 |
| Ismail al-Ghoul bij zijn laatste opname, voor het huis van Haniyeh |
Het is nu het wachten op de dingen die komen gaan, anders gezegd de vraag of Iran het doden van Ismail Haniyeh (plus een bodyguard) en Hezbollah-chef Shukr (plus vijf anderen onder wie twee vrouwen, twee kinderen en een Iraanse adviseur) gaat beantwoorden en hoe. Het schijnt dat Israel zich geen grote zorgen maakt, Amerika heeft gezegd - bij monde van minister van Defensie Lloyd Austin - dat het achter Israel blijft staan. Er zijn geen runs op levensmiddelenwinkels gemeld om noodpakketten in te slaan of andere panische gedragingen. Ik zou echter wel bezorgd zijn als ik in Israel woonde.
Intussen gebeurt er natuurlijk toch wel wat. Israel heeft gisteren - in het kader van de al maar voortdurende moordpartij - weer twee journalisten vermoord. Journalisten van het gehate al-Jazeera dit keer. Ismail al-Ghoul en diens cameraman al-Rifi hadden zich na de moord op Haniyeh naar diens - totaal verwoeste - huis in het Shati-kamp in Gaza-stad begeven om vandaar een beeld van de treurige situatie te geven. Het leger vroeg hen echter weg te gaan. Ze stapten in de auto en werden prompt getroffen door een raket uit een drone.
Laat niemand verklaren dat het een vergissing was, ze waren gespot, hadden hun vesten aan en helmen op en de auto had was bekend. Beiden werden onthoofd. Het was gewoon de zoveelste moord op journalisten - de 165ste om precies te zijn. Al-Jazeera was ontdaan, ik ook. Een aantal collega's protesteerde door hun vesten en helmen op een hoop te gooien ''want die hielpen niet en hadden ze blijkbaar toch niet nodig''. Ook een 17-jarige jongen, Khaled Saeed al-Shawa, werd overigens dodelijk getroffen toen hij terugkeerde van het brengen van eten naar bejaarden in de buurt. Al-Ghoul was al tien maanden gescheiden van zijn vrouw en jonge dochtertje, doordat Israel een tweedeling heeft aangebracht in Gaza. Tussen Noord en Zuid is de ''Netzarim-corridor'' gemaakt waar het leger oppermachtig is. Hij vertelde vaak dat hij er heftig naar verlangde haar te zien, Het zijn dit soort verhalen die verteld moeten worden, en die tegelijkertijd een diepe weerzin oproepen tegen het nieuws van deze oorlog en ongeveer alles wat Israelisch is.
Er was nog meer nieuws. Israel maakte deze donderdag bekend dat het drie weken geleden wel degelijk Mohammed Deif, de leider van de Qassem-brigades en als zodanig de belangrijkste militaire man van Hamas, had gedood. Er werd niet bij verteld hoe ze dat nu ineens weten, en ook bleef een reactie van Hamas uit zodat we nog steeds in het onzekere verkeren. Maar het is natuurlijk mogelijk. Het was een zeer zware aanval. met een 2000 pond bom op een tentenkamp (!) in Mawasi nij Khan Younis, waarbij tenminste 90 doden vielen en 300 gewonden. Het is ook niet duidelijk waarom Israel nu met de bekendmaking kwam, maar het is natuurlijk mogelijk dat hij inderdaad is gedood. Dat is dan een gevoelig verlies, al moet dat niet worden overdreven. Bij alle verliezen die Hamas heeft geleden doordat Israel hun leiders heeft laten ontploffen is er nooit geweest van een breuk in de continuïteit. Dat zal nu waarschijnlijk ook niet het geval zijn.
Intussen gaat het moorden gewoon door. Vanmorgen waren er weer 15 doden en het dodental is nu 39.480 oftewel 6 procent van de Gazaanse bevolking van 2.2 miljoen, Het mediabureau van Gaza vertelt erbij dat dit het resultaat is van 3.457 moorddadige Israelische aanvallen. Er zijn 91.128 gewonden en 10.000 vermisten. (Zo werden bijvoorbeeld nadat het leger zich twee dagen geleden terugtrok uit Khan Younis 255 half vergane lichamen aangetroffen). We blijven nog even in de sfeer van de getallen: van de doden zijn 16.314 kinderen en 10.980 vrouwen. Er zijn 520 mensen in massagraven begraven en 35 stierven door ondervoeding. We kunnen er nog aan toevoegen dat er een epidemie van kinderverlamming op komst is, terwijl er tienduizenden gevallen van geelzucht heersen, plus huidziekten en ziekten van de ademhalingswegen.
Israel heeft 82.000 ton explosieven op Gaza uitgestrooid en 150.000 huizen vernield (en 280,000 grotendeels vernield), 198 regeringsgebouwen, 117 scholen of universiteiten, 610 moskeeën, 3 kerken, 206 archeologische sites, 700 waterbronnen, 34 sportfaciliteiten, en 3.030 kilometer aan elektriciteitskabels. Volgens het mediabureau kost herstel zo'n 33 miljard dollar. Maar ik moet bekennen dat ik ook bedragen van 44 miljard heb horen noemen en dat het zeker 15 jaar gaat duren.
PS. Admiraal Hagari, de buikspreekpop van de Israelische legervoorlichting, bevestigde donderdagavond dat al-Ghoul door het Israelische leger was gedood, want hij was lid van Hamas en had deelgenomen aan de inval van 7 oktober. Aangezien de westerse wereld ongeveer alle leugens slikt waarmee Israel zijn genocide rechtvaardigt kan deze extra doorzichtige er ook nog wel bij. Al-Ghoul werd in maart opgepakt door het Israelische leger en na 12 uur weer vrijgelaten. Toen was hij blijkbaar nog geen lid van Hamas en ook niet bertoken bij de inval. Nu wel. Ach ja.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten