Het Westen moet nu met sancties en een wapenembargo een einde aan de moordpartij in Gaza afdwingen

Francesca Albanese zei het zaterdag al, nadat een dag eerder het Internationaal Gerechtshof (ICJ) Israel opdracht had gegeven de strijd te staken en zich terug te trekken uit Gaza. ''Laten we duidelijk zijn, als het ICJ Israel opdraagt te stoppen met zijn offensief in Gaza, zal Israel zijn aanvallen intensiveren. Het nieuws dat ik krijg van de mensen die er middenin zitten maakt heel bang  Israel zal zal deze waanzin niet stoppen,'' aldus de onverschrokken Italiaanse, ''tenzij WIJ zorgen dat het stopt. Staten moeten sancties uitvaardigen, een wapenembargo en politieke en diplomatieke relaties opschorten totdat Israel ophoudt met zijn aanvallen.'' Op de dag dat de Speciale rapporteur van de VN voor de mensenrechten in de bezette gebieden dit schreef waren er weer twee Israelische militairen in de strijd gedood (het totale aantal klom tot 288) en waren er weer drie doden gijzelaars uit gang in Jabalya gevonden (in totaal heeft het Israelische leger er 16 dood thuisgebracht) en waren er bij 60 Israelische aanvallen 81 doden gevallen in Gaza. Het cijfer stond nu op 35.984. 

Maar toen moest de zondag nog komen. Hamas vuurde in een reactie op de voortgaande strijd een serie raketten af op Tel Aviv, waarvan de meeste werden onderschept door de Iran Dome. Er werd alleen op één plaats een gat in de weg geschoten. Maar 's nachts werden er niet minder dan negen Israelische  raketten afgeschoten op Tel al Sultan, een terrein ten westen van Rafah waarvan Israel zelf had gezegd dat het ''veilig'' was.  Ze schoten een hele wijk nylon tenten in brand die  brandend op hun bewoners neervielen. Voorlopig wordt er door hulpverleners vanuit gegaan dat er een veertigtal mensen dan wel door de raketten werden gedood, dan wel levend waren verbrand. Mensen haalden de meest verminkte lijken uit de chaos tevoorschijn, waaronder - ditmaal echt en niet gelogen zoals door de Israelische hulpverleners na 7 oktober - kinderen van wie het hoofd ontbrak en bizar vervormde lichamen. Er barstte een pandemonium los, temidden waarvan de Israelische militairen bekend maakten dat er - na informatie te hebben ontvangen - was geschoten op twee functionarissen van Hamas, van wie de één verantwoordelijk zou zijn geweest voor de activiteiten op de Westoever. Israel was zich bewust van het feit dat er ook burgers waren getroffen en was een onderzoek begonnen.   

Uiteraard deed dat het lawaai niet verstommen. Israels onderzoeken staan zo langzamerhand bekend als een fenomeen om wit te wassen wat totaal niet pluis is - maar opvallend was ook de stilte van veel Westerse regeringsleiders. Voorop stond uiteraard de Amerikaanse president Biden, voor wie kennelijk geen overtreding ernstig genoeg is om maatregelen te nemen en die intussen volledig medeverantwoordelijk kan worden gehouden voor de algehele genocidale moordpartij. Maar ook  Nederlandse, Britse, Duitse of Franse functionarissen deden er het zwijgen toe, terwijl de Europese minister Borell nog wel voorzichtig had gezegd dat het nu aan de wereld was om Israel te dwingen maatregelen te nemen. 

Het is al jaren een bekend fenomeen dat Israelische slachtoffers gewoonlijk vaak de voorpagina halen terwijl 12 dode Palestijnen meestal naar een binnenpagina verhuizen en soms ook gewoon niet eens gemeld worden. Het is waarschijnlijk te wijten aan resten onvervalst kolonialistisch racisme dat ons ertoe verleidt bruine slachtoffers niet volledig mee te tellen, zoals dat ook gebeurde met de talloze Iraakse, Afghaanse, Syrische of Libische slachtoffers van Westers optreden. Maar in dit geval komt er een dimensie bij die  in de hand wordt gewerkte doordat wij gewend zijn geraakt na de Tweede Wereldoorlog de Joden tot ''wit'' te verklaren - sommigen spreken zelfs van een ''Joods-christelijk" erfgoed. En als vanzelf worden dan de van huis en haard verdreven Palestijnen ook maar meteen in een verdachte hoek geplaatst van waaruit ze zich maar heel moeilijk los kunnen maken. 

Het is dit mechanisme waardoor Biden, maar ook Rutte en talloze andere westerlingen, zich zo makkelijk op de mouw lieten spelden dat het ging om ''rechtmatige zelfverdediging" omdat Hamas uit zou zijn op de vernietiging van Israel - alsof ze dat zouden kunnen met 30.000 man en zonder kanonnen, tanks of vliegtuigen tegen een overmacht van zo'n 300.000 à 400.000 man die die dingen allemaal wel hadden en zich bovendien krachtig geholpen wisten door het westen. Uit cijfers blijkt dat zo'n 60-70 procent van de moslims (ik houd het zelfs voor mogelijk dat het getal nog hoger zou kunnen zijn) de aanval van Hamas van 7 oktober een ''gerechtvaardigde aanval'' van het verzet vond. Die discrepantie is er door de zeven maanden van de oorlog niet veel minder op geworden. En nu na de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof knelt het met een nieuwe kracht, zeker na de ervaring van afgelopen nacht. Ik denk dat het daarom verstandig zou zijn en van moed zou getuigen als meer westerse leiders zich onverwijld zouden uitspreken voor de dingen die Francesca Albanese aanraadt en die ik aan het gein van dit stukje heb geciteerd: sancties, een wapenembargo en het opschorten van diplomatieke en politieke contacten. Zo'n 40 à 50.000 doden en een totaal verwoest Gaza lijkt me echt wel genoeg. Maar bovendien staat er nog iets op het spel, en dat is de geloofwaardigheid van het Internationale Gerechtshof, ingebed als het is in het systeem van de Verenigde Naties.