Ya'alon en Danon, het meest Arabierenhatende duo ooit op Israels ministerie van Defensie

Het wordt tijd om nog wat aandacht te schenken aan de mensen die nu in Israel in de nieuwe regering van Netanyahu het ministerie van Defensie gaan bemannen. Naast Moshe Ya'alon, een oud-stafchef die de  minister wordt en die ik al had genoemd, wordt namelijk verrassenderwijs Danny Danon (Likud-Beiteinu, net als Ya'alon) de staatssecretaris. Daarmee zijn dan twee mannen die beiden tegenstander zijn van de twee staten-oplossing en uitgesproken voorstanders van het nederzettingenbeleid, de baas geworden over Defensie. Het is van belang dat hier nog eens met nadruk te melden, want Defensie is de instantie die het voor het zeggen heeft op de Westoever (het militaire gezag is daar het hoogste gezag) en bovendien is Defensie ook de instantie die beslissingen bekrachtigd of kan tegenhouden met betrekking tot de nederzettingen.

Ya'alon

De kolonisten kunnen wat deze zaken betreft rekenen op de nieuwe mannen op Defensie. Ya'alon leverde verleden jaar oktober felle kritiek op zijn voorganger Ehud Barak toen die een Palestijns huis in Hebron, dat de kolonisten hadden ingenomen, liet ontruimen hangende een onderzoek naar de vraag of de koopakte die de kolonisten hadden overlegd wel geldig was. Ya'alon betichtte Barak ervan de 'nederzettingen in Judea en Samaria tegen te werken' en hij eiste dat hem de verantwoordelijkheid voor de nederzettingen zou worden ontnomen. De koopakte bleek later een vervalsing. Maar zoiets zal 'Bogie' Ya'alon, zoals zijn bijnaam luidt, er straks waarschijnlijk niet van weerhouden in vergelijkbare omstandigheden met de ogen dicht de kolonisten gelijk te geven.
Ya'alon is ook een tegenstander van de twee-statenoplossing. Of beter: hij is ervan overtuigd dat die er niet kan komen, omdat de Palestijnen dat niet willen. Waar hij dat op baseert is niet duidelijk, maar feit is dat hij is voor het eindeloos handhaven van de status-quo (crisis management noemt hij dat), totdat de Palestijnen zichzelf hebben opgevoed en er misschien iets kan worden afgesproken. 
Zijn nieuwe staatssecretaris gaat nog een stapje verder. Danon, één van de coming men van de Likud (hij is 42), gelooft überhaupt  niet in de twee-statenoplossing of land voor vrede. Wat hem betreft moet dat de rest van de wereld uit hun hoofd worden gepraat. Hij wil dat Israel de hele Westoever annexeert, afgezien van plaatsen die dicht bevolkt door Palestijnen zijn. In zijn eigen woorden heet dat: 'We willen zoveel mogelijk land met zo min mogelijk Arabieren.' En die Arabieren zouden moeten worden overgedaan aan Jordanië, terwijl Egypte dan de Gaza strook-krijgt.

Danon

Danon is ook één van de grootste Arabierenhaters die de huidige Israelische politiek rijk is. Hij probeerde in 2008 het staatsburgerschap van het parlementslid Azmi Bishara in te laten trekken, die een reis naar Syrië had gemaakt, en in 2010 probeerde hij dat nog eens met het Arabische Knessetlid Hanin Zoabi, omdat ze op de Turkse boot Mavi Marmara naar Gaza had willen varen. Beide pogingen strandden, maar zijn representatief voor Danon, die strijd voert tegen alles wat Palestijn of links is. Zo stond hij aan de wieg van wetgeving die linkse NGO's dwingt hun subsidiegevers openbaar te maken (wat ze overigens al deden), wilde hij een wet introduceren die Palestijnen dwingt trouw te zweren aan de Joodse staat Israel alvorens ze een paspoort of een rijbewijs kunnen krijgen, en diende hij met succes een wet in die kolonisten in staat stelt een schadevergoeding te eisen van mensen of instanties die reclame maken voor een boycot van hun producten. Ook op het racistische vlak laat hij van zich horen. Toen verleden jaar allerlei gedoe ontstond rond de ongeveer 60.000 zwarte immigranten uit Afrika, stond Danon als voorzitter van de Knesset-commissie van Immigratie, Absorptie en Diaspora-zaken vooraan om hun onmiddellijke deportatie te eisen.
Danons baas, Ya'alon, is overigens evenmin een vriend van de Palestijnen. In een interview met Haaretz sprak hij er in 2002 (de tijd van de Tweede Intifada) van dat de 'Palestijnse dreiging elementen van kanker vertoont die we moeten afsnijden. Er zijn allerlei soorten van aanpak tegen kanker. Sommigen zeggen dat het nodig is organen te amputeren, maar ik pas op dit moment chemotherapie toe'.  In 2009 ontstond er rumoer om dat hij groepen zoals Vrede Nu die campagne tegen de  nederzettingen voeren een 'virus'noemde 

Tegen Ya'alon zijn ook aanklachten wegens oorlogsmisdaden ingediend. In de VS diende in 2007 een zaak tegen hem wegens het bombardement in 1996, tijdens de Israelische invasie van dat jaar in Libanon, van een emplacement van de VN waar burgers schuilden. Ya'alon was toen de verantwoordelijke commandant.  Ondanks waarschuwingen van de VN gingen de beschietingen door en werden ruim 100 burgers gedood. Amerikaanse rechters oordeelden echter dat de klagers, onder wie een man die zijn vrouw en negen kinderen had verloren, niet ontvankelijk waren omdat Ya'alon diplomatieke immuniteit genoot. In Groot-Brittannië werd wèl een arrestatiebevel tegen hem uitgevaardigd, wegens een klacht over het nachtelijke bombarderen in juli 2002 van een flatgebouw in Gaza om een militaire leider van Hamas, Salah Shehadeh, te doden. Bij het bombardement werden ook 14 andere bewoners van het gebouw gedood die lagen te slapen. Onder hen waren negen kinderen. Groot-Brittannië heeft sindsdien een wetswijziging doorgevoerd zodat Israelische politici niet meer bang hoeven te zijn voor dit soort gerechtelijke acties.
Uiteraard zijn Ya'alon en Danon niet de enige gezichtsbepalende figuren in deze nieuwe Israelische regering. Maar een portretje van de twee nieuwe mannen op Defensie leek op zijn plaats, omdat het de sfeer van deze regering schetst. Ik had het er al eerder over dat de belangrijke post Huisvesting en Bouw naar een uitgesproken aanhanger van de nederzettingen is gegaan, de voormalige leider van de nederzettingenorganisatie Yesha, Uri Ariel. Hij is van de Habayit HaYehudi, de meest rechtse partij in de coalitie, die geleid wordt door Naftali Bennet (minister van Handel en Economie en eveneens een oud-leider van Yesha).  En er is nog een hele rits andere namen die in dit rechtse plaatje passen, zoals de Likud-Beiteinu ministers Uzi Landau, een oude getrouwe van Sharon, nu minister van Toerisme, Gideon Sa'ar die naar Binnenlandse Zaken gaat, of Yair Shamir (zoon van oud-premier Yitzhak Shamir) die Landbouw krijgt. De krant Haaretz geeft ook nog een hele lijst benoemingen aan het hoofd van strategisch belangrijke Knesset-commissies die eveneens de indruk versterken dat dit kabinet nog aanmerkelijk rechtser en nationalistischer te werk zal gaan dan het vorige.
Twee plannen kwamen intussen al in de openbaarheid: de nieuwe regering zou de kiesdrempel willen verhogen naar 4%, een maatregel die kleinere partijen uit de Knesset zou weren. Daaronder valt bijvoorbeeld een partij als Kadimah die tot de grootte van een splinter is geslonken, maar toevallig ook wel net alle Arabische partijen. Een ander voornemen zou zijn om het Joodse karakter van Israel meer prominentie te verlenen, wat ten koste zou gaan van het democratische gehalte van Israel en onder meer de status zou willen afschaffen van het Arabisch als tweede officiële taal.