De gemeente Jeruzalem heeft woensdag een gescheiden vrouw met haar vier kinderen uit haar huis, haar tuintje en haar winkel in Silwan (bezet Oost-Jeruzalem) gezet, op grond van een uitspraak van het gerechtshof van Jeruzalem van zo'n 20 dagen geleden waarbij hun verweer werd verworpen. De organisatie van kolonisten Elad heeft de ruimte nu in bezit genomen voor haar leden.
Aan de uitzetting ging een juridische strijd vooraf van 24 jaar, die goed aangeeft hoe oneerlijk de geldende rechtsregels zijn voor Palestijnen, en hoe organisaties als Elad met grote sommen (Amerikaans) geld achter zich de Palestijnen ongeveer kansloos achter zich laat. De organisatie Vrede Nu gaf naar aanleiding van de uitzetting een verklaring af, waarin zij het een ''David en Goliath verhaal'' noemde. ''Een NGO die rijk is aan geld en middelen gebruikt de beste advocaten om uitputtende en lange procedures tegen marginale Palestijnse families,'' aldus Vrede Nu, ''die een heleboel geld uitgeven om hun huis te beschermen en die advocaten en experts moeten betalen voor dure juridische procedures en die ook nog de kosten van het Hof moeten betalen. De ''Bewaarder van het Bezit van Afwezigen'' helpt bovendien de kolonisten bij het overnemen van de huizen.''
De overwinning van Elad is bovendien in dit geval ook nog van grote symbolische waarde. Het is, zoals Vrede Nu stelt, ''een morele en symbolische overwinning op één van de belangrijkste leiders in de gemeenschap van Silwan (die deel uitmaakt van Groot0-Jeruzalem), namelijk Jawad Siyam, een sociaal werker die gemeenschapscentra stichtte voor families en kinderen, iemand die beschouwd wordt als een steunpilaar van de gemeenschap en een verdediger van de zwakkeren tegenover de druk van kolonisten en de autoriteiten.''
Het verhaal van de overname begint in dit geval in de jaren '90 van de vorige eeuw. Elad, de kolonistenorganisatie die ook ondergrondse tunnels onder Silwan graaft (waarvan er één onlangs door de Amerikaanse ambassadeur ceremonieel werd geopend), spande in die tijd zes lange procedures aan die aanvankelijk werden verworpen, maar waarmee ze uiteindelijk de Israelische rechters ervan wisten te overtuigen dat ze drie kwart van het huis in eigendom hebben. Jawad Siyam woont nog in het laatste kwart, gescheiden door een muur van de kolonisten.
Het verhaal begon destijds met een claim van Elad dat de organisatie het hele huis had overgenomen van de drie zoons van Miryam Siyam, die was overleden en het huis aan hen had nagelaten. Het hof wees deze claim af als ongeldig, om niet te zeggen vervalst. Daarna kwam Elad met een nieuwe claim: de vijf dochters van Miryam Siyam hadden hun rechten overgedragen aan de drie zoons, zodat Elad volledig eigenaar was. Ook deze claim werd uiteindelijk afgewezen. Het hof bepaalde dat alle acht kinderen van Miryam Siyam gelijkelijk eigenaar waren.
Dat was echter niet het einde. In dit stadium kwam de Custodian of Absentee Property (de Bewaarder van het Bezit van Afwezigen) op het toneel. Deze instelling is in 1950 door Israel in het leven geroepen op grond van een wet die bepaalde dat de bezettingen van weggejaagde of gevluchte Palestijnen zouden worden beheerd (overgenomen) door een ''Bewaarder''. De Bewaarder kon een rol spelen in het verhaal, omdat gebleken was dat twee dochters van Miryam Siyam buiten Jeruzalem woonden, in Jordanië en Saudi-Arabië. Tijdens het proces werd in 2003 een document getoond waarop was vastgelegd dat hun deel was overgenomen door de Bewaarder. In dezelfde tijd slaagde Elad erin om het erfdeel van één van de andere dochters in handen te krijgen. En in 2009 velde het Gerechtshof van Jeruzalem daarom het oordeel dat de rechten op het huis als volgt waren verdeeld:
4/8 van Elad
2/8 de Bewaarder van het Bezit van Afwezigen
2/8 van de Palestijnse familie die er (nu nog steeds) woont
In het appartement van de ''Bewaárder'' woonde op dat moment de kleindochter van Miryam Siyam, met haar vier kinderen. Zij was de dochter van één van de ''afwezige'' dochters.
Na deze uitspraak kwam Elad met de een nieuwe claim: het eiste nu het halve huis op. En tijdens het proces verklaarde de ''Bewaarder'' dat hij zijn deel wel wilde verkopen. Elad betaalde daarvoor 2 miljoen shekel (plm. 500.000 euro). Daarmee groeide het deel van Elad dus tot 6/8, oftewel 3/4 van het huis.
De familie Siyam tekende hiertegen beroep aan, maar dat werd dus half juni verworpen. Op deze manier werd dus Ilham Siyam, een van de erfgenamen, met haar vier kinderen de deur uitgewerkt. Hetzelfde gebeurde overigens met een zoon van de andere ''Absentee'' dochter, die in Jeruzalem woont. Hij eiste bij de "Bewaarder'' zijn deel van het bezit op, maar de Bewaarder verkocht het liever aan Elad.
Vrede Nu tekent hierbij aan dat de Bewaarder van het Bezit van Afwezigen vaker handjeklap speelt met organisaties van kolonisten. Op die manier is de Bewaarder dus een werktuig in de handen van organisaties als Elad, en hun verklaarde doel om Oost-Jeruzalem te ''verjoodsen''.
2 opmerkingen:
1. 'Aan de uitzetting ging een juridische strijd vooraf van 24 jaar, die goed aangeeft hoe oneerlijk de geldende rechtsregels zijn voor Palestijnen'
Als dat je conclusie is wordt het tijd om een beginnerscusrus logisch denken aan de volksuniversiteit te volgen.
2. Gewoon gekocht, Hijmans, en niet 'uitgezet'. Gewoon alles opschrijven. Weglaten is ook liegen
3. Er worden geen 'tunnels' gegraven. Die 'tunnels' liggen er al een paar duizend jaar.
4. Over de miljoenen Euro die NGO's aan de Arabieren geven hoor ik je niet, maar o help als vertaal
5. De Ir David Foundation
is geen 'kolonistenorganisatie'. Iedereen kan dit zelfs op het net opzoeken en ziet dat je flauwekul verkoopt.
6. 'Vrede nu' is een sekte van landverraders, net als de sekte waar Avi Buskila naar over stapte, Meretz, de zusterpartij van de Nederlandse PvdA (een antisemitische partij met een nepjood, Lodewijk Asscher)
Meir,
Ik ga dit niet meer tegenspreken. Niets ervan is waar. Je bent een onverbeterlijke racist en je begrijpt niet eens wat ik opschrijf en verduidelijk. Onbegonnen werk.
Een reactie posten