Egyptische marine beschiet vissers uit Gaza; inval Hamas in Egyptisch cultureel centrum in Gaza

De Egyptische marine heeft vrijdag het vuur geopend op Palestijnse vissersboten. Daarbij zijn twee vissers gewond. Zij zijn met matig ernstige verwondingen opgenomen in het Abu Youssef an-Najjar ziekenhuis in Khan Younis. Vijf andere vissers, inwoners van Rafah,  werden opgebrachten hun boot werd in beslag genomen.
Volgens de Egyptenaren waren de vissers aan het vissen in de Egyptische territoriale wateren. Het hoofd van de Palestijnse vissersvakbond, Nizar Ayyash zei echter dat de boten niet ín, maar dichtbij de Egyptische wateren aan het vissen waren. Najjar noemde het een nieuwe, verontrustende ontwikkeling, omdat de Egyptische marine vroeger wel toeliet dat dichtbij de Egyptische wateren werd gevist. Ook een woordvoerder van de regering van Gaza sprak bezorgdheid uit.
Anderzijds heeft het Egyptische ministerie van Buitenlandse Zaken zaterdag scherpe kritiek laten horen op het feit dat agenten van Hamas zaterdag het Egyptische culturele centrum in Gaza zijn binnengevallen. Een woordvoerder van Hamas zei dat het ging om een onderzoek naar de antecedenten van een Palestijn met de Egyptische nationaliteit en dat nog geen beslissing was genomen hem te arresteren. De man in kwestie is Adel Abdel Rahman El-Kahlout, het hoofd van het Egyptische culturele centrum.
Een Egyptische woordvoerder zei echter dat Hamas alle aanwezigen in het centrum heeft opgepakt en documenten en computers heeft meegenomen. Een bron van de Egyptische ambassade in Ramallah zei dat Kahlout was ondervraagd in verband met een verklaring die onder Egyptenaren in Gaza de ronde deed, waarin steun werd uitgesproken voor de Egyptische opperbevelhebber, generaal Abdel-Fattah al-Sisi.
De relaties tussen Hamas en Egypte zijn aanzienlijk verslechterd nadat de militairen op 3 juli de Egyptische president Morsi hebben afgezet. Morsi behoort tot de Moslim Broederschap, een organisatie waar Hamas historische banden mee heeft.

Bij Israelische inval in kamp Jenin gewond geraakte Palestijn overlijdt alsnog

Karim Abu Sbeih

Een Palestijn die op 20 augustus levensgevaarlijk gewond was geraakt bij een Israelische inval in het vluchtelingenkamp bij Jenin is zaterdag alsnog overleden inj een ziekenhuis in Nablus. Het slachtoffer is de 20-jarige Karim Abu Sbeih, die bij de Israelische inval in de borst werd geschoten. Eerder werden bij hem operatief delen van de longen, lever, nieren en dikke darm verwijderd.  
Abu Sbeih is de tweede dode als gevolg van de inval van 20 augustus in het kamp. Tijdens de inval overleed de 22-jarige Majd Mohammad Anis Lahlouh, als gevolg van een schot in de borst. Nog een derde Palestijnen, Alaa Abu Khalifa, werd zeer ernstig gewond bij de inval. Hij is vanaf het middel verlamd, heeft operaties ondergaan aan de dikke darm en het bekken en zal binnenkort een derde operatie moeten ondergaan, ditmaal aan zijn ruggengraat.

Eli Content schilderde het paradijs

(Foto's Abu Pessoptimist) 

 Het Joods Historisch Museum (JHM) heeft al lange tijd een relatie met de schilder Eli Content. Ter gelegenheid van het feit dat Content deze maand 70 is geworden, en omdat het museum tegenwoordig ook de beheerder is van de Portugese esnoga aan het Mr  Visserplein, heeft het JHM Content de opdracht verleend om de wanden van de sukka1) van de Esnoga (bij de Portugese Gemeente heet zoiets een cabana) te decoreren. Bij de esnoga is dat tegenwoordig een permanent gebouw, nadat de vorige antieke, demontabele cabana wegens ouderdom uit elkaar was gevallen.

Eli Content (foto JHM)

Donderdag werd de voorstelling onthuld. Ik was erbij. En ik kan zeggen dat Eli zichzelf heeft overtroffen. Hij heeft voor de cabana een indrukwekkende, bonte collage gemaakt waarin hij een aantal elementen heeft gemengd. Vaak op basis van krantenpapier - van kranten uit vele landen om de diaspora te symboliseren - heeft hij voorstellingen bijeen gebracht waarin het paradijs uit het scheppingsverhaal een hoofdrol speelt. 'Dat is een van de mooiste verhalen, die ik ken,' aldus Eli, 'of het nu waar gebeurd is of niet.'

Vijf scholen in Oost-Jeruzalem laten zich overhalen om het onderwijs te 'verjoodsen'

Palestina is bij de aardrijkskundeles geheel van de landkaart verdwenen. 

Ma'an News en Silwanic, de site van Silwan in Oost-Jeruzlem, hebben beide bij het begin van het schooljaar gemeld dat in Oost-Jeruzalem onder Arabische ouders  waarschuwingen de ronde doen dat vijf scholen zijn overgegaan op Israelische lesmateriaal, in plaats van de oorspronkelijke leerboeken. In het nieuwe lesmateriaal wordt de kinderen op onvervalst zionistische wijze een nieuwe werkelijkheid bijgebracht. Een paar illustraties heb ik ter verduidelijking bij dit stukje gevoegd (de vertaling is van mij).
Bij de aardrijkskundeles is Palestina van de kaart verdwenen en worden Israelische namen voor Palestijnse steden en dorpen gebruikt. In een ander boek staat een foto van 'de Muur'. In het bijschrift wordt uitgelegd dat dit 'de veiligheidsmuur' heet. In weer een ander boek roepen Arabische kinderen op het volkslied te zingen omdat de staat voor vooruitgang en veiligheid voor de Arabische steden en dorpen zorgt (Er wordt niet bij vermeld dat het volkslied gaat over 'het verlangen van de Joodse ziel naar Zion'). Over Jeruzalem zegt het materiaal dat het 'de hoofstad van Israel' is. Uiteraard wordt er niets gezegd over het feit dat de stad (in ieder geval Oost-Jeruzalem, maar eigenlijk de hele stad), volgens het internationaal recht bezet gebied is.
Het besluit tot invoering van het nieuwe lesmateriaal, zo melden de twee sites, volgt op een conferentie in Herzliya waarvoor Palestijnse leerkrachten waren uitgenodigd. Hen is opslag in het vooruitzicht gesteld als ze de boeken invoeren. En bovendien krijgen de scholen een bedrag van 2000 shekel (400 euro) per leerling extra als de nieuwe boeken worden ingevoerd.

Israel sticht nieuwe nederzetting, de eerste in 20 jaar

 De site +972 meldt dat de Regionale Raad voor de Nederzettingen in het noorden van de Westoever (Israel noemt dit deel van het bezette gebied  tegenwoordig 'Samaria'), zondag een feestje heeft gevierd ter gelegenheid van de stichting van een nieuwe nederzetting. De nederzetting heet Leshem. Volgens de krant Maariv, wonen er al 72 gezinnen, en zullen er in de loop van het jaar nog zo'n 70 volgen.
Natuurlijk heet de nederzetting officieel niet Leshem. Israel mag immers onder de akkoorden van Oslo en volgens afspraken met de Amerikaanse regering geen nieuwe nederzettingen stichten. Dus is het naar inmiddels ingeburgerd zionistisch gebruik officieel een 'buitenwijk' van een andere nederzetting, namelijk Alei Zahav. Maar Leshem krijgt gewoon een eigen, onafhankelijk gemeentebestuur. En volgens de Israelische legerradio is het ook echt een aparte nederzetting: 'de eerste nieuwe in 20 jaar'.
Leshem heeft ook een eigen site, waarmee het reclame maakt en waarop burgers alvast hun huis kunnen uitkiezen. Daarop heet de nederzetting dus wel gewoon Leshem. Er wordt daar gemeld dat hij ligt in 'het westen van Samaria tussen Alei Zahav en Peduel, en een paar kilometer van de nederzettingen Beit Arye, Ofarim en Bruchin'.
De feestelijke opening werd opgeluisterd door  minister van Huisvesting Uri Ariel van de partij Habayit haYehudi. 'Er zijn geen twee staten ten westen van de rivier de Jordaan en er zullen er ook niet twee komen,' zei de minister. 'Ook al wordt er nu onderhandeld, dat is niet op de agenda.'
Het is goed dat de minister dat nog eens duidelijk zegt. Er zijn nog mensen en zelfs regeringen die denken dat een twee-statenoplossing er nog kan komen. Maar ik heb precies daar waar nu de nieuwe nederzetting Leshem verrijst, een paar weken geleden nog rondgereden. En ik denk dat je geen sociale geografie of zoiets gestudeerd hoeft te hebben om te kunnen zien dat Uri Ariel helemaal gelijk heeft. Het is allang één staat en die valt niet meer op te splitsen. Misschien zou het verstandig zijn als het westen dat gaat inzien? En overschakelt op een reëlere strategie?

Palestijnse ME jaagt demonstratie tegen hervatting vredesoverleg uiteen

Een kleine menigte Palestijnen heeft woensdag in Ramallah een protestdemonstratie gehouden tegen het feit dat de Palestijnse en Israelische delegaties naar de  'vredesbesprekingen' maandagavond bijeen zijn gekomen, ondanks het feit dat Israelische troepen diezelfde dag in het Qalandiya-kamp drie mensen had doodgeschoten en 16 anderen had verwond - en ondanks het feit dat de Palestijnse kant eerst had laten wetend dat zij de besprekingen even zou opschorten.
De betogers riepen leuzen als 'Israel en de PA is één het hetzelfde'. Het filmpje toont hoe de betoging vakkundig uiteen werd geslagen door de Palestijnse veiligheidstroepen, eenheden waarvan de leden door de Jordaanse en Israelische veiligheidsdiensten zijn geselecteerd en onder leiding van de Amerikaanse generaal Dayton zijn getraind. Ook Nederland heeft bijgedragen aan de training en uitrusting van deze troepen die waken over het welzijn van Mahmoud Abbes en zijn Palestijnse Autoriteit en in samenwerking met Israel regelmatig uitingen van onvrede onder de Palestijnen op de Westoever de kop indrukken.

UNRWA slachtoffer van hasbara-'journalistiek'

 Van tijd tot tijd lijkt het nodig te wijzen op de geweldige propagandamachine die Israel tot zijn  beschikking heeft om de kritiek op de nederzettingenpolitiek en de onderdrukking van de Palestijnen het hoofd te bieden. Honest Reporting, We Stand with Israel, CAMERA, CiF-Watch leggen zout op elke slak in de pers, NGO-Monitor maakt NGO's zwart, UN-Watch maakt VN-organisaties verdacht. Memri verzamelt afwijkende uitingen in Arabische media om die als 'representatief' te presenteren. Palestine Media Watch ziet in elk schoolboek, krantenstuk of  toneelvoorstelling een oproep tot jihad. De  Israelische overheid zelf geeft het voorbeeld en laat de waarheid regelmatig sneuvelen voor het goede zionistische doel. Voorbeelden te over. Zo vervalste de  Israelische legervoorlichtingsdienst tapes. En zo schrok premier Benyamin Netanyahu zelf er hier in Nederland niet voor terug om bij Nieuwsuur te liegen dat de nederzettingen maar 1,5% van de beschikbare ruimte op de Westoever innemen, terwijl dat in werkelijkheid met alle franje die erbij hoort (wegen, de Muur, legerplaatsen, parken, en afgesloten gebieden) eerder in de buurt van de 40% ligt. En natuurlijk is er dan ook nog het internationale leger van bloggers en Facebook-gebruikers die als onderdeel van deze propagandamachine alles duizendvoudig reproduceren,  volgens richtlijnen uit Jeruzalem. 
Grove middelen worden bij deze media-oorlog niet geschuwd. Maar soms sta ik er toch nog versteld van hoe ver dat gaat en hoe makkelijk ook de smerigste onzin door de Israel-fanclub overal gretig voor zoete koek wordt geslikt. 
Neem het 'Nahum Bedein Center for Near East Policy Research'. Dat is een instelling waar ik nog nooit van had gehoord. In juli bracht dit centrum een filmpje uit: 'Camp Jihad', waarvan het beweerde dat het was opgenomen in zomerkampen voor kinderen van UNRWA, de VN-organisatie die zich bezighoudt met de verzorging en het onderwijs van Palestijnse vluchtelingen.

Palestijnse veiligheidstroepen schieten man dood in kamp bij Nablus

Amjad Odah (Photo Arabs48)

Palestijnse veiligheidstroepen hebben dinsdag een man doodgeschoten in het vluchtelingenkamp Askar bij Nablus. Het slachtoffer was de 37-jarige Amjad Odah. Hij werd gedood tijdens een vuurgevecht dat ontstond toen de troepen een man wilden arresteren. Gewapende mannen openden toen het vuur op de Palestijnse veiligheidsmensen, aldus de site Arabs48. De troepen begonnen daarop in het wilde weg  te vuren op kampbewoners die hen bestookten met stenen en lege flessen. Verscheidene Palestijnen raakten gewond. Jongeren staken na de dood van Odeh een kamer van de Nationale Veiligheidstroepen in de Industriële School in brand, evenals een wachtruimte van de troepen bij het kamp.
Boze kampbewoners vernielden vervolgens ook een paar stoplichten, staken één van de voertuigen van de veiligheidstroepen in brand en bekogelden de troepen met stenen. Er werd een aantal arrestaties verricht. Jongeren van het nabijgelegen Al-Fara'a-kamp blokkeerden later de weg van Nablus naar Tubas met stenen en brandende autobanden. 

Toch ontmoeting Palestijnse en Israelische delegaties, ondanks de doden in Qalandiya

De delegaties eind juli in Washington. V.l.n.r. Yitzhak Molcho en Tzipi Livni (Israel, en Saeb Erakat en Mohammed Shtayyeh (Palestina) - (Foto AP) 

De Palestijnse en Israelische delegaties naar het door de Amerikanen geleide vredesoverleg, hebben maandagavond toch gewoon vergaderd, ondanks een eerdere aankondiging van de PLO dat de bijeenkomst was afgezegd wegens het doodschieten van drie Palestijnen in het Qalandiya-kamp.Een Palestijnse bron die anoniem wilde blijven vertelde het Chinese persbureau Xinhua dat de twee delegaties elkaar ontmoetten in Jericho, in het huis van de Palestijnse onderhandelaar Saeb Erakat. Erakat zou wel een 'krachtig protest' hebben laten horen tegen het Israelische optreden in het Qalandiya-kamp.
Ook het Amerikaanse State Department bevestigde dat de bijeenkomst was doorgegaan. Israel's 2e televisiekanaal meldde eveneens dat de bijeenkomst gewoon doorgang had gevonden, maar zei erbij dat Israel er niet veel ruchtbaarheid aan had gegeven om de Palestijnen niet in verlegenheid te brengen.

Vermoeiend nieuws: alweer prijskaart-aanval in Jeruzalem

 

'Prijskaart-vandalen' hebben maandagnacht leuzen gespoten op muren en auto's in Beit Safafa in Oost-Jeruzalem en de banden lek geprikt van zes auto's.  Een dag eerder werd een muur in een privé huis in de Oude Stad van Jeruzalem beklad. 
Auto's en kerken zijn de laatste tijd het geliefde doelwit van de prijskaart-aanvallers. Een week geleden was een kloosterkerk doelwit in Deir Jamal, tussen Jeruzalem and Ramla. Op 24 juni werden de banden doorgesneden van 22 auto's van Palestijnen in Beit Hanina, in Oost-Jeruzalem, en werden leuzen op de muren geschreven. Een week daarvoor was een kerk in de Oude Stad doelwit, en werden in de door Israelische Palestijnen bewoonde gemeente Abu Ghosh, bij Jeruzalem,  de banden van 28 auto's doorgeprikt. Een week daar weer voor, in juni, werden twee auto's van Palestijnen in de wijk Sheikh Jarrah van Oost-Jeruzalem in brand gestoken.

Administratieve detentie van politieke gevangene Qatamesh voor 7e keer verlengd

Een Israelische militaire rechter heeft op 24 augustus  opnieuw de administratieve detentie verlengd van de Palestijnse schrijver, mensenrechtenactivist en docent aan de universiteit, Ahmad Qatamesh (64). Het was de zevende keer dat dit gebeurde. Zoals gebruikelijk werd geen reden voor de verlenging gegeven. Qatamesh wordt al zonder vorm van proces vastgehouden sinds 21 April 2011, toen hij in het huis van zijn broer werd opgepakt.  Daarvoor zat hij al een keer zes jaar in administratieve detentie -  van 1992 to 1998. Amnesty International noemt hem een politieke gevangene en heeft er al eerder op aangedrongen hem vrij te laten.

Qatamish

De Palestijnse organisatie Addameer die opkomt voor de rechten van gevangenen (en waar Qatamesh' vrouw Suha in het bestuur zit), vermeldde hoe Qatamesh in 2011 werd gearresteerd. Dat gebeurde in het holst van de nacht door een legermacht van zo'n 30 man, die - omdat Qatamesh die nacht bij zijn broer was blijven slapen - zijn vrouw en dochter onder schot hielden tot hij zich had gemeld. Ook vernielden de militairen de deur van het appartement van de bovenburen en haalden zij dat appartement zelf volledig overhoop. Zijn dochter Hanin beschreef de arrestatie op de site Electronic Intifada. 
The Alternative Infortmation Centre vraagt actie te ondernemen ten gunste van Qatamesh.

Israel sloopt in Jeruzalem en de Negev en neemt machines in beslag bij Bethlehem

Israelische bulldozers hebben maandag twee huizen gesloopt in de wijk At-Tur van Oost-Jeruzalem. Zakariya Deyyeh, de eigenaar van één van de huizen, vertelde het Palestijnse persbureau WAFA dat zijn huis van 120 vierkante meter dat 12 mensen onderdak bood, omver werd gehaald omdat het zogenaamd zonder vergunning zou zijn gebouwd. Hij zei zes jaar lang tevergeefs te hebben geprobeerd een bouwvergunning te krijgen van de Israelische autoriteiten. Hij had intussen twee keer een boete gehad. Eén keer was het bedrag zo'n $10,000, de andere keer ongeveer $17,000. Hij was nog steeds aan het betalen.  .

Elders, in de Oostjeruzalemse wijk Issawiya, werden maandag een autogarage, een kippenfarm en drie schuren, waarvan twee die werden gebruikt om vee in onder te brengen,. gesloopt onder het motto dat zij 'de natuur geweld aandeden'. Ook werd een stuk van twee dunam (2000 m²) landbouwgrond bewerkt met bulldozers en werd een aantal olijfbomen gerooid. Een plaatselijke activist, Mohammed Abu Hummus, vertelde WAFA dat de bulldozers vergezed werden door een grote politiemacht en door stafleden van de Israelischeche Oudheidkundige Dienst.  
Het gesloopte huis in Tal al-Saba in de Negev. (Ma'an)

Israelische politie schiet drie Palestijnen dood in Qalandiya-kamp bij Jeruzalem, 15 gewonden

Een gigantische menigte was maandagmiddag op de been bij de begrafenis van de drie. (Foto Wafa).

(Updated). Eenheden van de Israelische grenspolitie hebben maandag drie Palestijnen doodgeschoten in het Qalandiya-kamp bij Jeruzalem. Tenminste 15 Palestijnen raakten gewond Van hen verkeren er zes in kritieke toestand. De grenspolitie-eenheden kwamen 's nachts het kamp binnen en waren binnen de kortste keren omringd door boze kampbewoners. Getuigen vertelden Ma'an dat de grenspolitie de actie uitvoerde om een man, Omar Khatib, op te pakken die onlangs was vrijgelaten uit de gevangenis nadat hij tien jaar had gezeten. De grenspolitiemannen riepen militaire eenheden te hulp, die het vuur openden
nadat zij door enkele honderden Palestijnen waren omringd en met stenen en vanaf daken met bouwmaterialen werden bestookt. Volgens militaire bronnen werd er ook op hen geschoten en zou er één molotov-cocktail naar hen zijn gegooid. Omdat de Israelische militairen na dit soort incidenten alleen een eigen, intern onderzoek verrichten, kon dit niet uit onafhankelijke bron worden bevestigd.  
De slachtoffers waren Robin al-Abed, 34, en Younis Jihad Jahjouh, 22. Een derde Palestijn, Jihad Asslan, 20, stierf maandagmorgen in een ziekenhuis in Ramallah nadat hij eerder al hersendood was verklaard.  Robin al-Abed, een vader van vier kinderen,  was een werknemer van UNRWA, de VN-organisatie die met de zorg voor de Palestijnse vluchtelingen is belast. UNRWA heeft het doodschieten van haar employé veroordeeld. Op grond van getuigenverklaringen concludeerde de organisatie dat hij op geen enkele wijze bij de calshes met de militairen was betrokken en dat hij werd doodgeschoten toen hij op weg was naar zijn werk. 
Vorige week werd ook al een Palestijn gedood bij een vergelijkbare inval in een kamp bij Jenin. Twee anderen raakten toen zeer ernstig gewond (een van hen is van het middel af verlamd).
De vierde bijeenkomst in het Israelisch-Palestijnse vredesoverleg is door de Palestijnse kant afgezegd. De delegaties zouden elkaar maandagavond ontmoeten in Jericho.

Gemeente Oost-Jeruzalem laat halve Palestijnse school afbreken

Israelische slopers hebben zondag in opdracht van de gemeente Jeruzalem een gedeelte van een basisschool in het dorp Sarafat, dat deel uitmaakt van Oost-Jeruzalem, omver gehaald. Het ging om een verdieping die in het jaar 2000 op de school  geplaatst, en die bestond uit drie klaslokalen en een lokaal voor de staf. De gemeente had al in 2000 bezwaar gemaakt tegen de bouw, maar de school had tot dusver met juridische middelen de sloop weten tegen te houden.
Een wrang detail is dat het tijdstip van de sloop ongeveer gelijk valt met het begin van het schooljaar.

B'Tselem: Politie op de Westoever mishandelt routinematig kinderen

Arrestatie van Palestijnse minderjarigen.

De Israelische mensenrechtenorganisatie B'Tselem heeft vanaf 2009 klachten gekregen over de manier waarop minderjarigen behandeld worden op het politiebureau in Gush Etzion, een nederzettingenblok tussen Jeruzalem en Hebron. B'Tselem verzamelde tussen november 2009 tot juli van dit jaar 64 getuigenissen van inwoners van acht gemeenten uit de omgeving van Bethlehem en Hebron. Van deze inwoners waren er 56 minderjarig tijdens hun ondervraging.
Hun verhalen gaan over het gebruik van ernstig fysiek geweld zoals slaan, stompen en schoppen tegen het lichaam, en slaan met voorwerpen zoals een stok of een geweer. In 12 gevallen meldden de getuigen ook bedreigingen dat zij of vrouwelijke familieleden zouden worden verkracht of dat hun genitaliën zouden worden verminkt. Zes getuigen zeiden dat hun ondervragers hadden gedreigd hen te executeren. Volgens acht getuigen hadden de ondervragers gedreigd hun familieleden iets aan te doen, en acht getuigen zeiden dat er was gedreigd dat hen elektrische schokken zouden worden toegediend, waaronder op een manier die hen onvruchtbaar zou kunnen maken.

Klasgenoten

Dit is - voor alle duidelijkheid - geen verhaal over het Midden-Oosten, maar over mijzelf.


Aula van het Haags Montessori Lyceum.  Links zijn op één- en twee hoog borstweringen te zien, met daarachter de 'werknissen', de gang en de klaslokalen. 

Ik dacht destijds vaak aan ons als de drie musketiers. Het was toen op het Haags Montessori Lyceum  (HML) in ons intellectuele clubje helemaal niet zo de tijd van Dumas, maar vooral van Nescio (de Titaantjes) of  van Gerard Reve die toen nog Gerard Kornelis van het Reve heette. We spraken elkaar ook toe met citaten van die schrijvers. Ironisch keken we elkaar aan en zeiden dan met Nescio: 'Jongens waren we - maar wel aardige jongens. Al zeg ik het zelf''. Of als het erg laat werd 's avonds op z'n Reviaans: 'Je mag wel blijven zitten hoor, maar het licht gaat wel uit.' Andere citaten die de ronde deden kwamen vooral uit Van Anarchist tot Monarchist van Alexander Cohen.
Maar wij, Frank, Herman en ik, hadden ons eigen repertoire. Als we - wat heel vaak gebeurde - gedrieën in de nis zaten, aan de overkant van de gang van de derde gymnasiumklas van het Haags Montessori Lyceum, (HML), waar we naar goed Montessoriaans gebruik geacht werden 'samen te werken', ging het niet over Nescio of Van het Reve. Wij spraken over Sartre en Camus, de vrijheidsstrijd in Algerije (het was 1960), de Sinai-oorlog van '56, en bovenal over het proces tegen dokter O., een destijds uiterst geruchtmakend strafproces. De arts Obdam had eerst zijn vrouw vermoord en later in de strafgevangenis van Leeuwarden nog een medegevangene, welke laatste moord hem via een uiterst gecompliceerde constructie had moeten vrijpleiten van de eerste moord. Werken deden we eigenlijk nooit.     
En we spraken dus ook over de drie musketiers. Franks invloed, denk ik.

Destijds uit de Oekraïne ontvoerde ingenieur Abu Sisi in hongerstaking

Dirar Abu Sisi, de technische directeur van de elektriciteitscentrale van  Gaza die in 2011 door Israel werd gekidnapt uit een nachttrein in de Oekraïne, is sinds kort in hongerstaking. Volgens een woordvoerster van de Israelische gevangenisdienst is hij drie dagen geleden met de hongerstaking begonnen. Als reactie daarop heeft Israel al zijn persoonlijke bezittingen uit zijn cel gehaald, evenals alle elektrische apparaten. Hij heeft nu alleen nog een fan. 

Dirar Abu Sisi

Volgens Rafaat Hamdona, de directeur van het centrum voor gevangenen uit Gaza, is Abu Sisi echter al met eten gestopt op 16 augustus. Hij deed dat met de eis dat er een einde komt aan de eenzame opsluiting waaraan hij al onderworpen is sinds hij werd ontvoerd, en om gedaan te krijgen dat zijn familie hem kan bezoeken die hij al sinds zijn arrestatie niet meer heeft gezien.
Abu Sisi's geval is tamelijk opzienbarend.

Een dagje Palestijns nieuws: begrafenis, prijskaart-aanval, sloop

Updated (zie onder).
1) De begrafenis van Majd Lahlouh uit het vluchtelingenkamp bij Jenin, dinsdag, nadat hij door binnenvallende Israelische militairen was vermoord. (Foto Ahmad Al-Bazz/Activestills.org)

2) De krant Haaretz meldt dat de Israelische politie weer een nieuwe 'prijskaart' aanval op een klooster onderzoekt. Maandagavond is een molotov-cocktail naar het Beit Jamal klooster bij de plaats Beit Shemesh in Israel (binnen de groene lijn) gegooid. Ook waren de muren van het klooster, dat beheerd wordt door de nonnetjes van de orde van de Zusters van Bethlehem, beklad met woorden als 'Wraak', 'Prijskaart' en 'Dood aan de Goyim' (niet-Joden). Bewakingscamera's lieten zien dat de molotov-cocktail bij de ingang een brandje had veroorzaakt dat de omgeving had geblakerd, maar daarna uit was gaan zonder zonder houten meubels vlam hadden gevat. Prijskaart aanvallen worden de laatste tijd steeds vaker uitgevoerd op christelijke doelen in Israel zelf. Moskeeën en andere Palestijnse bezittingen op de Westoever hebben er ook vaak aan moeten geloven.

Palestijn (22) doodgeschoten en twee verwond bij Israelische inval in kamp bij Jenin

Majd Mohammed Anis Lahlouh, 22

Israelische militairen hebben dinsdagmorgen vroeg een man doodgeschoten en twee anderen verwond in het vluchtelingenkamp bij Jenin op de Westoever. Dat gebeurde om drie uur in de ochtend toen de militairen
met geweld de woning binnendrongen van Bassam al-Saedi, een leider van de Islamitische Jihad. Al Saedi was pas een paar maanden geleden vrijgelaten uit een Israelische gevangenis. De inwoners van het kamp bestookten de militairen met stenen en lege flessen en de militairen openden daarop het vuur mets scherpe munitie.
Majd Mohammad Anis Lahlouh (22) werd in het hart getroffen en was meteen dood, meldden getuigen. Karim Sbeih and Alah Abu Khalifa, allebei ook in de 20 werden levensbedreigend gewond. Eén van hen liep een schot in de blaas op, de ander werd in de borst getroffen door een dumdumkogel.
De Israeli's trokken na de gebeurtenissen een grote troepenmacht samen rond het kamp.

Joods Agentschap in de VS bereidt monsterplan voor om Israel te promoten

Het Joods Agentschap voor Israel is bezig met voorbereidingen voor een plan voor een pro-Israelische monstercampagne voor Amerikanen die alles wat er op dat  gebied is vertoond ver achter zich zal laten. Als et allemaal doorgaat wordt het een project dat 300 miljoen dollar per jaar gaat kosten. 
Dat is, zo schrijft de Joodse krant The Forward drie keer het huidige budget van Taglit (Birthright, een programma dat gratis Israel/reizen voor Joodse jongeren verzorgt), of meer dan drie keer het budget van Hillel (zionistische studentenactiviteit en propaganda) en 150 keer het budget van Israel Action Network, een groep die in 2010 werd opgezet om de groeiden kritiek op Israel op campussen het hoofd te bieden met Israel-welgevallige berichtgeving.
Een derde van de 300 miljoen zou moeten worden opgebracht door de Israelische regering, de rest zou moeten komen uit contributies van zionistische organisaties in de VS en van rijke donoren. (Rijke donoren zijn geen onbekend fenomeen in de VS. Een organisatie als Taglit-Birthright draait vrijwel volledig op giften van mensen als de speelhol-magnaat Sheldon Adelson) . 

Israel verjaagt inwoners Bedoeïenendorpje bij Jeruzalem

Het dorpje Tal ‘Adasa voordat het Israelische ministerie van Binnenlandse Zaken toesloeg. (Beide foto's zijn van  'Amer ‘Aruri, B’Tselem)

Updated (zie hieronder). Israelische troepen hebben maandagmorgen een Bedoeïenenvestiging dicht bij bij in de wijk Beit Hanina van Oost-Jeruzalem opgeruimd en de 53 inwoners ervan weggejaagd. De Israeli's omsingelden het dorpje bij het aanbreken van de dag, vertelden de inwoners dat ze moesten vertrekken en vernielden vervolgens hun onderkomens.  
Woordvoerder Ali Kaabneh van het Bedoeïenendorpje Tal 'Adasa, vertelde Ma'an News dat de gemeenschap al 50 jaar op die plek woonde, nadat zij tijdens de Nakba (Onafhankelijksheidsoorlog voor de Israeli's)  was verjaagd van land tussen Hebron en Beer Sheba.
Volgens Kaabneh stellen de Israelische autoriteiten dat het land van het dorp onder de 'Absentee Properties Law valt (de Israelische wet die bepaalt dat eigendommen van in 1948 of 1967 gevluchte of verjaagde Palestijnen aan de staat toevallen). 'Met dat argument willen ze ons uit deze omgeving deporteren,' aldus Kaabneh.
 
Na de sloop.  

Gemeente Jeruzalem dwingt Palestijn zelf huis te slopen

Ziad Omayra heeft zondag zelf zijn huis in de wijk Sur Bahir in Oost-Jeruzalem met de grond gelijk gemaakt. Hij deed dat omdat de gemeente Jeruzalem hem anders 70.000 shekel (14.000 euro) in rekening zou hebben gebracht aan sloopkosten. Omayra moest nu evengoed nog 25.000 shekel (5000 euro) opbrengen om een bulldozer te huren en trucks om het puin af te voeren.
Ziad bouwde het 110 vierkante meter tellende huis huis 15 jaar geleden zelf op land dat hij van zijn vader had geërfd. Hij woonde er met zijn vrouw, zijn moeder en zijn kinderen, tezamen negen personen. Van de gemeente Jeruzalem moest het huis echter afgebroken worden omdat er geen vergunning was verleend voor de bouw.

De revolutie in Egypte is de weg volledig kwijt

 Wat te denken van de gebeurtenissen Egypte? Ik vind het moeilijk even snel een mening geven over de gecompliceerde situatie die daar nu is ontstaan. Gisteren heb ik me daarom beperkt tot het verslaan van het nieuws en een persoonlijke recensie van de staat der dingen, om het zo te noemen, een ruime 24 uur uitgesteld. Maar als oud-inwoner van Cairo, die Egypte ook een beetje als een soort tweede vaderland beschouwt, vind ik toch ook dat er niet omheen kan. Ik zal wat 'opmerkingen over de chaos' maken. Voor een echte analyses is het wat vroeg.
Twee jaar geleden rond deze tijd - om precies te zijn in juli 2011 - liep ik in Cairo rond en sprak ik met een behoorlijk aantal mensen over de omwenteling die daar eerder dat jaar had plaatsgevonden. Ik was vooral op zoek naar hoe de opstand was voorbereid. Ik sprak ook met 'nieuwe politici' van partijen die vaak nog in statu nascendi verkeerden. Ik schreef er een stuk over in de Groene Amsterdammer.  De stemming was blij en optimistisch, er was een nieuw élan, het was een echte revolutie, geweest. Maar er waren ook waarschuwende geluiden. Eén zo'n geluid - dat in mijn hoofd bleef doorklinken - was van Hani Shukrallah, hoofdredacteur van de Engelstalige site Al-Ahram Online, 'Dit was een typische stedelijke revolutie,' citeerde ik hem in het stuk in de Groene, 'en de helft van Egypte is platteland. Die andere 50% moet de veranderingen nog verwerken. Dat kan jaren gaan duren.'
Dat hij gelijk had, hebben we intussen wel kunnen merken. Die andere 50% was niet echt uit op vernieuwing, maar was traditioneel, koos bij de parlementsverkiezingen voor de Moslim Broederschap of - zoals we tot onze verrassing later merkten - de Salafisten, en was in een flink aantal gevallen misschien ook nog wel 'in de pockets' van plaatselijke potentaten die aanhanger waren van 'het oude regime'. Misschien was Shukrallah trouwens nog iets te optimistisch geweest, en had hij over het hoofd gezien dat ook in de steden de meningen niet onverdeeld achter de nieuwe democratische orde stonden. Dat ambtenarenapparaten, media, veiligheidsdiensten, de politie - nog vol zaten met mensen die in jaren van Mubarak-onderdrukking juist op hun anti-democratische kwaliteiten waren geselecteerd en die zich niet zomaar aan de kant lieten zetten.

Nasrallah: 'Vier Israelische militairen werden gewond door aanval van Hezbollah'

Israelische militairen aan de grens met Libanon op 1 augustus 2013, gezien vanuit de Libanese plaats Wazzani (Foto AFP, Mahmoud Zayyat). 

De leider van de Libanese partij Hezbollah, Hassan Nasrallah, heeft woensdag gezegd dat Hezbollah verantwoordelijk was voor de twee ontploffingen aan de grens met Israel, waarbij op 7 augustus vier Israelische militairen gewond raakten.  In een interview met Arabische Mayadeen televisie, zei Nasrallah dat het leden van Hezbollah waren die twee bommen hadden laten ontploffen toen een Israelische patrouille zich op Libanees grondgebied had begeven.
Nasrallah zei dat het om een gecoördineerde operatie ging. 'En het zal niet de laatste keer zijn,' aldus de Hezbollah-leider. 'Als we opnieuw merken dat ze Israeli's het Libanese grondgebied binnendringen, zullen we reageren op de manier die ons goeddunkt. We zullen niet tolereren dat ze op Libanees grondgebied komen.'

Een concessie? Israel laat 26 Palestijnse gevangenen vrij 'met bloed aan hun handen'

Vreugde in het kantoor van de Palestijnse president Mahmoud Abbas 9n Ramallah bij het vrijlaten van 26 Palestijnse gevangenen door Israel  ter gelegenheid van het hervatten van het vredesoverleg. Israel liet de 26 's nachts vrij in de hoop dat dat de publiciteit zou dempen. Elf gevangenen gingen naar de Westbank, 15 naar Gaza. (Foto's Yotam Ronen/Activestills.org)

Er is veel lawaai geweest rond het vrijlaten van 104 Palestijnse gevangenen waar Israel mee heeft ingestemd aan de vooravond van een hervatting van het overleg met de Palestijnen en waarvan de eerste 26 dus woensdagmorgen in alle vroegte werden losgelaten. Veel gejammer en geklaag in  Israel over 'terroristen met bloed aan hun handen'. Zie daarvoor ook in Nederland het CIDI:

De hier en daar geopperde hoop dat de nederzettingenbouw de bittere pil zou verzachten van de vrijlating van gevangenen, bleek ijdel. (Denk even na over deze zin: de 'hoop dat de nederzettingenbouw de bittere pil zou verzachten,' AbuP). Een deel van de vrij te laten gevangenen bestaat uit terroristen met bloed aan hun handen. De nabestaanden van hun slachtoffers demonstreerden zondag woedend en radeloos in Jeruzalem tegen hun vrijlating. Voet:  “En terecht. Deze terroristen hebben meerdere moorden op hun kerfstok. De meesten zijn afkomstig uit Gaza. Niemand weet precies wat er in de vooronderhandelingen heeft plaatsgevonden. Het is niet ondenkbaar dat Hamas in ruil voor de terugkeer van hun ‘terroristische helden’ relatieve rust heeft gegarandeerd tijdens de onderhandelingen. Een andere mogelijkheid is dat Aboe Mazen hiermee zijn populariteit in Gaza wil vergroten. Let wel, deze zware jongens en meisjes kwamen niet in aanmerking voor de ruil met de soldaat Gilad Shalit, voor wie 1027 gevangenen werden vrijgelaten. Maar ik vraag me af waarom de Israelische regering niet op de omgekeerde optie heeft ingezet: de gevangenen blijven zitten waar ze zitten en een afkondiging van een bouwstop tijdens de onderhandelingen.”

Los van de dommige kletskoek in dit citaat die getuigt van een totaal gebrek aan inzicht in de inter-Palestijnse verhoudingen ('het is niet ondenkbaar dat Hamas in ruil voor terugkeer van de 'terroristische helden' etc), wordt hier dus ook het thema 'bloed aan de handen' gebruikt om aan te geven hoe zwaar deze 'concessie' Israel wel niet viel. Ook wordt er op gewezen dat 'deze zware jongens en meisjes (het ging alleen om mannen in dit geval) niet voor ruil met de soldaat Gilat Shalit in aanmerking kwamen. Alweer een fout van CIDI-directeur Esther Voet, want het ging om mensen die volgens afspraken waar Israel zich nooit aan gehouden heeft al in 1993 (bij het afsluiten van de Akkoorden van Oslo) hadden moeten worden vrijgelaten. Lees wat de mensenrechtenorganisatie Addameer schrijft:

These 104 pre-Oslo prisoners were slated to be released as a pre-condition in previous negotiations that Israel has reneged on. Now, many of them serving more than 25 years in prison, and some of them with their sentences almost completed, as expected to be released in phases over the next year. However, this decision, will be determined by the Israeli government, who will decide the “condition, criteria, dates and phases” of the release, thereby controlling the entire process.

The release of these prisoners does not guarantee the end of Israel’s policies of mass detention and arbitrary arrest, nor does it guarantee the rights of over 5,000 prisoners who are currently detained, including 136 who are held under administrative detention without charge or the right to trial.

Israel gaat studenten rekruteren voor 'undercover' hasbara-(=propaganda)-eenheden

Er is weer nieuws van het hasbara-front. De Israelische krant Haaretz beschrijft hasbara netjes als 'public diplomacy'. In feite is hasbara georganiseerde propaganda met de bedoeling van de wandaden van Israel weg te poetsen en de mensen die het wagen kritiek op die wandaden te hebben pikzwart te maken. Hasbara is langzamerhand een soort industrie geworden. Hoe meer de kritiek groeit op Israels nederzettingenbeleid of Israels gedrag jegens de Palestijnen en andere buren, hoe belangrijker hasbara wordt.
Het jongste nieuws van het hasbara-front, zo blijkt uit berichtgeving in Haaretz, bestaat uit twee delen. Deel één betreft het nieuws dat het ministerie van Hasbara (onder Netanyahu werd enkele jaren een speciaal ministerie voor dit doel gecrëeerd) alweer wordt opgeheven. De taken ervan worden nu overgeheveld naar het bureau van Netanyahu zelf. Daniel Seaman, tot voor kort directeur generaal van het nu op te heffen ministerie (en daarvoor onder meer hoofd van het regeringspersbureau dat buitenlandse media in Israel begeleidt), wordt hoofd van een ''eenheid voor de interactieve media'' die vanuit Netanyahu's bureau gaat opereren. Het ministerie van Hasbara had al ''een operations room'', van waaruit het volgens eigen zeggen enkele tienduizenden bloggers, twitteraars en Faceboekgebruikers overal ter wereld van instructies voorzag hoe zij zich moesten opstellen tegenover 'de aanzwellende delegitimeringscampagne' zoals de toenemende  kritiek op Israel in de termen van de hasbara-beoefenaars zelf wordt genoemd. Het lijkt voor de hand te liggen dat die 'operations room' nu overgeheveld wordt naar Netanyahu's bureau.  

In de VS is sinds 2001 een organisatie 'Hasbara Fellowships' actief op de diverse campussen om de toenemende kritiek op Israel te pareren. Op het menu staan onder meer reisjes naar Israel waar de deelnemers grondig worden voorbereid om hun leven lang als 'Israel ambassador' op te treden.  

Het tweede deel van het nieuws in Haaretz betreft het feit dat het bureau van Netanyahu op een gestructureerde manier gebruik wil gaan maken van de diensten van de Nationale Unie van Studenten in Israel. Seaman heeft, zo meldt Haaretz, ongeveer een week geleden een plan ingediend bij een regeringscommissie waaruit blijkt dat het bureau van de premier daarvoor 3 miljoen shekel (ongeveer 600.000 euro) wil uittrekken. Het geld zal worden gebruikt om een soort 'undercover units' op te richten. Er zullen procedures worden gestart om een 550-tal studenten te rekruteren die over onder meer de nodige talenkennis beschikken. Zij zullen daartoe cv's, moeten insturen, schriftelijke vragen moeten beantwoorden, proeven van vertalingen moeten inleveren en mondelinge sollicitatiegesprekken moeten voeren. De units krijgen per campus een 'hoofd-coördinator' als leider, die wordt bijgestaan door drie assistent-coördinatoren. De studentenunie zal zorgen voor de nodige ruimtes, computers en andere faciliteiten. De hoofdcoördinator krijgt van het bureau van de premier een volledige studiebeurs; de hulpcoördinatoren krijgen een gedeeltelijke studiebeurs. Onder hen opereren 'activisten' die een niet gespecificeerde vergoeding krijgen. De site Electronic Intifada tekent hier overigens bij aan dat het nieuws niet 100% nieuw is. Een jaar geleden meldde de site al dat (toen nog) het ministerie van Hasbara studenten via de Nationale Unie van Studenten een vergoeding tot zo'n 2000 dollar bood voor het verrichten van hasbara-diensten.

Wie niet precies weet wat hasbara-inhoudt en wat de studenteneenheden gaan doen, raad ik aan te googelen naar sites als Honest Reporting, CAMERA, NGO-Monitor, Missing Peace en dergelijke en eventueel naar blogs als 'Elder of Ziyyon' of Brabosh. Hij/zij zal dan merken dat de hele en halve onwaarheden van onze eigen vaderlandse hasbara-instelling, het CIDI, haast een baken van betrouwbaarheid zijn vergeleken met het echte hard-core origineel. Ook karaktermoorden - als bijvoorbeeld op de Zuidafrikaanse rechter Goldstone, auteur van het naam hem genoemde VN-rapport over de inval in Gaza in 2009, behoren tot het repertoire van de hasbara.
Uit Seaman's papier, zegt Haaretz, wordt duidelijk dat de studenten-eenheden, die zich niet als zodanig bekend zullen maken (ze zijn niet voor niets 'undercover') op een semi-militaire manier worden opgezet en dat zij zullen opereren vanuit àl Israels universiteiten (tegenwoordig zijn dat er zeven, het tot universiteit gepromoveerde college in de nederzetting Ariel meegerekend). Het nieuws van de nieuwe eenheden komt bovenop nieuws van een jaar geleden dat aan twee Israelische universiteiten studies in hasbara aan het pakket studiemogelijkheden zijn toegevoegd. Electronic Intifada stelt, niet ten onrechte, vast dat er steeds meer redenen komen voor een academische boycot van Israels universiteiten.

Israel komt voor de 3e keer in een week met omvangrijke bouwplannen in bezet gebied

De nederzetting Gilo, een deel van Oost-Jeruzalem. 

De gemeente Jeruzalem en het Israëlische ministerie van Binnenlandse Zaken hebben  aan de vooravond van de start van 'vredesbesprekingen' tussen Israel en de Palestijnen, nog eens de definitieve goedkeuring gegeven voor de bouw van 942 nieuwe woningen in bezet Oost-Jeruzalem. Dat melden het Franse persbureau AFP en de krant Haaretz 
Het gaat om 942 nieuwe appartementen in de nederzetting (wijk) Gilo. Volgens Haaretz was over de uitbreiding al in december een principebesluit genomen, maar moesten nog wijzigingen worden aangebracht en was het definitieve besluit opgehouden om diplomatieke druk op Israel te voorkomen'.
Het moment van bekendmaking mag echter wel wat verbazing wekken, want zo vlak voor hervatting van  vredesoverleg is het nu al de derde keer in een week dat omvangrijke bouwplannen naar buiten komen. Zoiets kan toch geen toeval zijn, zou je zeggen. Zondag werd bekend dat Israel 1187 nieuwe huizen gaat bouwen in Oost-Jeruzalem en in drie grote nederzettingen op de Westoever. Een paar dagen daarvoor werd bekend dat het militaire bestuur van de westelijke Jordaanoever bouwplannen voor ongeveer 1100 nieuwe woningen in weer andere nederzettingen voor goedkeuring heeft voorgedragen.
De bekendmakingen van de Israelische bouwplannen hebben het 'vredesoverleg' op scherp gesteld. De Palestijnen overwogen al voordat deze laatste plannen voor de bouw van 942 huizen in Gilo naar buiten kwamen, om  af te zien van het overleg dat morgen (woensdag)  in Jeruzalem zou moeten beginnen.

Alledaags racisme: Israelische soldaten weigeren hulp aan jongen die is gebeten door een slang

Al Hamra checkpoint bij Jiftlik, beheerst de toegang van de Jordaanvallei tot de steden Tubas en Nablus (foto Activestills.org).

Dit is één van die verhalen dat het bloed onder je nagels vandaan haalt. Een Palestijnse jongen, Muhammed Abu Aoun,  wordt gebeten door een slang in de buurt van het Israelische Hamra-checkpoint. Hij verliest het bewustzijn. Zijn vader vraagt de soldaten die het checkpoint bemannen of ze hem willen doorlaten en een ambulance oproepen. De soldaten weigeren. Ze zeggen dat hij de rij achter hem bij het checkpoint in de weg staat en ze jagen hem weg. 
 Pas anderhalf uur later slaagt een ambulance van de Palestijnse Halve Maan erin het gebied te bereiken. Muhammed is nu in het Rafida ziekenhuis in Nablus. Zijn toestand zou kritiek zijn. Zijn vader,  Tareq Abu Aoun, is er intussen wel in geslaagd de slang te doden en mee te nemen om de dokters te kunnen laten zien welk tegengif ze moeten gebruiken. Hij meldt dat de soldaten hem uitlachten toen ze eindelijk wegreden.
Dit verhaal doet me denken aan wat een vriend en collega, Christophe Boltanski, me ooit, al weer een tijd geleden vertelde. Christophe was toen correspondent in Israel van de Franse krant Libération. De strekking van zijn verhaal was minder erg, maar niet minder racistisch.Hij kreeg autopech op de weg van Jeruzalem naar Jericho en vroeg soldaten van een checkpoint vlakbij waar dat gebeurde of ze hem even konden helpen met duwen.
De soldaten deden dat niet. 'Are you Jewish?' vroegen ze hem. Christophe had kunnen zeggen dat zijn grootvader Joods was. In plaats daarvan probeerde hij een grapje te maken en zie hij dat zijn auto,  een Citroen dat misschien was (Citroen was ooit een Joods bedrijf). Maar de soldaten konden het grapje niet waarderen. Christophe moest anderen om hulp vragen.

Israel maakt bouw 1200 nieuwe huizen in bezet gebied bekend, de tweede keer in een week

De nederzetting (wijk) Pisgat Ze'ev van bezet Oost-Jeruzalem. 

Het Israelische ministerie van Huisvesting, dat onder leiding staat van Uri Ariël (Habayit Hayehudi), heeft zondag tenders bekend gemaakt voor 1200 nieuwe woningen in bezet gebied, die zodra ze zijn gekocht ook meteen kunnen worden gebouwd. De huizen,waarvoor de vergunningen dus al gereed zijn, komen in bezet Oost-Jeruzalem en in een aantal grote nederzettingen op de Westoever.
De krant Haaretz schrijft dat het feit van deze nieuwe wooneenheden al eerder bekend was bij de Palestijnen en de Amerikaanse minister John Kerry. De krant publiceerde twee weken geleden dat de Israelische premier premier Netanyahu Kerry en de Palestijnse Autoriteit had gemeld dat de bouw in de nederzettingen de komend  maanden zou worden beperkt tot 1000 nieuwe eenheden.
Het is de tweede keer deze week dat plannen naar buiten komen voor de bouw van 1200 nieuwe huizen in de nederzettingen.Afgelopen donderdag onthulde  de NGO Vrede Nu dat de planningssommissie van het militaire bestuur op de Westoever plannen voor de bouw van bijna 1200 woningen in andere nederzettingen had goedgekeurd. Hoe die twee feiten met elkaar te rijmen zijn, vermeldt Haaretz niet. 

De nederzetting Efrat.

Van de nu te verkopen woningen komen er 793 in nederzettingen (wijken) rond bezet Oost-Jeruzalem: te weten 400 in Gilo, 210 in Har Homa, en 183 in Pisgat Ze'ev. De overige 394 huizen komen in drie grote nederzettingen op de Westoever: 117 in Ariël, 149 in Efrat en 36 in Betar Illit. 
De bekendmaking met betrekking tot de nieuwe huizen kwam enkele uren voordat het Israelische kabinet zich moest buigen over een keuze van 26 Palestijnen die dinsdag als eerste 'lichting' uit een lijst van 104 langgestrafte Palestijnen zullen worden vrijgelaten ter gelegenheid van de hervatting van het vredesoverleg. De vrijlating van al deze 104 Palestijnen zal gaan plaatsvinden in drie etappes. Het vredesoverleg begint woensdag. De Israelische en Palestijnse onderhandelaars komen dan onder leiding van de Amerikaan Martin Indyke bijeen in Jeruzalem voor het eerste echte overleg over substantiële zaken.

Israelische militairen schieten ongewapende man dood bij de grens met Gaza

De gedode Palestijn. Foto Mohammed Awad

Israelische militairen hebben zaterdag een Palestijn doodgeschoten bij het grenshek met de Gazastrook,  zo hebben Israelische militaire bronnen bekend gemaakt. 
De man, wiens lichaam intussen naar een ziekenhuis in Gaza is vervoerd, maar wiens identiteit nog niet bekend is, zou over het grenshek zijn geklommen en hebben geprobeerd Israel binnen te komen. De militairen beschouwden hem als een 'veiligheidsrisico' omdat hij iets bij zich zou hebben gedragen. (Over dat iets is niets naders bekend gemaakt). Ze schoten hem dood nadat hij een bevel om terug te keren en een waarschuwingsschot zou hebben genegeerd. Nadat hij doodgeschoten was bleek hij ongewapend te zijn.Volgens de Israelische kranten riepen  het Israelische leger mijnopruimnexperts te hulp om vast te stellen dat de man geen explosieven bij zich droeg.

Update: De dode Palestijn is zondag geïdentificeerd als Hussein Abdul-Hadi Awadallah (30) uit het Nusseirat kamp in Midden-Gaza.Ashraf al-Qidra van het ministerie van Gezondheid in Gaza die dit bekendmaakte, vertelde ook dat Israelische militairen ten oosten van Gaza-stad zondag een aantal huizen en velden met scherpe munitie beschoten waarbij de 25-jarige Mahmoud Samir Jundiyya geraakt werd in een voet.
Volgens mensenrechtenorganisaties heeft Israel zes mensen gedood sinds op 22 november vorig jaar een door Egypte bemiddeld staakt-het-vuren van kracht werd. Tientallen werden bij  beschietingen gewond, onder wie diverse vissers. Ook werden boten in beslag genomen. 

Ondergronds hospitaal uit de tijd van de kruisvaarders blootgelegd in Jeruzalem

(Foto Israelische OudheidkundigeDienst). 

Een opgraving die 13 jaar heeft geduurd, heeft in de Oude Stad van Jeruzalem een gigantisch ondergronds hospitaal van de Kruisridders blootgelegd dat stamt uit de 11e eeuw. Het complex vertoont qua structuur (zware pilaren, boogstructuren voor de plafonds) gelijkenis met de Hal van de Ridders in Akko (Akka) in Noord-Israel. Dat is overigens geen toeval. want beide werden door dezelfde ridderorde, de Orde van Malta (ook wel Orde van Hospitallers genoemd) gebouwd.   
De structuur is ruim 50.000 vierkante meter groot en ligt in de christelijke wijk van Oud-Jerzualem. Eigenaar is de Waqf, de stichting die waakt over islamitische eigendommen. De opgraving werd uitgevoerd door de 'Grand Bazaar Company' uit Oost-Jeruzalem in samenwerking met de Israelische Oudheidkundige Dienst.     Een deel van de gewelven zal binnenkort opengaan voor het publiek. Het plan is om er volgend jaar een restaurant en een bezoekerscentrum te openen.  

Dirk Jan van Baar en de pseudo-gematigdheid waar de Volkskrant tegenwoordig zo dol op is

 Er zijn in Nederland types die alles wat moslim is haten. Die blij zijn met iedere nieuwe oorlog die Israel ontketent, omdat dat tegen de moslims gaat (alsof er geen Arabische christenen bestaan). Die staan te juichen bij elke Palestijn die wordt gedood. Ze zijn aanhangers van Geert Wilders, Leon de Winter of Afshin Ellian.
Er zijn anderen die minder extreem uit de hoek komen. Die niet juichen  bij elke dode moslim, maar intussen - net als Wilders - wel vinden dat alle Syriërs, Irakezen, Palestijnen en Egyptenaren tot één en dezelfde, islamitische pot nat behoren van moslims die christenen en joden haten. Die in Israel - net als Wilders - een soort 'joods christelijke' culturele verwantschap menen waar te nemen en daarover op catechesatie of op hun roomse school over hebben geleerd. (Na de oorlog wel te verstaan. Vóór 1945 was er nergens sprake van een joods-christelijk erfgoed. Oh nee).
Die minder extreme mensen gaan vaak door voor 'gematigd'. Immers zij willen de Palestijnen niet deporteren of verjagen zoals Wilders. Nee, zij zijn voor een regeling. Maar dan wel één op Israels termen. Zij vinden dat de Palestijnen een toontje lager moeten zingen, omdat die zelf kansen op vrede zouden hebben laten lopen. Ook vinden zij dat de nederzettingen helemaal geen beletsel voor vrede vormen. En dat Jeruzalem Israelisch hoort te zijn, want het zou al 2000 jaar Joods zijn. En onder Israelisch beheer zou het 'beter af zijn'. Verder zouden wij meer oog moeten hebben voor de veiligheidseisen van Israel.   
Eén zo'n ''gematigd'' iemand is Dirk Jan van Baar. Op 8-8-13 schreef hij een stuk in de Volkskrant dat al deze zogenaamd 'gematigde' beweringen op een rijtje zette. Wat de onderbouwing van die ''gematigde'' beweringen betreft, stond het stuk echter zo vol onzin dat het bijna onbegonnen werk is het allemaal tegen te spreken. Dat ik daar toch een poging toe doe, is omdat de Volkskrant tegenwoordig vaak dit soort schijnbaar doordachte stukken aan het publiek presenteert. Dit soort namaak-redelijkheid doet het goed bij veel lezers. Blijkbaar is het niet meteen voor iedereen duidelijk hoe slecht geïnformeerd en hoe volstrekt eenzijdig types als Van Baar zijn. En daarom is dit soort stukken in feite gevaarlijker dan de herkenbaar rabiate onzin van Wilders en zijn vriendjes.  
Van Baar schreef bijvoorbeeld:  

.......Jammer, want in Nederland bestaat al genoeg sympathie voor de Palestijnen. De regering is voor labeling van Israëlische producten uit de bezette gebieden en enkele supermarkten boycotten die al. Ik had graag eens een ander geluid gehoord over die kolonisten. Religieus zijn ze wel, verbonden als zij zich voelen met de heilige grond van Judea en Samaria. Militant zijn ze ook, wat nooit een aangename mensensoort oplevert, en ze houden er om ideologische redenen grote gezinnen op na. Maar daarmee zijn zij nog geen halvegaren. Naar alle menselijke maatstaven leveren zij grote prestaties, ook economisch, zonder veel sympathie in eigen land. Veel Israëli's zijn de kolonisten vanwege hun geloofsijver en daarmee verbonden privileges liever kwijt dan rijk, maar de kolonisten putten kracht uit hun geloof. Helemaal achterlijk kunnen zij niet zijn, want om naar het buitenland te exporteren moet je bij de tijd zijn. Verder wonen er ook veel 'gewone' Joodse immigranten in de nederzettingen, omdat de woningen daar goedkoper zijn.

Wat valt hierover te zeggen? Allereerst natuurlijk dit:  Van Baar wil een lans breken voor de kolonisten maar hij houdt een verhaal dat al jaren geleden  is achterhaald. Natuurlijk zijn er geloofsijverige, ideologisch bezielde kolonisten. Zij waren ook ooit de voorhoede van het kolonistenwezen, maar dat zijn ze al ruim 20 jaar niet meer. Ze zijn al lang overvleugeld door de 'gewone burgers' die in de nederzettingen zijn gaan wonen, omdat de Israelische regering de grond daarvan zonder compensatie heeft afgepakt van de Palestijnse eigenaars en de bouw van huizen, crèches, scholen, infrastructuur en transport heftig heeft gesubsidieerd, zodat wonen in een nederzetting veel en veel minder kost dan wonen in Tel Aviv of Jeruzalem. Dacht Van Baar nou echt dat de meer dan 25.000 inwoners van een nederzetting als Ariël, of de meer dan 35.000 inwoners van Ma'aleh Adumim allemaal keppeldragende ideoloogjes waren? En dacht hij nou echt dat het feit dat de kolonisten voor de export werken bewijst dat ze 'niet achterlijk' zijn? Hij heeft zeker nog nooit gehoord van industriegebieden als Barkan (bij Ariël) waar meerdere vierkante kilometers Palestijnse grond zijn ingenomen door een uitgestrekt industriegebied met grote bedrijven, Israelische, maar ook internationals. Misschien moet hij eens de site 'Who profits' bezoeken, waar uit de doeken wordt gedaan welke multinationals dat zijn en wie er in Israel allemaal economisch van de bezetting profiteert.
Als Van Baar zich er echt in verdiepte zou hij mogelijk van verbazing van zijn stoel vallen, want 'de nederzettingen' met hun 600.000 inwoners vormen een gigantisch complex, dat zonder de uitgebreide financiële, logistieke en juridische steun van de Israelische regering niet in de verste verte tot deze omvang had kunnen groeien. Dat is nu juist waarom de nederzettingen wel degelijk HET struikelblok vormen voor een regeling. Het is een grote door de Israelische staat aangedreven onderneming om zoveel mogelijk waterbronnen, grond en grondstoffen bij Israel te trekken, ten detrimente van een Palestijnse staat, - of, waarschijnlijk -   met het oogmerk om zo'n Palestijnse staat onmogelijk te maken. En, zo voeg ik eraan toe nadat ik de vorige twee weken nog eens de situatie van dichtbij heb gezien, waarschijnlijk is het punt dat zo'n staat ook al lang niet meer levensvatbaar kan zijn, al lang geleden bereikt.

 Flatblokken in Modi'in Illit, een van de snelst groeiende nederzettingen, met meer dan 30.000 inwoners.

Maar niet volgens de deskundige Van Baar: 
In Europa wordt het Israëlische nederzettingenbeleid als het grootste obstakel voor vrede in het Midden-Oosten gezien, en de kolonisten met hun excentrieke gedrag zijn daarbij een gemakkelijke zondebok. Maar voor 1967, toen er nog geen door Israël bezette gebieden waren met Joodse kolonisten, was er ook geen vrede in het Heilige Land. Een Palestijnse staat op Arabische bodem was er al helemaal niet. En wie vandaag naar de ontaarding van de Arabische Lente kijkt, en naar de burgeroorlog in Syrië, kan onmogelijk volhouden dat de Israëlische bezettingspolitiek het grootste probleem in het Midden-Oosten is. Wel wordt het voor de Palestijnen steeds moeilijker een eigen staat te vestigen naarmate de Israëlische bezetting van de Westelijke Jordaanoever langer duurt.

Ach Van Baar, de historicus, die hier met het grootste gemak de geschiedenis wegpoetst  alsof  die er nooit is geweest. Als hij wel eens een boek gelezen had over het onderwerp, wist hij dat in 1948 - tijdens wat Israel zijn Onafhankelijkheidsoorlog noemt - de Westoever volgens een afspraak tussen Israel en Jordanië - door de Jordaniërs is bezet.  (Leestip voor Van Baar: Avi Shlaim, Collusion over the Jordan, New York 1988. Daarin valt te lezen hoe Israel en Jordanië, de twee staten die er belang bij hadden om te voorkomen dat er een Palestijnse staat zou ontstaan, onder één hoedje speelden). 
De Palestijnse gemeenschap was in die tijd door het verjagen van 800.000 mensen en de totale verovering van Palestina volstrekt uit elkaar gespeeld. Maar eind jaren '50 ontstond toch in Libanon en Syrië het Palestijnse  verzet. Na 1967 - en nadat Israel de Westoever weer van Jordanië had afgepakt - kreeg dat vorm in een Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) waar Yasser Arafat en diens Fatah-beweging de dienst  uitmaakten. Die PLO streefde aanvankelijk naar een terugkeer naar de situatie van vóór 1948, toen Israel nog niet bestond. Maar onder leiding van Arafat werd dat streven geleidelijk en met veel moeite omgebogen naar de compromisoplossing, de 'twee-staatsoplossing', waarbij de Palestijnen genoegen namen met 22% van hun oorspronkelijk grondgebied, namelijk Gaza, de Westoever en Oost-Jeruzalem. In embryonale vorm werd dit al in 1974 door de PLO aanvaard. In 1988 werd het met zoveel woorden vastgelegd in een verklaring tijdens de Palestijnse Nationale Raadsvergadering in Algiers. In Israel was praten met de PLO (die dat wel wilde en ook probeerde) intussen al die jaren ''not done''. Israel was pas bereid over een twee-staatsoplossing na te gaan denken na 1993, toen het de Akkoorden van Oslo had ondertekend. Maar het blijft ook daarna  - als we alleen al naar het nederzettingenprogramma kijken - op zijn minst een grote open vraag of Israel ook werkelijk ooit serieus de uitgestoken Palestijnse hand van de twee-statenoplossing heeft aangenomen.
En ja, zo'n verwijzing naar de 'ontaarding van de Arabische Lente' doet het vast wel goed bij een groot publiek. Alleen is onduidelijk wat de burgeroorlog in Syrië in godsnaam te maken zou kunnen hebben met het Palestijnse probleem. Waarom zou onderlinge strijd van het ene volk een reden kunnen zijn om een ander volk, de Palestijnen, niet te geven wat hen minimaal rechtens toekomt? Zo'n opmerking over dat 'wie kijkt naar de Syrische burgeroorlog onmogelijk kan volhouden dat de Israelische bezettingspolitiek het grootste probleem in het Midden-Oosten' is, getuigt van wat Edward Said destijds een 'oriëntalistische kijk op het gebied' zou hebben genoemd. (Nog een leestip voor Van Baar: Edward Said, Orientalism). Een kijk waarin alles wat 'Middenoosters' is op een grote hoop wordt gegooid, een visie die meer van de 19e eeuw zou moeten zijn dan van onze tijd. We zeggen toch ook niet dat de oorlogen in voormalig Joegoslavië ervan getuigen dat wij Europeanen nog niet rijp zijn voor democratie?

Een blik op (een gedeelte van) de nederzetting Ariël.

En daarmee was Van Baar nog niet uitgepraat. Natuurlijk komt ook Gaza voorbij, waarbij hij de gebruikelijke riedel afsteekt dat (de toenmalige Israelische premier) Ariel Sharon het gebied in 2005 ontruimde en vervolgens werd beloond met raketten. Misschien kunnen we Van Baar er nog even op wijzen dat er na 2005 ook Palestijnse verkiezingen plaatsvonden, die door Israel ongedaan waren gemaakt, nadat ze waren gewonnen door Hamas. Dat er vervolgens een door Israel en de VS geïnspireerde en gesteunde couppoging werd gedaan door leden van de Fatah-beweging om Hamas in Gaza uit te schakelen, waarop Hamas de macht in Gaza overnam (allemaal hier na te lezen in het Amerikaanse blad Vanity Fair). Israel begon daarna een belegering van Gaza die tot op de huidige dag voortduurt, en dat leidde weer tot beschietingen vanuit Gaza met raketten.
 Natuurlijk: zo'n demagogische opmerking dat Sharon zich terugtrok, de nederzettingen afbrak in Gaza en met raketten werd beloond, doet het lekker bij het grote publiek, omdat het een paar lastige details overslaat die de werkelijkheid aan het licht zouden brengen. Eigenlijk geldt dat dus voor het hele stuk van Van Baar, en mutatis mutandis ook op voor veel vergelijkbare zogenaamd 'verstandige' of 'gematigde' stukken waarop de Volkskrant ons regelmatig trakteert 1). Kennis van zaken, en een eerlijke poging doen om de feiten recht te doen, zijn voor de Volkskrant al lang geen vereiste meer om mee te mogen praten over het Israelisch-Palestijnse conflict.
 
1) Ik ga niet in op het stuk dat Ratna Pelle op 1 augustus in de Volkskrant schreef. Pelle is een soort Doddeltje van de hasbara-kampioenen. Ze heeft een kritiekloze adoratie voor Israel zoals haar door Marten Toonder bedachte voorgangster dat had voor Ollie B Bommel. En ze recycelt, als een grammofoonplaat waarbij de naald in de groef is blijven hangen, al jaren steeds dezelfde argumenten uit de oude doos, namelijk dat niet Israel onder druk moet worden gezet, maar de Palestijnen.Om al Israels voorwaarden te aanvaarden, en elke nationalistische aspiratie op te geven. Dat spreekt vanzelf.  

'Israel tekent geen akkoorden met de EU als de nederzettingen daarin illegaal worden genoemd'

Israel zal geen overeenkomsten met de Europese Unie tekenen waarin staat dat EU-steun, beurzen, investeringen of leningen alleen worden vertrekt aan instellingen die geen belangen hebben op de Westoever, de Golan of in Oost-Jeruzalem. Israel zal ook geen overeenkomsten aangaan waarin de EU het vraagt te bevestigen dat Israels soevereiniteit niet van kracht is buiten de grenzen van 1967, meldt de krant Haaretz Wat Israel wil, is met de EU onderhandelen om te kijken of er andere formuleringen van de akkoorden mogelijk zijn waar het wel mee akkoord kan gaan. .  
 Dat is donderdag besloten tijdens een vergadering in het kantoor van premier Netanyahu. Deelnemers aan de bijeenkomst waren behalve Netanyahu zelf, de ministers Lapid (Financiën), Piron (Onderwijs) en Perry (Wetenschap) van Yesh Atid, Tzipi Livni (Justitie en vredesonderhandelingen) van Hatnuah,  Naftali Bennett (Economie en Religie) van Habayit Hayehudi, en Shamir (Landbouw) en Elkin (waarnemend minister van Buitenlandse Zaken) van de Likud. 
 ''We zullen de richtlijnen niet tekenen in hun huidige vorm,'' aldus een deelnemer aan de besluitvorming. ''Maar we willen wel met de EU onderhandelen over formuleringen die het mogelijk maken dat het akkoord over Horizon 2020 voor wetenschappelijke samenwerking en andere overeenkomsten alsnog kunnen worden uitgevoerd.''   
Het Horizon 2020 project is volgens de Jerusalem Post een Europees Research en Ontwikkelingsprogramma dat in 2014 van start gaat en over een periode van zeven jaar 80 miljard euro investeert in wetenschappelijke research. Israel is het enige niet-Europese land dat gevraagd is eraan mee te werken. Het zou zelf 600 miljoen euro op moeten brengen, maar volgens de Jerusalem Post betaalt dat bedrag zichzelf ruimschoots terug, omdat Israel voor elke euro die het uitgeeft ongeveer anderhalf keer zoveel kan terugverwachten aan giften, beurzen of investeringen.  
Israels deelname aan dit lucratieve project is nu echter onder druk komen te staan doordat de EU, die zich altijd tegen het nederzettingenprogramma van Israel heeft uitgesproken,  nieuwe richtlijnen heeft uitgevaardigd die per 1 januari van kracht worden. Daarin wordt van Israelische instellingen die deelnemen aan dit en andere overeenkomsten met de EU, gevraagd dat zij verklaren geen banden te hebben met, of belangen in, nederzettingen, dan wel vestigingen te hebben in plaatsen over de bestandslijn van voor juni 1967, de zogenoemde groene lijn. Israel weigert dit, omdat het niet wil toegeven dat zijn nederzettingen in bezet gebied illegaal zijn. Ook weigert het toe te geven dat de Israelische annexaties van Oost-Jeruzalem (in 1968) en de Golan-Hoogvlakte (in 1981) in strijd waren met het internationale recht.

Israel toont vredeswil: plannen goedgekeurd voor 1096 nieuwe woningen in de nederzettingen

Deel van de nederzetting Talmon, die er 304 huizen bijkrijgt.  

Israel heeft donderdag de procedures in werking gesteld voor de bouw van 1096 nieuwe woningen in nederzettingen, zo heeft de NGO Vrede Nu gemeld. Volgens de krant Haaretz was de gang van zaken rond de plannen voor deze nieuwbouw even stil gezet ten tijde van de gesprekken van de Amerikaanse minister John Kerry over de hervatting van vredesbesprekingen. Nadat Israel zijn oprechte vredeswil heeft getoond en zich bereid heeft verklaard weer met de Palestijnen aan tafel te gaan zitten, is het echter blijkbaar weer 'bussiness as usual' en kunnen de plannen gewoon doorgaan.
 Vrede Nu meldt dat van de 1096 wooneenheden waarover de planningscommissie van het Burgerbestuur zich nu buigt ( burgerbestuur is de misleidende naam voor het militaire bestuur van de Westoever), het in zeven gevallen gaat om nederzettingen die buiten het traject vallen van wat netjes het Áfscheidingshek' wordt genoemd  (ook wel: 'de Muur'). Deze nederzettingen vallen dus zonder meer buiten het gebied dat tijdens vredesbesprekingen met de Palestijnen in aanmerking komt om bij Israel te worden gevoegd en te worden 'uitgeruild' tegen gebied dat de toekomstige Palestijnse staat dan weer van Israel krijgt. Slechts in één geval gaat het om huizen in een nederzetting binnen het 'hek' en in drie gevallen om nederzettingen binnen het geplande (maar nog niet voltooide) tracé van het 'hek'

Vrede Nu voegt eraan toe dat het bij één van de plannen zelfs gaat om het de facto creëren van een geheel nieuwe nederzetting: de nu nog illegale outpost Nahlei Tal. Deze nederzetting, die nu nog bestaat uit slechts een aantal caravans. krijgt 225 nieuwe wooneenheden toegewezen. Dat komt neer op een 'retroactieve legalisatie' van deze voorpost. De regering Netanyahu 'legaliseerde in april 1012 op dezelfde manier ook al de 'voorposten'  Bruchin, Rechelim and Sansana.    

Bij de andere plannen gaat het overigens voor een deel ook om 'legalisatie met terugwerkende kracht'. Dat is bijvoorbeeld het geval in de nederzetting Talmon, die 304 nieuwe huizen in de wijk Zayit Raanan erbij krijgt. Zo'n 30 huizen in deze wijk staan er al. Slechts 10 daarvan zijn met een vergunning gebouwd, schrijft Haaretz.

Kocahv Ya'acov: 38 huizen erbij.

Ook in de nederzetting Shiloh worden 17 huizen met terugwerkende kracht legaal verklaard, de bouwonderneming van de nederzettingen, Amana, was hier al vast zonder vergunning aan het werk gegaan. Shiloh krijgt er overigens in een ander gedeelte van de nederzetting nog eens 95 nieuwe huizen bij.
Andere plannen betreffen 38 wooneenheden in Kochav Ya'acov en 78 voor kibbutz Gilgal in de Jordaanvallei. Almog, ook in de vallei van de Jordaan en dichtbij de Dode Zee, krijgt 31 nieuwe huizen erbij. Alon Shvut, dat anders dan deze nederzettingen wél binnen het tracé van de Muur ligt, namelijk in het grote nederzettingenblok Gush Etzion, krijgt 60 nieuwe huizen.  

Een technische bijzonderheid is dat het in 949 gevallen van de 1096 gaat om het 'ter inzage leggen van de plannen' en in 147 gevallen om 'definitieve goedkeuring'. Het onderscheid is van technische aard. De definitief goedgekeurde plannen kunnen direct worden uitgevoerd; de andere moeten wettelijk nog een paar weken ter inzage liggen voor het zover is.

EID SAID

(Foto Paltoday)

Racisme voornaamste thema bij verkiezingscampagne Israelische burgemeester

 En ja, de racistische burgemeester van Opper-Nazereth (Nazereth Illit) doet weer van zich spreken. Burgemeester Shimon Gapso was eerder in het nieuws toen hij - in 2010 - weigerde voor de vele christelijke inwoners van zijn stad (Palestijnen maar ook Russische immigranten) een kerstboom te laten plaatsen. Dat was een 'provocatie' meende hij in 'een Joodse stad'.  
In januari 2013 kwam hij opnieuw in het nieuws doordat hij een petitie afwees om in zijn stad een Arabische school toe te laten voor de 20% Palestijnen die er wonen.  En nu - in augustus 2013 - trekt hij de aandacht doordat hij zich bij nieuwe verkiezingen voor het burgemeesterschap opnieuw van zijn meest racistische kant laat zien. Zijn racisme is zelfs het voornaamste thema van zijn herverkiezingscampagne.

Gapso

De krant Haaretz meldde begin augustus dat er in opper-Nazareth een campagne gaande was waarin door linkse politici van de partij Meretz en door Arabische parlementsleden werd opgeroepen om Gapso af te zetten, wegens zijn racisme. Posters verschenen, bijvoorbeeld met een tekst van de Palestijnse parlementariër Hanin Zoabi, waarop zij zei: "Nazareth Illit is gebouwd op land van de Arabieren. We zullen Shimon Gapso's racisme bevechten. Stuur de racist naar huis, Opper Nazareth voor de Arabieren." Later bleek echter dat Gapso en diens achterban zelf degenen waren geweest die die borden hadden geplaatst, als onderdeel van de campagne voor zijn herverkiezing.
Deze week verschenen billborden met nieuwe teksten, waarop Gapso zijn echte campagnethema bekendmaakte. "Opper Nazareth zal voor altijd Joods zijn,  we zullen onze ogen niet meer sluiten, geen beroep meer op de wet die die iedere burger laat wonen waar hij wil. Dit is het moment om ons huis te beschermen," luidde de tekst van één zo'n poster. En een andere: "Ik zal niet toestaan dat het Joodse karakter van de stad verandert. Ik zal de stichting tegenhouden van een Arabische school en buurten bouwen voor Joodse inwoners.. Nazareth-Illit is een Joodse stad!"
Twee organisaties, 'Tag Meir' en het 'Israel Religious Action Center' hebben nu in een brief aan de Israelische procureur generaal, Yehuda Weinstein, gevraagd Gapso te vervolgen wegen racisme, aangezien zijn campagne daarvan doortrokken is en eigenlijk nergens anders over gaat. Maar ach, of de Israelische procureur generaal dat ook zal doen....??

Plan voor dienstplicht voor christelijke Palestijnen in Israel zaait verdeeldheid

 De Israelische premier Benjamin Netanyahu heeft maandag een plan aangekondigd om christelijke Palestijnen dienst te laten doen in het leger of vervangende burgerdienst te laten doen, schrijft de krant Haaretz. Netanyahu maakte bekend dat een gezamenlijk lichaam van de regering en christelijke voorstanders van de dienstplicht plannen zal gaan uitwerken om christenen meer bij het leger en de burgerdienst te betrekken. Onder meer zou de wet op de dienstplicht aangepast moeten worden om die ook van toepassing te verklaren op christenen en zouden er maatregelen overwogen moeten worden christelijke voorstanders van de dienstplicht en christenen die in dienst gaan te beschermen tegen bedreigingen.
Netayahu maakte de plannen bekend na een bijeenkomst met een aantal christenen, onder wie vader Gabriel Naddaf van de Grieks Orthodoxe gemeente in Nazareth, plus Naji Obeid, het hoofd van de Grieks Orthodoxe raad in de buitenwijk Yafia van Nazareth en Shadi Halul, een reserve luitenant en hoofd van een groepje voorstanders van de dienstplicht voor christenen. Volgens Haaretz is het aantal christenen dat dienst neemt het laatste jaar toegenomen van 35 naar 100 nu, terwijl zo'n 500 christenen op dit moment vervangende burgerdienst zouden doen. 
Het nieuwe initiatief dreigt grote spanningen op te roepen in de christelijke Palestijnse gelederen. De burgemeester van Nazareth en Palestijnse leden van het parlement uitten een jaar geleden scherpe kritiek op een bijeenkomst in Opper-Nazareth, waarop voor christenen reclame werd gemaakt om dienst te nemen in wat in Palestijnse kring gewoonlijk het 'Israelische Bezettingsleger' wordt genoemd. De Grieks-orthodoxe raad gaf toen een verklaring uit waarin werd gezegd dat 'Arabische christenen geen medewerking zullen verlenen aan daden die erop gericht zijn verdeling te zaaien in de Palestijns-Arabische gemeenschap in Israel'.
Netanyahu's bekendmaking riep  nu soortgelijke reacties op. Bassel Ghattas, een christelijk parlementslid uit Nazareth van de partij Balad, stuurde een brief naar patriarch Theophilos III van Jeruzalem, waarin hij vooral de acties van Vader Naddaf veroordeelde om 'jongeren op te roepen dienst te nemen in het leger dat hun eigen volk onderdrukt'. Volges Ghattas probeert Naddaf 'jongeren van hun nationale identiteit te beroven en de christelijke gemeenschap te verdelen'. Volgens Ghattas is de orthodox christelijke gemeenschap een gemeenschap van 'ware patriotten' en hij noemde een aantal historische Palestijnse leiders op die eruit voort zijn gekomen, zoals George Habash en Nayef Hawatmeh. Ghattas riep de patriarch op priester Naddaf uit zijn ambt te zetten.     

Nieuw Israelisch wetsvoorstel dreigt Palestijnse partijen uit het parlement te gaan weren

Leden van de Knesset, het Israelische parlement, houden vanaf het spreekgestoelte een stil protest tegen de wet die de kiesdrempel van twee naar vier procent dreigt op te trekken, iets dat tot gevolg kan hebben dat alle Palestijnse partijen (maar ook kleine religieuze partijtjes) bij volgende verkiezingen uit het parlement verdwijnen.
 Van boven naar beneden en van links naar rechts:  de Knessetleden Barakeh (Hadash); Tibi (Ra'am Ta'al, met zijn rug naar naar de zaal), Hanin Zoabi (Balad); Gal-On (Meretz); Zahalka (Balad, met tape over zijn mond), Gafni (Verenigd Tora Jodendom),  Tamar Zandberg (Meretz); Michaeli (Arbeid); Horowitz (Meretz).

Dit nieuws had ik bijna gemist, maar neem ik alsnog over van de kritische, linkse site +972.  Het Israelische parlement heeft op de laatste dag voor het zomerreces dat eind juli inging, een amendement  op de Basiswet aangenomen, waardoor de kiesdrempel bij parlementsverkiezingen van twee naar vier procent wordt opgetrokken. Ook maakt het amendement het moeilijker om een regering te laten vallen. (De Basiswet is het stelsel van wetten dat in Israel de grondwet min of meer vervangt).
De wet werd alleen in eerste lezing aanvaard. Dat betekent dat hij na het zomerreces in commissies wordt behandeld en dan waarschijnlijk in tweede en derde lezing definitief zal worden aangenomen. Het voorstel is vooral een bedreiging voor de Palestijnse partijtjes Balad en Raam-Ta’al, en de enige gemengd Joodse-Arabische partij (de communistische Hadash). Zij zullen als de wet wordt aangenomen alledrie uit de Knesset verdwijnen.
Daarnaast maakt de wet het moeilijker een regering naar huis te sturen. Bepaald wordt namelijk dat een regering pas valt als binnen drie weken een nieuwe coalitie is gevormd. Zoniet, dan blijft zij gewoon aan. ook het onvermogen van een regering om een begroting samen te stellen zal niet meer - zoals nu - automatisch leiden tot nieuwe verkiezingen.
Het wetsvoorstel was een gezamenlijk initiatief van de (door sommigen als gematigd aangemerkte) Yesh Atid-partij van Yair Lapid, samen met het ultra-rechtse Israel Beiteinu van Avigdor Lieberman. In het eerste deel van de stemming werd het voorstel aangenomen met 63 tegen 49 stemmen. Adi Koll, een lid van Lapids partij onthield zich in dit eerste deel, waarop zij door Lapid onder handen werd genomen en van een paar taken in de Knesset werd ontheven. In het tweede deel van de stemming stemde ze daarom vóór, zodat dit gedeelte met 64 tegen 49 stemmen werd aangenomen. Ook  minister Tzipi Livni (Tenua) stemde vóór met haar uit de Arbeidspartij afkomstige 'gematigde' medepartijleden, Amram Mitzna en Amir Peretz. De stemming werd zelfs speciaal aangehouden tot het moment dat Livni, die terugkeerde van de 'vredesonderhandelingen' in Washington, kon meestemmen.
Het enige lid van Likud dat tegen het voorstel stemde was Rueben Rivlin, de vroegere voorzitter van de Knesset. Hij verklaarde om principiële redenen tegen het voorstel te stemmen, omdat het dreigde de stem van de Arabische minderheid monddood te maken. Opmerkelijk was het optreden van het Knessetlid Yisrael Eichner van het partijtje Verenigd Tora Jodendom, die zich keerde tegen de 'vervolging van de ultra-orthodoxie en de Arabieren' en die aan het eind van zijn speech in (krom) Arabisch tegen de Arabische partijen zei: we staan achter jullie in de strijd voor democratie.

Ottomaanse tegels weg, David's tombe is verjoodst

De muren van Davids tombe nadat 'onbekenden' de bijna vierhonderd jaar oude Ottomaanse tegels hadden kapotgeslagen.  

In de Israelische krant Haaretz valt zaterdag te lezen hoe 'de Tombe van David' in de oude stad van Jeruzalem, een plek die een mate van heiligheid bezit voor de gelovige van drie religies, joden, christenen en moslims, de laatste paar jaar grondig 'verjoodst' is en als klap op de vuurpijl zijn tegels verloor die stamden uit de 17e eeuw, toen de Ottomaanse Turken de baas waren in Palestina.
Zoals zoveel plaatsen in Jeruzalem wordt de tombe door de drie religies geclaimd. Joden zien hem als de plaats waar koning David (en nog meer koningen uit het oude Israel) zijn begraven, christenen geloven dat een van de zalen  de plaats was waar het laatste avondmaal van Jezus plaats had en de voor moslims was het een moskee. Maar de laatste paar jaar, schrijft Haaretz, is het verjoodsingsproces snel gegaan. Er kwam een afscheiding die mannen en vrouwen scheidde, een grote boekenkast met joodse religieuze boeken werd voor de mihrab geplaatst (de nis die in moskeeën de gebedsrechting aangeeft, de kant waar Mekka ligt) en er vinden dagelijks joodse lessen en religieuze sessies plaats.
De plaats is geadopteerd door ultra-religieuze joodse groepen en de nabijgelegen Diaspora yeshiva (joodse theologische school) die claimen dat opgravingen zouden aantonen dat de fundering van de tombe teruggaat tot de tijd van de Tweede Tempel en dus 'heiliger' is dan aanvankelijk werd gedacht. De omgeving, de 'Zionsberg' trekt trouwens sowieso joodse extremisten en fanatieke nieuwe bekeerlingen aan. Kerken in de omgeving zijn al een paar keer slachtoffer van 'prijskaart' aanvallen geweest (bekladdingen en daden van vandalisme waarbij autobanden en dergelijk worden lekgeprikt).           
De finishing touch van het verjoodsen van de tombe van David is echter het verdwijnen van de honderden jaren oude tegels die de wanden sierden. Politiemannen betrapten, doordat zij geklop hoorden,  in december 2012 twee mannen die 's avonds bezig waren de antieke tegels aan gruzelementen te slaan. De twee werden gearresteerd, maar zijn nooit voor een rechter verschenen. Justitie moet nog steeds beslissen of zij tot vervolging zal overgaan. De daad van vandalisme leidde ertoe dat een betere beveiliging zou worden ingesteld en camera's zouden worden geplaatst, maar nog voor het zover was, zijn alle resterende tegels door onbekenden verwijderd, een werk dat vele uren moet hebben gekost.
De verwijdering van de tegels lokte discussies uit in de Israelische Archeologische Dienst, waar men over replica's beschikte, zodat de tegelwanden dus gerestaureerd hadden kunnen worden. Uiteindelijk heeft de Dienst dat echter niet gedaan en onlangs is de Tombe na een restauratie weer opgegaan zonder tegelwanden die herinnerden aan de oude functie van moskee. Volgens Haaretz  heeft de Archeologische Dienst de weg van de minste weerstand gekozen en heeft zij toegegeven aan de wensen van de religieuze nationalisten. Niet voor het eerst trouwens. Er is het precedent van de opgravingen in de 'Stad van David' ten zuiden van de oude stad, die in handen zijn gegeven van de ultra-rechtse organisatie Elad en waar een bijbels park moet verrijzen te koste van de inwoners van de Palestijnse wijk Silwan.