Ik moest onmiddellijk denken aan mijn allereerste rij-instructeur, jaren geleden in Den Haag. Hij waarschuwde voor mensen die - let wel: het waren andere tijden - op jacht waren naar verzekeringspenningen. Om die te kunnen innen kon het gebeuren dat ze met een rotgang een zijstraat uitkwamen - van rechts - om zo een botsing te provoceren waaraan zij dan, omdat ze voorrang hadden, geen schuld hadden zodat jouw verzekeringsmaatschappij verplicht was hen schadeloos te stellen.
Trouwens, mijn vader leerde me een soortgelijke les: geloof nooit al die mensen die botsingen hebben en roepen dat ze het niet konden helpen en dat het aan een ander lag. Het feit dat jij voorrang hebt, ontslaat je nog niet van de verplichting om goed te kijken of er niemand aan komt.
De Nederlandse pers heeft dit soort instructeurs kennelijk nooit gehad. Vandaar dan ook dat een simpele mededeling van de VN, gedaan onder druk van de Israëli's: 'de boom stond aan de Israëlische kant van de blauwe lijn' voldoende is om het Israëlische gelijk te bewijzen. Niemand, maar dan ook helemaal niemand van de Nederlandse pers vond het nodig om even na te gaan hoe dat zat met die 'blauwe lijn'. Dat was een exercitie uit 2000.Na de Israëlische terugtrekking uit Zuid-Libanon was het juiste grenstracé omstreden. De VN heeft toen een nieuwe demarcatie uitgevoerd. Maar dat loste de onzekerheden niet op. Op veel plaatsen bleek de lijn niet samen te vallen met Israëls 'technische grens', bestaande uit een een hek, een zandweg waarop voetsporen zichtbaar zijn, en een tweede hek. Op sommige plaatsen wordt het verloop van de 'blauwe lijn' aangevochten door Israël, op andere door Libanon. (Toevallig - en of de Israeli's dat wisten of niet is onduidelijk - was de plaats waar de boom stond zo'n plek waar Libanon de loop van de blauwe lijn betwist).
Redenen genoeg dus om er omzichtig mee om te gaan, zou je zeggen.
En gingen de Israëli's omzichtig te werk?
Nou, nee. En dat is het tweede waar de Nederlandse pers volstrekt niet in bleek te zijn geïnteresseerd. De gang van zaken was als volgt: Israël wilde een boom kappen die het uitzicht (van veiligheidscamera's?) belemmerde en vroeg aan Unifil dit voornemen door te geven aan de Libanezen. Unifil vroeg 24 uur respijt - de commandant was buitenslands en de coördinatie met de Libanezen vergde meer tijd - maar de Israëli's trokken zich aar niets van aan en rukten dezelfde dag nog uit met een zogenoemde 'cherry picker' en wat begeleidende jeeps en tanks. Unifil probeerde de Israëli's met geschreeuw op andere gedachten te brengen, maar de Israëli's werkten gewoon door. En vervolgens opende een Libanese eenheid, die zag dat er iets op Libanees grondgebied gebeurde (Libanon erkent ter plekke de blauwe lijn immers niet), het vuur, eerst met waarschuwingsschoten, naar zij zeggen, vervolgens gericht.
De rest weten we: doden en gewonden aan beide kanten.
Er is over deze afloop een heleboel te zeggen. We kunnen de lijn volgen van het stuk van Gideon Levy in Haaretz van vandaag, waarin hij erop wijst dat het ongehoord was wat de Libanezen deden, omdat immers alleen Israël zijn grondgebied mag verdedigen tegen Libanezen en Palestijnen en dergelijke en niet omgekeerd. Only we're allowed, schreef hij. En trouwens ook alleen Israël mag bepalen welke hekken en grenzen er gelden en welke niet:
True, Israel maintains that the area across the fence is its territory, and UNIFIL officially confirmed that yesterday. But a fence is a fence: In Gaza it's enough to get near the fence for us to shoot to kill. In the West Bank the fence's route bears no resemblance to the Green Line, and still Palestinians are forbidden from crossing it.
In Lebanon we made different rules: the fence is just a fence, we're allowed to cross it and do whatever we like on the other side, sometimes in sovereign Lebanese territory. We can routinely fly in Lebanese airspace and sometimes invade as well.
Israël in de rol van de arrogantebsterkste man van de buurt, die zich niets aantrekt van de anderen. Maar we kunnen ons ook, zoals ik op mijn Engelstalige blog deed, afvragen waaròm Israël zich zo opstelt, of er niet meer is daan een macht der gewoonte, en wellicht een speciale reden heeft. Was het, omdat er de laatste tijd weer meer sprake is van spanningen tussen Israël aan de ene kant en Syrië en Hizbollah aan de andere - een poging de reactie van de Libanezen te testen? Kwam Israël - meer specifiek - expres in volle vaart van rechts om te zien of Hizbollah zich afzijdig zou houden? Want vragen moet men in zo'n situatie toch stellen, zou je zeggen. Teveel factoren wezen erop dat Israël - om het diplomatiek te stellen - toch vrij weinig in het werk had gesteld om deze botsing te vermijden.
Maar dat was dus niet de mening van de Nederlandse pers.'De boom stond op Israëls grondgebied'. Dat was alles. Het is kenmerkend voor de treurigmakende manier waarop in dit land met dit soort nieuws wordt omgegaan. Als Israël zegt dat de boom in Israël stond dan spreekt vanzelf dat Israël die mag kappen wanneer het maar wil - punt. Maar laten al die journalisten die dit soort berichtgeving van Israël (en Israëls trouwe roeptoeter in Nederland: het CIDI) op deze manier klakkeloos volgen, zich ook eens afvragen hoe zij gereageerd hadden als het Libanon was geweest, dat op precies dezelfde manier een boom had willen trimmen die groeide over Israëls 'technical border', maar aan de Libanese kant van die blauwe lijn.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten