Ook de bittere opmerkingen van sommigen dat nu Palestijnse moordenaars vrijkomen (onder meer de mensen achter de Sbarro-aanslag in Jeruzalem of de aanslag op de stranddiscotheek in Tel Aviv in 2001) maken weinig indruk op me. Zelfmoordaanslagen zijn gruwelijk, maar de 1000-ton wegende bom waarmee Israel in 2002 Salah Shehadeh en 14 andere mensen (onder wie negen kinderen) die in dezelfde flat lagen te slapen naar de andere wereld bombardeerde was dat ook. Om niet te spreken van de vele nooit bestrafte wandaden van de Israelische veldtochten in Libanon 2006 en Gaza 2008-2009. Eigenlijk laat alle publiciteit en opwinding rond de thuiskomst van Shalit vooral nog eens zien hoezeer we - de westerse wereld - met twee maten meten als we kijken naar wat zich afspeelt tussen Israel en de Palestijnen. (Foto AP)
PS Op de site Jadaliyya zet Toufic Haddad een paar feiten op een rij, onder meer de volgende waaruit het meten met twee maten wel heel duidelijk wordt:
That one single Israeli soldier could be negotiated for more than one thousand Palestinians gives pause to question how a situation arose locally and internationally where such disparity of value became possible. To illustrate this disparity, suffice it to say that twenty-six Palestinian prisoners in the Shalit deal were already in prison before Gilad Shalit was even born, with the longest amongst them—Nael Barghouti–having served thirty-four years in prison. In fact, ten Palestinian prisoners expected to be freed in this deal spent more time in Israeli prison than Nelson Mandela spent on Robben Island, although not one of them is known to non-Arabic-speaking publics. Not one of them—Sami Yunis, Fuad al-Razem, Uthman Musalah, Hasan Salama, Akram Mansour, Fakhri Barghouti, Ibrahim Jaber, Muhammad Abu Hud'a, Nael Barghouti, and Salim Kiyal—is the subject of a Wikipedia entry, for example. In contrast, Gilad Shalit, who has spent five years in captivity, is a household name in many western countries, holds honorary citizenship in three countries, and has Wikipedia pages translated into twenty-three languages. The disparity in perception, organization and financing between Zionist propaganda and Palestinian organizing is obvious, shocking and humbling. This is the legacy of entrenched racism, complicit media practices, sustained dehumanization campaigns, asymmetrical colonial and global power dynamics, disorganized or incompetent political projects and priorities. Whatever the cause, the disparity must be eradicated, and fast.
Dus: 26 vrijgelaten Palestijnen zaten al vast voor Shalit zelfs maar geboren was. Degene onder hen die het langst zat, Nael Barghouti, zat 34 jaar, langer dan Nelson Mandela op Robbeneiland zat. Niemand van deze deze 26 is echter bekend bij een niet-Arabisch sprekend publiek. Shalit, die vijf jaar zat, heeft Wikipedia pagina's in 23 talen en is ereburger in drie landen. Haddad noemt het een shockerend verschil, dat te wijten is aan racisme, campagnes waarin de Palestijnen worden ontmenselijkt, assymetrische machtsverhoudingen in de wereld en medeplichtigheid van de media. Ik ben het met hem eens, al zou ik de media, zeker in Nederland, eerder van incompetentie willen beschuldigen.
8 opmerkingen:
Abu, Ik ben het helemaal met je eens. Vanmorgen hoorde ik Ronny Nafthaniel steeds maar over die terroristen. Net of er geen Palestijnen gedood zijn bij bomaanslagen door Israeliers en net of familie van die mensen niet om hun doden treuren. Ik word er een beetje niet goed van.
Ik denk dat veel nu vrij gelaten Palestijnen niet zeker zijn van hun leven.
Corrie
Ik ben toch wel heel benieuwd naar wie de selectie heeft gemaakt van de 1027 vrijgekomen Palestijnen. Was dat Hamas, was dat Israël?
En als Israël écht niet had gewild dat er moordenaars vrijkwamen, had ze dat dan niet kunnen voorkomen, bijvoorbeeld door andere gevangenen vrij te laten?
Graag een naam, Anoniem.
De selectie is gemaakt door Hamas. Israel had weinig keus,het was akkoord gaan met de lijst of de deal ging niet door. Wèl is Israel dwars gaan liggen bij leiders als Marwan Barghouti (Fatah) en Ahmed Sa'adat (PFLP). Enigszins tot mijn verbazing heeft Hamas dat uiteindelijk gaccepteerd.
Als je het hebt over moordenaars Anoniem, kijk even dan eens even op de weblog van Anja Meulenbelt.
Corrie
Grappig, of ontstellend liever, hoe een eenmaal ingenomen positie de kijk kleurt. Dat er 1027 gevangenen worden uitgeruild tegen een Israelische soldaar bewijst over hoeveel palestijnse gevangenen Israel beschikt?? Het bewijst een paar andere zaken: hoeveel waarde het leven van een soldaat heeft, dat men knarsetandend moordenaars van Israelische burgers vrijlaat; en hoe machteloos Israel in feite staat tegenover Hamas, waarvan de woordvoerders nu meteen al aankondigen dat er nieuwe kidnappings zullen volgen. En dat Hijmans niet onder de indruk is van het feit dat een groot aantal van de gevangenen moordaanslagen hebben voorbereid of uitgevoerd, bijv. op de Nederlandse familie Schijveschuurder die in Sbarro pizza's zaten te eten,en waarvan de vader, moeder en drie kinderen levend verbrandden? Of dat daders en planners van de moordaanslag in het hotel in Natanya, waar gezinnen en oudere alleenstaanden Seideravond vierden, nu worden vrijgelaten? Denk eens in dat terreurgroepen in Nederland een Nederlandse militair zouden ontvoeren en vijf jaar onder de grond zouden vasthouden om vrijlating van de moordenaar van Theo van Gogh te eisen (en te krijgen)?
Ik vind het even erg dat er Palestijnen omkomen bij Israelische beschietingen, maar M.J. Hijmans schijnt zijn compassie alleen te laten gelden voor Palestijnse doden, niet voor Israelische (joodse en Arabische trouwens) doden.
'Grappig, of ontstellend liever, hoe een eenmaal ingenomen positie de kijk kleurt.'
Eva van Sonderen lijkt niet in te zien dat dit zinnetje net zo goed op haarzelf van toepassing kan zijn - en misschien zelfs meer dan op mij. Want het is akelig om te zien hoe iemand die zichzelf graag als een progressieve Jodin voordoet niet in staat is de twee kanten te zien.
Zelfmoordaanslagen zijn gruwelijk schreef ik. Maar voor haar is dat blijkbaar niet genoeg en moet ik uitspellen HOE gruwelijk dat was voor de familie Schijveschuurder of al die mensen die in Netanya een Seideravond bijwoonden. De bom op de flat van Salah Shehadeh waar mensen lagen te slapen was ook gruwelijk schreef ik, maar die gruwelijkheid spelde ik evenmin uit. Ook beschreef ik niet hoe de raket die in 2004 sheikh Ahmed Yassin in zijn rolstoel verbrandde meteen ook zeven van zijn familieleden mee verbrandde. En de lijst van dat soort 'gebeurtenissen' is lang. Zelfs vele malen langer dan de lijst die Israel bijhoudt van zijn 'slachtoffers van terreur'. Het aantal Palestijnse slachtoffers van dit conflict is nu eenmaal minimaal het vijfvoudige van de aantallen aan Israelische kant.
Maar waar het mij om gaat in zo'n commentaartje als hierboven op mijn blog over de Shalit-ruil, is dat 'de' wereld (en mevrouw van Sonderen is daar geenszins een uitzondering op) over het algemeen de Palestijnen ziet als bedrijvers van terreur, terwijl de Israeli's worden gezien als mensen die zich tegen terreur teweer stellen. Ik verzet me tegen die kijk op de zaak. Israel is in deze treurige opeenvolging van gebeurtenissen de bezettende macht. Het is de veel en veel sterkere partij, die het in haar macht heeft aan deze situatie van oorlog en bezetting een einde te maken. De Palestijnen zijn de underdog, de slachtoffers. En zeker - sommigen van hen plegen daden van verzet tegen deze situatie die afschuwelijk zijn en absoluut kunnen worden aangemerkt als terreur. Maar de Israelische reactie op die terreur, is over het algemeen zeker niet minder terroristisch, alleen is het dan (voor zover niet bedreven door kolonisten van wie het optreden oogluikend wordt toegestaan) terreur bedreven door de politie en door een regulier leger, staatsterreur. De lange arm van de staat in dienst van een politiek die niet deugt.
En dan heb ik het nog niet gehad over de 'rechtspraak' die Israel op al die bedrijvers van Palestijnse terreur toepast. Die kan absoluut niet de toets der kritiek doorstaan met straffen als 16 maal levenslang voor Ahlam Tamimi die een 'zelfmoordbom' een lift gaf. In elk ander land zou zij zijn aangemerkt als medeplichtige (aan inderdaad een afschuwelijke daad) maar niet als moordenaar. En die kritiek op de rechtspraak is niet alleen van mij afkomstig maar ook van internationale juristen, HRW, Amnesty en dergelijke.
Het is jammer dat mensen die als mevrouw van Sonderen graag zichzelf als progressieve Israeli's zien die voor een territoriale oplossing zijn van het conflict, niet in staat zijn met dit soort ogen naar de situatie te kijken.
'Maar de Israelische reactie op die terreur, is over het algemeen zeker niet minder terroristisch...'
Beste Abu,
Wat volgens jouw de Israelische reactie op die terreur moet zijn? En heeft jij EEN voorbeeld van de andere landen die anders dan Israel op terreur reageren? (VS, Rusland, Turkey, noem maar op)
Andere landen als de VS, Rusland, Turkije gaan net zo om met terreur? Oh? Als Jantje uit de suikerpot snoept mag Pietje het ook?
Een volk onderdrukken en keihard erop slaan als dat volk (of mensen uit dat volk) in opstand komen, heeft nog nooit ergens tot resultaten geleid (of ken jij daar uit de geschiedenis voorbeelden van? Ik ken ze niet).
Sommige landen lossen hun problemen op door te praten. Bijvoorbeeld Zuid-Afrika, Engeland (in N-Ierland). Israel geeft er echter de voorkeur aan de bezetting voort te zetten en door te gaan met landjepik. Het is logisch dat daar verzet tegen bestaat. En zelfs als dat geweldloos verzet is, wat natuurlijk beter is, wordt dat genadeloos onderdrukt. Keur je dat goed?
Een reactie posten