Een nederzetting op de plek van Wereld Erfgoed en meer Israelische dubbele bodems

Lijkenzakken van de Taba'in school

Waar te beginnen? Ik ben ruim een week op een plek geweest waar geen Wifi was. Dat was enerzijds rustgevend, maar tegelijkertijd riep het een boel onrust op. Er was bijvoorbeeld de constante dreiging  van een aanval van Iran als vergelding voor de moord op Ismael Haniyeh. Ik had dan in actie moeten komen, maar er gebeurde niets. Wat wel gebeurde was dat Israel op zaterdag 6 augustus een uiterst smerige aanval uitvoerde op de moskee van de Taba'in school in Gaza-stad, precies tijdens het ochtendgebed. Er werd gevreesd dat er 100 doden waren, maar later werd dat bijgesteld naar 93. Er was een speciaal soort munitie gebruikt die de slachtoffers uiteenrukte en er één grote zooi van maakte van stukken van benen. armen, hoofden en ingewanden. Bij het opruimen werden de onderdelen bijeengeraapt en in plastic zakken gedaan. Ze zakken werden vervolgens gewogen. Wie een volwassen familielid of  vriend claimde kreeg een zak vlees van 70 kilo mee, een kind was een zak van tussen de 15 en 20 kilo. 
Israel stelde het aantal slachtoffers in twijfel, zoals altijd. De veiligheidsdienst Shin Bet wist bovendien niet alleen te vertellen dat ze de aanval hadden uitgevoerd omdat er Hamas-aanhangers onder de gelovigen waren, maar produceerde zelfs een lijst met namen en foto's van 19 leden van Hamas en de Islamitische Jihad. Onder hen bleken er twee te zitten die al in december waren vermoord, evenals een vijftal leden van de Jaafari-familie die het nooit had kunnen vinden met Hamas. En zo waren er meer die volgens kennissen en vrienden bepaald geen enkele binding met een militaire organisatie hadden gehad. Dat van die 19 was dus bullshit. Het was volgens UNRWA overigens ook de 21ste aanval op een school. Het was dus onderdeel van de radicale ethnic cleansing waar Israel al ruim negen maanden mee bezig is van ziekenhuizen, klinieken, moskeeën, universiteiten, scholen en wat je verder maar kunt bedenken aan publieke gebouwen. 

De Taba'in school

Het was bullshit, en het stond me gigantisch tegen in mijn tentje zonder wifi, zoals alles van deze negen (nu intussen tien) maanden. Meer vernielingen, nog doden, nog meer opgejaagde mensen, nog meer honger en ziekte en ook leugens - vooral leugens - temidden van een onafzienbare rij steeds gevarieerdere oorlogsmisdaden en doorzichtige pogingen die te verhullen in krijgshaftige taal over ontdekte tunnels en geliquideerde Hamasstrijders. Maar toen was er toch ineens iets nieuws: op 14 augustus kwam het bericht dat Israel voor het eerst in jaren weer een echt nieuwe nederzetting gaat stichten naast de rond de 30 buitenplaatsen die intussen zijn (of worden) gelegitimeerd. En niet zómaar een nederzetting maar één in een gebied dat in 2014 was aangewezen tot UNESCO Wereld Erfgoed. De nieuwe nederzetting gaat Nahal Heletz heten en  komt op het terrein van het zeer bijzondere Palestijnse dorp Battir, dat al sinds de Romeinse tijd aan terrassenbouw doet en een buitengewoon systeem van bevloeiing kent, inclusief watervalletjes, wat een zeer bijzondere aanblik biedt. De ligging is pal naast de huizen van Battir gepland en volgens de bekendmaking van de uiteindelijke omvang gaat het in eerste instantie om 12 hectare, terwijl er in tweede instantie nog eens 50 ha voor uitbreiding bijkomt. Dat het om een UNESCO Wereld Erfgoed-gebied gaat doet er blijkbaar helemaal niets toe, ook al heeft Israel indertijd zijn handtekening gezet onder de UNESCO Conventie, waarbij het toezegde alle afspraken omtrent Erfgoed te zullen respecteren. 

Battir

Er is nog een ander punt dat aandacht verdient. Dat is dat de gekozen plek voor Nahal Heletz middenin een vanouds christelijke enclave ligt, die wordt begrenst door de twee christelijke steden Bethlehem en Beit Jala in het oosten en het dorp Husan ten westen. Aan de bekendmaking van het gebied voor de nieuwe nederzetting ging het verjagen vooraf van de christelijke gemeenschap Mahrouz, waarbij het gebied tot een gesloten militair gebied werd verklaard. Er werd ook een hek geplaatst om de verjaagde bevolking op een afstand te houden. Je zou denken dat de aantasting van een vanouds christelijk gebied  - plus de duidelijke minachting van Israel voor de status van Wereld Erfgoed - zeker in het christelijke Nederland wel wat reacties zou losmaken. Maar nee, helemaal niets daarvan. De criminele Nederlandse organisatie  ''Christenen voor Israel'' die elk jaar bloembollen gaat aanbieden aan illegale Israelische nederzettingen, blijft volmondig de opmars van de nederzettingenbeweging steunen. En in navolging van Christenen voor Israel blijven ook de gristelijke partijtjes, de ChristenUnie en de Staatkundig Gereformeerde Partij, volharden in hun illegale politieke standpunt en gebrek aan empathie voor hun geloofsgenoten in Palestijns gebied.

Het gebied van Nahal Heletz (klik op de illustratie voor een grotere weergave)

Het hek in Mahrouz

En dan, al schrijvend over de intussen al weer bijna vergeten nieuwe oorlogsmisdaden komt ineens het bericht dat de Israelische genocide-machine, die nog iedere dag tussen de 30 en 100 nieuwe doden maakt, nu intussen het aantal van 40.000 slachtoffers is gepasseerd. Volgens de westerse pers hoor je er dan bij te vertellen dat dit volgens de door Hamas gecontroleerde Gazaanse overheidsinstanties is. Dat schept bij veel mensen een prettig gevoel dat het allemaal leugens zijn en schromelijk opgeklopte cijfers. Maar ik kan - op grond van de ervaringen bij vorige Israelische acties (bijvoorbeeld in 2014) - vertellen dat de door het Gazaanse ministerie van Gezondheid gegeven cijfers akelig accuraat waren en eerder een neiging hadden om te laag uit te pakken. Dat zal zeker nu het geval zijn, nu het hele gezondheidssysteem op zijn gat ligt en de burgerwacht vrijwel geen hulpmiddelen en mensen meer heeft om bij lek gebombardeerd gebouw iedereen van onder het puin te bevrijden, dan wel om alle lijken te bergen. Ik reken op een 10.000 à 15.000 slachtoffers meer. De rekenmeesters van het Gazaanse ministerie geven ons intussen wat stof tot nadenken mee: 33% van de slachtoffers, zeggen ze,  zijn kinderen, 18% zijn vrouwen en bij 8 % gaat het om ouderen.  

De evacuatie op 16 augustus

Nieuwe orders om te evacueren werden uitgevaardigd op vrijdag 16 en zaterdag 17 augustus. Onder meer golden ze voor Hamad City in Khan Younis, het Maghazi-kamp bij Deir al-Balah en Beit Hanoon in Noord-Gaza, gebieden die deels eerder waren aangewezen als '' veilig''. Honderden, duizenden pakten hun tenten, beddengoed en wat niet al weer bijeen en gingen er vandoor.  De sfeer werd extra-grimmig door een bombardement op een pakhuis in az-Zawayda waarbij een hele familie van 15 personen werd uitgemoord, en de ontdekking van een kind dat polio bleek te hebben. De angst voor een epidemie werd tastbaar en VN-secretaris-generaal Guterres deed een emotionele oproep voor een staakt-het-vuren als enige mogelijkheid om het plan door te voeren een inentingscampagne uit te voeren, Daarvoor is mimimaal een week nodig waarin niet wordt geëvacueerd of gebombardeerd.

In Nabatieh in Zuid-Libanon vielen intussen tien doden door een Israelisch bombardement op wat een steunpunt van Hezbollah had moeten zijn. Alle slachtoffers waren Syriërs, onder hen waren tenminste twee kinderen.

Shadi Shiha

Op de Westoever gebeurde onderwijl ook het nodige. Op 14 augustus werden bij een drone-aanval in de plaats Tamoun (dichtbij Tubas) vier jongeren gedood. Hun lichamen werden door de Israeli's in beslag genomen. Een vijfde man  werd gedood in Tubas bij de belegering van zijn huis. Hij was een lid van Hamas. Op 15 augustus werd Shadi Wissam Shiha (16) uit de plaats Anata (bij Ramallah) doodgeschoten door Israelische militairen toen hij probeerde te achterhalen waar een vuur vandaan kwam bij de autowasserij van zijn ouders. Eveneens op 15 augustus werden Ahmad Sheikh Khalil en Wael Masheh uit het Balata-kamp in Nablus gedood door een drone. Vier anderen onder wie een kind en een vrouw raakten gewond. Nog drie anderen raakten gewond bij de bestorming van het oostelijk deel van Nablus ter bescherming van de gelovige bezoekers van de Tombe van Jozef die daar is gesitueerd. Het aantal door Israelisch optreden gedode Palestijnen sinds 7 april steeg door deze sterfgevallen tot 632. Onder hen waren 146 kinderen en 9 vrouwen.  

Rashid Sedda

En ook op 15 augustus was er een aanval van grote aantallen kolonisten op het dorp Jit ten oosten van de stad Qalqilya. Auto's en huizen werden in brand gestoken en één dorpsbewoner die probeerde de brandstichters tegen te houden werd door hen doodgeschoten. Het was de 23-jarige Rashid Mahmoud Sedda. Een andere bewoner werd zwaargewond. De aanval van de kolonisten werd veroordeeld door premier Netanyahu en zelfs door minister Itamar Ben Gvir. Er werd echter geen enkele aanhouding verricht, zodat ook dat weer loze gebaren bleven. Het aantal doden sinds 7 oktober steeg tot 633. Het moet intussen toch wel duidelijk zijn  dat Israel niet alleen in Gaza, maar overal bezig is met een serieuze oorlogscampagne tegen de Palestijnen.

Ondertussen werd er in Doha vergaderd over een staakt-het-vuren, iets wat later wordt voortgezet in Cairo.  Volgens de berichten zou van dit overleg afhangen of Iran zijn wraakactie voor de dood van Haniyeh zal afstaken als het overleg succesvol zal blijken te zijn. Vanuit Amerika klinken ook allemaal geluiden die erop wijzen dat een akkoord op zijn minst haalbaar is. Ik heb die optimistische geluiden nooit geloofd en doe dat ook nu niet. Amerika heeft juist een nieuwe zending wapens ter waarde van 20 miljard aan Israel goedgekeurd. En zolang de Amerikanen doorgaan wapens te leveren is, denk ik, het einde niet in zicht. Het blijven vrome woorden, ongeveer zoals minister Blinken de verjaardag van het afsluiten van de Conventie van Genève herdacht een zei dat de VS de bepalingen ervan zullen blijven naleven. Niet dus. Ik vrees dat de houding Hamas dat wegbleef van de onderhandelingen omdat er genoeg is onderhandeld en nu gewoon een akkoord zou moeten worden gesloten, een stuk realistischer is.