Plastic tuinmeubelen van de Israëlische firma Keter (ook bekend onder de naam Jardin) . Keter heeft fabrieken in Israel zowel als op de Westoever. Wat is dan de oorsprong van Keters producten?
Een paar dagen geleden werd bekend dat Nederland winkels het niet-bindende advies geeft om producten uit Israelische nederzettingen niet langer te verkopen als 'made in Israel' maar als producten vervaardigd in Israëlische nederzettingen. Immers, die nederzettingen zijn illegaal en een obstakel voor een vredesakkoord tussen Israel en de Palestijnen. In overeenstemming met een afspraak van de EU-ministers van Buitenlandse Zaken wil minister Timmermans daarom deze maatregel doorvoeren.
Christelijke partijtjes als de CU en de SGP (en ook de PVV van Wilders) zijn hier tegen. Zij vinden blijkbaar dat Israel als bezetter, in strijd met de internationale rechtsorde, het recht heeft de grond van de Palestijnse eigenaars in Oost-Jeruzalem en de Westoever in te pikken. Anderen vinden de maatregel van Timmermans niet ver genoeg gaan. Op internet circuleert een oproep om de producten uit de nederzettingen ook daadwerkelijk te weren:
Nog weer een ander commentaar komt van de scheidende CIDI-directeur Ronny Naftaniel. Hij noemt de maatregel van Timmermans 'een vorm van symboolpolitiek, die weinig zal bijdragen aan nieuw vredesoverleg tussen Israeli’s en Palestijnen'.
Naftaniel voegt eraan toe dat er een extra probleem is:
Van belang is dat de artikelen 23 t/m 26 van verordening nr 2913/92 van de Europese Raad, die de herkomstaanduiding regelen, vragen om misverstanden. Zij staan toe dat bij de oorsprong van producten als wijn en olijfolie niet het land staat vermeld waar de druiven of olijven vandaan komen, maar het land waar ze in de fles zijn gestopt. Zo wordt wijn die Marokkaanse druiven bevat, maar in Frankrijk is gebotteld meestal verkocht als Franse wijn. Hetzelfde dient dan te gelden voor Golan wijn. De druiven komen van de bezette Golan hoogte. Als die gebotteld worden op de Golan, dan moet er straks op het etiket staan 'produce from a Golan settlement’'. Maar als die wijn in Israel wordt gebotteld, dan dient die wijn volgens de bestaande EU regels, waaraan Israel en de EU zich middels het Associatieverdrag hebben gebonden, als 'produce from Israel' te worden gelabeld. Als Nederland en andere EU landen anders zouden handelen, maken zij zich schuldig aan economische discriminatie van Israel en ligt de weg naar het Europese Hof open.
Met andere woorden: de maatregel van Timmermans is eigenlijk nauwelijks na te leven. En daarin moet ik Naftaniel gelijk geven. De meeste wijnfirma's in Israel hebben vestigingen zowel in bezet gebied als in Israel zelf en zullen dus de etikettering makkelijk kunnen ontduiken. Ook de maker van tuinmeubelen, Keter (zie het plaatje dat ik bij dit stukje zette) heeft fabrieken op de Westoever en in Israel zelf. Eigenlijk geldt dat voor heel veel, zoniet bijna alle bedrijven in de nederzettingen. Want de nederzettingen zijn nu eenmaal totaal afhankelijk van de Israelische infrastructuur (vervoer, levering van energie, leveranties van grondstoffen en kapitaal) en dusdanig verweven met de totale Israelische economie dat een scheiding eigenlijk volstrekt willekeurig en nagenoeg ondoenlijk is. Daarom is er, zoals Naftaniel lijkt aan te geven (al is dat vast niet zijn bedoeling) maar één manier om met de nederzettingen af te rekenen en Israel tot de orde te roepen. Dat is de harde manier van een totale boycot van alle Israelische producten en diensten. Dat klinkt hard, maar zoals Naftaniel aangeeft: al het andere is niet meer dan symboolpolitiek. Een totale boycot is het enige dat in Israel indruk zou kunnen maken en het land op andere gedachten zou kunnen brengen. Ik ben er intussen -na lang aarzelen - vóór.
4 opmerkingen:
Het vragen om een correcte herkomst-aanduiding op etiketten gaat om het naleven van regels die de consument beschermen. Die consument hoeft toch niet met leugentjes medeplichtig gemaakt worden? Een eerlijke vermelding op een etiket zal geen einde maken aan welke bezetting dan ook. Toch is het een stap in de richting op het naleven van algemeen aanvaarde regels en daar gaat het over, niets meer of minder.
Het CIDI noemt het een "legitieme poging om het nederzettingenbeleid aan te pakken" maar dat is het niet. Het maakt alleen duidelijk dat die politiek in strijd is met nogal veel zoals het Nederlands consumentenrecht. De vraag of er een halt moeten worden toegeroepen aan Israël en de Christen-vrienden maar ook aan Marokko, die zelfs hier in de buurtsuper dat Nederlandse recht willen offeren aan hun kolonistenbeleid.
Om reden van ingewikkeldheid heb ik van de week bij Albert Heijn de puntpaprika's uit "israël" niet gekocht.
er worden voor de kust van west afrika vissen gevangen door vissersboten uit azie die ook herkomst azie op hun produkten zullen zetten. dus als je je schuldig voelt als mens dat je het eten op eet van die families in west afrika, die nu dus niks te eten hebben welke produkten moet je dan boycotten. het zal wel offtopic zijn maar ik kan er niks aan doen dat ik iedere boycot volslagen zinloos vindt. Je kunt namelijk eigenlijk niets kopen waar geen onrecht aan kleeft. groet, Daniella
Daniella, je kunt bijna niets kopen waar geen onrecht aan kleeft. Daar heb je gelijk in. Ik let er wel zoveel mogelijk op. Zo zal ik niet gauw tilapia of pangasvis kopen, maar lekkere wijting. Lekker en goedkoop. Voor de kust van Nederland gevangen. Aardapelen, Groente/fruit en zuivel van Nederlandse bodem. Scharreleieren van een hobbyist hier uit de buurt. Zeeuws vlegel brood. Maar ik ben me bewust dat ik als plattelander een bevoorrecht mens ben.
Corrie
Een reactie posten