Het is opvallend dat de Mossad vooral blundert als Netanyahu Israëls premier is. In 1997 was er - op last van Netanyahu - de mislukte aanslag op Hamasleider Khaled Meshal in Amman, waarbij vier Mossad-agenten werden gearresteerd. Wijlen koning Hussein kwam toen persoonlijk tussenbeide door van Israël te eisen dat het het tegengif zou leveren voor het gif dat in Meshals oor was gespoten, en tevens de blinde en lamme Hamas-voorman sheikh Ahmed Yassin zou vrijlagten uit de gevangenis, alvorens hij bereid was de met valse Canadese paspoorten uitgeruste agenten terug te sturen.
Ditmaal staat de dienst nog veel erger in haar hemd. Boze reacties en vragen om opheldering over het vervalsen van paspoorten van de zijde van Groot-Brittannië, Ierland en Frankrijk, onderzoek in Oostenrijk naar de herkomst van zeven telefoons met Oostenrijkse chips erin, zes vanuit Engeland geëmigeerde Israëli's en één Amerikaan in verlegenheid doordat hun identiteit was gestolen, opsporingsbevelen via Interpol tegen 11 agenten en ook tegen de Mossad-chef zelf, en een operatie die voor de liefhebbers geheel op tape is te volgen, compleet met Mossad-agenten die zich met pruiken vermommen, of in tennis-outfit hun latere slachtoffer Mabhouh volgen. Je vraagt je af of ze nog meer fout hadden kunnen doen. En dat staat dan nog geheel los van de vraag of het moreel aanvaardbaar (en verstandig) is om dit soort door de staat gesponsorde moorden uit te voeren. Ik wil maar zeggen: Als dit soort moorden door de beugel kan, moeten we niet kinderachtig zijn en ook moorden op Israëlische leiders en hoge militairen door Palestijnse of Hezbollah-commando's goedkeuren. De Israëlische top heeft tenslotte een heel wat groter aantal slachtoffers (en vaak burgerslachtoffers) op zijn geweten dan de twee Israëli's (en let wel: dat waren soldaten) die door toedoen van Mabhouh zouden zijn gedood.
Het is overigens goed dat het ditmaal tot een wat groter publiek doordringt dat de reputatie van de Mossad, die doorgaat voor een voortreffelijk opererende dienst, in feite vooral op mythes berust. Sommige fouten die de dienst in het verleden beging, wijzen op eenzelfde soort amateurisme als ze nu hebben getoond, een klunzigheid waar je haren van overeind gaan staan. Zo schoten ze in 1973 in Lillehammer in Noorwegen de Marokkaanse kellnerAhmed Bouchiki dood, die zij ten onrechte hielden voor de Palestijn Ali Hasssan Salameh. Bij deze operatie werden, net als in Amman, diverse geheime agenten gearresteerd. Salameh werd overigens in 1978 alsnog vermoord middels een door de Mossad geplaatste autobom in Beiroet. De Mossad zocht hem, omdat ze hem hielden voor de leider van de Palestijnse Zwarte September Beweging en de man die verantwoordelijk was geweest voor de gijzeling van de Israëlische atleten bij de Olympische Spelen in München in 1972. Maar of Salameh, die een van de leiders van de veiligheidsdienst van de PLO was en nogal een grote bek had en opschepte over zijn belangrijkheid, ook werkelijk de leiding over München had gehad is op zijn minst twijfelachtig.
Nog een staaltje van Mossad-kunde was het kidnappen in 2006 tijdens de inval in Libanon van een boer wiens naam Hassan Nasrallah luidde. Het duurde een hele tijd voor de slimme Mossad-agenten doorhadden dat hij alleen de naam gemeen had met de Hezbollah-leider en hem weer liet gaan.
Ach, de lijst is lang. Van de Lavon-affaire in 1954 (waarbij Israëlische agenten bommen plaatsten bij Britse en Amerikaanse doelen in Egypte in de hoop dat de Egyptenaren de schuld zouden krijgen), tot het oprollen de afgelopen maanden van tientallen spionnen in Libanon (juist gisyteren werd er een doodvonnis geveld). Met daartussen nog zoiets als de affaire Jonathan Pollard, de Amerikaanse spion die levenslang uitzit wegens het overhevelen van strategische geheimen van de VS naar Tel Aviv. Neem van mij aan dat er nog heel wat blogposts te vullen zouden zijn met soortgelijke verhalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten