En dan zullen het Habima Theater, het Nationaal Theater en het theater van Tel Aviv, Cameri, volgen, de laatste met de Kaukasische Kreidekreis van Berthold Brecht.
Dus nu wordt het nederzettingennet ook cultureel gekoppeld aan de rest van Israel. Ironisch wel dat het stuk van Brecht één van de eerste zal zijn dat daar dan gaat. Het stuk gaat, kort gezegd, over de juridische afwikkeling van een conflict om land.De blogger Ofri Ilani schreef naar aanleiding daarvan, geciteerd door Noam Sheizaf, van wie ik trouwens ook de meeste andere details van dit verhaal ontleen, het volgende
Tot welk niveau van belachelijkheid zullen de hoofden van de culturele sector afdalen (...) we hebben moordenaars gehad die praten over spiritualisme, wapenhandelaars die piano spelen en militaire radiostations die protestliederen draaien (...) maar Brecht inzetten om het kolonistenproject van Ron Nachman (de burgemeester van Ariël) te legitimeren?
Nu is dat laatste nog niet helemaal zeker. Onmiddellijk nadat

In hoeverre daarmee de plannen van de theaters gevaar gaan lopen is nog niet helemaal duidelijk.Als het protest nog verder om zich heen grijpt zal het ook met wat herschikken van rollen waarschijnlijk moeilijk worden. Maar er is ook nog een anti-boycotwet in behandeling in de Knesset die het verbiedt om deel te nemen aan boycots van Israel of de nederzettingen en die een goede kans maakt aangenomen te worden. De boetes op overtredingen worden dan 30.000 shekel (ruim 8000 euro) per keer en het is de vraag hoeveel mensen daar niet voor door de knieën zouden gaan.
Update zaterdag/zondag: Limor Livnat, de minister van Cultuur en Sport (Likud) heeft zaterdag woedend gereageerd op de boycotters (hun aantal is inmiddels gegroeid tot 53). De theaterdirecties moeten onmiddellijk in actie komen, zei ze, want de dreigt de Israelische samenleving te splijten en maakt een discriminerend onderscheid tussen soorten publiek. Cultuur is een sociale brug en we moeten politiek weghouden uit de sfeer van kunst en cultuur, aldus Livnat. Afgezien van de vraag of dat waar is van die sociale brug, is het aardig van de minister dat zij toegeeft dat er inderdaad een kloof bestaat tussen het publiek aan de ene en aan de andere kant van de groene lijn. Misschien is zou ze zich eens afvragen hoe dat zo gekomen is en welke partij daar vooral de hand in heeft gehad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten