijk maakte om het nieuws nog in de zaterdageditie te krijgen - trouwens voor een avondkrant was dat op vrijdagavond ook niet echt te doen. Was zij bereid een briefing te geven - bijvoorbeeld om een uur of zes - en dan niet alleen voor mij maar ook voor mijn collega van Trouw en voor een Franse vriend, Christophe Boltanski van de krant Libération?  Ze moest er even over nadenken, maar stemde uiteindelijk toe. Zo zaten wij rond zes uur aan een tafeltje in de zon naar haar te luisteren, terwijl Michael S. een aantal keren langskwam. Ik had mijn plan niet speciaal bedacht om hem te treffen, maar hij had erom gevraagd. Hij moet hebben beseft wat we zaten te doen. Het was een zoete wraak.

 Michaels stuk verscheen pas maandag en het mijne op zaterdag. Ik realiseerde me pas veel later dat niemand van de Volkskrant een opmerking maakte, laat staan dat iemand een schouderklopje uitdeelde. Toch was het best een memorabel stuk. Uit de politieke verklaring bleek dat de PLO alsnog resolutie 181 van de Algemene Vergadering had aanvaard, de deling van Palestina in een Israelisch en een Palestijns deel. Het was de aanvaarding van de Twee-Statenoplossing die vijf jaar later de Oslo-Akkoorden mogelijk maakte. Mogelijk heeft behalve Michael vrijwel niemand ooit geweten wat er op de achtergrond had gespeeld. Het was tenslotte een tijd zonder mobiele telefoons en moeizame verbindingen tussen Algiers en Amsterdam. Ook zou het kunnen dat de verhoudingen al niet meer zo goed waren na een jaar correspondentschap. Maar één opmerking die ik pas later hoorden] maakte me behoorlijk aan het schrikken. Eén van mijn aardigste collega's, Frits van V., vertelde dat hij die vrijdagavond lang had geaarzeld over wat hij moest doen met mijn stuk. ''Er was niets van de persbureaus, niemand kwam met iets. Ik heb het uiteindelijk bibberend, met angst in mijn hart, het voordeel van de twijfel gegeven.''         

Dubbelspel van de Amerikanen steelt de show

Op de vlucht in Deir al-Balah

Hoe gaat het in de Gaza-strook? Wel, alles is nog hetzelfde. Nog steeds aanvallen op scholen, zoals dinsdag de Mustafa  Hafez-school waar mensen schuilden, met 20 doden (meest kinderen) als gevolg , terwijl Israel juichend bekendmaakte dat het met dezelfde aanval via inlichtingenwerk en met speciale precisiewapens twee man hadden gedood in een commandocentrum. Donderdag weer een school, met maar twee doden. Maar wel een nieuwe evacuatie, de zoveelste, van Deir al-Balah, ditmaal. Paniek, iedereen weer op pad. Maar waarheen??  

Woensdag 52 doden, donderdag 40 doden. Het officiële dodental staat nu op 40.265. Verder niet veel nieuws behalve weer drie journalisten. Ibrahim al Muharab en familie, Hamza Murtaja, de broer van Yasser Murtaja die in 2018 in Gaza werd geveld door een sniper en Husam al-Dabaki. Het zijn nu 171 journalisten die zij gedood in tien maanden. Daar kan aan worden toegevoegd dat de jonge Australische journaliste Salma Qadoumi in de rug werd geschoten en gewond raakte. 

Voor de rest werd de show natuurlijk gestolen door het dubbelspel van Biden en Blinken. In de woorden van Gideon Levy van de Israelische krant Haaretz: ''In Chicago, the president pounded the lectern with his fist, fiercely and with conviction: "We're working around the clock to … surge humanitarian health and food assistance into Gaza … and finally, finally, finally deliver a cease-fire and end this war," he said with uncharacteristic pathos. 

But a few hours earlier, Blinken had moved to do exactly the opposite: He fell in line with Netanyahu, acting as a consummately dishonest broker, ensuring that the war and the atrocities will continue and saying no to a cease-fire and to the return of the hostages. Israel said what it thought the outline should be, and the United States toed the line in order to say that Israel agrees, so it could blame Hamas and buy quiet until the November election."Blinken, die voor de negende (!) keer naar het Midden-Oosten was gekomen, had simpelweg de nieuwe Israelische eisen dat de corridors van Netzarim in het midden en Philadelphi in het zuiden in handen van Israel zouden blijven toegevoegd aan de voorstellen en gezegd dat het nu aan Hamas was om ermee akkoord te gaan. Tja.  Dat betekent dus dat de Israeli's, omdat Netanyahu het wil, in Gaza zullen blijven en dat de VS niet alleen 23 miljard dollar aan hulp voor munitie en wapens aan Israel hebben toegezegd, maar zich ook achter deze eisen hebben  geschaard. En dat is hetzelfde als ''saying no to a cease-fire and the return of the hostages'' om met Levy te spreken.

Drone-aanval in Jenin

Laten we maar kijken naar de Westoever. Daar was wel nieuws. Zaterdag doodden de Israeli's in Jenin twee mensen in een auto met een drone. Rifaat Dawasi en Ahmed Abu Ara werden in  verkoolde toestand afgeleverd in het Regeringsziekenhuis. Ze waren leden van de Ezzedin al-Qassem Brigades van Hamas, zo deelde Hamas mee. Maandag werden vier mensen in Nablus gewond bij een inval. Woensdag overleed daar de 21-jarige Jamal Ahmad al-Saudi die op 15 augustus gewond was geraakt bij een drone-aanval die twee mensen doodde en er vier verwondde. Donderdag werden in het kamp-Tulkarem drie mensen gedood in een huis dat eerst was belegerd en later werd gebombardeerd. Het waren Imad Taysir Shraim (34), Muawiya al-Hadj Ahmed (23), en Wassim Anbar (24). Onderwijl waren bulldozers sinds één uur in de ochtend bezig alle straten van het dorp grondig om te ploegen en onbegaanbaar te maken. Ook werd de wijk al-Muqata'a van alle kanten afgesloten met opgeworpen aarden wallen. terwijl militaire voertuigen werden neergezet in de erlangs lopende Nablus-straat en de ernaast gelegen wijk Dhnaba.

De drie doden van Tulkarem

De diverse acties van et leger gingen gepaard aan de regelmatige arrestaties. De Palestijnse Commissie van Gedetineerden en Ex-gedetineerden en De Vereniging van Palestijnse Gvenagenen maakten in een gezamenlijke persconferentie bekend dat het aantal gedetineerden intussen een aantal heeft bereikt van meer dan 10.200. 

Farouq Qaddoumi,1931-2024, de laatste van de vijf oprichters van Fatah

Qaddoumi in de jaren '80...

 Farouq Qaddoumi, de voormalige ''minister van Buitenlandse Zaken'' van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) is donderdagmiddag overleden in Amman in Jordanië, zo heeft een vriend meegedeeld. Met Qaddoumi, alias Abu Lutuf, overleed de laatste van de vijf oprichters van de Palestijnse beweging al-Fatah, die tevens leiders werden van de PLO. Qaddoumi was oorspronkelijk afkomstig uit Qaddoum maar werd geboren in het dorp Jinsafut, waar hij ook de lagere school volgde. Zijn vader verhuisde later naar Jaffa, waar hij de middelbare school afmaakte. In 1948 moest de familie vluchten en verloor zij haar land. Hij kwam in Nablus terecht.

In de jaren vijftig studeerde hij politieke wetenschappen en economie  aan wat tegenwoordig de Universiteit van Cairo heet en verliet hij de universiteit met een bachelor in economie. Hij leerde er Yasser Arafat kennen, die voorzitter was van de Palestijnse studenten vereniging, en ook Salah Khalaf (Abu Iyad). Hij was een tijdje lid van de Baath-partij. Via baantjes in Libië en Saudi Arabië kwam hij terecht bij het ministerie van Gezondheid in Kuweit. Daar was hij in 1959 één van de vijf oprichters van al-Fatah samen met Arafat, Khaled al-Wazzir (Abu Jihad), Abu Iyad en Khaled Hassan. In 1965 richtten de vijf de PLO op en in 1966 werd hij wegens zijn politieke activiteit ontslagen door Kuweit.

Hij werd vertegenwoordiger van de PLO in Cairo, haar public relations-man en lid (en secretaris) van van de Centrale Raad van de PLO. In 1968 was hij aanwezig bij de slag om Karameh, waar de PLO weerstand bood aan het Israelische leger dat het stevige verkiezen toebracht. De PLO verloor de strijd maar vestigde door haar heldhaftige optreden voorgoed haar naam. In 1970 (de zwarte september) werd hij door de troepen van koning Hussein gearresteerd en pas weken later door bemiddeling van de Egyptische president Gamal Abdel-Nasser vrijgelaten. En in 1969 werd hij lid van de Uitvoerende Raad (het PLO-hoofdbestuur) en lid van de Nationale Raad (het PLO-parlement). In 1973 woonde hij in Beirout en werd hij hoofd van het politieke departement, in 1989, in Tunis, werd hoofd van het departement van Buitenlandse Zaken.

In die functie droeg hij bij aan het onderhouden van de betrekkingen met de Sovjet-Unie en de Arabische Wereld, maar al spoedig botste zijn harde lijn met die van Arafat. Zo werden de betrekkingen met de Arabische wereld (behalve Syrië) overgenomen door Abu Iyad en namen Khaled Hassan (en onder meer Nabil Shaath) de betrekkingen met de Amerikanen en Europa over. Qaddoumi bleef zitten met Rusland en Oost-Europa totdat hij in 1993 de Oslo-akkoorden afwees. Hij weigerde anders dan de rest van de PLO-leiding zich in de bezette gebieden te vestigen. Ook bleef hij tot het einde toe elke contact met Israeli's  uit de weg gaan. Hij bleef wonen in Tunesië, waar de PLO-leiding na de verdrijving van 1982 uit Beiroet terechtgekomen was en  later Amman. De autoritaire Palestijnse president Mahmoud Abbas reorganiseerde de bemanning van de PLO ambassades en droeg zijn werk - zonder pardon - over aan nieuwe ministers van de Palestijnse Autoriteit als Nasser al-Qidwa en diens opvolgers.    

...en in latere jaren.

Nazi-praktijken

Deze 'practical joke' van het meest morele leger ter wereld had ik nog in petto gehouden. Dit was namelijk met recht een driedubbel smerige oorlogsmisdaad. Het ging om een bombardement waarbij  een vrouw, haar drie dagen oude tweeling (een jongen en een meisje), en de grootmoeder van de kinderen werden weggevaagd. 

Waarom? Dat is niet helemaal duidelijk. Misschien omdat de vrouw arts was en artsen worden in Gaza bij bosjes gedood. Waarschijnlijker is dat het was omdat ze op Facebook had opgeschreven hoe ze getuige was geweest van schoten op kinderen, die vanuit een drone in het hoofd werden getroffen en  haar het zwijgen moest worden opgelegd.

Zoals op de foto is te zien, werd een raket uitgezocht die alleen dit appartement zou verwoesten. Kennelijk was gewacht tot de vrouw weer thuis en lag bij te komen van een keizersnede. Het beslissende moment was toen de vader, Mohammed Abu al-Qumsan, aangifte van de geboorte deed in een regeringskantoor. Waarschijnlijk werden ze geholpen doordat de aangifte meteen ook in Israel werd geregistreerd en de kinderen een nummer hadden gekregen in de Israelische basis-administratie. Hoe dan ook, toen de vader naar buitenkwam met de twee geboortebewijzen kreeg hij een telefoontje dat hij beter naar het ziekenhuis kon gaan. Israelische militairen en administrateurs hadden een fraai resultaat geboekt. De Grüne Polizei en de Luftwaffe zouden deze samenwerking niet hebben kunnen verbeteren.      

Een nederzetting op de plek van Wereld Erfgoed en meer Israelische dubbele bodems

Lijkenzakken van de Taba'in school

Waar te beginnen? Ik ben ruim een week op een plek geweest waar geen Wifi was. Dat was enerzijds rustgevend, maar tegelijkertijd riep het een boel onrust op. Er was bijvoorbeeld de constante dreiging  van een aanval van Iran als vergelding voor de moord op Ismael Haniyeh. Ik had dan in actie moeten komen, maar er gebeurde niets. Wat wel gebeurde was dat Israel op zaterdag 6 augustus een uiterst smerige aanval uitvoerde op de moskee van de Taba'in school in Gaza-stad, precies tijdens het ochtendgebed. Er werd gevreesd dat er 100 doden waren, maar later werd dat bijgesteld naar 93. Er was een speciaal soort munitie gebruikt die de slachtoffers uiteenrukte en er één grote zooi van maakte van stukken van benen. armen, hoofden en ingewanden. Bij het opruimen werden de onderdelen bijeengeraapt en in plastic zakken gedaan. Ze zakken werden vervolgens gewogen. Wie een volwassen familielid of  vriend claimde kreeg een zak vlees van 70 kilo mee, een kind was een zak van tussen de 15 en 20 kilo. 
Israel stelde het aantal slachtoffers in twijfel, zoals altijd. De veiligheidsdienst Shin Bet wist bovendien niet alleen te vertellen dat ze de aanval hadden uitgevoerd omdat er Hamas-aanhangers onder de gelovigen waren, maar produceerde zelfs een lijst met namen en foto's van 19 leden van Hamas en de Islamitische Jihad. Onder hen bleken er twee te zitten die al in december waren vermoord, evenals een vijftal leden van de Jaafari-familie die het nooit had kunnen vinden met Hamas. En zo waren er meer die volgens kennissen en vrienden bepaald geen enkele binding met een militaire organisatie hadden gehad. Dat van die 19 was dus bullshit. Het was volgens UNRWA overigens ook de 21ste aanval op een school. Het was dus onderdeel van de radicale ethnic cleansing waar Israel al ruim negen maanden mee bezig is van ziekenhuizen, klinieken, moskeeën, universiteiten, scholen en wat je verder maar kunt bedenken aan publieke gebouwen. 

De Taba'in school

Het was bullshit, en het stond me gigantisch tegen in mijn tentje zonder wifi, zoals alles van deze negen (nu intussen tien) maanden. Meer vernielingen, nog doden, nog meer opgejaagde mensen, nog meer honger en ziekte en ook leugens - vooral leugens - temidden van een onafzienbare rij steeds gevarieerdere oorlogsmisdaden en doorzichtige pogingen die te verhullen in krijgshaftige taal over ontdekte tunnels en geliquideerde Hamasstrijders. Maar toen was er toch ineens iets nieuws: op 14 augustus kwam het bericht dat Israel voor het eerst in jaren weer een echt nieuwe nederzetting gaat stichten naast de rond de 30 buitenplaatsen die intussen zijn (of worden) gelegitimeerd. En niet zómaar een nederzetting maar één in een gebied dat in 2014 was aangewezen tot UNESCO Wereld Erfgoed. De nieuwe nederzetting gaat Nahal Heletz heten en  komt op het terrein van het zeer bijzondere Palestijnse dorp Battir, dat al sinds de Romeinse tijd aan terrassenbouw doet en een buitengewoon systeem van bevloeiing kent, inclusief watervalletjes, wat een zeer bijzondere aanblik biedt. De ligging is pal naast de huizen van Battir gepland en volgens de bekendmaking van de uiteindelijke omvang gaat het in eerste instantie om 12 hectare, terwijl er in tweede instantie nog eens 50 ha voor uitbreiding bijkomt. Dat het om een UNESCO Wereld Erfgoed-gebied gaat doet er blijkbaar helemaal niets toe, ook al heeft Israel indertijd zijn handtekening gezet onder de UNESCO Conventie, waarbij het toezegde alle afspraken omtrent Erfgoed te zullen respecteren. 

Battir

Er is nog een ander punt dat aandacht verdient. Dat is dat de gekozen plek voor Nahal Heletz middenin een vanouds christelijke enclave ligt, die wordt begrenst door de twee christelijke steden Bethlehem en Beit Jala in het oosten en het dorp Husan ten westen. Aan de bekendmaking van het gebied voor de nieuwe nederzetting ging het verjagen vooraf van de christelijke gemeenschap Mahrouz, waarbij het gebied tot een gesloten militair gebied werd verklaard. Er werd ook een hek geplaatst om de verjaagde bevolking op een afstand te houden. Je zou denken dat de aantasting van een vanouds christelijk gebied  - plus de duidelijke minachting van Israel voor de status van Wereld Erfgoed - zeker in het christelijke Nederland wel wat reacties zou losmaken. Maar nee, helemaal niets daarvan. De criminele Nederlandse organisatie  ''Christenen voor Israel'' die elk jaar bloembollen gaat aanbieden aan illegale Israelische nederzettingen, blijft volmondig de opmars van de nederzettingenbeweging steunen. En in navolging van Christenen voor Israel blijven ook de gristelijke partijtjes, de ChristenUnie en de Staatkundig Gereformeerde Partij, volharden in hun illegale politieke standpunt en gebrek aan empathie voor hun geloofsgenoten in Palestijns gebied.

Het gebied van Nahal Heletz (klik op de illustratie voor een grotere weergave)

Het hek in Mahrouz

En dan, al schrijvend over de intussen al weer bijna vergeten nieuwe oorlogsmisdaden komt ineens het bericht dat de Israelische genocide-machine, die nog iedere dag tussen de 30 en 100 nieuwe doden maakt, nu intussen het aantal van 40.000 slachtoffers is gepasseerd. Volgens de westerse pers hoor je er dan bij te vertellen dat dit volgens de door Hamas gecontroleerde Gazaanse overheidsinstanties is. Dat schept bij veel mensen een prettig gevoel dat het allemaal leugens zijn en schromelijk opgeklopte cijfers. Maar ik kan - op grond van de ervaringen bij vorige Israelische acties (bijvoorbeeld in 2014) - vertellen dat de door het Gazaanse ministerie van Gezondheid gegeven cijfers akelig accuraat waren en eerder een neiging hadden om te laag uit te pakken. Dat zal zeker nu het geval zijn, nu het hele gezondheidssysteem op zijn gat ligt en de burgerwacht vrijwel geen hulpmiddelen en mensen meer heeft om bij lek gebombardeerd gebouw iedereen van onder het puin te bevrijden, dan wel om alle lijken te bergen. Ik reken op een 10.000 à 15.000 slachtoffers meer. De rekenmeesters van het Gazaanse ministerie geven ons intussen wat stof tot nadenken mee: 33% van de slachtoffers, zeggen ze,  zijn kinderen, 18% zijn vrouwen en bij 8 % gaat het om ouderen.  

De evacuatie op 16 augustus

Nieuwe orders om te evacueren werden uitgevaardigd op vrijdag 16 en zaterdag 17 augustus. Onder meer golden ze voor Hamad City in Khan Younis, het Maghazi-kamp bij Deir al-Balah en Beit Hanoon in Noord-Gaza, gebieden die deels eerder waren aangewezen als '' veilig''. Honderden, duizenden pakten hun tenten, beddengoed en wat niet al weer bijeen en gingen er vandoor.  De sfeer werd extra-grimmig door een bombardement op een pakhuis in az-Zawayda waarbij een hele familie van 15 personen werd uitgemoord, en de ontdekking van een kind dat polio bleek te hebben. De angst voor een epidemie werd tastbaar en VN-secretaris-generaal Guterres deed een emotionele oproep voor een staakt-het-vuren als enige mogelijkheid om het plan door te voeren een inentingscampagne uit te voeren, Daarvoor is mimimaal een week nodig waarin niet wordt geëvacueerd of gebombardeerd.

In Nabatieh in Zuid-Libanon vielen intussen tien doden door een Israelisch bombardement op wat een steunpunt van Hezbollah had moeten zijn. Alle slachtoffers waren Syriërs, onder hen waren tenminste twee kinderen.

Shadi Shiha

Op de Westoever gebeurde onderwijl ook het nodige. Op 14 augustus werden bij een drone-aanval in de plaats Tamoun (dichtbij Tubas) vier jongeren gedood. Hun lichamen werden door de Israeli's in beslag genomen. Een vijfde man  werd gedood in Tubas bij de belegering van zijn huis. Hij was een lid van Hamas. Op 15 augustus werd Shadi Wissam Shiha (16) uit de plaats Anata (bij Ramallah) doodgeschoten door Israelische militairen toen hij probeerde te achterhalen waar een vuur vandaan kwam bij de autowasserij van zijn ouders. Eveneens op 15 augustus werden Ahmad Sheikh Khalil en Wael Masheh uit het Balata-kamp in Nablus gedood door een drone. Vier anderen onder wie een kind en een vrouw raakten gewond. Nog drie anderen raakten gewond bij de bestorming van het oostelijk deel van Nablus ter bescherming van de gelovige bezoekers van de Tombe van Jozef die daar is gesitueerd. Het aantal door Israelisch optreden gedode Palestijnen sinds 7 april steeg door deze sterfgevallen tot 632. Onder hen waren 146 kinderen en 9 vrouwen.  

Rashid Sedda

En ook op 15 augustus was er een aanval van grote aantallen kolonisten op het dorp Jit ten oosten van de stad Qalqilya. Auto's en huizen werden in brand gestoken en één dorpsbewoner die probeerde de brandstichters tegen te houden werd door hen doodgeschoten. Het was de 23-jarige Rashid Mahmoud Sedda. Een andere bewoner werd zwaargewond. De aanval van de kolonisten werd veroordeeld door premier Netanyahu en zelfs door minister Itamar Ben Gvir. Er werd echter geen enkele aanhouding verricht, zodat ook dat weer loze gebaren bleven. Het aantal doden sinds 7 oktober steeg tot 633. Het moet intussen toch wel duidelijk zijn  dat Israel niet alleen in Gaza, maar overal bezig is met een serieuze oorlogscampagne tegen de Palestijnen.

Ondertussen werd er in Doha vergaderd over een staakt-het-vuren, iets wat later wordt voortgezet in Cairo.  Volgens de berichten zou van dit overleg afhangen of Iran zijn wraakactie voor de dood van Haniyeh zal afstaken als het overleg succesvol zal blijken te zijn. Vanuit Amerika klinken ook allemaal geluiden die erop wijzen dat een akkoord op zijn minst haalbaar is. Ik heb die optimistische geluiden nooit geloofd en doe dat ook nu niet. Amerika heeft juist een nieuwe zending wapens ter waarde van 20 miljard aan Israel goedgekeurd. En zolang de Amerikanen doorgaan wapens te leveren is, denk ik, het einde niet in zicht. Het blijven vrome woorden, ongeveer zoals minister Blinken de verjaardag van het afsluiten van de Conventie van Genève herdacht een zei dat de VS de bepalingen ervan zullen blijven naleven. Niet dus. Ik vrees dat de houding Hamas dat wegbleef van de onderhandelingen omdat er genoeg is onderhandeld en nu gewoon een akkoord zou moeten worden gesloten, een stuk realistischer is.  

West Bank: Israeli's kill 9 in 10 hours

 

WEST BANK, Tuesday, August 6, 2024 (WAFA) – Nine Palestinian youths were Tuesday killed by Israeli occupation forces in several areas in the occupied West Bank in the span of 10 hours, security and health sources confirmed. Two Palestinian youths and a child were at dawn on Tuesday killed and seven others were injured by Israeli occupation forces during a raid into the town of Aqaba, north of Tubas,.
The Ministry of Health informed WAFA correspondent that Nour Mohammad Yassin Al-Yassin,19, and Ameed Yassin Ghanem,19, were killed after they were shot by Israeli forces. Both were from the town of Aqaba. WAFA correspondent said that the occupation forces sent military reinforcements to the vicinity of the Turkish Governmental Hospital in Tubas, and opened fire on the civilians, killing Bilal Izz al-Din Sawafta,14, from the city of Tubas. A medical source at the Turkish Governmental Hospital in Tubas reported earlier on Monday evening that Ayser Abu Ara, 37, was killed due to his critical head injury. This brought the number of killed to four.

In Jenin, where the occupation forces continue to storm the city of Jenin and its camp, and destroy the infrastructure, amidst the outbreak of confrontations, four Palestinian youths were killed after Israeli occupation forces bombed a vehicle in the city of Jenin. The Ministry of Health said Ahmed Hussam al-Din Kamel al-Saadi, 18, was killed after the occupation forces bombed a vehicle in the eastern neighborhood of the city of Jenin.
Jenin Hospital Director Wissam Bakr told WAFA that the bodies of four civilians were taken in pieces  from the eastern neighborhood of Jenin, and brought to the hospital after the occupation forces prevented the crews from reaching the bombed sites. So far, only Al-Saadi, Ayham Hassan Jabr Zakarneh, and Khattab Majd Badawiya have been identified. A fourth is awaiting to be identified. Six  others are injured by shrapnel and bullets.
An eyewitness from the eastern neighborhood confirmed that the slain youths were sitting near his house behind Al-Saadi's office and did not participate in any confrontations as they were directly targeted by an occupation drone.

Meanwhile, a Palestinian youth was killed by Israeli occupation forces west of Bethlehem. Security sources reported to WAFA that a young man was killed by occupation forces at the tunnels checkpoint northwest of Beit Jala, west of Bethlehem, on the pretext that he carried out a stabbing operation near the checkpoint.
With the killing of the nine youths, the number of Palestinians killed in the West Bank since October 7th has risen to 612, including 144 children, in addition to more than 5,400 others who were injured.

More than 10.000 Palestinian students killed, 620.000 students missed a whole year

GAZA, Tuesday, August 6, 2024 (WAFA) – The Ministry of Education said that about 10,043 students were killed and 16,423 were injured since the beginning of the Israeli aggression on the Gaza Strip and the West Bank on October 7, 2023.
The Ministry said in a statement that the number of students who were killed in the Gaza Strip since the beginning of the aggression reached more than 9,936, and those who were injured reached 15,897.
Meanwhile, 107 students were killed in the West Bank and 526 others were injured.
It pointed out that 504 teachers and administrators were killed and 3,426 were injured in the Gaza Strip and the West Bank, and more than 117 were detained in the West Bank.

The Ministry also affirmed that 119 government schools in the Gaza Strip were severely damaged, and more than 62 schools were completely destroyed, while 191 government schools and those affiliated with the United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees (UNRWA) were bombed and vandalized.
It further said that around 20 universities were severely damaged, and more than 31 university buildings were completely destroyed, and 57 partially destroyed in the Strip.
In the West Bank, 69 schools were vandalized and 5 universities were repeatedly raided
The Ministry deprived more than 620,000 students in the Gaza Strip from attending their schools, including 39,000 high school students, while most students suffer from psychological trauma and face difficult health conditions.

Israel verwoest school in Gaza-stad en vermoordt negen man met twee drone-aanvallen in Tulkarem

De verwoeste school in Sheikh Radwan

 Israel heeft zaterdag tenminste 17 mensen gedood bij een aanval - de zoveelste - op een school in Gaza-stad waar mensen schuilden. Drie bommen werden afgeworpen op de Hamama school in Sheikh Radwan die volledig werd verwoest. Na een een eerste aanval kregen de mensen de raad zo snel mogelijk te  vertrekken, maar voordat het zover was volgden de andere aanvallen. Verschillende lijken bleven achter in de school temidden van het puin. Andere werden - vaak in stukken - geborgen. Het aantal doden is niet echt bekend en kan hoger uitvallen, 

Verder werd een huis gebombardeerd in Khan Younis waarbij vijf Palestijnen werden gedood en een huis in het  Bureij kamp waarbij drie doden vielen. Ook was er een aanval in de wijk Zeitoun in Gaza-stad  waarbij twee mensen werden gedood. 

Israel voerde ook een aantal aanvallen uit in Zuid-Libanon. Daarbij werd in de plaats Deir Siriane (in het  district Marjayoun) een 17-jarige jongen gedood en raakten zes anderen gewond. Ook werden diverse luchtaanvallen uitgevoerd, onder meer in Kfar Kila. Een dag eerder werden bij een Israelische aanval tenminste vrij Syrische gastarbeiders gedood. Hezbollah liet zich overigens ook niet onbetuigd, schoot meerdere raketten af en dwong een Israelisch vliegtuig om te keren. Nog meer landen raadden hun onderdanen aan Libanon te verlaten vermoedelijk ook naar aanleiding van de speech van Hassan Nasrallah, de geestelijk leider van Hezbollah, bij de begrafenis van commandant Shukr, waarin hij zei dat de oorlog een nieuwe fase was ingegaan.  

 In Jemen zoude Amerikanen een afvuurinstallatie voor raketten hebben uitgeschakeld. Er werden in Jemen ook grote demonstraties gehouden ter herinnering aan Ismail Haniyeh, zoals ook in Indonesië, Londen, de Marokkaanse stad Rabat en in de Israelische plaats Umm al-Fahm. Israelische onderhandelaars over een staakt-het-vuren keerden na één dag terug uit Egypte. Een dag eerder waren er berichten uit Israel dat er onenigheid was uitgebroken in het kabinet naar aanleiding van beschuldigingen dat Netanyahu een akkoord tegenhield. Uit Teheran kwam een mededeling van de Islamitische Revolutionaire Garde dat Haniye was gedood door een raket voor korte afstand die buiten het gastenverblijf was afgevuurd. Aanvankelijk was gezegd dat hij door luchtdoelraket was getroffen. Daarna kwam de New York Times met het verhaal dat het een bom was geweest die twee maanden eerder in het gastenverblijf was geplaatst en op afstand tot ontploffing was gebracht. Nu was het een raket met een lading van zeven kilo springstof die op nog onbekende wijze was afgevuurd.

Vernielingen in Tulkarem

Op de Westoever voerden de Isarelische troepen zaterdag niet één maar  twee aanvallen met drones uit in het stadje Tulkarem. Daarbij werden in totaal negen mensen gedood, onder wie de plaatselijke leider van de Qassem Brigades van Hamas. Hij zat in een auto met vier anderen die totaal verbrandde. De identificatie van de vier is nog aan de gang. Wat later werden vier anderen op identieke wijze vermoord. Zij zouden tijdens confrontaties het vuur hebben geopend op de Israelische troepen waarop de drone te hulp werd geroepen. Het was de 30ste keer dit jaar dat dat gebeurde. Israel voerde intussen zoals intussen gebruikelijk vernielingen uit aan wegen en infrastructuur in Tulkarem.

En nu maar afwachten hoe en wanneer Iran gaat reageren

Ismail al-Ghoul bij zijn laatste opname, voor het huis van Haniyeh

Het is nu het wachten op de dingen die komen gaan, anders gezegd de vraag of Iran het doden van Ismail Haniyeh (plus een bodyguard) en Hezbollah-chef Shukr (plus vijf anderen onder wie twee vrouwen, twee kinderen en een Iraanse adviseur) gaat beantwoorden en hoe. Het schijnt dat Israel zich geen grote zorgen maakt, Amerika heeft gezegd - bij monde van minister van Defensie Lloyd Austin - dat het achter Israel blijft staan. Er zijn geen runs op levensmiddelenwinkels gemeld om noodpakketten in te slaan of andere panische gedragingen. Ik zou echter wel bezorgd zijn als ik in Israel woonde. 

Intussen gebeurt er natuurlijk toch wel wat. Israel heeft gisteren - in het kader van de al maar voortdurende moordpartij - weer twee journalisten vermoord. Journalisten van het gehate al-Jazeera dit keer. Ismail al-Ghoul en diens cameraman al-Rifi hadden zich na de moord op Haniyeh naar diens - totaal verwoeste - huis in het Shati-kamp in Gaza-stad begeven om vandaar een beeld van de treurige situatie te geven. Het leger vroeg hen echter weg te gaan. Ze stapten in de auto en werden prompt getroffen door een raket uit een drone. 

Laat niemand verklaren dat het een vergissing was, ze waren gespot, hadden hun vesten aan en helmen op en de auto had was bekend. Beiden werden onthoofd. Het was gewoon de zoveelste moord op journalisten - de 165ste om precies te zijn. Al-Jazeera was ontdaan, ik ook. Een aantal collega's protesteerde door hun vesten en helmen op een hoop te gooien ''want die hielpen niet en hadden ze blijkbaar toch niet nodig''. Ook een 17-jarige jongen, Khaled Saeed al-Shawa, werd overigens dodelijk getroffen toen hij terugkeerde van het brengen van eten naar bejaarden in de buurt. Al-Ghoul was al tien maanden gescheiden van zijn vrouw en jonge dochtertje, doordat Israel een tweedeling heeft aangebracht in Gaza. Tussen Noord en Zuid is de ''Netzarim-corridor'' gemaakt waar het leger oppermachtig is. Hij vertelde vaak dat hij er heftig naar verlangde haar te zien, Het zijn dit soort verhalen die verteld moeten worden, en die tegelijkertijd een diepe weerzin oproepen tegen het nieuws van deze oorlog en ongeveer alles wat Israelisch is.

Er was nog meer nieuws. Israel maakte deze donderdag bekend dat het drie weken geleden wel degelijk Mohammed Deif, de leider van de Qassem-brigades en als zodanig de belangrijkste militaire man van Hamas, had gedood. Er werd niet bij verteld hoe ze dat nu ineens weten, en ook bleef een reactie van Hamas uit zodat we nog steeds in het onzekere verkeren. Maar het is natuurlijk mogelijk. Het was een zeer zware aanval. met een 2000 pond bom op een tentenkamp (!) in Mawasi nij Khan Younis, waarbij tenminste 90 doden vielen en 300 gewonden. Het is ook niet duidelijk waarom Israel nu met de bekendmaking kwam, maar het is natuurlijk mogelijk dat hij inderdaad is gedood. Dat is dan een gevoelig verlies, al moet dat niet worden overdreven. Bij alle verliezen die Hamas heeft geleden doordat Israel hun leiders heeft laten ontploffen is er nooit geweest van een breuk in de continuïteit. Dat zal nu waarschijnlijk ook niet het geval zijn.

Intussen gaat het moorden gewoon door. Vanmorgen waren er weer 15 doden en het dodental is nu 39.480 oftewel 6 procent van de Gazaanse bevolking van 2.2 miljoen, Het mediabureau van Gaza vertelt erbij dat dit het resultaat is van 3.457 moorddadige Israelische aanvallen. Er zijn 91.128 gewonden en 10.000 vermisten. (Zo werden bijvoorbeeld nadat het leger zich twee dagen geleden terugtrok uit Khan Younis 255 half  vergane lichamen aangetroffen). We blijven nog even in de sfeer van de getallen: van de doden zijn 16.314 kinderen en 10.980 vrouwen. Er zijn 520 mensen in massagraven begraven en 35 stierven door ondervoeding. We kunnen er nog aan toevoegen dat er een epidemie van kinderverlamming op komst is, terwijl er tienduizenden gevallen van geelzucht heersen, plus huidziekten en ziekten van de ademhalingswegen. 

Israel heeft 82.000 ton explosieven op Gaza uitgestrooid en 150.000 huizen vernield (en 280,000 grotendeels vernield), 198 regeringsgebouwen, 117 scholen of universiteiten, 610 moskeeën, 3 kerken, 206 archeologische sites, 700 waterbronnen, 34 sportfaciliteiten, en 3.030 kilometer aan elektriciteitskabels. Volgens het mediabureau kost herstel zo'n 33 miljard dollar. Maar ik moet bekennen dat ik ook bedragen van 44 miljard heb horen noemen en dat het zeker 15 jaar gaat duren.

PS. Admiraal Hagari, de buikspreekpop van de Israelische legervoorlichting, bevestigde donderdagavond dat al-Ghoul door het Israelische leger was gedood, want hij was lid van Hamas en had deelgenomen aan de inval van 7 oktober. Aangezien de westerse wereld ongeveer alle leugens slikt waarmee Israel zijn genocide rechtvaardigt kan deze extra doorzichtige er ook nog wel bij. Al-Ghoul werd in maart opgepakt door het Israelische leger en na 12 uur weer vrijgelaten. Toen was hij blijkbaar nog geen lid van Hamas en ook niet bertoken bij de inval. Nu wel. Ach ja.