De vrijlating van Palestijnen met bloed na hun handen (zoals dat in Israel heet) heeft tot reacties geleid. De volgelingen van Meir Kahane, wijlen de de oprichter en leider van de Jewish Defense League en van de Kach-partij - die indertijd werd verboden omdat hij volgens de Israelische rechters racistisch was - hebben voorafgaand aan de vrijlating van ruim 1000 gevangenen voor 1 Gilad Shalit, de koppen bij elkaar gestoken. In de nederzetting Kiryat Arba, waar ondanks het verbod van destijds de Kach-partij een bloeiend leven leidt (het graf van Kach-aanhanger Baruch Goldstein die in 1994 29 mensen doodde en ruim 200 verwondde tijdens het gebed in de Ibrahimi moskee in Hebron is er een geliefd bedevaartsoord), werd besloten dat de geldgevers van Kach 100.000 dollar opzij zouden zetten om op het hoofd van Mustafa Muslimani te zetten. Muslimani was op dat moment één van de mensen die op de lijst stond om tegen Shalit te worden geruild. Hij is inmiddels vrij. Muslimani was door een Israelische rechter veroordeeld omdat hij op 31 december 2000 de zoon van Meir Kahane, Binyamin, en diens vrouw Talia had gedood toen zij in hun auto op weg waren naar hun huis in de nederzetting Kfar Tapuach. Hun vijf kinderen raakten daarbij gewond.
Wie hem doodt moet zich, om in aanmerking te komen voor de prijs, melden bij Baruch Marzel, een bekend voorman van Kach in Kiryat Araba. Marzel zal dan als jurylid oordelen of de moordenaar van Muslimani de prijs inderdaad heeft verdiend.
De beslissing van de Kach-aanhang (waar halen ze toch dat geld vandaan? Zou dat uit Amerika komen?) werd gevolgd door een soortgelijke beslissing van inwoners van de nederzetting Yitzhar bij Nablus. Ook zij stelden een prijs van 100.000 dollar op hoofden van Palestijnen, in dit geval de broers Nizar en Khuweiled Ramadan (van wie de een naar Gaza en de ander naar Turkije is verbannen). De Ramadan-broers zouden betrokken zijn geweest op een moord in Yitzhar, 13 jaar geleden. De Yitzhar mensen plaatsten een advertentie op hun website (die werd overgenomen door de krant Ma'ariv - zie het plaatje) en stelden flyers op in het Hebreeuws, Arabisch, Engels en Turks, waarin vrijwilligers werden opgeroepen om de moorden te plegen.
Zo zijn onze manieren in Israel tegenwoordig. Ooit werd Kach ontbonden, nu laat men het maar begaan. Waarmee ik niet gezegd wil hebben dat ik moorden - zelfs op kolonisten van het eerste soort - zonder meer goedkeur (al is mijn medelijden beperkt als ik me realiseer hoe ze zich daar gedragen, land roven en iedereen terroriseren - ook ik heb wel eens hard voor ze moeten wegrennen). Maar een land waar mensen zomaar prijzen op de hoofden van anderen kunnen plaatsen, wat denken we daar van? Stel je voor: de moordenaar van Pim Fortuyn komt vrij en de aanhang van de LPF van destijds looft 100.000 euro voor wie hem doodt? Zouden we dat hier laten passeren? Zouden we het goedkeuren dat mensen anderen oproepen het recht in eigen hand te nemen? Oproepen tot moord? En dat dan ook nog met beroepen op de wetten van de Tora die de wetten van het land overstijgen? In Nederland zouden dergelijke mensen worden opgepakt. In Israel gebeurt er niets. Zij er nog mensen die denken dat Israel een rechtsstaat is?
3 opmerkingen:
"Zijn er nog mensen die denken dat Israel een rechtstaat is?"Ik denk dat deze extremistische Israelis wel een text in de Talmud of een ander geschrift kunnen vinden die hun oproep tot moord "rechtvaardigt".(werd de moord op Rabin ook niet zo "gerechtvaardigd?).Aangezien voor deze mensen religieuze wetten boven seculiere staan is Israel dan nog steeds - in hun ogen - een "rechtstaat".
Zijn er nog mensen die denken dat Israel een rechtsstaat is?
Volgens Wikipedia is een rechtsstaat een staat waarvan de macht gereguleerd en beperkt wordt door het recht. De rechtsstaatgedachte wil willekeur voorkomen en rechtszekerheid en rechtsgelijkheid bevorderen.
Wiki gaat verder: Een rechtsstaat is een staat waarin de overheidsmacht aan banden worden gelegd door het recht (zoals het woord zelf reeds aanduidt). En recht is meer dan een systeem van wetten. Als een overheid of een functionaris daarvan zijn macht misbruikt, is per definitie geen sprake van een rechtsstaat, maar van een gebrek daaraan. In een rechtsstaat heerst evenwicht tussen een teveel en een tekort aan regels en kunnen wetten een inhoudelijke toets der kritiek weerstaan.
Het is mijn mening dat Israel aan deze toets van kritiek niet voldoet. Op papier voldoet deze staat aan de kenmerken van een rechtstaat zoals de kenmerkende scheiding der machten. De praktijk wijst echter op een volledige scheefgroei van gezagsverhoudingen. Lees overheersende invloed van de Krijgsmacht.
Ik lees over rechtsuitspraken, die niet uitgevoerd worden. Ook lees ik over discriminerende toepassing van de wet tussen Joden en niet Joden in Israel zelf. En uiteraard de beruchte toepassing van militair ‘recht’ in de bezette gebieden.
Gideon Levy vandaag in Haaretz schreef weer een pregnant stuk, getiteld: Shalit deal should change Israel's stance toward Hamas. Hij beschrijft de schrijnende en blinde haat die vele Joodse israeliers hebben voor Arabieren.
Zo zegt hij: Israel can be counted on not to change a thing in its way of thinking, because even in the midst of the prisoner deal, efforts at brainwashing and sowing fear along with demonization and dehumanization continued in all their strength and ugliness. All 1,027 of the prisoners are to be seen as human monsters and the release of every one of them, including 82-year-old Sami Younis, constitutes a walking danger.
De fratsen die volgers van kach ongestraft mogen uithalen zijn een typisch verschijnsel van een verkrampte maatschappij.
Een reactie posten