'De lobby triomfeert'

De meestal behoorlijk scherpe Amerikaanse columnist M.J. Rosenberg geeft op TPM Café een extra draai aan een verhaal dat al heel wat mensen (vooral Palestijnen en hun sympathisanten) een lachstuip heeft bezorgd. Donna Shalala, ex-minister van Gezondheid onder Clinton, nu president van de universiteit van Miami, bezocht Israël in gezelschap van andere bestuurders van Amerikaanse universiteiten om te ijveren tegen een boycot (BDS) van Israël. Na  het bezoek, waarbij ontmoetingen met belangrijke mensen onder wie president Peres plaatsvonden,  gebeurde het volgende, Rosenberg citeert Yedioth Achronoth:

Toen Shalala op het vliegveld aankwam werd ze niet herkend als VIP en werd ze, als gevolg van haar Arabische achternaam, zelfs onderworpen aan wat ze een 'speciale behandeling' noemde. Ze zegt dat ze tweeëneenhalf uur werd vastgehouden en dat haar vernederende en beledigende persoonlijke vragen werden gesteld. Ondanks de vertraging slaagde ze erin haar vlucht naar de VS te halen. Functionarissen die haar spraken zeiden dat ze ernstig beledigd was door de behandeling die har ten deel was gevallen.

Maar wat zien we nu? schrijft Rosenberg. Na een paar dagen bedenktijd is Shalala helemaal niet meer beledigd. Integendeel, eenmaal weer thuis in Miami verdedigde ze de Israëlische politiek van etnisch profileren gevolgd door het vernederen van zulke bedreigingen voor de veiligheid als zijzelf, een 69-jarige vroegere minister en directeur van de universiteit van Libanese afkomst.

'Het was weliswaar ongemakkelijk, maar de veiligheid van Israël en de veiligheid van reizigers  is veel belangrijker,' zei Shalala. ''Ik ben al veel jaren van en naar Israël gereisd en ik verwacht het opnieuw te zullen bezoeken.'

Wat!?
Dus ik legde dit voor aan een vriend die de situatie kent aan de universiteit van Florida. 'Ben je gek? Als Shalala zelfs maar een glimp van kritiek op Israël zou  laten doorschemeren, zouden miljoenen dollars waar de universiteit op rekent onmiddellijk wegblijven. Ze kan haar mond niet opendoen of de universiteit zal alle uitbreidingsplannen voorgoed kunnen vergeten, nog afgezien van de beurzen die zullen verdwijnen.'
En dat is hoe het werkt. Ik heb me meestal beziggehouden met het Congres. Ik ben bang dat zelfs ik nog maar half weet hoe het werkt. Excuseer me als ik even moet braken.